장음표시 사용
31쪽
Passium lineola verentii inierideto ut distiuguendurn textum
aliis Dei eiulauii suppeditata sunt ali A et B correctoribus, otii iis rei exenipla rite Dent a Diti a XIII X actis petita ei citio loci tilii ita XVIII.
Planeta diaeretica Super ι et , Si alboisti lex derivandaeSt, utilio Saeptu OmiSSa tinIn ΟSita, SaepiSSi in Vero ie OITe tori Dii Suppleta Sunt: in Qui lena in re innitineris locis Intilill In anti l SSi inain et o Sterior e diStingetiere per lifficile est, PraeSertiui hi in eoi reetore etiam operam dederint ut hil , tilissinios minae manu ductii instaurarent e manifestiores redderent. Coimpeii a raeripit irae cim codice mae, fere uitilii Dentum:
GO O, O cum iis qua inde declinantur, etiani
Conneret, quae Scriptura Vide infra maxinae memora Ditis est;
y Hoc loco in Prolere Codicis Biblior. Sin et Novi Test. Sinait naetitio adiecta est sigin quod in onogi aniIna Claristi vel emacerii monogrananaana
32쪽
8. testat ut de varii codici Sinaitiei empti iris et seri
libros To Ditia et Iuditu, item quarti Maccatineo naui libri soliti tria priori cium mundio, in Novo vero Testamento duo Matinae folia: 10 et 15, ultimum Marci folium et muriam Inicae 28 et 29, prioris ad nessalonicenSe epistulae folii imulteriau et folii tui epistillae ad Hebrii eos tertion 8 et t. Qui a accedit apostatvpsis sithaim, quod prauu paginae 126
vεκρω Scriptuna St. In ni qiuattuor i Drani mirSi is maior quaedam Scripturae Si lithulo inter A et B intercedit, teni inter C et D. Ad A X amisi noStri integris pertinent decerta:
V. VI IX. usque XVI. ad B a Dulla II et XVII. ad ola Dulae III et IIII. ad D a Dula I. VII. VIII.
Minio quae in Vetere Testamento Scripta Sunt, a alia manu derivandami iam quae evangelii Ammonii Sectione ei inica noni Dus Euse Dii addidit, hiamvi non it grave utriuSque
Scripturae diSerimen. vocant. in Sinaiticis mi Ditis ter pariter atques in Vaticanii Platei otAl0xandrinis Dis inventi. Vide Cod Bibl. Sin fol. Me N. T. Sinait. p. XX sq. Hoc ex ipsa editione maior intellegi potest comparatis somnis litterae I exeuntiDus versi Dus positase item ex eo quod signum etiana in ed. minore nostra expressum ultra illa verDa nus piam additum est, quamvis pro spatii ratione eidem scriptori passim addenduna 8Set.
33쪽
i i lilii O mi in inscriptionibus ei ni si rapti Oisiilius non de Dius paginaritim uti licetiduua uti tui ut singula si s unitu in ordinena percensemii. In Elim Totas eicii Etli i ii iii si ita illi tomun est lin: icitii sui scriptionibus ad ipsimi Scriptorem pertinet, si in Sigio insignivinius uiui In ref erendae Sunt inscriptione iii tali, mi Ma in luteonina iiDri uni titillo Paginae 3b. At vile de iii, iit lim viti sileain, illiu negotii ibi Sunal SiSSe putandii e St, ut per tot uin come et ii Di ex re SSet Singuli paginis repet Tot titulos. Qita in re vol. II. sol. 82. IIεο ῖ propterea Videture errore repetiSSe, ioniani fol. 81'. omissa est aeliaria o inscriptio. Titi iluna paginae 3. Vol. III. fecit σματα, Patini prinecessisset i Dii inScriptio ασμα ασματω . Quae veri in fronte singuloniin i Dronam inScripta et ad finem SuDSempta lint, inde a iiDSemptioni Dii utriuSque Macca Daeonina iiDri usque ad Malaeniani, item a Saluais, qui Dii nec inscriptio est nec tituli
