Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

231쪽

ἀπαντικρυ του Aιονυσίου κατὰ σχολην βάδιζον περφυους ἀπολαυσεως ἐμπιπλάμενος εστ γαλοντως η πόλις Ηλιου πρεπον χουσα τεθει το κάλλος. εκπεριιὼν δε τὰς εν τῶ Θιονυσίω στοὰς ἐκάστην γραφην κατώπτευον ἀμα τω τέρποντι της ψεως ρωζκοὐ μυθους ἀνανεουμενος ευθυ γάρ μοι δυο η καὶ τρεῖς προσερρυησαν ολίγου διαφόρου πῆσαν ιστορίαν ἀφηγούμενοι τα δε πολλὰ λκαὶ αὐτὼ εἰκασία προὐλάμβανον. 9. δηχε τῆς θεας ἀλις

ἐχοντι και διανοουμένω μοι βαδίζειν οἶκαδε το διστον επὶ ξένης ἀπηντησε μοι κέρδος, ἄνδρες ε παλαιολχρόνου συνηθεις, Ους χ' ὁ αυτος ἀγνοειν μοι δοκεῖς πολλάκις μῖν ἰδὼν ἐπιφοιτῶντας ενταὐθα. o εκ Κορίνθου Xαρικλέα νεανίαν ου αμορφον, ἐχοντά τι κα κομμωτι-κης ἀσκήσεως ἀτε is αι γυναίοις ἐνωραῖζόμενον ἀμα j αυτ και Καλλικρατίδαν τον Αθηναιον τον τρόπον ὰπλ0Γκόw προηγουμένως γὰρ πολιτικῶν λόγων προ στατ και ταυτησὶ της ἀγοραίου ρητορικῆς ην δε και τω σώματι γυμναστικός , ου δι' ἄλλο τί μοι δοκεῖν τὰς παλαίστρας αγαπῶν η διὰ οὐ παιδικοὐς ἔρωτας ' λος γὰρ εις τουτ ἐπτόητο τω δε προς το θῆλυ μίσει πολλὰ καιΠρομηθεῖ κατηρῆτο πόρρωθεν ουν ἰδὼν κάτερός μεγήθους καὶ χαρὰς πλέοι προσέδραμον ἐθ' ὁποια φιλει, δεξιωσάμενοι προς αὐτὐν ἐλπεῖν ἐκάτερος ηξίουν με κἀγώ φiabo νεικοὐντας ο9ῶν περαιτέρω, ὁ μεν τημερον, ἐπον, Καλλικρατίδα καὶ χαρίκλεις ἄμφω καλῶς ἔχον ἐστὶν et μῆς παρ ἐμοὶ φοιτὰν Γνα μη πλείω την ἔριν γείρητε ταῖς δε ἐφεξῆς ἡμέραις - τρεῖς γὰρ ἐνταυθα η τέττα9ας 07διέγνωκα μένειν - αμοιβαίως ἀνθεστιάσετέ με κλήρωδιακριθεὶς ο 0ότερος 10. οκε ταῶτα κἀκείνην μεντην μέραν εἱστιάρχουν ἐγώ, τῆ δ' ἐπιουσθ Καλλικρατί ὁας ira μεν αυτὐν χαρικλῆς ἐώρων δη καὶ παρὰ την I. .

232쪽

ἐστίασιν ναργῆ της ἐκατε00υχιαθεσεως τεκμή9ια ' O μεν γαρ θηναῖος ευμορφοις παισὶν ξησκητο καὶ πῶς ι- κετης αυτω σχεδον αγένειος ην μέχρι του πρῶτον πο-γ9αφέντος αυτοῖς χνου παραμένοντες, ἐπειδὰν ε ι0υλοις αἱ παρειαὶ πυκασθῶσιν, οικονόμοι κα των θήνησι χω-oίων κηθεμόνες ἀπεστέλλοντο. αρικλει γε μην πολυς ορχηστρίδων καὶ μουσουργῶν χορὰς εῖπετο καὶ πὰν ὀδωμάτιον ς ε Θεσμοφορίοις γυναικῶν μεστόν ν αν-

δρός ουδ' ἀκαρῆ παρόντος εἰ μή τί που νήπιον ῆ γέρωνυπερῆλιξ ψοποιὸς ὀφθείη , του χρόνου ζηλοτυπίας πο-

