Luciani Samosatensis opera

51쪽

Tra Καὶ συ αρα παράσιτος ἔΠ- Πάνυ ἀνείδισας, ω Ἀχιάδη rex υλλ' - ἐρυθριῶ παράσιτον σαυτον ἀποκαλῶν; P. Ουδαμῶς αἰσχυνοίμην γαλαν, εἰ μη λέγοιμι. rex Καὶ νη Ae οπόταν σε βουλώμεθα γνωρίζειν τῶν ου ἐπισταμένων τω, οτε χρήζει μαθεω ὁ παράσιτος δῆλον ὁτι φήσομεν; - P. Πολυ μαλλον λέγοντες το- ἐμὲ ν Φειδίαν ἀγαλματοποιόν χαίρω γαρ τῆ τέχνη ου- ηττον η Φειδίας ἔχαιρε τω ιί. 8390x Καὶ μην ἐκεῖν μοι σκοπιῶντι προοῖσται γέλως πάμπολυς. OP. To ποῖον;

rex Et γε καὶ ταῖς ἐπιστολαῖς νωθεν ωσπερ ἔθος ἐπιγράφοιμεν, Σίμωνι παρασίτφ. OP Kαι μην, ἐμοὶ μαλλον χαρίζοιο η Θωνι ἐπιγράφων φιλοσόφP. 3. - Ἀλλα - μὲν οπως χαίρεις καλοέμενος, ουδὲν η μικρόν μοι μέλει σκόπει δὲ δ καὶ την αλλην

ἀτοπίαν.

P. ἴνα μην; 'x, καὶ ταυτην ταῖς αλλαις τέχναις ἐγκαταλέξομεν, στε ἐπειδὰν πυνθάνηταί τις, ποία τις αὐτη τέχνη ἐστί, λέγειν, οἷον γραμματική, ἰατρικη, παρασιτική.OR 'Eγὼ μέν, ω Τυχιάδη, πολυ μὰλλον ταυτηνή τινα τέραν τέχνην φαίην αν. εἰ δέ σοι φίλον ἀκουειν,

κα οπως ηομαι λέγοιμι αν καίπερ υ παντάπασιν ἄν μοώς ἔφθην εἰπών, ἐπι τουτο παρεσκευασμένος.

T' Oυδέν, εἰ καὶ σμικρὰ λέγοις, ἀληMi δέ, διοίσει.

P. μιχη πρῶτον, εἴ σοι δοκεῖ, περὶ της τέχνης,

ῆτις ποτε οὐσα τυγχάνει τω γένει, σκοπῶμ- οντωσὶ

52쪽

γαρ ἐπακολουθήσαιμεν αν καὶ ταῖς κατ εἶδος τέχναις, εἴπερ αρα ὀρθῶς μετέχοιεν αυτῆς. HX. ι ποτ' ο- ἐστιν ἡ τέχνη λέγε πάντως ἐπί

στασαι.

P. Πάνυ μὲν ουν. Το Μη τοίνυν οκνει λέγειν αυτήν, εἴπερ οἶσθα. 841 4 mP. Τέχνη ἐστίν,, ενὰ διαμνημονεύω σοφos τινος ἀκούσας, σύστημα εκ καταλήψεων συγγεγυμναν νων πρός τι τέλος εὐχρηστον των ἐν φ βίω.6X. Ooθῶς ἐκείνου γε εἰπόντος ουτως ἀπεμνημόνευσας. P. Εἰ δὲ μετέχει τούτων απάντων η παρασιτικη,

τί αν αλλο φκαὶ αυτὴ τέχνη αν εἴη; 'x έχνη γάρ, εἴπερ οὐτως ἔχει.

