Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

발행: 1852년

분량: 451페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

241쪽

θεσιν αἰσχροῖς νομάτων πιγράφοντες αεδῶ,υχῆς ἀρ- την λέγουσι θν του σώματος ευπρέπειαν ι φιλόνεοιαὰλλον η φιλόσοφοι και αὐτα μεν ημῖν περ του μηδοκεῖν πισήμων ανδρῶν φιλαπεχθημόνως μνημονευειν

επι τοσουτον εἰρήσθω.

25. μικρὰ δ απλτης ἄγαν σπουδῆς ἐπὶ την μετεραν, Ἀαλλικρατίδα, καταβὰς δονην επιδείξω παιδικῆς χρήσεως πολυ την γυναικείαν ἀμείνω καὶ τ γε πρῶτον εγώ πῆσαν ἀπόλαυσιν γοῆμαι τερπνοτέραν ἐναι την χρονιωτεραπι ξει γὰρ δον παραπτὰσα φθάνει πρὶν γνωσθῆναι πεπαυμένη, το ' ευφραινον εν ω παρέλκοντι κοεῖττον. ως i θε γε και βίου μακρὰς πρ0θεσμίας ἡ μικρολόγος μῖν ἐπέκλωσε Μοῖρα και το πῆν ην διηνεκὴς γίεια μηδεμιὰς λύπης την διάν0ιαν ἐκνεμομένης ' 26 εορτὴν γὰρ αν και πανήγυριν τον λον χρόνον γομεν. αλλ' πει των μειζόνων ἀγαθῶν ὁ βάσκανος δαίμων νεμέσησεν εν γε τοις παρουσιν ηδισrα τὰ παρέλκοντα γυνημεν ουν ἀπο παρθένου μεχρι λικίας μεσης, πρὶν η τε λεως την ἐσχάτην ρυτίδα οὐ γήρως ἐπιδραμεῖν , ευάγκα λον ἀνδράσιν μίλημα καν παρελθ τὰ της ωρας, δμως ἡ εμπειρία ἔχει τι λεξα των νέων σοφωτερον. 26. εἰ δ' i'κοσιν τῶν ἀποπειρωτπαῖδά τις αυτὸς ἔμοιγε δοκεῖ πασχητιὰν ἀμφίβολ0ν Ἀφροδίτην μεταδιώκων σκληροι γὰρ ι τῶν μελῶν ἀπανδρωθέντες ἴγκοι και τραχυ μεν

ἀντὶ του πάλαι μαλακολπυκασθεν ἰουλοι et γένειον, οι

των ἀφανέστερα τοι πεπειρακόσιν μιν εἰδέναι παρίημι.

γυναικὶ δε ἀεὶ πάση ἡ του χρώματος ἐπιστίλβει χάρις, καὶ δαψιλεῖς μεν ἀπο τῶν τῆς κεφαλῆς βοστρύχων λικες

υακίνθοις το καλὰν ἀνθοῆσιν ὁμοια πορφύροντες ι μεν 27 ἐπινώτιοι κέχυνται μεταφρένων κόσμος, ι δε παρ' τα και κροτάφους πολὐ τῶν λειμῶνι υλότε9Oι σελίνων.

242쪽

4. .

244쪽

ro ' αλλο σῶμα μη ὁ ἀκαρ τριχος αυταῖς π0φυομένης ηλέκτρου φασίν, η Σιδωνίας ελουχιαφεγγεστερον ἀπαστράπτει. T. τί δ' ουχὶ των δονῶν καὶ τὰς ντιπαθεῖς μεταδιωκτεον, ἐπειὁὰν ξ σου τοῖς διατι πεῖσιν οἱ πάσχοντες ευφραίνωνται σχεοον α Ου κατὰ ταύτα τοῖς

ὰλόγοις φοις τὰς μονήρεις διατριβὰς ἀσμενίζομεν. λλά πως φιλεταίρω κοινωνία συζυγέντες δίω τά τε ἀγαθὰ οὐν ἀλλήλοις γουμεθα καὶ τὰ θυσχερῆ κουφότερα μετ'

ὰλλήλων ὁθεν υ9έθη τραπεζα κοινή καὶ φιλίας μεσῖτιν τράπεζαν παραθεμενοι γαστρὶ την φειλ0μένην ἀπο-