μαχίαι τινες ἐπ' o λίγον αὐτοις ἐκινήθησαν. υνως πωας γ ἔχειν τι την ζήτησιν ἀλλ' ἐπει καιρὰς ην ἀνάγεσθαι. συμπλους ἐθελήσαντας αυτοὐς ἐπηγόμη διενοουνrcγα εἰς τὴν γταλίαν ἀπαίρειν os 0ί63 ἐμοί. 11. καὶ δόξα τημιν Κνίδω προσορμίσαι κατὰ θέαν ros qφροδίτης ἱερου

233쪽

λειαις στρωμενον αλλ' ς εν φροδίτης απαν ην γόνιμον μερων καρπῶν, α ταῖς κόμαις ευθαλέσιν χρι

πόρρω βρυοντα τον πέριξ ἀέρα συνωρόφουν περιττόνγε μην η πυκνόκαρπος ἐτεθήλει μυρρίνη παρὰ τηνοέσποιναν αυτῆς δαψιλης πεφυκυῖα των τε λοιπῶν δένδρων καστον, σα κάλλους μετείληχεμ οὐδ αυτ γέ-90ντος δη χρόνου πολιὰ καθαέαινεν, ἀλλ' υ ἀκμῆς σφριγῶντα νέοις κλωσὶν λώρια τούτοις δ' ἀνεμέμικτο και τὰ καρπῶν μεν ἄλλως ἄγονα, την δ' εὐμορφίαν εχοντα loκαρπόν, κυπαρίττων γε και πλατανίστων αιθέρια μήκη

και σὐν αυταῖς αυτόμολος φροδίτης ἡ της θεο πάλαι φυγὰς άφνη παντί γε μην δένδρω περιπλέγδην 'Gλερως προσείρπυζε κιττός. ἀμφιλαφεις ἄμπελοι πυκνοῖς κατήρτηντο βότρυσιμ τερπνοτέρα γὰρ 'Aφροδίτη μετὰ

Aιονύσου καὶ το παρ' ἀμφοιν δὐ σύγκρατον , ει δ' ἀπο- ζευχθ'εῖεν αλλήλων, ηττον εὐφραίνουσιν. ην δ' υπὸ ταῖς ἄγαν παλινσκίοις Γλαις ἱλαρα κλισίαι τοι ἐνεστιῶσθαι θέλουσιν, εἰς των μεν ἀστικῶν σπανίως ἐπεφοίτων

τινές, ἀθρόος δ' ὁ πολιτικὰς ὁχλος πανηγύριζεν ὁντως

ἀφροδισιάζοντες. 13. ἐπεὶ δ' κανῶς τοῖς φυτοῖς ἐτέρφθη Uμεν, εἴσω του νεὼ παρήειμεν ἡ μεν οὐ θεὸς εν μέσωκαθίδρυται - Παρίας δε λίθου δαίδαλμα κάλλιστον υπερήφανον καὶ σεσηρότι γέλωτι μικρὸν πομειδιῶσα. πὰν δε τὸ κάλλος αυτῆς ἀκάλυπτον ουδεμιῆς ἐσθῆτος ἀμπεχούσης γεγύμνωται, πλην ὁσα τῆ τέρα χειρι τηναιδῶ λεληθότως ἐπικρύπτειν τοσουτο γε μηνή δημιουργὸς ἴσχυσε τέχνη , στε την ἀντίτυπον ούτω και καρτερὰν του λίθου φύσιν ἐκάστοις μέλεσιν ἐπιπρέπειν ὁ γοsνXαρικλῆς ἐμμανές τι καὶ παράφορον ἀναβ0ήσας , Εὐτυχέστατος, ἐπε θεῶν ὁ διὰ ταύτην δεθεὶς Αρης, και ἄμα προσδραμὼν λιπαροῖς τοῖς χείλεσιν ἐφ' ὁσον ν δυνατὸν IIόκτείνων τὰν αυχένα κατεφίλει σιγῆ δ' ἐφεστὼς ὁ καλ-