Π- Φέρε δη καθ' εκαστον τοῖς της τέχνης εἴδεσιν ἐφαρμόζοντες την παρασιτικήν, εἰ συνάδει, σκοπῶμεν, καὶ ο περ αυτῆς λόγος, αλλὰ μὴ καθάπερ αἱ πονηραὶ 842 χέτραι διακρουόμεναι μὴ σαθρον ἀποφθέγγηται δεῖ τοί νυν εἶναι καὶ ταύτην σπερ καὶ πῆσαν τέχνην σύστημοεπικαταλήψεων πρῶτον μεν το δοκιμάζειν καὶ διακρίνειν οστις αν ἐπιτήδειος γένοιτο τρέφειν αυτόν, καὶ Oτω παρασιτεῖν ἀρξάμενος ουπιαν μεταγνοίη ἡ τον μὲν ἀργυρογνώμονα τέχνην τινὰ φήσομεν ἔχειν, εἴπερ ἐπίσταται διαγινώσκειν τά τε κίβδηλα των νομισμάτων καὶ τὰ μή, τουτον δὲ ανευ τέχνης διακρίνειν του τε κιβδήλους των ανθρώπων καὶ τους ἀγαθους, καὶ ταsτα οὐχ ἀσπερτων νομισμάτων καὶ των ανθρώπων φανερῶν εὐθὐς --των; αυτὰ μέντοι ταsτα καὶ ὁ σοφος Ευριπίδης καταμέμφεται λέγων ανδρῶν δ οτω χρὴ τον κακὸν διειδέναι,ουδεὶς χαρακτὴρ ἐμπέφυκε σώματι.

84 φ δη καὶ μείζων ἡ του παρασίτου τέχνη,4 γε καὶ τλου

53쪽

καὶ οἶδε. 5. το δέ γε ἐπίστασθαι λόγους λέγειν ἐπιτηδείους καὶ πράγματα πράττειν δι ων οἰκειώσεται καὶευνούστατον εαυτὸν τω τρέφοντι αποδείχει, αρ' οὐ συνμσεως καὶ καταληψεως ἐρρωμένης εἶναί σοι δοκεr rex Καὶ μάλα.ΠAP. To δέ γε ἐν ταῖς ἐστιάσεσιν αυταῖς πως παν- τος ἀπελθοι πλέον ἔχων καὶ παρευδοκιμῶν του μη τηναλην αὐτω κεκτημένους τέχνην, νευ τινος λόγου καὶ

ΤΟ Ουδαμῶς. P. ἱ δέ, το ἐπίστασθαι τὰς ἀρετα καὶ κακίας των σιτίων καὶ των -- πολυπραγμοσύνην ἀτέχνου τινὸς εἶναί σοι δοκεῖ, καὶ ταμα του γενναιοτατου Πλά- τωτος οὐτωσὶ λέγοντος, οὐ μέλλοντος ωτιάσεσθαι μη 844 μαγειρικοῶ ὁντος, σκεπιαζομένης θοίνης ἀκυροτέρα Ἀρμ σις; 6. τι γε μην - ἐκ καταλήψεως μόνον, ἀλλα συγγεγυμνασμένης ἐστὶν ἡ παρασιτική, μάθοις αν ἐνθένδε ἐαδίων αἱ μὲν γαρ των αλλων τεχνῶν καταλήψεις καὶ πέρας καὶ νύκτας καὶ μῆνας καὶ ἐνιαυτοὐ πολλάκις μορογυμνάστοι μένουσι, καὶ Oμως ου ἀπόλλυνται παρὰ τοῖς κεκτημένοις αἱ τέχναι, αἱ δὲ του παρασίτου καταλήψεις εἰ μη καθ' ἡμέραν Ιεν εν γυμνασίφ, απολλύασιν 'v μόνον , οἶμαι, την τέχνην, ἀλλα καὶ αυτὸν τὸν τεχνίτην. 7. o γε μήν, πρός τι τέλος ευχρηστον φ - μηκῶ μανίας η ζητεῖν ἐγὼ γὰρ το φαγεῖν καὶ το πιεῖν 'ustis εὐχρηστότερον ευρίσκω ἐν piis εν, οὐδὲ αν γε

τούτου ανευ ἔστι.

rex Πάνυ μὲν ούν. 8 Π- καὶ μην οὐδὲ τοιοsτόν τί ἐστιν ἡ παρασωτικὴ οποῖον τὸ κάλλος κά ἡ ἰσχύς, στε τέχνην μὲν μηDκεω αυτήν, δύναμιν δέ τινα τοιαύτην. 8 b

