Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

161쪽

φιλοφροσυνην ταυτην ορῶν οἷ κινδυνου καθειστηκειν,

καὶ μετ ολίγον προῆλθον φίλος γεγενημενος καὶ τοsτοου μικρον θαὐμα τοῖς ορῶσιν δοξεν, οὐτω μου ραδίαγενομένη μεταβολη. 56. ἶτα δη μου ἐκπλεῖν προαιρουμένου ξένια και δῶρα πολλὰ πέμψας - μόνος δε σὐν τω Ξενοφῶντι ἔτυχον επιδημῶν, τον πατέρα και του ἐμοὐς ες Ἀμαστριν

προὐκπεπομφώς - πισχνεῖται και πλοῖον αυτος παρέξειν και ἐρέτας τους απάξοντας κἀγὼ μεν μην ὰπλοsντι Ofτο εἶναι καὶ δεξιόν. ἐπε δε κατὰ μέσον τον πόρον ἐγενόμην, δακρύοντα ορῶν τον κυβερνήτην και τοῖς ναύταις τι ἀντιλέγοντα υκ αγαθὰς ἐχον περὶ τῶν μελλόντων ελπίδας. ην δε αυτοῖς ἐπεσταλμένον πωτο νωλε-

ξάνδρου ἀραμένους ρῖψαι μὰς ες την θάλατταν ' περει ἐγεγένητο, αδίως α αυτ διεπεπολέμητο τὰ προς ἐuέ. ἀλλὰ δακρύων κεινος ἔπεισε και τους συνναύτας 26l μηδεν μῆς δεινὸν η κακὸν ἐργάσασθαι, και προς ἐμεεφη, μη ἐξηκοντα ῶς ὁρας, ἀνεπίληπτον βίον καὶ ὁσιον προβεβιωκώς ου αν βουλοίμην εν τούτω της λικίας καὶ γυναῖκα και τέκνα ἔχων μιῆναι φόνω τὰς χεῖρας, δηλῶν ἐφ' ἀπερχμῆς ἀνειληφε και τὰ πλτο υλεξάνδρου προστεταγμένα. 57. καταθέμενος δε μῆς ἐν Αἰγιαλοῖς, ων καὶ ὁ καλῖς 'Dμηρος μέμνηται, ὀπίσω ἀπηλαυνεν.ενθα γὼ παραπλέοντας ευρὼν Βοσποριανούς τινας πρέσβεις παρ' υπάτορος οὐ βασιλέως ες την Βιθυνίαν ἀπιόντας ἐπὶ κομιδ της επετείου συντάξεως καὶ διηγησάμενος αὐτοῖς τὰν περιστάντα ημῆς κίνδυνον και δεξιῶναυτῶν τυχὼν ἀναληφθεὶς ες το πλοῖον διασώζομαι ες την Ἀμαστριν παρὰ τοσοίτον ἐλθὼν ἀποθανεῖν τοὐντεῆθεν καὶ αυτὸς ἐπεκορυσσόμην αὐτῶ καὶ πάντα κάλων ἐκίνουν ἀμύνασθαι βουλόμενος , και προ της επιβουλῆς δη μισῶν αυτὸν και ἔχθιστον γούμενος δια την το τρόπου

162쪽

μιαρίαν, καὶ προς την κατηγορίαν ωρμημην πολλους 262 συναγωνιστὰς χων καὶ μάλιστα τους απο ιμοκ9άτους του φακλεώτου φιλοσόφοw ἀλλ' ὁ τότε γουμενος της Βιθυνίας και του Πόντου υειτος ἐπέσχε μονονουχὶ ἱκετευων καὶ ἀντιβολῶν παυσασθαι δια γαρ την προς μυτιλλιανο ευνοιαν μη αν υνασθαι, καὶ εἰ φανερῶς λάβοι αδικουντα, κολάσαι αυτόν ούτω μεν ἀνεκόπην της ορμῆς καὶ ἐπαυσάμην υκ εν δέοντι θρασυνόμενος ἐφ'

ουτ δικαστου διακειμένου.