234쪽

θάμβος αἰφνίδιον μῆς iχε του κάλλους. ὁ γουν θη-

ναῖ0 ησυχῆ π9 μικρου βλεπων πει τὰ παιδικὰ μέρη της θεos κατώπτευσεν, ἀθρόως πολυ os αρικλέους εμμανέστε90ν νεβόησεν φάκλεις, ση μεν των μεταφρένων ευ ρυθμία πῶς δ' ἀμφιλαφεῖς αἱ λαγόνες. ἀγκάλισμα χειροπληθές ως δ' εὐπερίγραφοι των γλουτῶν αι σάρκες ἐπικυρτοὐνται μὴ ἄγαν λλιπεῖς αὐτοῖς στέοις π9οσεσταλμέναι μήτε εις πέ9oγκον ἐκκεχυμέναι πιότητα τῶν ὁ τοις ἰσχίοις ἐνεσφραγισμένων ἐξ ἐκατέρων 413 τύπων ν ἀν εὐποι τις ς Οὐ ὁ γέλως μηροὶτε και

9υθμοί. τοιο fro ἄρα Ima υμήδης εν οὐρανῶ ia oνέκτα ' διον ἐγχει παρὰ μεν γὰρ βης ου ἄν γίδιακονουμένης ποτὰν δε ςάμην ἐνθεαστικῶς αὐτα οὐ Καλλικ9ατίδου βοῶντος ὁ αρικλῆς πῖ το σφόδρα θάμβους λίγου δειν ἐπεπήγει τακερόν τι και ρέον ἐν τοι ὁμμασι πάθος ἀνυγραίνων 15. ἐπεὶ ε os θαυμάζειν ὁ κόρ0ς μῆς ἀπήλλαξεν. ἐπὶ θατερου μηροs σπίλον εἴδομεν σπερ ἐν ἐσθῆτι κηλῖδα ἐλεγχε δ' Dros ῆι ἀμορφίαa η περι αλλα της λίθου λαμπρότης εγώ μὲν

οὐν πιθαν τἀληθες εικασία τοπάζων φύσιν μ ν του λίθου ο βλεπόμενον εἰναι πάθος γἀ οὐδε τούτων ἐστινεξω, πολλὰ δε τοῖς κατ' ἄκρον iναι δυναμέiοις καλοις η τύχη παρεμποδίζει μέλαιναν οὐν ἐσπιλῶσθαι φυσικήν τινα θλῖδα i μιζωi καὶ κατὰ ,o oro os Πραξι rno De

235쪽

FPM. TV X. 215 ἐθαυμαζον τι του λίθου το δυσμοὐτον εν τοῖς ττον ἐλεγχεσθαι δυναμένοις μέρεσιν ἀπεκρυψεν η δε παρε 4l στῶσα πλησίον μῶν ζάκορος ἀπίστου λόγου καινην

παρεδωκεν ἱστορίαν ' φη γαρ υκ ἀσημου γενους νεανίαν - η δε πρῆξις ανώνυμον αυτον ἐσίγησε - πολλάκις επιφοιτῶντα τω τεμένει συν δειλαίω δαιμονι ερασθῆναι της θεολκαι πανήμερον αυτον ενδιατρίβοντα τω ναῶ

κατ αρχὰς χειν δεισιδαίμονος ἀγιστείας δόκησιW εκ τε γὰρ της ωθινης κοίτης πολυ προλαμβάνων τον 9θ9ονεπεφοίτα και μετὰ δυσιν ἄκων ἐβάδιζεν i καδε την θ' ο λην μεραν ἀπαντικρυ της θεοεκαθεζόμενος ορθὰς επαυτην διηνεκῶς τὰ των ομμάτων βολὰς ἀπήρειδεν ἄσημοι δ' αυτῶ ιβυρισμοὶ και κλεπτομενης λαλιῆς 9ωτι καὶ διεπεραίνοντο μέμψεις. 16. ἐπειδὰν δε καὶ μικρὰ του i5 πάπους μυτον ἀποβουκολησαι θελησειε ποοσειπών, sd τραπεζ τέτταρας ἀστραγάλους Λιβυκης δορκὸς ἀπα-0ιθμησας διεπέττευε την ελπίδα καὶ βαλὼν μεν πίσκοπα μάλιστα δ' i ποτε την θεῖν αυτην et βολήσειε, μηθδενος ἀστραγάλου πεσόντος ἶσω σχηματι προσεκυνε της ἐπιθυμίας τευξεσθαι νομίζωμ ε δ οποῖα φιλεῖ, φαυ- λως κατὰ της τραπεζης ρίψειεν οἱ δ' ἐπὶ τ δυσφημότερον ἀνασταιεν ολη Κνίδω καταρώμενος ως π άνηκέστω συμφορα κατηφει και δι λίγου συναρπάσας ἐτερωβόλω την πρὶν ἀστοχίαν θε0άπευεν ηδη δε πλεον αυτωτου πάθους εὐεθιζομενου τοῖχος ἄπας χαράσσετο καὶ l6πῆς μαλακοῆ δενδρου φλοιος Ἀφροδίτην καλην κηρυ σsm τιμῆτο δ' vi σου Aι Πραξιτέλης και πῆν ο τι κειμηλιον ευπρεπες οἴκοι φυλάττοιτο τουτ' ην νάθημα της. λεου πέρας αἱ σφοδραὶ των ν αυτω πόθων πιτάσεις ἀπενοηθησαν, ευοέθη δε τόλμα της ἐπιθυμίας μαστροπός ηδ γὰο ἐπὶ ύσιν λίου κλίνοντος ρέμα λα-

