Hapanta. Opera omnia. Editionem curavit Carolus Gottlob Kühn

271쪽

far J Περὶ χρωμάτων.

ωμά εστι ποιότης σώματος ορατόν. oι Πυθαγόρειοο χροιῶν καὶ χρῶμα εκάλουν την επιφάνειαν του σώμαzo illectum appellant. Menemaclius unus ex sectatoribustoicae disciplinae ubi suspicionem ad dissit, loquendi et ignendi facultatem ademit eas sentiendi facultatibus attribuens. Nonnulli demum in sensum et rationem animam iVaserunt, quibus aliquis merito potius assentiri poterit.

Ante quatuor elementa nonnulli frusta brevissima De ramenta quaedam ejusdem rationis similium Partium aeu elementorii in elementa exstitisse dicunt. Heraclitus tuoque D sula quaedam tum minima conet Zndividua rogitatione tantum apprehensibilia inducit. De colortibus. Color est qualitas corporis visibilis. Pythagorici co-orem appellant superficiem corporris. Empedocles

272쪽

Περὶ μίξεως.

οἱ μεν παλαιότεροι τὼς των στοιχεἰων μίξεις κα ἀλλο ἰωσιν ητοι κροῦσιν ωηθησαν γίνεσθαι, οἱ δε περὶ υνο ξαγόραν και Λημόκριτον κατὰ παράθεσιν. ' πεδοκλης ieκ μικρ0ταrων Oδειαι τὰ στοιχεῖα συγκρίνειν. Πλάτων ἐ

οἱ απὸ Πυθιγόρου και Οι φυσικοὶ πάντες μεχρι Πλο

diversitate Consul gere. De mixtione. Prisci mixtionem elementortina fieri dixerunt ex alteratione Vel tela i peramento. Anaxagoras et Democritu eta eorum congressu. Empedocles e minimis corpusculi elementa componi dicit. Plato tria tantum corpora in te se nautari dicit, ignem, aerem et aquam: terram namqu solam inani utabilem esse.

illa L

273쪽

Περὶ χωρας.

οἱ Στωικοὶ και 'Eπικουρειοι διαΓλάττειν ηὀν τόπον της χωρας ενόμισαν. και τὰν μεν τόΠον υuὰ σώματος κατεχε--σθαι, την δε χώραν εκ μέρους, ῶσπερ επὶ της του oi νου πιθάκνης.

Περὶ χρόνου.

Tta χρόνον εἶναι Πυθαγόρας υπείληφε την σφαῖραν του πυιεχοντος ημας οὐρανού. Πλάτων ει αἰῶνος ει κόνακινητην η διάστημα της του κόσμου κινησεως. Ἐρατοσθε νης δε την του ηλίου πορείαν. inquit, Vacua res nulla nec extra est. Leucippus, Democritus et Epicurus atomos quidem multitudine, vacuum autem magnitudine infinitum meunt. Stoici intra mun-- 'Idum vacui quidem nillil esse putant, extra vero infinitum. Aristoteles tantum Vacui solummodo extra mundum esse, quantum ad respirationem mundi faciat: mundum enitar, igneus cum sit, eventilatione indigere. De loco et recePtaculo. Stoici let Epicurei loquni a receptaculo disserre censent: ac Iocum quidem esse quod corpus totum tangit superficies: receptaculum ali in quod parte solum ut invasis Vinarus contingit. De ter Pore. Pythagoras tempus esse arhitratur ambientis nos coeli machinam. Plato mobilem aeternitatis imaginein vel intervallum motus mundi. Eratosthenes solis ator.

274쪽

Tου δε χρόνου την Ουσων οἱ πιωῖ ὶ ηλlου την κινη - σιν νομιζουσι. Πλάτων δε την πορεἱαν ταυτην. καὶ et ιν ς μἐν ἀγεννητον τον χρόνον εἶναι, Πλάτων δε γεννητὰν κατ

Περὶ γενεσεως καὶ φθοροῦς.

