Luciani Samosatensis opera

201쪽

τους ἀλ-τρίους τουτους λόγους ποκρινόμενον σοφιστρο εἶναι δοκεῖν ἐποίησα καὶ την μηδὲν προσήκουσαν δόξαν περιῆψα. τί τοίνυν τηλικουτον ἔχων ἐγκαλεῖν τοιαυτά με διατίθης κά ἐπιτάττεις ἐπιτάγμρτα αἴσχιστα καὶ imυπουργίας καταπτυστους on ἱκανά μοι τα ἐπὶ της με- ρας ἐργα, ψευδεσθαι καὶ ἐπιορκεῖν καὶ τους τοσουτους

vrio καὶ λήρους διαντλεῖν, μαλλον δὲ τον βόρβοροντον λόγων ἐκείνων ἐμεῖν ἀλλ' ουδὲ νυκτὸς την κακο- ὸαιμον σχολὴν πειν ἐψς, ἀλλα μόνη σοι πάντα ποιῶκα παποsμαι καὶ μιαίνομαι, καὶ ἀντὶ γλώττης οσα καὶ χειρὶ χρησθαι, διέγνωκας καὶ σπερ ἀλλοτρίαν βρίζεις καὶ ἐπικλύζεις τοσούτοις κον=ιοῖς λαλεω μοι ἔργον ἐστὶ

μόνον, τα δὲ τοιαυτα ποιεῖν καὶ πάσχειν αλλοις μερεσι προστέτακται. ς φελε κἀμε τις σπερ την της Φιλομηλος ἐκτεμεω μακαριώτεραι οὐν μου αἱ γλῶττα τωντα τέκνα κατεδηδοκότων.

re . Πρὸς θεῶν, ην λέγη ταsτα η γλῶττα ἰδίαν αυτῆφωνην λαβουσα καὶ τον πώγωνα συνήγορον ἐπικαλεσαμένη, τί αν ἀποκρίναιο αυτῆ ἐκεῖνα δηλον τι, α Hπρος τον Γλαsκον ἔναγχος εῖρηταί σοι ἐπὶ πεπραγμενωπη τω ἔργμαἰτιώμενον, ώς επὶ τούτω δοξος εὐβραχεῖ καὶ γνώριμος απασι γεγένησαι, πόθεν αν ουτω περιβρροος ἐπὶ τοις λόγοις γενόμενος ἀγαπητον δε οπωσοῶν Hεινον καὶ νομαστον εἶναι εἶτα καταριθμησεις αυτ stram Isi πολλάς σου προσηγορίας, ὁπόσας κατὰ ἔθνη προσείληφας ὁ καὶ θαυμάζω, τι την μὲν ἀποφράδα ἐδυσχέ- ριχνας ἀκούσας, ἐπ' εκείνοις δε τοις νόμασιν υκ γα-

v κτεις 27 εν Συρία μὲν ἐοδοδάφνη κληθείς, εφ' - δε, ''ὴ την Ἀθηναν, αἰσχύνομαι διηγεῖσθαι - στε τό γ' ἐπ' o ἀσαφες ἔτι ἔστω ἐν Παλαιστίνι δε φραγμὸς ἐς τὰς

