Luciani Samosatensis opera

241쪽

ΠAOIO N Η ΕΥ Ι. 217 κρητην δεξιὰν λαβόντας περ την Μαλέαν πλευσαντας ηδη εἶναι ἐν Βαλίφ. ΛΥK. μυία, θαυμάσιόν τινα φης κυβερνητηντον φωνα η του Νηρεως ηλικιώτην - τοσοsτον ἀπε- 255σφάλη της ὁδου 10 ἀλλα τι τουτον Ῥυκ Ἀδείμαντος εκεῖνος ἐστι; ΤΙΜ Πάνυ μὲν οὐν, δείμαντος αυτός ἐμβοησωμεν ουν. Ἀδείμαντε, σέ φημι τον Μυρρινούσιον τον Στρομβίχου δυεῖν θάτερον η δυσχεραίνει καθ' ημῶν τεκκεκώφωται Ἀδείμαντος γάρ, ου αλλος τίς ἐστι. Λ- Πάνυ δη σαφῶς ορῶ, καὶ θοἰμάτιον αὐτοs καὶ το βάδισμα ἐκείνου, και ἐν χρμη κουρά. ἐπιτείνωμεν δὲ μω τον περίπατον, ως καταλάβωμεν αυτόν. 11. ην μη του ἱματίου σε λαβόμενοι ἐπιστρέψωμεν , Ἀδείμαντε, οὐχ ἡπακούσει ημῖν βοῶσιν, ἀλλα καὶ φροντίζοντι ἐοικας ἐπὶ συννοίας τι ος ου μικρὰν ουδὲ ευκα-τsiφρόνητον πρῆγμα, ως δοκεῖς, ἀνακυκλῶν.

ΕΙΜΑΝΤΟΣ. οὐδέν, ἁ Λυκῖνε, χαλεπόν, ἀλλά

με κενη τις ἔννοια μεταξὐ βαδίζοντα ἡπελ sσα παρακουσαι μῶν ἐποίησεν ἀτενες προς αυτην απαντι τω λο-nσμῶ αποβλέποντα.

ATM TQ αὐτη μη γαρ κνήσης εἰπεῖν, εἰ, τίς

εστι των πάνυ απορρητων. καίτοι ἐτελέσθημεν ως οἶσθα, καὶ στέγειν μεμαθ ήκαμεν.

ΑΛΕ- Ἀλλ' αἰσχύνομαι ἔγωγε εἰπεῖν προς μὰς Οὐτω γαρ μειρακιῶδες ἡμῖν δόξει το φρόντισμα. 256Λ- Μῶν ἐρωτικόν ἐστιν; ουδε γαρ οὐδὲ τοsτοqμ τοις μῖν ἐξαγορεύσεις, ἀλλα - λαμπρὰ τη δαδὶ

καὶ αυτοῖς τετελεσμένοις. 12. -- ουδέν, ω θαυμάσιε, τοιοsτον, ἀλλατινα πλολον ἐμαυτῶ ἀνεπλαττόμην, ν κενην μακαρίαν

242쪽

Ο παλαιοὶ καλοsσι, καί μοι ἐν ἀκμῆ τῆς περιουσίας καὶ τρυφῆς ἐπέστητε.

ΛΥΚ Ουκουν το προχειρότατον osτο, κοινὰς Ἐγμα φασι, καὶ ἐς μέσον κατατίθει φέρων τον πλουτον αξιον γὰρ ἀπολαsσαι το μέρος φίλους οντας της Ἀδειμάντου τρυφης.

Em. Ἀπελείφθην μὲν Ῥῶν ευθυς ἐν τῆ πρώτη ἐς την ναυν ἐπήβάσει, ἐπεὶ σέ, ω Λυκῖνε, κατέστησα ἐς το ἀσφαλές περιμετρουντος γάρ μου της ἀγκυρας τ' πάχος οὐκ οἶδα που ἡμεῖς ἀπέστητε. 13. ἰδὼν δὲ δμως