58. κεῖνο δε πῶς ου μέγα εν τοι αλλοις et τόλμημα τορυλεξάνδρου, το αἰτῆσαι παρὰ το λαυτοκράτορος μετονομασθῆναι το Ἀβώνου τεῖχος και γωνόπολιν κληθῆναι και νόμισμα καινὸν κόψαι ἐγκεχαραγμένον τῆμεν οὐ Γλύκωνος κατὰ θάτερα δε λεξάνδρου στέμματά τε το πάππου σκληπι os και τηνάρπην ἐκείνην 263 os πατ00μητ09ος Περσέως ἐχοντος; 59. προειπὼν δεδι χρησμολπερ εαυτο οτι ζῆσαι ψαρτα αυτ δε ηπεντήκοντα καὶ ἐκατόν, εἶτα κεραυνῶ βληθέντα ἀποθανεῖν οἰκτίστω τέλει οὐθε ἐβδομήκοντα ἔτη γεγονὼς ἀπ θανεν ως Ποδαλειρίου ιδ θιασαπεὶς τον πόδα μέχρι του βουβῶνος καὶ σκωλήκων ζέσας, τεπερ καὶ ἐφάνθφαλακρος ὼν παρέχων τοις ἰατροῖς ἐπιβρέχειν αὐτολτην κεφαλην διὰ την ὀδυνην. o υκ αν ποιῆσαι alet μηουχι τῆς φενάκης αφk9 μένης. 60. I tofro τέλος τῆς Αλεξάi δρου τραγωδίας καὶ αυτ το παντὰς δράματος καταστροφή. ως εἰκάζειν

προνοίας τινὰς το τοιοsτον. εἰ καὶ κατὰ τυχην συνέβη. ἐδει δε καὶ or ἐπιτάφιον αυτολγενέσθαι ἄξιον os βίου 26 και αγῶνά τινα συστήσασθαι-πὲρ του χρηστηρίου. των συνωμοτῶν κείνων και γοήτων, σοι κορυφαῖοι σαι ανελθόντων ἐπὶ διαιτζτῆi τον μυτιλλιανό ita τίνα χρὴ προκριθῆναι cit τῶν καὶ διαδέ a Gitat O t 1 rεmi καὶ στει

163쪽

φανωθηναι τω ἱεροφαντικω καὶ προφητικῶ στεμματι. ην δε εν αυτοῖς και Παιτος ἰατρὀς την τέχνην, πολιώδης , ουτε ἰατρῶ πρέποντα ουτε πολιῶ ἀνδρὶ ταυτα ποιῶν. αλλ' ὁ ἀγωνοθετης μυτιλλιανος ἀστεφανώτους αυτους ἀπέπεμψεν αυτ την προφητείαν φυλάττων μετὰ τηνεντευθεν ἀπαλλαγην. 61. αυτα ῶ φιλότης, λίγα κ πολλῶν δείγματος ενεκα γράψαι ξίωσα και σοὶ μεν χαριζόμενος ἀνδρι εταίρω καὶ φίλω και ν γ πάντων μάλιστα θαυμάσας ἔχω επί τε σοφία καὶ τω προς ἀλήθειαν ρωτι καὶ τρόπου πραοτητι και επιεικεια καὶ γαλήν βίου καὶ δεξιότητι πρός τους συνόντας, τὸ πλεον δέ, περ καὶ σοὶ διον, ικουρω τιμωρῶν, ἀνδρὶ ς ἀληθῶς ερῶ και θεσπεσίωτην φυσιν και μόνω μετ' αληθείας τὰ καλὰ ἐγνωκότι και παραδεδωκότι καὶ ἐλευθερωταὶ των ὁμιλησάντων αυτωγενομένω οἶμαι δε δτι καὶ τοις εντυχουσι χρήσιμόν τι 265εχειν δόξει η γραφὴ τὰ μεν διεξελέγχουσα, τὰ δ' εν ταῖς τῶν ευ φρονουντων γνώμαις βεβαιοsσα.

1. ΛΓΑΙΝΟΣ. Ἐπει τοίνυν, es Κράτων, δεινήν τινα ταυτην κατηγορίαν εὐπολλοs, is αι, παρεσκευασόμενος κατηγόρηκας ὀρχήσεώς τε καὶ αυτῆς ὀρχηστικῆς καὶ προσετι μῶν γε τῶν χαιρόντων τῆ τοιαυτη θέα, επιφαυλω και γυναικείω πράγματι μεγάλην σπουθὴν ποιουμένων , ἄκουσον ἶσον του ὀρθου διημάρτηκας καιῶς λε- ληθας σεαυτὸν του μεγίστου τῶν εν τῶ βίω ἀγαθῶν κατηγορο/. καὶ συγγνώμη σοt. εἰ ε αρχῆς βίω αυχμηρῶ συζῶν

