장음표시 사용
51쪽
Itulo nina iod vir linii inediocriter doctii et prae alii nihil iis in legendlis anti piis codiciDu exercitatii per auea e 1 O-lia, iiDiis epistulae eatnolleae continentiir, in emiendis variis lectioni ni tantopere erravit operis eliciter D soli iti dissutil-tate in ipse Hirsus doctu Sum. Sed restant dii loci uini ipS Semv. cuius Dro regellesu lectiones in ilicein prolatae iant, mireni essitioni principis se invenisse litavit, Iola. 5, 37 et Apoc. 9 4. Illo
reeepta και ρελι Tt, Colore eum tranaetit huius loci conveniunt an tuni vitantiu disserunt a textu cui inlata sunt; tantarii vero etiam litte rarui eum textii relivit silmilitudinem labent, ut distingui ah, o vix P0ssent nisi litterae qua litiearn excedunt alienan Ima una nanifestani sacerent. Do c. 1, 23 vide SuPI R.
52쪽
In Prologg. iiDo ui cov. auitia est in refutandi falbula Sinhonide circa eodicem inaniciani Fuerim foliasse viii intrarentur in edd. meis odisti Sinaitici ni 18Ῥian isthis adii-la mentionem fieri. t raeSta Dat rem tam turpem praeterire silentio Turpitudinem auten non a ipso tam no Diti falsario adstinasit sed a iis, opinor, i si Dii ille post tot fraudes dentio fucum fecit Stimonidem nun 'iam VidiSSe codicem dudum nanti certissimi in erat. Si enim VidiSSet, tam imprii lenter labi non poterat. Ceteriina nec apud ScriV. Seretinae illius a Dulae caussam relatam legi. PoSit Ver in eo erat quod ipse ei ini Alexandro Lycurgo fraudem Dromiui palimpSestori in Uranii et Herima anno 18b tot tantiSque viris pessi in deceptis de
Etiam in Novo Testanaento Sinaitico, cuilis plagulas alii potius quana meis curis cor recta esse indicavi p. XXIX, textum aeriam imaona cum fide exscriptum esse ipse cum Serivenero expertus suin. 4neolannalis, 1ae tam facile perit de typis, non excidit nisi ter 12', 4, 37 ε' 41, 4, 31 σιτευτο 128, 3, 30 δυυαμC. ROIn vero 6 8 υ ζησομε et 128, 3, 24 μυρ αδ Imale emu itλιαδω in triDus exemplum Dus aeis Salva est, in exemplari Ver Seriv. periit. Praeterea t. 13, 32 ΞTtR PID VI, Pliii. 4, 3 συζηγε pro συζυγε et 28, 15 cipit pro χρ uena ut iam notatum est Lic. 11 11 12η pro tibυ, lupis Xscriptuum est. Contra 1 Tina. 6, 20 et Act. 24, 18 recte φυλαξο et τη in duo Dus XX. XniDitum vidi, in tertio et exemplam Semv. φυλαξο est, ita ut a typographo inter laDorem in partem exemplarium vilitaria intriis iam sit, nemo triineatuin, ut paene o videretur esse Punctuna s,, the dot in io idern ter Mi. 1, 25.6 10 Lic. 10, b super litteras adpiciunt tulit ego uspiana vidi, nec esse potest, nisi nartae macula. Quae p. 166 sq. in noti erant a consignavit, ea pleraque ii Comprenensa sunt Maae supra pag. XXXI Sqq. Suppleviuius. Quam ambiguitatem ad fol. 39 , 3 ,,interis et indicavit, ea in ed. nata. non est, Di inter in ipso texit spatium relictum est. Nec magisam Diguum St: et et glorianae manus est) cibi. 119, 3; t ut1 non est nisi de illo ει accipiendum quod proxiine praecedit et cui nota apposita est. Praeterea indicavit aliquoties taDularum numeriam non recte per- Scriptum Sse. Quae vero de lectioni uti nonnullis sectiones ex notis
53쪽
4uaei enti in aetate eo de Sinaitieia Scriptus Sit nec nota Prye Sto St aa pSi Scriptore templa profeSSi in Silum, nec ille pia in a fratri Dus Sinaitis de origine de vile iistomaelius Dra traditu in St. antequana ipse anno 184 fragmenta
