Medieval Greek texts. Being a collection of the earliest compositions in vulgar Greek, prior to the year 1500. Ed. with prolegomena and critical notes

161쪽

Παλαιολόγος Πρίγκηπας, Φρανος ὁ Λεοντάρις, Pἄλλης Παλαιολόγος τε ἄμα καὶ Πριμμηκύρις,

450 ὁ Κοντοστέφανος συνὼν καὶ αυτος μετ' ἐκείνους. βλέπεις τον ἄνδρα λέγουσιν δέσποτα γης 'Pωμαίων, θωρεῖ τον Βελισάριον, ὁ εχεις καπετάνον,αυτὸς την βασιλείαν σου ταχέως θέλει πάρy.

τον ἰδικόν σου θάνατον ταχέως θέλεις Gy. Ap ηκουσεν ὁ βασιλεύς τους λόγους των αρχοντων, ἐμετελλάγην ἔφη του, λθεν εις ἀηδειαν, καὶ μῖσος η καρδία του τρεφε κατ εκεῖν9ν. 465 εξ απαντος υ ὐθελεν εμπρός του να τον βλέπη' ἀντὶ τιμης ης μελλε να δώση πλεωτέρας, επε πολλα τίμησε το γένος των Pωμαίων, τυφλωσιν μελέτησε κατὰ Βελισαρίου βουλην βουλεύεται σκαιὰν πάμπαν νὰ τον τυφλωσy. 470 τοιαῖτα εἶι/' τὰ παίγνια τα πολεμας, ω φθόνε οριγι, φερνουν τον κἀκεῖ προς τα οὐ βασιλέως, και δένουσι τὰς χεῖρά του, ἐξαγκωνίζουσίν τον ἀκτυπητ, ἀνεγνώριστα ετύφλωσαν τον Πρων, να μ' o μάθουν o πολλοὶ, εμποδιστ' o δρῆμα. 475 κλα του ὁ λιος αυτὸς κλαῖ τον και η σελήνV,

και τα στοιχεῖα τ ἄφυχα συγκλαίουν, συλλυποῖνται.εμύθασί τ οι πολλοὶ, το πόπολον της πόλης.

μικροι μεγάλοι ἐδράμασι νὰ πὰν ὰ τον ἰδοῖσιν.ῶς εἴδασι τον ήρωα, πηρὸς, τυφλὸς ν ενι, 480 ι μεν κλαύσασι πολλὰ, ἐθρήνησαν βαρέως, o δε και ταράχθησαν, ξέλουν ταῖς μαχαίραις ζητοὐν τον Βελισάριον μετὰ μεγάλου θράσους.

162쪽

ἄλαός του νὰ κάθεται, να κλα το ριζικον του Oλοι λυποῖνται, κλαίουσι μικροί τε κά μεγαλοι.

διαβύζει πόνους ἱκανούς, βοῶν, ἀναστενάζων που μοι το φῶς το αἰσθητὸν - δόξα μοι και κλεος, - παρρησία - πολλη, ποῖ γάρ μοι και το κράτος ἰ

ηργησαν πάντα, χύθησαν, φυγον, πετάσαν' ὁλα τα στερεύθθκα, μοίως και τὸ φῶς μου.

οὐαὶ οὐαί μοι το λοιπόν P τωρ ας χαροῖν χθροί μου δε της πικρας μου συμφορὰς και δολερῆς μου τύχης l

νων σε, κόσμε, γνων σε τρόχ ἀσύστατε βιον, και α πικρὰ χολόκοκκα, τα δίδεις καθ' μεραν, σκορπίε, φθόνε δολερε με μύρια κεντρούνια. πληρη νά νε α κεντρα σου, γεμάτα τὸ φαρμακι κὰμ και δακάσασιν απαντά μου τα μέλη

