Opera

331쪽

dum laudabilia reprehendit, Lucianum non sensu negli-γnriam suam ipsum fateri . 9: νιά renολυ ἀπ-λανη- θην του λογοm contra in eo, quod hic unico agendum erat, ut hunc librum ab Luciano abjussicandum esse doceret, ubique Solanus domitavit, halucinatus est, Luciani illo Νεκυομαν 1είαν 1 ipsius Menippi εκ πανalisus transsorinam: quasi ut Lucianus Menippi, ita etiam Menippus Luciani esse imitator potuerit. Sed lanum quum etnatorii asius optime ille quidem

Lucianum agnoscens Imris convicerit miror fuisse,

qui erranii Solano quam Hemst litisio e rem refutanti adsentiri mallent, velut elinus si Schmio ter, cujus Verba haec sunt: non immerito dubitamini, utrum hic liber genuinus in necne . Nam violandin qui Vol.

Il. p. 357 sqq. et ipse dubitavit, et qui Luciano Moy

mantia ereptam Voluit Lehmannus ut opiniones suas defendisse viderentur, aliquid amo ipsi adje aerant. Quanquam Lehinanes ipsius additamenta, quae Vel scriptura salsa vel mala explicati vel alius error progenuut, non amodo refluations sed ne mentione quidemssigna esse censeo. Nam quod Lelamannus conten sit, scriptorem idem paene eadem via in hac Necyomantia et in Icaromenippo secutum esse et uiriusque limus libelli eandem prorsus esse naturam eiadem faciem id et ab Violandio adsumptum et ne vere quidem Judb ratiun est. Immo per totiun Imromenippum soli ridentur philosophi: at in Necyomantia ut de ipsa sych

niantia taceam primo loco divites et potonis et Secundum hos demum philosophi traducuntur. Deinde cum 'Violandi Loliniannus iresiam Vatem c. 21 uis praeceptum dedisse, non praedixisse futura miratur, oblitus

iter ius vel orati Semon. II, 5, 2 sqq. Iriolandius autem, qui II. p. 358 Moiani lamnium in My

mantia non ille quidem ubique sed tamen saepenumsro

desideravit, nimium malo ibidem p. 360 opinatus est psyctoniantia in hoc libello dilaudari, quas potius hic lepidissime derisa est Issislandius auunculis auis

332쪽

ipse merito siffisus Necyomantian uirum Lucianea sit necne, ad extremium tu medio reliquit Enimvero Solanus, Uielanssius et Lehniannus hunc Saturam in Olentes divitesque potissimum Scriptam esse usque eo

obliti sunt, ut potentium insectation c. 17 ossenderentur et hilippum e rege Sutorem Veteramentarium iri time ferrent. Quanto melius enisterhusius audi- cmit se compertum non habere, an hilippo tam vile opificium certa quadam ratione tribuatur, scholiasiae

tamen condecturam non ineptam esse ne tu abhOlTentem.

Equidem jam in adnotatione ad h. l. demonStravi, quae c. 17 insunt ea ipsius Luciani ingonio esse dignissima. Tummonastertiusius ad . 14 Solano de frigore orationis nescio quo querenti pum so opposuit frigide eitim aut languid in Necyomantia nihil omnino dictum esse scito. Quum igitur Necvomantia certo sit Luciani,

templa est quaerere, ecquaenam res mirifieam istam dubitationein de vero ecyomantiae Scriptore pepererit Nempe Laicianus omnino semet ipse exscribit suaque

nimis crebro repetit et eadem fere ubique inculcat. Quae repetitio quum in M. Tullio Ciceron ad scribendi genu pertineat, ad argumentum in Q. Horati macci odis, perpetuis quibusdam querelis de rerum humanariun Vanitate eadem in Luciano multo patet latius. Qui in tot saturis nunc in philosophos nunc in rhetoras nunc in divites potentesque nunc in deos gentilium scriptis

easdem ubique rationes iterat, eodem dicendi genero utitur, easdem metaphoras, comparationes, imagineS,p0stremo saepe etiam eadem Vecta de eadem re semes et iterum non dubitat repetere. Hoc ideo amni negligentia quadam accidit, quod Lucianus quum diu scribendo Vicium quaerere coactus esset, an imulta scripsit ediditque γεγναnru αἰ r ciri ε/oα, Suida S. 1ουκιανός),

partim minore em1ditionis doctrinaeque copia, quod Irnatione Syrus primum vitae potius prodesse quam literis volui atque ex C ' et causidico aliqua siurbst0r, e rhetore marsum exsulit auricus neque semper

