Opera

351쪽

Lucianum acriptus est, nem autem et pernogo ad caeteros id spectare libros spumos, qui paulo post Lucianum composui sunt. Quare non dubito adfirmare quod sentio et Maod res est, viceriina ne tu quid dignum aut indignum Luciano sit scivisse, neque omnino do tantis rebus, quantas hic diaudicatione operum Spuriorrum continentur, recte potuisse judicare. Quodsiliterariti honos id milii poscere Visus esset, eadem omnia vivo adhuc scripsissem Bellicero, cui exedendum esset quod sibi ipse intriverat. Nam hoc unum laroor, alio modo istos okksri errores haud inutiles fuisso. Praeterquam enim quod ipsa refutatio lueris nostris p terit, eo salium nomine Aher laudandus est, quod pulchri venustique aliquem sensum habuit et intelligentiam. Complures enim libelli, quos ab Luciano Scriptos esse pessime nemuit, ab Luciano vilhuc juvene compositi sunt. Ad quam rem demonsuandam exemplo utar luculento. Nam de parente libri Νιγρiνος ego ad Lucian. Vol. II P. II p. 50 haec scripseram tantium modo: hunc dialomm ab ipso Luciano et eo uvens scriptuna esse inter caeteros recte convenit sed C. F.

Nimnum alius esse scriptoris opus inepte suspicati sunt Dolebam, quod Ranicius in tantum e rem incidisset. Quanquam in illa ipsa commentations hoc Vinum mamis compensavit virtutibus. Nunc edii inodes pluribus dicero de re aperta, alnon quoniam milii iunmisero res est, Vincam animum proferamque rationes.

Namque Nimnum et librum certo Lucianeum Περὶ

τῶν ἐνει μισθο συνοντων ab eodem scriptore consectos

esse si argumon docet et tractationis similitudo. Idem iurobique est odium vi bis Minae, quam Valde inridet et exsocratur, par Graeculorum contemtio, qui

iuuarii haec sunt: adso Nigrinum siveras moribus philosophi alius esse scriptoris opus suspicor Ratio filo mulas

352쪽

LXXX DE LIBRIS

divitibus Minas serviant, gemina honestas paupertatis laudatio, quae Croesi thesauris praesertur, denique Similia sunt omnia. Quare Lucianus aut neutium aut libellum seripsit utrumlue orsus eanden rem alio modo etiam Juvenalis et in quinta satura et in tertia bis tractavit, quas ambas ab eodem poeta m- laetas esse necesse est. Sin autem luis vixerit, alteram Juvenali villaticandam esse alteram alio iransferen lain

verbi causa in Turnum, is in eodem luto haerebit et ab uvenali ipso resolletur. Quodsi Berierus nosset Lucianum, facito animadvertisset in Nigrino ubique dictionem esse prorsus Inctaneam, id quod vel emgius illo enistertius docebit commentarius. Quanquam magni Batavi copias multimodis licet augere ut primis

statim totius libri vectis . Λουκιανο δε rora φ εἶ Πράr- τεινε bene interpretandis. Nimiriam et Nigrinus et etiamtum Lucianus erant latonici, quorum usitatum ac prope constans salutandi genus fuit ε Πράrrειν .Quod quidem quum aliunde tum ex ipso Luciano VOLIII p. 325 et inprimis OL I p. 728 ed. Mira claro intellio potest. Et hoc iiii leni non fugii Bernaysium in . Lucia und di Κynthe p. 88 sq. , qui vellem

p. 80 B cur nugis plano abstinuisset. Neque enim sano homini dubitare licet, quin Nigrinus dialogus ab Luciano ipso compositus sit. Ceterum fuerunt, qui hunc inmani plus justo conlaudarent et admirarentur, quos malo sequitur roddecrius in His maec litor. IIp. 155, ubi ,plumna Luciani scripta, inquit, aetatem tulere, in quibus praecipua sunt Somnium, Nigrinus - . t uvenis viri opus non debuit tanta laudo impertiri. Immo et dialogi compositio in igrino adhuc satis est aspera et Vero numeri nondum bene perpolifi' Quas insilitudinis translatio ost in Nigrino c. 38, eadem iisdem orbis in hilopseudo . si reperitur nec misisma in illo alio scriptore. Ita si Nimniis non est munus, talo maina Luciani ess potuit Philopseudos .