164쪽

καὶ μόνον το σκληρον ἀγαθον γουμενος - απειρίας αυτῶν κατηγορίας αξια εἶναι νενόμικας. 266 2. PAT. νη δε τις ἄν. ω λῶστε και αὐταπαιδεία σύντροφος και φιλοσοφία τα μέτρια μιληκώς. ἀφεμενος, es Λυκῖνε, οὐ περι τα βελτίω σπουδάζειν καὶ τοῖς παλαιοῖς συνεῖναι, κάθηται καταυλούμενος θηλυδρίαν ἄνθρωπον ορῶν εσθῆσι μαλακαῖς και ασμασιν ἀκολάστοις ἐναβρυνόμενον καὶ μιμούμενον ερωτικὰ γύναια, τῶν πάλαι τὰς μαχλοτάτας Φαίδρας καὶ Παρθενόπας καὶ λ δόπας τινάς, καὶ ταsτα πάντα πο κρούμασι καιτερετίσμασι και ποδῶν κτύπω καταγέλαστα ς ἀληθῶς πράγματα και κιστα λευθέρω ἀνδρι καὶ Oῖω σοὶ πρέποντα ῶστε γωγε πυθόμενος ως ἐπὶ τοιαύτ)ὶ θέα σχολάζεις. υκ iδέσθην μόνον περ σοί, αλλὰ καὶ ηνιάθην,ει Πλάτωνος και ρυσίππου καὶ Αριστοτέλους ἐκλαθόμενος κάθησαι το ὁμοιον πεπονθὼς τοῖς τα τα πτερῶκνωμένοις καὶ αὐτα μυρίων ἄλλων ὁντων ακουσματων 26 και θεαμάτων σπουδαίων ε τούτων τις δέοιτο τῶν κυκλικῶν αυλ ροῶν καὶ τῶν κιθάμα τα εννομα προσαδόντων, και μάλιστα της σεμνῆς τραγωθίας καὶ της φαιδροτάτης κωμωδίας, ἀπερ και ναγώνια ἐξίωται. 3. πολλῆς οὐν ω γενναιε, της απολογίας σοι δεήσει προς τους πεπαιδευμένους εὐβουλει μη παντάπασιν ἐκκεκρίσθαι καιτης τῶν σπουθαίων γέλης ἐξεληλάσθαι. καίτοι το γε ἄμεινον ἐκεῖνό ἐστιν. ιμαι, oi ήσει το πὰν ἰάσασθαι καὶ μηδε την ἀρχὴ i ὁμολογειν τι τοιοfτον παρανενομῆσθαί σοι προς δ' οὐν τοὐπιον ρα πως μη λάθs ημῖνεξ ανδρος οὐ πάλαι Λυδή τις η Βάκχη γενόμενος, ὀπερου σοὶ cia ἐγκλημα i μονον αλλὰ και ημῶν. ει μη σε κατὰ τον δυσσέα οὐ λωros ἀποσπασαi τε ἐπὶ τὰς συνήθεις διατριβὰς ἐπανάξομεν πρὶν λάθρ τελέως ποτῶν ἐν τω θεάτρω Σειρήνων κατεσχημέrος. καίτοι κελ

165쪽

ναι μὲν τοῖς ἀσὶ μόνοις επεβουλευον, καὶ δια τουτο κη- 268ρου δεησε προ τον παράπλουν αυτῶw συ δε καὶ δι' οφθαλμῶν ἐοικας ολος δεδουλῶσθαι. 4. - Παπαῖ, Ἐράτων,, κάρχαρόν τινα ελυ-

