Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

221쪽

έχειν ἰσχυράς, ς π αυτῶν παντας ἀναπείθειν καὶ παρεχειν αυτ ὁπόσα βουλεται, Μη θαύμαζε, ἔφη καὶ γαρ αυτος μότεχνος ειμί σοι. και εὐβουλει, που προς την ἀρτόπωλιν και ψει με δια μια επωδῆς και μικροs του φαρμάκου πείθοντα αυτὴν δοὐναι μοι των αρτων, αἰνιττόμενος' νόμισμα. τα ἴσα νεπωδύ δυνάμενον.

24. πεὰ δε φώδης ὁ πάνυ ἐπενθει τον Πολυδεύκην προῶμα αποθανόντα καὶ ήξίου χημα ζεύγνυσθαι αὐτῶ κωῖππους παρίστασθαι ώς ἀναβησομενω και δεῖπνον παρα- 385 σκευάζεσθαι, προσελθών, Παρὰ Πολυδεύκους ἔφη, κο-μiζω σοί τινα ἐπιστολήν. σθεντο δε κείνου και ιη- θεντος τι κατὰ το κοινον καὶ αὐτος συντρεχε τοῖς ἄλλοις τω πάθει αυτοί, και εἰπόντος, Trosν λυθμῶνας,

αυτὸν ἄπει. 25. ὁ δ αυτὰς υἱῖν πενθοῶντι και εν σκότωεαυτὸν καθείρξαντι προσελθών ελεγε μάγος τε ἐναι καὶὁύνασθαι ναγαγεῖν οὐ παιδὸς το εἴδωλον, εἰ μόνον αὐτω τρεις τινας ανθρώπους ὀνομάσειε μηδένα πώποτε πεπενθηκότας επὶ πολ δε κείνου ἐνδοιάσαντος καὶ

ει , φη, ι, γελοῖε, μόνος φόρητα πασχειν νομίζεις μηδένα ορῶν πένθους ἄμοιρον 26 καὶ μὴν κἀκείνων καταγελὰν ξίου τῶν εν ταῖς ὁμιλίαις πάνυ ἀρχαίοις και ξένοις ὀνόμασι χρωμένων ἐνὶ γοῆν ἐρωτηθέντι π αυ-

τοὐ λόγον τινὰ και-περαττικῶς ἀποκριθέντι πιὼ μέν σε, ἔφη, Ἀταῖρε, νυν ἡρώτησα σὐ δε μοι ς ἐπ' Mγαμέμνονος ἀποκρίνη. 27. εἰπόντος δε τινος τῶν ταίρων, υπίωμεν, Ιηsμῶναξ, εἰς το Ἀσκληπιεῖον και προσευξώ 386μεθα περ τολυλο, Πάνυ ἐφη, κωφὸν γρ τὸν σκληπιόν ει μὴ δύναται κἀντεὐθεν ημῶν ευχομένωνἈκούειν. 28. ιδὼν δέ ποτε δύο τινὰς φιλοσόφους κομιδn ἀπαιθεύ- τυς εν ζητήσει ρίζοντας καὶ τὸν μεν ἄτοπα ερωτῶντα,

222쪽

202 AO TRIA NOT

δε αυτ κόσκινον ποτιπέναι 29. γαθοκλεους ὁ του Περιπατητικολμεγα φρονουντος τι μόνος αυτός εστι

καὶ πρῶτος των διαλεκτικῶν, ἔφη, Kαὶ μην , λυγαθό

34. ἐτόλμησε δέ ποτε και Αθηναίους ἐρωτῆσαι δημοσία

ταστησαμένου Ευμόλπου βαρβαρου και γρακος ντος. 388 35. ἐπεὶ δέ ποτε πλMν μέλλοντι αυτ οιὰ χειμωνος ἐφη

223쪽

ΛΗΜΩ IN ARTO BIOS 203δέ ποτε ἰδὼν δημοσία ἐπὶ μισθω μαντευόμενον , Οὐχορῶ, φηλεφ οτω ον μισθὸν απαιτεῖς ει μεν γαρ ως ἀλλάξαι τι δυνάμενος των πικεκλωσμένων , λίγον αιτεῖς πόσον αν αἰτῆς, ει δε si δέδοκται τεθεω πάντα εσται, τί σου δύναται η μαντικη , 38. πρεσβυτου δε τινος ' μαίου υσωματουντος και την ἐνόπλιον αυτ μάχqν προς πάτταλον επιδειξαμενου και ρομενου, Πῶς σοι,