353쪽

PSEUDOLUUIA IS. XXXI sunt, id quod Bolutorias quoquo parum viditur sensisse. Et hoc illud est quod pavi ante dixi in dijudicando

Behherum sensu quodam venusti non caruisse. 8 quitur, ut ad libros Vere spurios transgrediamur et morsim de unoquoquo disseramus quam rem coniiuendam esse vido et in alitu tempus cisteremiam.

354쪽

Fieri potest, ut qua anto libiali nosti odi nomtractanda erant, ea pari omnino non mimo vide mur, non fastidio neque astu, a quo procul abliorem sed vitio senectutis, quam esse constat oblivi rum Saepe tamen censores ea male nussa querantur, quasne potuerunt quidem adferri, utpote non ante insitionem sed postea denavin vulgata. Accidit hoc ipsum pr sessoribus eloquentiae sere omnibus, ut G. M anno, A. Boechlaio F. a ovio F. Merio, M. Hauptio alii que Chebr enim nobis commentationes, quas trium edere subit russi sumus, intra nos perpaucos in lucani emittendae sunt: Maod perficere nentini liceret, nisi jam

antea scriptae fuissent. Sinulta de se et de prooenalia suis tradit ullius in p. ad Atticum XVI, 6 exueni: Iabeo, inquit, Volumen pro nilo n. Ex eo elimo soleo, quum aliquod vγγραμμα insitivi Ego quam, te numeris dissertationem nuper eclidi, do ea censurran

nalis explicationem laudabilem debemus. Tamen hic quoque censor plus semel conuntiat, ut nos inique Vistuperaret. Miratur autem ac paens indignatur, quod ego neque . Blassi libro: Die auisclio Beredistini R ,

Lips. a. 1868 dicors videtur p. 246 sqq. neque R Volamanni I Dio Rhetori dor Oriochen , lapa. a. 1874 dicit p. 442 sqq. usus fuisse deprehendar is vero et

355쪽

sin t est anni ab nobis mentionem factagno periet in commentatione aliore. Prior enim quam adhuc solam edidi sane a. 1875 domum lucem vidit, sed multo

prius scripta est, quam duo illi libri lassi si Vesk-

manni innotescerenti Nam quum adolescens s Photio in Biblioth cod. 128 dissicissem numeris Lucianum dulcibus usum esse in hisce vineris inveniendis innamopere coepi elaborare Cupiebam nimis rhythmis quoque tum genuinos dialogos melius Moscere tum ruor Is de Luci ea lectione verborum et de Vera collocatione. Tum aliquot annis inimectis intulatque haec studia maturitatem suam habere Visa sunt, chartisanandavi omnia edendi causa, sed nullo post id est a. 1875 tandem paucis vel adduia vel etiam mutatis primum in lucem emisi. Ita qualiacunque demum

Ista sunt, mea certe unius sunt omnia, neque ullam lit an aliis possum acceptam referes. Bipartitam autem peram meam esse volui, ita ut prior loco rationem Luciani unius haberem et de numeris pedestribus volam scriptorum praeceptu complecterer. contra in altera parte, quam animo designatam necdum