πλάμενοι σιτίων αλλὰ δοκε τερπνόν κάGrω ο με ἄλλου καὶ τὰς ἡδονὰς κοινωσάμενοι μὰλλον εὐφραινό- 28 μεθα αἱ μεν ουν γυναικεῖοι σύν Odo της πολρουσεως ὰντίδοσιν ὁμοίαν εχουσιν αλλήλους γὰρ ξ iso υχιαθέντες ἐδέως ἀπηλλάγησαν. εἴ γε μη δικαστὴ Tot 9εσία προσεκτέον. τι η υήλεια τερψις ὀλλὶ μοίρα πλεονεκτεῖ τηναρρενα καλὸν ' Oiμαι μη φιλαυτως απολαυσαι θελήσαντας ὁπως δία τι χρηστὸν ἀποίσονται σκοπεῖν ὀλην παρά του λαμβάνοντας ηδονήν, ἀλλ' κεῖνο μερισαμενους Ου τυγχάνουσιν ἀντιπαρασχειν μοια. Osro ' υκ ν

245쪽

κάι μῖν αρεσκειν δυναται, προς ἀλλήλους μεῖς πο- τειχισωμεθα, ε δε τοι αρρεσιν υπρεπεῖς α μετὰ ἀρρέ- ψεινων μιλίαι, π9ος το λοιπον ἐράτωσαν αλληλων καὶ γυναῖκες αγε νυν, νεώτερε χρον καὶ τῶν ξενων δή νων νομοθέτα, καινὰς δους ἄρρενος τρυφῆς ἐπινοησας χαρισαι την ἐσην ἐξουσίαν και γυναιξίν , ἀλληλαις μιλείτωσαν ανδρες ' ἀσελγῶν δε ργάνων πο ζυγωσα- μεναι τεχνασμα, σπόρων τεράστιον αινιγμα κοιμάσθωσαν γυνη μετὰ γυναικος. ἀνήλ το δε ει ἀκοην σπανίως κον νομα - αἰσχύνομαι καὶ λεγειν - η, τρι-

βακῆς ἀσελγείας ἀνεδην πομπευετω. ὰσα ' μῶν γυναικωνῖτις εστ οιλαινὶς ανδρογύνους ἐρωτας ἀσχημονοοσα και πόσω κρεῖττον εις ἄρρενα τρυφὴν βιάζεσθαι γυναῖκα o γενναῖον ανδρῶν εις γυναικα θηλύνεσθαι;

29. Toιαίτα συντόνως μεταξὐ παθαινόμενος ὁ λα- ρικλῆς παύσατο δεινόν τι και θηριῶδες εν τοις ομμασιν υποβλεπων. εωκε δε μοι καὶ καθαρσίω χρῆσύαι προς τοὐς παιδικοί ερωτας εγώ δε συχr μειδιάσας καὶ προς τον θηναῖον ρεμα τῶ φθαλμὼ παραβαλών Παιδιὰς, εφην, καὶ γελωτος, ῶ Καλλικρατίδα, δικαστὴς καθεδεῖ- 430σθαι προσδοκήσας ου oiδ' πως πο της αρικλέους δεινότητος επὶ σπουδαιότερον ῆγμαι σχεδον γὰρ γεν qρείω πάγω περὶ φόνου και πυρκαζὰς η νη ista φαρμάκων αγωνιζόμενος περφυῶς παθήνατο καιρός Osνο νίν εἴ ποτε καὶ πρότερον , απαιτεῖ σε τὰς Αθηνας, Περίκλειον δε πειθὼ και τῶν δεκα ρητόρων τὰς Μακε- δοσιν νθωπλισμενα γλώσσας εν ἐν τω- λόγω διατριφα μιας τῶν εν Πνυκι δημηγοριῶν ἀναμνησθεντι . 30. μικρόν si επισχὼν Ἀαλλικρατίδας - ἐώκει δε- π του προσώπου μοι τεκμαιρομεν καὶ λίαν ἀγωνιας μεστος εἰναι - λόγων os Οιβαίων νάρχεται' ι γυ-

