Medieval Greek texts. Being a collection of the earliest compositions in vulgar Greek, prior to the year 1500. Ed. with prolegomena and critical notes

94쪽

fato lona I snoulii', fave fron Stranguli and Dionysiast live hero in tuis misery V aen vili id restore ae to fatuor Apollonius 8 V The Apollonius recognised his

95쪽

οἱ ἄγιοι ἀπόστολοι δίδαξαν τον κοσμον, ἀνεστ νυντιοχεία φευδώνυμος τις ἄναξ χριστιανὸς, Αντίοχου o νομα γαρ εχει. εἶχε γυναῖκα εμορφην, νομα Παροχίαν,

αὐτη δεῖς γενετο εις νομον ἡλικίας,

εζήτουν να θν πάρουσιν εις νομιμον γυναῖκα.

ἀλλ' ὁ χθρὸς καὶ βάσκανος οὐ γενους των ανθρωπων 1 5 ις ερωτα σατανικὸν και ἶστρον θηλυμάνιας εξέκλινε τον κύριον-κείνης ει ἀγάπην, ῶστε μίαν των μερῶν ξαίφνης και βιαίως ἄκων καὶ βούλεται κακῶς φθείρει την παρθενιαν της. αὐτη εὐθύς ὼδύρετο, παραμυθιὰν οὐκ εἶχε 20 της συμφορὰς ποῖ παθε και οὐ κακολπολειδεν. καὶ ταὐτα δε ανηγγειλε την εαυτῆς βυράστριαν. εκείνη δεῖς βλεπεν την συμφορὰν της κορης,τα δάκρυα, τον στεναγμὸν καὶ το κακὸν τοσον,

μη εἶχεν ἀντιφάρμακον το τί αὐτην ποιῆσαι,

96쪽

λογους γλυκεῖς, ανωφελεῖς, ταύτην παραμυθεῖται 25 χπεὶ ο πατήρ σου βασιλεύς Ἀντιοχειὰς πάρχει, ολοι μικροὶ μεγάλοι τε ἄρχοντες, μεγιστὼ νοι, και βασιλεις ρηγάδες τε σέναν επιθυμουν, το μεν δια το κάλλος σου καὶ δια την εὐμορφιάν σου λοιπον αὐτος σου ο πατὴρ πάλαι να σε παντρέφy, 30το πρῆγμα θελε κρυβηθῆ καὶ 5λα θέλει ποίσειν. αλ. πατηρ ἄθλιος Ουκήτον εις κεῖνον, να πισTρεφβ εκ ου κακοῖ καὶ να μετανοήσy, ἁ λ γυναῖκα νόμιμον οὐτος αυτὴν κράTει. ἐπει το πρῆγμα χηκρυφθη ἄγνωστον τοι ἀνθρώποις, βεκ γενους τε βασιλικοῖ καὶ κ των μεγιστάνωνηλθον εις ἀναζήτησιν Tu κόρης α τὴν πάρOUν.

εκεινος δεα δείλαιος ὁ δυστυχος ανθρώπωνεπε γαρ υκ βούλετο ταύτην να πανδρέφy, ει νιγματα καὶ δείγματα καὶ προς παραμυθίαν 40αμφίβαλε τὴν πανδρειὰν να κρύφη τὴν αἰσχύνην.

κελεύει, δια μέσου τε της αγορὰς σaλπίζουν χστις μικρος μεγάλος τε, πλούσιος τε καὶ πένης δηλώσει τα ιν ματα καὶ τα ρωτήματά μου, να α ρι' νομιμον εὐθυς την κόρην μου γυναῖκα 4b

e δ ἀποτύχ τ αἴνιγμα καὶ τα ρωτήματά μου,

να πηγOU TO κεφάλι του απάνω ' τα προχιόνα. ὐστε πολλοι ἀπεθανον πικρῶς τε και αδίκως.