evangelioriana tituli una SuDScriptioni Dii evangelioriun Marci et Iollannis ad manun D referendi Sunt, quae quidem et ipSaextreniam Marci et primatio eae paginam Scripsit. Hinc in evangelii ad manum non pertinet ni Si SuDScriptio evangelii Liaeae. In epistulis Pauli omne SuDScriptione Scriptori Atri Duendae Sunt, excepta epiStula alterii ad TheSSalonicenSeS, Chiiti ultimuin folium una iiDSemptione D empsit. Ideni
pluminuui studii in titulis posuit, nisi pio italo a epistula ad xalata inScriptione pleriteῬie, aliquot etiam pagina nun titulia ea potiu manu profecti videntur cui Versuum Getthou notatio de Detur. Quod si reveri ita est, i qui στιχου addidit aetate
vix differt a codicis scriptori Dus sed in quadam uni si negotii societate fuisse credendus St. IpSuna D a VerSuuna notatione
Horum versuum computationem miniano ab Euthalio pendere in promtu est. Milii non duDiuna est quin ea ratio, qua vetere OluminuIuVerSus numerare et notare sole Dant, iam prioriDus . Chr. saeculis etiam
ad Di s Novi Testamenti adniDita sit. Cuius rei praeter alios Origenena et Eustathiui Antiocnenuni testes lia Demias, quorurn ille alteram et tertiam Iohannis epistulam minus centum versias continere scripsit, CL EuSeli. l. e. 6, 2b. Titu χυπι εἰσὶ or 1ω, ἀμφότεραι Ἐκατουὶ Eustatiniis vel . in
34쪽
alienum suisse, quum e Scripti Irae dii Semnatile una inde apparet, quod epistulae priori ad neSSalonicenSeS, euhi extrema parS
simus. At ipse liori Scriptor in principio epiStulae κολοσσχt . in suD sumptione κολασσαει dedit. Eadem fere una epistulis Paulinis seli quonam i Drorum S ratio. Qitae enim Dania Si tum SeripSit, eadem SUD SeripSit aetiS, epistuli eatnolicis, apoealypsi epiStulae Barna Dae. InSeriptione Vem, Xeepta Barna Da epiStula, et paginamina tituli ad D Seriptorem perin-nsent, nisi aliam insilem Imanum uniu e Socii praeStat ponere. Qua si re dii Ditatio inde mini Dorta est quod D apocalypsi Stupra ScripSit αποκαλυψ G ωαυου necim in priuia quam empsit parte an Scripti aram mutavit, sat eclinuntii vero tituli cuni SuDsemptione αποκαλυψεις ωχυ ρυ prae Dent. In Pastoris Drotituli tantum non in ipso textu disteriant, nee atramento Dee scriptura. Cetenim in tanta quam non dissimulavinari notariun illamin ana Digilitate tenendum hoc St, uua uetonim liversitate non coniunctana videri aetatis diverSitatem. Re mitem estolusinossi ut doceat quomodo in ela Dorrando tali empti iraria in Sanctariun Corpore versati Sint illa Constantini aetate, re Dus Claristianis ingenti increuiento auctis Usus cui destinat liuierat non permittet, at ut a uno ut otium fere Dat perSeri Deretiar, Sed Oniuncti viri Du properandum Vide Datur. Iam ero ad eo triui Setindium Stritio COITeet Oritu no Inine
complecti par est, quamquam is viii riino loco ponenduS Stin ipso SeriDendo codice partem Dabuit. Qui uiui in auctori- Dius codici no Dis dictus est . id0ua etiam ioc egit ut Oniae
COInm in Hexaem. te Lugd. 1629. p. 392. a Ion 8, 9 ismae 10, 3I. versus 135 numersiri indicavit. tiari antiquam rationem postea amplailias exeunte saec. . et Euthalius a. 458 excolueriint. Sed de nae rein plerisque Novi Testarnenti iuris saπoo icis paritim recte tractata ali Diaceuratius explicandum erat.
