장음표시 사용
61쪽
testentur Caesarii is in iis qui eius nomine circumfer itur 11ι-
logis), Epiplianius in ancoriit quem anno 374 Scripsit atque
HieronymiaS, viii, ut DamaSO ScripSit, ne a Latini aDeSSevolebat, sed elim duDitari nequeat quin ipse EuseDius in codices illos quinqwaginta Constantini imperatori iussu anno 331 scriptos curaverit recipienda, a 1 inde tempore eodieuin principalium aemulo exStitiSSe plurimo Imaxime pro DaDde St, in codice Sinaitico a initio addi poterant, etiamsi ante medium Saeculum 1a14i1in Vel ipsius EuSeDii aetate Scriptus est. Quam enini Vaticanus codex aDet aliam ac peculiarem textu evangelici distinctionem iusto pluris fecisSeiu iam, nupereime ΟeS p Datum quod in codice palimpsesto Lucae Zacyntulo octavi fere saeculi eadem inventa St. Quanavi enim ui O-nsi EuseDEPae ratio plerisq91 pro Daretur, tamen alia etiann, Pa aenaulatio valere debeDat, et institui et repeti poteriit. In Sinaitico vero codice res ad diiussicandum perta ilis. In ipSa 1idem empti ira nuIneroruui, Io typi edidimus atque
accuratiu pluriDUS aDulis expreSSimuS, ninil S a aetate ipsius codicis alienum. ESSe autem eo Coreectioni Du A POSterioreS, eo Pro Datur loco Iem aDula VI columna tertia repraesentat; at ista cor rectio quamui non it ad D auctorem codicis referenda, pSo codice vix multo restentior est. Plus valiturum esset si linea qua multa variaeque formae B eor-
rector monDus Matinae capitiDus ad distinguenduna textum intulit numeris illis antecessisse ostendi posset; at id quainvispitii Dus locis confirmetur non Satis evidens St. Illud quid etiamani&Stum St, auctorem officio parum SatiSfeciS8 Suo in Lue enim a Sectione et reliquo Omne praetermiSit: λ quae
negligentia facilius suDrepere potuit Si si poStea quam eodex exiit numem Supplevit, quam iis initio codici destinati erant
Desunt etiam soliis 10 et 15 a D emptis, quae nuta integrum qiuaternionis folium efficiunt. Quae res ne cui in inda nda Imnium horum numereriam Origine gravis Videatur, vetat alterii 111 folioriana par ab eodeui Scriptor an, 28 et 29. quibu non desunt ulmen.
62쪽
in eoque conficiendo locum a Debant. At nec o dii Ditatione exemptiun St. Quae Pium ita Sint, non cautum luco in desiniunda eo dicis aetate multum ni nUIIaeri triDuere auctoritatis. Aliud cum ac re conaeret id te manifeStiu est. Quum eniti codices evangeliorum inaeci antiquiSSinai nostri, PREL etc. maioriDus evangelior ii capitulis instructi sint, ilia se ii laua ante uinali aetatem pervulgata fuerint non ludium est, soli Sinaiticu et Vaticanus ea non a Dent. Nec vero parvi faciendum io code Sinaiticus tanῬiam ad ipsum anonem pertinente BamaaDae epistulam et Pastorena praeDet. Quunt enim pro De Scimu Saeculi Secundo et tertio
utrumque nunc li Driana ad canonicam auctoritatem adspiraSSeet a uiuiti revera inter canonico receptum eSSe, cuiu rei testes luculento naDemu prae ceteris Clementem Alexandrinum et rigenem, at line etiam ire annuim 32 BamaaDae
epistulam et PaStorem cum actiDus Pauli et apocalypsi Petra inter αυτιλεγόμευ i. e. du Diae auctoritati iiDro recepisse Euse- Dium nisi eccl. 3, 25 , quoctu egregie consentit inde ille canonicorum iiDroriam codici Claromontano medii fere saeculi sexti additus sed ipso naud dii Die alis Io Saecidi antioli Or - ,,BarnaDae epiStula, IOnania revelatio, actu apOStoloniin, PaStor, actius Pauli, revelatio Petri ), tum inter omnes constat exeunte fere neculo Iarto i. e. in conciliis Laodiceae anno 364 et Cartilagine anno 397 a Ditis de canonicis ecclesiae lioris pu-
in si naDutSSe. Qua in re piae codici Sinaitico conSenSio intercedit cum Euse Dio it pio codicis claromontani ianone,
Excipiendus anaen est D cocle Graecus et Liatiniis Cautabrigieta Sis, quod inde explicatulum videtur quia Italus eiusdem codicis textus, a stioiΡSum Graecum pepertitisse certum est, niihil eiusmodi prael)uit. His quattuor libris apocryphis Elisebius videtur priores parte detulisse, posthabitis apostolorinii institutioni bus et, cuius postremo loco Πieminit f δη δ' , τουτοι τι h καὶ et καθ' ἐβραίου εὐαγγ κατέλεξαV), Van geli Secundum Hebraeos. Quam in rem cui 3, 25 L et1am 3, 3. 6, 13.
