장음표시 사용
401쪽
γωματος η μέρους. ετι των νοσημάτων τὰ μεν εστι συνεχη,
n' initis aut omnium naturae functionum. Quidam vero ut
EJeroplitiei hoc modo. Assectio eth non sena per do-i Elem tempore solvitur, sed in breviore ante , tum et longiore. CXXXV. Aegritudo est affectio morb6sa aut totiusa :orporis aut partis. Ad thaeo morborum alii qili de hi consilii inui sunt, alii in tormittentes, alii acuti, alii phracuti, i illi diuturni. Continui sunt hemitritaeus, typhodes quae ii Ita vocatur hi febris ardens. Interinulentes hi sunt, quo- alia idiana, tertiana, siti artana, quin thna et his similes. Ae uilhii 'rat pia renitis, lethargus, pleuritis, perapneumonia, febres olli rdentes et tertianae continuae. Peracuti sunt synanctili,tρ Mynanche, a poplexia, cholera, tetanus et lais similes. ni Muttirni sunt tabes, epilepsia, ariliritis, nephratis, hydroph, it harcor et his consimiles. Morborum prae threa cuti sunt et continui ut ardentes febres, phrenitides, iii .leuritides; hi eni in acuti et continui sunt. Nonnulli, Exeque acuti neque continui ut diuturni inocti. uuidam
402쪽
vero acuti quidem sunt, non autem continui ut tertianai febres. Quidam denique continui quidem sunt, non au tem acuti ut hemitrataei et typhodes febres. CXXXVI. Febrium status quatuor sunt quos etian tempora no in inant, insultus, incrementum, vigor, declinatio CXXXVII. Hippocrates novem morborum itisseIen tias noVit, acutum, peracutum, malignum, muttirnum: siq: h. I
medium, exitialem, salutarena, periculosum, periculi expertem. CXXXVIII. Morbus acutus est qui et viribus e specie magnus est et periculosus quique ut plurimum se pleni diebus Judicatur. Aliter. Acutus morbus est magnus est et ad vigorem celeriter pervenit. Vel ex Hippocrate. Acutus morbus magnus et periculosus morbui est plurimos enecat. Aliter. Acutus morbus est irqui facilem solutionem vel internecionem quantum in ips sest habet. CXXXIX. Morbus peraculus est asseclus acuto vi et
specie ninor et dissicilior qui fere septem diebus judica-
403쪽
ρμα'. Xρόνιον νόσημά εστι τὰ μεταβάλλον επὶ τὰ χελ
hunc etiam acutissimum appo dare consuevit Hippocrates. Aliter. Peracutus morbus is est qui statim in summo vigore Viget; per statim autem circa primum quaternarium vel paulo post intelligendiana. Aliter. Morbus peracutus est i lui septimi ini diem non transgreditur, sed aut in eo aut etiam maturius judicatur. CXL. Malignus morbus est qui facultate quidem magnus est: et difficitis, specie vero debilis neque statuta judicationis habet tempora. Aliter; malignus morbuS VO- catur periculum minatur nec spe na salutis adimit. CXLI. Morbus diuturnus est pejus mutatur ac melius; in mensibus annisque judicatur aut etiam cum homine interit. CXILII. Medius morbus qui inter mul num et acutum est; is quoque in melitis ac deterius contineat atque sexaginta fere aut octoginta diebus Judic tur.
404쪽
CXLIII. Exitialis est morbus qui prorsus eXitiuirasseri vel brevi vel plumnio tempore. CXLIV. Salutaris morbus est qxii nunquam fit per-enaptorius quantum per se, quoniam multoties ob erro-Tem periculosus evadit. CXLV. Periculosus morbus est qui a d perniciena e salutem aequale habet momentum; is anceps quoque dic Potest. CXLVI. Non periculosus feci mo morbus est semper ad salutem quantum in ipso est vergit facultate cuni salutari est. CXLVII. Morbus specie magnus est ut vulnus ii carnosis topia inultum spatii occupatas; magnus autem T vcl essectu ut punctura in nervo vel natisculo quae parVέ visui appa1 et, facultate autem magna est. CXLVIII. Infirmitas seu adversa valetudo morbus es inVeteratus multa cum imbecillitate. Vel: infirmitas es 4 'i' i
niorbus imbecillis vires dimi iluens.