Aημῶναξ, μεμαχῆσθαι δοξα Καλῶς, φη, αν ξυλινοντον ἀνταγωνιστην χἴς. 39. καὶ μην και προς τὰς από-0ους τῶν ερωτησεων πάνυ εὐστόχως παρεσκεύαστο ' ἐρο-

μενου γάρ τινος ἐπὶ χλευασμῶ, H χιλίας μνὰς ξύλων καυ- 389σαιμι, ω ημῶναξ, πόσαι μναῖ αν καπνολγενοιντο Στησον, φη, την σποδόν, και το λοιπον πῆν καπνός ἐστι.

40. Πολυβίου δέ τινος, κομιδ ναπαιδεύτου ανθρώπου καισολοίκου, εἰπόντος Ἀβασιλεύς με ηῬωμαίων πολιτεία τετίμηκεν ' Et θε σε, φη. Ἐλληνα μὰλλον η μαιον πεποίηκεν. 41. ιδὼν δε τινα τῶν ευπαρύφων ἐπὶ τω πλάτει της π0ρφύρας μεγα 90νοsντα κύψας αυτο προς το οὐ και η εσθῆτος λαβόμενος και δείξας Tosτ μέντοι, ἔφη, προ σολπρόβατον φόρει καὶ ην πρόβατον. 42. ἐπεὶ μέντοι λουόμενος κνησεν ε το4δωρ ζεον εμβῆναι, καιρτιάσατό τις ς ἀποδειλιάσαντα ειπε μοι, ἔφη, περ πατρίδος αυτὐ πείσεσθαι μελλον; 43 ερομένου δέ τινος, οποῖα νομι ζεις τα εὐυιδου Περίμεινον, φη, κἀκεῖθεν σοι πιστελῶ. 44. 'Aδμητω δέ τινι ποιητ φαύλω λευοντι γεγραφέναι μονόστιχον πίγραμμα, ὀπερ εν ταῖς διαθήκαις κεκέλευκεν επιγραφῆναι αυτοὶτὴ στήλη - ου χειρον δε καὶ αυτλειπεῖν,

Γαῖα λάβ' δμήτου ἔλυτρον, βῆ δ' εις θεὸν αυτός - γελάσας εἰπεν, ἴτω καλόν ἐστιν, ω Ἀδμητε, ο ἐπίγραμ 390μα, στε βουλόμην αυτ ηδ επιγεγράφθαι 45. ἰδὼν

δε τις ἐπὶ τῶν σκελῶν αυτολοὶ τοῖς γερουσιν πιεικῶς

225쪽

υυδέν ἐστιν, φη, ἀναισχυντότερον χωλοὐ Περιπατητι-κ09. 55. επε δε ποτε ὁ 'Eπίκτητος πιτηρῶν αμα συνεβουλευεν αυτῶ ἀγαγέσπα γυναῖκα καὶ παιδοποιήσασθαι,π9επειν γα και τοὐτο φιλοσόφω ἀνδρι τερον ἀνθ' αυτο καταλιπεῖν τὰ φύσει, ἐλεγκτικώτατα προ αυτον ἀπεκρίνατο, Ουκοfν, Ἀπίκτητε, δός μοι μίαν των σαυτο θυγατέρων. 56. και μην καὶ το προ μμινον τον μιστοτελικον αξιον ἀπομνημονεsσαι ' εἰδὼς γαρ αυτὰν παγκάκιστον μεν οντα καὶ μυρία κακὰ ἐργαζόμενον, τον 'Αριστοτέλην δὲ δια στόματος και αυτο τὰς δέκα κατηγορίας ἔχ0ντα, Ἐρμινε, ἔφη, αληθῶς ἄξιος ει δέκα κατηγοριῶν. 57. θηναίων δε σκεπτομένων κατὰ ζῆλον τον

