Luciani Samosatensis opera

231쪽

rης ψάμμου, τὰ δὲ αν ἐπιπολάζοντα, φυσαλοι ναὶ ἀσπίδες καὶ ἔχιδναι καὶ κεράσται κάὶ βουπρήστεις καὶ ἀκοντίαι καὶ ἀμφίσβαιναι καὶ δράκοντες καὶ σκορπίων γένος διττόν, το μὲν στερον ἐπίγειόν τε καὶ πεζόν, περμεγα καὶ πολυσφόνδυλον, θάτερον δὲ ἐναέριον κώ πτηνόν, υμενόπτερον δὲ ola ταῖς ἀκρίσι καὶ τέττιξι κὰ νυκτερίσι

τὰ πτερά. τοιαsτα ορνεα πολλὰ ἐπιπετόμενα ουκχυπρόσωτον απεργάζεται την Λιβύην ἐκείνην. 4. το δὲ δη πάντων ρπετῶν δεινότατον ν η ψάμμος τρέφει, η διψάς εστιν, φις ου πάνυ μεγας, ἐχίδνη μοιος το δῆγμα βιαιος, τον ἰον ταχύς, ὀδύνας μὲν ἀληκτους ἐπάγων ευ-

θύς Ἀκκαίει τε γαρ και σήπει καὶ πίμπρασθαι ποιεῖ, καὶ βοῶσιν σπερ οἱ ἐν πυρ κείμενοι το δὲ μάλιστα καταπονosν καὶ κατατρυχον αυτοὐς λεωό ἐστιν ομώνυμον

παραδοξότατον, οσφπερ αν πίνωσι, τοσούτφ μαλλον ορμγονται του ποτου, καὶ η πιθυμία πολῶ πλέον ἐπιτείνεται αὐτοῖς οὐδ αν σβέσειάς ποτε το δίψος, οὐδ' ην τον Νεῖλον αὐτον η τονυστρον ολον ἐκπιεῖν παράσχης, ἀλλα προσεκκαύσεις ἐπάρδων την νόσον, ἄσπερ αν εἴτις ἐλαίφπυ κατασβεννύοι. 5. λέγουσιν ἰατρῶν παῖδες ἐκείνην την αἰτίαν εἶναι, παχῶν τον ον οντα ἔπειτα δευόμενον τω ποτμοξυκίνητον γίγνεσθαι, ἡγρότερον, ώς το εἰκός, καθ ιστάμενον καὶ ἐπὶ πλεῖστον διαχεόμενον. 6. ργῶ μὲν οὐν οὐδένα τουτο πεπονθότα εἶδον, μηδέ, ω θεοί, ἴδοιμι ουτω κολαζόμενον ανθρωπον, ἀλλ' hvδε ἐπέβην της Λιβύης το παράπαν ευ ποιωπι ἐπίγραμμα δε τι κουσα, o μοι τῶν ταίρων τις ἔλεγεν αὐτος ἐπὶ στηλης ἀνεγνωκέναι ἀνδρος οὐτως ἀποθανόντος' κaιβυης ἔφη ἀπιὼν ἐς Αἴγυπτον παρὰ την μεγάλην Σώρ-

τιν ποιεῖσθαι την πορείαν o γαρ εἶναι αλλως ἔνθα m

232쪽

καὶ στήλην ἐφεστάναι δηλουσαν του λέθρου τον Oi- πον κεκολάφθαι γαρ ἐπ αυτη ανθρωπον μὲν τινα ibor

τον άνταλον γράφουσιν ἐν λίμνη ἔστῶτα καὶ ἀρυο νον του δατος, ως πίοι δή, το θηρίον δὲ την δμάιοἐμπεφυκος αυτω περιεσπειρῆσθαι τω ποδί, καί τινας γροναῖκας δροφορουσας αμα πολλα καταχεῖν συμμα