δηκνθας του πώγωνος, οἶμαι, οτι ενυττε μεταξύ Ἀτι γὰρ LUCIAN. III. 12

202쪽

αυρε αυτόν ἐν Αἰγύπτφ δε συνάγχη, πρόδηλον tosto μικρου γουν φασιν ἀποπνιγῆναι σε ναυτη τινὶ των τριaγμένων ἐντυχόντα, ο ἐμπεσὼν ἀπέφραξε σοι το στόμst. 'Aθηναῖοι μὲν γαρ βέλτιστοι αἰνιγματῶδες ουδέν , uiu γράμματος νος προσθηκῖν τιμησαντές σε υτ αρiονώνόμαζον ἔδει γαρ κἀκείνου τι περιττότερον προσεlasti σοι. ἐν ταλία δε βαβαῖ, ρωῖκον κεῖνο ἐπεκληθης Κυκλωψ, επειδη ποτε καὶ προς αρχαίαν διασκευην παρ' αυτὰ τωτου Ομηρου/αψωδῆσαι καὶ σὰτην αἰσχρουργίον ἐπεθύμησας. καὶ αυτος μὲν ἔκεισο μεθυων δη κιωη-I8 βιον ἔχων ἐν τι χειρὶ βινητιῶν Πολύφημος, νεανίας ουπόμισθυς ορθον ἔχων τον μοριλον ευ μάλα ήκονημένον ἐπὶ σὲ υδυσσευς τις ἐπήε ώς ἐκκόψων τον φθαλμόν κἀκείνου μεν αμαρτε, παραὶ δε οἱ ἐτράπετ ἔγχος, αἰχμὴ δ' ἐξεσωθη παρὰ νείατον ἀνθερεῶνα. καὶ γα ουδὲν ατοπον υπὲρ νο λέγοντα ψυχρολογεῖν. σωδε ὁ Κύκλωψ ἀναπετάσας το στόμα καὶ ς ἔνι ist-

τώτατον κεχηνὼς νείχου τυφλουμενος π αυτο τρογνάθον, μῆλλον δὲ ωσπερ η χάρυβδις αὐτοῖς ναύταις οἰπηδαλίοις καὶ ἱστίοις ὁλον ζητῶν καταπιεῖν τον Omιν καὶ ταsτα ἐώρων καὶ αλλοι παρόντες. εἶτα σοι ἐς τρουστεραίαν μία ν απολογία μέθη καὶ ἐς τον κρατον ἐνέφευγες 28 τοιούτοις δη και τοσουτοις ονόμασι χοροτων αἰσχύνη την αποφράδα προς θεῶν εἰπε μοι, τί τὸ σχεις, ἐπειδὰν κἀκεῖνα λέγωσιν οἱ πολλοί, λεσβιάζειν si καὶ φοινικίζειν; ἄρα καὶ ταυτα σπερ την ἀποφράZς αγνοεῖς και δει τάχα που ἐπαινεῖσθαι προ αυτῶν η185 ταυτα μὲν δια το σύντροφον οἶσθα, την αποφράδα st ώς ἀγνῶτα μόνην ατιμάζεις κάναποκλείεις του καταλό γου τῶν νομάτων τοιγαρουν ου μεμπτὰς μῖν τίνε ς τὰς δίκας, ἀλλα μέχρι καὶ της γυναικωνίτιδος περιβόττος εἶ πρωην os επειδη τινα γάμον ἐν Κυζίκω rgr

203쪽

σθαι τόλμησας, ευ μάλα ἐκπεπυσμενη πάντα βελτίστηεκείνη γυνή, ουπιαν προσείμην, ἔφη, ανδρα καὶ αυτον

ἀνδρος δεόμενον. 29. εἶτα ἐν τοιούτοις οντι σοι νομά των μέλει καὶ γελῶς καὶ των αλλων καταπτυεις εἰκότως 'ου γαρ αν απαντες ομοιά σοι λέγειν δυναίμεθα. πόθεν;

τίς οὐτως εν λόγοις μεγαλότολμος, ῶς ἐπὶ μὲν τους νεῖς

μοιχοὐς αντὶ ξίφους τρίαιναν αἰτεῖν τον δὲ Θεόπομπον ἐπὶ τω Πικαράν' κρίνοντα φάναι τριγλώχινι λόγω κα- θ Πρηκέναι αυτον τὰς προυχουσα πόλεις καὶ πάλιν ἐκ-

τριαινῶσαι αυτὸν την Ἐλλάδα καὶ εἶναι Κέρβερον ἐν τοῖς λόγοις πρωην γαρ καὶ λύχνον αψας ἐζητεις ἀδελφόν