προς Κορινθίους καταστησασθαι θέαν μονομάχων προελθών εις αυτούς, η πρότερον, ἔφη, αὐτα , Obηναῖοι, ψηφίσησθε, αν μη οὐ λέου τὸν βωμῖν καθέλητε. 58. ἐπεὶ δε ει υλυμπίαν ποτε ἐλθόντι αὐτῶ υλεῖοι εἰκόνα χαλκην ἐψηφίσαντο, Μηδαμῶς τοὐτο, ἔφη, hi ἄνδρες υλεῖοι, μη δόξητε ονειδίζειν τοῖς προγόνοις υμῶν,οτι μήτε Σωκράτους μήτε ιογένους εικόνα ανατεθεί- 39ήκασιν. 59. κουσα δε αυτos ποτε και προς τὰ τῶν νόμων εμπειρον ταίτα λέγοντος, ὁτι κινδυνεύουσιν ἄχρηστοι εἰναι ι νόμοι, ἄν τε πονηροῖς ἄν τε ἀγαθοῖς γράφωνται οι μεν γὰρ υ δέονται νόμων, οι δε πῖ νόμων

οὐδεν βελτίους γίνονται. 60. τῶν δε υμηρου στίχων να ηδε μάλιστα, κάτθαν' ὁμως ο τ' ἀεργός ἀνὴρ ο τε πολλὰ ἐοργώς. 61. ἐπήνει δε καὶ τὰν Θερσίτην ς Κυνικόν τινα δημηγόρον. 62. ρωτηθεὶς δέ ποτε τίς αὐτῶ ἀρέσκοι τῶν φιλοσόφων, φη, Πάντες μεν θαυμαστοί, γωδε Σωκράτqν μεν σέβω, θαυμάζω δε ιογένην και φιλῶ Ἀρίστιππον. 63. βίω δε ἔτη λίγου δέοντα τῶν κατὰ ἄνοσος,

ἄλυπος, οὐδένα ἐνοχλήσας τι φαἰτήσας, φίλοις χρήσιμ0ς,

ἐχθρόν οὐδένα οὐδεπώποτε ἐσχηκώς και τοσοίτον ἐρωτα ἔσχον προς αὐτὸν θηναῖοί τε αὐτοι καὶ ἀπασα ἡ Ἐλλάς, ῶστε παριόντι πεξανίστασθαι μεν τοὐς ἄρχοντας, σιωπὴν δε ινεσθαι παρὰ πάντων τ τελευταῖον δε δηυπωγηρως ν ἄκλητος ει ην τύχοι παριών οἰκίαν ἐδεί- 395

226쪽

νειαν γουμένων το π9ῆγμα καί τινα αγαθον δαίμονα εἰσεληλυθέναι αυτοῖς εις την οἰκίαν. παοιόντα δὲ αἱ Ἀρτοπώλιδες ανθεῖλκον προς αυτὰς κάστη ξιοίσα παρ' αυτῆς λαμβάνειν των ἄρτων, καὶ τοίτο εὐτυχίαν εαυτῆς δεθωκυῖα ετο. καὶ μην και ι παῖδες πώρας προσέφερον αὐτω πατέ9α νομάζ0ντες. 64. στάσεως δε ποτευθηνησι γενομένης εἰσῆλθεν εις την εκκλησίαν και φανεὶς μόνον σιωπῶν ἐποίησεν αυτούς ὁ ὁὲ ἰδών ηδη μετεγνωκότας οὐθεν εἰπών καὶ αὐτος απηλλάγη. 65. τε δε

μηκέτι μέλλε νκαὶ πάντων ποσχόμενος απῆλθε os βίου φαιδρος καὶ 396 io ἀεὶ τοίς ἐντυγχάνουσιν ἐφαίνετο. 66. λίγον ὁ προτῆς τελευτῆς μομένου τινός. Περὶ ταφῆς τί κελεύει ς;M πολυπραγμονειτε , φη ' η γα ὀθμή με θάφει φαμένου ε κείνου, Posit; υκ αἰσχρον ser εοις και κυσι βορὰν προτεθῆναι τηλικούτου ανθρὼς σῶμα Καὶ μηνοὐδεν ατοποὶ - ἐφη. Osro εἰ μέλλω καὶ α ποθανὼν ζωοις τισὶ χρησιμος ἔσεσθαι. 67. οἱ μέντοι - θηναῖοι καὶ θα- ο αν αὐτο a d ημοσία μεγαλοπρεπῶς καὶ ἐπὶ πολυ ἐπέr θησαν και τον θὰκον τον λίθινον ἐφ' ob ἐωθει πότε καμνοι ἀναπαύεσθαι, προσεκυνουν καὶ στεφάνουν ες τιμὴν οὐανδρὼς γούμενοι ιερον iναι καὶ τον λι θ ν, ἐφ' υ ἐκαθέζετο ἐπὶ μεν γα την ἐκφορὰν οὐκ ἐστιν

εκεῖνος ἀνὴρ ἐγένετο.