του πλησίον δὲ - κεῖσθαι οἷα των στρουθων ἐκείνων, ους ἔφην θηρῶν τους Γαράμαντας γεγράφθαι δὲ προς τουπίγραμμα ου χεῖρον δε καὶ αυτὸ εἰπεῖν, ω παθοντ', οἶμαι, καὶ Ἀνταλον αἶθοπος ἰ μηδαμὰ κοιμησαι διψαλέην δυνην. καὶ Λαναοῖο κόρας τοῖον πίθον οὐκ ἀναπλῆσαιαιὲν ἐπαντλουσα υδροφόρω καμάτω ἔτι κα αλλα ἔπη τέτταρά ἐστι περὶ των ωῶν, κῶ sς αναιρούμενος αυτα ἐδη- Ἀλλ' ουκετι μέμνημαι εxένων. 7. συλλεγουσι δὲ αρα τα - καὶ ἐσπουδάκασι κε φιαυτὰ οἱ περίοικοι, ουχὰς φαγεω μόνον, ἀλλα καὶ σκετε iχρῶνται κενώσαντες καὶ ἐκπώματα ποιο-τα α αυτῶν ου γαρ ἔχουσι κεραμευειν δια το ψάμμον εἶναι την γ' εἰ δὲ και μεγάλα ευρεθείη, καὶ πῖλοι γίγνονται δυο ε του φου εκάστου το γαρ μίτομον μάτερον ἀποχρῶν qκεφαλῆ πῖλός ἐστιν. . ἐκεῖ τοίνυν λοχῶσιν αἱ ψαιες παρὰ τὰ φά, καὶ ἐπειδὰν προσέλθη ο ανθρωπος, ἐκ τῆ, ψάμμου ἐξερπυσασαι δακνουσι τον κακοδαίμονα Eπάσχει ἐκεω τὰ μικρον ἔμπροσθεν εἰρημένα πίνων ' καὶ μαλλον διψῶν κά πιμπλάμενος οὐδέποτε s. τατὰ ου μὰ Λία προς Νίκανδρον τον ποιητην φιλοτιμουμενος διεξῆλθον, ουδ' ὁπως μεῖς μάθοιτε ώς - ἀμελορο γένηταί μοι φυσεις των Λιβυκῶν ερπετῶν εἰδέναι Ἀγτρῶν γὰρ αν μαλλον ὁ ἔπαινος εχ οἷς ἀνάγκη εἰμοι ταυτα, in καὶ ἀμυνασθαι αυτὰ μετὰ της τέχνης ἔχοιεν αλλά μοι δοκῶ - καὶ προς φιλίου μη δυσχεράνη ε τρο

233쪽

εἰκόνα θηριώδη ουσαν - ομοιον τι καὶ αυτος παθει, προ υμῆς, οἷον ἐκεῖνοι πάσχουσι προς το ποτον οἱ δηχθέντες,πο της διψάδος οσω γαρῶν ἐπὶ πλέον παρίω ἐς μῆς, τοσουτμμῆλλον ορέγομαι του πράγματος καὶ το διψος ἄσχετον ἡπεκκαίεταί μοι κανέοικα ουδ' ἐμπλησθήσεσθαί ποτε του τοιούτου ποτου μάλα εἰκότως. os γαρ αν Ουτω διειδεῖ τε καὶ καθαρ υδατι ἐντυχοιμι moῶστε σνγγνωτε, εἰ δηχθεὶς και αυτος την πην δίμφτουτ' καὶ πιεινοτάτφ φ δήγματι ἐμφορο-αι χανδονυποθεὶς τω κρουν την κεφαλην ' εἴη μόνον μη ἐπιλιπεῖν τα παρ' υμῶν ἐπιρρέοντα μηδὲ χυθεῖσαν την σπου- ν της ἀκροάσεως κεχηνότα ἔτι καὶ διψῶντα καταλικεω - δίψους γε νεκα οὐ κοὐ προ υμῶ ουδὲν αν ἐκώλυε πίνειν ἀεί κατὰ γαρ τον σοφὸν Πλάτωνα κόρος ουδεὶς

τῶν καλῶν.

1. ΛΥΚΙΝΟΣ. λλα ποιητην μὲν αριστον εἶναι σφω Nσωδε, καὶ τοsτο παρὰ Μουσῶν λαβεω μετὰ της δάφνης αυτός τε δεικνύεις ἐν οἷς ποιεῖς - ἔνθεα γὰρ καιο τὰ πάντα - καὶ ημεῖς πιστευομεν ουτως ἔχειν ἐκεῖνο δε ἀπορῆσαι αξιον, τί δήποτε προειστῶν περ σαυτοδιος δια τομο λάβοις την θεσπέσιον ἐκείνην δην παρὰ τῶν θεῶν, πως κλείοις καὶ μνοίης τὰ παρεληλυθότα καὶ θεσπίζοις τὰ ἐσόμενα, θάτερον μεν καὶ πάνυ ἐντελῶς αενηνοχας θεῶν τε γενέσεις διηγούμενος πρι καὶ 24Iτων πρώτων ἐκείνων, χάους καὶ γης καὶ οὐρανοῆκαι ἔρωτος λι δὲ γυναικῶν ἀρετὰς ααὶ παραινέσεις γεωργικάς, καὶ oσα περὶ Πλειάδων καὶ ὁσα περὶ καιρῶν ἀρότου καὶ

