장음표시 사용
201쪽
τῶνἈθλητῶν νόμον η στερρά σοι τροφη συνήθης ἐστω, μάλιστα δε χάρισι και σαφηνεία θυε, ων πάuπολυ λίαν νυν απολελειψο. 24. καὶ ὁ τυφος δε και η μεγαλαυχία καὶ ἡ κακοήθεια καὶ το βρεν υεσθαι καὶ λαρυγγίζειν
απεστω καὶ το διασιλλαίνειν τα τῶν αλλων καὶ Olεσθαιοτι πρῶτος ἔση αυτός. ην τα πάντων συκοφαντῆς καιμην κἀκεῖνο ου μικρόν, ἀλλον δὲ τ μέγιστον αμαρτάνεις. τι υ πρότερον τὰς διανοίας τῶν λεξεων προ- παρεσκευασμενος ἔπειτα κατακοσμεῖς τοῖς ρήμασι καὶ τοῖς ονόμασιν, αλλὰ ην που ρῆμα εκφυλον εὐρης η υτ0ς πλασαμενος οἰηθης εἶναι καλόν , τούτω ζητεις διάνοιαν
ἐφαρμόσαι καὶ ζημίαν γρ, α μη παραβύσθς αυτ που,
καν τῶ λεγομένω μηδ' ἀναγκαῖον ὴ, io ν πρωην τον θυ- 3 9μάλωπα οὐδε εἰδὼς ο τι σημαίνει, ἀπερριψας οὐδεν ἐοικότα τῶ ποκειμενω και ι μεν διῶται πάντες τεθήπεσαν υπὸ του ξενου πληγεντες τα ῶτα, ι πεπαιδευμενοιδε π αμφοτ-οις και σοὶ καὶ τοι ἐπαιν0sσιν ἐγέλων 25 το δε πάντων καταγελαστότατον κεῖνό ἐστιν ὁτιυπεμάττικος εἶναι αξιῶν και την φωνὴν ει τ αρχαιότατον ἀπηκριβωμενος τοιαῆτα ἐνια, ἀλλον δε α πλεῖστα εγκαταμιγνύεις τοῖς λόγοις ἀ μηδε παις ἄρτι μανθάνων ἀγνοήσειεν απι οἷον κεῖνα πῶς οἴει κατὰ γης δίναι ηὐχόμην ἀκούων σου πιδεικνυμένου, ὁτε χιτώνιον μεν και το ἀνδρεῖον φου λέγεσο αι, δουλάρια δε και τους ἄρρενας τῶν ακολούθων ἀπεκάλεις ἀ τις υκ ἐδεν, τι χιτώνιον μεν γυναικὸς σθής, δουλάρια δε τὰ θήλεα κα- λοὐσι και ἀλλα πολὐ τούτων προφανέστερα , io τοῖπτατο καὶ το ἀπαντώμενος καὶ το καθεσθεὶς οὐδε μετοικικὰ της Ἀθηναίων φωνῆς. μεῖς οὐδε ποιητὰς παινοsμεν οὐ κατάγλωττα γράφοντας ποιήματα τὰ δε σα,ώς πεζὰ μέτροις παραβάλλειν καθάπερ ὁ Αωσιάδα βω- 350μὀς αν i η καὶ η του Λυκόφρονος λεξάνδρα, και ει τις
202쪽
ετ τούτων την φωνην κακοδαιμονεσυρος αν ταυτα ζηλώσης και μεταμάθης, αριστα βεβουλευμενος υπερ σεαυ- του λῖν ην δε λάθρ αυθις εἰς την λιχνείαν κατολισθών, ἐμοὶ μεν ἀποπεπληρωται η παραίνεσις συ δε σεαυτον αἰτιάση αν γε καὶ ξυνης χείρων γενόμενος.
