Opera

341쪽

PSEUDOLUCI EIS. V esse debere et temperatum, ut sim vidit C. F. Rantius meus in Megia commentatione: Ρollux et Lucianus p. 24. Berierus autem, qui illud more suo tacet se hic Ranta vestigiis 1nsistere, Vulgarem ordinem ausus

est mutare eoque laudem meretur, Vituperarionem autem

eo, quod modum in hac re longe excessit videri ius poteSt summa miscuisse linia. Nam etsi singuli libri non eodem ordine sed alio in aliis codd. passim leguntur, tamen cum editione principe Florentina anni 1496ὶ ex quo fonto vulgaris ratio ducta est optimi quique codices, ut Vindobonensis B, Gorticensis A, Vaticanus I aliique saepe consentiunt. Quae apparet sua sede relinquenda fuisse nec loco temere movenda, nisi praesens urgeret necessitas. Quin etiam ipse B erus quatuor saltem libroriim paria, primum Biων Πρῶσι. et 'Aλιευς deinde Hκονες ei: Dii τῶν εἰκονων , tum δευς ἐλεγχόμεν οὐ et πιυς τραγοδός posuerito Πως δειιστορ αν Drys HIειν et λζθγης setoeire suo in loco relinquere coactus est. Verum recis Vulgo continui

sunt duo alii libri tollititur enim si clamat ipsa historia)alter Περὶ τῆς DsεγρΩου τελευιῆς νύ a Boisero XXXXVII numeratur et Lyραπλαι , qui Boiser est no XXIX, iidemquo suam in codice quem Vindobonas ipse inspexi, in estuto illo fuerant continui, id

quod nunc quoque certo intelligas priore libro ut constat dudum xciso. Dixi de hac continuandi necessitate et simul ostendi Λραπέται dialogum Vero Lucia-noum esse in edit mea Vol. II, P. II p. 236 aliosquo adsontientes habui ut ornaysium in . Lucia unddis ynaer p. 106. Non minus recte Vulgo continuantur dialogi , Προμηθευ ἰ Καυκασος et Θεῶν διαλογοι brevique intervallo scripti esse ambo identur. Quomin priori multa insunt Aeschyli imitationes, alteri I, 1 ab his octis incipiunt Promethei: Λυσον με,

κεὐ ut argumenta eorum arctissime cohaereant.

Anabo nimis duabus Aeschyli tragoediis expressi sunt, una Superstite Προμηθευς δεσμώιης deperdita altera

342쪽

fuerant inlogiae. At Beris maos dixi dialogos XVIII

et XX numerari a sin, quuin in medio interposuisset infersisset ius dialogos marinos ino XIX Quod facinus qua de causa adisserit, nos latet latuitque ipsum fortasse Aherum Do aliis re is, quae ad ustum ordinem dialogomini spectant, infra dicetur nunc quidem plura ejusmodi addere piget main Behiter has res saepe ne potuit quidem intelligere atquo ideo neque constitii sibi in proposito neque omnino quod voluerat

adsecutus est. Inprimis em in rebus historicis saepserravit, quippe les Luciani vitam Merariam, Varia ejus fata et multa alia quas ad illius aetatis spectant hist fiam, pariun cognita haberet Qui etsi chronologicum ordinem nimis neglexit, tamen ad argumenta libroriam paulo niaos attendisse videtur Quum autem tot labros Luciano primus ereptum civisset. storica . historica, philosopha, satirica opera comungere omnino non potuit, nedum or lino justo lisponere. Itaque Belther exemplo suo docuit, quanto facilius su salsa Vituperam quam ipsum invenire meliora. Auamon in continuatione libromana quid potissimum secutus sit, ipso parum declarat

in Praelatiunctula, quae sichii Behheri pleraeque omnes)rum eleganter scripta est, ut F. A. IV mi disciplinam facile agnoscas. Hic igitur primum Aherus queritur