τα πάντα ηρόμην τινὰ των ναυτων, πόσην αποφέρει ναs τ δεσπότη ς ἐπὶ το πολὐ κατ' ἔτος μαστον τρομισθοφορίαν. ὁ δέ μοι, Θωδεκα, ἔφη, ττικὰ τάλαντα εἰ προς τοὐλάχιστόν τις λογίζοιτο τοὐντεsθεν οὐν ἐπανιων ἐλογιζόμην, εἴ τις θεῶν την ναμ αφνω ἐμην ποιη-- σειεν εἶναι, οἷον αν, ως ευδαίμονα βίον ἐπεβίωσα ετ ποιῶν του φίλους καὶ ἐπιπλέων ἐνίοτε μεν αυτός, ἐνίοτε v δε οἰκέτας ἐκπέμπων εἶτα ἐκ των δωδεκα ἐκείνων ταλάντων οἰκίαν τε δη-κοδομησάμην ἐν ἐπικαίρφ μικρον ὐπὲρ την Ποικίλην, την παρὰ τον γλισσὸν ἐκείν. τροπατρωαν ἀφείς, καὶ οἰκέτας ἀνούμην καὶ ἐσθητα καὶ ζεύγη καὶ Ἀπους νυνὶ δὲ καὶ ἔπλεον ὐφ' απάντων - δαιμονιζόμενος των ἐπιβατῶν φοβερος τοῖς ναύταις κοὶ μονονουχὶ βασιλεὐ νομιζόμενος ἔτι δέ μοι τὰ κατὰ την ναμ εὐθετίζοντι καὶ ἐς λιμένα πόρρωθεν ἀποβλέποντι ἐπιστάς, ω Λυκῖνε, κατέδυσας τον πλολον καὶ ἀνέτρεψας ευ φερόμενον το σκάφος οὐρίω της ευχῆς πνεώματι 14. - Οὐκοsν, ἁ γενναῖε, λαβόμενός μου πονπρος τον στρατηγον ως τινα πειρατην η καπαποντιστρο,ος τηλικουτον ναυάγιον εἴργασμαι, και ταλα ἐν γῆ κατοτην ἐκ Πειραιῶς ἐς το αστυ αλλὰ ορα οπως παραμ- σομαί σουτ πψωμα πέντε γάρ, εἰ βούλει, καλλίω mi

243쪽

ουδε καταδυνα δυνάμενα, καὶ τάχα σοι πεντάκις ἐξ Αἰγύπτου κατ ἔτος ἔκαστον σιταγωγεντωσαν σιταγωγίαν, εἰ καί, ω ναυκλήρων αριστε, δῆλος εἶ αφόρητος μω τότε γενησόμενος ο γαρ ἔτι μος πλοίου τουτουὶ δεσπότης ων παρήκουες βοώντων, εἰ πέντε κτήσαιο προς τούτω

τριάρμενα πάντα καὶ ἀνώλεθρα, οὐδὲ o φει δηλαδη τους φίλους. ἡ μὲν οὐν εὐπλόει, ω βέλτιστε, μεῖς δὲ ἐν 258

Πειραιεῖ καθεδούμεθα τους ἐξ Αἰγύπτου η Ιταλίας κατα- πλεοντας ἀνακρινοντες, εἴ που το μέγα Ἀδειμάντου πλοῖον την Dis τις εἶδεν.15 ΑΛΕΙΜ υρyς λα osτο-κνουν εἰπεῖν, ἐνενόουν, εἰδὼς οτι ἐν γέλωτι καὶ σκωμματι ποιησεσθέ μου την υχην. στε ἐπιστὰς μικρόν, ἔ- αν ἡμεῖς προχωρήσητε, ἀποπλευσοsμαι πάλιν ἐπὶ της νεώς πολὐ γαραμεινον τοῖς ναύταις προσλαλεῖν Ἀφ' υμῶν καταγε

λασθαι.

Λ- Μηδαμῶς, ἐπεὶ συνεμβησόμεθά σοι και αὐτοὶ

πιμ υλλὰ φαιρήσω την ἀποβάθραν προεισελθών.Λ- Οὐκοsν μεῖς γε προσνηξόμεθα μω μηγαρ οἷου σοὶ μὲν εἶναι ἐαδιον τηλικαsτα πλοῖα κτῆσθαι μήτε πριαμιν μητε ναυπηγησαμέν', μεις δὲ Ουκ αἰτη- σομεν παρὰ των θεῶν ἐπὶ πολλοὐ σταδίους ἀκμῆτες δέ- νασθαι νεῖν καίτοι πρώην καὶ ἐς Αἴγιναν ἐπὶ την της 'μοδίας τελετην οἶσθα ἐν λίκω σκαφιδί πάντες αμαο φίλοι τεττάρων ἔκαστος οβολῶν διεπλεύσαμεν, καὶ ουδεν ἐδυσχέραινες μῆ συμπλέοντας, νυν δναγανακτεῖς, εἰ συνεμβησόμεθά σοι, κοὰ την ἀποβάθραν προεισελθών Wφαιρεῖς; περμαζας γάρ, 'Aδείμαντε, καὶ ἐς τον κόλ- 259πον ου πτύεις, οὐδὲ οἶσθα οστις ἀν ναυκληρεῖς. οὐτως

