Medieval Greek texts. Being a collection of the earliest compositions in vulgar Greek, prior to the year 1500. Ed. with prolegomena and critical notes

171쪽

πὰσα φυλην πέταξεν ἡ σπάθη τῶν Pωμαιων. καὶ τώρα βλέπω καὶ θωρῶ, εναντίον ὁλον, καὶ ὁ πεττὸς καὶ γύρισε της τύχης το τροχήλ 805 καὶ τους 'Pωμαίους βασιλεῖ Ἀλους εγκρέμνισέν ους, τους Γούρκους δε καὶ ασεβεῖς οντας καὶ φωσέν τους. καὶ τί, λέγω ου ημπορῶ, καὶ τί, γράφω υκ οἶδα,

εξαπορεῖ μου λογισμὸς ἡ γλῶττα καὶ ἡ χεῖρα.

τοὐτο τὸ Τουρκικο σπαθὶν, ριστε, και εως ποτε 810 να κατακόπτ' σώματα ριστιανῶν βαπτισμένων, καὶ γένος το Ρωμαῖκὸν να ενι δουλωμενον και τί το προξένησεν οι Οὐρκοι ν αὐθεντεσουν,

καὶ την 'Pωμαῖκ φυλθν 'ς θ ζεύγλην των να θέσουν ουδεὶς ἄλλος το ποικεν ει μ' st ἁμαρτιαῖς μας,8 15 ζηλία, φθόνος καὶ κακι καὶ ατυχια καὶ Ῥις,

πορνείαις, χρειαῖς, ἀνδρομανιαῖς, κλεφιαῖς, ἀνδροκτασιαις-ταῖτα καὶ ἄλλα πλείονα εχουσιν οἱ 'Pωμαῖοι. δι' o κι Δργίσθη ὁ θεος το γένος τῶν 'Pωμαίων ' τοὐ 'Iσμαθλ ἐσηκωσεν κα ενεπτερωσεν ον,

820 κα ενι οὐ θεοῖ ραβδὶ δια να μὰ παιδεύβ, ημε χυδὲ πειθόμεθα οὐ να σωφρονισθῶμεν, καὶ τα κακὰ νὰ φύγωμεν, εἰς τὰ καλὰ ν 'μποῖμεν,να 'χου λύπην εἰς θεον καὶ εἶς επὶ τοῖ ἄλλου,

οσοι λογοῖνται πιστοι Xριστιανοὶ και θαλλουν. 825 τον τρισυπόστατον θεον μνοῖσίν τον καὶ φύλλουνολοι με την καλην καρδιὰν με την ταπεινοσύνην καὶ με του φόβον οὐ θεοῖ καὶ τθν δικαιοσύνην. νὰ γένη καὶ ὁμόνοια φ oλην οὶκουμενην,οποῖ οἰκοῖν ριστιανοὶ πιστοὶ βεβαπτισμενοι, 830 καὶ νὰ hQώσουν τον σταυρὸν καὶ κατ εχθρῶν ὐπὰσι, την πόλιν ποῖ νε κεφαλὶ θέλουσι την ἐπιάσειν.

ἁγία τριὰς βοηθησον ὰ γένst, σῶσον, γράφω, νὰ δῶ καὶ 'γὼ παρηγοριὰ πριχολεμπω ' τον τάφον.

θεέ μου, παντοκράτορα, ποῖ κρατεῖς τα παντα,

835 ριστέ μου ποῖ πουληθηκε δι' Ἀργύρια τριάντα,

καὶ πνεῖμα το πανάγιον, αχώριστος τριάδα,

172쪽

μύριαι μυριάδων κρίματα λαλλην μιαν χιλιάδανά χη λυιος του Γεωργιλλὰ συμπάθησέ τον ἄρα,

ἀμην, ἁμην, και γένοιτο γένοιτο γένοιτο μοι. 840

173쪽

Ηιχμαλωτ ισθη δὲ π των Τούρκων τει f μηνὶ μαίω θ , μερα τρίτη, Iρα πρώτη της αερας. λόγος θρηνητικο καὶ θλιβερος καὶ πολλὰ πονετικος καὶ αναστεναγμενος περι της Κωνσταντινουπόλεως ' καὶ εἰς τον βασιλέα καὶ περὶ τααομαστηρια καὶ των αγίων λειφάνωμ, ητόρων, φαλτων, Ἀμνοποιῶν, διδασκάλων καὶ ἀρχόντων, καὶ περὶ της συμφορα καὶ αἰχμαλωσίας, ὁπου συμεβη της ταπεινῆς της πόλης καὶ περὶ των αbθεντων της Φραγγίας καὶ ἔλασα κουμουμια ' αρχομενου ἀπωτb παρον, Φρα se ους, Ἀγκλεους, Πορτουγαλεους, σπανιακατελάνους, ταλιάμους, Ἀλαμάννους, Οὐγγάρους 'Pωμάνους, Βενετικους, Γενουβεσους, Σέμβους, λάχους, Βουλ γάρους, καὶ τα ἐξης, τα ὁποῖα ρηματα γράφουνται δια στίχου.