τινα, οἶμαι, ἀπολωλότα και αλλα μυρία, ων οὐδὲ μεμνῆσθαι αξιον η μόνου ἐκείνου, περ οἱ ἀκούσαντες IMἀπεμνημόνευον πλοώσιός τις, οἰμαι, καὶ δύο πένητες ησαν ἐχθροί εἶτα μεταξύ περὶ του πλουσίου λέγων, κτεινεν, ἔφης, θάτερον των πενητων γελασάντων δε, ῶς το εἰκός, των παρόντων, ἐπανορ υμενος δη σὐ καὶ ἀνατιθέμενος το διημαρτημένον, ου μὲν ουν, ἔφης, ἀλλαατερον αυτῶν ἀπέκτεινεν ἐῶ τα αρχαῖς, το τριῶν μηνοῖν καὶ το ἀνηνεμία καὶ το πέταμαι καὶ το ἐκχύνειν καὶοσα αλλα καλὰ τοῖς σοῖς λογοις ἐπανθεῖ. 30. α μὲν γαρυπὸ της πενίας ἐλαυνόμενος ποιεῖς, δράστεια φίλη, ουκἄν τινι ὀνειδίσαιμι συγγνωστὰ γοω, εἴ τις λιμφ πιεζόμενος παρακαταθηκας πα. ανδρὸς πολίτου λαβὼν εἶτα ἐπιώρκησεν Ῥην μη παρειληφέναι η εἴ τις ἀναισχύντως αἰτεῖ, μὰλλον δε προσαιτεῖ καὶ λωποδυτεῖ καὶ τελε- 187νεῖ. ου δη λέγω ταsτα φθόνος γὰρ ουδεὶς ἐξ απαντος ἀαυνεσθαι την ἀπορίαν. ἐκεω δὲ οὐκέτι φορητόν, μνητά σε ὁντα ἐς μόνας τὰς τοιαύτας δονὰς ἐκχεῖν τὰ ἐκτης ἀναισχυντίας περιγιγνόμενα πληκε γέ τι καὶ ἐπαινέσαι μοι δώσεις, πάνυ ἀστείως πὀ σο πεπραγμένον, 0πότε του ισίου την τέχνην οἶσθα, ἡ τ δισκόρακος 12 in

204쪽

ἔργον αὐτος ἐποίησας ἐξαρπάσας το ανοητου κείνου πρεσβυτου χρυσους τριάκοντα, ὁ δὲ διὰ τον ισμω ἀντὶ του βψλίου πεντηκοντα ea ἔπτακοσίας kξέτισε κατασο-3I. Πολλὰ ἔπι θωω εἰπεῖν τα μὲν αλλα ἔκων ἀνιημι σοι; ἐκεω δὲ μόνον προσλέγω, πωττε μὲν ταυτα πως

σοι φίλον καὶ μη παυσαι τα τοιαsτα ἐς λυτον παροι- 188 νων, ἐκεῖνο μμηκέτι απαγε ' ου γαμοσιον ἐπὶ πην αυτην ἔστων του ταυτα διατ εντας καλεῖν κά φιλοτησίας προπίνειν - ψων των αυτῶν πτεσθ'ora. ἀλλα

