Medieval Greek texts. Being a collection of the earliest compositions in vulgar Greek, prior to the year 1500. Ed. with prolegomena and critical notes

81쪽

κεφαλή του ὁλόξανθος καθάπερ το χρυσάφι 1025 σαν και τὰ μαλλίτω του Aβεσαλο, την τρίχα

και η πεχθλὴς φρόνιμ τετοι συντυχαίνει. πουλίτριν ῆλθεν καί κατσεν 'ς την κεφαλήν μου ἀπάνου, καὶ πλωσα τὰ χέρια μου τάχατε να πιάσω, καὶ το πουλὶ ἐπέτασεν, φυγεν ἀπ εμένα. V

ὁ Φλώριος, ὁ πόθος μου και η ἀσχόλησίς μου,1640 ὁ Φλώριος εν η ἀγάπη μου καὶ η παρηγοριά μου,

Φλωριος εν η τρῶσίς μου καὶ Ἀνασασμος μου.

82쪽

τα συγχαρίκια τα μορφα λεγει την Πλατ αφλώρα.

σκύπτει κρυφα και λεγει την τα γλυκερὰ μαντάτα.

ῆλθεν, δού, ἀπεσώθηκεν ο παλυποθητός σου, ὁ πόθος του ἀπο καρδιὰς ἐχεν εις την φυχην σου.

τί λογια λέγεις προς εμεν καὶ τί με συντυχαίνεις καὶ τί πικραίνεις την καρδιὰν μὴ της πικραμένης καὶ τί φλογίζεις την καρδιὰ τὴν καταφλογισμένην ἰλθ

μακραν απὸ τους τόπους μας ις ἄλλους τόπους ναι.

αετὸς αν τον, κόρη μου, να διώχν TOU ἀνεμους, ουκ ῆλθεν το σύντομα εδενα καταλάββ. πάλιν ἀνταπεκρίθηκεν καὶ λέγει το κορθύι, ὀπου 'τον καὶ μυστηριακη της κόρης II λατβαφλώρης, χλα μ' εμεν, κυράτω μου, καὶ 'γὼ να σε τον δείξω.ω ρόδον πανεξαίρετον γλυκοπεποθημένον, ἀκλοῖδά μου, κυράτω μου, καὶ 'γώ να σε τον δείξω.οτι καὶ συ αφέντρα μου, κεῖνον μοιάζεις Ουκ οἶδα 'ς την επίγειον μορφον παρὰ τοῖτον. ακούει αὐτ φλυγερη, κλαίει και ου πομένει. κινῆ να πὼν να τον δὴ βλεπε καὶ γνώρισέν τον. εγνώρισεν φευγενη 0 παλυπόθητον της, γνωρίζει την ἀγάπην της καὶ την ἀσχολησίν της. ευθύς της ρας πεσεν 'ς τὴν γῆν ξαπλωμένη φέρνου νερο ροδόσταμαν, ραντίζου την τὴν κόρην. τρέχει ὁ Φλώριος σύντομα, περιλάμπασέν ην, ελιγοθύμησεν αυτὸς, πεσε με τὴν κόρην.ραντίγυν συνηφέρνου TOUς με λης συνῆλθαν. ἀφ' υτις συνῆφεραν, ἀλληλοις ἀσχολοῖνται, περὶ λαμπάνει τὴν γλυκιὰ κεινος το κοράσιον. καλῶς ηὐρα τὴν λυγερὴν τὴν γλυκοπανTOχ OV V καλῶς ῆλθες, αὐθέντη μου καλε, γλυκιά μου ἀγαπη

83쪽

πόσην χαρὰν ν εἴχαμεν α ημαστεν οἱ δύο εκελεις την πατρίδα μας καὶ ις τα γονικά μας. τὰ ροδα τα ευγενικα, τα δροσομυρισμένα 1680 εις, κλινάριν εμνωστον, χρυσὸν, ζωγραφισμένον, παραδιαβύζουν, χαίρονται, σφικτοπεριλαμπάνουν, ῶσπερ κισσο ει τὸ δενδρὸν, ούτως περιεπλακῆκαν γλυκοφιλουν νήδονα, κι αλληλοι ασχολοῖνται