234쪽

ν δὲ καὶ ο χρη-ώτερον τω - παρα κολυ καὶ θεῶν δωρεαῖς μὰλλον ἐοικός, λέγω δὲ την των μελλόντων προαγόρευσιν, οὐδὲ την ἀπῆν ἐξαπέφηνας, ἀλλα ομέρος τουτο κἀν -- παραδέδωκας ουδαρου της κοιη- σεως η τον Κάλχαντα η τον νυμον η τον Πολύειδον iκαὶ Φινέα μιμησάμενος, ο μηδὲ παρὰ Μουσῶν τολοητυχόντες ομως προεθέσπιιον καὶ ο- ωκνουν παν τοῖς δεομενοις. 2. στε νάγκη σοι - τριῶν τούτων αἰτιῶν

μια γε πάντως ἐνέχεσθαι η γαρ --σω, εἰ καὶ πικρον εἰπεῖν, - υποσχομέν- - των Μουσῶν καὶ τα μελλοντα προλέγειν δύνασθαι maliis ἔδοσαν σπερ μέσχοντο, συ συπὸ φθόνου αποκρύπτει καὶ ω- κόλπου -r τεις την δωρεὰν ου μεταδιωλ αυτῆς τοῖς δεομένοις ἐγέγραπται μέν σοι καὶ τοιαυτα πολλά. οὐδέπω δὲ amaτω βίω παραδέδωκας ου οἶδα εἰς δν καιρόν τινα αλλον ταμιευόμενος την χροσιν αυτῶν. ἐκεω μὲν γαρ τοὶ τολμήσαιμ' αν εἰπεω, ς αἱ Mosσαι δέ σοι παρέζειν

242 ποσχόμεναι το - ἔδοσαν, ἐξήμισείας δὲ ἀνεκαλέσαWρτην ἡπόσχεσιν, λεγω δὲ την τῶν μελλόντων γνῶσιν, οἰταμα προτέραν αὐτην ἐν τω ἔπει πεσχημέναι. 3. ταντο οὐν παρὰ τίνος αλλου, Ησίοδε, η παρ' αὐτο σου μάθρ τις αν προτοι γὰρ αν, σπερ οἱ θεοὶ ,δωτῆρες ἐάωρ εἰσίν, οὐτω δε καὶ υμω τοῖς φίλοις καὶ μαθη ταῖς αντον

μετὰ πάσης ἀληθείας ἐξηγεωθαι περὶ ων ἴστε καὶ ivεινημῖν τὰς απορίας.

4. ΗΣΙΟΛΟΣ. μην μέν μοι, ω βέλτιστε, μειεν ἀπόκρισιν ἀποκρίνασθαί σοι περ απάντων, 'ora μνὶ ἐστι τῶν ἐρραψφ μένων υπ' ἐμοὐιλον ἐμόν, ἀλλα τῶν Μουσῶν, καὶ ἐχρῆν σε παρ' ἐκείνων τοὐς λογισμους ητε εἰρημένων καὶ τῶν παραλελειμμένων ἀπαιτε Ἀροδὲ ἡπὲ μ ν ων ἰδία πιιστάμην, λέγω δὲ τos νέμειν ηφj ποιμαίνειν κά ἐξελαώνειν καὶ βδάλλει καὶ τῶν uiis

235쪽

γοα πορμένων ἔργα καὶ μαθήματα, δίκαιος αν εἴην ἀπο- 243lογεῖσθαι, αἱ θεαὶ δὲ τὰς αυτῶν δωρεὰς οἷς τε αν ἐθέ-

πει καὶ ἐφ' οσον αν οἴωνται, καλῶς ἔχειν, μεταδιδόασιν. μως δε ου ἀπορήσω πρὰ σὲ καὶ ποιητικῆς απολο-αος - γαρ, οἶμαι, χρη παρὰ τῶν ποιητῶν ἐς το λεπτό-