μηδὲ ἐκεiso ἔστω το ἐπὶ τοῖς λόγοις φιληματα, καὶ ταυτοπρος τους ου προ πολλο αποφραδα σοι ἐργασαμένους το στόμα κακει περ απαξ φιλικης παραινέσεως ρξάμην, κακεἴνα, εἰ δοκεῖ, αφελε το μύρω χρ - αι τὰς πολιὰς καὶ τ πι-osσθαι μόνα εχεῖνα εἰ μεν γὰo νόσος τις ἐπείγει, απαν το σῶμα θεραπευτέον, εἰ δὲ μηδεν νοσεῖς τοιομον, τί σοι βουλεται καθαρὰ καὶ λεῖα - ὀλισθηρὰ ἐργάζεσθαι, μηδὲ οὐασθαι θέμις ἐκεγώ σοι μόνον σοφον αἱ πολιαὶ καὶ το μηκέτι μελαίνεσθαι, ἐώς προκάλυμμα ἀεν της βδελυρίας φείδου δναυτῶν ποδ Θιος κἀν τοώτφ, καὶ μάλιοτα του πώγωνος αυτοs, μυθε μιάνης ἔτι μηδὲἐβρίσης εἰ δὲ μ', ἐν νυκτί γε καὶ σῶν σκότω, το δὲ μεθ' ημεραν, ἄπαγε, κομιδηναγριον καὶ Θιῶδες. 189 32. υρας, ῶς αμεινον ην σοι ἀκίνητον την καμάριναν ἐὰν μηδὲ καταγελῶν της αποφράδος, η σοι ἀποφράδα τον βίον ὀλον ἐργάσεται η ἔτι προσδεῖ τινος ;ῶς τό γε ἐμον ου κοτε ἐλλείψει. οὐδέκω γο- οἶσθα ς ολην την αμαξαν ἐπεσπάσω, δέον, ἁ παιπάλημα καὶ κ ναδος, υποπτησσειν, εἴ τις ἀνηρ δασὐ καὶ το- δη τοἀρχαῖον, μελάμπυγος δριμὼ μόνον εἰς σὲ ἀποβλέψειεν.

ἴσως δη καὶ ταsτα γελάση τὸ παιπάλημα και το κίναδος ωσπερ τινὰ αἰνίγματα καὶ γρίφους ἀκούσας' αγνωστα

205쪽

γα σοι των σῶν ἔργων τὰ ονόματα. - ωρα δη καὶ ταυτα συκοφαντεῖν, α μη τριπλη καὶ τετραπλῆ σοι ἀποφρὰς ἐκτέτικεν αἰτιῶ δ' Ουν σεα-ον ἐπὶ πασιν ρ ῶς γαρ ὁ καλος ριπίδης λεγειν εἴωθεν, ἀχαλίνων - μάτων καὶ ἀφροσήνης καὶ νομίας το τελος δυστυχία

γίγνεται.

1. ἶτα Αλέξανδρος μὲν ἐπεθύμησεν ἐν τε δνφλουσασθαι καλόν τε καὶ διαυγη τον ποταμον ἰδῶν καὶ

ἀσφαλως βαθῶν καὶ προσηνως ὀξὼν καὶ νηξασθαι ἡδὼν καὶ θέρους ἄρ ψnρόν, στε καὶ ἐπὶ προδηλωτὴ νόσφ,ην ἐνόσησεω ἀπ' αὐτμ, δοκεῖ μοι υκ αν του λουτρου ἀποσχέσθαι οἶκον δέ τις ἰδὼν μεγεθει μέγιστον καὶ καλ- λε κάλλιστον καὶ φωτὶ φαιδρότατον καὶ χρυσω στιλπνότατον καὶ γραφαῖς ἀνθηρότατον οὐκ αν ἐπιθυμήσειε λο- γους - αὐτω διαθέσθαι, εἰ γοιο περὶ τούτους διατριβων, καὶ ἐνευδοκιμῆσαι καὶ ἐλλαμπρυνασθαι καὶ βρος εμπλη- καὶ λ ἔνι μάλιστα καὶ αὐτος μέρος τοs καλ-λους αυτο γενέσθαι, ἀλλα περισκοπησας ἀκριβῶς καὶ θαυμάσας μόνον απεισι κωφον αυτὰν καὶ αλογον καταλιπων μήτε προσειπών μήτε προσομιλήσας σπερ τις αναυδος φ ν σιωπῶν ἐγνωκώς 2. φάκλεις, ἄνου φιλοκαλου τινος οὐδὲ περὶ τα εὐμ-φότατα ἐρωτικολτο ἐργον, ἀγροικία δὲ πολλὴ καὶ ἀπειροκαλία καὶ προσέτι γε ἀμουσία των ἡδίστωwαυτόν απαξιοs καὶ των καλλίστων ἀποξενοῶν κά μη συνιέναι, οὐχ ο αυτὸς περιτα θεάματα νόμος ἰδιώταις τε και πεπαιδευμένοις ἀνδρα-