244쪽

ἐπῆρέ σε καὶ η οἰκία ἐν καλῶ της πόλεως οἰκοδομηθεῖda κά τῶν ακολούθων το πλῆθος αλλ' γαθέ, προς της Ἀσιδος καν τα μιλῶα ταλα ταρίχη τα λεπτὰ μέμνα οημω αγειν ἀπ' Αἰγυπτου η μέρον - τοὶ νώmu υβιν ἐκ Μέμφιδος, εἰ δὲ η ναsς ἐδυνατο, καὶ τῶν πυραμίδων μίαν. 16. m. υλις παιδιὰς, ω Λυκῖνε. ρψς ώς-wθριῶν Ἀδείμαντον ἐποίησας πολλφαφ ελ- ἐπικλώως το πλοῖον, ως ὐπεραντλον εἶναι καὶ μηκα ἀντέχειν πής το ἐπιρρεον καὶ ἐπείπερ ἔτι πολλημῖν το λοιπόν εμι προς το αστυ, διελόμενοι τετραχῆ την ὀδον κατὰ τοvς ἐπιβάλλοντας ἔκαστος σταδίους αἰτῶμεν απερ αν δοκi παρὰ τῶν θεῶν ' ἴτω γὰρ αν μὰ o τε κάματος λαθοι καὶ αμα ευφρανούμεθα σπερ δίστω ονείρατι κουσίοπεριπεσόντες, ἐφ ο νον βουλόμεθα, ευ ποιήσοντι μῆς παρ'Ἀ-φ γὰρ ἐκάμω το μετρον της ευχῆς, καὶ οι θεοὶ πάντα ποκείσθωσαν παρέξοντες, εἰ καὶ τῆ φύσει πώθανα ἔσται. α δε μέγιστον, ἐπίδεαις ἔσται - πρῆγμο26 οστις αν αριστα χρησαιτο τω πλοώτ καὶ τῆ ευχῆ - λώσει γὰρ οἷος αν καὶ πλουτησας ἐγένετο. 17. - καλῶς, ω ιμολαε, καὶ πείθομαί μοι,ὶοταν ὁ καιρὸς καλῆ, ευξομαι απερ αν δοκῆ. εἰ μὲν γερυδείμαντος βουλεται Ουδὲ ἐρωτα οἶμαι ος γε δη ἐν τῆ νηοῦτον ἔτερ- πόδα ἔχει χρη δὲ και Λυκίνω δοκειν. Λ- Ἀλλὰ πλουτῶμεν, εἰ τουτο αμεινον, μὴ κοὶ

βασκαίνειν ἐν ταῖς κοιναῖς ευτυχίαις δοκῶ.

Em. - δ' οὐν πρῶτος αρξεται; Are. Συ, Ἀδείμαντε, εἶτα μετὰ σὲ οὐτοσὶ Σῶμιππος, εἶτα ιμόλαος, ἐγὼ δὲ ολίγον σου μιστάδιοντο προ του ι:τυλου ἐπιλήψομαι φευχῆ, καὶ τουτο-ςoIόν τε παραδραμών.

18. ΑΕΙΜ Ουκουν ἐγὼ μὲν ουδε νυν ἀποστήσο

245쪽

ΠΛΟΙΟΝ Η ΥXAL 221μαι της νεως, ἀλλ' ἐπείπερ ἔξεστιν, ἐπιμετρήσω τῆ εὐχῆ o δὲ ' μῆς ὁ κερδῶος πινευσάτω πάσιν ἔστω γαρ τοπλοῖον καὶ τα ἐν αυτω πάντα ἐμὰ καὶ ὁ φόρτος οἱ ἔμποροι αἱ γυναῖκες οἱ ναυται καὶ αλλο εἴ τι διστον κτημάτων ἀπάντων. Μ Λεληθας σεαυτον ἔχων ἐν si νηοῦ πιμ ον παῖδα φης, Σάμιππε, τον κομπιτην κἀκεῖνος ουν ἔστω ἐμός. πόσος δὲ ὁ πυρὸς ἔνδον ἐστίν ουτος ὁ ἀριθμος απας χρυσίον ἐπίσημον γενέσθω,