litoris perscriptam habeo, volueram do numeris Platonis, Demostilenis marinisque s Isocratias disserere si siquid interim do hoc niunaeorum mnem ab aliis bene expositum fuisset, id quoque cumuli loco adicem. Ergo prior de numeris commentario jam olim scripta est, quam his de causis diu multu ius cunctatus sum in lucem prolarim Mnumini a. 1827 lapsiae Demosilienoni explicamini in scholis Academicis ita ut saepe suam smuneroriun natura dissererem, sive lectio aliqua reclipienda videretur sive reprobanda. Quod quum amicis mei docustinus viris oris narrassem, riter ab Isim trus sum, quorum talis diro tum oratio fuit.,Qumum laudis, inquiebant, rhythmas accedet, tantundem de meimmam doctrina, cui in ipse deditus es, ubi decesserae ut si rhyilinii quoque Moestigandi sunt, in Vero salieni eos in a illa quaero poetis. Quodsi no

356쪽

lorindaricis' quidem numeris et poetamina scenicorum ubique satis constat quomodo artiseni fieri poterit, ut unquam numeri inveniantur rationis solutas Noli, quaeso, ista quaerere, sed opera et tempori parce, ne laureolam quaesisse videaris in mustaceo Bis em vocibus ab denis consilio tum deteritus sum, scommuni paene philologorum invidia tanquam aliquo incenssio conflamarem, et satis habui me solum scire, quod etiamtum solus inobam. Ostremo tamen in linoluerarum nostrarum luce non diutius incondum emoduxi sed speravi edendi audaciam me impuns laturam esse. Quin etiam a juvenes philologos ad haec tussia capessenda adhortarer, a. 187his fasciculo disseriationum mearum elegi veteminan h. e. lam ipsam de numeris orationis solutae'. Nam jussus eram philologos se inaniae Rostochii congremtos benevola scriptione salutare illorumque Virorum societati ipse praeesse. Haec mihi videbantur praefanda esse.

s o numeris oratinis solutae disseitatio prInaa.

Quod ad numeros orationis solutae pertinet, imminprimus auctor Thrasymachus fuit Calci.edonius, uti Tullius in Oriit in et c. 52 siserie instatus est, quocum risi ii hin iti Rhetor. III 8 consentire vi lorum Ita enim Tullius reorem suum bene conexit, qui

antea non semel De Orat. IV, 44 et in Brut 8 quasi principem inveniendi malo nominasset Isocratem. It

' - - his ipsis diobus duas alias ali in viri do li-lia

Pindaricis consuriis, quibus consuris novi rhythmi, graecismi novi, noVas depravationes, nova donique omnia continontur ei ius impudentia censoris nilia propius actum est, quam ut isto Pindarrum τῶν φε τοι εα Βοιωτίαν οῦν Cimaeo quintam poculo in monstrum convertore Diffosso ost saturiun non scribere.

357쪽

PEDESTRIBUS. XXV

quo primus anto Isocratem Thrasymachus intellexit, solutam quoquo orationem numeris quibusdam ponere adstringi. De hoc igitur numerorem genere nunc breviter dicam, multis do industria relictis, quae fori asse mox alii Tiberius Xsequentur. Nam et ducunda et eadem sane Mavis res est eoque gravi , luod non solum ad graecam linguam resertur Verrum etiani ad latinam. Proficiscar autem nunc a Graecis, a quibus haec ros tota primum prolacia est, id est a Thrasymacho. Cum Aristotele in Sopiast. Elonoli. XXXIV, 5:Tισίας μὲν μεrὰ Ους ιοώrους, Θρασυμαχος δε μεra Irificiis Θεοδωρος δὲ μετὰ οὐτον . . . de hujus viri aetat intor omnes convenit, non Rem de anno

natali, qui definiri non potest. Quum enim Lysias natus esse uim dicatur l. LXXX, 2 459ὶ Thrasymachus paulo ante Lysiam in lucem eduus Theophrasio . Monys. De Lyria c. 6, paulo post autem ipsi ibidem Dionysio viilobatur neutro dubitante quin ambosuerint aequales. Era', ut bone Cicero in Orator c. 52,