οἱ περὶ Παρμενἱδην καὶ Μεχισσον καὶ Ζηνωνα τυν'πιδάτην γενεσιν καὶ φθορὰν ἀννρηκασιν ακίνη rον ειναι τὰ παν ὐπολαβόντες. Ἀμπεδοκλης δε καὶ Ἀπίκουρος καὶ υσοι κατῶ συναθροισμὸν των λεπτων σωμάτων κοσμοποιουσι, σύγκρισιν μεν καὶ διάκρισιν εἰσάγουσι. γενεσεις δε καιφθoρἀς Ουκ οἰκείως, ου γὰρ κατά ποιαν ἀλλοίωσιν, αλλα κατά παράθεσιν καὶ συναθροισμῖν γένεσθαι τα πάντα νομίζουσι. Πυθαγόρας δε καὶ ὐσοι παθητην υλην υποτέθενται, κυρίως γενεσιν καὶ φθοράν λεγουσι γἰνεσθαι και αυλοιωσεις καὶ τροπὰς στοιχείων και διαλύσεις. De temporis ess ensia. Temporis autem essentiam Stoici solis motum existi inant. Plato iter ipsum solis. Ac ceteri quidem ignitum tempus arbitrantur: Plato vult genitum ex sensus nostra cogitatione.

Parmenides, Melissus et Zeno Eleata adeo nec generari nec corrumpi quidquam asserueriant, quod unive sum immobile ponunt. Empedocles, Epicurus et cetera quotquot e minutis corpusculis mundum exstruunt, concretionem et secretionem introducunt. Hi autem neque oriri quidquam neque interire proprie dicunt: nam cum ex Congerie, non alteratione gigni res velint, non qualitatis sed quantitatis motum ortus et interitus momentum praecedere faciunt. Pythagoras et alii quicunque materiam pati supponunt, ortum et intera luna proprie adstruunt cum elementorum qualitatibus immutatis nasci res et dissolvi.si ορο li ili

275쪽

s sa J Περὶ ἀνάγκης.

Tην ἀνάγκην Θαλης ἰσχυροτάτην εἶναἰ φησι. κρατεῖν

Περι Ουσἰας εἱμαρμενης. Πράκλειτος ουσἰαν ε μαρμενης λόγον διὰ παντὰς διφκοντα. η δἐ ειμαρμενη εστιν αἰθεριον σωμα, σπερμα της De necessitate. Thales validissimam esse necessitatem dixit, cum uni-Verso dominetur. Pythagoras auteni existimat necessitatem natando Carcianas undi. Parmaenides vero et Democritus Omnia Per necessitatem dixerunt evenire, esse Vero ipsam fatum, Justitiam, providentiam. Plato vero quaedam in Pro Videntiam, quaedam in necessitatem referri. Quae essentiα necespiatis. Empedocles existimat necessitatem esse causam utentem principiis et elementis. Democritus autem resistentiam, motum et impetum materiae. Plato Vero nonnunquam materiam, nonnunquani habitum ejus qui circa ipsam

operatur.

De fati essentia. Heraclitus essentiam sati rationem esse omnia Perv dentem dicit. Fatum vero est corpus aethereum, semen

276쪽

διον της του παντὰς φί/σεως. Xρύσιππος δυναμιν πνευματικην και τάξιν του παντὰς δι0ικητικην. καὶ πάλιν εν τοῖς

ἔροις λεγει την εἱμαρμενην, καθ' ην τἀ μεν γεγ0νότα γεγονε, τἀ δε γινόμενα γίνεται, τὰ δε γενησόμενα γενησεται. οἱ δε ἄλλοι Στωῖκοὶ εἱρμόν. Ποσειδωνιυς δε τρίτον απὰ Λιός. πρωτον γἀρ εἶναι τὰν sια, εἶτα την φύσιν, εἶτα την εἱμαρ-

Πλάτων αιτίαν εν προαιρετικοῖς κατὰ σνμβεβηκὸς και παρακολούθημα. 'Αριστοτελης αιτίαν κατὰ συμβεβηκὰς εντοις καθ' ὁρμην ενεκά τινος γινομενοις ἄδηλον και ἄστατον. διαφερειν δε της τύχης et o ciυτόματον ' τὰ μεν γὰρ απὰ τύχης κατ αυrομάτου εἶναι εν τοῖς πρακτεοις πάντο ς,

generationis omnium. Plato rationem aeternam et legem Helemaam Ilaturae totius universi. Chrysippus vim spiritalem et ordinena omnia regentem. Et rursus in desinitionibus dicit fatum esse id per quod orta nata sunt, na- semena. Posidonius autem tertium a Iove. Primum eniim Jovem esse, secundum natura ira, tertium satum. scentia oriuntur, oritura generabuntur. Alii vero Stoici D.