Luciani opuscula commoda quadam aut perspicua ratione nusquam distribui atque nomine Jememtatem editorum graviter accusat. Tum ita pergit Ver, tenus: postquam animum ad edendum appuli, inquit, nihil habui antiquius quam ut eam investigarem contanuationem morionique libellorum, qua ratius e atio nexus et Omnes inter se apta colu garique viderentur Adparet summam rei verbis

contineri postremis, illis quidem elematissinus, quippe quae ipsius sint Tullii De nat. deor. I, 44 9 n. tibi haec leguntur: Omnes ejus Cicero dicit philosophiam

partos atquo omnia membra tua facillimo noscuntur,

343쪽

ΡSEUDOLUCI EIS. IXXI quum totae quaestiones scribendo explicantur ostenim admirabilis quaedam continuata serae silue rerum, ut alia ex alia nexa et omnes inter se aptas coulgataeque videantur . Ac Tullium quidem nemo reprehendet Verissima professiun, quum omnes pari ea philosophiae admirabili quadam rations inter se connexae sint. At vero de satiricis scriptoribus profecto non adem quod do philosophis tenendum est, sed prorsus Valet contrarium. Certe in lae partes uniuscurus ius vi vili apto inter o cohaereant necesse est neque enim satirici delirabant sed mente praediti erant sanissima. Enimvero Bolcher non do uno Luciani libello nescio quo sed do omnium serie loquitur atque in omnibus inter se condunctis admirabilem quandam continuationis sibi videtur investigasse. Quo uno fundanionio locato Lucianum prope istiani a sedibus avdsi invertere. At Beriero satirici scriptores repugnant ad unum omnes, oratius, Persius, elaeonius. Adde

iniun Juvenalem, qui primo libro I, 85 sq. scribit liseris: ,quidquid agunt honunes, votum nor ira voluptas, gaudia discursus nostri farrago libelli est Quamobrem nemo mirabitur, quod Belthom qui ab tam sis iniuis

prosectus erat, nulla fere ex parte in Luciano conisit Veriun et cortum libellorum ordinem rostituere. Haec omnia nobis praemittenda erant, ut Via ad eas res muniretur, de quibus disserere hoc tempore proposuimus id est do libris qui inter Lucianeos sunt pseudepigraphis Omnino hoc criticas genus tam diff-cile est ianuive ambiguum, ut non modo summi viri crebro intor se sissentiant, oram suam eidem interdum addito rumpore ab semet ipsis deficiant at ius descis rint. Enimvero in Luciano haec obscuritas eo augetur, quod sis complures libellos constat spurios esse, nonnullarumtamen fides ea modi est, ut aliis criticis nuta alus suspecti aliis deniquo adustorini eas videantur. Duae tamen res dubitationem nosirim nunc Valde minuunt nunc tollunt ponitus, allieri quod libri corio Lucianei

344쪽

IXXU DE IGRIS numero perinulti aetatem interrent, altera quod dicti et atticismus Luciani tantopere sibi constat, ut ex eo ipso do opusculis suspectis certius paullo serri vilicium queat Sic quoque ego et juvenis et jam vir lactus has quaestiones studii defugere neque eas nisi necessitato

coactus unquam adtingere ausus sum. Nunc d Inum senex meam de tantis rebus sententiam explicare conabor nulla sane perficiendi spe sed exporrisndi voluntate.

Ac primum quidem si critici rem acu ei Moputandi sunt, qui nuper rivionibus pumis adlatis singulos quosdam libellos ab Luciano abjudicarunt, sicut eum qui νακρίσιοι Inscribitur, ob caum plurima Ranhiua l. l. p. 16 sqq. deinde post alios inicos. Ah Moostri ορος ἐγκώμιον Grauertias in . istor. u. philoL Analerien p. 289 sq. adnot. 80 qm ammento potissimum libri ducitur, postremo spurcum dialomin, Κρωες Colaetus in Varr. Leci. p. 11 et p. 257 vel ob dicendi genus minime Luctaneum. Contra eam re trisu tantum nota p. 153 praefixa Λ-ΝTIME Durios sui ipse putabat libellos tacito do

Luciani in re avellere maluit. Nulli enim e praefation saxis discit ur, in qua narrat sua opera et nova librorum transpositione exploratiun esse quid dimiun Luciano quid indignum esset . Quasi Vero non omnes libros, quos Mnuinos esse minus eo scriptor cui

tribui solent dicamus indignos esse. At forsitan Berier propterea jure su tacuerit, quod eos tantum libros qui jam a plurimis inter spurios relati erant, αλλων et ινῶν fuisse judicaret. Ergo id quoquo, cujusmodi in si quam late pateat, nunc videamus. hincipio F. Jacobsitis, qui criticus diu et multum in Linnano Versatus est, quum alibi unum alteriimus libellum duo inquam, non plures in suspicionem ad duxit, tum in Appendico ad Porsoni Adveram'. d. laps. p. 288, p. 290 p. 29 et p. 30 omnino quinque puscula et eorum parte ab Luciano abludicavit, in quibus

345쪽

PSEUDOLUCIA IS. IXIII ipsis tria minimum insunt eris genuina, Necyomantia Icammenippus et Deormi concilium, imilisque alioriimmodestia criticorum reperitur. Hinc et 0rοddemus inmat 0raoc. Ibit. I p. 15 totam rem quasi leviorem

paucis tetigit id alioriam librorum fide, inquit, dubitatur ut de libello D dea Syria i ac turn quem supra dixi Jacobsi locum addidit: et vero Schoellius in l. messiclito de friecti Literatures p. 477 sqq. d.