εκεῖ γαρ την γνώρισεν ὁ Φλώριος την κόρην,168 και μετὰ πόθου οὐ πολ λολεπληρωσαν τὸν Ῥω. Καὶ τ συμβαν ὁ ἀμηρὰ ποσῶς ουδὲν ξεύρει. προστάττει μετὰ ὁρισμὸν μανεῖ προς τὸ κοράσιον,ν 'πα ὰ δ καὶ τὸ νερον α εναι βο κωμένον,οποὐ χεν θν ἐνέργειαν καὶ χύνει ἀπο τον πύργον. 1690 βλεπε θολὸν ἀγνώριστο τη Οὐ ν οὐ την θεαν. βάνει λαλιὰν, ρώτησεν ἀπάνου ει τον πύργον, κορύτριν ἀπαικρίνεται, λέγει των μηνυτάδων

' συρε καὶ 'πὸ τὸν ἀμηρὰν διὰ την LLλατ αφλώρα,

ασθένεια την εσέβηκεν, καὶ κείτεται 'ς την κλίνην. 1695 τοιούτη ανάγκη θαυμαστη πειρῆται τὸ κοράσιον, OT OU αναπαύεται νύκτα ουδὲ Ἱμέραν υπάγει κι ἀναφέρνει τον, καθὼς ελαβεν λόγους.

τὸν ἀμηρὰν τὰ πήγγειλαν, τὰ εἶπεν τὸ κορίτ .hκουσεν αὐταίμηρὰς θλίβεται την καρδίαν, l700 θέλει ατός του ν ὐπα ὰ δν τ' ΙΠλατ αφλώρα, ν δώσ και παρηγοριὰ τάχατε τὸ κοράσιον.καβ λικευει, ἐκίνησεν, πάγει ει τὸν πύργον.

δίδει κλειδιὰ, νοίξασιν σέβηκεν ἀπέσωκα ει θρονὶ ἐκάθισεπι θέλει ν 'δ την κόρην.I705 -ορ αντάμα κείτετο μετὰ καὶ τοὐ Φλωρίου, περιπλεμμενοι δυνατὰ, ἀγάπην γλυκωτάτην

ὐπνον γλυκυ γλυκύτατον ὁμάδι εκοιμοῖντα, εις κλίνην πυσιοστόλιστον καὶ εὐγενικωτάτην.

τὸ ν ἰδν ὁ ἀμηρὰς μετὰ τοὐ νεωτέρου,

84쪽

πονεῖ, στενάζει θλίβεται, τρώγεται V καρδίαν. συρνει σπαθιν, γύμνωσεν καθάριον τον λιον, κόπτει ς φλόγα δίστομον χρυσιοκοσμημένον. εθέλησεν μοὐ ταῖς δυο α ἁποκεφαλισβ, ομως δε πάλιν εὐκαρδιὰ φείδεται της μανίας. 7IJ

καὶ δεν σάλευσεν ποσῶς κανεὶς ἁπο ους δύο. καθως εναι συνηθεια πάντων των ἁμηράδων, ἀτοί του την κδίκησιν ποτε να μην την ποίσUUν,ει μη να κρίν κρίσις του TO δίκαιον να ναι,οχρίζει και κλειδόνει τους ἀπέσω εις τον πύργον. 1720εδιάβην ει το σπίτιν OU, ις α παλάτιά TOU, μηνεῖ προς λους ἄρχοντας, ' εις την βουλην κάτσαν.