et A. Aliui 3, 16. 0 6, 13. sitiani Clemontis epistulam simili latide
Quibus no nomine epistula ad Helbraeos signincari nuper ViSa edt,
63쪽
IAE Inugetii etiana eo quod inter Baimabain et Pastorum so solia OX Citiemini, cilii Dii tertilini ex antilegonionis iis est si scriptiunsili SSe Permanu Pi'oli altile sit; ne ante Diagis codex ad sinoni integer Stipere est, deperii ita ipSili PaStori naniore parte citiaiulo vero talem ossici DiDliei magna una cura atque elegantia adoritati Doduua laetiisse litetnuS Qtio lotiti illi inulti un-cimo reptitanti etialia illud piaereii luin vide Datur Ossio potiSSi- Diu in Novi Testamenticii Dros Euse Dium in exemplaria ad ini- Perat eva naittenda reeepisse pro Da Dile esset. Qua de re in duas partes discedi potest aut enim nihil recepit nisi quod
nihil exclusit nisi Pio pleraeopte respuerent. Ut illud tutius
erat et pace facile Onanium fieri poterat, Pium D USU Te-1moveri poSset imo diSpliciti imaui esset, ita hoc a1 rogantiae plenum erat et odioSum, anteqhiam pia Dite Onite O iam Praeceptiun SSet, Propria Vi et ar Ditrio a canone excludere 1ae multis Saneta a De Danthu'. In re talia gravi atque inprimis
odio piendi liuidini o noxia episcopum mutentem mandat imperatoris liuertiliter rei liristianae prospicientis ita satisfecisse puto, ut lana plurimi gratum faceret et qiuanti uti o8Set a Se arceret calumniam, licet omnia promiSeue ab eo receptaeSse lae in hist eccl. ἀυτιλεγόμευ dixisset minimo contendi possit. Quae si recte disputata Sunt, Xeniplar Sinaitieuna ad normani EitSe Dii egregie coni omnatum videtum, additis ad finem quae o Diliori Diu a1itilegoinenis quinque illis epistulis catholicis cuin apocalypsi p xiuia erant et tamen cede Dant auctoritate. Simile vero exeinplium aliud nullum lia Dei nus Vaticanii enina eo de quium inde a cap. 9. epistulae ad He Draeos mutilus Sit, certe non poteS at si quae ignorantur commendationen lia Dere AleXandriniis vero codeX, in quo emptiScanonicis duae quae feriantur Clementis epistillae adiunctae sunt, etSi teStetur OtutSSe etiam quinto Saeculo, quo Propter idoneas auSSa Scriptu creditur, uatim vel alterum Vete1uInantilegomenon, quod paSSina etiat invitis conciliis in pu Ulico
64쪽
uSri SSet, cum anonici coniunctini edi, Certe crine nilii ei inicanon Euse Dii alit Cla montano illo commune n et Ceteritu ista cossicis Sinaitici ratio per Se Spectata non an vim lia et illisaedio Saeculo Maarto no eum cogat adSeriDere certe enim poteriit etiam quinto Saeculo tale ii repeti sed naulto est verisimilitis id tum factum SSe itini siem POSSet eum 1adan doctoriam celeSiae auctoritate.