και του φαρμάκου ὁ θυμὸς ενέδραμεν κώ κάθει μέσα ' τα δυο τα μάτια μου και τύφλαν το φῶς μου, αν ν ά 'γώ πραξά ποτε δόλον, δημηγερσια αν ετραῖτουρεύθηκα τον μέγα βασιλέα, δίκιον εὐλογον παθα, κανεὶς ' με λυπάTω. ει δε κὰγὼ ἀναίτιος πάρχω ἄπερ φην,νὰ μη ἁφήση ὁ θεὸς ἄκριτον εἰς τον κοσμον. τὸ σῶμα τ0υ γη μη δεχθy, τ οστὰ του ρίψ οβ ξω, νὰ δ', ὁ μέγας βασιλεύς, τὸ κριμα να γνωρισΓ- ταὐτά λεγεν ὁ τληπαθης μετὰ πολλῶν δακρυων. εκεῖ γὰρ πεστρέφετο εἰς να μον σTVριν, πολλὰ γὰρ ενδοξότατο, βασιλικὸν κά μέγα

ἀναστενάζη απὸ ψυχῆς, ὰ κλαῖ ἀπὸ καρδίας.

καὶ με καιροῖ διάστημα παίρνοντα χρόνος ενας, μανδάτα πεσώθησαν, Κωνσταντινουπολει οἱ Πέρσαι ἐγυρόντισαν κατὰ τοὐ βασιλέως, λεηλατοῖν κουρσεύουσιν ταῖς χώραις τῶν Γωμαιων.ώρισε οὐν ὀ βασιλεύς ν αρματωθοῖ φωσατα, νὰ μαδευτοῖν νὰ συνακτοῖν, κατὰ Περσῶν να πασιν

163쪽

520 καβαλλαρέοι καὶ πεζοὶ τριακόσιαι χιλιάδες Ευρώπης καὶ Ἀσίης τε, 'Aνατο ς καὶ Λύσης. ἀφ' υ δε εσυνώρθωσεν ὁλα του τα φωσατα, καὶ 'ν γρὰν πλήρωσε κάτεργα και καραβια.τθ πεζης δε δια ξηρὰς ἄνδρες αιμάτων παντες

πολλὰ ελιγοτρώθθσαν οἱ ἄρχοντες ο πρῶτοι, οἱ μεν κεῖνο εθελον, οι δ' ἰλλοι παλιν ἄλλον το πληθος ου ηρκεσθηκεν να καρτερβ, ν ἀκοUst, 530 καὶ θ βουλην ην εποικαν οι ἄρχοντες σχολάζουν φωνάρου Βελισάριον μικροί τε καὶ μεγαλοι.

ἀφητέ με τον ἄλαον καὶ τον ἀπελπισμενον, 535 μένα τον χηλωσεν ὁ τροχος καὶ ὁ χρονος,

καὶ πάλιν τον-γκρέμνισεν Ἀρις και ὁ φθονος. καὶ παλιν εστησε βουλην, τίς κρείττων ενι πάντων, να γέν μέγας στρατηγος καὶ μέγας καπετανος. καὶ ει απὸ του ἄρχοντας ευγενικος καὶ μέγας,

540 ἄξιος, φρονιμώτατος, μὰλλον καὶ ανδρειωμενος, ῶς εχων α αν φθλον- ἀπο γενεὰς μεγάλης, τον βασιλεὰ δικάζεται, θαρρῶντα λέγε ούτως

- αὐτοκράτορ βασιλε9, ἄνακτα τῶν ἀνάκτων, Ἀνατολῆς καὶ Λύσεως, πάσVς της οικουμέν0ς, 545 ὁλοι ' βασιλείαν σου, ὁλοι τ' ἀγαποῖσι δμως ὁ φθόνος εποικε την βασιλειάν σου ταύτην, καὶ ἀπετύφλωσε λοιπὸν τον ὀφθαλμὸν της πολης, τον μέγα Βελισάριον, τον ἄντως ἀνδρειωμένον. και μετὰ πάντων κουσας τὰς βουλὰς τῶν ἄρχοντων, 550 δια του φθόνον τον πολύν ὁ ε αν εις τον Ηρων.

αλλα τολμῶν παρακαλω το κράτος σου TO μεγα, και ἄκουσον, ὼ δέσποτα, του δούλου σου του λογους.