Em. Μη φθόνει, ω Λυκῖνε, αλλ' ἐπειδὰν εἰς σε παρέλθη θη, την Πάρνηθα ἐκείνην, εἰ θέλεις, 0λην χρυσῆν ποιήσας ἔχε, κἀγὼ σιωπήσομαί σοι. ΛΥΚ υλλ' ὐπὲρ ἀσφαλείας τοsτο ἔγωγε της σης

ἐποιησάμην, ω μη ἀπολέσθαι απαντας μετὰ του χρυσίου καὶ τα μὲν μετερα μέτρια, το μειράκιον δὲ τοεραῖον ἀποπνιγήσεται αθλιον νεωχυκ ἐπιστάμενον. Tin. θάρρει, ω Λυκῖνε οἱ δελφωες γαρ αὐτουποδύντες εξοίσουσιν ἐπὶ την γῆν η νομωις κιθαρωδὰν μέν τινα σωθῆναι παρ αυτῶν καὶ ἀπολαβεῖν τον μισθὸν ἀντὶ της. δῆς καὶ νεκρόν τι ἄλλο παιδίον ἐς τον Ισθμὸν ἐπὶ δελφωος ομοίως προκομισθηναι τον δὲ Ἀδειμάντου οἰκέτην τον νεμητον ἀπορήσειν δελφωος ἐρωτικοs;

A-- καὶ si γάρ, ιμόλαε, μιμῆ Λυκωον καὶ

επιμετρεῖς των σκωμμάτων, καὶ ταλα εἰσηγητὴς αυτὸς γενόμενος; 20. in υμεινον ην πιθανωτερον αὐτο ποιεῖν καί τινα σαυρὰν υπὸ τη κλίνη ἀνευρεῖν, ω μη πράγμ- ἔχοις εκ sis πλοίου μετατιθεὶς χρυσίον ἐς το αστυ.

246쪽

οσωδον oraeo το πρῶτον, ς αν ἐπισημότατα οἰκοίην.26 καὶ τα περὶ το αστυ πάντα ἀνησάμην δη-- σαγ-μor καὶ Πυθor, καὶ ἐν ρλευσῖνι οσα ἐπὶ θαλάττη κάὶ πεοὶ τοὐγ- ν λίγα των αγωνων νεκα, εἴ ποτε δητὰ Ἱσθμια ἐπιδημήσα-ι, καὶ το Σικυώνιον πεδίον, καὶολως εἴ που τι συνηρεφὲς η νυδρον ἡ εὐκαρπον ἐν τῆ Ἐλλάδι, πάντα ἐν oλθω Ἀδειμάντου ἔστω ὁ χρυσος δε κοῖλος μω ἐμφαγεῖν, τα δὲ ἐκπώματα ου κουφα, ταρχεκράτους, ἀλλα διτάλαντον καστον την ὁλκήν. 21. - ώτα πῶς ὁ οἰνοχόος ρεξει πλῆρες υτωβαρῶ ἐκπωμα η - δέξη παρ αυτο ἀμογητὶ ου σκυφον, ἀλλα Σισύφειόν τι βάρος ἀναδιδόντος; AAEm υνθρωπε, μη μ' ἀνάλυε την εὐχήν. ἐγω δὲ καὶ τραπεζα ὁλας χρυσῆς ποιησομαι καὶ τὰς κλίνας

χρυσῆς, εἰ δὲ μη σιωπήon, καὶ τους διακόνους αὐτούς. ΛΤα ηορα μόνον μη σπερ φ Μίδαν καὶ ο αρτος σοι κώ το ποτον χρυσος γένWαι καὶ πλουτων αθλιος ἀπόλη λ μ διαφθαρεὶς πολυτελεῖ. ABELM. α σὐρυθμιεῖς πιθανώτερον, ἁ Λυκῖνε,

μετ ολίγον, ἐπειδὰν αὐτος αἰτῆς M. ἐσθὴς ἐπὶ τούτοις άλουργὶς κά ὁ βίος οἷος ἁβρότατος, πνος ἐφ ο ν ηδι-