Isocraium Thrasymachus prolacio integri aetate pra currit. Nam in laudabili et docto Suida s. Θρασυ- σχος ο , qui nunc unus siscrepat, in iis orbis:

νης Γουργιον. διδιασκαλος δι Πλάτωνος . . . I. τ. . Nam et Plato et Isocrates Vix ac ne Vix quidem numerum oratorium ab alio discere nisi a Thrasymacho poterant, qui hunc ipsum numeriam modo primus invenorat. Obtractatio autem discipulorum neque nova est et in laton acri sophistamin inbmico vel ideo excusatior, quod non tam restorem Inaostrum derat Iam eundem sophistam. Nam

quas de vitiis Thrasymachi manus, Themistius, Panostratus declamarunt, non ex Aristotele, qui partim

tantiu consenui sed . ex uno omnia fluxerunt Platone,

ut . Oeelius in Hist. Soph. p. 203 intollexit. Solus

358쪽

LXXXVI DE NUMMA lotur in tanta petulantia tamque asperis moribus Τhrasymachum fuisse illis, ut pro quodae sycophantaliaberi non inunerit posset Hoc totur in modio relinquere licet neque enim mores viri nunc nobis

rimanes sunt ' Quid, quod hilostratus in Vitis Soph. p. 497 fg 144 210 ed. . Platonem ipsum male inimpretatus sophistam fuisse Thraso inachim et in epi- dictico genere versatum esse temere negavit. Contrario Oreor Dionysius Hal. De Isao c. 20 p. 628 R. de arte modo scripsisse Thrasymachum contortili et latum fuisse in pidicticis, nullam autem reliquisse rationem deliberativam et ne forensem quidem eloquentiam Xe cuisse. At Dionysium, qui hac in re sibi ipso uerum uerumque adversatur, Geelixis l. l. p. 204 bene res lavit. Haec perpendonti mihi et tenuissima Thriae machi ramenta spectanti in mentem Venit in ne pleriuiue opera Thrasymachi, cui Isocrates obstitisse videtur, admodum natur intercidesint. artem operum logerat adhuc Hadriani temporo Julius Vestinus, qui e Thucydide Isaeo Isocrate si e Thrasymacho aliisque rhetoribus eclogas composuerat auctore Suida s. Ουη-miνος M p. 1207 d. B.3. At in IX volt. Melamna, qui atrio editi sunt, ne nomen quidem Thrasymachi exstat. Quo magis Η. Sauppio in Fram. Orat. . p. 164 adsentior, qui Quintilianum III, 3, Aristο- telis orbis male intellectis reasse de Thrasymacho censuit, quem scriptorem Quintilianus ipse omnino non legisse videtur. Reliquiae autem libromin Thrasymachi ab Oeeli l. l. p. 20 sqq. et doctius ab Sauppis l. I. p. 162-164 pertractatas sunt Ingenio quidem hic' ala diis moris Pisonalis Sin V, 203 hae habet: νεά- tui multos varias sterilisquo cauasdras, i sicut Thrasymavi pro texitus , ubi scholiuata votus: rhetoris apud Auionas, qui suspendiopo L clades Auinniensium sub tam besti Peloponnesii et paula post invitis inlaritum adrelit, quom in vinero isse suspicor Dirasymachum certo lini Inachus Lysandri astato si Nicerati adhuc superatos orat issis Aristotcle in Rhetor. In II.