il grall

De fortuna. Plato fortunam definit causani per accidens et id 'quod anopinato sequitur in iis, quae sunt cum electione. ΑTistoteles causam per accidens in iis, Prae secundum appe' titum sunt finis alio iij ius gratia, incertam eana et Instabi' lena. Dis erre vero fortunam a casti ex eo quod quae fortuna sunt, casu quoque fiant cum fortuna sol uni in nostris actionibus vel se tur: quae autem fiunt casu non omnia fortuna, in his enim casus consistit quae ad acti Ο-nes nostras non attinent; et sortunam solum esse ratione Praeditoriam; casum vero in ratione praeditis et brutis

277쪽

Π ρὶ κόσμου. Πυθαγορας πρῶτος Γνόμασε την των υλων περιοχην σμον ἐκ της ἐν αυτῶ τάξεως. Θαλης ενα τον κόσμον. ημόκριτος και 'mἱκουρος καὶ ὁ τούτου καθηγητης Αεύ- ιππος ἀπείρους κόσμους ἐν τοι ἀπείρω κενω. ' πεδο- λῆς τυν του ηλίου δρόμον εἶναι περιγραφην τοὐ πέρα 0ς0υ κόσμου. οἱ Στωῖκοὶ διαφίρειν τυ παν και TO Oλον. ὀ μεν γἀρ ἄπαν εἶναι συν τω κενω ἄπειρον , ολον δε ωρὶς του κενοῶ τον κόσμον, ἄστε οὐ τὰ αυιδ εiναι τὸ υλονοὶ τον κόσμον. li' linimantibus et corporibus vita carentibus. Epicurus in- ronstantem et ipse causam modis, teniporibus et personisi i hortunam dicit. Fortunam Anaxagoras et Stoici causam luam humanus discuisus assequi non pos1t: atque alia tu idem necessitate, alia fato, alia electione, alaa fortuna, alia casu fieri.

De mundo.

Pyttaagoras primus hanc remana omnium congeriem In Undum nominavit propter ordinena qui est in ipso. Thales Unum esse mundium. Democritus et Epiclarus et thujus magister Leucippus infinitos in undos in infinito Vacuo. Empedocles solis cursu ni osse circuna scriptionem terminorum mundi. Stoici disserre universum et totum: Universum enim esse cuna vacuo infinitum, adeo ut totum et universum non sint idem.

278쪽

An mundus sit animatara' Ceteri quidem omnes Inumtum esse ani Inatum et prudentia guber ara. Democritus vero et Epicurias ac quotquot atomos et Vacuum introducunt horum neutrum Con-lcedunt, sed natura quadana bruta et rationas carente ad-l mirustrari. Aristoteles neque an inlatum esse totum per omnes partes dicit, neque sensu neque ratione neque providentia praeditum esse mundum existimat; coelestia enita corpora haec omnia habere, orbes enim continere animatum et Vivens. Terrestria vero Iloriam nihil accipere eior linem per accidens sis non per se aut a causa antecedente contingere.

279쪽

e An mundus sit incorr pissidis pPythagoras et Plato et omnes qui eoruna secuti sunt opiniones, existimare se mundum a deo lactum vixerunt et esse natura sua corriaptibilena, sensibilem, providentia tamen opificis non interitur 113. Epicuriis auteni et Stoici mundum corruptibilem concedunt quoniam ortus fuit, ut animal, ut planta. Aristoteles autem mundi partem sub-Iunarem et passivam et corniptibilem esse et in terrestria Corrumpuntur. Unde mundus alatur p

Aristoteles putat ipsum mundum si nutriatur Interiturum. Horum vero neutrum mundo contingere. Plato dicit iis nutriari quae corrumpuntur secumlum mutatione I . Philolaus Pythagoricus duplicem esse interitum existima-Vit, unum igne coelesti defluente, alteriam aPaa. Iunari circa stellas superfusum. Atque horum exhalationes esse alimentum mundi.

280쪽

la quo etermento coepit deus mundum jacere pPllysici a teria exorditam sumpsisse ipsam dicunt tanquam a Centro. Pytha oras autem al, igne. Empedocles dicit prinatiui fuisse secretiana aettierem, secuinio ignem propter quem teria distincta est; postea aquam ex illiaciam in vapores et exta alationes soli ita suetit, generatur Ber', geneTarI autem Coelum ex aete, solem Vero ex igne. Plato vero genituni fuisse mundum si generatur ad mundi intelligibilis exemplar; visibilis auteni mundi presusdem animam, postea Vero speciem corporis. Duua agoras corpora solidorum existi in avit quae appellat matta ematica,eta cubo enim terrana facta ni fuisse vicit, Ignem eX pyra naide, eX octo edra aerena, ex icos aedra aquam, ex dodecae' dra universi splia eram. Plato autem liac in parte Pytha'gorae consentit. a I