ἀπάνω εις τον πύργον μου μεσον ει TO κλινάριν

ἄγονον πανεξαίρετον, ξένον ἀπο ην χωραν, καταπλεγμένη ρωτικὰ, ἀγάπην γλυκωτάτην.καὶ την μην ἀσχολησιν ποικενῶς - νιν, 1730

ὁπου τελειως νόμιζα μην κυριὰν να ποίσω, εκείνη κατεφρόνησεν Ε ποικεν τέτοιο πρὼγμα' τί το λοιπὸν διακρίνετε να ποίσωμεν εἰς αυτους V ει κω λύρης Ἀταται δριμε ἀπηλογεῖσθαι, ἄρχων πανώραιος καὶ θρασύς λεγε προ τον σουλτάνον, 1735 λέγει προς πάντας ἄρχοντας ἄρχοντες μεγιστὼνοι, εμεν μεγάλη εὐτολμιὰ με φαίνεται ι τοὐτοκι λαγνεια και μηχαν' καὶ πληρης δόλου γέμων.κι οὐκ αν ποσῶς ενδέχεται τι να TO πομένω, OT και κεῖνος εἰς μὰς λθεν με τέτοιο πρῆγμα, J 740' την μετέραν δυναστειὰν να πράξst T TO αὐτα, την ὁλμην την επιβουλην, τηνίφοβιὰν, την βριν. οριγυ να του φέρουσιν εμπρὸς εἰς ο σουλτανον. σπουδαίως τους φέρασιν, ἄγκωνα δεμένους,

καὶ μέσην σύναξιν πολλην γένετο τῶν πάντωw 745οπολτην κρίσιν καὶ τῶν δυο ὁ ἀμηρὰς δικάζει,

85쪽

και κάμνει κι αποκρίνεται, o ι δυο ς τὸ π, a σέβουν, να κάφουσιν τον λώριον μετὰ την Πλατ αφλώρα. ακούει αὐτ η λυγερὶ ολογυρα και πιπτει. 1750 πάλιν συμφερει, γέρνεται, κλαίει, αναστενάζει, λέγει κάκ' ἀπεσώθηκες, λωριε, μετ' εμεναν.

ραὶ διὰ σε ὀλιγωρῶ, πονω, διχοτομουμαι, oτι διὰ μεν σε παί νουσιν, σήμερον Λἰ ἀποθνήσκρς. εδ' ανομια καὶ συμφορὰ της ελεεινοτάτθς 1755 πάλιν αὐτην ὁ Φλώριος oύτως ἀπηλογεῖται ρόδον μου πυργοφύλακτον, καστελοκυκλωμένον, τετηρημένη Δ δι εμε, ἄδολοφυλαμμένη, δια σε φοβοῖμαι, δειλιῶ, δι σε πονῶ καὶ κλαίω, μη να γλυτώσ9 θάνατον, καλ0 γλυκειά μ' αγάπη.1700 τον δικόν μου θάνατον εννοιαν δε εχω μως.

κράτει το εις τα χερια σου τίποτε μην φοβῆσαι, Oταν τ δακτυλίδι μου κρατῆ το μετὰ σένα οὐδε νερον οὐδε ιστιὰν, θανατον μη φοβῆσαι.

1765- η Πλατ αφλώρα θλιβερὰ τον Φλώριον ελάλει

αὐθέντη μ', ανδρειωμεν μου, ε γενικε αὐθέντη,

ει πίστιν τῶν ριστιανῶν θελω ὰ αποθάνω, παρὰ νὰ ζῶ ει ὰσωτιὰ τῶν μ' μολογουντωντο του ριστολμου ονομα καὶ τὸ της θεοτόκου 1 775 θέλω ὰ λάβω θάνατον εις τὰ πιστὰ κείνων Vακούει αὐτ λολωριος, σπαράσσεται Ἀαρδία, περιλαμβάνει την σφικτὰ, κρατοῖν τὸ δακτυλίδιον. ρίπτουνται μέσα 'ς την ἱστιὰν υπὸ τῶν πηρέτων.

ἀλλ' ἡ νέργει φάνηκεν ,οὐ δακτυλιδίου.