εχεια Βελισάριος υ ἱὸν ἀνδρειωμένον

55 καὶ δώρησε και χάρισε ἀντὶ πατρὸς κεῖνον

164쪽

τοὐ νά νε καπετάνιος πάνω εις τον στολον, νή 'νεν αὐθέντης στρατηγος, στρατάρ ης καὶ κρατάρχης, ει υτως ποίσεις, βασιλεύς, ξαλαφώσειν χεις τοὐς πόνους του πτωχου τυφλολαβελισαριοῖ σου, καὶ θεραπεύσεις καν δαμὶν κ' κακο τ ειδε

πολλὰ γαρ σε ἐδούλευσε, πολλά πραξεν ληρως πύλλα γαρ ηνδραγάθησεν, πολύν πλοῖτον σε δῶκεν, την 'Aφρικνν σκύλευσε καὶ εκατάλυσέν την, τους Οὐανδάλους πεισεν εἰς ζυγον δουλοσύνης καὶ τον Γελ ερ εβαλεν ποκάτω ποδῶν σου. ταῖτα καὶ ἄλλα πλειότερα φθέγξατο λαρχων

ὁ βασιλεύς- ηκουσε του αρχοντος τοὐς λόγους, επννεσε τον ἄνθρωπον της φιλαδίκου γνώμης, επείσθηκεν εις την βουλην, πενευσεν αὐτίκα, ορίζει, λέγει ' φέρετε υἱον Βελισαρίου. μαθών ὁ τληπαθέστατος ἐσέβησάν τον πόνοι, ετρεμεν η καρδοῖλά του, μη τι δεινον συμφέροκακο πικρον οἰστατος Ου κόσμου τροχηλι. ὀ νέος συντρόμαξεν ἀπο τ ἄλλο μέρος,μη ποίσουσι κι αὐτον τυφλὸν τον αυτοῖ πατέρα, καὶ εὐτοῖ φόβου οὐ πολλοὶτην φιν του χάσεν. ῖτον ἰδὼν ὀ βασιλεύς, πιώνει το εκ το χέριν, καθίζει τον εις εὐθρονὶ ο εἶχεν ὀ πατηρ του, τιμα καὶ ἀξιόνει τον, πλοῖτον πολύν τον δίδει, καὶ στρατηγὸν τον καμεν εἰς λον O φωσατον. το πληθος ολον οὐ λαοῖ θέλουν τον, γαποῖ τον, τιμ καὶ δόξαν δίδουσι τον νέον καπετάνονεκ' Ἀγάπην την πολλην ην εἶχαν ε πατρός OU. καὶ ὁ πατηρ ρμήνευσεν πολλὰ, της στρατείας,

πῶς is ξορτώσy, πῶς νὰ 'μπο ν 'βγν καὶ, νικήση, καὶἰλον ξεπαίδευσεν - δεῖ καὶ ς τυχαίνει. τότε καὶ ὁ Ἀλέξιος ὁ στρατηγος, μέγας δένει τὰ χέρια του σφικτά, ῶς πρεπεν, ἀξίως, φιλεῖ τὰ ἴχνη των ποδῶν οὐ τε Βελισαρίου,

165쪽

καὶ μετὰ πλείστην την χαρὰν πάγου κατὰ Πέρσας καὶ τα φουσάτα ελαμπον ψήλιος την ὴμέραν, ἀντέλαμπεν ὁ στρατηγος ' την μέσην του Ουσάτου. 595 πάντα, πλήρωσαν να σώσουσιν μέρας,

καὶ τ λοιπον ἐφθάσασιν καὶ μίχθησαν ὁμάδιν, Πέρσαι γε και Σαρακενοὶ, ἀ- και ἄλλα γένη. μεροὰ Γραικων ἐμίχθησαν βαβαὶ καὶ τί ἐγίνη λει προστέλλα των Περσῶν σπάντα χιλιάδες, 600 των δε 'Pωμαίων ἡ στρατιὰ bπῆρχε δυο μυριάδες.

και o 'Pωμαῖοι τρέχουσιν ως ὐπες ει το βρῶμα δρομαίως καταπάνω τους κάμνουν θνῆσιν μεγάλην, σφάττουν, τιτρώσκουν, θανατοῖν, νικουν του κατὰ κράτος. καὶ ἄλλους μεν δούλωσαν και αλλους-πῶς εξείπω 605 ύτε να φύγου ημποροὐν ούτε να πολεμήσουν, και εκ του φόβου του πολλοῖ ερριφα μέρματά των. τους πλείστους εκατέκ εν ῆ των Pωμαίων σπάθη, τους δ' ἄλλους κατεσκλάβωσαν με εντροπῆς μεγάλης.

