Hapanta. Opera omnia. Editionem curavit Carolus Gottlob Kühn

241쪽

Clitomaclius. Sunt vero praeter has omnes duae recentissimae academiae, quamam priori Pltilo praesuit, posteriori Antioclius. Quum autem permulti exstiterint Socratici, plerisque aequalem, inferriorena nomini fuisse Antistlienem arbitror, qui Cynicam philosophiam vitae addidit, cujtas Diogenes factus est sectator ac in vitae institutis similis. Hunc Zeno Citieus audivit, qiii et Stoicam pliilosoplatani adinvenit. Zenonis livjias sententias excepit Cleantiles et limus Clirysippus auditor simile vitae instituturii sequuti 1Sest. Claxysippi Diogenes Babylonius auditor sactus Antipolr1 praeceptor fuit. Anti almon audivit Posidonitis. Aristippius autem Cyrenaeus a quo piniosophiam Cyienaicam aCcepi uius Socraticae auscultationis fuit particeps. Sed neque aequum est contentiosam dialectica n Megare ii-

sum plillosoplitana spernere, quam incepit Euclides Megareiasis qui Stilponem docuit nulli Socratico mian ingenii subtilitate inserior factus est. Eormitileni dogmaturia

242쪽

inventor suit Stilpo Megarriciis, quem sequutus est Menedemus Eretriensis, a quo Eretrica plii losoplita denona inata est. Pliae Ionem Eliensem pii imas obtinuin e inter Socra- ticos nullus ignoravit, cuJus rationes quum memoriae mandasset Anaxagoras Ab clerites Pyretionem docuit at ictorem Scepticae pili loto platae. Aristoteles autem. qtar in diu

Platonis placitis adlauesisset, aliis postea seipsum addixit, qui Tlae optirastum suae sectae pilaesecit, qui et Stratonem adduxit ad pectiliarem speculatio itis playsicae sormulam. Epicurus autent, ut nonnulii tradiderunt, spreta lpli dosophiae gravi late ad quandam disciplinae ratione na devenit ab accuratis plailosophis Noti o in uino approbatam. Hunc Metrodorus audivit et Leonachus, qui Epicuro successit. i

De gener ibo philosophor iit. At duo sunt celebri una philosopliorum genera, Ioni- eum et Italicuita. At de Ionico millia satis jana dicta sunt . i

243쪽

Itali ei vero, ejiis qua leni quod Crotone et Tarento viguit,prrinceps eXstitit Pyrhagoras ', evas autem quod Elaeae 1loruit Xenopia an es Colophonius pii ne eps fuit, qui dubitatoariae potius tiliana dogmaticae pili losoplatae se elator plerisque esse videbatur. Postea vero lui jus placitis delectati sunt Metisrtis et Parmaenides, quem rerunt a tulit arum notitiana adeptum suisse serunt. Sed Zeno Eleates contentiosae pili losoplitae princeps suisse comitae moratur. Hujusata itor Leucippus A Jelites primus atoni oriana in Ventionem excogitavit. Ab eo vero deprona pliana dognia Democritus imagis stabilivit. Democriti successor aenaulus fuit Protagoras Atalentes, qui oratoriana artem plillosophiae conjunxit

De cognominibus philo ophiae. At philosoplii a finita est partim quide in a

Vim Praeceptore, quemadmodum Epicurea Epicuro, et Pyιkogorica quae α Pythagora, rurirna ctb auctoriam