86쪽

φεύγει το πυρ, σβέστηκεν, ἄνεργο απομενει. - φλόγα δρόσος φάνηκεν πο οὐ παντοκράτωρ. μικροὶ μεγάλοι κραύγασαν και παρακαλουσαν θεον τον παντοδύναμον καὶ μέγαν παντοκράτωρ. μεσα 'ς ο πυρ στέκασιν, στράπτασινῶς φέγγος

- κόρη καὶ ὁ Φλώριος, σαν τα λαμπρὰ, ἄστρη. 1785

μικροὶ μεγάλοι ἄπαντες τον ἁμηρὰν λαλουσιν, παρακαλουν τον πολλὰ γιὰ να του συμπαθήση. ,αν δ ημὰς ας εχουσιν συμπάθιον απὸ σένα. εἶ καβα λύρης ῖστατο ευγενικὸς ανδρειος, πλούσιος γαρ καὶ φρόνιμος ευγενικὸς μεγάλος, 790ορθὸς στάθην, παρευθύς τον ἁμηρὰν λάλει Θουλτάν, αὐθέντη θαυμαστε, αὐθέντα Βαβυλῶνος, εμέναν ως με φαίνεται ι την συνείδησίν μου, OUκ χουν αἴτι, ου πταίσιμον ' μῆλλον ὁ θεὸς το δίχθει. δέλφια εἰναι, φαίνεται, η αὐθεντῶν παιδία, 1796 καὶ αἷμά τε βασιλικὸν και απὸ μέγαν γένος. κατὰ λεπτον του 'ρώτηξε, τίνος καὶ πόθεν εἶναι, καὶ πόθεν γεννήθησαν και απὸ που κρατοῖσιν. την κόρην καὶ τον νεώτερον ερώτησε τούς δύο. ακούει αὐτ ὁ Δμηρὰς ἀρέσει τον ὁ λόγος. 800ελεημοσύνη φτασεν ' τον νέον καὶ ' την κόρην. ὁρίζει απὸ την κάμινον α γουν οἱ δεσμοσμένοι ορίζει, λύου τὰ δεσμά. τέκε καὶ ρωτῶ τους, και λέγει προ τον Φλώριον ἄλλο ν το σε λέγω.

εἰπέ με την ἀληθειαν μηδεν με κρύφyς λόγον, Ι 80b

ὰν θέλης αντὶ θάνατον ν την λην κερδέσύς. εἰπέ με πόθεν κι απὸ του καὶ ποίας χωρας εἶσαι, καὶ τί καὶ πῶς σέβηκες δῶ -ον πύργον μέσα, καὶ ποιά 'ναι - πατρίδα σου καὶ ποια τὰ γονικά σου. ὁ Φλώριος αποκρίνεται εὐτολμα προς κεῖνον' 18l0 - κρύβετην ἀληθειαν, μάθε την απὸ τώρα.

φεμη πατρίδα γέγονεν χώρα V Σπανίας πατηρ εμὸς ὁ Φίλιππος ὁ ἄμηρὰς πάρχει.

87쪽

μήτηρ μου φιλόσοφος πάρχει γαρ θν τ νθ I8Ι την τέχν' τυ φιλοσοφιὰς γ νώσκει καὶ κατέχει. καὶ μετὰ τέχνης καὶ σοφιὰς μητρος V εδικῆς μουηλθα καὶ επεσώθqκα μέσα ' τον πύργον τουτον διὰ πόθον της παράξενου κόρης qς Πλατ αφ λωρας, της εἰργμαμένης Ἀστατον ἐδώθhκεν ὁ νους μου,1820 θαάσω θν ερωτικh καὶ λύπην απὸ μένα, καὶ κάλλιον θέλησα α χύσω την γῆν μου. Ομως ὁ παντοδύναμος θεὸς ὁ παντουργέτης, το πυρ σβέσθη δροσοειδὲς, Η κάμινον δροσίζει. κι αφότου τ' ἐδιηγήθηκεν, τίποτα δε ἀφίνει, 1825- τί επαθεν εὐτας ἀρχὰς μετα V IJλατ αφλώρας. καὶ συμπονεῖ τον ἀμηρὰς, ξαπορεῖ το πρῆγμα, κατηγορεῖ καὶ μέμφεται πατέρα τον λωρίου. χαρίζει τους τὰ χρῆματα, οὐ δῶκεν εις την κόρην, χαρίζει κι ἄλλα τιμητά, υἱούς αὐτούς ἐποῖκεν. 1830 περιλαμβάνει τους νθσιῶς, γλυκειὰ καταφιλεῖ τους, λαμπρὰν στολην βασιλικhν φορένει καὶ τούς δύο,