1 ΠΑΜΦΙΛΟΣ. Πόθεν es Λυκῖνε η τί γελῶν μῖναφῖξαι ἀει με γα φαιδρος ων τυγχάνεις τουτὶ δεπλεον του συνήθους εἶναί μοι δοκssi ἐφ' ὁτω μηδε κατε- χειν δυνατος ι τον γέλωτα. ΛΥΚΙΝΟΣ. Ἐξ αγορὰς μεν κω σοι Πάμφιλε του γελωτος δε αὐτίκα κοινωνον ποιήσομαί σε, ην ἀκου-35 ση οῖα δίκn δικαζομέν παρεγενόμην, φιλοσόφων ποος αλληλους ἐριζόντωl . IIAMO Kαι τοίτο μεν αληθῶς γελοῖον λεγεις το φιλοσοφοῶντας δικάζεσθαι προ αλλήλους. Di εἰκαι τι μέγα εἰη κατ' is νζa εν σφίσι διαλύεσθαι ταεγκλήματα. 2. ΛΥΚ Πόθεν, ω μακά9ιε κα εἰρηνην κεινοι, οῖ γε ξυμπεσόντες ολας αμαξας βλασφημιῶν κατεσκέδασαν αλλήλων κεκραγότες ci υπες διατεινόμενοι; HAMO 'Hπου - Λυκῖνε περὶ τῶν λόγων διετέ- oor ro τα συχ/ήθη aris ἐτερόδοξοι τυγχάνοντες; ATR. Ddαμῶς ἀλλ' ἐτεροῖόν τι rofro w μό- δοξε ι γαρ αμσω και ἀπο τῶν αυτῶν λόγων. δι κηχε δμως
203쪽
ων αν τις ηδεσθη παρὰ μελος τι θεγξάμενος, ου ὀπωeες τοσαυτην ἀναισχυντίαν τραπόμενος. ΠΑ- Ουκουν λέγοις αν δ το κεφάλαιον της δίκης,, και αυτος εἰδείην ο τι σοὶ το κεκινηκος εἴη τον
3. APR. Συντέτακται μεν ι Πάμφιλε, ς οἶσθα, 352ε βασιλεως μισθοφορά τις ου φαύλη κατὰ γενη τοῖς φιλοσόφοις, ΣτωΓκοῖς λεγω καὶ Πλατωνικοῖς και Ἐπικουρείοις ετ δε καὶ τοις εκ ου περιπάτου, τὰ σα τουτοις ἀπασιν εδει δε αποθανόντος αυτῶν τινος ἄλλον ἀντικαθίστασθαι δοκιμασθέντα ψήφ των ἀρίστων. και τὰ ἀθλα ου βοείη τις ην κατὰ τον ποιητην οὐδε ἱερηων, αλλὰ μύριαι κατὰ τον ενιαυτόν, φ' ὀτω συνεῖναι τοι νέοις. MO. Οἶδα αὐτα και τινά φασιν αυτῶν ναγχος ἀποθανεῖν τῶν Περιπατητικῶν ἐμαι τον τε9ον IM
νομάχουν προ αλληλους. και ἄχρι γε τούτου γελοῖον οὐδεν ην ἐκείνοις το φιλοσόφους εἰναι φάσκοντας και χρημάτων καταφρονεῖν πειτα περ τούτων ώς περ πατρίδος κινδυνευούσης καὶ ιερῶν πατρωων και τάφων προγονικῶν ἀγωνίζεσθαι.ΠAMO. Καὶ μην καὶ το δόγμα τοὐτο γέ εστι τοῖς Περιπατητικοῖς το μη σφόδρα καταφρονεῖν χρημάτων, ἀλλὰ τρίτον τι ἀγαθον και τοOTO Oῖεσθαι.