263 στος, φίλων πρόσοδοι καὶ δεησεις καὶ το απαντας πτήσσειν καὶ προσκυνεῖν, καὶ οἱ μὲν ωθεν προς ταῖς θύραις ανω κάὶ κάτω περιπατήσουσιν, ἐν αὐτοῖς δε καὶ Κλεαίνετος κω ημόκριτος οἱ πάνυ, καὶ προσελ μίγε αὐτοῖς καὶ προ των ἄλλων εἰσδεχθῆναι αξιοsσι θυρωροὶ ἐπτὰ ἐφεστῶτες ευμεγέθεις βάρβαροι, προσαραξάτωσαν ἐς το μέτωπον εὐθὐ την θύραν, οἱα νυν αὐτοὶ ποιοsσιν.

ἐγω δέ, πόταν δόξη προκύψας σπερ ὁ ηλιος ἐκείνων

247쪽

έγω προ του θησαυρον, φιλοφρονησομαι τομον καὶ λουσάμενον κειν κελευσω την ραν ἐπὶ το δεῖπνον. οἱ δὲ αποπνιγησονται οἱ πλουσιοι ὁρωντες χήματα, ππους καὶ παῖδας ραίους οσον δισχιλίους, ἐξ απάσης λικίας τι περ oraανθηρότατον. 23. εἶτα δεῖπνα ἐπὶ χρυσos

ε/ελης γαρ λαργυρος καὶ ου κατ ἐμέ - τάριχος μὲν ἐξ

Ιβηρίας, οἶνος δὲ α λαλίας, ἔλαιον δὲ ἐξ Ιβηρίας καὶ

τουτο, μελι δὲ πετερον το απυρον, καὶ oψα πανταχόθεν

καὶ σύες καὶ λαγώς, - oσα πτηνά, ορνις ἐκ Φάσιιδος και ταως ἐξ Ινδίας καὶ ἀλεκτρυὼν ὁ μαδικός οἱ δὲ Μοσκευάζοντες ἔκαστα σοφισταί τινες περὶ πέμμαπα καὶ χυ- μνος ἔχοντες. εἰ δέ τι ι προπίοιμι σκύφον η φιάλην αἰτησας, ὁ ἐκπιὰν ἀποφερετω καὶ το ἔκπωμα. 24. Οἱ δὲ νυν πλουσιοι προς ἐμὲ γροι δηλαδ απαντες, καὶ ουκέτι τοοργυρο- πινάκιον η τον σκύφον ἐπιδείξεται ιμικος ετ τη πομπῆ, καὶ μάλιστα ἐπειδὰν ορε τους οἰκέτας τους--ς ἀργυρετοσούτω χρωμένους τῆ πόλει δὲ ταῶταεξ ετ παρ' ἐμο ὐπῆρξεν αν, αἱ μὲν διανομαὶ κατὰ μηνα ἔκαστον δραχμαὶ,φ μὲν ἀμφ ἐκατόν, φ δε μετοίκωημισυ τούτων, θαυμάσια δὲ ἐς κάλλος θεατρα καὶ βαλανεῖα, και την θάλατταν απι προς το ιπυλον κειν καν-ταμά που λιμένα εἶναι ἐπαχθέντος ὀρέγματι μεγάλω τουνδατος, ῶς το πλοῖόν μου πλησίον ορμεῖν καταφανὲς νι του Κεραμεικos. 25. τοῖς φίλοις δὲ μω Σαμίππφψεν ωκ σι μεδίμνους ἐπισήμου χρυσίου παραμετρησαιτον οἰκονόμον ἐκέλευσα αν, ιμολάω δὲ πέντε χοίνικας, a ωφ δὲ χοίνικα, ἀπομεμαγμένην καὶ ταύτην, τι λά- ιος ἐστὶ καὶ ἐπισκώπτει μοet την ἀχην τοsτον βουλό πομπ βιῶναι τον βίον πλουτων ε υπερβολην καὶ τρυφῶν g πάσαις δοναῖς ἀφθόνως χρώμενος εἴρηκα, καί μον μης τελεσιουργησειεν αντά.