σιν, ἀλλὰ τοῖς μὲν ἀπόχρη τὸ κοινὸν τομο ἰδεῖν μόνον καὶ περιβλέψαι καὶ τὼ ὀφθαλμὼ περιενεγκεω καὶ ρὸς

206쪽

την ροφην ἀνακsψαι καὶ την χεῖρα ἐπισεῖσαι καὶ καθ' I9 ησυχίαν ησθῆναι δέει του μη αν δυνηθῆναι ἄξιόν τι των βλεπομένων εἰπεω οστις δὲ μετὰ παιδείας ὁρ* τὰ καλα, οὐκ αν, ψαι, ἀγαπησειεν φει μόν καρπωσάμενος τοτερπνον ουδ αν πομείναι φωνος θεατὴς του κάλλους γενέσθαι, πειρασεται δὲ ς οἷόν τε καὶ ἐνδιατρῖψαι καὶ λύγκαμείψασθαι την θέαν. 3. χλαμοιβη ἀγυκ ἔπαινος του οἴκου μόνον - τομο μὲν γαρ ἴσως ἐκείνWτω νησιωτy μειρακίφ ἔπρεπε την Μενελάου οἰκίαν ὐπερεκπεπλῆχθαι καὶ προς τὰ ἐν Ουρανεκαλὰ τον ἐλεφαντα καιτον χρυσὸν αυτῆς ἀπεικάζειν, ατε μηδὲν εν ῆ καλόν τι

αλλο εωρακότι - αχλὰ και το εἰπεῖν ἐν αυ- καὶ τους βελτίστους συγκαλεσαντα λόγων πίδειξιν ποιησασθαι μέρος του ἐπαινου καὶ τοsτο γενοιτο αν. και το πρῆγμαυπερήδιεστον, οἶμαι, οἴκων ὁ κάλλιστος ἐς ποδοχην λόγων ἀναπεπταμένος και ἐπαινου και εὐφημίας μεστος ων, ρέμα καὶ αυτὸς ωσπερ τὰ αντρα συνεπηχῶν κώ τοῖς λεγομένοις παρακολουθῶν καὶ παρατείνων τὰ τελευταῖα της φωνῆς καὶ τοῖς στάτοις των λόγων ἐμβραδυνων, μῶλλον δὲ ς αν τις ευμαθὴς ακροατὴς διαμνημονευων τὰ εἰρημένα καὶ τον λέγοντα ἐπαινων καὶ ἀντίδοσιν ουκαμουσον ποιούμενος προ αυτά οἷον τι πάσχουσι προς τὰ αυλήματα των ποιμενων αἱ σκοπιαὶ ἐπαυλουσαι της

φωνῆς ἐπανιούσης κατὰ το ἀντίτυπον καὶ προς αυτὴν ἀναστρεφουσης οἱ δὲ ἰδιῶται νομιζουσι παρθένον τινα

εἶναι τὴν ἀμειβομένην τους αδοντας ἡ βοῶντας ἐν μσοις κου τοῖς κρημνοῖς κατοικομαν καὶ λαλο αν ἐκ των

t92 πετρῶν ἔνδοθεν. 4. ἔμοιγ' ουν δοκεῖ καὶ συνεξαίρεσθαι οἴκου πολυτελεία ἡ το λέγοντος γνώμη καὶ προς τους λόγους ἐπεγείρεσθαι, καθάπερ τι καὶ, βαλλουσης της θέας σχεδον γὰρ εἰσρεῖ τι διὰ των φθαλμῶν ἐπὶ τὴν φυχὴν καλόν, εἶτα προ αυτὰ κοσμήσασα ἐκπέμπει τους