laeograpniscnen Halite1 unge Pros Tisenen dors und Andere vermenrte Aus lage. Von lex Livicurgos. Iieipgio 1856. Incidit nuper in manus nostras ea etiam codicis Sin conlatio mana Ed. H. Hanseli ineologus Oxoniensis Novo Testanient suo antiquissimorurn cossicum composito inseritit. Quae qua fide Utatin' non ine SiviImus dolO-1'ein vero inde percepinius io in edi Diti inscitia circa codicem Liaudianum et ipsum OXoniensem versatus est. Quae enim Olim Heariathis pessitae essiderat, ea nunc pleraque Hansellita repetiit, Ut κα TM, Tt O To,
επωλητῖ , αυτιοχεα. Quid quod Ἱαυμαζο με τε Pro , mente , 91od ad columnam latinam petetinet, in ima est se confunde Dantur mente in Itδιηπορου cum eamato salsi init suspicans repetiit. Ita etiam vitia ineptissima si artifico Parisiensi ex eodd. C et D XSCrista, πυρετοo, o κιτ, io, auo ΓΟ πυρετoz, otκtI, o G, o b pro Veri illo In codicum Seriptura venestavit. Sed ut alia omnia praetereamus, de ipso Sina dico codice scripsit: , The Ammonia sections and Eusebia canon are nolgive in is cliendori 's prante editioris: Diit the noto-litnograpne plate sexui Dit inem in certain portions frino Gospeis. messideris Virum doctis- si naum neutrum editionem nostram ne Diter quidem inspexisse in utra lue enim quicquid eo de sectionum Ammonii et canonum Euse Di adposituri lia D set fideliter expresSuna St. Veteres ii Drorum catalogos ut in nullo Oriam 1ae perserutatus sum Orientis monaSteriori ina, ita nec apud Sinaita Vidi nec Inagis, opinor, apud istos certe eiusmodi quid inveniri potest. In S. Catuar inae quid enim Onasteri Curillus vir plurimum reverendu8, 1 e viginti annis praeest Di Diiothecae, ramus confecit catalogum at nec ipse Xenaplaria iiDromam sacrorum accuratius descripsit sed pleraque suininatii indicare satis na-Duit, libris vero duduni tiscerptis et Dagnientis nullum locum reliquit.
54쪽
illa Veteris Testamenti ex tene DIIS IUtiuXi nena fratriani ad folia ex longo tempore disiecta attendESSe aut ii re esset
cognitiam videtur naDutSSe, neque magi peregrinatores docti quicquani litteri conSignarunt unde eo vidisse codicem arit de eo audisse conuelaS. Tamen ex multi Saeeuli in possessione monasteru S. Cainarinae eum fui8Se Statuendum est. Qui Osium ultimi quium Studiori1In uortim tum pSomam memoriam in codice SSe ollaemani , DionyShim, Hilationeni, Tneopnylaetum, circa Saeculum duodeeirmum ex numero Sinai tariam fuisse lisset noriam nominian nullum inter areniepiSeopo Siliomam tenipomitii inVeniatur, ex annali Du monasterii ooetasse ostendi poterit. Prioriani temporiam aenioriana recolenti non negligendum St, o Dileim illana pietati antiquae arcem perstigiumqwe, quum circa annum 530 IuStiniani imperatoris praesidio opi Dusque condita SSet, nunquam dimitatu SSe Neviae
adsonum fidei est, illo ipS tenipore imperatoris muniti entias spectiun etiana SSe ut ne Studii pietatique Sinaitamini, quos permagni fecit, ii Drorum Saeroriam Supelle deesset, Ῥ1ae vix aliunde quam e Alexandria, Odieuui laudatissimo
erat. At Dini Da via inveniri poteSt io ad aetatem codicis acciuratius definiendana faciat. Sive enim illo ipso tempore sive alio ad monasterii S Sidia, Pervente Dat, ali sio saeculis ante poterat Scriptu eSSe. Qui quum hodieque exceptis pleris viae pagini mollioribuS, tanta Scripturae putenritii ne sit ut rei palaeograpnieae ignaro minoritin Jaae prelo Xi Dant
Hoc probatur etiam duobus cossicis Sinaitici fragmentis, tae orphyrius archi1119,ndrita e S. Cainarinae a Onasterio et polin attulit. Sunt
enim membranae resegmina ex codicum eiusdem monasterii recentioriana tegumentis protracta, ad 1ae pluribus ante saeculi adliit ita videntur.