θων του πα96ντας πισθε της θυρας παρεισερρυ καὶ

236쪽

στὴς αφανης ἐνδοτάτω σχειον ουθ' ἀναπνέων πρέμει, συνηθως δε των ζακόρων ξωθεν την θυραν φελκυσαμένων ενδον ο καινος 'Aγχίσης καθεῖρκτο καὶ τί γαραρρήτου νυκτος ἐγὼ τόλμαν η λάλος ἐπ ακριβὲς μῖν

ελεγχον αυτόν γε μην τον νεανίαν, ως ὁ δημώδης ἱστο- ρει λόγος , η κατὰ πετρῶν φασιν η κατὰ πελαγίου κύματος νεχθεντα παντελῶς ἀφαν γενέσπαι. 17. ταsr της

ζακόρου διηγουμένης μεταξὐ os λόγου διαβοήσας ἐπενέi ὁ αρικλῆς Οὐκοὐν το θῆλυ καν λίθινον ri, φιλειται. τί δ δεῖ τις εμψυχον id τοιοsτο κάλλος ἀμ' υκ ανη μία ἡ τῶν of ιὀς σκήπτρων τιμὰτο μεt διάσας δε ὁ Καλλικρατίδας Ουδεπω. qσίν - σμεν. Ααρίκλεις ει πολλῶν ἀκουσόμεθα τοιούτων διηγηματων ἀτανεν Θεσπιαι γενώμεθα. καὶ νον ὁ της π Gos ζηλουμένης Ἀφροδίτης ναργές ἐστι τοὐτο δεῖγμα. Πῶς ερομένου os α0ικλέους, ἄγαν πιθανῶς μοι δοξε λέγειν ὁ Καλλικρατίδας ετ γὰρ ως ὁ ἐρασθεὶς r εανίας παννυχου σχολῆς λαβόμενος, σθ' ὀλην os πάθους χεινεξουσίαν κορεσθῆναι παιδικῶς τω λίθω προσωμίλύσεβ0υληθεὶς io' τι μηδ' εν τω θήλει πρόσθε i εἰναι τοθῆλυ πολλῶν ο si ἀκρίτων ἀφυλακτουμένων λογων τον συμμιγῆ καταπαύσας ἐγω θόρυβοi υνδρες iπον, iraῖροι, τῆς κατὰ κόσμον ἐχεσθε iΠησεως. ς ευπρεπής ἐστι νόμος παιδείας ἀπαλλαγέντες οὐν της ἀτάκτου καὶ πέρας οὐδεν ἐχούσης φιλονεικίας ἐν μέρει περ της αυ- τὀ εαυτοs δόξης ἐκάτερος ἀποτείνασi ε και γὰρ or δέπω l καιρὰς ἐπὶ ναῶν ἀπιέναι τα δὲ σχολ καταχρηστέον εις ἱλαρίαν καὶ μετὰ τέρψεως ώφελῆσαι υναμέν hi σπουδήν.