207쪽

λόγους η τω μὲν Ἀχιλλε πιστευομεν, την οὐ τωνοπλων ἐπιπεῖναι κατὰ των Φρυγῶν την οργην, καὶ ἐπεὶ ἐνέδυ αυτὰ πειρωμενος, ἐπαρθῆναι καὶ πτερωθῆναι προς την του πολέμου ἐπιθυμίαν, λόγου δὲ σπουδην - ἐπιτείνεσθαι προς κάλλη χωρίων καίτοι Σωκράτει μὲν ἀκμχρησε πλατάνου ευφυία καὶ πόα εὐθαλης καὶ πηγη διαυ- γης μικρὸν αὐτολαλισσοs, κἀνταsθα καθεζόμενος Φαίδρου τε του Μυρρινουσίου κατειραπεύετο καὶ τον Λυσίου του Κεφάλου λόγον διηλεγχε καὶ τὰς Μούσας εκάλει καὶ ἐπίστευεν ξειν αὐτὰς ἐπὶ την ἐρημίαν συνεπιληψομένας των περὶ του ἔρωτος λόγων, καὶ ουκ ησχυ-

νετο γερων ανθρωπος παρακαλῶν παρθενους συνεισομενα τα παιδεραστικά. ἐς δὲ μω καλὸν χωρίον ου αν οἰώμεθα καὶ ἀκλήτους αὐτὰς ἐλθεyν 5. καὶ μην ου κατά γε σκιὰν μόνην οὐδὲ κατὰ πλατανου κάλλος η υποδοχη, οὐδ' αν την ἐπὶ τῆMλισσφ καταλιπὼν την βασιλέως λέ- Mγsi την χρυσην ἐκείνης μὲν γὰρ ἐν τη πολυτελεία μόνη τωθα-α, τέχνη δὲ η κάλλος η τερψις ' σύμμετρον το εὐρυθμον ου συνείργαστο οὐδὲ κατεμέμικτο se χρυσῶ αλν ην βαρβαρικὸν τὸ θέαμα, πλοsτος μόνον κάὶ φθόνος των ἰδόντων καὶ ευδαιμονισμὸς ων ἐχόντωwἔπαινος δὲ οὐδαμολπροσῆν οὐδὲ γὰρ ἔμελε τοῖς 'Αρσακίδαις των καλῶν οὐδὲ προς - τερπνὸν ἐποιοsντο τὰς ἐπιδείχεις οὐδ' ἐφρόντιζον εἰ ἐπαινέσονται οἱ Φεαταί, αλλ' ὁπως ἐκπλαγησονται ου φιλόκαλοι γάρ, ἀλλα φιλόπλουτοί εἰσιν οἱ βάρβαροι. 6. τούτου δὲ του οἴκου τοκάλλος οὐ κατὰ βαρβαρικούς τινας οφθαλμοὐς οὐδὲ κατὰ Περσικην ἀλαζονείαν η βασιλικην μεγαλαυχίαν οὐδε πένητος μόνον, αλλὰ ευφυos θεατο δεόμενον καὶ Oτφμη ἐν τηίψει η κρίσις, ἀλλά τις καὶ λογισμὸς ἐπακολουθεῖ τοτ βλεπομένοις το γὰρ της τε μέρας προς το κάλ' λιστον ἀποβλέπειν - κάλλιστον δὲ αυτῆς καὶ ποθεινό-

208쪽

τατον ἡ ἀρχη - καὶ τον λιον ὐπερκυψαντα ευθυς π δέχεσθαι καὶ του φωτος ἐμπίπλασθαι ἐς κόρον ἀνααρεπτα- Is μενων των θυρῶν, καθ' ὁ καὶ τα ἱερὰ βλεποντα μοίουν οἱ παλαιοἱ, καὶ το του μηκους ὰρος το πλάτος καὶ ἀμ

πὲς σύμμετρον, ἀλλὰ μη περὶ τὰς χρεως ἐπί- osori ἀλλ' οπόσον ἄν καὶ γυναικὶ σώφρων καὶ καχ ἀρκέ Ἀ--μότερον ἐργάσασθαι το κάλχη ῆ περὶ τη δεια λεπτός τις ὀρμος η σιερ τωδάκτυλ σφενδόνη ευψωος η ἐν