35쪽
duetiluas quibusdam atririnent conclusi, conlparatis textiis Paridnis a D Solo Scriptis, viii Dii ipSi eadein tituloriun it pie ferius est Scripti imi uod o Simia in intellectum est, acceSSit lociis mivisSinuis. Folio eniti Novi Testanient 73 notain sit prii sextuni quae incipit ver Di γεγου χαλκοα λω ' κυμβαλου, et paginae titultitia ipeta optuditoυ α, D eoden Scripta SSe nutrit festitii est uti id iod notam ille priris videtur addidisse piani titillulia, quilui tituli emptim a ei aeuo nauio data Sit putio 'vulnota occupa Dat. Aliqtio etiam loco illi id habebam, iod 'iasteXtia pagina D Scripsit, eae uno fere loco excepto του γ ζαρη ρυ ulti in folio Marci nil notamini hias Sigio A designa- Vinali acceperiant. Quae vero folio voli inlini V. tertio coluinna tertia insignis invenitur cor rectio, a Dula XI expreSSa εισγαppα etc.), ea cum pSiu teXtu Scripti ira, quae eiuSdeui D
magnitudine litteraruna plena pie disserat a paginis contini liteXtu a D emptis, praeter notam illati et titulum prioris ad Corintnios epistulae alius locus inventus est ad docendiunaptissimus. Novi enim Testamenti soli 3 col. 4. Ver Da κοα
βῆελι Ti. δικαιου και δικου Seriptore paginae naiSSaritium primus ille coraeetor Supple Dat, ea quae aeutri Prina Vei'Sus spatiui occupant eadem eum textu relicimo magnitudine exaravit, hiae Vero lineam Xeedunt minutiori Du forini us cpieanti PitSSimarum notarunt Scripturae propi HS. Hinc luctilenter Probatuni Si eundena Seraptorem alia forina multo minutiores et SenSi quodana propria adhiDutSS ad notas, alia ad textum Sem Dendum. tium igitur dia Ditari nequeat,sin auctor eo dicis noSter D textus parte colle oae manu ui Soluta reeoono Seens PertractaVerit, mirum alicui videri potest io ille a on satis laa Ditit vitia corrigere et omiSsa Supplere, Sed ipSum textuui
36쪽
ad aliud exenaplar exegit quana io ad deSeri Dendum collegae propositum erat. Sed id PSum recognitioni, iati Graeci διερροωσι vocaDant, Pecidiare fuiSSe X ea nota discitur quam ad finem iiDromam εσδpα β et ori in codice riderico Augustano edidimus. Di enim qui tua inter conlationem distinguatur et recognitionem 'VTωVLuz αυτεβαλῖν, παμ.*ιλο διzp- ωσα - indicatur illi ut recognoScenti nequaquam conferendis recens empti cum exemplo unde deScripta Ssent aequieSeendunt fuisse. Ad reeo no Scendum autem Sinaiticum codicem reverti aliud Xemplar adni Ditum Sse sis locis evincituae Diutra line Scripti ira, et quam Scriptor et qUam primus ille Correotor Secuta 1S St, illorum Veterrimorum codicum auctoritate confirmatur.
Quae codicitui vel certe lectionum varietas ad elim pSum pertine Dat a maximam Novi Testamenti partem descripsit. Aliquotios enim ille vel fluctuavit inter duas lectiones vel duanimadeo lectionum partes miscuit. Huiusnaodi est 98' 6 Tit. 3, 2, Di ευδεικυυGαι σπουδη τα po SeripSit, inepte retenta et SyllaDa Voci Tpαὐτητα, tilia in locum σπουδηυ iiDStituit, Ῥio in Xemplari Suo Voci pχύτητα SupraScripturn inVenisse
putandus est. Item 122 14 2 Petr. 2, 15 εω pso scripsit, βεω et ρσο in unum conflatis. Similiter 120', 28 1 Potr.