237쪽

1ιεν, πως δι' ρεμίας ἀκουειν τε και λέγειν αττ αν ηβουλομενοι αἶ. μεμνησθε ε ως ὁ τημερον ηττηθεὶς Dυκέ αυθις μῖν πε9 των ἴσων διοχλησει. 18. καλῶς εδοξα ταυτα λεγειν καὶ συγκαταινεσάντων ξήειμεν, γῶμεν δόμενος ουδεμιῆς με πιεζουσης φροντίδος, οἱ δ' ἐπὶ συννοίας μεγάλην εὐέαυτοῖς σκεψιν ανω καὶ κάτω κυκλουντες, περὶ της προπομπίας ἀγωνιουμενοι Πλαταιῶσιν. πεὶ δ' ηκομεν εις τι συνηρεφες καὶ παλίνσκιονῶρα θέρους ἀναπαυστήριον. ιδυς, ιπών ὁ τόπος, ἐγώ, καὶ γαρ οἱ κατὰ κορυφην λιγυρον πηχοῶσι τεττιγες, εν μέσω πάνυ δικαστικῶς καθεζόμην αυτην επὶ ταῖς φρυσι τηνωλιαίαν χων προθεὶς δ' ἀμφοτεροι κλῆρον περτου τίνα χρὴ πρῶτον εἰπεῖν, πειθη αρικλῆς λελόγχει πρότερον ευθυς ἐνάρχεσθαι του λόγου διεκελευσάμην.

19. ὁ δε τη δεξιὰ το πρόσωπον ἀνατρίψας συχ καὶ μικρὰν πισχὼν ἄρχεται τηδέ πη , Σέ, δέσποινα, τῶν υπερ σου λόγων, φροδίτη σε βοηθον αἱ ἐμαι δεησεις

καλουσιw ἄπαντι με γαρ εργω καν βραχυ της δίας πειθους ἐπιστάξκὶς, τελειότατόν εστιν, οἱ ερωτικοὶ λόγοι περιττῶς σου δέονται συ γὰρ αυτῶν γνησιωτάτη 19

μήτηρ. ἴθι δη γυναιξι συνηγο90 η θηλεια, χάρισαι δεκαὶ τοῖς ἀνδράσι μένειν ἄρρεσιν, ζεγεννηθησαν. γωγ' ουν sθυς εν ἀρχη του λόγου την προμητορα καὶ πάσης γενέσεως πρωτόρριζον ν ἀξιῶ μάρτυρα επικαλοίμαι, λέγω δε την ιερὰν τῶν λων φυσιν η τὰ πρῶτα πηξαμένη στοιχεῖα του κόσμου γῆν αέρα πυ υδωρ τη προς ὰλληλα τούτων ἐπικράσει πὰν ἐζωογόνησεν ἔμψυχον. επισταμένη δ' ὁτι θνητῆς ἐσμεν υλης δημιούργημα καὶ βραχίς χρόνος ὁ του ζην ἐκάστω καθείμαρται, την ἐτέρου φθορα αλλου γένεσιν ἐμηχανησατο καὶ τω θνησκοντιτό τικτόμενον ἀντεμέτρησεν, νήταις παρ' αλλήλων δια- δοχαις ει τον ἀεὶ χρονον ζῶμεν. ἐπεὶ δ' ην ἄπορον ἐξ