227쪽

1. ΛΥΚΙΝΟΣ. Ερωτικης παιδιὰς, ἐταῖρέ μοι Θεόμνηστε, εξ εωθινο πεπλήρωκας μῶν τα κεκμηκόταπμος τὰς συνεχεῖς σπουδαλώτα καί μοι σφόδρα διψῶντι τοιαύτης ἀνέσεως ευκαιρος η των λαρῶν σου λόγωυἐρρυη χάρις ἀσθενης γαρ η ψυχη διηνεκοῆς σπουδῆς ἀνεχεσθαι, ποθουσι δ' οἱ φιλότιμοι πόνοι μικρὰ τῶνεπαχθῶν φροντίδων χαλασθεντες ει ηδονὰς ἀνίεσθαι. πάνυ δη με πωτον ορθρον τῶν ακολάστων σου διηγημάτων αἱμύλη καὶ γλυκεῖα πειθὼ κατε ἄφρανεν. στ' ολ γου δεῖν ριστείδης ἐνόμιζον εἰναι τοῖς Μιλησιακοῖς λοροις περκηλούμενος, αχθομαί τε ν του σου ερωτας, οἱ πλατῶς εὐρεθης σκοπός, τι πεπαυσαι διηγου- μενος καί σε προ αυτῆς ἀντιβολοίμεν Ἀφροδίτης, ε 398 περιττά με λεγειν εοικας, ει τις ἄρρην η και νὴ σία θῆλυς ἐφειταί σοι πόθος ήρεμα τη μνήμn ἐκκαλεσασθαι. και γαρ ἄλλως ορταστικὴν ἄγ0μεν ἡμέραν μάκλεια θύοντες Ου αγνοεῖς δὲ δή που ον θεὸν ς οξῶς νπρος Ἀφροδίτην Ἀδιστα οὐ δοκεῖ μοι τῶν λόγων τὰς

θυσίας προσήσεσθαι. 2. ΘΕΟΜΝΗΣΤΟΣ. Θῆττον αν μοι, ω Λυκινε, θαλάττης κύματα καὶ πυκνὰς α ουρανοs νιφάδας ἀριθμή - σειας τοὐς ἐμοῖς Ἐρωτας εγώ οὐν ἄπασα αυτῶν κενὴν ἀπολελεῖφθαι φαρέτραν νομίζω, καν ἐπ ἄλλον τινὰ πτῆναι θελήσωσιν, ἄνοπλος αὐτῶν ὴ δεξιὰ γελασθήσε- τας σχεδὸν γὰρ επιτης ἀντίπαιδος ηλικίας ει τοῖς ἐφηβους κριθεὶς ἄλλαις ἀπ' ἄλλων πιθυμίαις βουκολοομαι διάδοχοι ἔρωτες ἀλλήλων καὶ πριν λῆξαι οὐ προτέ 39900υς, ἄρχονται δεύτεροι κάρηνα Λερναῖα της παλιμ-

228쪽

αρπάζων π ουδενὶ κόρω παυεται καὶ συνεχες ἀπορεῖν

3. PK. Πέπαυσο της ἐπιπλάστου καὶ δυσχεροsς ταύτης υπ0κ9ίσεως, Θεόμνηστε. o γὰρ ὁτι τούτω τω βίω τύχη προσεκληρωσέ σε, και χαλεπον iναι νομίζεις,