244쪽

s iei I patria ut Eretrica, Megarica, partim a sine ac dogmate, ut Eudaemonica. Anaxarctius si quidem suae probae institutionis finem esse felicitatena dicebat. Parti in ab actione ut perripatetica; Aristoteles naiirritae lituod dea imbulando fa initiarena ad discipulos sermone ni haberet hoc cognoui ineruam plitio sopiriana appellandam censitit. Partim a pia gnaci contentione, ut Cynica et dialectica. Partim a parie aliqua Philosophiae, cui prae ceteris operam dederint, ut dialectica. Partim a locis in quibus diversabantur, ut Stoica et academica. Partina ab assectu quo docentes utebantur, ut sceptica. Partim ab auctore, dogmate, sine et patria simul, ut Aristippus introduxit, quae illi deni ab ipso inventore Aristippica dicta est, Cyrenaica Vero ab ejus patii a quam ille liabuit, Voluptliam: a denique a sino suae plail , sopitiae. Aristippium iam eri voluptatem accusasse et damnasse potius suspicati sunt nonnulli. Et volupta

tem appellasse putarunt non illam quae ex sensuum actione orithiis delectationem, I ed eum an inai statum quι molestia careat tua uisque mulceat cir illecebras.

245쪽

εγονότων προτέτακται ηγουμένων δεῖν τους μέλλοντας ακρο-

φῶς φιλοσοφεῖν, μη προτερον τοῖς ἄλλοις μέρεσιν ἐπιχειρειν, τριν ὁ τι τουτων ἔκαστον ἐστι Γ24J γιγνώσκει οἷ μἐναρ ε ασαν την φιλοσοφίαν εἶναι δύναμιν γνωστικην και

κα δον κατ αρετην. Οι δἐ ασκησιν ἀνθρωποις ἀρἰστης ζωης ἐπιτηδείου τυνης ωρέσαντο ' ασκησιν ι ἐν την φιλοσο νέαν πάντες ώπιτηδειον τέχνην την σοφίαν νομίσαντες , ἡ tις ἐστι κατάληψις θείων και ἀνθρωπίνων πραγμάτων' οἷ ε θεωρητικην ἐξιν των αιρετων και φευκτων ὐπέλαβον χρη-

ναι μῶλλον ονομάσαι αυτην , αἱρετῶ μἐν τὰ ἀγαθά φησαντες ἶναι, φευκτὰ di τὰ κακά ' τυ άγαθὰν τυ δι ἐαυτου:ὀν ώφελείας πω μετιόντι γιγνόμενον αἴτιον, κακὰν di τὰ ἐαττου ἐκκλινόμενον βλάβης καθιστάμενον αὶτιον. De logica philoisophiae Parae.

Logicam plhilosoplaiae partem ortii posteriorem, ordine priorem posteriores philosophi constituerunt arbitrantes accurate philosophaturos oportere non prius aliis partibus Opera in NaVare quam disceptandi Peritiam adepti sint et quid sit eorum quae sunt ii numquodque cognoverint. Qui- dana enim asseruerunt philosophiani esse facultatem cognoscendi et est armandi optiniam Vitana. optimam autem Vitam esse dixerunt unumquemque secundum V1rtutem Vi-Vere. Qui lana vero exercitationem artis hominibus ad optimana Vitam essorinandam necessariae definieriant. At exercitationem quidem philosophiam omnes existimant; adoneana vero artem sapientiam, quae divinarum humana-Tu lue Terum comprehensio est. Quidana vero speculativum habitum eligendi et vitandi quod inagis oporteat conjectarunt ipsamque nominarunt. Eligenda quidem et bona esse; fugiemla vero et mala censuerunt. Bonumenina esse quod propter se sequendum est et comparatum, possidenti utilitatis causa sit, malum Vero quod propter se fugiendum et obtentum damni causa est.

246쪽

τηδεύμασι χρησιμώrατον, τὰ ηθικῖν, δι Οὐ μανθάνομεν ἀλληλοις ομιλειν και συμβάλλειν προσηνῶς ' και τοῖς μενορασυτάτους ὐπερορρν οὐ μισοῖντες, αλλὰ γελῶντες και ἐλεοῖνιες, τοῖς δε οπουδαι orαroυς καὶ ἐΠιεικεσzάτους στερ - , γοντες. τούτων ε ἐν τον βίον ραον ἀσκεῖν και βελτιον τὼς προς ἀλληλους ἐντεύξεις ἀγαθὰς ποιουμενων. ἐκείνων δε τοηθος δυσπρόσοδον καὶ παντάπασιν ἀνυμέλητον τυν βίον ἀπεργο μένων.