238쪽

ἐνός τι γεννῆσθαι διπλῆν εν ἐκάστω φυσ ν μηχανη- ατε τοῖς μεν γὰρ αρμεσιν ἰοίας καταβολπις σπερμάτων χαρισαμένη, το θῆλυ ' σπερ γονῆς τι δοχεῖον ἀποφη- νασα, κοινον ἀμφοτερω γενει πόθον ἐγκερασαμένη συνμζευξεν ἀλλαὶ λοις θεσμον ἀναγκης ὁσιον καταγραφασαιαένειν επὶ της οικείας φυσεως κάτερον, και η τε τοθῆλυ παρὰ φυσιν ἀρρενο υσθαι μήτε ἄρρεν ἀπρεπῶς μαλακίζεσθαι δια τοί θ' α συν γυναιξὶν ἀνδρῶν ὁμιDαι μεχρι δευμ τον ἀνθρώπινον βίον θανάτοις ιαδοχαῖς φυλάττουσιν υδεὶς δ' ἀνῆ ἀπ νδρός αυχεῖ γενέσθαι. 420 δυοῖν δ' νομάτοιet σεβασμίοιν πὰσαι τιμαὶ μένουσιν ες ἴσου πατρὶ μητέ9α προσκυνουντων. 20. κατ' αὐχὰς μενουν θ' ηρωὶ κὰ φρονῶν ὁ βίος καὶ την γείτονα θεῶν σέβων αρετὴν οἱ ἐνομοθέτησεν φυσις πειθάρχει, και καθ' ηλικίας μέτρα γυναιξὶ ζευγνυμενοι γενναίων πατέρες ἐγίγνοντο τέκνωW κατὰ μικρον δ' ὁ χρόνος απ' κελνου του μεγέθους ες τὰ τῆς qdor ῆς καταβαίνων βάραθρα ξένας θοὐ και παρ λ γμένας απολαύσεων τεμνεν. 1iθ' η πάντα τολμῶσα ρυφὴ την φύσιν αυτὴν παρενο- μησε και τίς 9α πρῶτος φθαλμοῖς ro ἄμμεν id εν ως θῆλυ δυο ιν θάτε00 a 4 τυραννικῶς βιασαμενος πείσας πανούργως συνῆλθε ' ις μίαν κοίτην μία φύσις αὐ τους δ' εν ἀλλήλοις ρῶντες oi θ' α ὁρῶσιν ii θ ά πασχουσιν idos ντο κατὰ πεrsor χέ φασίν, αγόνων σπείραντες ὀλίγης δονῆς ἀντικατηλλαξαντο μεγαλην do- 2 ξίαν. 21. τούτοις γε μην εις OGofrον τυραννικῆς βίος τόλμα προέκοψεν - μέχρι σιδήρω την φύσιν ἱεροσυλῆσαι ' των δ' ἀρρένων το ἀρρεν ἐκκεa ώσαντες ευρον ηδονῆς παρέλκοντα μέτρα οἱ δ' ἀθλιοι καὶ δυστυχεῖς ῖν' ἐπὶ πλέον σι παῖδες, οὐδὲ τι μένουσιν ἄνδρες ἀμφ βολον αἰνιγμα διπλῆς φύσεως οὐτ' εἰς γεγέννηνται φυλαχθέντες οὐτ' ἔχοντες ἐω i με rέβησαν ' ο δ' εν et Eo-

239쪽

τητι παραμειναν ανθος εἰς γῆ9ας αυτοὐς μαμαίνει προωρον αμα γαλεν παισὶν αὐ ιθμουνται, καὶ γεγηράκασιν Ουδεν ανδρῶν μεταίχμιον χοντες. ουτως η μιαμὰ καὶ παντος κακοεδιδάσκαλος τρυφη αλλην απ' ἄλλης δονας ἀναισχυντους πινοουσα μεχρι της Ουδ ρηθῆναι δυνα-

μενης εὐπρεπῶς νόσου κατογλισθεν, να μηδεν ἀγν0ῆμερος ἀσελγείας. 22. ει ' φ ῶν η πρόνοια θεσμῶνεταξεν ημὰς, καστος ῖδρυτο, ταῖς μετὰ γυναικῶν αυ ομι- 22λίαις ηρκουμεθα και παντος νείδους ὁ βίος καθάρευεν.αμελε παρὰ τοῖς οὐδε ε πονηρῆς διαθέσεως παραχαράξαι δυναμένοις ζωοις ἄχραντος η της φύσεως νομοθεσία φυλάττεται λέοντες ου ἐπιμαίνονται λέουσιν , αλλη κατὰ καιρον φροδίτη προς το θῆλυ την ρεξιν αυ- τῶν ἐκκαλεῖται ταὐρος ἀγελάρχης βουσὶν ἐπιθόρνυται, και κ9ιος λην την ποίμνqν ἄρρενος πληροῖ σπέρματος. τί δέ ου συῶν μεν εὐνὰς μεταδιώκουσι καπροι λυκαμναις δ επιμίγνυνται λύκοι καθόλου ' εἰπειν, ἴθ' ιἀέρια ροιζοοντες ορνεις ἴθ' o σα την γρὰν καθ' ὐδατος