ως ήκουσεν ὁ βασιλεύς, αὐθέντης τῆς Περσίας, 61 τὸ πῶς ἐχάσε παντελῶς' ἄνθος του φουσάτω

καὶ oσους ἐσκλαβώσασιν καὶ ὐσους σκοτῶσαν, ου ειχεν , τι δράσειε, τί πρῆξαι, τί ποιήσειν

τ πρῶτον εκλαυσε πικρῶς ἐθρήνησε βαρέως δεύτερον πέμπει χρήματα, ἀμέτρητον λογάριν 615 τίτοιο κανίσχιν επεμφεν μέγα και θαυμαστόν τε καὶ πλοῖτ&ν ὐπεράπειρον καὶ ὐπερβολικόν τε.τριακόσια ἄλογά στειλε μετὰ τῶν κιβουρίων, πλήρεις χρυσάφιν ἄμετρον,τι καὶ χαμουχάδες,

με ποπισιάριου ἐκλεκτούς πάνυ Δραιωμένους, 620 δεινούς, κάλους, φρονίμους τε ει ερωταποκρίσεις, συνθqκας ποίσουν es ἰσασμον - φόρον να τον δίδουν, τον βασιλεὰ, o ἄνακτα τῆς Κωνσταντινουπόλης, χρυσάφιν ὁλοκάθαρον λίτρας τριάντα κατ ετος, τον νέον Βελισάριον, τον στρατηγον Pωμαίων,

tribute.

166쪽

να παύση πάμπαν τον θυμον, να ποίσουσιν εἰρήνην 'να γένν ν ' ληθινη μετα τον βασιλέαν. παρακαλοs καὶ λεγουν τον του να στραφῆ μετά τους, επήκουσεν ὀ ρωας κείνους TOUς μεσίτας, ἐστράφηκεν, γύρισεν, πάγου ει την πόλιν, καὶ κερδος εδωκε κι αὐτος το μέγα βασιλέα. καλῶς τον ποδέχθηκε μετα τιμης δεούσης

επεσεν ει τον τράχηλον, κατεφίλησέν τον, παλιν ο καπετάνιος φίλησε ζαγκί του. TOυς δε μεσίτας εὐπαντος τίμησεν ενδόξως.

λαβων τα δωρ', εχάρηκεν ἀπέσω η ψυχή του.

πλατυνήτην ἀφήγησιν, πολλα την παρασύρνω ' λ επι το προκείμενον α στρέφωμεν ον λόγον. εμύθασιν οἱ ἄρχοντες, κούστη πανταχόθεν,

το πῶς τον Βελισάριον, τον μέγα τροπαιUUχον, TO νικηTU TE και στερρον, TO Oντως ἁνδρειωμενον, TO φρονιμον και πρακτικον, την δόξαν των ' Ρωμαίων, ο βασιλευς τυφλωσεν, λαον τον εποῖκεν.υσοι σαν μαχεσόμενοι μετα τον βασιλέα και ὁσοι φοβοντησαν την Κωνσταντίνου πόλιν, ἀποκρισιάριους στειλαν, κανίσχια καὶ δῶρα, και ἄρχοντας απέστειλαν σοφούς ἄνδρας μεσίτας, να προσκυνησουν τον λαμπρονοουστινιανόν τε,να δουν καὶ Γελισάριον, ε ενι τυφλωμένος. ηλθασιν, πεσώσασιν εις Κωνσταντίνου πόλιν εφθασαν εἰς παλάτια να δουν τον βασιλέα.

