Odyssey: books I-XII. With introd., notes, etc.

151쪽

Taυ ' ἀοιδος ειδε περικλυτός aυτὰρ δυσσευς πορφυρεον μεγα δρος ελων χερσὶ στιβαρνὶ σικακ κεφαλης εἴρυσσε κάλυψε δε καλα πρόσωπα 8saῖδετ γαρ Φαίηκας ὐπ' ὀφρυσι δάκρυα λείβων. η τοι τε ληξειεν ἰείOων θεῖος ac ιδὸς, δάκρυ' ὀμορξάμενος κεφαλης ἄπο φὰρος ελεσκε και δέπας ὀμφικύπελλον λων σπεισασκε θεοῖσιν αὐτὰρ ἔτ' ci ἄρχοιτο καὶ ὀτρυνειαν θείδειν oΦαιήκων οι ἄριστοι, πί τέρποντ' ἐπέεσσιν,αψ 'Oδυσευς κατα κρὰτα καλυψάμενος γοάασκεν.ενθ' αλλους μεν πόντας λάνθανε δάκρυα λείβων, 'Aλκίνοος δε μιν odi ἐπεφράσατ 'ν ει όησενημενος ἄγχ αυτου βαρυ δε στενάχοντος κουσεν. 95αιψα δε Φαιηκεσσι φιληρετμοισι μετηυδα' Κεκλυτε, Φαιηκων γητορες δε μέδοντεῖ' ηδ με δαιτὸς κεκορημεθα θυμον είσης

φόρμιγγός θ', δε δαιτι συνήορός ἐστι θαλείη

νυ δ' ξέλθωμεν καὶ ἰέθλων πειργὶθωμεν Ioo πάντων ως χ' ὁ ξεῖνος νίσπη οῖσι φίλοισιν,οικαδε νοστησας οσσον περιγιγνόμεθ' ἄλλων πυξ τε raλαισμοσύνη τε και λμασιν δε πό&σσιν.

Ω ἄρα φωνησας γησατο, τοι δ' ala' ποντο.

152쪽

o δ' η τοι πρῶτον μεν πειρησαντο ποδεσσι. 2 τοῖσι δ' απὸ υσσης τέτaτο δρόμος οἱ δ' ἄμα παντες καρπαλίμως πέτοντο κονίοντες πεδιοιο.

αυτὰρ επειδὴ παντες ἐτέρφθησαν φρέν' ἰέθλοις, τοῖς ἄρα Λαοδόμας μετέφη raῖς Αλκινόοιο Δεῖτε, φίλοι, τοὶ ξεῖνον ἐρωμεθα εἴ τιν ἰεθλον

153쪽

To δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις δυσσευς Λαοδάμα, τί με ταυτα κελεύετε κερτομεοντες , κὶ δε μοι κω μαλλον ενὶ φρεσὶν η περ ἴεθλοι,ος πρὶν με μάλα πολλ' παθον και πόλλ' εμόγησα. Ἀρενυ δε μεθ' υμετερη ἀγορη νόστοιο χατίζωνημαι, λισσόμενος aσιληά τε πάντα τε δημον.

To δ αυτ υρύαλος ὰπαμείβετο νείκεσε ἄντον' o γάρ ' ουδὲ ξεῖνε, δαήμονι φωτι είσκω ἄθλων, Τά τε πολλὰ μετ' ἀνθρώποισι πελονται, μὰλλα τω o θ' ἄμα νηὶ πολυκλ' δι θαμίων,

154쪽

ii τως υ πάντεσσι θεοὶ χαρίεντα διδουσιν

ὰι δράσιν, ἴτε υην υτ α φρενας οὐτ' λορη ν. ἄλλος μεν γάρ τ ειδος ἀκιδνότερος πέλει ὰνηρ, ὰλλα θεος μορφην ἔπεσι στέφει, οἱ δε τ' ες αυτον Iro τερπόμενοι λεύσσουσιν ὁ δ' ὰσφαλεω ὰγορεύειαἰδοῖ μειλιχίη, μετα δε πρέπει ἀγρομένοισιν,ερχόμενον δ' ἰνα - θεον ς εἰσορόωσιν. αλλος δ' α εἶδος με ὀλίγκιος θανάτοισιν, αλλ' ο οἱ χάρις ὀμφιπεριστεφεται ἐπέεσσιν, 175ὼς καὶ σοι εἶδος μεν ὀριπρεπες, ουδε κεν ἄλλως ουδὲ θεος τευξειε, ' ν δ ἀποφώλιός εσσι.