τοῖν τοι ἐλλώβια η πόρπη τις η ταινία το μετον της κόμης συνδέουσα, τοσουτον πη ευμορφω πρbjτιθεῖσα οσον τῆ ἐουθητι ἡ πορφυρα αἱ δέ γε ἔταῖραι, και μάλιστα αἱ αμορφότερα αυτῶν, καὶ την ἐσθῆτα --υρφορῆν καὶ την δειρὴν χρυσῆν πεποίηνται τροπὰ τεληνθηρι μεναι το ἔπαγωγὸν καὶ το ἐνδέον ira καλῶ προουθμει τουεξωθεν τερπνολπαραμυθουμεναι Ἀμυνται γαρ σιαι τηνώλένην αμαι στιλπνοτέραν αἴτεδει συνακολάμπουσαν τω χρυσῶ καὶ του stora το τε Φίγραφον λησειν υπο χριδῶ σανδάλ καὶ το πρόσωπον αὐ- ἐρασμιώτερον γενησεσθαι τω φαεινοτάτω συνορώμενον ἀλλ με ' ναι μεν ουτως ἡ δέ γε σωφρων ο&ω χρυσῶ μὲν τα ἀρκουντα καὶ μόνον τα ἀναγκαῖα προουχρῆται, το δ αυτῆς κάλλος ουκῶν αἰσχυνοιτο , οἶμαι, καὶ γυμ δεικνύ-σα.

κεφαλη εὐπρόσωπος μὲ καὶ καθ' ω- - , τῶ χρυσῶ δὲ ἐς τοσοsτον κεκόσμητυι, ἐς δσον eul Οὐουε δ ἐν νυκτὶ υπο των ἀστερων ἐκ διαστήματος 'εριλαμπόμενος καὶ ἐκ διαλείμματος ἀνθῶν τω πυρί. εἰ δε γε κ- ην το παν,

209쪽

Ουδ' ἀργον ἐσααsθα τον χρυσον οὐδὲ μόνου του τέρπον- et0 εῖνεκα τω λοιπῶ κόσμω συνεσπαρμένον, ἀλλὰ καὶ κυγήν τινα ηδεῖαν ἀπολάμπει καὶ τον οἶκον λον ἐπιχρώννυσι τω ἐρυθήματι ὁπόταν γαρ το - προσπεσὸν ἐφάρηται καὶ ἀναμιχ' ω χρυσῶ κοινόν τι ἀπαστράκτου καὶ διπλασίαν του ἐρυθήματος ἐκφαινουσι την αἰθρίαν. . τὰ μὲν δη ψηλὰ καὶ κορυφαῖα eo odi ντοιάδε, ομήρου τινος δεόμενα ἐπαινέτου, να αυτον ηοψώροφον, τον μένης θάλαμον η αἰγληεντα- τον 'υλυμπον εἴποι ' τον μαλλον κόσμον καὶ τα τῶν τοίχων γράμματα καὶ των χρωμάτων τα κάλλη καὶ το ἐναργὲς εαάστου καὶ το ακριβὲς κάὶ το ἀληθὲς ἔαρος ει καὶ λειμμωνι δὲ ευανθεῖ καλῶς αν ἔχοι παραβαλεῖν πλην παρ' οσον --ἐκεῖνα ἀπανθεῖ καὶ μαραινεται καὶ ἀλλάττεται και αποβάλλει τὰ κάλλος, τουτὶ δὲ τλω ἀιδιον και λει μῶν ἀμάραντος καὶ το ἄνθος ἀθάνατον - μόνης της ρψεως ἐφαπτομένης καὶ δρεπομένης το δυ τῶν βλεπομέν-. 10. εὐδη τοσαυτα καὶ τοι τα τίς οὐκ αν ησθείη in βλέπων η τίς οὐκ αν προθυμηθείη και παρὰ την δυναμινε αυτοῖς λεγειν εἰδῶς αἴσχιστον ον ἀπο- ναι τῶν ρρωμένων; ιπαγωγότατον γάρ τι νοψις τῶν καλῶν, ουκεκ' ἀνθρώπων μόνον, αλλὰ καὶ ωπος ῆδιον αν οἶμαι δράμοι κατὰ κρανους πεδίου καὶ μαλακοs, προσηνῶς ' Io μου την βάσιν καὶ Θέμα πεικοντος φ ποδὶ καὶ