APR. υρθῶς λέγεις. φασὶ γὰρ ουν αὐτα. καὶ κατὰ M τὰ πάτρια ἐγίγνετο αὐτοί o πόλεμος. 4. τὰ μετὰ ταὐτα δεηδη ἄκουε. πολλοὶ μεν γὰρ καὶ ἄλλοι τον ἐπιτάφιον οὐαποθανόντος κείνου γωνίζοντο δύο δε μάλιστα ησαν οἱ ἀμφηριστοι αὐτῶν - Λιοκλης τε ο πρεσβύτης - οἰσθαδ λέγω, τον ἐριστικόν - και Βαγωας ο ευDosχοι, εἰναι δοκῶν τὰ μεν οὐν τῶν λόγων ποοηγῶνιστο αυτοῖς καιτην ἐμπειρίαν ἐκάτερος τῶν δογματων πε0ό0εικet και
204쪽
Oτι του Αριστοτελους καὶ των κείνω δοκουντων ἐχετο καὶ μὰ του A ουδετερος αυτῶν ἀμείνων ην. 5. ' ουν τέλος της δίκης ες τοὐτο περιέστη ' ἀφέμενος γαρ ὁ Βι κλῆς του δεικνυναι τα αυτολμετεβαινεν επὶ τον Βαγώαν καὶ διελεγχειν πεις ἀτο μάλιστα τον βίον αυτ οὐ κατὰ ταύτα ὁ και Βαγώας ἀντεξήταζε τον κείνου βίον.ΠAMO. Εἰκότως ω Λυκῖνε ' καὶ τα πλείω γε του λόγου περὶ τούτου μὰλλον χρῆν iνα αυτοῖς ως εγωγε, εἰ δικάζων ἐτύγχανον, ἐπὶ τ τοιούτω το πλεῖον θιατρῖψαι ἄν μοι θοκῶ τον ἄμεινον βιοὐντα μὰλλον η τον εντοις λόγοις αυτοῖς 9οχειρότερον ζητῶν καὶ οἰκειότερον τύ νίκ' νομιζων. 6. APR. υ λέγεις κἀμε μόψηφον εν τουτω ἐχεις.
355 ἐπεὶ ὁ ἀλις με εἶχον βλασφημιῶν ἀλις δε ἐλεγχων, τοτελευταῖον δ' ὁ Βιοκλης ἐφη, μηθε την αὐχὴν θεμιτον
εἶναι τω Βαγώα μεταποιεῖσθαι φιλοσοφίας καὶ των ἐπ' αὐτn ἀριστείων Γνούχω γε i/τι, ἀλλὰ τους τοιούτους οὐχ ὁπως τούτων ἀποκεκλεῖσθαι ξίου αλλὰ καὶ ἱερῶν
205쪽
γυναικεῖον εμφθεγξάμενος ουχικαια ποιεῖν εφη τον Aιοκλε φιλοσοφίας ἀποκλείοντα ευνOsχον οντα, ης καὶ γυ- ναι ι μετειναι καὶ παρήγοντο ' σπασία και Βιοτίμα και ΘαργVλία συνηγορησουσα αυτω, και τις 'Aκαδημαῖκος 3bεευνοχὶρ ος κ Κελτῶν λίγον πο ημῶν ευδοκιμήσας ντοις Ελλησιν. ο νιοκλῆς δὲ κακεινον αυτόν, εἰ περιῆν καὶ τῶν μοίων μετεποιεῖτο - ειρξεν αν υ καταπλαγεὶς
αυτολτην παρὰ τοῖς πολλοῖς δόξαπι καί τινας καὶ αὐτος ἀπεμνημόνευε λόγους καὶ προς κεινον πό τε Στωrκῶν