155쪽

των δ' ἄλλων τινα κραδίη θυμός τε κελCύει, δευρ' ἄγε πε*ηθητω, πεί, 4 λώσατε λίην, et o 5 πυξ ηε πόλn η και ποσὶν, ου τι μεγαίρω, πάὶ πων aιηκων πλην γ' υτου Λαοδάμαντος. ξεῖνος γάρ μοι ὁ δ εστί τίς ν φιλέοντι μάχοιτο ἄφρων δη κεῖνός γε καὶ ουτιδανος πελει ὰνηρ, ὁ ει ξεινοδόκω ἔριδα προφέρηται ἀέθλων aio δημω ν ὰλλοδαπω εο δ' υτοῖ πάντα κολούει. των δ' ἄλλων Ου πέρ τιν' ἰναίνομa οὐδ' ἀθερίζω, αλλ άθέλω ἴδμεν και πειρηθημεναι ἄντην. παντα γὰρ υ κακός ειμι, μετ' ἰνδράσιν ὁσσοι ἄεθλοι.ε μεν τόξον οἶδα εύξοον ὰμφαφάασθαι ais πρωτός κ' ἄνδρα βάλοιμι ὀιστεύσa εν ὁμίλωανδρῶν δυσμενέων, εἰ και μάλα πολλοι τaῖροι αγχι παρασταῖεν και τοξαροίατο φωτῶν. οιο δη με Φιλοκτητης ὰπεκaί το τόξωδiὶμ ενι ρώων, τε τοξαροίμεθ' Ἀχαιοί. aeto τω ν ἄλλων με φημι πολυ προφερεστερον εῖναι,οσσοι νυν βροτοί εἰσιν επι χθονι σιτον δοντες. ὀυδρασι δε προτέροισι εριθέμεν ου εθελησω,

156쪽

ὐλλ' ἄγε νυν μέθεν ξυνίει ἔπος, ἄψρα καὶ αἰω

ημετέρης ἀρετρος μεμνημένος, οῖα και μῖν Ζευς επὶ ἔργα τίθqσι διαμπερες ξέτι πατρῶν. 2 3ου γαρ πυγμάχοι μὲν μύμονες οὐδὲ παλαιοπαι, ἀλλα ποσὶ κραιπνῶς θέομεν καὶ νηυσὶν ριστοι, αιὰ δ' μῖν δαις τε φίλη κίθaρίς τε χοροί τε ε ατά- εξ μοιβὰ λοετρά τε θερμὰ και ευναί. V ἄγε, Φαιηκων βητάρμονες οσσοι ἄριστοι, Eo

παίσατε, ς χ' ὁ ξεῖνος νίσπ' οῖσι φίλοισιν, οἴκαδε νοστησας, ὁσσον περιγιγνόμεθ' ἄλλων ναυτιλίη και ποσσι και ὀρχηστυῖ και do Gu. Δ μοδύκω δέ τις αἶψα κιων φόρμιγγα λίγειαν

157쪽

κηρυξ δ έγγυθεν λθε φέρων φόρμιγγα λίγειαν Δημοδόκω ὁ δ' ἔπειτα κί' ες μέσου G δὲ κουροι

οἱ γαιάων πολυ φιλτάr ἐστιν ἁπασέων.

158쪽

τω δ' ς δέμνια βάντε κατέδραθον φὶ δὲ δεσμοὶ

τεχwροντες ε υντο πολυφρονος Mφαίστοιο,ουδε τι κινησαι μελέων ν οὐδ' ὀναεῖραι. καὶ τότε δὴ γίγνωσκον Oυκετι φυκτα πέλοντο. ἀγχίμολον δέ σφ' λθε περικλυτος ὀμφιγυήεις, ooαῖτις ποστρεψaς, πρὶν Λημνου γαῖαν ἱκέσθαι' Ῥέλιος γάρ οι σκοπιην ἔχεν εἶπέ τε μυθον.

βη δ' ἴμεναι πρὸς δῶμα, φίλον τετιημένος τορ'

ἔστη δ' ii προθύροισι χολος δε μιν πως θρει σμερδαλεο δ εβόησε, γέγωνε τε πασι θεοῖσι sos δεῖ πάτερ ηδ αλλοι μάκαρες θεοὶ ἰεν ἐύι τες, δευθ', να εργα γελαστα και υκ επιεικτὰ δὶὶσθε, ὼς με χωλον εόντα Διος θυγάτηρ 'Aφροδίτη

159쪽

ευδειν' Ἀλλά σφωε δόλος και δεσμὸς ερυξει,

Ἐρμεια, Διὸς υἱε, διάκτορε, δῶτορ ἐάων, 535

160쪽

αυτίκ' ναίξαντε ὁ μὲν Opi xiii δε βεβήκει, η δ αρα Κυπρον κανε φιλομμειδης 'Aφροδίτη,

την τερος ρίπτασκε ποτι νέφεα σκιόειπα