ὀ βασιλεύς εξέβηκε, μεγάλως τούς δέχθην,

εUγενικα, τιμητικὰ, ῶς πρέπει κα ἀξίαν.ῶρισε γουν ο βασιλεύς λους τους μεγιστάνους να- ουν εις παλάτιον, ὁλοι των να καθίσουν,

τιμητικὰ ευγενικὰ εκλαμπροφορεμένοιν ποδεχθοῖν τούς ἄρχοντας τοὐς ἁποκρισιαρίους, ν δώσουν λόγους πρακτικούς, ἀντιλογιὰ νὰ πάρουν.ο βασιλευς στόλισεν ὁλα του τα παλάτια, πανια χρυσο, φαντα κρέμασαν εις TO OUς,ὐπεύκια κατέστρωσε πολλα εν τω δάφει

625630635640645650655660

167쪽

τον θρονον δε του ἄνακτος και τίς νὰ τ' ἀφηγηται

ως επηρμένος βασιλεύς εκάθετον επάνω, ε δεξιῶν κι αριστερῶν a. στέκουν δύο παῖδες, 605 του βασιλεως παιδόπουλα ως εἰκοστὸν O TOς, τυ ενδυμα χρυσαφωτὸν καὶ χρυσοκεφαλάδες, ετ ησαν του ἄρχοντας εντόπιοι τους ξένους. - λὰ να στρέφω βούλομαι ἁ πῶ προς τους μεσίτας, πόσον κανίσκι εφερον αυτοὶ τυν βασιλέαν. 670 τριάκοντα κρατούσασι λεκάναις χρυσωμέναις, και ἄλλαις ἀλιν δώδεκα, μεγάλαις νά νε τούταις, ν ταῖς κρατοῖσι δώδεκα ὁ καθαεις την μίαν, γομάταις νά νε α φλουριὰ, κοκκινοχρυσέα,

σχάδια χρυσοτωπωτα π0 λὰ Δραιωμένα, 675 λιθάρια ατίμητα, τρανὰ μαργαριτάρια.

ταὐτ οι πρέσβεις εφερον τον βασιλε κανίσχια.

o βασιλεύς ἐδεχθην τα μετὰ χαρὰς μεγάλης. ορίζει καὶ καθίζουσιν εις θρόνους επηρμένους. λόγους πολλούς εξέφηναν της φρονησεως ὁλης, 680 καὶ μετὰ πάντων ηλθασιν περὶ Βελισαρίου

λόγους συνετύχασιν o ξένοι εντοπίους πολεστιν, που στὶν αυτὸς ὁ Βελισάριός τε ει ποιον σκύμνον καθέζεται πλεὸν ενδοξον ἀν ἄλλας καὶ δείξετε μα τον αυτὸν ἁ δοῖμεν την μορφην τολ

685 τον μέγα και εξάκουστον, την δόξαν τῶν Pωμαίων. πάραυτα Βελισάριος ἀφτὰς γωνιὰς ὁπου ον,

εν ταπεινω τω σχήματι με στεναγμούς καὶ θρῆνον, σεβαίνει ει το μέσον των, κείνων τῶν αρχόντων το να του χέρι νὰ κρατε καυχὶ ελεημοσύν0ς,

690 καὶ τ' ἄλλον χέρι νὰ κρατε ξυλέν δεκανίκιν. τούς ἄρχοντας ἐγύρευε, τριγύρου τριγυρίζει,

καὶ το καυχὶ εδείκνυε και Oύτως ob ελάλει,

καὶ λόγους καρδιοφλογιστούς λέγων μετὰ δακρύων δότε του Βελισάριον ὀβολὸν ἡ καυχω του, 695 τον θν η τύχη ύφωσε και τύφλωσεν ὁ φθόνος

168쪽

βλέπετε Βελισάριον, ἄρχοντες, βλέπετέ τον, δότε τον πάντες ὀβολὸν και διακονησετε τον, τον ν η τύχη κάθισεν εις θρόνον επηρμένον, κι ὁ φθόνος το εκρήμνισεν χει το φῶς αἶμένον. βλέπουν, θωρουν, στοχάζουνται οἱ ἄρχοντες οἱ ξένοι, 700 πῶς τον θάσαν ἄδικα καὶ πως τον ἐτυφλῶσαν. καὶ πάλιν Βάλισάριος κίνησε τον γύρον, τριγύρωθε του ἄρχοντας αιτῶν λεημοσύνην