333쪽

Ν ΤΟΜΑΝΤΙΑ. LXIoperam litoris graecis mare potuit. Has igitur πω titiones, praeclarum quoddam certae emendationis insu mentum omnes sere editores neglexerant, Solanus tamen in sola fere Necyomantia re fortuita admonitam non

neglexit. M in e litionibus in codicibus parum non Roni Mortuorum Dialoe et ecyomantia, in quibus

partim eadem repetita esse haud sane num est, continuo ordine se excipiunt. Hinc ita scripsit Solanus ad Necyona. 1: Ut domus non fugisse eum in Dialogis

Mortuormn dam saepius dicta repetere , errans illo hic etiam in eo, quod Dialogos Mortuorum post Necyomantiam demum ab Luciano scriptos esse non Vidit. Ex his sequitur, repetitiones illas in omnes omnino Luciani saturus cadere, ita ut ob lianc quidem causani

aut pleriquo etiani alii libri aut ne Nocvoniantia quidem ab Luciano a laudicari debeat. Atqui hoc ipso argumento ab repetitionibus ducto Solanus et Lehmannus si

non solo, at uno omnium maxinae nituntur eodemque

mire abuti videas otiani Violandiunt, cui uni ininon II p 357 et p. 360 repetitiones illae partim in mentem

redierunt. At hoc quidem argumentum non dico nullum osse, hoc dico vina habere plane conuariam. Quum enim Lucianus hisco repetitionibus ubique utatur, certe cyomantiam ipsius Luciani esse etiam ex eo sequitur, quod ab Necyomantia perpetuae illa repetitiones non

absunt. Hoc unus ac praeter caeteros enasteriausius

eximio vidit, qui ita scripserit ad c 2 sin.: similiter, ut Lucianum agnoscas, in Tim g 13 et ut Solani opinionem de scriptore Necyomantia ignoto refutaret, plures etiam repetitiones memoravit, ut ad . init.: iisdem paene vectis leguntur in Charon. c. P. Quae quum ita sint, nihil certius esse potest, quam Necyomantiam ab ipso profectam esse Luciano Quem librum qui aliis fibuero ausi sunt Solanus, Wiolandius et Lehmannus non modo non id quod ipsi voluerant, sed contrarium vel inviti demonstrarunt et hoc unum exemplo suo docuerunt, quae via in ali tamque ina-

334쪽

pedita quaestione omnibus long fugistula sit. Sciona autem os quosdam nauio, qui ab Solano decepi do Necyomantias scriptore et ipsi orbo dubitarunt, velutis. Ivelatariini De aetate et una Luc. p. 26 . Non possiun tamen, quin o r. Jacobsto, Viro regio,

corollarii loco aliquid adiciam. Qui in Append. ad

non Advers. p. 288 a. 1814 et dialogum mortuorum XM Necyomantias arguinent ut putat sinsilem Luciano minime signum esse in sod ex erus laciniis ab imitatore compositum, neque dialogos mortuoriun XXVI. XXVII. XXVIII hujus scriptoris esse, non magis ac My Inantiam. Quodsi sola repetitione ostensus ost, debuit aut sicuti Sesanias fecit unam Necyomantiam aut unum dialogum mori. XX ab Luciano at judicare, non utriII quo quo facto ille Lucian no ea quidem quae semel liceret reliquii. Tum de imitatoribus Luciani ne indoinus quidem nuper ad Lucian vol. I p. IX satis recte statuit. Inus autem Solanus ad Necyom. c. 1)multo ante violandium T. I p. 331 et anto Leh-

mannum ad ec. c. 1 in i imitatorem nescio quem Luciani suum finxit, qui eis Myomantiam conscripsisse videtur. Postea is qui Violandium diserto nominat, C. B. asius in Noricos et Extraris vilis p. 128 a. 1813 ab innatoribus Luciani opera adulterina dicti proiecta esse, ut Malcyonem'. t tam tum abest, ut opera ista imitatoribus deberi possint, ut Luciansis sint dissimillima, velut illo ipse 'Aλκυών, in

quo dialo res Luciano invisa metamorphoses desensas sunt. Uno anno post imitator iste Luciani ab Solano procreatus, educiat ab asio dam conjectora acobrio adeo so Viriam praestitit, ut ipse et Necyomantiam et quatuor alios dialom procreare posset. Nuper em Oxaris eodem modo natus est, nempe ab nauatoris