ν δ πολις νόματι Τύρος ν τῆ Συρία,εν ταύτη βασίλευ 'Aπολλώνιος ὁ πρίγκη δ' 60ῆν δ ευγενὴς λευγενῶν καὶ γνῶσι κεκτημένος. ἀκουσας τοίνυν και αυτὸς τα ρήματα τοῖ ἄναξ, το καλλο και την ἐμορφιὰν τὴν σύνεσιν TV κόρης, ἡπά εἰς Ἀντιόχειαν, Ἀντίοχον λάλει'

ο δ' ἄσμενος τον δέχεται καὶ με περιχαρείας, β

97쪽

- ῶς γυναῖκα νόμιμον, ἄν μ' ως παλλακίδαν. 65 ἀκουσας δε ὁ βασιλεύς Ἀντίοχος του λόγου ἀπολογήσατο γοργό ἀληθειαν ου λέγεις, ἀλλ πειδ' 'σαι πρίγκιπας καὶ νέος Δραιωμένος,

98쪽

κ' εις ζήτησι Ἀπολλώνιον ξῆλθον του γυρεύειν. ὁ δ' Ἀπολλώνιος μακρὰν Γεις πέλαγος ξενει, στέκεται, διὰ λογίζεται, το που θέλει ν πάγη 90

τον ναύκληρον ανερωτα ει ποιὰν χωρα να πάγβ,

νά ναι τομάστρον δυνατον καὶ φόβον μηδε εχη. ὀ δε αποκριθεὶς ευθος τουτον τον λόγον ειπεμ Ἀδῶ σιμα εἰν ὀ αρσος, χώρα αφιερωμVVη,εκεῖ α πυεν το λοιπον καὶ φόβον να μηδ' εχης.V bῶς οὐν πηγαν 'ς την Ταρσον κα εμπαν εις την χωραν,εκεῖ ἀπαντα Ἀπολλώνιος ἄνθρωπον ἀπο της χώρας, γεροντα εὐγενεστατον, νόματι Ελλανῖκον. ἀλληλως χαιρέτησαν, ὀνομαστὸν κάλει. καλὸν τον Ἀπολλώνιον Ελλάνικος νόα. 00

ὐδ' Ἀπολλώνιος πολλα το πραγμα ἐθαυμάσθη, καὶ ' πῶς ἐπίστασαι ' φησὶν ' ονομά μου, πάτερ ὀ δε γραφας δέχθημεν Ἀντιόχου βασιλέως '

γράφει καὶ λεγει, σφαλερῶς παρακαλεῖ τοιοῖτο οστις O Ἀπολλωνιον ζωντανον ὰ τον πάγy, 06νάδε πενηντα χρυσινὰ κι λύπην Ἀντιόχου ει δ' ἀποκεφαλίση τον- ώπα του τὸ κεφάλιν,ν χη χρυσίνους κατον κι ἀγάπην δικην Ου. δια του παραγγελλω σοι νὰ βλέπyς την ζωήν σου.

ὁ δ' Ἀπολλώνιος χαρὰς μεγάλας δίδει κεῖνον, II 0 καὶ βάλλει εἰς τὰς χεῖρά του καὶ εκατὸν δουκάτα. εἷχε δε φίλον γνώριμον, ἄνομα Στραγκαλεῖον. εκεῖνος εἶχεν oνομα ιονυσίαwεκεῖ ἀπεστράφη τὸ λοιπον ὀ πρίγκι' ὀ πολλωνιος, ἀνVγγειλεν ην συμφορὰν, τον φίλον του τὸν λεγει IIb i εναι ὁ τοπος δυνατὸς, α νὰ, εκεῖ φυλάξουν