νατον ἀκριβολογουμενους ἀπαιτεῖν κατὰ συλλαβην έ-- αν ἐντελῆ πάντως τὰ εἰρημένα, καν εἴ τι ἐν τω της τοιησεως δρόμω παραρρυὲν λώθη, πικρῶς τουτο ἐξετάζειν, ἀλλ' εἰδέναι οτι πολλὰ ημεις καὶ τῶν μέτρων νεκαιαι τηνευφωνίας ἐπεμβάλλομεw τὰ δὲ καὶ το ἔπος αυτοτολλάκις λεῖα οντα Ουκ οἶδ' oπως παρεδέξατο. σὐ δὲ τοιεγιστον,ν ἔχομεν αγαθῶν ἀφαιρηνημας, λέγω δὲ τηνέλευθερίαν καὶ την ἐν τω ποιεῖν ἐξουσίαν, καὶ τὰ μὰν ἔλλα οὐχ ορῆς οσα της ποιήσεως καλά, σκινδαλάμους δὲ ιαὶ ἀκανθα τινὰς ἐκλέγεις καὶ λαβὰς τῆ συκοφαντίον di 244 εῖς. αλλ' - μόνος ταλασς δὲ κατ' mos μόνου, αλλὰ τολλοὶ καὶ αλλοι τὰ του ομοτέχνου του δεμορυμηρου κα- ακνίζουσι λεπτὰ ούτω κομιδῆ καὶ μαλιστα μικρὰ αττα ιεξωντες. 6. εἰ δὲ καὶ χρὴ μόσε χωρησαντα et αἰτία

τ' ὀρθοτάτην ἀπολογίαν ἀπολογησασθαι, ἀνάγνωθι, λουτος, τὰ Ἐργα μου καὶ τὰς φέρας εἴση γὰρ ὁσα ἐν

β ποιηματι τούτφ μαντικῶς ἄμα καὶ προφητικῶς προ- εθέσπισταί μοι τὰς ἀποβάσεις προδηλοῶντα τῶν τε ὀρ- λῶς καὶ κατὰ καιρον πραττομένων καὶ τῶν παραλελειμ-

ιένων τὰς ζημιας καὶ τοσχεις δ' ἐν φορμφ παsροι δέ σε θηησονται, ιῶ πάλιν ὁσα ἀγαθὰ περιέσται τοῖς ρθῶς γεωργοῶσι,

ιρησιμωτάτη αν τω - μαντικη νομίζοιτο. 7. - μο μεν ουν, ω θαυμαστὲ Ησίοδε, καὶ τάνυ ποιμενικον εἰρηταί σοι καὶ ἐπαληθεύειν ἐοικα τηνςῶν Μουσῶν ἐπίπνοιαν αντος ουδ' ἀπολογεῖσθαι,πὲμ ον ἐπων δυνάμενος, μεῖς δε υ ταύτην την λαντικὴν

236쪽

παρὰ os καὶ των Μουσῶν περιεμένομεν επεὶ τά γε

γε τοιαυτα πολυ μαντικωτεροι υμῶν οἱ γεωποί, καὶ αρισre μαντευσαιντ αν μῖν περ αυτῶν, τι σαντος μὲν τοyθεου εὐθαλῆ ἔσται τὰ δράγματα ην δὲ αὐχμος ἐπιλήν; καὶ διφήσωσιν, ἄρουραι, ουδεμία μηχα iis v