248쪽

26. - αἰ- ουν, ἁ δείμαντε, - πάνυ σοι ἀπὸ λεπτῆς κρόκης ὁ πῶς ουτοσὶ πλουτος in πιαι, κώην ἐκείνη ἀπορραγῆ πάντα οἴχεται καὶ ανθρακές σοι θησαυρος ἔσται; AAE- Πῶς λέγεις ω Λυκῖνεὴ Λ- υτι δαριστε, αδηλον πόσον χρόνον βιῶσεις πλουτῶν. τίς γαρ ἐδεν εἰ ἔτι σοι παρακειμένης της χρυσῆς τραπεζης, πρὶν ἐπιβαλεῖν την χεῖρα καὶ αππευ- σασθαι του ταλη τοὐμμάδος ἀλεκτρυόνος, ---η- σαντο φυχίδιον ἄπει γυ-κά κόραξι πάντα ἐκεῖνα κατa- λιπών η ἐθέλεις καταριβήσομαί σοι τους μὲν αυτικοτου πλούτου πρὶν ἀπολαsσαι αποθανόντας, ἐνίους δὲ καὶ

ζῶντας ἀποστερηθέωτα ἀνώχον πό τινος βασκάνοι

προς τα τοιαυτα δαίμονος ἀκούεις γάρ που τον Κρονσον καὶ τον Πολυκράτην πολύ σου πλουσιαπερους γενωμένους ἐκπεσόντας ἐν βραχε των γαθῶν πάντων.

27 is δέ σοι καὶ τούτους ἀφω τό γε ἡγιαίνειν ἐχέγγυον ora σοι γενησεσθαι καὶ βέβαιον η οὐχ ορῆς πολλοὐς τῶν 266 πλουσίων κακοδαιμόνως διάγοντας ὐπο των ἀλγηδόνων, τους μὲν οὐδὲ βαδίζειν δυναμένους, ἐνίους δὲ τυφλοις

η των ἐντοσθιδίων τι ἀλγοsντας; τι μὲν γὰρ υκ vnοι πλουτων δὶς τοσομον πλολον δμοια πάσχειν Φανομάχω τω πλουσίω καὶ λύνεσθαι - ἐκεῖνο ευ iada, καν μη εἴπης ἐῶ λέγειν οσας ἐπιβουλὰς μετὰ του πλο του καὶ ληστὰς καὶ φθόνον καὶ μωος παρὰ των πολλῶν. ορῶ οων σοι πραγμάτων αἴτιος ὁ θησαυρος γίνεται , Em 'Aεὶ σύ μοι, Λυκῖνε, πεναντίος ωστε

οὐδὲ την χοίνικα ἔτι ληφε ἐς τέλος μου της ευχης ἐπηθρεάζων.ATE. ομο μὲν δη κατὰ τους πολλοὐ των κλον- σίων ἀναδύη καὶ ανακαλεῖς την πόσχεσιν ἀλλα συ ηδη ὁ Σάμιππος εὐχου.

249쪽

ἐκ Μαντινείας, ῶς ἴστε - ναsν is ου αἰτησομαί μοι γενέσθαι, ν γε τοῖς πολίταις ἐπιδείξασθαι αδύνατον,

ουδὲ μικρολογήσομαι ποος τους θεους θησαυρον αἰτῶν καὶ μεμετρημένον χρυσίοw ἀλλα δύνανται γὰρ πάντα οἱ θεοί, καὶ τὰ μέγιιστα εἶναι δοκουντα, καὶ ὁ νόμος της - χης ν ιμόλαος μηκε φήσας μηδὲν κνεῖν αἰτεῖν, ς ἐκείνων προς ουδὲν ἀνανευόντων ' αἰτῶ δη βασιλεὐ γενεσθαι οὐχ οἷος Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου η Πτολεμαῖος Μιθριδάτης η εἴ τις αλλος ἐκδεξάμενος την βασιλείαν παρὰ πατρὀς ρξεν, αλλά μοι το πρῶτον ἀπο ληστείας