2, 12 inter δοξασουσι et τρε μουσι optio ei data erat. Folio vero 103, 1 sq. Act. 6, 1 βλασφημα ex βλασφημιαα effinXit,
quemadmodum aDula XI acci a te expressum est. 1 etiam 123 ll. 2. 24', , alia Correctiones eius imodi a iis Dique diStinguere quae primo quem diXimia correeetori de Dentur, Ia In sit difficile, non est quod demonStretur. Ne 'ae nae sola in diiudicandis emendationi Dus antiquis-stinis difficultas est. Ad eas eniti quae vel 9Si emptori Vel
primo correctori noStro de Dentur accedunt aliae pari Scripti irae elegantia nec ullo fere atramenti discrimine Uaae tertiuuari lentam auetoren Da Dent. Huius est nota quanaria D. XVIII col. lex margine folii 2 deseri Dendam iura nus, item ea lani
Eiden tribuendum erit liti του αζαρη ο exeunte Marci evangelio.
37쪽
ne cedant. Scripsit naiad duDie vir doctus, hi eo consilio ad
stropitis Spiriti Dus accenti Dii puncti aliisque ignis larga manu exornavit. . A qua iiDeralitate quantopere lain receSSerit folio
38쪽
tertio, taDida V docet. Eliani parcior fuit in iis quae se- piuntur, ac praeter Matinaeum Pauco tantuna evangelioriam locos attiuit. Inter correctione B et A quodammodo luctuant pii Dus sigitiua ' in eo nentario prioriani editionum praepositum est. Hanam exempla tabula XVIII col. altera continet, Di ex soliis 1 et 2 asseruntur no pro δια et αυτ ad αυεωχροησα additum, viiiDus accedit a Dula . col. 4 υλι Super και ι addithun, item αυτη col. 1. Haec manun doctam Sinailiter produnt atque quae antiquissimi noti paSSim seStinanter adiecta sunt κατωet α ω cf. a D. XVIII. Ol. 1 u finem. Pertinent liue etiam quae textu actuum apoStoloman paSSiin SupraSeripta Sunt lemmata, quonam exempla a Dula XIIIo XVIII extituent. Haec una Sectioni tui numeri tales XIII ub notata est Sectio is perantium a et ipsa fiant, licet ad ni illum oriam io A et B Sigiis comprehendimii referenda
videantur. 1 Pergendulii Si ad cor rectoriam par, 1o C et ' sigiis insio nivimus. Uter sine tui Vetus titui Novum attigit Testa-1mentum prior ero alteriit Studia Imao'nopere Superavit. Et in Vetere quidem Testamento utriuSque curae Des prophetieis impertitae tint, praevalente PasShai h li Dro Vero VerSi-bla Scripto C aDaXinhau parteIn omnitum Olu et magna iiidem una diligentia tractavit, ' plane non attigit. In Novo Testamento poStquana evangelia triarm qii nacta Sunt Coree etO-
nu quaedam posterior codici Vaticano pariter ac Sinaitico intulit. CLHugii commentationem de antiquitate codicis Vaticani pag. 21. Indicantur autem in Sinaitico sectione hae: p ad 1, 15 η . ad 3, 1; δε α ad 4, 1. 13. 23 32; γ ιδ ιε ις ad , 1. 12 21 34; ζ et ιη ad 6, 1 et B; et ad 7, 11 st 3b κα Ἀβ κγ κδ κε ad 8, 1 9. 18. 26 34 in codice B ad 9, 1 : ς et ζ ad 9, 10 o 32 κη κθ λ λα ad 10, 1. 19. 30 48 in B ad 11, 1 λβ ad 11, 27; λγ ad 12, 1 λδ ad 12, 18; λε λς λζ ad 13, 1. 13. 26 λη et Has ad 14, 1 et 8 μ ad 15, 1 in B adob, 23 μα in B est ad 15, 23; p in B est μα ad 15 40. Ultra hoc caput, ubi novus Maaterni incipit notatio ista non cedit.
39쪽
epistulam prire t Tlit. liui iis Sint emptitrii, Passilia in alnilis nostri Significat ilia est. Utritis si exempla in illa luptati Ju l.