De philoisophiae Parissus. At plinosophiae partes quae ex sententia plurium absolutissimac esse creduntur tres depreliendarnus ', primam logicam rationalem, qua entium quodque secundum substantiarn et secundum accidens, muttias eortam disserentias Perda cimus et alia consimilia cognosci naus. Securulam Plab sicana naturalem per litiam conspicere quaenam ea causa sit qua et ordine coelesti una. Corpori In quaecun- ille apparere Videntur in olus procedit et qliae sit ipso- 'una inter se tarditas aut velocitas et quae curtiatae liis sunt sua ilia. Tertiam ouinium maxinae necessarriam Uitaeque institutis utilissimam in ora lena, qua mutuo colloqui et pia Cide conversari discit nius; tenae rarios autena ac elato S nollodio prosequendo, sed eludendo ac miserando Contemnere, bene moratos vero ac mansuetos diligere. At sacilius est eorum sectari vitam qui natatuas easque pxobas constretudines molius instituunt, qua in diomana consuet inlinem accessastillic deni prorsusque ab omni societate alien in inducunt. in

247쪽

Sectam aliqui tribus modis dici arbitrantur, Communiter, proprie et propriissimo. Conanari niter qtudem opinionum conspirationem esse aliqia aut in re ad vitam degendam spectat; proprie vero consensum in arte; proprilis suae autem consenstina in plitioso plata. ΕX notione Verosecta in esse asserunt collectione na mali oriana doguia luna sibi invicem concordantium et ad nn una finem tendentium. Quatuor autern sectae fiunt quas Imaxime generales extati-inant ii qui do eantina distinctione curam susceperunt. Una est dogmatica quae in niuitis posita et stabilior est; altera sceptica quae dei oniniimus Tationes imiuirit. Tertia praeterea est contentiosa quae sophismatis superior esse in concertationibus studet. Sophi sinata alitem ejusmodi existimant ut: quod ego sum tu non es: at homo sum: ergo tu non es I1omo: et id genus alias pueriles et litigiosas ii ratiocinationes. Quartam denique sectam ini X tam appellarunt, quae quibusdam in decretis collocata est ac

248쪽

καταθετικως. εἶναι di δογματικοῖς et Οὐς τω Πυθαγόρα καἰτω 'Eπικουρον προωρισμενους, σκεπτικους δε Ζήνωνα z0ν Ἀλεάτην καὶ 'Aνάξαρχον τον Ἀβδηριτγην καὶ τον αγαν κριβωκεναι τὴν απορηrικῆν ἀποληφθεντα Πυρρωνα ' ερι- στικους δε κεκλήκασιν Eυκλείδην καὶ Μενεδημον και Κλειτόμαχον. τοῖς δε κατὰ μικτὴν οιρεσιν μετεληλνθότας υπάρχειν αενοφάνην μεν περὶ πάντων ἡπ0ρηκότα, δογματίσαντα di μόνον τὰ εἶναι πάντα εν και τοῖτο υπάρχειν f25J θεῖν πεπερασμενον, λογικὰν, αμετάβλητον. τον ει Λημόκριτονομοίως περὶ μεν των ἄλλων μηδενὸς ἀποφηνάμενον , εν--δειγμα di καταλελοιπε τὰ περι των ατόμων και του κενου και et οὐ ἀπείρου.