Λιήγησις πάνυ λιβερὴ πονετικη καὶ πλήρη βαβαὶ παπαὶ της συμφορὰς της Κωνσταντινουπόλης. Noe τό θελεν ὁ ποιητης, ὁ πλάστης των απάντων, ἀπόστολοι οἱ δώδεκα μετὰ την Θεοτόκον,

τέσσαρες εὐαγγελισταὶ, των ριστιανων η πίστις, και να με δωκαν λογισμον καὶ γνῶσιν εις ετOUTO,

νά γραφα τίποτε μικρον θλιβερόν τε διὰ την πολιμ διατὶ δε εχ φρόνησιν και συλλογὴν εις τωὐτο, νὰ γράφω την πόθεσιν. χρ καὶ ως τυχαίνει. καὶ ὁ θεος ὁ δυνατος, ὁπου 'δωκε την γνῶσιν,νὰ με φωτω καὶ εμ εις τὰς πλοκὰς του στίχου, I καὶ νὰ ποιήσω καὶ εγὼ ποίημά τι τοιοῖτον,

τον νουν μου καὶ την γνῶσίν μου νὰ τὴν επιστηλώση.oμως θαρρῶ το ει θεον, πολλὰ νὰ το ποθήσουν,

ὁποῖ ν' ἀρέσε του πολλούς καὶ, τὸ μεταγράφουν, 15 πάλλὰ νὰ τὸ τιμήσουσι καὶ νὰ τὸ αγαπήσουν,νὰ χύσου δάκρυα περισσὰ διὰ τῆν πτωχὴν την πόλιν,

καρδιοαναστενάγματα καὶ κοπετούς νὰ χύσουν. καὶ τὸ λοιπον, οἱ ἄρχοντες, ακούσατέ μου λόγον

μικρον λέγει ὁ πρόλογος, ἁμμ ενι τόσα μέγας,

174쪽

ὁτι εν του κόσμου χαλασμ ῶς ς τον καιρον οὐ Νῶε. καὶ ὐσοι ἁναγινώσκετε ην σύνθεσιν του λόγου, παρακαλῶ σας το πολλὰ να μη το βαρεθῆτε, ὁλον το διαβάζετε, τελειόνετε τον λόγον καὶ ἀνεὶ σφάλλω πούβετις, μη μεμ τηγορeιTE. Oλοι παρακαλεσατε να δῶ την σωτηριάν μου, 5 με την τιμήν μου διὰ να ζῶ, καὶ δω καὶ την γειάν μου. Ἐδὰ λοιπον ακουσετε την σύνθεσιν οὐ λόγου, ἀκρουασθῆτε τὴν ροχὴν και το τέλος οὐ λόγου, δια ν κοὐστε λιβερὸν καὶ πονεμένον λόγον ὁλοι, θαρρῶ ν γράφετε, πολλὰ να λυπηθῆτε. 30 ὁπῶ χει καὶ πολλὴν χαρὰν κρατῶ να τλλυπὰται τώρα ab T γροικήσετε διὰ τὴν λιὰν τὴν πόλιν, ἄρχοντες πλουσιοι καὶ πτωχοι, μικροί τε καὶ μεγάλοι, ολοι ψυχοπονέσετε κλαύσατε λυπημένα, τὴν πόλιν ἁγιαν τὴν , πάλιν περαγίαν, βεὰν γὰρ καὶ μὴν πεσε ' τῶν ασεβῶν α χερια, ὰπιαν, ἁγιαν η ειπε se Κωνσταντίνου πόλις, πίστις τῶν χριστιανῶν - δόξα καὶ το κάλλος 'εὰν γαρ ὰ μὴ εμεινε πέτρα προ αλλην πέτραν,

γράφην εἶχα καὶ πλειότερον 'ς οὐ πρόλογου τον λόγον,

ἀμμη σχολάζω ἀφίνω το, διατὶ Ἀω μέγαν φόβον, οτι φοβοῖμαι ταπεινὸς μὴ ἀνασπασθλὴ ψυχή μου.