Pertinet autem quod ibi scriptuni est ad capita V. VI o VII. libri Numerorum. Quilius fragmentis, ad quae maior pars soli ex media Genesi decerpti accedit, etiam hoc confirmatur, totam eam codicis partem, Iaqui nunc desiderantur libri Veteris Testamenti continebantur, ex longo iam
55쪽
hiilbli omini ne seu stellare possit vi li in aetate Iustiniani non
Poterat non xiiiii: i in novitatis speciein prae e seri e . Sed non deest alti via ut Scite ac pro De inquirentein Tu uinxi nuun i oli:i Disit: ite in ducat. iiii tui ver Dis litigiiStiSSina olimperatori lio opus triti tuli, ea lio loco non possutia Hi in
liti in ta in luctilenti indiciis veteretinae no Dilitatis vel, ut rectius dicarii, Veneriindtae Vetustati praeditum Sse assonans. Qui-Diu enini argi intentis Odiei cele Derelin Vaticano, qui Solusci tua Sinaitico comparari poteSt, praecipuam antiquitati laudent cuniitigio et alii et ipsi vincisicanaus, eadeui non nodo prorsus in Sinaiticuui codicem 1adrant, Sed etiam aliis augentii Constrinanturqtie, qui Dii non minima inest auctoritas. Si qtiis igitur Vaticani codicis vetustateIn cognitam comprenensam lite istet, hi Sinaitico parem vel maioren lauden tri Duat, non no Stra Oua1nendatione Vel titilio opu na Dei, sed ratione
et intellegentia ipse cogitur. Qui vere petulantia ingenii gestire
Dialunt diana Severi Sthadsi Venim Diaerere, aut in)Decillitate antini quadam impediiintur 1ominu Sentiant Verimna, eo nil morari lana docere praeStat. Fit etiam ut cum Domini Diis ipSae re omnium anxiine praecellente invidiam ha Deant invidia vem ut a Omni 1GDitate, ita a discendo alienissitna. Priuauin antivisitati arguimentum in Scriptura poSitum SSe constat Codicis Sinaitici scriptura formias unciale Dabet eius-Diodi ut inter codice Diena Di anaceo cimo novimu antiquiSSimo omne antiqlauati Specie Xeellat, proxime etiam, Si tilis re Dii di Seedamus iae papuri propriae Sunt, ad apyrace Ortim nonnullor In ipSoruua line voluminurn Herculanensiuinusiani accedat. Quod ut ipsis oeulis iudicari posset, tintilis
iensi, simo quiana Beduini in neci opoli Memphitica Musissent,
56쪽
o cutis aliis similibus anno 1853 SaῬ1arae dono arietti vim cel. ad nos pervenit. Hoc autem tanta odiet Sinaitici similitudin insigne est, ut litterae omne e eo ipSO XSeriptae videantum Collutinariti alteriu et tertiae primunt locum occupat exemplum octateueni rigeniani, Cuiu fragmenta a Sarravio plerumque dicta Parisii Leidae et Petropoli servantiari Sequuntur 'ainwie codicis Di DEoruui Vatidani Xenipla, a uin duo extrema Scripturam noVO atramento ita luctan prire Dent. Haec excipiunt fragmenta evangelii Ionanni Borgiana et fragmenta Ionannis palimpsesta tondinensia Νη, in ed. io nostra octava IJ ). Tertia columna conSpiciuntur duae Seripturae Dionis Cassii Vaticani, quas eo uuntur duo exempla e Cottonianis Genesis fragulenti eXScripta. Altera additiis est versus iiDro palluipSesto antea noStro nunc etropolitano. Oreo exemplum Alexandrini nullonii codicis datum est una fragmento li Dromam Regum palimpsesto tondinensi. Denique in-Πmum Oluuanariam Secundae et tertiae partem exempla cossicis Epuraenii Syri rescripti occupant, alteriam VeteriS, alteriam Novi