ρυρα ρυ iapplevit, o vero Uio βαραχιο adscripsit. In ceteri ta- Dillis praeter a Dialitin II pleraque id genus ad C pertinent, etiamin a Dula ui ed adiuncta uiua poti8Simuna re nae Scripturite disserant, Satis perspicuuin erit. Sunt enim litterae iamin infima parte Drevi linea caudae hasta ornare soletae' non iteui '; biae audae ulu lochina non a Dent aut a Semptore naiSSae Sunt, non Diui Dique eon Stanter addidit, esteriam a altero distinguere lifficillimi in est, praesertim quum paSSina atramenti diSerimen nulliam momenti Sit Elegantiani Scripturae neuter Onim aspectavit Sem De Dant non ut ii Drami, Sed ut viri cloeti tum Sole-Dant Seri Dere. Qua aetate vixerint quaerenti non negligendiarii est quod nondum a De Dant accentuuna Si tua Grauimnii QRS quod attinet forinas, inprauu Daemora Dite St quod non inodo non nutariant pαυυαυ, quae forma in antiquiSSimo textii Si
etiam UTO PID UT Sequente eonSona repoSuit hit II, 40', T. υτω σειρηυζz 39', 7. υτω περι), 'iae quideli potiti de exemplari hauSiSSe quam arDitrio Stio videtur cor rexisse. Sed accuratius hoc loco Videre de teXtu, quem Secuti Sunt, non in animo est. Exeinplaria ad quae uterque antioli 1iSSimiiii Novi Testamenti textum recenSe Dant Litauivi Sinailia SSent, tamen nec deerat clino discreparet. Hi ne passii accidit ut quae ' adnotasset ' impro Daret. Ut utrianique aliquot Saeculi poSt-miam ec auctoritui inanioli irodisset ad codicena uice essisse
40쪽
arotior cum si vinetalo ConiunxiuiuS. In utroque Testauiento Sunt pes Du Operam marit, textum non modo eo igendo sed etiain variis noti adormando, quemadmodum Dro Salae nu-nieros Sectionum addidit ac Saepe per totuin codioena in margine adpinritipvo , eo quidem conlpencilio quod a Dula XVIII.
col. 3. Su fineu redditum St. Ductio u ute Dathir plemina fiemidi Dus, cuiusuio si Sunt nume ruua taDula II XpreSSOmim, Sed passii etiam paullo comptiu ScripSit satῬae ad Sol ptiaraui Ch O1 rectoris propiu acceSSit eo quod Similiter alvi ille infimis qua uuidam litterariam partibu cauda Dreve fecit Atramento uteDatur pleritui Pae pullo ac Sordido passim hisco. Tua Seripturae at 91 atramenti arietate non est quod ostendamus: quum enim ille Sine dia Dio longiore tempore possideret odicetnatote ad pias adni De1'et meditationes, teste nota illa de sententiarum pulenotri ne Saepe repetita, alio tempore Oe, alio
illiu in exemplari suo addidit.
C coi rectore QEStiniuimu in apocalypsi alium Sigio ς' insignitum. Scriptura otiana adni De Dat iudicari potest ad vel Da και στηκε o αγγελο λεγω et ευτε, Piae a Dula XVIII continentur, item ad σται, quod aedia fere a Dula XI ex- Scripturi est. Quae licet omni pleris viae satis disserati ii
nati C', tamen atramento cum si conveniunt. Si non uitilein auctorem Dilueriant, certe aetate non videnti ir lisse1Te.
Newae post C deerant qui nova codici cura impenderent. PoSiviam enim laua dudum emptura antiquiSSima molliora DuSmena Dranae partiou imposita propter pallorem paSSim mantiliati limperita renovata Sset, inventus Sim iii multa paginas in i Dris prophetariim instauraret, littera antiqiua Pane X- palluerant tranaento indueens adimodum nitenti et nigerrimo,
CL etiani codicis Frid. Aug. fol. 20. inter alteram et tertiat pa
Huius renovationis vestigna in tabula VII conspici licet etiaua in tabes a XVI.