ῬIaeritia an 1 te Non no convincant quae iiDris Esdli asit se Estnerae posteriore manu SuDScripta Vnt. Haec eniti viii Sempsit testatur atria si illum i Drtim in ossico Sinaitico adeXeImplar Conlatum SSe , anti satSSimum , a ipso Pampndo captivo reeogmtium. At Iminime contraria Sta iant nostrae de aetate cossici Sententiae. Spectant enim ad ea tute i 'et in eo ectoriDus nostris ineunte fere saeculo septita in illisti m inutata vel addita sunt. Illo tempore eo de Sinaiticus, qui
na De Dat. Praeterea exemplar illud minii ne una videtri ScriptuineSSe datam recognoSce Dat Pampnitus id ipsum in eo inest quod Panapnitus ad Hexapta Origenis conlatium et recognitu111 8Se'
Haec ad finem Dra Estherae adnotata sit iani anno 1846 ex lapide
ματα. Eadem in revius contracta ad finem libr1 Esdrae leguntur. Quae scripta sunt, μετελημφθη και διορθωθη προ τα ξαπλ. p I. Inea, quidem sententia ita accipi nequeunt ut significon ex hexaptis illud ipsum exempla descriptum esse. Ut enim διορθωθη et παμφtλο διορθωσα da μετελημφθη et αυτωvivo α'τεβαλε sibi invicem respondent. Innotueriant X Montetaeonii alaeo aphia p. 41 et Mali Nov. P. Bibl. ol. IV. p. 18sqq. Odicum iaDSeriptione in quinus μετεληφθη γπο αυτtγραφου et μετελ
65쪽
Serapti Si in extreina in notae Pampulli partein ossi iunt cluplici enim Sigilo, et duo Dia puncti et lineola ab iis seiungunti quae coi rector codici Sinaitici de Suo Giclit. Qui vero notati codicis Sinaitici sive Fridorico-Augustani Scripsit, duas virtutes xenapii illi iis latulat, ito et antiqui8Siniuria Sset et Dannii Pampnili recognituna. Qiiiii auteria tertio Saeculo Sive ineunte
sive Diessio Sive quod PS non e redo, XeUnte Cri Deretur, ut ipsiani exenaplar unde Sinaiticu li Der X Scriptu eSt, apum PotiuS Iam memorana conSta Dat, unde anticimitatis species aliquot saeculis o St, a puro ludiana deSuefacto, minam in m O litui augeri de De Dat.' AI, istis vero cor rectorum noti diScedere non OSSuna quin moneam, J1antana antiquitatem etiam antra cor rectorminvetereimoriam numerii teStetur, 1 Naidem omne praeteri illimum Macarirm notariam auetorem unciali Dii litteris usi sunt. In Di illo alio codice Simile quicquam DServatum St. Accedit piod, ut Supra indieatuna est, lana oetavo aestulo vel nono in molliori Du naena Dranariam PartiDu multam 111 pagi-
ετερρυ ξαπλου etc. Ceteriam acile opinor intellegitur, notam aniphili nec tum si revera ad ipsam liori emptionem pertineret eam Nam voliunt vim contra sutiamsi antiquitatis argumenta in codice Sinaitico conspicita
Bidliotneca ampliati Caesareensis maxime papyris a initi composita videtur fuisse Hieronyna enim teSte ep. 34. 141. ,,eX RIte Or- ruptain Acacius et Eugoius in aena Dranis instaurare conati sunt. SuDscriptiones illae revera eum sententia nostra pugnarent si ab ipso codicis Sinaitici scriptore vel eadem certe cum eo aetate addita essent. In sic opinione is erat qui primus illis ad nos refutandos usus est. Errore ver Patefacto, a nilii evidentius esse potest, iisdem ad mentes pertur Danda a Dut inane prorsus ac frustra est.