λοιπὸν αρχίζω τὴν αρχὴν τὴν προς τον βασιλέα, κυρ Κωνσταντῖνον ρύγα ν τον ἀρχηγὸν Ρωμαίων. 45M. Κωνσταντῖνε βασιλεῖ, κακὸν ριζικὸν ὀποὐ χες, καὶ τύχην πάνυ βλαβερὴν μοῖραν ἀτυχεστάτην, καὶ σκοτεινὴν καὶ δολερὴν ἀστραποκαὶ μένην.

νύ 'χεν ἀστράφην ουρανὸς ν 'χεν καῆν φῶρα, οταν σύ βασίλευσας ἐκείνην τὴν μεραν. 60 ἀπο αρχῆς φώνηκεν - δολερή σου τύχη.

εχάλασες, αρομοιρε, τυ κύστρον της Κλαρέντως τους πύργους, τὰ θεμέλια του, λ' ἐξερίζωσέ τα

175쪽

α εκκλησιαὶ χαλάσασιν, οἱ καλογῆροι κλα αν. 55 ἱέρχοντες με του πτωχούς μεγάλην λυπην εἷχαν' τα σπήτι των ἐχάλασες, κεῖνοι ξορισθῆκαν, γυναῖκες καὶ παιδία των ὁ ' ξολοθρευθἹκαν, ὁλοι ἐξορισθqκασιν, μεγάλον κριμαν VT9ν. τίς τονώποὐ, εδωQεν την συμβουλην κείνην 60 κακη βουλη τον εις σε, ως εδειξε το τέλος και απὸ τότε εδειξεν Ἀτυχος σου μοῖρα ἔδε κρίμαν ποῖ ποικες κείνην την ὴμέραν. ω Κωνσταντῖνε βασιλεὼ, κακον ριζικον ποῖ χες.

δεσπότης νομάσθηκες -ον ι θραν ἀπεσω 65 να τό χεν θέλειν ὁ θεὸς ὁ ποιητης καὶ πλάστης,

καὶ νά χες εἶσθαι 'ς o Mωρεὰν αὐθέντης και δεσπότης καὶ τ' ἐξαμίλιον κτισε τὸ θαυμαστὸν κεῖνον, δια τριάντα μέραις τό κτισε μετα πολλου του ποθου, καὶ κόπον βαλες πολύν, ἀμμη τονἈλως λυπη,7 λυπην μεγάλην καὶ φρικτην εις τούς αὐθέντας λεγω, ' ὁλους τούς μεγιστάνους σου, αρίστους τούς lωμαίους, εις ἄρχοντας καὶ ις πτωχούς θρῆνον πολυν καὶ λυπην.

7 ῆ κοσμοκρατορία σας καὶ ἡ μεγάλη δυξαυ

που η γνῶσίς σας η ἄμετρος, φρόνησις η μεγά λη, υπερεχουσα παντὸς καὶ των ἄλλων ανθρώπων ἰω Κόρινθος πολύθλιβος, πολύ κακὸν το εἰδες, τότε ὁταν χάλασαν o Toὐρκοι το ξαμιλι

80 λος ὁ κάμπος γεμεν ἄρματα καὶ δοξάρια,

σαγίταις χρυσοπτερυγαις, σπαθία κοσμημενα

κεφάλαι, χέρια, σώματα -ον κάμπον ἀπλωμενα. δε Κόρινθυς κακότυχος, πολύ κακὸν ὁποὐ δες, καὶ σύ, ανδρειωμένε βασιλε9, κακὸν ριζικον ποῖ χες. 85 την LIάτραν ' πανεύμορφον εἶχες παρηγοριάν σουή οἱ Toὐρκοι θ εκόφασιν Tu ταπεινην την LIάτραν, και απὸ τότ' ἐχάλασεν ὁλον τὸ ι κον σου

176쪽

αυτην την Πάτραν η πτω Πν ωες παρηγοριάν σου, πούγκον σου καὶ σακκουλον σου εις λαις ταῖς δουλείαις, εις λαις σου ταῖς ρεξες α εις τα θεληματά σου καὶ α αρχ'i σου δειρον λον τ ριζικόν σου κακά σου τελειώθηκαν εμπρος ων Oμματιῶν σου.