και Κυνικῶν μάλιστα εἰρημενους προς το γελοιότερον επὶ τῶ ἀτελεῖ του σώματος. . εν τούτοις ην τοῖς δικασταῖς η διατριβή κα το κεφάλαιον δη οὐ σκέμματος τοίτο ἐτύγχανεν ον, εἰ δοκιμαστεος ευνOsχος επὶ φιλοσοφίαν παρελθὼν καὶ νεων προστασίαν ἐγχειρισθηναι ἀξιῶν τολμεν και σχῆμα και σώματος εὐμοιρίαν προσελναι φιλοσόφω δεῖν λέγοντος, καὶ το μέγιστον, πώγωναβαθῶν χειν αυτὰ και τοι προσιοίσι καὶ μανθάνειν βουλομένοις ἀξιόπιστον και ποέποντα ταῖς μυρίαις, ας
χρὴ παρὰ βασιλέως ἀποφέρεσθαι, τυ δε ολευνούχου καιτῶν βακήλων χεῖρον εἶναι ' Oυς μεν γὰρ καν πεπειρῆ 357σθαί ποτε ανδρείας, τοὐτον δε ε αρχῆς εὐθὴς ἀποκεκόφθαι και ἀμφίβολόν τι ζῶον ἐναι κατὰ ταὐτα ταις
κορώναις, α μήτε πεμιστεραῖς μήτε κόραξιν εναριθμοῖντο αν. . of δε ου σωματικὴν λέγοντος εἰναι την κρίσιν,
ἀλλ' ἀλκὴν ψυχῆς καὶ της γνώμη εξέτασιν δεῖν γίγνεσθαι και της τῶν δογμάτων ἐπιστήμης, ii ' ὁ Αριστοτέλης εκαλεῖτο μάρτυς οὐ λόγου εις ὐπερβολὴν θαυμάσας Ἐρμείαν τον εὐνοίχον τον επιτο μυταρνέως τύραννον ἄχρι τos καὶ θύειν αὐτῶ κατὰ ταὐτὰ τοι θεοις. καί τι καιετόλμα προστιθέναι ὁ Βαγωας τοιοῶτον, ω πολῶ ἐπιτηδειοτερος ευνοίχος τοι νέοις διδάσκαλος οὐδὲ διαβολήν τινα ποος αυτοὐς ἐνδέξασθαι δυνάμενος οὐδε το os
206쪽
Σωκράτους κεῖνο ἐγκλημα παθεῖν αν, διαφθείρω τα μειράκια επε δε και εἰς τοἈγένειον μάλιστα σκώφθη, χαὐιεντως τοsτο, ς γουν ετο, προσερριψεν E γαρ 358 πο πωγωνος ἐφη βαθεος κρίνεσθαι δεοι τους φιλοσοφοίντας τον τράγον αν δικαιότερον προκριθῆναι πάντων. 10. εν τούτω τρίτος αλλος παρεστως - τλδε νομαεν ἀφανεῖ κείσθω - Καὶ μην, ἐφη, Ἀνδρες δικασταί,
ουτοσὶ ο τὰς γνάθους λεῖος καὶ το φώνημα γυναικεῖος και τα ἄλλα εὐνούχω εοικώς ει ἀποθυσαιτο, πάνυ ανδρεῖος υμῖν φανεῖται ' ει δε μη ψεύδονται οἱ περὶ αυτολλεγοντες, και μοιχος ἐάλω ποτε ώς ο ἄξων φησίν, ἄρθρα εν ἄρθροις χωπι ἀλλα τότε με ε τον εὐνουχον αναφυρογῶν και τοsτο κρησφυγετον ευρόμενος ἀφείθη, ἀπιστησάντων τύ κατηγορία των τότε δικαστῶν ἀπό γε της φανερῶς ὁ ψεως νίν ὁ καν παλινωθῆσαί μοι δοκεῖ οὐ προκειμενου μισθοὐ νεκα. 11. τούτων δη λεγομενων παρὰ πάντων μεν γελως γίγνετο, ως το εἰκός Βαγώας δε μὰλλον ἐταράττετο καὶ παντοῖος ν ε μυρία Pαπομε- νος χρώματα και ψυχρω τω ἱδρῶτι ρεόμενος, και οὐτε συγκατατίθεσθαι τω πε0 της μοιχείας εγκλήματι καλῶς