54쪽

Οὐδέποτε μὲν κατορθοῖ φ κεκτημινφ. φέρε γάρ, εἰ ἐπιτρέψαι τις ἐαυτ ναs ἐν θαλάττη καὶ χερμῶν μημιστάμενος κυβερνῆν, σωθείη νὴ Τ- Οὐχ ουτ . P. Tr δη ποτε, 'μμη ἔχειν τέχνην, δι ης δυνήσεται σώζειν ἐαυτόν; rex καὶ μάλα. P. Οὐκοsν καὶ παράσπος π m παρασιτικῆς, εἴπερ ην ἀτεχνία ουπιαν ἐσώζετο; T . M. Π- Οὐκοsν τέχνη σώζεται, ἀτεχνίο δὲ Ου; Tra Πάνυ μὲν οὐν. F. Tέχνη αρα ἐστὶν η παρασιτικη.T . 4νη, ως ἔοικεν.Π- Καὶ μην κυβερνητας μὲν ἀγαθους καὶ νιμχους τεχνίτας ἐκπεσόντα των δίφρων οἶδα ἐγὼ πολλάκις, καὶ τους μὲν ξυντριβέντας, τους δὲ καὶ πάμπαν διαφθαρέντας, παρασίτου δὲ ναυάγιον ουδεὶς ἔχει τοιομον μει πεῖν. ἀκοῶν εἰ μητε ἀτεχνία ἐστὶν η παρασιτικη μητε δύναμις, σύστημα δέ τι ἐκ καταλήψεων γεγυμνασμένων, τέχνη δῆλον οτι διωμολόγηται μῖν τήμερον. 9. - πισον ἐκ τοώτου εἰκάζω Ἀλλ' ἐκεrνο οπως καὶ ορον ἡμῖν τινα γενναῖον ἀποδFς τῆς παρασιτικῆς. P. υρθῶς σύ γε λέγων. δοκεr γαρ δη μοι οὐτως αν μαλισταἰρίσθαι ' παρασιτική ἐστι τέχνη ποτέων καὶ βρωτέων καὶ των δια ταsτα λεκτέων, τέλος δὲ αὐτῆς

rex Ῥπέρευγέ μοι δοκε χρίσασθαι την σεαυτουτέχνηw ἀλλ' ἐκεῖνο σκόπει μη προς ἐνίους των φιλοσόφων μάχη σοι περὶ τοs τέλους v.

55쪽

λος νυδαιμονίας καὶ παρασιτικῆς Io. φανετται δὲ οὐτως ο γαρ σοφος 'Oμηρος τον του παρασίτου βίον θαυμάζωνώς αρα μακάριος καὶ ζηλωτὸς εἴη μόνος, οὐ γα ἔγωγέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι, τοτ αν ευφροσυνη μὲν ου κάτα δημον παντα, MI παρα δὲ πλήθονα τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ' ἐκ κρητῆρος ἀφυσσωνοἰνοχόος φορεγι καὶ ἐγχείη δεπάεσσι.