66쪽
namia Scriptiara tantopere expalluerat ut nomin litteris atramentiana induceretur, neque id tim primum Sed secundum factum est, licet iando prior renoVati SUScepta Sit accurii tiris dosniri non OSSit. Palaeograpniam Taecati a Deologi ac nilologis plurimis ignorari ut Sati notum est, ita ignorantia pudendunt initiis Det nisi in cilena 1 rogantiam coniunetaui a Dei. Hae nSinaitico siderii codice vix poterat fieri ut maneret rennota, ita ut Hieronymi ei Dis adniDitis princeps codicum dici non potuerit ,aDSPaemiorSi inVidoriani, si ignorante spii nuduint, quid loqJaantiar, de eo audent iudicare pio noseiunt . At ut in no litteram n genere tae ignorant 1m1Stra doceanthi nee pudeat eos Simonidea a Dula deserta Diodeuntis te occurrit ii-pide implecti, reliquum S longe graviSSiniunt et a palaeOg rapnici rationiDus pia proprie dici Satis Xenatum uinimae antiquitati arguimentum. Hoc in eo pleni codex Sinaiticus continet textu positum est. Quod quiani sis quae ad uniVer-Sam teXtu rationem Significandam scripta si in infra plene cumulateque doceatur, O loco satis erit selectis paucis S - si 1manifeStis luculentisque exeniplis uti Mari, evangeliunae vetere consuetudine sic editur ut aput extreimum verSIUS
viginti complectati tr. Nec aliter illud had sint codices Graeci nostri laudatissiun Saeculoriani ut videtur tinti et Sexti AleXandrinus toti nensis, purae Syri Parisiensis, Degne Canta-DrigienSiS, uim uncialiDu reliquis Diattuordecim et minuSculis ouini Dus, tena codice Itali septem cum Vulgatae omni DUS, Syriaci omnes, interpres Gottius, alii. indominus Euse DiuS
ad Marinum testatur, in accuratis exemplari Dus fere omni DUS' extreImo VerSu duodecina deeSse, Diod testina onium etiana Hieronymia confirmat, ori Dens Hedi Diae se omnes Graeciae iiDro paene Oe capitulum non nauere . iiiiiii igitur plus quingenti codice Graeci a quinto inde saeculo scripti InlroconSenSu OS Xniueant ei Sus, quos Euse dius ante anniun 340
67쪽
qtio mortuus est in plerismi codici tuis ion inventos testiscatur, Soli contri stant codice Sinaiticus et Vaticanus, Euset, talia aetatis confusetudinein deliter testantes. Plus etiam, ut videtur, lociis epistulae ad PDesio pro Dat. Huitis enim in principio codices iaeci et interprete et Patre magna, On-
eSSeg, quemadmodui nee Marcionem aliter legisse probatale est. Post Basilium nena amplius eius lectionis meminit quid qiuod Hieronymiis, quum rigeni conamentarium ad Suum Onficiendum vel maxime adnibe Dat verDa aagni Imagistri ex ipso quem olim is ante oculos abutSSet textu potiUS lam ex , CurioSiore cinterpretatione pendere non adsecutus videtur . Cf. NOV. TeSt. meum . l. Iam vero Soli codicum omnium Sinaiticu et Vaticanus y uterque a PriΠin manu, CUII ,,VeteribuS
Basilii codicibus conveniunt. His lectioniDus alias adiungamus, qua in codicibus tempori Sili se invenisse testati sunt veteres et tamen vel nullus vel alicissimi codices ad Daeo tempora ConServari 1nt. mimo omnium loco ponendus est Matinae versus 3 capitis 13. Hunc Hieronvinus teStatur Orpnuritum Saeculo tertio ita Scriptum
Ex Liatinis solus accedit codex Itala Taurinensis olim ODDiensis,
qui ipse ad quartiam saeculum referendus videtur Tamen etiam tres versiones Orientales, Arinena, Aetniopica Aralnea, dissidentiDus piidem codiciDiis longe terisῬ1e, eandem antiquissimi textus rationem connrmant. Ceteriam quum e tota textus sacri historia tum ex Irenaei testimonio certum est supplementurni et vulgatissimum medio saeculo Secundo antiquius eSSe. CL 1, 255. υτ γαρ καὶ προ ημῶ παραδεδώκασι καὶ μεῖ e τοῖσπαλαιοῖ τω αυτιγράφω ξύρηκαμῖv.
Ex o vel alio sonte persimili duxeritnt 1ae secundis curis inlata sunt codici Vindobonensi epp. Paulin apud nos numero 7 Signato. In his est etiam quod ver Da v φεσω unetis notantur. Hoc maxitae loco Hugius i. t. pag. 26 usus est ut codicean Vaticanum in ea teImpora reponeret quae Basilium nondum viderunt. Ε
68쪽
iunctuu esset. ,,DeniqJae et impiu ille P playi iii proponit advel si uti nos hoc ipsi ui et dicit Evangelista vester Matthaei stan i inperitus fuit ut diceret per Esaiam . liodqiiuu ipse in pleriSque codici Diu non ampliti inVeniret, ,poStea a madenti Dia Viri Sti Diathun or Diti a tu eSt, etsi Porpllyrii textum etiani Eusebius ad Saluium 78 ei in holmiliis ita sonantur Clementis 18, 15 eStatur. 3 Iam eo lectio saeculi tertii in codicivus Giaecis uncialiDu periit uanitriis, in inni fili pariter versioniDuS: non item in Sinaitico iuro, in quo
codiciDu Graecis excepto solo Canta Dragiensi Scriptii in St v αυτ ζω' η'. Quod ei o rigenes ex nonniillis laudat codici- Diis addita censura τάχα ου ἀπιροά cis aliique Scriptore antiquissimi ut Valentiniani apud Irenaeum, Naassoni apud Hippolytum cum interpreti Dii no Ddissiuiis confirmant, V Uzωζω εστι', cum Cantaurigiens solus Sinaiticus conServaVit. Marcum in evangelio 11 1 a Matinae et Dica dissentientena και ει βηροαυια edidisse Origenes scripsit. at nantium Grae-
Uberiora et accuratiora 1 renti si ad hunc locvin t ad eos ii Sem1untiu sati8laciet OInmentaritis criticiis oditionis Novi Testamenti naeae Ina1om Octavae, uiu Primus a Sciculus modo Xut. Similis ratio est loci paralleli apud Matthasiam, ibi cum Cossicibus quibusdam Hieronymi consentiens codex Sinaiticus eanden scripturam praebet, accedentibus V no minusculo 124 pluritas si versionibus.