Testamenti. Nini mena Dranarum, unde haec XSeripta Sunt, Saedulo quinto po Sterita videtur ceteri Vero uetate ante-Ced e putarnia Octateuenitui Sarravianum et Di Dii Vaticana. Quae autem a Dula in repraeSentata Sunt, Vel 1into aeculo 1λ 1 1 o vel sexto 1 17 unaPQxx. R Qt x DCRnt, laud. GenyiDd, vel septiuio Galen ' VP' adseri Denda ducinauS. Quibiis uini Dia diligenter inter se coimparati facile plui a CognoSCentur qui Dii diueriant quae aetate inere dixi inuS. Qua in re quid inprimis valeat taurenti adtendendum S ad ConStantem 1 uiarum partim quadriirum partim Oturidamina Sinceritatem, a qua uident antiquissimi Dri ne tui quiderii discedunt Di, ut saepissime ut versu exeunte, propter Patii anguStia litterae adni Dentur nainutiores. Talis Seribendi munditia ut in Sinaitico codice, in Vaticano, in Alexamirino, in Esnraeuia reScripto in Octat0ucta fragmentis Sarravianis, in altero Dioscoride Vindo Donensi, in altero alimPSeSto Vangelioritui uellerDytano Q), in Genesi Cottoniana, in Dione CasSi Vaticano, item in aliis nonnullis acri textus fiuigilientiS
57쪽
Ino duin in papyri sit, ubi posteriores tueri solent: cuius rei ipse codex Sinaiticii testis est, in quo innuuieris locis correctore t et v prora et Y reposuerunt. Ut 1eviter dicain,
quo antiquior St Scriptura, eo magi artificio atque Oniat tiartificioso vacare et nativain vitandam puleiiriti Idinem prae Seserre olet. Quam ad norimal Si quae Scripturaruin Xeinpladediimii exiguntur, in meimbraui nil invenitur quod Sinaitica ui Scripturain antecedat; Similliniae vero ei sunt Scripturae Di Dii-oruin Vaticanoriam et Octateuchi Sarraviani Magnitudinein litterariam quod attinet, nae illi re non magi vitai volumina II erculanensia inter Se disserunt. A non in iis tantuin concor lant quae ad definiendaui aetatem praecipua1n mi ha Oent, sed iugulo Gli etiana re atquei forina eo inuatine tui Deut quae Inaxime a Singuloruria eri Dariun ar Ditrio atque iiS Videantur
58쪽
s disse Scuola concludaS. Hii periinent bonae minutissimaeoxeuntibus versiDu adniDitae, duplex i in m et o qua ruua posterior in tituli et Subscriptionibu celeDrathir, forina II proci pariter in Vaticano atque in Sinaitico codice inventa,
signum I ad sinem verSuum addituna. Quae cognatio triuimissoriana monumentoriam ulla re graViSSina augetur, nondi limonii initialium pia Vocant litterariam Situ DaDent. Contra nauent antiquiSSiuiae memDranae taDuli noStri repraeSentatae,
excepti fragmentis Ionannei PalimpSesti Liondinensi Dus, reli cimae omneS. Transiit illa Scripturae aequalitas a papyri ad 1nem anaS, Sed iam inde a ainto Saeculo desuefacta videtrireSSe Ri Sia in taXanda emptiari non parvi momenti interpunctionis ratio est. Haec in Sinaitico codice exceptis paucis et simplicissilii et HimSSima, ita quidem ut integrae columnae