πρ0ς του πεδίου - κάλλος 11. ὁ δὲ ταὼς ἐφοναρχομ-vstv προς λεφῶνά τινα ἐλθών, πότε καὶ τα αν προεισιν οὐ ποθεινοτερα ἀλλον, ἀλλα καὶ ῶς αν εἴποι τις quθηρότερα καὶ τὰς βαφὰς καθαρωτερα, τότε κάνοντος

ηπετάσας τὰ πτερὰ καὶ ἀναδεαας φήλω κάντην ουρὰν

210쪽

ἐπάρας κά κἀντοθεν αυτῶ περιστησας ἐπιδείκνυται a

προκαλουντος του λειμωνος ἐς την αμιλλαν ἐπιστρ ιγosν αυτον καὶ περιάγει, καὶ ἐμπομπεύει κάλλει oτε δη καὶ θαυμασιωτερος φαίνεται προς την αὐγην ui-λαττομένων αὐτ των χρωμάτων κιὰ μεταβαινόWsνηρέμα καὶ προς τερον εὐμορφίας εἶδος τρεπομένων α - σχει δὲ αὐτο μάλιστα ἐώ των κύκλων, ους ἐπ α φλις ἔχει τοῖς πτεροῖς, ωιδός τινος καστοω περιθεούσης θγα τέως χαλκος ην, τοsτο ἐγκλίναντος λίγον χρvM,197 ων , καὶ το - τ ηλιω κυαναυγές, εἰ σκιασθά , χλοαυγές ἐστιν οὐτως μετακοσμεειαι πρ4 το φῶς hi πτερωσις. 12. τι μὲν γαρ καὶ η θάλαττα ἱκανη προκο- λέσασθαι και εἰς ἐπιθυμίαν ἐπισπάσασθαι ἐν γαληνηγγ'νεῖσα, ἴστε, καν μη εἴπω ' τε, εἰκαι παντάπασιν νειρώτης καὶ ἀπειρόπλους τις εἴη πάντως αν ἐθελήσειε κώαυτὸς ἐμβῆναι καὶ περιπλεῶσαι καὶ πολῶ ἀπ της γῆς

ἀποσπάσαι, καὶ μάλιστα εἰ βλέποι την μὲν αυραν κοv φως ἐπουριάζουσαν την ὀθόνην την δὲ να- ποοσροος τε καὶ λείως ἐπ' ἄκρωνβρέμα διολισθάνουσαν των v- μάτων. 13. καὶ τοίνυν ad τοsδε του οἴκου κάλλος ἱκανον καὶ παρορμῆσαι ἐς λόγους καὶ λέγοντα ἐπεγεῖροι καὶ πάντα τρόπον εὐδοκιμῆσαι παρασκευάσαι. ἐγω μενδη τούτοις πείθομαι καὶ ήδη πέπεισμαι καὶ ἐς τον οἶκον

ἐπὶ λογοι παρελήλυθα σπερ ἀπο υγγος ἡ Σειρρορς τεκάλλει ελκόμενος, ἐλπίδα ου μικρὰν ἔχων, εἰ καὶ τεος ἡμῖν αμορφοι σαν οἱ λόγοι, καλοψ αυτοὐς φανεῖσθοι καθάπερ ἐσθῆτι καλῆ κεκοσμημένους. 14. Ἐτερος δέ τις ου ἀγεννὴς λόγος, αλλὰ και Ervγενναῖος, ως φησι, καὶ μεταξύ μου λέγοντος ὐπέκρον κώ διακόπτειν ἐπειρὰτ την φησιν καὶ ἐπειδὴ πεπον μαι, ου ἀληθῆ ταμα λέγειν φησί με, ἀλλὰ θαυμάζειν,