σας φ' μὰ τον σαυτου κυνα πλην το γε παράδειγμα την των Λωτοφάγων και Σειρήνων εικόνα πάνυ ανομοιοτάτην μοι δοκεῖς εἰρηκενα ων πέπονθα, παρ σον τοις μεν του λωτου γευσαμενοις κα των Σειρήνων ἀκούσασιν ολεθρος ην της τε εδωδῆς καὶ της ἀκροάσεως τουπιτίμιον, μοὶ δε προ τω τηνήδονὴν παρὰ πολυ ἡδίω πεφυκέναι καὶ το τέλος ἀγαθὸν ἀποβέβηκεν ο γαρ εἰς λήθην των ἐκοι υδ' εἰς ἀγνωσίαν των κατ' ἐμαυτὰν περιίσταμαι, ἀλλ' ει χρὴ μηδεν ὀκνήσαντα ειπεῖν, μακρωπινυτώτερος καὶ των ε τω βίω διορατικώτερος εκ ου θεάτρου σοι ἐπανελήλυθα. μὰλλον δε το του Ομήρου αυτ εἰπεῖν καλόν , τι ὁ τουτο ἰδὼν το θέαμα τερψάμενος νεῖται και πλείονα εἰδώς.RPAT. Ἀράκλεις, Λυκῖνε, οἷα πέπονθας ος ουδὲ αἰσχυνη ἐπ αυτοῖς, Ἀλλὰ και σεμνυνομένω εοικας. o γουν δεινότατον τουτό ἐστιν, τι μηδε ἰάσεώς τινα ἡμῖν υποφαίνεις ελπίδα ἐπαινεῖν τολμῶν τὰ οὐτως αἰσχρὰ καὶ 269

κατάπτυστα.

5. o. λε μοι ἁ Κράτων, ταυτὶ δε και περὶ ορχήσεως και των ν τω θεάτρω γινομένων , δων πολλάκις αυτός, πιτιμὰς, η ἀπείρατος ων του θεάματος δμως αἰσχρον αυτ και κατάπτυστον, ὼς φής, νομίζεις; εἰ μεν γὰρ ιδες, ἐξ ἴσου ἡμῖν και συ γεγένησαι εἰ δε

μή, δρα μὴ ἄλογος ὴ ἐπιτίμησις εἶναί σου δόξη καὶ θρα

σεῖα κατηγο0οῆντος ων ἀγνοεῖς. K T. αι γὰρ τοὐτό μοι λοιπὸν ην εν βαθεῖτοέτω τω πώγωνι καὶ πολιὰ τη κόμ καθῆσθαι μέσον ἐν τοῖς γυναίοις και τοι μεμηνόσιν ἐκείνοις θεαταῖς

166쪽

κροτοὐντά τε προσετι καὶ παίνους απρεπεστάτους επιβοῶντα λεθρί τινὶ ἀνθρώπω ες Ουδεν δέον κατακλωμένω.A- Συγγνωστά σου αὐτα. Ἀράτων. εἰ δε μοι πεισθείης ποτε καὶ oσον πείρας νεκα παράσχοις αυτοναναπετάσας τους φθαλμους ευ οἶδα ς υ ἀνάσχοιο αν η υχὶ προ των αλλων θέαν εν ἐπιτηδείω καταλαμ-270 βάνων. θεν καὶ οψει κριβῶς καὶ ακούσρ ἀπαντα. AT φῶρασιν ἄρα ἱκοίμην, εἰ τι τοιο οτον ἀνασχοίμην ποτε εστ αν δασύς τε εἴην τα σκέλη και το μνειον ἀπαράτιλτος νίν γε καὶ σε δη λεῶ τελέως ημῖν ἐκβεβακχευμένον. 6. - Βούλει ουν ἀφέμενος, 4ταῖρε, τῶν βλασφV-μιῶν τουτων ἀκοίσαί μού τι περὶ ὀρχήσεως λέγοντ0ς και τῶν εν αὐτὴ καλῶν, καὶ ς ου τερπνη μόνον, αλλὰ καὶ φίλιμος ἐστι τοι θεωμένοις, και σα παιδεύει καιοσα διδάσκει καὶ ς ρυθμίζει τῶν ὁρώντων τὰς ψυχὰς καλλίστοις θεάμασιν ἐγγυμναζουσα καὶ ἀρίστοις ἀκούσμασιν ἐνδιατρίβουσα καὶ κοινόν τι ψυχῆς και σώματος κάλλος επιδεικνυμένη το γαρ μετὰ μουσικῆς καὶ ρυθμοs αὐταπαντα ποιεῖν, ου ψόγος α αυτῆς ἀλλ' ἐπαινος ἀλ- λον εἰ V. K T. μοι μεν ου πάνυ σχολὴ μεμηνότος ανθρωπου ακροῶσθαι ζ νόσον την αυτο ἐπαινοὐντος συ δε εἰ βούλει λῆρόν τινα κατασκε θάσαι μου. λοιμος φιλικὴν ταύτην λειτουργίαν ὐποστῆναι καὶ παρασχειν ταωτα, και ἄνευ κηρOs παρακούειν τῶν φαυλων δυνάμε -