99쪽

oτι ἀπ' της πείνα της πολλῆς ὁλο εναποθανουν.ευθύ ὁ Ἀπολλώνιος γοργὸν απολογεῖται 'l20 ξλοι ad χαροῖσι σθμερον μικροί τε και μεγάλοικα ενδοξάστε τον θεον τον ἀποστείλαντα με. δότε μοι ορκον απαντες καὶ σῖτον να σας δωσω. ευθὼς ολοι συνάγονται μικροί τε καὶ μεγαλοι καὶ δίδουν ορκον ει θεον τι να αποθύνουν 125 μοὐ με Ἀπολλώνιο ει πειρασμον ὁπου χει, καὶ λέγει ευθύς δια γοργοῖ Ἀβγάλετε τον σῖτον καὶ δίδει τους καθ' εκαστον σον του χορτασθῆναι ἄνευ αργυριου καὶ τιμῆς διένειμεν ον σῖτον. εκεῖνοι δε εδόξασι θεον τον παντεποπτην 13 καὶ Ἀπολλωνιο ομολει το καλὸν Ο π9 E.

και μετα μέρας γάρ ' τινας πάλιν ευθύς μανθάνουν, ὁπως ἀρμάδα εποικεν Ἀντίοχος ὁ ἄναξ ῶς εις oli/ ἀναζήτησιν πρίγκιπος πολλωνιDU.

εκεῖνοι συμβουλεύονται να φύγy ἀπ τον τοπον. 135 ευθύς ει πλοῖον εμπηκεν, το πέλαγος πιασεν. χειμάζει ει το πέλαγος μέσα ει δύο μέρας, το πλοῖον διεσκόρπισεν, πνίγησαν ι παντες

μόνον ὁ Ἀπολλώνιος μέ εις μικρὸν σανίδιν

. . . .

το κυαν τον ἐπέρασε ' της ριπόλεως τα μερη. 110 κεῖ βρεν ἄνθρωπον πτωχὸν πένητα ς εναι φάρης. εἶχεν μικρὸν καλύβι καὶ ἐδέχετο τούς ξένους. δίδε αυτὸς καὶ ράκιον καὶ κάτσε αποκατω. ὁ δ' Ἀπολλώνιος αὐτω τὰ κατ αυτοὐ ἀγγέλλει, λεγε αυτὸν ὁ αλιευς in ριπολις κοντα ναι,

100쪽

γυμνὸς και ἀξιπολητος με τ παλαιον TO ράσον. παίζουν την ἁρπαν, παίζει την, λους νίκησεν Ους. 60υπά γε ει το βαλανειον, τον βασιλεα, ελOUει, ην δε το νομα αυτοὶ ρχίστρατος ο μέγας. εθαύμασεν ο βασιλεύς την σύνεσιν του νέου και η 'πιδεξοσύνην του καὶ την γλυκυτητα OU.

ω γοὐν εις τα βασίλεια ὁ βασιλεύς ἀπνει 166εμεινεν Απολλώνιος ξ δια του φόρου.ευθὼς δε ὁ Ἀρχίστρατος Ἀπολλωνα ζήτει.

ηλθον εις ἀναζητησιν, ηὐρύν O e Tli μεσP, λέγουν τον χλα, κράζει σε ὀ βασιλευ ο μεγας, να φας, να π*ς μετ' αὐτos καὶ να παραδιαβύσνς. V 70εκεῖνος φη ' αἰσχύνομαι δια το παλαιον TO Gσιον. στρεφοννται ἀνήγγέλλουσι αὐτα τον βασιλεα κεῖνος απὸ τὰ οὐχ τον στέλλει καὶ δίδωσιν τον. ηλθεν, κάθισεν μοὐ μετα τὸν βασιλέα, ἄντικρυς κατα πρόσωπον ἀπάνωθεν των λων libαρχόντων ων ευγενικων ὀποὐ σαν καλεσμενοι.ῶς γοῖν την ταλαν βλεπεν, τὰ πληθη των βρωματων, τον ἄργυρον και τὸν χρυσὸν καὶ την παράταξίν ου,εμνησθη να ἀπωλεσεν καὶ την αυτοὶ φεντιαν

εκεῖνος κάτω βλεπεν και στέναζε μεγάλO.