δυο καὶ τρεῖς το ποικεν κατενώπιον πάνTων,

καὶ τοὐτο παλέμαν το εἰς βριν βασιλέως, 705οπως υπὸ τους ἄρχοντας λάβοι την ἀτιμίαν, ὁμοιῶ καὶ ἁφτοὐς ἄρχοντας τον ψόγον ουκ λίγον. καὶ πάλιν τριγύριζε μετὰ καυχὶν λαλῶντα ξοτε μοι πάλιν ψυχικὸν ἄρχοντες, ὀβολόν τε, με βρυχημοὐ καὶ στεναγμούς λάλειν ει το χέριν 710 δότε μοι λεον, δότε μοι, οἱ ἄρχοντες, να ζῆτε, και βλέπετε οἱ ἄρχοντες να κάμνετε τὸ δίκιον, να βλέπετε του φθονερούς, μηπως ἀδικηθῆτε ἄσπερ το παθα κἁγὼ καὶ χάσαν με το φῶς μου. ταὐτά λεγεν ὁ δυστυχης μετὰ κλαυθμοὐ μεγάλου. Ibκα ει απὸ τοὐς ἄρχοντας τοὐς εντοπίους φη, εις αὐτον με την μάνητα αυστηρῶς ὀνειδίζων παῖσον, χελισάριε, μη ζητ9 ῶσπερ πένης Ου γαρ υπάρχεις ενδεης ς ξένος κά ζητιάρης, ἄνθρωπος εῖσαι τοπικις πολύολβος, σπητάτος, 720με πράγματα καὶ με καλὰ μετὰ πολλῶν χρημάτων. καὶ σύ ουδὲν αἰσχύνεσαι οὐδ' εντροπη εχεις να τριγυρίος α ζητῶς σὰν διακονιάρης

ημὰς δε κάμνεις εντροπην και πλέον εις σέναν,

OTαν δῶ 'ς την μέση μα ηλθες κατονειδίζων. 72βει γὰρ καὶ γέγονας τυφλὸς ἀλλ' εχεις ε οικείων,

πραγμάτων τῶν καμάτων σου καὶ πολλῶν συνθεμάτων υπαγε εις τον οἶκόν σου καὶ τρέφου εξώκείνων,

καὶ λ τῆς μετὰ καυχιν καὶ κλαψ ῶς μ εχων κιγνι μεγάλη σου ,τροπη καὶ ἐντροπιάζεις κι ἄλλους. 730

169쪽

καὶ νὰ καὶ τοὐτο τ φλουρὶ καὶ μη μας εντροπιάως, και διάβαινε την στράτα σου πάγαινε την ὁδόν σου.'ταῖτα ελάλησεν κἀκεῖ λαρχων της κακίας, ὁποιο ητο αφορμη κ εβαλε καὶ τους si λους, 735 να δώσου μαρτυριὰν φευδην περ Βύλισαρίου. πάραυτα Βελισάριος αυτὸν απολογεῖται h lik61' ν ἀλήθειαν λέγεις, αδελφὲ και ἄρχοντά μου Pά λη, εχω κἀγὼ 'ς το σπῆτι μου πλοῖτον, φαγὴ ποτεία ' ἀλλα στερούμενος το φως το γλυκερὸν οὐ κόσμου, 740 τί- ωφελοῖν τα πέρπυρα, τί με φελα ὁ πλοῖτος, να μη θωρω τα σύμπαντα καὶ τα τερπνὰ οὐ βιου λέγεις πῶς οὐκ αἰσχύνομαι να λέγω o κακό σας, το σον με εβάρυνεν ὁ φθόνος δικός σας, εις σον με συνέφερεν καὶ Ἀασα το φῶς μου. 745 βλέπεις με πῶς εἶμ εἰς αυτὸ ζητῶ σαν διακονιάρης.νά χα το φῶς μου νά βλεπα κιδες μουν ' ὁλα χρειάρης περοῖ καὶ γίνου μου τυφλὸς καὶ συ εἰσα φ λαμπουριάρης.Oμως ου καταδέχομαι is λάβω το λουρίν σου στρέφε το ς τ σακκοὐλίν σου και σφε το λουρίν σου. 750 επε με ποίκετε τυφλὸν καὶ χρyζω μίαν φ0λην, τί σας βαoοὐ o λόποι μου καὶ σφάζου την καοδιά σας o Mn nosti. 6 lou punisti