καὶ ἡ Ου ἱκανῶς ταυτα θαυμάζων μαλλον την αυτου γνωμην ποιεο φανερωτέραν - λέγων τουτό τι μοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν ειδεται εἶναι, on ἔτερόν τι ἐξ ων φησιν το παρασπεω εὐδαιμον νομίζων κοὰ μην ουδὲ-- τυχόντι ἀνδρὶ περιτέθεικε τούτους τους λόγους, ἀλλὰ τω σοφωτάτ ταν Ἐλληνων. καίτοι γε εἴπερ ἐβουλετο 'Oδυσσευς το κατὰ τους τωμκους ἐπαινετω τέλος ἐδυνατο ταυτὶ λεγειν με τον Φιλοκροτην νηγαγεν ἐκ της Λημνου, τε το Ἱλιον ἐξεπόρ- σεν με τους Ἐλληνας φεύγοντας κατέσχεν, τε εἰς Τροίαν εἰσηλθεν εαυτον μαστιγώσας καὶ κακὰ καὶ Στωt- 848ῆάκη ἐνδυς ἀλλα τότε ου εἶπε τουτο τέλος χαριέστερον ἀλλὰ μην καὶ ἐν φ των 'Eπικουρείων βου γενόμενος αυθες παρὰ τῆ Καλυψοῖ, οτε αυτω υπηρχεν ἐν ἀργητε βιοτευειν καὶ τρυφῶν καὶ βινεῖν την 'Ἀτλαντος θυγατέρα καὶ κινεῖν πάσας τὰς λείας κινησεις, ουδὲ τότε εἶπε τψει το τέλος χαριέστερον, αλλὰ τον των παρασίτων βίον ἐκαλοῶντο δε δαιτυμόνες οἱ παράσιτοι τότε πως stv λέγει πάλιν γὰρ ἄξιον ἀναμνησθηναι των ἐπ-0vδεν - οἷον ἀκούειν αὐτῶν πολλάκις λεγομένων 3. ιτυμόνες καθημενοι ξείης - καί

παρὰ δὲ πλανωσι τράπεζαι

σιτου και κρειῶν.

56쪽

I 1 ο γε μην 'Eπίκουρος σφόδρα ἀναισχυντως ὐφελομε- νος το της παρασιτικῆς τέλος της κατ αυτοwευδαιμονίας τέλος αυτ ποιεῖ καὶ οτι κλοπὴ το πρῆγμά ἐστι καὶ --δὲν επικουρω μελει το δυ, αλλὰ τρο παρασίτρο, οὐτω μάθυις αν ἔγωγε γουμαι το ει πρῶτον μὲν το της σαρκος ἀόχλητον, ἔπειτα το μη -ρ-- κοὰ ταρωχης την

φυχην ἐμπεπλησθαι. τουτων τοίνυν ο μὲν παράσιτος

Ms κατέρων τυγχάνει, ο δὲ πίκουρος ουδὲ θατέρον ὁ γαρ ζητῶν περὶ σχήματος γης καὶ κόν--πειρίας καιμεγέθους λίου καὶ ἀποστημάτων καὶ πρώπων στοιχείων καὶ περὶ θεῶν, εἴτε εἰ ν εἴτε - εἰσί, καὶ περὶ αὐτos του τέλους αεὶ πολεμων καὶ διαφερόμενος πρός τινας ου μόνον ἐν ἀνθρωπίναις, ἀλλα καὶ ἐν κοσμικαῖς ἐστιν ε--χλήσεσιν. ο δὲ παράσιτος πάντα καλῶς ἔχειν οἰόμενος καὶ πεπιστευκὼς μη αλλως ταλα ἔχειν αμεινον η ἔχει, μετὰ πολλῆς ἀδείας καὶ γαληνης, οὐδενος αὐτ τοιούτου παρενοχλο τος, ἐσθίει καὶ κοιμαται πτιος ἀφεικως τους πόδας καὶ τὰς χεῖρας σπερ υμσσευ της Σχερίας αποπλέων οἴκαδε. 12. και μην οὐχ', κατὰ ταυτα μόνον ουδεν προσηκει το ει τω Ἐπικουρω, αλλὰ καὶ κατ' ἐκεῖνα ὁ γὰρ ρπίκουρος οὐτος, στις ποτέ ἐστιν ὁ σοφός, τοι φαγεῖν ἔχει ου' εἰ μὲν οὐκ ἔχει, οὐχ πως ηδέως ζησεται, αλλ' ουδὲ ζήσεται εἰ δὲ ἔχει, εἴτε παρ' μυτο εἴτε παρ' ἄλλου εἰ μὲν ουν παρ' αλλου ο φα-85 γεω ἔχει, παράσιτός ἐστι καὶ οὐχ ο λέγει εἰ δὲ παρ' --οs, ἐνηδέως ζησεται

P. Εἰ γὰρ ἔχει το φαγεω παρ' --os, πολλά τοι in χιάδη, τω τοιούτω βίω παρακολουθεον νάγκη καναθρει πόσα δεῖ τον μέλλοντα βιώσεσθαι καθ' ηδνὴν τὰς ἐγγινομένας ὀρέξεις πάσας ἀναπληροῶν. τί φης