naud paucae nil punctoriam aDeant atque etiam plumulae textu continui Serie medio verS Sine puncto teriminentur, Saepe Vero continua Verba nulla alia re niSi vacuo distinguantiu Spatio. Rursus ac in re codici Sinaitico cuui papyris et Vaticano codice, nonduin Sati accurate exeuSSO illo quident, maior est Similitudo quam tun alii uionumenticiisque ut videtur poSterioribUS. Denique hae virtute ad pro Dandam Summam eodicis Sinaitici antiquitatena tanto tu Valent, quoniam eorum quOS in SeriDendo adornandoque eo parie naDutSS dixivati utilluS, utut disserunt, a communi ratione liScedit. Ad aliud linumentiam pergimii Scripturae TOXin1UIn. Palaeograpniae Taecae StudioSi acile aeuiore eriint quantopere Leonnardus Hug in ea uuam anno 1810 de antivilitate codicis Vaticani scripsit commentatione delectatus sit textu Vaticano qualiDet pagina in tres columnas distincto, ita ut,
,,Si iiDer expanSII ob oeulo ponatur ex columna Simul uno intuitu complectanaur. in ,,Superficiem libri ViX non Praebere speciem prisci voluminis dicit concluditque inde exivatam eiu VetuStateΠa SSe verbi Dis: , Singulari liae forula codicis docet eum Scriptum fuiSS qtio tempore a voluiiuntini ad iiD S
59쪽
ttarii Sit irin, ille conuit Prisca sucies, cui oculus iuua in- Sueverat, retenta est, Vim voluiminibi is viiiiiiiiiiii sui P0
auteni Vaticanii quidem mitio in perpaucis aliis, ita Sinaitic:ι in coclice alio nullo inventa St. Ohaeret autem ac cum reiihiul uod et ipsum pro Sinnimae antiquitatis iudicio naDeiulurn CSt. inim laxiuia enii probaDilitate Statuitur codicem Sinaiticii in X apum Aegyptiae deScriptum esse. Quod iam visit tretii in SenSiSSein tau1en inte a Frid. II. Serivener cum ΡΟ- Philari Suo docto qui in pneuieridi Du litterariis aura Iourmalos acred Iuderatur for Apr. 1863. r. V. p. 8yde cod. Sinait. explicuit, in aedium protulit. Ut autem a papyrace illo exein plati tota Scripturae in cod. Sin ratio pende Dat, ex san staterinae Singuli pagini columnae institutae Sunt et per ver-Sti paveam tua . . fere 12, 14, 16 itterarum textus Scriptus est, id io mox desues aethun esse Scimus testiDus codici Dus Oetateuchi Sareaviano, Novi Test Alexandrino, puraemi rescripto, Matthaei reScripto DuDlinensi, fragmentis variis Diae Sigio coimprehendimus, aliis ita facile demonstrari potest verSum unuvi Vel duo Vel tre eodem plane cum reliopiis am-tiit passim excidisse. Cf. Lic. 19 47 Di inter :ημεραυε τω
60쪽
inter 13 et 1 suctuantiDus. Alia exempla ut Ioli. 19, 25 sq.
Soriv. in editione Sua codici Canta Drig. l. l. attulit. iAlia insignis antiq)idatis argumenta, quae irSia Sinaiti Coco dici inprimis cum Vaticano communia Sunt, Ium OrthΟ-grapiti tuu univerSa ea rati grammatica Prae Dei, quae nominum declinatione ver D Omauioae coniugatione et Data xi isinceritate Taeca multifariam discedit. Utimui si eniim ratio neu poSterioriam codicum auctore ad Ona uiuiaeuammie Contin ISUIn CCommodare quam ex antiquiori Dia lilbris, ad pios
fallor a ipsis scriptoriuia Sacri tranSierat, fidelit et triuiscri-Dere maliuemant. Accedit ii Dromam Novi Testa inenti ordo, qui eo quod cum antiῬaisSiina Sy rili interpretatione actit apostoloruit epistulis aulinis postpositos habet, ad illa teinpora via drat, qui Dia Ordo antioliSStinomini Odi Citin reliqtio milia, Vaticani, Alexandrini Epnraeua Syri, nondum ilSi recepiti Sac Sta Dilitus erat. Accedunt etiani Singulo mi in Novi ToSta menti iurorum et inscriptione et iiDScriptione antima Si inplicitate excellentes, quem linodum πραξει niade Post iii apud patres udem paSSim, Sed in illi mio Sciam odietim Ostromam invenitur.