Pind. sex tantum libello Luciani esse negaVit, quatuor ceria sententia dialogum ., λχiici p. 477 , Λουκιος p. 486 , , , 'οοδ ον ἐγκω/Gον p. 492 et Φιλοπατρις p. 49 sq.), duo autem non sine dubitatione Νεκυομανι εια sp. 479 denique iurες p. 4853. Omnium lonossime Boisertim hic semper excipio progressus Dindoinus in praefat. ad Lucianum p. IX sq. duodecim libros ab Luciano scriptos osse negat addumae, si omnis

haec quaestio accuratius pertractata fuerit, posse fieri ut umina altarumlue praeterea libellum Luciano suppositum esse appareat. Qitae quum ita sint, sequitur quatuo decim Summum opuscula pro spumis Vel saltem dubiis habita esse. Verum enimvero . Behke quum ipsi Luciano V tantiu libros reliquisset, ἄλλων τ μ ων

fuisse opuscula XXVIII inavit vol. I p. 153-450,

narravit autem ut omnia, tacito. Atqui an inde abrenatis litoris hic nos legis instar obtinuit semperqxio Valuit, si quis aecum aliquem libriam vel latinum ess0 spmium audicasset, ut is cogeretur rationem reddere et argumentis opinionem suam defendore. Qua quidem lex si violatur nequo mordicus ab omnibus retineatur, non modo de dignitala sed do salute literarum nostrariim desperandum est. Behisero ut liceat e Lucian ipsum tollere Lucianum ut illo solus solo nutu et supercilio octo et viginti libros impuno ricere possit atque pr scribere Neque enim vectis sed vecteribus studuit omnem hanc luem dirimere: si tamen lis est, ubi Behherus pulsat, Lucianus vapula tantum. Et quan- qum aliquid eum patet hic quoque Secutum SSe, nemo

346쪽

ino ne suspicione quidem ipsas rationes missi a sequi quae rationes ut haud minum preti fuerint, cur tandem intor labra atque donis latum1ut Quapropter libro Vixdum oditi ego ira percinus Boisero de Luciano non bene inutilato volui roscribore. Hoc dum ago, illud Cobeu volumen Vinarum Lectionum ad me perlatum est. Tum vero mihi roscriptum magnopere Verendum erat, postquam recognitio Beriori obsto uilibrium debuerat, ne ἀθετησεις Maomae et obeli nori novori quo scuriae assis inrisui foronti in subito consilium mutavi, naturae meae reddidi debitum, ad indulgentimi pristinam et in erroribus inomina ferendis leniitii sinem reverti, memor fui dicti illius: opinionum commenta

dolet dios , id ius lanio magis tenui, quo plus olim ipse adolescens ex puinis illis siseri libris in rocritica didiceram. Quin etiam ipso erierus de ob

lorum suomun salute videtur pertimuisso. Dixerat enim

aeter alios indoinus in Haes ad Lucian. p. X, plures quam XII scriptiones in dubium certos homines

V asse, ceterum eos, quam Waribus causis in tali quaestione opus sit, usque eo nescisisse, ut ammenia

adtulerint parum nulla : quibus vectis siser solus petitus erat Quibus lectis Betaer, quoniam ipsum Vox plerumlue deficies at callidum consilium insit, ut tuon si

sui causa voce uteretur aliorrum. Ecce enim paucis

mensibus post edita est Isidori Guttonia haec commentatio: De subiit qui inter Lucianeos legi solet dialogo Toxarido Dicata si illa quidem A. Meclusio et M. Muptio, Verrum quassu ipsa non ab his duumviris proposita erat sed ab uno Beriero, id quod prima

libelli vecta testantur: rixarin dialogum, videriis in subditicios rotulit: et consensu philosophoriin ordinis In posuit, ut inissumaeetur, primum aut ab quo aut certe tamen quando scriptus esset, deinde, . Ac nemo aut Bosolutio aut Muptio, quorum neutor Luci num antea ipse tractarat, ni Vertere polast, quod cum e litore Luciani consenserunt mi enim duumviri quum