57쪽

OP. Ουκουν τω μὲν συχνὰ κεκτημένω ἴσως τομοπαρέχει, - δὲἈλίγα κά μηδὲν ουκέτι -- πένης Ουκstv σοφος γένοιτο ουδὲ ἐφίκοιτο του τέλους, λέγω δη του ηδέος ἀλλ' υδε μην ὁ πλουσιος, ὁ παρὰ της ουσίας stφθόνως ταῖς ἐπιθυμίαις ρηγῶν, δυνησεται τουδε ἐφικέσθαι τί δη ποτε οτι πεια ἀνάγκη τον ἀναλίσκοντατα εαυτου κολλαῖς περιπίπτειν ἀηδίαις, τουτο μὲν φ γε-φ κακῶς σκευάσαντι το εφον μαχόμενον η εἰ μημάχηιτο φαεια παρὰ τοsτο ἐσθίοντα τα οψα καὶ τοs ἡδέος vστεροsντα, ἡτο δὲ τω οἰκονομοs- τα κατὰ την οἰ - κων, εἰ μη καλῶς οἰκονομοίη, μαχόμενον η υνουτως; 851T Aία, κἀμοὶ δοκεῖ. P. ω μὲν Ουναπικούρω πάντα ξυμβαίνειν εἰ- ηος, στε οὐδέποτε τευξεται os τέλους τω δὲ παραοίτλουτε μάγειρός ἐστιν - χαλεπηναι, ουτε ἀγρος ουτε0ἰκονόμος υτ αργύρια, υπὲρ ων ἀπολομένων ἀχθε-οθείη, καὶ πάντα ἔχει, στε καὶ φάγοι καὶ πίοι μόνος ου- τος κωμηδενός, ων ἐκείνους ανάγκη, ἐνοχλουμενος. 13. Aλλ οτι μὲν τέχνη ἐστὶν η παρασιτική, κἀκ του- των καὶ των ἄλλων κανῶς δέδεικται λοιπον τι και ιστη δεικτέον, καὶ τολο on ἁπλῶς, ἀλλα πρῶτον μέν, ori κοινὴ πασῶν διαφέρει τῶν τεχνῶν, εἶτα οτι καὶ ἰδίαεκάστης κοινῆ μὲν ουν πασῶν ουτ διαφέρει πάσης γ*ρ τέχνης νάγκη προσάγειν μάθησιν πόνον φόβον πληγάς, απερ-- ἔστιν οστις - αν ἀπευξαιτο ταύτην δε την τέχνην, ως ἐοικε, μόνην ἔξεστι μαθεῖν ανευ

πόνου. τίς γὰρ ἀπο δείπνου ποτὲ ἀπῆλθε κλαίων, σπερ τινὸς ἐκ τῶν διδασκαλείων ορῶμεν, τίς δ' ἐπὶ δεῖπνον MI gπιών - σκυθρωπός, ῶσπερ οἱ εἰς τα διδασκαλεῖα φριτῶντες καὶ μην ὁ μὲν παράσιτος κών αυτος ἐπὶ AEεῖπνον ἔρχεται μάλα ἐπιθυμῶν της τέχνης , οι δὲ τὰς