ταὐτά γε γε ὁ δυστυχ' με πόνους καὶ με δάκρυα, Widice es . 755 καὶ ε τοὐ πόνου της καρδιὰς ἐξέβαινεν εντάρα, καὶ κύκλω περιέτρεχεν ' του ἄρχοντας τους ξένους καὶ θόλαν τα μάτια των καί κλαιον κα βρυχῶντο, o ς'

τον εφοβήθησαν πολλοι βασιλεῖς καὶ ρηγάδες ' V aeriuri Γελλε δορυάλωτον εφερεν εις την πόλιν, Οὐίττιγι του βασιλεῖς ηγαγεν εις την Βίων καὶ τούτους, ἀνδράποδα τραχηλοδεσμωμένους.

76 A ἄναξ, μέγα βασιλεῖ, φίλε Βελισαρίου,

170쪽

τον ὁν γύπας ε πολλοῖ θν φωσας εὐπόθου, εις τον κάθησας θρονὶ ὐπέρτερον καὶ μέγα, καὶ ποῖκές τον καὶ στρατηγὸν Ανατολῆς καὶ Βύσης, τον εἶχες αρμα καὶ σπαθὶν καὶ φόβησε του πάντας,

καὶ σκ9λά τε καὶ λάφυρα ἐνέπλησε τον πόλιν, 770

καὶ τίμησε καὶ δόξασε καλῶς την βασιλειάν σου, καὶ συ δε ἀντιδόξασε με λην την καρδιάν σου, ο τ ονομά του γραφες εἰς α νομίσματά σου, εἰ μιαν εγχάραξε μεριαν κορμὶν της βασιλειῆς σου, καὶ εις την τερην μεριαν ἀβελισάριόν τε, 775ενοπλον, μεγα στρατηγὸν γράφοντα καὶ τοιάδε

τί σοὶ το ποικες κακὸν καὶ τύφλανες Oν ρων, και σκοτασε τους φθαλμους της Κωνσταντινουπολης ἰκα απὸ τότε, Ἀκτοτε πόλις ἐταπεινώθην. 780φράσον μοι τοίνυν τάχιστα, λέξον μοι δια τάχους. ευθύς του ἀπεκρίθηκεν ο βασιλεύς καὶ λέγει άφης μοι πῶς ἐτίμησα καὶ πῶς δόξασά τον, εἰς το ἐμ το νόμισμα κε εγχάραξ τον,κ επίγραμμα βασιλικὸν νοπλον γραφά τον, 785καὶ μέγα Βελισάριον ἴσον μοι φημισάτον. πῶς οὐ μοι λέγει το λοιπὸν ὁτι τύφλωσά τον; ὁ Γάλλης με το ποικεν μετὰ και τούς TDOUς, καὶ με αυτούς καὶ σύν αυτούς ὁ κάκιστος ὁ φθόνος. καὶ μη μοι μέμφεσθε λοιπὸν οἱ ἄρχοντες μένα. V 790ταῖτα ειπών σίγησεν ὁ βασιλεύς- οἱ πάντες. ηλθε καιρὸς ἐμίσευσαν οἱ ἄρχοντες κεῖνοι ετίμησέν ους εὐμορφα, παρεξέβαλέν τους ὁ μέγας Ἱουστινιανὸς, περιδόξασέν ους. ἀπῆγαν ὁθεν λθοσαν ἀπήγγειλαν τα πάντα, I95 πῶς εἴδασι τον βασιλε καὶ πῶς τοὐς ὐποδέχθην, τα πλούτη καὶ την αὐθεντιὰν καὶ καθεξῆς καὶ τἄλλα εἴδοσαν Πελισάριον τυφλὸν διακονιάρην

μετὰ καυχὶν μετὰ ραβδὶν ὁ ε εμον οἱ πάντες καὶ βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες Ἀσίας και νώπης, 800 Πέρσαι καὶ Μῆδοι, Aραβες καὶ Σύριοι καὶ Οὐρκοι