69쪽
tius et Armeniis. Quod Isidonis ' 434 HeDI'. 9, 1 in , an-
Dius et Hieronymus testati sunt, Nicopolin idem esse oppidum, distans a Hierosolyma paene centium et SeXaginta Stadia Quum igitur illos non ita existimaturos fui88 appareat, niSi κατουεξηκρ et in codici Dus Suis inveni8Sent, occipSum cum nonnullis aliis Sinaiticus codex prae Det. His igitii locis quas lectiones teriti ac tarti Saeculi Scriptore e eo dieiDu Sui protuleriint, dissidenti Dii vel omni Du vel paene omni Dia eo de Sinaiticu no Di QOnServavit. Nec emininii Dioinenti in iis est locis Di quem textum in si Dris suis exscripseriint vetere vel 1imi interprete eXPreSSerunt, eundem codex Sinaiticus Graecomam omnium prae Det Soli1S. StiuS
Contra 11, 2. Origenis testimonium Sinaiticiis deserit, non item L.
70쪽
Πuctuant Matth. 6, 33 u Di solus cum duobus dd. Ita l. altero Germanensi et BoDDiensi et auctore Speculi item Eustita et Ps. -AtDan. nonsit init. 21, 2 ' βασιλεια absque additamento tuetur: Roua. 5 7-Di Solus Sinaiticus cum rigene solo μοτι pro μολιος praebet Marin 7, 13 ubi lectionem Clementis
ot rigenis atque latinoriun codicum antiquiSSimorum η πληpraetermittentium soli1 Sinaiticus confirmat Matin T, 18 ubi solus Sinaiticus, priore loco accedente Vaticano, bi ε εγκερο tuetur cum Heraeleone et Origene itemitte Dialogo contra Marcionitas 2 etr. 1 4 Di Solii Sinaiticus eum prae Det
Ion. 19, 38 udi Sinaiticus solus lectionem ab antiquissimis eo-didibus latinis ani dico et Syro Hierosolymitano XpreSSam custodirit, λ:ου υ και petu Marc. 1, 5 ita solus Sinaiticus cum Origene et dio Dus codici Dus Latini και λεγω omittit: Marc. 7, 3-Di Solus πυκυα prae Det Iod expreSSeriant optus, Gottius, Syriis posterior et Latini aliviot: Ion 6, 1 ubi solus textum Verissimum Servavit, quem Tertullianus cum auctore Speculi secutus est panis gerin ego dedero pro alute hundi caro mea est Ion 2, 3-Di Solus textum prorSu Ionanneum interpretum latinorum vetuStissimorum et Aetniopis, notatum
etiam in margine Syrae pusterioris, Servavit, etSi iam eadem aetate vulgata lectio sit superscripta 2 Cor. 12, 15 Di ει TSῆισσοπεῖω υμα MIT 'mo αγαπωμαι quod egregium est cum Solis Sanidico et Copto scriDit: pD 3 9 iiDi cum Solo.
Tertullianus parum caute, opinor dixit: ,rapuit naereticuitu praepositionem: poc. 3, 3 Di pro η γρηγορηση cum Olo
Antea h. l. addidinitis μηδε α πελπιζο τε Liuc. 6, 3b, quod cum Syris interpretibus solus Sinaiticiis praebebat. Nuper vero idem quurn Tregellesi e codice Zacynthio palimpsosto ti1n a me in codice unciali Smyrnensi erilium est, unde non mirum auctoritas ei lectioni accedit.