246쪽

31 του λεγε ιν ξουσίαν φῆκεν - ουτω μετὰ σπουθῆς ἀν i-πον, ου η Σπαρτιάταις ἀνθωπλισμεν Tελεσιλλα δι' ην εὐυργει θεος ἀριθμειτα γυναικῶν 'M9ης Ουχ τομελιχρ0ν αυχημα Λεσβίων Σαπφώ καὶ η τῆς Πυθαγορείου σοφίας θυγάτηρ Θεανώ τάχα θ' υθε Περικλῆς ουτως ἀνυσπασία συνηγόρησεν. αλ επειδήπερ ευπρεπες ἄ9- ρενας περ θηλειῶν λεγειν είπωμεν καὶ ἄνδρες περ ἀνδρῶν. συ δε λεως, φ00dis Q, γενου καὶ γὰρ μεῖς τον σου ρωτα τιμῶμεν. 31. γωμεν υν ἐνόμιζον ἄχρι παιδιὰς ἴλαρὰν τηνεριν μῶν π9οκόψαι , πει δε οι παρὰ τούτου λόγοι καὶ φιλοσοφειν υπε γυναικῶν πενοηθησαν ἀσμένως την ἀφορμηνήρπακα μόνος γὰρ ὁ ἄρρην μως κοινον ἀρε τῆς και 'idi νῆς εστ ιν εργον ευξαίμην γὰρἈita εἰπερ νεν δυνατῶ - την ἐπηκοόν ποτε τῶν Σωκρατικῶν Oγων πλατάνιστον, Ἀκαδημίας και Λυκείου δένδρον εὐτυχε στε90ν εγγυς μῶν στάναι πεφυκυῖαν ενθ' η Φαιδρου προσανάκλισις ν. σπερ o ερος ἐπεν ἀνὴρ πλειστων 32 ἀψάμενος χαρίτω αὐτη τάχα ἀνίσπερ η εν ωθων φηγῖς κ το ν ὀροδάμνων ἱερὰν ἀπορρήξασα φωνὴν ους παιδικοῖς εὐφήμησεν ἐρωτας ετ ros καλου μεμν μένη Φαίδρου πλην ἔπει ro Dr' μῆχGνον. γα πολλὰ ι ετ αξ i

247쪽

καιρίως παράστηθι φιλίας ευγνώμων, ἱεροφάντα μυρίων Ἐρως, ου κακὰν νηπιον οποῖον ζωγράφων παίζουσι χεῖρες, ἀλλ' ο et πρωτοσπόρος γεννησεν ἀρχ τέλειονευθυ τεχθέντα ' συ γαλε αφανοῆς καὶ κεχυμένης αμορφίας το πῆν μόρφωσας. σπερ οὐ ολου κόσμου τάφον τινὰ κοινὰν φελών το περικείμενον χάος κεῖνο με ες ἐσχάτους ταρτάμου μυχους ἐφυγάδευσας, ενθα

ως ἀληθῶς

σιδήρειαί τε πυλα και χάλκεος ουδός, o πως π ἀρρηκτου δεθεν φρου0ὰς VPεμπαλιν οδορεέργηται λαμπρ δε φωτὶ την ἀμαυρὰν νύκτα πετάσας παντος ἀψύχου τε καὶ ψυχην εχοντος ἐγένου δημιουργός 433εξαίρετον δε εγκεράσας μόνοιαν ἀνθρώποις τα σεμνὰ φιλίας πάθη συνῆψας, δε ε ἀκάκου καὶ απαλῆς τι ψυχῆς η υνοια συνεκτρεφομένη προς το τελειον ανδρῶται.

33. γάμ0 μεν γα διαδοχῆς ἀναγκαίας εὐρηνται φάρμακα, μόνος δε ὁ ἄρρην ἐρως φιλοσόφου καλόν εστι ψυχῆς

ἐπίταγμα. πῆσι δε τοῖς κ τοί περιόντος ει εὐπρέπειανησκημενοις πεται τιμ πλείων τοσα τῆς παραυτα χρείας ἐπιδεῖται, καὶ πάντη το αναγκαίου καλὸν κ0εῖττον.