27 νος. 4στε ὁ σιωπήσομαί σοι κα λέγε ὁποσα ἐθέλεις ώς μηδὲ ἀκουοντός τινος. 7. ATK. υ γε, es Κράτων, καὶ ro Deto id εόμην μάλιστα εἷσύ γαρ μετ' λίγον ει λῆρος ει ναί σοι δόξει

167쪽

μοι δοκεῖς, δου νεώτερον το της ορχήσεως πιτήδευμα τουτό ἐστιν οὐδε χνες καὶ πρωην ἀρξάμενον , iον κατὰ τους προπάτορας μῶν η τους κείνων ἀλλ' ο γε τἀληθέστατα ορχήσεως πέρι γενεαλογουντες αμα si πρώτηὶ γενέσει των λων φαῖεν αν σοι καὶ ὐρχησιν ἀναφυνα τω ἀρχαί ἐκείνω Ερωτι συναναφανεῖσαν ' ἡ γουν χορεία των ἀστερων καὶ η προς τους πλανεῖς των πλανήτων συμπλοκὴ καὶ υρυθμος αυτῶν κοινωνία καὶ ευτακτος αρμονία τῆς πρωτογόνου ορχήσεως δείγματα εστι κατ' ολίγον δε αυξανομενη και τῆς προς το βελτιον ἀεὶ προσθήκης τυγχάνουσα νυν ἐοικεν ς τ ἀκρότατον ποτετελεσθαι καὶ γεγενῆσθαι ποικίλον τι καὶ παναρμόνιον καὶ πολύμουσον αγαθόν.

8. Πρῶτον δε φασι μανήσθεισαν τῆ τέχνη εν Φρυ- 272γία μεν ους Κορύβαντας, ενἈρήτη δε τους Κουρῆτας

ἡρχεῖσθαι κελείσαι, καὶ ου τα μέτρια νατο τῆς τέχνης αυτῶν, οῖ γε πεμιορχούμενοι διεσώσαντο αυτῆ τον 1ια, ῶστε καὶ σῶστρα εἰκότως αν ο Ζευς φείλειν μολογοίη αυτοῖς ἐκφυγὼν δια την εκείνων ὀρχησιν του πατρωους,, δόντας ἐνόπλιος δε αυτῶν φορχησις ήν, τα ξίφη με-

ταξ κροτούντων προς τὰς ἀσπίδας και πηδώντων ἐν- 47εον τι και πολεμικόν μετὰ δε ρητῶν οἱ κράτιστοιενεργῶς ἐπιτηδεύσαντες αὐτο ἄριστοι ορχηστα εγένοντο, οὐχ οι ἰδιῶται μόνον, αλλὰ και οἱ βασιλικώτεροι και πρωτεύειν ἀξιοίντες. ὁ γοs ομηρος τον Μηριόνην ου αἰ- σχsναι βουλόμενος , αλλὰ κοσμῆσαι, ορχηστὴν προσεῖπε, και οὐτως ἄρα ἀσιν ἐπίσημος ν και γνώριμος ἐπὶ τῆο9χηστικῆ, στε οὐχ ο Ἐλληνες μόνον ταὐτὸ πίσταντο περ αυτοί, αλλὰ και οἱ Τρῶες αὐτοὶ καίτοι πολέμιοιοντες ἐώρων γάρ, οἶμαι, και την εν ω πολεμεῖν αὐτου

168쪽

148 AO TRIANO TMηριόνη τάχα κεν σε καὶ ὀρχηστήν περ ἐόντα

ἔγχος εμον κατεπαυσε.