Tἰς αρχὴ φιλοσοφἰας; Ἱρχὴ δἐ λεγεται τριχως' ἡ μἐν ως αιτιωδης, ἡ διως ἐν τρόπω συστάσεως, ἡ δἐ ἀποδεἰξεως. αιτιώδης μἐνουν εστιν ἀρχὴ, Oxαν ζητήσωμεν τι ποι ἐστὶ τὸ πεποιηκὸς Quodnam sit philosophiae Prin. tum p

Principium tribus modis dicitur, primum ut causale, secundum ut per inoctu in constitutionis, tertium demonstrationis. Causale igitur principium est quum investigalla i

Is illi si

do multis dubitat neque omnia ut approbet edisserit. Dogmaticos autem Pytthagoram Samium et Epicuri ina Atheniensem esse statuunt. Scepticos vero Zenonem Elaeatem set Anaxarchum Abderita iri et Pyrrhonem , qui quum aporetica in dubiam sectam esset ampleXus, ea in aCCL1xatilliine coluit. Contentiosos vero appellarunt Euclidem et Menedem una et Clitona acta una. Mixtae alatent sectae lactatores esse Xenopia anem, 'qui de otii nibus dubitavit ac tantiata decrevit ovinia unum esse idque unum esse deum et sinit uin et ratione praeditum et a minutabilem, atque Democrat uni simili modo qui de nulla re alia suam protulit sententiam, sed de atoniis, de vacuo et de infinito docunaen tum reliquit.

249쪽

κεφάλαιον ὁ Περὶ σημε ἰου.

μεῖον τοἰνυν οἱ μεν διαλεκτικ0l φασιν αξίωμα εν ιεῖ συνημμένον και ηγούμενον ἐγκαταληπτικυν του ληγον- ος. τῶν δε σημείων τά μέν ἐστιν ενδεικτικὰ, τὼ di υπο- νηστικά ' ενδεικτικὸν μἐν Ουν ἐστιν οπερ παρατέθεικε τὰ τημειούμενον ἄμα τω φανηναι τὰ σημεῖον και του εις γνῶ γιν σημειουμένου ημῶς ἀγαγεῖν. o ποῖον ἐστιν ἐπι του καπνοῖ. τοῖιον γάρ ἰδόντες εὐθυς γινώσκομεν υτι ἐκ πυρὰς

mus, quid sit prinios homines in platio sopitiae opinione ni Venare impulem: t. Per modum autem constitutionis seu constituendi principi uin fluunt quae Primus qualis sit pars quae pilor in arte na redacta fuit. Demonstrationis Vero quiana quae a nobis in Venta sunt, ea demonstra Inus. Porro inventionis philosophiae catasa est sectandum Xenocratem quidquid est in vita turbulentum placare. irite h

' Signum definiunt dialectici enunciatum sanas mentii consentaneum et antecedens Concludens consequitur. Signor una vero alia sunt indicantia, alia vero admonentia. Signiana indicans est quod rem significatam ita proponit, ut sinaul ac illud conspectum est in rei significatae cogni- tionem nos ad liacat, se in Bamo signum est. Eo nam- que conspecto Protinus quod ex igne ortuna ipse Iaabeat

250쪽

are lini

cognoscimus. Signium admonens est quo non nisi priiai iti galobservato signo apparenti in rei significatae cognitione lith r tode veni naus, ut quae lac liabet eana illico peperisse intelliginat S.

tii uti

Dis syllogismo.

Syllogismus est oratio quae ex concessis responsionibus de iis quae disseruntur in exspectatam concliasione a colligit, ut apud Platonem priamo de republica. Tlarasymaclio enim Concedente jtastum esse potentioris utilitateri praestare: et id potentius esse quod imperium habet irqua irae civitate: principes autem civitatum singularua posse quoque aberrare ac sibi inlatilia iacienda imperar subditis. Colligit Socrates id si uoque Ustum esse ipsit magistratibus utilitatem non praestare. Dὰ definitione. Definitio autem oratio est concisa quae nos ducit ii cognitionem uniuscia)usque rei. Vel definitio est oratio I al

라틴어 텍스트