ἄχρι μεν οὐν ὁ βίος ἀμαθὴς ην οὐδέπω τῆς καθ' ἡμέραν

πείρας προς το βέλτιον εὐσχολῶν , ἀγαπητῶς π αυτὰ τ αναγκαῖα συνεστέλλετο, τῆς δε ἀγαθῆς διαίτης πείγων ὁ χρόνος ου παρέσχεν εὐρεσιν. πειδὴ δε αἱ μενεσπευσμέναι χρεῖαι πέρας ἐχον, οι δε τῶν ἐπιγιγνομένων ἀεὶ λογισμοὶ τῆς ανάγκης ἀφεθέντες ηὐκαίρουν ἐπινοεῖν τι τῶν κρειττόνων ε τούτου κατ λίγον ἐπιστῆμαι συνηύξοντο τοὐτο δ' ἡμιν ἀπὸ τῶν ἐντελεστέρων τεχνῶν ἐνεστιν εἰκάζειν αὐτίκα πρῶτοί τινες ἄνθρωποι γενόμε- 34νοι τοὐκαθ' ἡμέραν λιμο φάρμακον ἐζήτουν, ἐθ' ἁλισκόμενοι τὴ προς το παρόν ἐνδεία, τῆς απορίας ου ἐώσης λέσθαι το βέλτιον, την ικαίαν πόαν σιτοὐντ καὶ

LUCIAN. II. 15

248쪽

μαλθακας ρίζας ορυττοντες και τα πλεῖστα δρυος καροπον σθίοντες ἀλλ' η μεν ἀλόγοις φοις μετὰ χρύιον ἐρρίφη, σπόρ0 δε πυρου καὶ κριθῆς εἶδον αι γεωργῶν

ἐπιμέλεια ευρουσαι κατ' ετο εκ νεάζοντα καὶ ουδε μανεὶς αν εἴπ0 τις τι δρυς στάχυος ἀμείνων. 34. τί ὁ ';ου εν ἀρχρ με ευθ του βίου σκέπης δεηθεντες ανθρωποι νάκη , θηρία δείραντες, μφιέσαντο καὶ σπήλυγγας ο0ῶν κρυους καταδύσεις ἐπενόησαν η παλαιῶν ριζῶν η φυτῶν αυα κοιλώματα την δε ἀπο τούτων μίμησιν επι το κρεῖττον ἀει μετάγοντες φηναν με ἐαυτοῖς χλανίδας, ἐκους δε κίσαντο, καὶ λεληθότως αἱ περὶ 35 ταίτα τέχναι τον χρόνον λαβ0sσαι διδάσκαλον ἀντὶ μὲν λιτης φῆς το κάλλιον ἐποίκιλαν , αντ δε υτελῶν δωματίων ψηλὰ τέρεμνα και λίθων πολυτελειαν μηχανήσαντο καὶ γυμνην τοίχων ἀμορφίαν ευανθεσι βαφαῖς χ9ωμάτων κατεγραψαν πλην κάστ γε τούτων τῶν τεχνῶν και επιστημῶν ἄφωνος Οὐσα καὶ βαθεῖαν επιτεθειμένη λήθην ως ἀπο μακρῆς di σεως κατὰ μικρον εις τὰς ιθίας ἀνέτειλεν ἀκτῖνας ' καGrος γὰρ εὐρων τι πα9εδίδου τι με αυτόν ε ιθ η διαδοχ τῶν λαμβανόντωνοις εμαθεν ηδη προοτιθεῖσα, o ενδεον πλήρωσε. 35. μηδή τις ἔρωτας αρρενων απαιτείτω παρὰ του παλαι οὐ χρόνοm γυναι 5 γὰρ ὁμιλεῖν ἀναγκαῖον ν - να μη τελεως ἄσπερμον μῶν φθαρῆ τὀ γε i ος α δε ποικίλαι σοφίαι και της φιλοκάλου ταύτVς αρετῆς πιθυμίαι μόλις ποτολμηδεν εῶντος ἀνίχνευτον αἰῶ ito εις Ουμφα 'Eς εμελ- 36 λον ῆξε i , i , τὴ θεία φιλοσοφία και τὰ παιδεραστεiν συνακμασύ. μὴ δῆrα, αρίκλεις, δ, π9ότερον εὐρητο, τοὐτ επινοηθεr ii θις ως αὐλον εὐθυνε μηδ' ἶr τῶν παιδικῶν ἐρώτων αἱ γυναικεῖαι σύνοδοι πρεσβυτερους επιγράφονται χρόνους, ἐλάττου θάτε sol ' αλλὰ τὰ μεν παλαιὰ τῶν πιτηδευμάτων ἀναγκαῖα ν0μίζωμεi d.