347쪽

praemeditationem non aequalibus solum verum etiam posteris consulturi, tum eidem scis ini: Ahin quoquo libros olim fuisse optimos, pos In Liuilanum e Samο- satens Berolinensem senil opus e prioribus siseri operibus metiebantur. Contra Besae non Videtur spmtasse, quanto cum periculo suo hanc quaestionem p

posuerit. Quid enim futuriam erat, si quis juvenis doctus docto ostendisset, rixarim 1alogiun iam dubio

Mn unum esse Behherum autem procul ab vero abs

rasse Neque nini fieri potuit . ut uvenis ali disse latione tradita et ob docuinas copias praemium acciperet et idem per causam a gantias ferret repulsam. Ntamen eventus ad ex teri spem tant citer respondiu, ut . Ouueninous non dubiim si pro uno saliena ex tot eris obelis impugnare. Tametsi autem suti en- tam opera ad summam rei prorsus nihil arbitror pr sectum esse, tamen ejus libellum, qui neque disserendi subtilitate neque modicae docinnas adparatu nec pura caret elocutione, praemio quodam haud indimum fuisse

Sed nunc, ut in Flaccus, amoto quaeramus Seria

ludos Nam J. Behiter olim, quod equidem adhuc

potuerim Obseream, spuriis quoque recte notandis opum cuique criticomam obsomitiis velut in oditione sua Platonis magnam quandam moderationem atque

priidentiam ovibuit Quid igitur Lucianus commiserat, ut subii in hunc unum tanta crudelitate inciperet saevire Quanquam unius et item asterius obeli 0 cusatio quaedam in eo posita est, quod eum critico Jacobiti adptuitu ponitu esse contentiun Hinc enim multa vitia Luciano sano indima, quae in aliis codd. emendata leguntur, omnium librorum communia et ipsius scriptoris propria esse opinatus non potuit non opusculum ipsum quasi spurium foras proicere. quidem quo certius ab genuinis spuma distinmerem, potissimum haec ramiter tenere consuevi. Primum

348쪽

LXXVI DE L1BRIS adolescens in horii Bill c. 128 p. 96 ed. . donumeris Luciani melle dulcioribus haecci eram: tu -

Paulo post ubi hilostrati Vitas Sophistarum coepi

evolvere nullius temere Vitam ab eo vidi expositam, qui de eorum numeris εο ς ρι i=3ιος audicium sinet lamiaretque alios, alios reprehenderet tia quod nondum ex ipso dispicere potueram, holitis primum me docuit,

Luciani orationem esse numerosam, quam rem ex Botempore nunquam neglexi sed esse putavi gravissimam. Ignoramini autem totam hanc rem e litores Luciani ad

unum omnes in his J. Ahor, moravit ipse Valest narius, qui ad Eur Hippolyt. V. 15 et alibi numer

orationis quasi veri scilicet poematis in poetae comici Versus transformabat. Enimvero Luciane niuneri plano sunt admirabiles et vel Isocrati numerorum post Thrasymachum parenti haud dubio anteponendi, hoc est eis vitiis immunes, qui nunc in Isocrate latent neminem. Et quo quisque dialogus maturiori aetate consectus est, eo numeros exhibet meliores. Sciunt omnes duo dii logos, ut his utamur, alterum Oγειρος η Ἀλεκνρυών in erum nomine Καrάπλους eximios esse, ex quibus Cataplus mea sententia editus est, quum Lucianus anno natus esset circiter iuinquaonis id os a CLXX p. Chr. n. paullo post mortem Theagonis Patrensia philosophi Cynici. Utri tuo autem dialogo numeri insunt excellontissimi. Haec qui diligenter consideraVein, profecto concedat necesse est, eos dialom quo noratio numerosa sit et qui numeros habeant Luctaneis ubique simillimos, vel propteri ab Luciano abjudicari nullo modo posse. Deinde Lucianus initio syriaco locutus orat neque parentum siligentia inde a puemeiat doctus et ruditus, neque gra Mum Merarum initia tanquam una lacte suxerint nutricis. Quum enim