μον ἐπακολουθήμα τωδίψει αυτῶν, και οτι υ μεσολ τος θέρους χροώρουν, -- αν τι οφελος γένοιτο- ἐκχυθέντων των σπερμάτων, οὐδὲ ἀμῶν ἔτι χλωρον τρνστάχυν η κενον εὐρε σεσθαι τον καρπόν. ου μηνοτὸ ἐκεῖνο μαντείας δεδται,- ην μη καλύψαι τὰ σπέρμgygκαὶ θεράπων μακέλλην ἔχων ἐπιφοροίη της γης σπιρῆς, καταπτησεται τὰ ορνεα καὶ προκατεδεῖται την πειον του θερους ἐλπίδα. 8. τὰ γὰρ τοιαυτα παραινέσεις it καὶ ὐπο κας λέγων ο- αν τις αμαρτάνοι, μαντικης ἐπάμπολυ ἀποδεῖν μοι δοκεῖ, ς' ἔργον τὰ α ag ν ηοὐδαμῆ ουδαμῶς φανερὰ προγιγνώσκειν, σπερ το - Μίνως προειπε, οτι ἐν φ του μέλιτος πίθω ὁ παῖς ἐσπέαμφ ἀποπεπνιγμένος, καὶ τ τοῖς Ἀχαιοῖς προμηντος της Ἀπόλλωνος οργης την αἰτίαν καὶ μεικάτωλε σὸν σεσθαι τὸ πλιον ταλα γὰρ η μαντικη ἐπέὶ καὶ τὰ τοιον 246 τα εἴ τις αὐτῆ ἀνατιθείη, - αν φθάνοι κἀμὲ μάντι λέγων προερῶ γὰρ καὶ προθεσπιῶ καὶ ἄνευ Κασταλ-i καὶ δάφνης καὶ τρειοδος ελφικου, τι αν γυμνος β' κρύους περινοστῆ τις ειντο προσέτι η χαλαζῶντος si θεοs,Ἀπίαλος ου μικρὰς ἐπιπεσεῖται τω τοιούτω, ο ἰημι γε τούτου μαντικώτερον , οτι καὶ θέρμη μετὰ sv ως το εἰκός, ἐπιγενησεται, καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαλα, αγελοῖον αν εἴη μεμνῆσθαι. 9. ωστε τὰς μὲν τοιαύτας πλογίας και μαντείας αφες ἐκεῖνο δὲ o εἴρηκας ἐν εο ἴσως αραδέξασθαι αξιον, - οὐδὲν ρδεισθα τω i 7Φμένων, ἀλλα τις ἔμπνοια δαιμόνιος λεποίει σοι τορ τρα, ου πάνυ οὐδὲ ἐκείνη βέβαιος οὐσα χυ γαρ νη

237쪽

πανεν.

1 ΛΥΚΙΝΟΣ. Οὐκ ἐγὼ λέγον ἔτι θῆττον τους γυ-πας ωλος νεκρὸς ἐν φανερ κείμενος η θέαμά τι των παραδόξων ιμόλαον διαλά,οι, καν εἰς Κόρινθον δέοι

ἀπνευστὶ θέοντα απιέναι διὰ τουτο ουτω φιλοθεάμωνου γε κάναοκνος τὰ τοιαυτα. ΤΙΜΟΛΑΟΣ. Π γαρ ἔδει καὶ ποιειν ω Λυκωε,σI0λην-γοντα πυθόμενον ουτως ὐπερμεγέθη ναυν καὶ πέρα του μέτρου τον Πειραι καταπεπλευκέναι μίαν των, Αἰγυπτου εἰς Ιταλίαν σιταγωγὰν οἶμαι δὲ καὶ σφω σε τε καὶ Σάμιππον τουτονί, μη κατ αλλο τι ἐξ ἄστεος κειν η οψομενους το πλοῖον. Λ Aία, καὶ Ἀδείμαντος ὁ Μυρρινουσιο ει- πετο μεθ' ημῶν, ἀλλ' υκ οἶδ' οστου νυν ἐκεῖνός ἐστιν αποπλανηθεὶς ἐν τω πληθε των θεατῶν πρι μὲν γαρτης νεὼς αμα ηλθομεν καὶ ανιόντες ἐς αυτην συ μέν, οἶ-μcι, Σάμιππε, προσήεις, μετὰ σὲ δὲ o Ἀδείμαντος ην,ει ἐγὼ μετ κεῖνον ἐχόμενος αυτου ἀμφοτέραις, καί με διὰ της ἀποβάθρας ολης παρεπεμψε χειραγωγῶν πο- ῆεδεμένον ἀνυπόδητος αυτος ων το απὸ τούτου δὲ Ουκετι cvτὸν εἶδον ουτ ινδον ουτε ἐπεὶ κατεληλυθαμεν. 2482. ΣΑΜΙΠΠΟΣ. Οἶσθα, ἁ Λυκῖνε, που μος απέλιπεν; πότε, οἶμαι, το ἀραῖον ἐκεῖνο μειράκιον ἐκ τῆς θαλάμης προῆλθε το την καθαρὰν ὀθόνην ἐνδεδυ-η0ς, ἀναδεδεμένον εἰς τουπίσω την κόμην ἐπ αμφότερα Idv μετώπου ἀπηγμενην εἰ τοίνυν ἐγὼ Ἀδείμαντον οἶδα, ' siι γλαφυρὸν ουτω θέαμα ἐκεῖνος ἐδων μακρὰ χαί-