αρξαμ ενμεταψοι καὶ συνωμόται σον τριάκοντα, πιστοὶ μάλα και πρόθυμοι, γε--ωσαν, εἶτα κατ' ολίγον τριακόσιοι προσιόντες μω αλλὰς ἐπ'Ἀλλ', εἶτα χίλιοι καὶ 267 μετ' Ου πολῶ μύριοι, καὶ το πῆν εἰς πέντε μυριάδας τοοπλιτικόν, ἱππεῖς δὲ ἀμφὶ τους πεντακισχιλίους. s. θῶδε χειροτονητος ὐφ' απάντων προκριθεὶς αρχων, αριστος εἰναι δόξας ανθρώπων ηγεῖσθαι καὶ πράγμασι χρῆσθαι ως οὐτό γε αὐτὸ ηδη μείζονα εἶναι τῶν αλλων βασιλέωνατε ἀρετῆ προχειρισθέντα υπὸ της στρατιας αρχειν, Ουηληρονόμον γενόμενον αλλου πονήσαντος ἐς την βασιλείαν ἐπεὶ τω Ἀδειμάντου θησαυρ παραπλησιον τοτο--ο, καὶ τὸ πρῆγμα οὐνομοιον ἡδύ, ῶσπερ παν ἴδη τις υτὰς δι' αυτολκτησάμενος την δυναστείαν. APR. Παπαῖ, ω Σάμιππε, οὐδεν μικρόν, ἀλλα τὸ κεφάλαιον αὐτὸ τῶν αγαθῶν απάντων σύ γε Πτησας, αρ- χειν ἀσπίδος τοσαύτης αριστος δη προκριθεις υπὸ τῶν

ei ακισμυρίων τοιοsτον μῖν η Μαντινεια θαυμαστὀν

βασιλέα καὶ στρατηγὸν ἐλελήθει ἀνατρέφουσα. πλην ἀλδὰβgσίλευε καὶ ἡγο τῶν στρατιωτῶν καὶ διακόσμει τό τε Ἀπικον καὶ τους ἀνερας τους ἀσπιδιώτας ἐθέλω γὰρ G

250쪽

δέναι οἱ βαδιεωθε τοσουτονοντες ἐξ ' καδίας ἐπὶ τίνας αθλίους πρώτους ἀφέξεσθε.

30. A M. Ἀκουε, Λυκῖνε, ἀλλον δέ, εἰ σοι φιλον, ακολουθει μεθ' ημῶν ' Ἀπαρχον γαρ σε των πεντ κισχιλίων ἀποφανῶ.

σοι καὶ υποκυψας εἰς το Περσικον προσκυνῶ σε κεὐιαγa-γὼν εἰς τουπίσω τὼ χεῖρε τιμῶν την τιάραν o ν Ουων 26 καὶ το διαδημα συ δὲ των ἐρρωμένων τούτων τινὰ καησον Ἀπαρχον Ἀγὰ γαρ σοι δεινῶς αφιππός εἰμι καὶ οὐὸὲoλως ἐπέβην Ἀπου ἐν φ προ του χρόνφ. διδια misis μη του σαλπιγκτοριποτρυνοντος καταπεσων ἔγωγε συμπατηθῶ ἐν τη τυρβ υπὸ τοσαυταις πλαῖς η καὶ θρομοειδης ων λειπος ἐξενεγκε με τον γλινον ἐνδακών si μέσους τους πολεμίους, Ῥεησε καταδεθηναί με προς το ἐφίππιον, εἰ μελλω μενεῖν τε νω καὶ ἔξεσθαι ov

31. AE- Ἐγώ σοι, ἁ Σάμιππε, γησομαι των ἱππέων, Λυκῖνος δὲ το δεξιὸν κέρας ἐχέτω δίκαιος δ' αν εἴην τυχεῖν παρὰ os τῶν μεγίσκων τοσούτοις σε μεδίμνοις δωρησάμενος ἐπισήμου χρυσίου. Μ καὶ αυτοὐς ἐρώμεθα, λυδείμαντε, τοὐς ἱππέας, εἰ δέξονται σε ἄρχοντα σφῶν γενέσθαι. οτρο δοκεῖ, λίππεῖς, Ἀδείμαντον ἱππαρχεῖν, ἀνατεινάτω την χειρο ABEm. Πάντες, ως ορψς, ω Σάμιππε, χειρο

τόνησαν.

μυλλὰ συ μὲν αρχε της Ἀπου, Λυκwνος de ἐχέτω το δεξιόν ουτοσὶ δὲ ιμόλαος ἐπὶ του ευωνυμον τετάξεται ἐγὼ δὲ κατὰ μέσον, ς νόμος βασιλεsσι τῶν Περσῶν, ἐπειδὰν αὐτοὶ συμπαρῶσι. 32. προωμεν δὲ ηι 269 την ἐπὶ Κορίνθου διὰ της ρεινῆς ἐπευξάμενοι τήν σιλείω Λιί κἀπειδὰν τἀν τῆ Ἐλλάδι πάντα δη χειρο