405쪽
ἄλλως. ἴσα πλεονάζει διὰ παντὰς εν τινι χώρα, a πέρ
ρνβ'. ' χημά εστι τὰ κατά τινας χρόνους περὶ πλεἰορο
naturain corporum Vitam participantium quem
esse. junt Heropliti ei qui nec facile solvitur neque facile
dimovetur e)usque ess0 in humidis causam. CL. Morbi sporadici sunt qui omni tempore et loco eXoriuntur. . Aliter. Morbi sporadici sunt qui separatim quemque invadunt. Alio modo. Morbi dispersi Uiversi non ejusdem generis alii aliis contingentes. CLI. Verri actili inoi bi sunt qui quibusdam in locis frequentius assiliunt. Aliter. Morbi vernaculi sunt qui Perpetuo regionem aliquam occupant. CLlI. Vulgares morbi sunt temporibus quibus- dana plures eodeni in loco conlpiunt. CLIII. Postilentia est morbus qui omnes aut plurimos grassatur ab aeris corruptela proveniens; quo . iit quam plurimi intereant. Fertur et quaedam hujusnaod1 definitio. Pestilentia est communis asseclusi plurimorum oui sub idem tempus per urbes nationesque acuta pericula.
406쪽
ἐστι τὸ ποιοῖν. zoὐτο δε ἐστι τὰ προκαrαρκτικόν. αλλως. τα προκαταρκτικὼ αἴτιά εστιν ὁσα προκατάρχει της υλης Ουντελεlὰς τοῖ ἀπorελεσματος και ων Ουδεν προηγεῖτ ι.ενστ. Προηγούμενον αἴτιόν ἐστι το υπὰ Σου προκαταρκτικού ητοι κατασκευαζόμενον η συνεργούμενον και προηρο mortesque insert acutas. Definire et hoc modo possumus. stilentia cst conversio aῆras adeo ut nec ordinem Pro' Prλum servent anna teinpora simulque plures ex eodem morbo intereant. CILIV. Caula est in corpore aliquid essicit ex-Persque ipsa est corporis. Vel causa est, ut tradunt plat-Iosophi, alicujus rei effectrix aut cujus gratia aliquid fit. Tmplex autem causa est; alia evidens; alia vero antecedens; alia denique continens seu 3 conjuncta. CLV. Causa evidens est quae peracto opere discessit, quemadmodum canis quum inomordit et scorpius quum actum inflixit et inustio a sole quae febrem molitur. Athenaeus autem Attalensis sic inquit: causa est ea quae facit; haec autem est procatarctica. Aliter: causae evidentes sunt quae ante totam operis consummationem eSistunt quaaque nulla praecedit. CLVI. Antecedens causa est ab evidente Vel comparatur Vel ad uvatur conjunctaimiue antecessit. Non-
407쪽
ρξ'. Συνεργόν εστιν αἴτιον οῦ ποιουν αποτελεσμα, δν χερως δε, σιλλαμβάνον πρὀς τὀ ραυν αύιδ γενεσθαι, κατιδίαν τι ποιεῖν οὐ δυνάμενον. nulli vero sic: antecedens causa est praesente adest
essectus et augescente augetur et amininiata ina minuitur et sublata tollitur. CLVII. Causa continens est praesens praesentena servat morbum et sublata' simul tollit ut calculus in Vesica, ut aqvula, ut plerygium, ut en canthis aliaque ejusmodi Causas cori; unctas vocant, ut praeclarisInainaedici qui ea non in causarum dumtaxat, sed in assectuum ratione ponunt.
CLVlli. Causa persecta seu per se finiens est ipsa
quae per se sinem facit. CILIX. Concausa est quae cum alia pares obtinens Vires opus molitur, id Vero facere sola per se ipsa non Poterat. CLX. Adjutrix causa est quae opus quidem conficit, sed aegre, quapropter alteri consonatur quo Tem Consequatur facilius quam prompte obire seorsum nequit.