Luciani, si modo M. Ouuentakium Me subdito rixaride p. 35 sqq. solum altilias. At enim Veros Inoiani imitatores novimus potissimum Byzantinos, Pria hanc causam minimo pertinenti suis enim potest

335쪽

esse tam aversus a Vero tamque praecus ut

mantiam saeculo XII et XI demum scriptam esse opinetur Ac de Byzantinis Myomantiae ipsius inuatoribus, qui partim adhuc exstant, Hasius ipse lissemit t. l. p. 131-2463, quoriam unus saec. XII dialogum nomine 2 3 αρίαν scripsit, quem vialogum asius intomum edidit, alius Magarius 7 saec. XV dialogum

barbarum, mus argumentum asius exposuit: Λιά- λ ογος νεκρικός ἐnis , μία ἀγρι sic ἐν oti si sic porro, d alio prorsus tacere praestat. tutamen aliarisius addaeo et o meliora potuit, Velut Theodori rodromi Biων Πρῶσιν , a Malogus e Luciane ejusdem nominis dialogo expressus erat, ut ad Vii. Auci. c. 1 liximus. Itaque Theodorem rodromum aliosque ygantinos sane adparet Lucianum naviter imitatos esse. Et ast eisdem viris scholiorum Lucianeorum pariem

meliorem prosectam esse confirmo quam rem neque

alii ne itis obstus in Varr. iaci p. in animadvert runt. Quodsi diu tam longa lisputatione peram e didisse videbor, a continuo ordine Necyomantian legast M Ρhilopseudon , adnotatione mea in consilium adhibita Tum prosecto intelliget unius scriptoris opus esse tuumque. Ergo vi Νecyomantian genuinum esse dialogum negaverit, is eadem opera nembit Luciani esse posse Rhilopseudon quo errore nihil turpius cogitari polast, nihil absurdius. Denique qui imit toribus Luciani paulo post ipsius aetatem locum fuisse finxorant, obliti erant, sat uncum eumque talem, qui ipsos deos gentilium riserat, imitando exprimere nihilini quidem aliud futurum titisse nisi sinere praesens capitis inculum adire. Quanquam isti inuationum aucupes alios inplores, quos paulo post Lucianum scimus floruisse, usque ad labantum et Eunapium prorsus neglexerunt. Tantum enim abest, ut hi gentilium vitiamnis patroni imitando nostrum usquam προ--rint, ut de Luciano ubique taceant umque ossi persequi soleant inam nocio.

336쪽

Caput IV.

J Beltheriam virum sane doctum et acutum nemo nescit plurimos codices dilimnter contulisse, in critica arte prudentiam adhibuisse neque incon lite vociferari solitum esse sed clauso labello recte cogitare. M Inorim et enconsium viri M. Hauplius scripsit in Opuso GII p. 23 sqq. , quem saepe ducem sequi licet, minime tamen quae scripsit omnia dilaudare. Recte Hai tius p. 45 eriorum editorem vixit graecorum maxime scriptorum Volumina centum fere solum o Novisse. Adeo Beciser quem Iosae scriptorem non inlidit in quo edendo viam non ipse praeire voluii 3 cui priorum oditomini debitam gratiam persolvit quom deniquo aliis prius edendum reliquit Enimvsro domuitis optime meritus est veluti de oratoribus uicis ferino omnibus si tamen Lysiani exceperis. Sed quum tot tamque spissa volumina ab eo edita sint, inspu sucredere in omnibus eum permulium efficere potuisso si nimis amici hominis, ea quoque quae carpenda sunt praedicare in litoris enim non auctoritas Valet, Valent argumenta. Tamen o Luciano Beltheri adhuc iacui Verenter, postea quoque tacituriis, ni hic ipse locus de dialogis suppositis nunc vocem me emittere cogeret

' Primum has odita sunt Rost Hi a. 1880.