359쪽

PEDESTRIBUS. LXXXmscriptor in admiratilli summa ius doctrinae copia si

rhetorico praeclaris auxit inventis. De qua ait unus mulio melius videtur nemus osse quam rhetores caeteri praeter Coracem et Tisian primos artis repertores. anas Has quas opum invenerat, ea ipse adeo depravavit, ut aliis mox misiti Mont Thrasymachus autemera fit, ut Oratores Maeci serioresque sopbistae ipsius inusnus per annos uterentur fere octingentos. Sed quonam dicendi genere hic rhetor et sophista usus suoru , deinceps videndum est. Quum totur et ipso et so pas primitin arte quadam verba inciret, Thrasymachus in scribendo et concisus Mat et rotundus, neque ut Isocrates mox sacer institutu sententias Verbis

solebat dilatare. Hoc in Orator c. 13 ab Tullio traditum est constanti Isocratis laudatore. At Dionysius L Do Isocrate α 12 hoc ipso nomine Isocratem imo reprehendit, quod senisnua lictioni ejusque numero soleat servire. Eidem alio loco me Lysia dum Visa est has ipsa dicon si virtus plane admirabilis:

ιρις. Qua facultato Lysiani inprimis excelluisse dicit quo in eo fallitur. Sed de primo auctor Suam quandam pinionem prisonu: ἰς ἀρει c Θε6qραστος si εν νησιν ἄνιπι ραπίμαχον, εγὼ δ' ἐγ ,s αι Λυσὶν - ου

ταυτης - citeriam Lysias non diu stor fuit, Thrasymachus autem rhetoricam perpetuo, ut Videtur, μο- sessus est. Juro lotur Cicero in Orator c. 13 et solos rhetoras nominat Lysia omisso et concisae rotundaeque

lictionis laudem ut inventori uni tribuit Thrasymει o. Qui si sorte suam aliis orationes scripsit vel ipse causas acinarit, apte in conveniet virtus in judiciis admodum necessaria. Illud non miror, quod Dionysius D Lysia c. mist Thrasymachum hujus laudis participes esse volui et Lysiam et Demosthenem, qui duumviri ob divorsiun dicen si nus ilemamque ibi invicsan opponuntur. Nam ut multa unius propria sunt Lysias

360쪽

st unius Demosthenis, a non pauca magnoram mistorrem scimus communia esse. Alitu vero de dictions

Thrasymache locum Dionysii M. De Vi Demosth. c. 3 adparet mulio esso graviorem. Primum ille ibid. c. 1 genus dicondi describit a communi sermone alienum et artificio plenum stetorico, curus generis quaSi no mana quandam et regulam proponit Thucydidem. Huic

deincsps c. 2 simplex dicendi genus opponit et communi locutioni simus, quod ab Lysia judicat persectum esse. Postremo c. 3 medium gonus et ex his duobus

composithun docet hoc I uisse, ut nunc percesseret mentem nunc demulceret, ut et Vehementes motus e inare posset et lens assectus animo insinuare. De

cujus primo inventore ita loquitur: εῖν ὁ μὲν μιος

κοσμον, is λαον ἄχος ο Καλχηδονιος ἐν , A οειται Θεοφρασrος, se ἄλλος υς, υκ ἔχω λέγειν - non sino absona dubitatione. Nam Dionysius ne poterat quidem hanc rem scire, Theoplamatum autem tanto ante eadem latere vix poterat. Illud tamen optime Dionysius addit, modium onus ab Isocrato et Platon susceptum et praeclare exculium, ab Demostiaene autem plane a 3- solutum esse et perfectum, denique ad ipsius usque Dionysii tempori tradidiim esse et semper propa tum. Ita reportorem alii postea ut lato ut Demosthenes haud dubio superamant nihil auton uno tempore Minventum est et perfectunt. Ceteram Thrasymachus longe optimum dicensi genus non soliun abhibuit, sed ipse Omnium primus inVenit caeteris ius, qui s ducem sequerentur, iam monsumit. Sed Dionysius, ut consuevit, hic quo ius aliquem speciminis causa locum Verbolanus assert sumtum illum quidem e Thrasymachi concionibus. Quem etsi saeps mendosum et subindonautilum esse dolemus, tamen Mishii et in Fram. Orat in p. 163 Sauppi acumino ita saltem si cor motus est vel suppletus, ut bono legi possu et certo intellegi. suumque idem paulo lanino sit, totus Hu