238쪽

ρειν φράσας τ' Αἰγυπτί ναυπηγω περιηγουμένω τοπλοῖον παρέστηκε δακρύων, σπερ εἴωθε ταχυδακρvς

γὰρ ὁ ἀνη ἐς τα ἐρωτικά.Λ- μην Ου πάνυ καλός, αμιππε, μειρορακίσκος ἔδοξέ μοι, ῶς αν καὶ Ἀδείμαντον καλῆξαι, τοσοετοι Ἀθήνησι καλοὶ επονται, πάντες ἐλευθεροι, στωμυλοι το φθεγμα, παλαίστρας ἀποπνέοντες, οἷς και παρο- δακρυσα ου ἀγεννές Ουτος δὲ προς φ μελάγχρους ε - ναι καὶ πρόχειλός ἐστι καὶ λωττος παν Οἴν σκελοῖν, κοὶ

ἐφθέγγετο ἐπιπεσυρμένον τι καὶ σπι/εχὲς κά ἐπίτροχον, Ἐλληνιστὶ μέν, ἐς το πάτριον δὲ τω et ἀφ καὶ τω της φωνῆς τήνφ, η κώμη δὲ καὶ ἐς τουπίσω ὁ πλόκαμος συνμσπειραμένος - ἐλεύθερον αυτόν φησιν εἶναι. 3. - ει μὲν πενείας, Λυκωε, σημεῖ.

ἐστιν Αἰγυπτίας ἡ κόμη -παντες γαρ αυτην οἱ ἐλευθεροι παῖδες ἀναπλέκονται ἔστε προς - ἐφηβικόν, ἔμπι' λιν η οἱ πρόγονοι μῶν, οἷς ἐδόκει καλον εἶναι, ἐν του γέροντας ἀναδουμένους κρωβύλ- έπο τέττιγι χεροσῶ ἀνειλημμένον. Μ. υ γε, ω ιμόλαε, τι μῆς αναμιμνησκε ς των ωουκυδίδου συγγραμμάτων, α ἐν τω προοιμί--της αρχαίας μῶν τρυφης εἶπεν ἐν το 'γωσιν οπότε οἱ

τότε συναπωκίσθησαν.

25 4. - Ἀτάρ, ω Σαμιππε, νυν σνεμνησθην, ὁπό θεν μῶν ἀπελείφθη Ἀδείμαντος, τε πα- τον ἰστον ἐπὶ πολλοστημεν ἄναβλέποντες, ἀριθμουντες των vρ σῶν τὰς ἐπιβολὰς καὶ θαυμάζοντες ανιόντα τον ναῶν δια τῶν κάλων, εἶτα ἐπὶ της κεραίας αν ἀσφαλῶς διο- θέοντα τῶν κεροιάκων ἐπειλημμένον. M. μ λεγεις. τί δ' οὐ χρη ποιεῖν μῆς ἐνθταυθα καραδοκεῖν αυτόν, ἐθέλεις ἐγὼ αμ ις ἐπάνειμι