τιμὰ καὶ ἀξιόνει τους- σεβαστοκρατόρους, ἐκάτσεν του ει θρόνον του ὁπου καθῖζ' κεῖνος,

διατ αυτὸν ἐγνώρισεν αυτῆς V συγγενείας, τετιμθμένα μορφα ετίμησεν τούς δύο.

εκεῖ στεφανωθήκασιν ὁ Φλώριος- ῆ κόρη. ἀμηρὰς ὁ συγγενης επιασεν τὰ στεφάνια,

1810 γάμους ποιεῖ βασιλικούς. συνάγει μεγιστάνους, συνάγει πάντας ἄρχοντας, πένητας καὶ πλουσίους, ποιεῖ τον γάμον, εκπληροῖ. επρεπεν ἀξίως.

μετ' αὐτα δε χαρίσματα χαρίζει ἀμφοτερους, χρυσὰ ἀσημομάργαρα πάντιμα τὰ δουκάτα, 181 και του Φλωριου τούς ἄρχοντας ὁλους δωροφορεῖ τους. ὁλους χαρίσματά δωκεν ξακουστὰ μεγάλα.καβαλλικεύει ὁ ἀμηρὰς μ' ἄλους τούς ἄρχοντά του.

88쪽

τον Φλώριον ξέβαλεν εἰς συνοδιὰν της στράτας.επέζευσεν ὁ βμηρὼ κι ὁ Φλώριος αντάμα, κι ἀπεχαιρετισθήκασιν ς πρεπεν ἀξίως. 850 Καβαλλικευε ὁ Φλώριος ὁμάδι με την κόρην,

ὁ δε πατηρ τουτον ἰδὼν μετὰ καὶ της μητρός του λαμπρὰ τους αποδέχονται, ἀξιας μεγάλας καμνουν. 18bbεσήμανεν απίνια λας της τὰς καμπήνας. χαίρουνται και εὐφραίνουνται χυτριαι καὶ VO-πεTGς. δεUTερους γύμους κύμνουσιν βασιλικοὐ ἀξίους, και ὁ πατηρ- η μητηρ του χαίρουνται ἁμετρίως. ἀνάμεσα δε της χαρὰς της δονῆς κείνης I 860 τούτου πατη ὁ βασιλεύς μετὰ καὶ της μητρος ου βαπτίζονται, ριστιανοὶ γίνονται παραUTίκα, και πὼς λαος της χώρας του, μικροί τε καὶ μεγαλοι, ει πίστιν την καθολικην 'Pωμαίων ορθοδόξων.κ Pώμη διαλεγεται Ρωμαῖον Βασιλεῖον. 1860 καὶ υσεβῶς βασίλευσεν χρόνους σαρανταπενTετην πρεσβυτέραν πόλιν τε 'Pώμην τε την μεγάλην. καὶ μετὰ ταὐτα θάνατος ἀπεθανεν ὁ νέος κ 4 κόρη τον ὐτὸν καιρὸν μετὰ ενα χρονον.

παρρησι καὶ Θιμη, τὐ κάλλος καὶ το πλοῖτος. 18ι0ὴ δόξα καὶ - φρόνησις, τὸ μεγαλειὸν, TU μεγα,

φαυθεντιὰ καὶ επαρσις κ η καταδοξοσUVV, ῶς πλύσιν ὀνειρήματος ουτος σε βλεπε ὁ κοσμος. οὐδε του κόσμου τὸ λοιπὸν, ἀλλὰ σκιὰ α παντα.