249쪽

εκείνων ἀμείνω τιμ έον. 36. ἐμοὶ μεν γαρ λίγου καιγελῆν εναγχος επIει, αρικλεους αλογα ζῶα και την Σκυθῶν ρημίαν ἐπαινουντος ' λίγου δε πῖ της αγαν φιλονεικίας και μετενόει γενόμενος Ελλην ουδε γαρ ως εναντία φθεγγόμενος οις ἐπεχείρει λεγειν, πεσταλμένωτήτης φωνης τόν το ρηθεν κλεπτεν, ἀλλ' ἐπηρμένη φωνῆ λαρυγγίζων , ουπιερῶσι, φησίν, αλληλων λέοντες ουδ αρκτοι καὶ συες, ἀλλ αυτῶν η προς το θῆλυ μόνονορμη κρατεῖ και τί θαυμαστόν; α γαρ εὐλογισμο δι- 437καίως αν τις ελοιτο, αὐτα τοι μη δυναμένοις λογίζεσθαι δι ἀφροσύνην ου ενεστιν εχειν ἐπεί τοι Προμηθευς η θεῶν τις αλλος εἰ νουν ἐκάστω συνέζευξεν ἀνθρώπινον, ου αν ρημία και βίος ορειος et τοὐς ἐποίμαινεν οὐδε αλληλους τροφην ἐχον, ξ ἴσου δε μῖν ἱερὰ δειμαμενοι καὶ μέσην στίαν τῶν ἰδίων καστος οἰκων ποτοῖς κοινοῖς ἐπολιτεύοντο νόμοις. τί δη παράδοξον, εἰ ζῶα της φύσεως κατάκριτα μηδεν ων λογισμοὶ παρέχονται, παρὰ της προνοίας λαβειν ηὐτυχηκότα προσαφήρηται μετὰ τῶν ἄλλων καὶ τὰς ἄρρενας επιθυμίας οὐκ ἐρῶσι λέοντες, οὐδε γὰρ φιλοσοφοῆσιν οὐκ ἐρῶσιν ἄρκτοι, το γὰρ εὐφιλίας καλον οὐκ ἶσασιν ἀνθρώποις δ' η μετ' επιστήμης φρόνησις εκ ου πολλάκις πειρῆσαιτο κάλλιστον ἐλομένη βεβαιοτατους ερώτων ἐνόμισε τοὐς ἄρρενας 37 μ τοίνυν, Ἀαρίκλεις , ἀκολάστου βίου Mσυμφορησας ταιρικὰ διηγήματα γυμνῶ τω λόγω της σεμνότητος ημῶν καταπόμπευε μηδε τον οὐράνιον Ερωτατω νηπίω συναρίθμει , λογίζου δε ψε μεν λικίας τὰ τοιαῶτα μεταμανθάνων , δμως δ' οὐ λογίζ0υ νυν γε, επειδήπερ οὐ πρότερον, ὁτι διπλοs θεος ὁ φως, οὐ κατὰ μίαν ὁδόν φοιτῶν οὐδε ἐν πνεύματι τὰς μετέρας ψυχὰς ερεθίζων , ἀλλ' ὁ μήν, ς ἄν, οιααι, κομιδὶνήπια 15 .

250쪽

439 γὰρ ιδῶς φελείας μοὐ καὶ βλάβης αμφίβολός ἐστι

Aidώς ὴ τ ανδρας μέγα σίνεται his ὀνίνησιν. ου μqν oso Esίδων γένος ἐστιν ν αλλ ἐπὶ γαιαν εἰσι θύω την μέν κεν ἐπαινήσειε νοήσας. η δ' ἐπιμωμητη di δ' ἁνδιχα θυμόν ε tot' ita'.

SEARCH

MENU NAVIGATION