ἐπισκοπεῖν. ει δύναιτο φιλοσοφεῖν τά γε προς τῶν χεων ' οι δὲ ἐτι γελοιόrερον μεταστειλαμένους τινὰς τῶν ἐξ οικήματος γυναικῶr κελευε ιν αυτίν συνετναι καιοπυίειν καί τινα τῶν δικασrῶν τον πρεσβυra τόν τε καὶ
207쪽
πιστότατον ἐφεστῶτα ὁραν, εἰ φιλοσοφεῖ. μετὰ δε πεὶ πάντας ὁ γελως κατεῖχε κα ουδεὶς στιγου την γαστερα ηλγει βρασσόμενος π αυτοs, γνωσαν ἀναπόμπιμον ες την Ιταλίαν ἐκπέμψαι την δίκην. 13. καὶ νυν ατερος μεν προς την των λόγων πίδειξιν ως φασι, γυμνάζεται καὶ
παρασκευάζεται και κατηγορίαν συγκροτεῖ καὶ το της μοιχείας εγκλημα ποκινεῖ ναντιώτατον αυτω. καὶ Ουτος κατὰ τους φαύλους των ρητόρων τοὐτο ποιῶν και εἰς
τους ἄνδρας τον ἀντίδικον το εγκληματος καταλέ- γωπι τω Βαγώα δε ετερα , ως φασι, μελε και ἀνδρίζεται τὰ πολλὰ καὶ διὰ χειρὸς ἐχει το πρῆγμα καὶ τελος κρατησειν ἐλπίζει, ν επιδειξηῶς οὐδεν χειρων εστι των τὰς ῖππους ἀναβαινόντων ὁνων αὐτη γάρ, ω ταῖρε, φιλοσοφίας αρίστη κρίσις ἔοικεν εἰναι καὶ ἀπόδειξις ἀναντίλεκτος. στε καὶ τον ιὰν - ἔτι δε μοι κομιδῆ νεος εστίν - εὐξαίμην αν ου την γνώμην οὐδε την γλῶτταν αλλὰτ αἰδοῖον τοιμον ες φιλοσοφίαν ἔχειν.
1. μφί τε Ουρανο ἀμφί τε ἀστέρων η γραφη, ουκαὐτέων ἀστέρων οὐδ' αὐτέου πέρι υρανos, ἀλλὰ μαντηίης και ἀληθηίης φδη κ τουτέων ε ἀνθρώπων βίον ἔρχεται. ὁ δέ leto λόγος οὐχ ὁποθημοσύνην ἔχει οὐδε διδασκαλίην ἐπαγγέλλεται, κως ταυτην την μαντοσύνην διενεκτέον , ἀλλὰ μέμφομαι κόσοι σοφοὶ ἐόντες τὰ μεν ἀλλα ἐπασκέουσι και πῆσι τοις ἐωυτέων ἀπηγέονται, μούθνην δ' ἀστρολογίην οὐτε τιμέουσιν οἴτε ἐπασκέουσι. 2. καὶ
μεν σ0φίη παλαιὴ οὐδε νέον ἐς μέας ἀπίκετο, ἀλλ'
ἐστιν ἔργον ἀρχαίων βασιλέων θεοτιλέων οἱ δε νον ἀμ-
208쪽
M θίη καὶ ραθυμίη καὶ προσετι μισοπον γ κείνοισί τε illπί ξοα φρονεουσι καὶ ε υτ αν ἀνδράσιν ἐπικυρέωσι ψεύ δε μαντευομένοισι, αστρων τε κατηγορεουσι, καὶ αυτηνἀσet ψολογίην μισέουσιν, ουδέ μιν ουτ υγιέα ουτε ἀληθέα νομίζουσιν , ἀλλα λόγον ψευθέα καὶ ἀνεμώλιον ου δι- και ως ἐμοὶ δοκεει φρονεοντες Ουτε γαρ τεκτονος ἀζδρίη