βασιλεῖ, φρόνιμε, κακον ριζικὸν ὀπου χες νά χεν ἀστράφην ουρανος, νά χ καῆν φῶρα, τότες ταν ἀπέθανεν ὁ ἄγιος ἁδελφός σου, ὁ βασιλεύς ὁ φρόνιμος, σοφος ὁ Καλο ἰωάννης, η ρίζα των φρονησεων - δόξα των Pωμαίων, κλέος και καλλος καὶ τιμη, δεύτερος Πτολεμαῖος, της ὀρθοδόξου πίστεως σπαθὶν ἀκονισμένον, ρίζα καὶ φῶς των εὐσεβῶν, ριστιανῶν Ρωμαίων.

της πόλης τα θεμελια τότ εξεριζωθῆκαν. Κωνσταντινε βασιλευ, τίς σου δόλια τύχη

'ς την πολιν, νὰ σε στεφουσιν βασιλεὶ Pωμαίωνεις V Κωνσταντινουπολιν TV θλιβερην την πόλιν, διὰ την τυχην την κακVν, ην εἶχες ει τον κόσμον. Κωνσταντῖνε βασιλεῖ, πολυ κακον TO O ES,

177쪽

φύσκωσις Ἀνατολῆς ἐπήρασι την πολιν, o Toὐρκοι σκύλοι ασεβεῖς - συμφορα με δλη. 125 οποιος ενε ριστιανος, Ην πόλιν ας V κλαυσP. λέγου o Toὐρκοι σέβησαν εις θ λίαν πόλιν, καὶ τρέχουν καὶ κουρσεύου την πεζοὶ και καβαλλάροι, την πόλιν την θεόκτιστον, καὶ τίς ν τ πιστεύστλοῦεγὼ ἀπιστῶ το, φίλε μου, το δολερον μανδάτον. 130 ενι οὐ κόσμου χαλασμὸς καὶ συντελειὰ μεγάλη,

συντελεσμὸς ων ριστιανων ων ταπεινων 'Pωμαίων

Ομως ἁ το θλιβοῖν πολλὰ καὶ τα γένη Λατίνων δια τοὐτο οὐ συνέβηκε βασίλειαν Pωμαιων, διατ ητον σπητιοναλωνῶν, Ῥωμαίων καὶ Λατίνων,

135 πόλις η κακότυχος, ὁ βασιλεύς ὁμάδιν.

πο νε λοιπὸν τα λείφανα, πολαι ἁγια εικονες η δηγῆτρια η κυρα, δε δεσποινα οὐ κοσμου; λέγουσιν, ἀναλήφθησαν , τον οὐρανον απάνωτα λείφανα αἰγια καὶ τοὐἈριστοῖ τὰ πάθη, 140 οἱ ἄγγελοι τὰ πήρασιν εμπρος ει τον δεσπότην.καὶ τοὐτο ενι ἀληθινον, ω δοὐλοι οὐ δεσπότου εικόνες τε καὶ λείφανα ὁλα αναληφθἹκανεις ουρανούς εἰς τονἈριστὸν, τον κύριον τ0ς δόξης. πολειν τὰ μοναστήρια, πολ ορθοδοξίας 14 ἀφῆκες, ἐξαπόλυκες, πανύμνητε τον κόσμον οι μνοι ποῖ ναι το λοιπον καὶ Οὐ αἱ φάλμωδίαι:

λύμνος της ἁγια Σοφιας, αἱ μυρωδιαὶ, θυσίαις; τί ἐγίνετο ἡ φαλτικὴ αἱ καλαῖς προσωδίαις ἰ150 πολευεν οἱ φιλόσοφοι ρητορικοὶ 'Pωμαῖοι

ποῖ αἱ νηστειαῖς Pωμαίων τε, παπάδων, γουμένων, νεων, γεροντων ἀληθῶς, μοὐ δε καὶ Λατίνων

τὰ τρίμερα των ριστιανῶν, θεέ μου, δε τὰ θέλεις, να σε δοξάζου ἀσεβεῖς ς' ἄγιόν σου σπήτιν, 155 ἀπέσω 'ς την ἀγιὰν Σοφιὰν 'ς τὰ ἄγια των ἄγων