337쪽

videtur, ut C. Jacobitium refutaret. Omnino enim Berior ab Iacobit e sitione a. 1836, quam ubique consuluisse videtur, saepissime maximeque recessu, quod ita recte audicasset Jacobitium virum alioqui de Luciano perbene meritum tamen non eum esse, qui hunc scriptorem probe sciat recensere. Ipse Belther levs quoddam iάρεργον pollicitus diserte edixit, non recensuum ab se odi Lucianum sed tantummodo recognitum omni autem hac opera quam primum defungi voluit sensit ius ab aliis consiliis ad tantas res os uansiliisse Onanibus fero rediis praefiscine imparatum. Nam ne lue codices nis alionii ope comparatos adferre ullos pes at neque Lucianum ipsum antea tractaverat, neque omnino festivissimo scriptori tristitios eris con-Veniebat praesertim an senis annos enim tum habebat

octo et sexaonis. Hinc tantopere ostinavit, ut nullum visi foris bis torus sinorem ac ne enisterhusium quidem adiret, nullam deniquo editionem praeter duas inspiceret Jacobili sal quam supra diximus et Scianus-deri. Etenim typothetis describendam tradiderat editionem habilem admodum et parvo parabilem Schmi derianam , quam ipso hic illic correxit, sed nimis saepe retinuit integram Nolo hic repetere, quae olim scripsi in Epist. Crit ad Fris l. p. XXIII sq. ubi de Schini de edition judicium tuli aequissimum. Sed quum Schmiodor nimis a Belino pendere solitus esset, accissit, ut inani sititor inscius haud dubio et invitus Belini Vestio saepe lint atqui Bolinus homo fuli: exiremi ingenii contra ea idem Schmis ter, ut ego i l. p. XXIV recte judicavi, primus ingentem in locorum e codd. Parisinis praeclaro emendavit: Haec totur laus uni Schniisdem reddenda est, non transferenda in B cerum, qui nihil aliud quam a Schmiodoro bens inventam in Ceteraunioluteri lastinatio Schnaiederum saepiustam caeco impetu secuta est, ut parum Vera parum latin eodem in loco ab Schniisdem sumere non dubitaret, crius generis loci Maviores infra proserenturi alia esse

338쪽

ne plura lim modi adiciam. Mem e litis. Iuun m viter ille versariit, eat Jacobiti, qui muta Mum me dicta planeque Ira m e codd. me Hriit. Injurinan lacerem e ero, si marem haec vitia Iunia tan viri manu numque e Luciano riumum ejecta esso. ruis in locis viter Schmioderi lectionem sequi conmovi ben graecam et auicam id quod in apertia acritarum viti nemo non laudabit M vero est etiam, ubi ambiti in manifesto reor tamen ab ero lon propius almuM rea ipse Belucenis Sae numero inim Iacobilius bono videriit, Schini eri lectionerno te interpolatanae recentem probari nullo modo posse, ideo ius bommuncodicum in his omnium vetustissimi Vindobonensis Mniendas in erat. contra Beriremis, qui interpolationes ex aliis scriptoribus olim solebat, tamen in Lucianosius quod parceret tempori sive la rem sugeret, lae um- quo in lalmini scripturam Selin lederi maluit consume. Atqui talis tantusque criticus minime cim Tabat . in arche pi mendis crebemnis ipsius manum scriptoris

Quamobrem ogo in mea ditione aut, ubicunque id mihi contigisset, ex antiquomina librorum vestigiis crimiorem ipsum restitui, aut si in eo rusum laborassom, salioni in adnotatione hoc diserte addidi, veram crimi an in antiquis codd. adhuc delites re Quas quum ita sint, Belictoriana ex duabus editionibus, maxime

quidem Schniisdem Maim etiam Jacobili num conflata atque perinixta est At, inquit Bestiteri Lucianum emendationes haud paucas ornant ipsius Boisin et Motanto viro minime indignas. emps sic praecipua laus limus editionis plerii quo ad conrecturas rediit ipsius

Miseri, quae in unum omnes locum Mnjuncta j mas implebunt paucissimas. Quod unum Vix a novix quidem satis causas se debebat quamoti sin