τεκτοσυνης αυτῆς δικίη ουτ αυλ τε αμουσί μουσι-κης σοφίη, ἀλλ' ο μεν μαθεες τῶν τεχνέων, ἐκάστη δ' εν ωυτθ σοφή. 3. πρῶτον μενῶν Αἰθίοπες τόνδε τον λόγον ἀνθρώποισι κατεστήσαντο. ἐτί δε αυτέοισι ταμεν η σοφίη του ἔθνεος - καὶ γαρ τάλλα των ἄλλων σοφωτεροι Αἰθίοπες - τα ε καὶ της οικήσιος η υμοιρίη αἰεὶ γα σφέας ευθίη καὶ γαληναίη περικέαται ουδε των του τεος τροπέων ἀνέχονται. ἀλλ' εν μι ωρ si ικέου-362 σιν. ἰδόντες ν πρῶτα την σεληναίην ου ες πάμπανομοίην φαινομένην , αλλὰ πολυειδέα τε γιγνομένζν καὶ
καλέομεν - μουνοι γὰρ τῶν ἄλλων ἀστέρων κινέονται φυσιν τε ψτέων και δυναστε Dii καὶ ἐργα τὰ καστος ἐπιτελέουσιν ἐν ε καὶ ουνοματα αυτίοισιν ἐπέθεσαν,
209쪽
ηελίου πεμίφορος. 6. οι δε καὶ αλλα μήσαντο πολλον μεζω τουτεων ' εὐγα δη του παντὸς ήερος καὶ ἀστερων των αλλων ἀπλανεων τε καὶ υσταθέων καὶ ουδαμὰ κινεομένων δυώδεκα μοίρας ἐτάμοντο εν τοῖσι κινεομένοισι, καὶ οἰκεῖα ζῶα όντα καστον αυτέων ε ἄλλην μορφὴν μεμιμεαται τα μεν νάλια, τα δε ανθρώπων, ταδεθηρῶν, τα δε πτηνῶν, τα δε κτηνέων. 7. ἀπο τέω δηκαὶ ιερὰ τα ιγυπτια πολυειδέα ποιέεται ' ου γα πάντες Αἰγύπτιοι κ τῶν δυώδεκα μοι0έων πασέων ἐμαντευοντο, ἄλλοι δε ἀλλοίρσι μοίρἴσιν χρέοντο ' καὶ κριὸν μεν σεβουσιν ὁκόσοι κριον ἀπέβλεπον, ἰχθυα δε υσιτέοντα ὁκόσοι ἰχθυας ἐπεσημήναντο, ουδε τράγον κτείνουσιν σοι αἰγόκερων ηδεσαν, καὶ οι ἄλλοι ἀλλα ς
εκαστοι λάσκονται. ναι μην και ταυρον ς τιμὴν του ηερίου ταυρου σεβίζονται, και ὁ πις αυτέοις χρημαιρότατον την χώρην πινεμεται και οι κεῖ μαντηιον ἀνατι- 364θεασι σημηιον της κείνου του ταυρου μαντικῆς. 8 ου
μετὰ πολλον δε καὶ Λίβυες ἐπέβησαν του λόγον και γὰρ
το Λιβυων μαντηιον το ' μωνος, και τοὐτο ε τον ήερακα ες τὴν τουτεου σοφίην ευρητο, παρ οσον τον υμμωνα καὶ ουτοι κριοπρόσωπον ποιέονται. 9. γνωσαν δε τουτεων εκαστα και Βαβυλώνιοι, ουτοι μεν, λέγουσι, καὶ προ τῶν ἄλλων, μοὶ δε δοκέει, πολλον στερον του-