τις εἶδεν η τίς κουσέ ποτέ του τέτοιο πρὼγμα,

178쪽

οἱ ασεβεῖς να πύρουσι τ σπητι τῶν ἁλίων, να σε δοξάζουν κυριε, οι οὐρκοι σοδομίταις ἰθεέ μου, πῶς ἀπεμεινες την TOσην ἀνομίαν, καὶ πῶς το κατεδέχθηκες, δύναμις των ἀγγέλων; 60εχύθησαν οι ριστιανοι, θεὸ πῶς το απομένεις αἱ δικαῖς μας ἁμαρτιαῖς το προξενησαν OsTO σύννους, συστρεφων κατα οὐ καὶ πάλιν ύτως λεγω. βασιλεῖ παμφρόνιμε, ανδρειωμένε Κωνσταντῖνε, δε πρέπει ἄνθρωπος τινας α σε κατηγορήση, 66

μικρος η μέγας διὰ να πῆ δια να σε ὀνειδων, λόγον ποτὲ εις γέλοιον καὶ, ἀναγελάσy,

να , πῶς καὶ δια σε εχαθηκεν η πολις, και πῶς την επερίλαβαν οἱ ασεβεῖς την πολιν

μηδὲ κατηγορήσετε τον βασιλεὶαὐθέντην 70

ουδὲ του ἄρχοντας αυτολουδὲ τους στρατιώτας, μικρούς, μεγάλους 'TωχGύς, πλουσιους, ανδρειωμένους. το θάρρος ποληλπιζαν οἱ ιστιανοι 'ς την πόλινῆτον ' τον ἁγιώτατον τον πάπαν τε τηε Ῥώμης ς εις τους καρδιναλίους του, ν δώσουσι βοήθειαν - 76εις του ρηγάδες της Φραγκιῶς τῶν αὐθεντῶν τῶν ὁ λων, δουκάδες, κοῖντοι, πρίγκιπες καὶ α κουμουνια λα,

μετὰ τοὐ βασιλέως τε οὐ της Ἀλαμανίας Σέρβους και Γώσους, λάχους τε μοίως καὶ Oὐγγάρους, τους Παίονας τους φημιστούς, οὐ Πιάγκω τα φωσάτα. 180κάτεργ' απὸ την Βενετιὰν την πολυχρUσωμένην, καράβι' ἀπο την Γένοβαν, τριήρεις καὶ λιβιέρα, κι ἀπο την Κατελλώνια κι ὰφ λην την τύλιαν, ν δράμου νὰ βοηθήσουσι την ταπεινὴν την πολιν,

την πολιν ην πανάτυχον, TO μέλος το οἰκεῖον, 18b τον βασιλέα τον πτωχον τον ἄθλιον Κωνσταντῖνον,οποὐ χε πάντα καὶ ἀεὶ 'ς αυτούς, ὰ τον βοηθήσουν, τον πόθον καὶ την πίστιν του καὶ ὁλον του το θάρρος, καὶἰγελάσθην ὁ πτωχος ς εχασε ην ζωήν OU,κ ἀπέθανεν, ς λέγουσιν, πών ' το σπαθί του. 90το θύρρος ποληλπιζεν εὐρέθην γελασμένος,

179쪽

κ ἐχύθθσανχι ριστιανοὶ Ῥωμαῖοι και Λατινοι. εκεω ἡ μερα σκοτειν', ἀστραποκαῖμένη ζ' π195 της τρίτθς θ ἀσβολερῆς, της μαυρογελασμένης, ' φὰ,biu της θεοκαρβουνόκαυτης, πο παρδοχαλασμένης, .il R εχασε μάννα το παιδὶ και το παιδὶ την μάνναν, καὶ των κυρούδων τα παιδιαἰπὰν ἀσβολωμενα, δεμέν ἀπο τον σφόνδυλα λ' ἀλυσσοδεμενα, 200 δεμέν ἀπ τον τράχηλον καὶ το Οὐαὶ φωνάρουν, με την νομάραν την πολλην με θρηνισμον καρδιας. γεμουν, φυλλοκίλαμον ἐξετραχηλισμένα, γυμνὰ χωρις πουκάμισον ἐξάγκωνα δεμένα, βλέπου εμπρος- οπίσω των, μη να δοὐ τους γονεῖς των,205 καὶ βλέπου τούς πατερα των ἐξάγκωνα δεμένους ὁ κύρις βλέπει το παιδι καὶ τ παιδὶ τον κυριν, ἄφωνοι δίχως ὁμιλιὰν διαβαίνουν το μαγκούρινώα ι μάνναις αἱ ταλαίπωραις ὐπὰ ξεγυμνωμέναις,

της πόλης αἱ πολίτισσαι εξανασκεπασμεναις,2l πλουσιαῖς πτωχαῖς ἀνάκατα με το σχοιν δεμεναις, τ0 πόλης αἱ εὐγενικαῖς, αι ἀστραποκαῖμεναι 'o ἀδελφος του ἀδελφὸν βλέπει σιδηρωμένον,