229쪽

καὶ ταῖς ἀκάπνοις, φασί, των θυσιῶν κιστα τερπόμενος επε δ αυτου την τήσιον ἐυμτην λόγω γεραίρομεν. αἱ μεν εμα διηγησεις ξ ἐωθινου παραταθεῖσαι κόρον εχουσιν, Ῥε ο μυσα της συνή υς μεθαρμοσαμένη σπουδης ἱλαρῶς τω θεω συνδιημερευσάτω, καί μοι γενου δικαστης υος, πεὶ μηδ' εἰς τερόν σε του πάθους μποντα se , ποτέρους ἀμείνονας γοὶ, τους φιλόπαιδας 402η τους γυναίοις ἀσμενίζοντας εγὼ μεν γαρ ὁ πληγεὶς ἐκατέρω καθάπερ κριβης τρυτάνη ταῖς ἐπ' μφότερα πλάστιγξιν ἰσορρόπως ταλαντευομαι, συ δ' ἐκτος νέδεκάστω κριτ τω λογισμω το βέλτιον αἱ0ήση πάντα δηπεριελὼν ἀκκισμόν, id φιλότης ην πεπίστευκέ σοι ψῆφον η περὶ των ἐμῶν ἐρώτων κρίσις, δη φέρε.5. ΓΚ. Παιδιὰς es Θεόμνηστε, και γέλωτος γΠτην διηγησιm η δ' ἐπαγγέλλεται καὶ σπουδαῖον. ἐγωγουν ξ υπογυου της ἐπιχειρήσεως ψάμην , εἰδως τι λίαν σπουδαία εξίτου δυοῖν ἀνδροῖν ἀκηκοως περὶ τουτοιν συντόνως ἁμιλλωμένοιν ἔτι την μνήμην ἐναυλον ἐχω διήρητο δ αυτῶν αμα τοι λόγοις τα πάθη υχῶσπερ συ κατ' ευκολίαν ψυχῆς ἄυπνος ὼν διττους αρνυσαι μισθους τον με βουκολέων, τον δ' αργυφα μῆλα νομεύων.

αλλ' ὁ μεν υπερφυῶς παιδικοῖς δετο την θήλειαν φρο- 403δίτην βάραθρον γούμενος , ὁ δ' ἀγνευων ἔρωτος ἄρρενος ἐς γυναῖκας ἐπτόητο δυοῖν οὐν μαχομένοιν πα-

θοῖν ἀγωνοθετήσας ἀμιλλαν οὐδ' αWειπεῖν δυναίμην ς ὐπερευφράνθην ' καί μοι τα των λόγων χνη ταῖς ἀκοαις ἐνεσφράγισται σχεδον ς ἀρτίως εἰρημένα πῆσαν οὐνυποτιμήσεως ἀφορμὴν ἐκποδών αποθέμενος α παρ ἀμφοῖν κουσα λεγόντοιν κατ' ακριβες ἐπέξειμί σοι.

230쪽

ΘΕΟΙ- Καὶ μην ἔγωγε ἐπαναστὰς νθεν ἀπαντικρυ καθε ὁουμαί σου,

δία περαίνειν. 6. - Ἐπ' Ιταλίαν μοι πλεῖν διανοουμένω ταχυναυτουν σκάφος ευτρεπέστο τούτων των δικρότων . ις

μάλιστα χρησθαι Λιβυρνοὶ δοκουσιν θνος γονίω κόλπωπα μωκισμένον. - ὁ εν ῆν πάντας ἐπιχωρίους θεους έ - προσκυνήσας καὶ Βία ξενιονέλεω συνεφάψασθαι τῆς αποθήμου στρατείας επικαλεσάμενος απ'ίστεος ορικω ζευγει κατ μιν έπὶ θάλατταw iτα τους π&ραπέμποντας με ε- ξιωσάμενος - κολουθε θε παιδεια λιπα9ης χλος Oi' συνεχες ημῖν εντυγχάνοντες ανιαρῶς διεζευγνυντο - τῆς πρύμνης επιβὰς εγγὴς ἐμαυτυνίδρυσα του κυβε9νητον. καὶ ροθι -τω των ἐλατηρων μετὰ μικ9ον απο τη γ ς ἀναθέντες, ἐπειδὴ μαλα καὶ κατόπιν μὰς ποίμαινον αυραι τον ἱστὰν κ των μεσοκοίλων ἄραντες καρχηοίωτο κωας προσεστείλαμεw ir'Ἀθ0Oας κατὰ τῶν καλων τὰς ὀθόr ας ἐκχέαντες ρέμα πιμπλαμένου του λίνου κατ' Oυθεν is αι βέλους ἐλάττονι ροίζω ιιπταμεθα βαρὐ os κύματος ποβρυχωμένου περὶ την σχίζουσαν αυr πρῶ- ραν T. ἀλλ' οῦ γε μηνον τῶ μεταξύ παραπλω σπουδῆς η παιοιῆς ἐχόμενα συνηνέχθη. και ρῖς υ πανυ μ κυνειν. . , ὼς ὁ της Κιλικίας την φαλον ἀμεία αντες ἐχομεθα οὐ Παμφυλίου κόλπου χελιδονεας περ νέοντες Ουπιαμοχθεὶ τους ευτυχεῖς τῆς παλαιὰς Ελλα do δρους. καOr i τῶν Λυκιακῶν πόλεων ἐπεξενούμεθα μύθοις τὰ πολλὰ χαί-