ειληχε λῆξιν ἀλλ' ὐδ' πὶ γης τι ζῶον ἄρρενος μιλίας ἐπωρέχθη, μένει δὲ κίνητα της προνοίας τὰ δόγματα. ἡμείς δ. μάτην ἐπὶ τω φρονεῖν εὐλογούμενοι, θηρίονώς αληθῶς αὐλον ἄνθρωποι, τίνι καιν νόσω παρανομήσαντες ἐπὶ την κατ αλλήλων ὐβριν ἐρέθισθε τίνα τῆς ψυχῆς τυφλὴν ἀναισθησίαν καταχέαντες ἀμφοῖν ήστοχήκατε φεύγοντες ἀ διώκειν ἐδει και διώκοντες ἀφ' ων

ἐδει φεύγειν και καθ' ἐν τοιαίτα ζηλοῶν πάντων ἐλομένων οὐδε εις ἔσται. 23. αλλὰ γὰρ νταῶθα τοῖς Σωκρατικοῖς ὁ θαυμαστός αναφύεται λόγος ὐφ' ου παιδι- 23 καὶ μεν ἀκοαὶ τελείων ἐνδεεις λογισμῶν φενακίζοντροι

το δ' δη κατὰ φρόνησιν ἐς ἄκρον ἔχον ου αν παχθῆναι δύναιτο ψυχῆς γὰρ ἔρωτα πλάττονται και το του σώματος ὁμορφον αιδούμενοι φιλεῖν αρετῆς καλοsσιν

240쪽

αυτους εραστάς. φ Oi uo πολλάκις καγχάζειν πήοχεται. τί γὰρ παθόντες, es σεμνοὶ φιλόσοφοι το μεν δημακρω χρόνω δεδωκος αυτου πεῖραν ποιόν εστιν - πολιὰ προσήκουσα και γῆρας αὐετην μαρτυρεῖ δι' λιγωρίας πα9απεμπετε, πὰς δε ὁ σοφος μως επὶ το νεονεπτόηται μηδέπω των λογισμῶν εν αυτω προς ἁ τραπήσονται, κρίσιν εχόντων η νόμος στί. πῆσαν μεν ἀμορφίαν πονηρίας ἐναι κατάκρiro ν ευθυ δ' ς γαθὸν παινεῖσθαι τον καλόν; λλά τοι κατὰ τον μέγαναληθείας προφητην υμηρον

τερπόμενοι λεύσσουσιν ὁ δ' ἀσφαλέως αγορεύειαἰδοῖ μειλιχίρ μετὰ δε πρέπει ἀγμομέν0t σιμ 12. 1ρχόμενον δ' ἀνὰ ἀστυ θεὸν Δ εἰσορόωσιν. καὶ πάλιν εἶπέ που λέγων Ουκάρα σοί γ' πὶ εῖδε καὶ sci/ες σαν. αμελε του καλos Νιρέως ὁ σοφὰς δυσσεὐ πλέον ἐπαινεῖται 24. πῶς si φρονήσεως μεν ῆ ικαιοσύνης τῶν τε λοιπῶν ἀρετῶν. α τελείοις ἀνδράσι σύγκληρον εἰλη- χασι τάξιν - ουδεὶς ἔρως ἐντρέχει. ὁ δ' ἐν παισὶ κάλλος ὀξυτάτας ορμὰς παθῶν ἐγείρει πάνυ γουν ἐμὰν ἐθει Φαιδρου διὰ Λυσίαν ι Πλάτων Γν προὐδωκεν τὴν ἀρετὴν φιλειν Ἀλκιβιάδου εικὼς ν διότι 1 κρωτζρίαζε tὰ θεῶν ἀγάλματα καὶ τὴν ἐν Ἐλευσῖνι τελετὴν αἱ παρὰ πότον ἐξορχοὐνται φωναί τίς ἐραστὴς μολογεῖ γενέσθαι προδιδομένω i 'Aθηνῶ i και εκελείας ἐπιτειχιζομένης και βίου τυραννίδα βλέποντος ἀλλ' ἄχρι με a ου- δμω κατὰ τὴν ιερὼν Πλάτωνα πώγωνος πίμπλατο 'ἀ- 2 oti ἐπέραστος W μεταβὰς δ' ἀπ ros παιdῖς εἰς τον

ἀνδρα, καθ' ην λικίαν ἡ τίως ἀτελὴς φρόνησις ὁλόκλη-