273 και δμως ου κατέπαυσεν αυτόν ἄτε γα ησκημένος ετ τs 9χηστικτραδίως οιμαι, διεδίδρασκε τὰς π αυτοναφεσεις των κοντων. . πολλους δε καὶ ἄλλους των ηρώων εἰπεῖν ἐχων τοις αυτοῖς εγγεγυμνασμενους καιτέχνην το πρῆγμα πεποιημένους ἱκανον γουμαι τον Νεοπτόλεμον. χιλλέως με παῖδα οντα. πάνυ δε δια-π9εφαντα εν Π ορχηστικ και id ος το κάλλιστον αὐτxi προστεθεικότα, Πυ99ίχιον απ' αὐτογκεκλημενοw καὶ ὁ χιλλευς αὐτ υπε το παιδος πυνθανόμενος ἀλ- λον χαιρεν, is αι η επὶ τω κάλλει καὶ in ἄλλρ ἀλκη αὐτοί. τοιγα9ofν την Πιον τέως ἀνάλωτον ουσαν τεκε νου 09χηστικη καθειλε και εἰς ἐδαφος κατέρ0ιψε. 10. Λακεδαιμόνιοι μεν ἄμιστοι Ἐλλήνων εἶναι δοκοfντες παμὰ Πολυδεύκους και Κάστορος κα9υατίζειν ai=όrτες - 9-χήσεως δε καὶ τοὐτο ido εν Καρύαις της Λακωνικῆς διδασκόμενον - ἀπαντα μετὰ Ουσῶν ποιοfσιν ἄχρι τοί πολεμεῖν ποος αὐλον καὶ ρυθμον και εὐτακτον εμ- βασιν του ποδός καὶ το πρῶτον συνθημα Λακεδαιμονίοις προς την μάχην ὁ αὐλὸς ii δίδωσι τοιγαροὐν καιἐκράτουν απάντων μουσικῆς αὐτοις και ευρυθμίας ηγο-274 μένης. 3οις δ αν νίν τι καὶ τους ἐφηβους αὐτῶν Ουμεῖον ρχεῖσθαι η ὁπλομαχεῖν μανθάνοντας ταν α9ἀκ9 χει9ισάμενοι , καὶ παίσαντες καὶ παισθέντες ἐν τῶ μέρει παύσωνται εἰς ὁ9χησιν αὐτοῖς ἀγωνία τελευτα. καὶ αυλ ζ μεν ἐν τω μέσω κάθηται ἐπαυλῶν κω κτυπῶν ω ποδί, οι δε κατὰ στοῖχον ἀλλήλοις επόμενοι σχV-ματα παντοῖα ἐπιδείκνυνται προς ου, μὰν ἐμβαίνοr τες, ἄρτι μὲν πολεμικά, μετ' λιγor δε χορευτικα pistori Gω καὶ φροδίτ φίλια. 11. τοιγαροὐν καὶ τ ασμα. O ε- ταξυ ὀρχούμενοι ἄδουμιν 'Aτροδίτης ἐπίκλησίς Ur και

169쪽

Ἐρώτων,, συγκωμάζοιεν αὐτοῖς καὶ συνορχοῖντο καὶ θάτερον δε των ἀσμάτων - δυο γαρ αδεται - καὶ διδασκαλίαν ἐχειῶς χρὴ ορχεῖσθαι Πόρρω γάρ, φασίν,

παῖδες, πόδα μετάβατε και κωμάξατε βελτιον, τουτέστιν αμεινον ορχήσασθε. μοια δε καὶ ι τον ὁρμον καλου- μενον ρχουμενοι ποιουσιν. 12. ὁ δὲ ὁρμος ὁρχησίς ἐστι 27οκοιν εφήβων τε και παρθένων, παρ' ενα χορευόντων

και ς ἀληθῶς ὁρμω εοικότων ' και ηγεῖται μεν ὁ ἐφ Vβος

τα νεανικὰ ορχουμενος καιέσοις στερον εν πολεμω χρήσεται ἡ παρθένος δε μεται κοσμίως το θῆλυ χορεύειν διδάσκουσα, ς ἐναι τον ὁρμον εὐσωφροσυνης και αν' δρείας πλεκόμενον καὶ α γυμνοπαιδία δε αυτοῖς μοίως

ὀρχησίς ἐστιν. 13. α δε Πομ ηυος περ υριάδνης ν xi ἀσπίδι πεποίηκε και τοί χορο δ αυτοὶ Λαίδαλος σκησεν, ς ἀνεγνωκότι σοι παρίημι, καὶ τους ορχηστὰς δετους δύο, ους κεῖ ὁ ποιητὴς κυβιστητῆρας καλεῖ, γουμένους το χοροὐ καὶ πάλιν, α εν ri αυτὴ ἀσπίδι λέγει ,, fροι δ' ὀρχηστῆρες ἐδίνεον, - ῶς τι κάλλιστον 276 τοίτο τολυφαίστου ἐμποιήσαντος τῆ ἀσπίδι τους μεν γὰρ Φαίακας και πάνυ εικὸς ν ὀρχήσει χαίρειν αβρούς