58쪽

αλλας τέχνας μανθάνοντες μισοsσιν αὐτάς, στε ἔνιοι δι' αὐτὰς ἀποδιδράσκουσι. τί δέ, ου κἀκεῖνο ἐννοῆσαί σε δεῖ, τι καὶ τους ἐν ἐκείναις τατ τέχναις προκόπτοντας οἱ πατέρες καὶ μWέρες τουτοις φῶσι μαλωτα, οἷς καθ' ημεραν καὶ τον παράσιτον καλῶς νη - ἔγραψεν ὁ και, λέγοντες, δότε αυτ' αγεω υκ ἔγραψεν ορ- μηδῶτε. υτω το πρῆγμα καὶ ἔντιμον καὶ ἐν τιμωρία μέγοφαίνεται. 14. καὶ μην αἱ αλλαι τέχναι το στερον τοντο ἔχουσι μετὰ το μαθεῖν καὶ τους καρπους δέως ἀπολαμ βάνουσι πολλη γαρ ,- ορθιος οἶμος ἐς αὐτάς δε παρασιτικη μόνη - αλλων εὐεις ἀπολαυε της τοπις ἐν αυτετ μανθάνειν, καὶ αμα τε αρχεται, καὶ ἐν τῶ τέλει ἐστίν. καὶ μέντοι - αλλων τεχνῶν - τινές, αλλαπῆσαι ἐπὶ μόνην την τροφὴν γεγόνασιν, ὁ δε παράσιτος εο ευθυς ἔχει την τροφην αμα φ αρξασθαι της επις ηουκ ἐννοεῖς τι ο μὲν γεωργος γεωργεῖ ου του γεωργεῖνενεκα καὶ ὁ τέκτων τεκταίνεται Ουχὶ os τεκταίνεσθοιενεκα, ὁ δὲ παράσιτος οὐχ ἔτερον μεν τι διωκει, ἀλλητὀ αὐτο καὶ ἔργον ἐστὶν αυτου καὶ ου νεκα γίγνεται 15 καὶ μην ἐκεῖνά γε ουδείς ἐστιν οστις ου ἐπίσταται, οτι οἱ μὲν τας λοιπὰς τέχνας ἐργαζόμενοι τον μὲν αλλον

χρόνον ταλαιπωροsσι, μίαν δὲ η δύο μόνας οεμνος ημέρας ἱερὰς ἄγουσι, καὶ αἱ πόλεις δὲ τὰς μὲν δι' ἔτους, τὰς δε ἐμμηνους ορτὰς διατελοsσι, καὶ ευφραίνεσ-

λέγονται τότε - δὲ παράσιτος τολμηνός τὰς τριάκονθημέρας ἱερὰς αγεν πῆσαι γὰρ αὐτῶ δοκοῶσιν εἶναι τῶν θεῶν. 16. ἔτι οἱ μὲν βουλόμενοι τὰς αλλας τένα κατορ θυsν λιγοσιτώ:tις καὶ ἐλιγοποσίαις χρῶνται - περ οἱ νοσοτντες, πολυσιτίαις δὲ καὶ κολυποσίαις Ουκ Dτον εὐφραινόμενον μανθάνειν. 17. καὶ αἱ μὲν αλλαι τέχναι χωρὶς οργάνων ουδαμῶς τω κεκτημένω πηρετεῖν μ' νανται οἴτε γὰρ αὐλεῖν εν χωος αυλῶν οὐ ψάλλειν

59쪽

aνευ λύρας οὐτε ἱππευειν νευ -που ' αυτ δε ούτως ἐστὶν ἀγαθὴ καὶ ου βαρεῖα φ τεχνίτην, στε πάρχει ia Μεμη3ὲν ἔχοντι οπλον πησθαι αὐτῆ. 18 καὶἰς ἔοικε μλας τεχνας μανθάνομεν μισθον διδόντες, ταύτην δὲ λαμβάνοντες. 10. ἐτι τῶν μεν αλλων τεχνῶν εἰσι διδάσκαλοί τινες, τη δ παρασιτικῆς ουδείς, αλλ' ἀσπερ ἡ στ ηMκὴ κατὰ Σαμάτη καὶ αὐτη θεία τινὶ μοίρι παραγίνεται. 20. -κεῖν, σκόαμ, οτι τὰς μὲν, ας τέχνας ὁδεύον--τες η πλεοντες οὐδυνώμεθα διαπράττεσθαι, ταύτη διεστι χρῆσθαι - ἐν δεκαὶ πλέοντι. 21. ' Πάνυ μὲν ουν. Π- καὶ μεντοι ἁ Τυχιάδη, αἱ μὲν αλλαι τέχνωιοκουσί μοι ταύτης ἐπιθυμειν αὐτη δὲ Ουδεμιῆς τέρας. 'x ι δέ, οὐχ o τὰ αλλότρια λαμβάνοντες ἀδικεῖν σοι δοκοsσι; Π- Πῶς γαρ υ; T . Πῶς οὐν ὁ παράσιτος τα ἀλλοτρια λαμβάνων θυναδικεῖ μόνος; 22. AP υκ ἔχω λεγειν καὶ μην τῶν αλλων τεχνῶν αἱ ἀρχαὶ φαυ- τινες καὶ ευτελεῖς εἰσι, της δὲ