τεους ὁ λόγος ἀπίκετο. 10. Ἐλληνες δε ουτ παρ' Αἰθιόπων ἴτε παρ' Αἰγυπτίων ἀστρολογίης περι ουδενήκουσαν, αλλὰ σφίσιν υρφευ ὁ Οἰάγρου καὶ Καλλιόπης ποῶτος τάδε ἀπηγήσατο, ου μάλα εμφανεως, ουδε ες φάος τον λόγον προήνεγκεν, ἀλλ' ε γοητείην καὶ ἱρολογίην. - διανοίη κείνοw πηξάμενος γὰρ λύρην οργιά τε ποιεετο καὶ τὰ ἱρὰ ῆριδεμ φδε λυρη πτάμιτος ἐουσα
την τῶν κινεομενων ἀστερων ἁρμονίην συνεβάλλετο. ταὐτ υρφευ διζήμενος και αὐτα ἀνακινεων πάντα
210쪽
ἔθελγε και πάντων κράτεεκ ου γαρ κείνην την λυμηνεβλεπεν ουδέ οι αλλης ἐμελε μουσουργίης, ἀλλ αυτη υρ-36 φεος η μεγάλη λυρη Ελληνες τε τά d τιμέοντες μοίρηναυτε εν υραν ἀπεκριναν και ἀστερες πολλοι καλεον-
ται λυρ υρφεος. ην δε κοτε ορφέα dri η λίθοισιν χρ0ι μεμιμημένον εν μέσφ ζεται κελος ἀείδοντι μετὰ χερσιν ἔχων την λυρην ' ἀμφὶ δε μιν ζῶα μυρία στηκεν. ἐν οἷς και ἄνθρωπος καὶ ταίρος και λέων καὶ των ἄλλωνεκαστον. υτ ῶν κεῖνα ω5ς, μωχησό μοι τουτέων κοίη εκείνου ἀοιδή, κοίη δε καὶ η λυμη, κοῖος ὁ καὶ cisso g οκοῖος λέων υρφέος παχυσιν. εἰ ε τὰ λέγω ir ιαγνοίης, συχε καὶ ἐν τω ουραν δέρκεο ἐκαστον τουτεων. 11. λέγουσι δε ειρεσίην ἄνδρα Βοιώet ιον, οὐ δη κλέος μαντοσυνης πέρι πολλον ἀείρεται. οὐτον ον Πιρεσίον ἐν Ελλησιν εἰπεῖν, ὁτι των πλανεομένων α στέρων Ο μεν θήλεες, οἱ δὲ ἄρρενες όντες ου ἴσα ἐκτελέουσι τω καί μιν διφυέα γενέσθαι και ἀμφίβιον Τειρεσίην ut θολογέουσιν ἄλλοτε με θῆλυν ἄλλοτε δε ἄρρενα. 2. rs εος δὲ καὶ Θυέστεω περὶ et πατρωί βασιληί φιλονεικεόντων δ τοῖσιν Ελλησιν αναφανδὰν ἀστρολογίης τε καὶ σοφίης της ουρανίης μαλιστ' ἔμελε και το ξυνον των υργείων ἄρχειν ἐγνωσαν ἐωυτῶν ὁστις του ἐτέρου σO-366 φίην προφερέστερος ἔνθα d Θυέστης μὲν ον κριον
σφίσι τον εν ω υρα σημηνάμενος πέδειξεν, ποτέ o ἄρνα χρυσεον Θυέστ γενέσθαι μυθολογέουσιν. Mτρευς δε του ηελίου πέρι καὶ τῶν ἀνατολεων αυrλυ λόγον ἐποιησατο, ὁτι υ ες ὁμοί1 ν φορην Λ λιός τε και κόσμος κινέονται, ἀλλ' ες ἀντίξοον ἀλληλοις ἀντιδρομέουσι, και αἱ νυν δυσιες δοκέουσαι. οὐ κοσμου δυσιες ἐουσαι . Os ῆε, tiar ἀiaro λα εἰσι. τάδε εἰπo ira βασιλέα μιi υργεῖοι ἐποιήσαντο καὶ μέγα κλέος επὶ σοφιζ οπεου ἐγένετο. 13. ἐγώ δε καὶ περὶ Βελλεροφόντεω τοιαδε τpο-