τε ὁντας και εν πάσri ευδαιμονία διατρίβοντας. 40fνυμηρος τοfτο αυτῶν μάλιστα θαυμάζοντα πεποίηκε τονυδυσσέα και τὰς μαρμαρυγὰς των ποδῶν θεώμενον. 14. εν μεν γε Θεσσαλία τοσοίτον ἐπέδωκε της ὀρχηστικῆς ἡ ἄσκησις, στε του προστάτας και προαγωνιστὰς αυ- τῶν προορχηστῆρας ἐκάλουν ' καὶ δηλουσι τοὐτ αι τῶν ἀνδριάντων ἐπιγραφαί, ους τοῖς ἀριστεύσασιν ἀνίστα-

σαμ Προύκρινε γάρ, φησί, προορχηστῆρα α πόλις. καὶ αὐθις, Εἰλατίωνι τὰν εἰκόνα ὁ δῆμος εs ὀρχησαμένω τὰν μάχαν. 15. Ε λέγειν, ὁτι τελετὴν ουδε μίαν ἀρχαίαν ἐστιν 277ευρειν ἄνευ ὀρχήσεως, υρφέως δηλαδὴ και Μουσαίου

170쪽

των τότε ἀρίστων ορχηστῶν καταστησαμενων αυτας, ῶς τι κάλλιστον καὶ τουτο νομοθετησα ντων σὐν ρυθμ καὶ 60χήσει μυεῖσθαι. τι ' ουτως ἔχει, τα μεν οργια σιωπὰν αξιον των ἀμυήτων ενεκα, κεῖν ὁ πάντες ἀκουουσιν, τι τους ἐξαγορευοντας α μυστήρια ἐξορχεισθαι λεγουσιν οἱ πολλοι . 16. εν ήλ δε γε υδε αἱ θυσίαιανευ ρχήσεως, ὰλλα συν ταυτη και μετὰ μουσικῆς ἐγίγνοντο παίδων χοροὶ συνελθόντες π αυλω καὶ κιθάρα ι μεν εχόρευον, πωρχουντ δε οι ἄριστοι προκριθεντες ε αυτῶν. τὰ γουν τοις χοροῖς γραφόμενα του-278 τοι ασματα υπ09χήματα καλεῖτο α ἐμπεπληστο των τοιούτων η λυ9α.

17. Καὶ τί σοι τους Ελληνας λεγω, που και γνd0ἰ ἐπειδὰν εωθενἈναστάντες προσευχωνται τον Ηλιον, υχῶσπε ημεῖς την χεῖμα κυσαντες γούμεθα εντελῆ μῶν εἰναι την εὐχήν, αλλ' κεινοι προς την ἀνατολην στάντες ὀρχήσει τον Hλιον ἀσπάζονται σχηματίζοντες εαυ- τοὐς σιωπ και μιμούμενοι την χορείαν οὐ θεοί κοὶ τοὐτο ἐστιν νδῶν και ευχὴ και χοροι καὶ θυσία διδ καὶ τούτοις ἱλεουνται τον θεον δὶς καὶ ἀρχομένης και δυομέ- /ης τῆς μέρας. 18. ιθίοπες έ γε και πολεμουντες συνορχήσει αὐτο δρῶσι, και οὐκ αν ἀφείη το βέλος Αἰθίοψ ἀνὴρ ἀφελῶν τῆς κεφαλῆς - ταύτ γὰρ ἀντι φαρέτρας

χρῶνται περιδέοντες αὐτ ἀκτινηδον τὰ βέλη - εἰ u προτερον οὐχ ησαιτο καὶ τῶ σχηματι ἀπειλήσειε και προεκφοβήσειε si ρχήσει τον πολέμιον. 19. ἄξιον δέ, ἐπεὶ τὴν γνδικὴν κα την Αἰθιοπίαν διεξεληλύθαμεν. και ἐς την γείτονα αυτῶν Αἴγυπτον καταβῆναι et λόγω dοκεῖ γάρ μοι ὁ παλαιὰς sθος και Πρωτέα τον Αἰγύπτιον ουκ27 ἄλλο τι λορχηστήν τινα γενέσθαι λέγειν μιμητικον ἄνθρωπον καὶ προς πάντα σχηματίζεσθαι και μεταβάλλε - σθαι θυνάμενον. ως καὶ δατος γρότ τα μιμεῖσθαι καὶ