ποπασιτικης πάνυ γενναία τις το γαρ θρυλούμενον sm της φιλίας νομα ου αν αλλο τι εὐροις Ἀρχην παρασιτικῆς.

τερον οἰμαι τομον γενέσθαι φίλον, is κοινωνησηὶ σπονδῶν κοὰ τραπεζης καὶ τῶν της τέχνης ταύτης μυστηρίων. 855 ἐγώ, ν πολλάκις κουσά τινων λεγόντων, ποταπος δὲ

60쪽

κωτάτη των τεχνῶν ἔστιν αυτη, μά-ις δν - ἐκ τουδεουπηκιστα τὰς μὲν γαρ λοιπὰς τέχνας ου μόνον - - παθουντες καὶ ἱδρουντες, ἀλλα νη me καθήμνοι κειωτῶτες ἐργάζονται σπερ ἀμέλει δουλοι τῶν τεχνων, ὁ δὲ παράσιτος μεταχειρίζεται την αυτου τεχνην ω βωνι λευς κατακείμενος. 24. ἐκεῖνα μὲν γαρ τί δεῖ λέγειν περὶ της ευδαιμονίας αυτου, τι δη μόνος κατα τὸν σοφον πιμηρον, mτε φυτευε χερμφυτόν Ουτ αρor, ἀλλα τάγ' ἄσπαρτα καὶ ἀνηροτα πανταμ νέμεται 25. και μην τορά τε κά γεωμέτρην καὶ χαλκέα οὐδὲν κωλύει τηνεαυτου τεχνην εργάζεσθαι ἐάν τε πονηρος ἐάν τε και μω ρος si παρασιτες δὲ Ουδεὶς δύναται η μωρος ὼν ' νηρις 'x Παπαῖ, οἷον χρημα ἀποφαίνη την παρασιτικήν στε καὶ αυτὸς δη βουλεσθαι δοκῶ μοι παρῶσι

το εἶναι αντι τούτου ος εἰμι.

26. Π- Σὸς μὲν τοίνυν κοινη πασῶν διαφέρει, δεδεῖχθαί μοι δοκῶ φέρε δνώς καὶ κατ' ἰδίαν ἐκάστης δια φέρει, σκοπῶμεν - μὲν δη ταῖς βαναώσοις τέχναις παραβάλλειν αὐτην ἀνόητόν ἐστι, καὶ μῶλλόν πως καθαι-856 ροῶντος τὸ ἄξίωμα της τέχνης. ὁτι γε μην τῶν καλλίστων κώ μεγίστων τενῶν διαφέρει δεικτων ἀμολόγηται δηπρος πάντων την τε ητορικην κε την φιλοσοφίαν, ας δια γενναιότητα καὶ ἐπιστήμας αποφαίνοντα τωες 'ἐπειδὰν καὶ τούτων αποδείξω πιν παρασιτικην πολυ κρατουσαν, δηλον τι τῶν χλων τεχνῶν δόξει προφερεστάτη καθάπερ η Ναυσικάα τῶν θεραπαινίδων 27. κοι

νη μὰν οὐν--οον διαφέρει κώ της siητορικης καὶ τῆς φιλοσοφίας, πρῶτον κατὰ την πόστασιν η μὲν γὰρ

υφέστηκεν, αἱ δε οὐ Θυτε αλτην ρητορικην ἔν τι καὶ το αυτὸ νομίζομεν, ἀλλ' οἱ μὲν τέχνην, οἱ δὲ τοὐναντίουατεχνίαν, αλλοι δὲ κακοτεχνίαν, αλλοι δὲ αλλο τι 'μοίως