θωρου και τον πατέρα των με αλυσσον δεμενον,

καὶ δύ ἀδελφάδες εὐμορφαις, πολλὰ ωραιωμέναις,2Ι ἐντροπιασμένα πάγαιναν με το σχοιν δεμέναις, εστράφησαν οπίσω ταις, βλέπου του ἀδελφους τωνομάδι με τον κυριν των νὰ κλαίγουν, να θρηνοὐνται. τ δάκρυον τ στάλακτον, ο βοησμος κλαματου,εφαίνετο, βύθιζεν η σφαίρωσις του Κρόνου, 220 νὰ κλαί η μάννα το παιδι καὶ το παιδὶ την μάνναν, τα κλάματα Γλούνουνται, ο φιλος με τον φιλον,

ὁ σύντεκνος την σύντεκνον, ο γείτων πάλιν γειτων,νὰ κλαίουν, ν θρηνίζωνται, ἁ μεγαλοφωνάρουν εα την μεγάλην συμφορὰν πικρας αἰχμαλωσιας 225 τοὐταήλπιζ' λεεινος νὰ γράφω διὰ τ0ν πόλιν.

180쪽

καὶ πῶς απὸ τὸ σῶμά μου ουδὸν ξανασπὼται, να την επάρβα ἄγγελος ἁ την πολλήν μου λυπην,ομως τουτα τα πολλὰ, ο αλ σμος της πολης, αἱ εδικαῖς μας ἁμαρτιαῖς οὐαὶ τα ἐπροξενησαν. 230 λοιπὸν η ὀνειδίζετε τον βασιλεα, αὐθένταις, διατ ολον το πταίσιμον ῆτον εἰς του ρηγάδες εἰς τους αὐθεντας της Φραγκιὰς, που 'παν να βοηθησουντην πόλιν την θεὀκτιστον, να ην ἀποκρατήσουν, ἀμμ ολοι να βοηθήσουσι, να την ἀποκερδήσουν, 236διατ τον σπήτιον λωνῶν, Γωμαίων καὶ Λατίνων, καὶ δόξα τῶν πατριαρχῶν καὶ τῶν μητροπολιτων,

του πρωτοκλήτου το σκαμνὶν Ανδρεου ἁποστολου, καὶ θρόνος οικουμενικός ' οὐαί σοι πάλιν, πολις.που 'ναι τα μοναστήρια σου, που ' ναι ι καλογηροι,

παπάδες, φάλταις, ερεῖς καὶ κοσμικοὶ ὀμοὐ τε, καὶ φιλοσόφοι, ρήτορες της επτασόφου τεχνη ἰθεέ μου, πῶς απέμεινες την ἀνομίαν ταυTην ἔκαὶ πῶς το κατεδέχθηκες, δύναμις τῶν αγγέλων ἰαἱ ψευδελπίδες δολεραῖς το προξενησαν OsTO. Κωνσταντῖνε βασιλεῖ, κακὸν ριζικὸν ὁπου χες. A ελθω 'ς τὸ προκείμενον του πονεμένου θρήνου, να μη πλαντάξω ἄτυχος εκ ὁ πικρὸν τὸ τόσον. αὐθένταις ευγενέστατοι, της ύσης μεγισTῆνες,

εδνας φανῆ ἡ δόξα σας, ὁλη λδύναμίς σας, 260

χρείαν σῆς κάμνει καὶ πολλὴν α βγάλλετε τὰ εθνηαπὸ την γειτονίαν σας συμὰ, ε τὸ πλευρον σας, να μη ἀγριεύσου τὰ θηριὰ καὶ φὼσι τὰ παιδιά σας, μήπου ς ξολοθρεύσου σας απὸ τὰ γονικά σας, 266ωσὰν τὸ ποῖκα καὶ πολλῶν κ ξολοθρευσασιν Ους, κυροὐδες, μάνναις καὶ παιδι απὸ τὰ γονικα των, καὶ σκλάβοι διεσπάρτησαν ' ὁλην την οικουμένην, καὶ κλαιν, ἀναστενάζουσιν μετὰ πολλῶν δακρυων. ὁλος ὁ κόσμος οὐ ριστοῖ ὁλοι να αδευτοῖσι, 260την πόλιν ν επύρετε 'κ τῶν ἀσεβῶν τὰς χειρας