339쪽

PSEUDOLU, IS. LXUBAher Lucianum oderet universum. GraVe udicium, non nego, sed sicut Umbricius optime ,mentiri nescio, librum, ni bonus est, nequeo laudare' Haec eis dicta sunt, qui inepto toti pondent ab Luciano Beli heri quum alii tiam . emaysius inultis locis libelli iam contemnindi Lucia undosis ynsscor . Vixdum Lucianus editoris Berolinensis exierat, quum amicus juvenis elatus gaiuli ita ad ni scripsit Verbolentis: Inan I an sichalis Betritor Ausgabo vertamen et iurari coepit, quod

si nox alia omnia rescripsi. In uniVersum ainen

hujus critici diu sata habuit tristia aliorumtus crimcomam acerbitatem experta est. Ipse . indoinus, Bolchori et amicus et vero inuator ante hos XX annos in nova Luciani oditione haud multum inbuit Altem, beti autem emendationes luculonias propagavae amquum sitheri editio 1 lo exiisset, paucis mensibus post C. s. obesus, criticus eximius neque ipsi impar BAltero Varias Loctiones edidit, quo libro prope toto Lucianum Beri eri amessus est. Tum oro id Cobeio accidit, quod fieri in re nova solet, audatur ab his, culpatur ab illis . Ego diu adduci nulla ratione potui, ut d talibus criticis publico judo sederem et nunc demum, quum prorsus necesse sit, non dubitabo quod res est dicem Prosecto enim multos Q heri errores Inula editione conunissos obstus in Variarum Lectionum libro recto denudavit. Neque tamen de Vera laude Bolare nosin quidquam detractum volo neque obeio inani in eo adsentiri possum, quod in Mo. Lecu. Praefat. p. XX Belthorum contoninosivinandi facultato,ntinus variisse'. an ille quidsm vanis condeciam si lusibus, quum facile posset, uti noluit, ratus id ab diva critices porsona longo horrere. Verrum enimvero millona Bishori condocturae aut summe probabiles sunt, aut certo certiores. Hoc enim omnes spem mihi credituros esse multosque scio in hac sententia constanter aemansisse, velut a tim Virum sagacissimum l. L p. 246 sq. Et Luciansas quidem emen-

340쪽

LXVHI DE LIBRIS lationes Behher partim senex demum reperit, paritimearum, a quando Lucianus necessario conferendus esSet,

maroni jam prius adscripssrat annis melioribus. AN tamen demonstrasse Videor, operam in Liliciano positam vix satis dignam fuisse, quae Beriero totius scriptoris esse rideretur recognitio'. Longius etiam progressus in Varr. Lect. Praef. p. XX Colaetus e teri Lucianum

Sed quum criticae artis genus sit duplex inferioris de quo supra dictum est et superioris, de genere altiore Behherum paullo melius promeritum osse cenSemus Vel idcirco quod austum dialogorum or linem haudquaquam neglexit. Nam AElamannus meus, ut in 1 Haesui . p. XIV, etsi novum instituero ordinem Voluerat, quo orisino singuli libri ab Liuciano ipso Greentur diri esse tamen temporum nota Vel obscura Vel etiam nulla domitus abrecto hoc consilio ad vulgarem rediit o dinem et consuetum. At genuini libri et spurii Vulgosin ulla ratione confunduntur usquo eo ut hi illos nonnunquam alternis excipiant. favis ego anto hos in annos laudat Lehimanni consilio tantum certe intellexi, adullarinos libros sorsim poni debere et in finem reici ideoque una cum Quaestionibus libros septem ipsius Luciani edendos curavi spuriis omnibus plane exclusis. Quam rem etiam multo post in omnium operam editione collocatione vulgari saepe mutata constanter adhuc unus sum at tuo defendi. Sed resinem Lucianwmm idoneum, quem ego quidem probarem, satis habui, ubicunque res erret, in adnotatione clare indicasse, quod ipse eum sequi inopia codicum saepe prohibitus eram. Simulat ius enim codicum collationes me aere emtas accepissem, hos potissimum libros correxi correctosque evulγvi, necdum editor justum ubique ordinem sereare potui, qui Vel animo desimatus Vel reapse ab me iniri coeptias ora Quo nam hic repetam id quod alio loco dixi, verum ordinem e claron logico et eo qui argumentis eruta nitatur, mixtum