adolescens domum ad graecos taetoriis Smyrnam ut

349쪽

PSEUDOLUCIANEIS. LXXVII opinor deductus graecismo atticismovae dare operam

coepisset, mox Aetoricam profiteri, ficta caiisas declamitare et limus generis scriptiones edere ausus est At non ita mulis post vidit, se in rhetorica, quae ars turn sane fuit intctuosa, Vix operae pretium esse factumam. Quare ab rhetorica ad dialogos scribendos se contulit et eos maxime saliscos. Qitumque diutissime vixerit, habemus et Juvenis et Viri et vero senis opuscula scripsit enim ad extremam TisP10 Senectutem. Ita in ejus libris variae aetates ipsius vitae, Varia etiam genera scripturae probo discernenda sunt Facilitas enim Semnonis, quae eum postea ornabat, in uvene adhuc desideratur, necdum numeri erus satis exculti sunt. Omnes tamen recte consentiunt, declamationes

Φάλαρι α et si similes ius ab ipso prosectas esse, id quod auctoritate constat holii in cod. 128 init. p. 96.

Quocirca ego si quem librum primo pro suspecto habuissem, postea auten ipsi tribuissem Luciano, nonnunquam usurpavi illum Versum Raeci: quo teneam Voltus mutantem rotea nodo 3 Ergo si quis do Luciani libris partim genuinis partim sit utilis audicare voliuerit, si ut optinae Rantius l. l. p. 23 summa opus est diligentia et cautione. Atqui quod ad Boiserum pertinet, nullus locus vo cautioni relictus erat in festinatione adeo praecipiti vel diligentiae in sene editoro

centum Voluminum graecorum. Tun nihil opus est,

qui Platononi et Aristotelem edat, magnuna Ss philosopham, qui historicos, ipsum quoΥie esse hiStoricum, aut archaeologum, qui ut Borior indignante C. s. Sisbelisio priori oditore riumniam edere audeat, aut qui Lucianum evulmi, eum saWricum esse Liscovio haud inferiorem. Non, inquam, opus est, neque unus potest omnia, neque id requirimus. Illud potius requi-ruare, ut qui spuria ab genuinis viscemere Velit, eum nota certa ne deficiat undo ratio sumatur judicandi.

Ita nihil illo antiquius habebit, quam ut in ipsius scriptorii ingenium. tanquam rim aliquod sacri iun

350쪽

LXXVI DE LIBRIS studeat penetraro. Atqui id eriem quum in tuto

contiot scriptore, tum minime omnium in Luciano. Omnino enim Behher quoscunque odidit, eos ad codicum normam regulamque reVocavit, criticum et grammaticum

eo vel in sinutiis ut in usu Voculariim ἐν vel vvel similium, deniquo semper in graecismum intentus Verba sola respexit, res ipsas partim curavit. Atqui talis criticiis spuria ab genuinis et a sis vera vix ullo pacto potuit inlarnoscere. Porro cum ipso Luciano

comparandi erant potissimum lutarchus, Dio Chrys stomus Aelius Aristides, Maximus Tyrius, Artemidorus, cum spuriis autem tibialis Aristaenetus et Mesphm, quos ille non videtur lectitasse, si tamen emo nihil

est aliud quam edere. Nam homini plurimos non edidit sed alios supparis illos quidem aetatis sed in nostra causa loviores, Appianum, Sextum Empiricum et Her dianum historicum. Deniquo Luciani atticismus finibus circumscribitur perangustis, certas ille nouones verbis cerus et plerrumque iisdem loquitur et res quoque easdem saepe V Menus iterat si repetit etiam saepius. Hinc multas ex meis emendationibus, quas aliis aure probavi et quibus ego haud ita mustum tribuo, ex ipso ui scriptore, cujus magnam aliena tene memoria comprehensam. At eximia tua iam laude duo critima mihi videor prosequi posse,inenisteriausiunt atque ob tum, qui quum non tantum temporis huic impendere satyrico potuissent, tamen plurimos locos ex ipso Luciano praeclare conexerunt. Conua ea Behhem no nisi eos locos bene correxit, quorum graecismum ex

aliis mutuari scriptoribus atticis potuisset, neque in tota Beliseri odit no ulla conjectura exstat, quam Bela erex usu unius petierit Luciani. Quo magis licet mirari, unde hic critieus sibi visus sit exploratiun habere, quid dignum Luciano esset quidve indimum. At dixeruquispiam, . alter criticus fuit graecae lingua lonmperuissimus. Audio, idquo concedo pertinere ad mis rum dialomna , Φιλοnαrριψ vise octo saeculis post