ἐς το πλοῖον

239쪽

M H μάλα δοκεr, ην πως ἀνεφγυῖαν ἔτι την παλαίστραν καταλάβωμεν. 5. ἀλλα μεταιὐ λόγων, λίκη et αυς, εἴκοσι καὶ λοπὸν πήχεα ν ἔλεγε o μηκον ναυπηγός, εὐρος δε υπὲρ το τιταρτον μάλιστα οὐ Ου, καὶαπωτου καταστρώματος - τον πυθμένα, ἡ βαθύτατον κατὰ τον αντλον, ἐννέα προς τοῖς εἴκοσι τα δ' ἄλλα ηλίκος μὲν ὁ ἱστός, est δὲ ἀνέχει την κεραίαν, οῖ καὶ προτόνεικέχρηται κά συνέχεται, ἡ δὲ η πρυμνα is ἐπανέστηκεν ρέμα καμπύλη χρυσουν χηνίσκον ἐπικειμένη, κατα- ρὐ δὲ ἀνάλογον η πρῶρα περβέβηκεν ἐς τ πρόσω ἀπομηκυνομένη, την ἐπωνυμον της νεῶς θεον ἔχουσα την Ισιν κατέρωθ - ὁ μὲν γαρ αλλος κόσμος 252αι γραφαὶ καὶ του στίου το παράσειον πυραυγές, προτο μων αἰάγκυραι καὶ στροφεῖα καὶ περιαγωγεῖ καὶ αἰκατα την πρυμναν οἰκήσεις θαυμάσια πάντα μοι ἔδοξε.6. καὶ - τῶν ναυτῶν πλῆθος στρατοπέδ αν τις εἰκάσειεν ἐλέγετο δὲ καὶ τοσουτον πειν σῖτον, ως ἱκανον εἶναι, πασι τοτ εν τῆ Ἀττικὴ ἐνιαύσιον προς τροφην.κἀκεον πάντα μικρός τις ἀνθρωπίσκος γέρων η ἔσωζεν - λεπτῆ καμακι τα τηλικαυτα πηδάλια περιστρέφωw ἐδείχθη γάρ μοι ἀναφαλαντίας τις, οὐλος, πιρων, οἶμαι, τουνομα. T- θαυμάσιος την τέχνην, ς ἔφασκον οἰ -- πλέοντες, καὶ τα θαλάττια σοφος υπὲρ τον Πρωτέα.

240쪽

σαιμεν.

TIM U ναυκλο ρος αυτος διηγεῖτό μοι, χρηστος ἀνηρ καὶ προσομιλῆσαι δεξιός. ἔφη δὲ σαο τῆς Φο ρου

σπάραντας ου πάνυ μα- πνευματι ψωμαίους ἰδεῖν τον Ἀκάμαντα, εἶτα ζεφυρου αντιπνεύσαντος ἀπενεχ αι πλαγίους χρι Σιδῶνος, ἐκεῖθεν δὲ χειμῶνι μεγάλωπ πεσόντας δεκάτη ἐπὶ χελιδονέας δια του Aυλῶνος ἐλθεyν, ἔνθα δη παρὰ μικρὸν stoβρυχίους δsναιαπαντας 8. οἶδα δέ ποτε καὶ αυτὰς παρακλεώσας χελιδονέας λι- κον ἐν φ τόπφ ἀνίσταται ---α, καὶ μάλιστα πεώτον λίβα, πόταν ἐπιλάβη καὶ του νότου κατ ἐκεῖνο 254 α δη συμβαίνει μεριζε σθαι - Παμφυλιον - τη. κιακῆς θαλάττης, καὶ ὁ κλύδων ατε απο πολλῶν ἐευμάτων περὶ τω ακρωτηρίφ n. με- - ἀπόξυροι δε εἰσι

πέτραι καὶ ὀξεῖαι παραθηηπόμεναι τω κλύσματι - κῶ φοβερωτάτην ποιεῖ την κυματωγην καὶ τον ηχον πον, καὶ το sμα πολλάκις αὐτ ἰσομέγεθες τω σκοπέλ'. s. τοιαυτα καὶ σφας καταλαβεω ἔφασκεν ὁ ναπικληρος

ἔτι καὶ νυκτονούσης και ζόφου σκριβοsς ἀλλα προς την οἰμωγην αυτῶν ἐπικλασθέντας τους θεοὐ πυρ τε ἀνα- δεαζαι ἀπὸ της Λυκίας, ἡ γνωρίσαι τον τόπον ἐκεῖνον, καί τινα λαμπρὸν ἀστέρα ιοσκούρων τον ἔτερον ἐπικαθθίσαι τω καρχησίω καὶ κατευ ναι την να- ἐπὶ τα λαιο- τ πΩαγος δη φ κρημν προσφερομενην τοὐν τεsθεν δε ασταξ της ορρος ἐκπεσόντας δια του Αἰγαίον πλεύσαντας ἐβδομηκοστὴ ἀπ' Αἰγύπτου μερα προς τροτίους τους ἐτησίας πλαγιάζοντας ἐς Πειραιῶ χθε καθορ' μίσασθαι τοσοsτον ἀποσυρέντας ἐς το κάτω, ους ἔδει τρο