408쪽
σις. τινες de Oυιως. οημdῖόν ἐστιν Ου γνωσθεντυς ειερόν CLXI. Causae manifestae sunt quaecunque ex se ipsis facientes agentesque sensu deprelienduntur. Aliqui liocinodo. Manifestae sunt casisae quae et apparent ipsae et opus consentanee sibi seli osteruliint. CLXII. Non imanifestae causae sunt quae non ex seipsis sed per signa deprehenduntur quemadmoduin Obscurae, quae neque eX seipsiS neque eX aliis noscuntur. CLXΗΙ. Αd tempus obscurae sunt quae detectae ex se ipsae non apparent et adjunctae corporibus per signa cognoscitiatur. Vel sic. Pro tempore abditae sunt eae quae absunt aliquamdiu ac rursus venire sub sensum valent.
CLXIV. Significatio est signi idea vel est per signum vel per signa perceptio. Vel notatio est signum rena
minus patentem quanapiam declarat.
CLXV. Sigia uim est rei quae contingere debet dignotio. Nonnulli lioc pacto: signum est quo cognito aliud
409쪽
ροα. Βοηθηματικὰ σημεῖά εστιν ε4 ων ὐπομιμνησκόμεθα της λ αυτοῖς τετηρημενης θερuΠείας. quidpiam ex ipso deprelienditur. Vel quod prius ignotum
nobis erat cognoscitur ac percipitur. CLXVI. Patitognonaonicuna seu assecturn notans est tum interiori in tuna eXterioruna significatio. Vel: patho gnomonicum est signum ex quo assectus dignoscitur. Vel: palliognoria oniciana est quod assectionis speciem significat. CLXVII. Praenotio eorum evenire debent scientia est. Aut: praenotio est praescire corpori sunt eventura. Prognosticiam signum est ex quo futuriam nosciti tr. CLXVlli. Praedictio est futuri praenotio praenunciatioque. CLXIX. Syndrome vel concorsus est congressus symptornat uni. Vel synaptona atum collectio. Vel synaplomatum cumulus Omnibus apparentii ina.
CLXX. Sympionia est assectus accessoIi una Vel con
CLXXI. Auxiliaria signa sunt ea ex qtiibus citi aliOnis quae in ipsis observata est commoVemur.
410쪽
καταλωψ ιν αδήλου τινος ἀκολουθουντος καθ' ἐαυτὸ αγον. sus x. ' 0μνηστικὴν σημεῖόν ἐστιν, Οἰς οι ἐμπειρικοι λεγ0υσι, πραγμα φαινόμενον και γινωσκόμενον ἐκ προπ&ρατηρήσεως, χρησιμευον eις ὐΠόμνησιν γινωσκομένου πράγματος. est'. Παρόντων των σημείων Πάννευν παρόντα σημειαεσιι πάντα 2ὰ παθογνωμονικά. τούτων γἀρ γιγνομόνων CLXXII. Auxilium est 1ioni inibus ad salutem admoVetur eae quantitate, qualitate, ordine atque occasione
constan S.CLXXIII. Curatio est inocti sublatio quae jam secta
est, non quae adlauo fit. Vel curatio est ordo auxiliorum consequentiam Iiabentium. Vel: opportunitas et tenapus et ordo emendationis obeundae. Vel: teniporis continodi ias in qua opem ferrinius laborantibus. CLXXIV. Occasio est comitio lae sanctionis tempus praeceps et Commodi usus rerum agendarum. CL. XXV. Demonstrativum signunt, est quod prana aris, in abditae alicujus rei consequentis depIehensionem per se ductu . CLXXVI. Commemorans s num, ut ajunt, empiri: cires quae apparens atque praevia observatione innotescens ad rei quae cognoscitur memorialia Conducit. CLXXVII. Praesentium signorum omnium praesentia sunt Pathognomon1ca omnia quae assectum dem On-