Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

251쪽

αλλότριοι ὁ κοσμοι τυ της φυσεως ἀπρεπες βουκολουσιν. 30 ε γουν ἀπ της νυκτέρου κοίτης προς ὁρθρον αν ίδοι τις ἀνισταμένας γυναικας, αἰσχιω νομίσει θηρίων των πρωὶας ρας νομασθῆναι δυσκληδονίστωπι θενακριβῶς ἐκοι καθείργουσιν αυτὰς Ουδενὶ των α9ρενων

βλεπομενας γρῆες δε καὶ θεραπαινίδων ὁ συμμορφος

0χλος εν κύκλω περιεστῶσι ποικίλοις φαρμάκοις κατα- φαρμακευουσαι τα δυστυχη πρόσωπα ου γαρ δατος ἀκράτω νάματι τον πνηλον ἀπονιψάμεναι κάρον εὐθυς απτονται σπουδης χομενου τινος πράγματος, αλλ' αἱ πολλαὶ των διαπασμάτων συνθέσεις ον ηδ του προσώπου χρῶτα φαιδρύνουσιν, id επὶ δημοτελους πομπῆς αλλο τι αλλη των πηρετουσῶν εγκεχείρισται , λεκανίδας αργυμὰς καὶ προχόους σοπτρά τε καὶ καθάπερ ἐν φαρμακοπώλου πυξίδων χλον αγγεῖα μεστὰ πολλῆς 441κακοδαιμονίας, εν ἐς δόντων σμηκτικαὶ δυνάμεις βλεφαρα μελαίνουσα τεχνη θησαυρίζεται. 40 τ δε πλειστον αναλίσκει μέρος ἡ πλοκὴ των τριχῶν αἱ μεν γαμφαρμάκοις ερυθαίνειν δυναμένοις προ ηλίου μεσημβρίαν του πλοκάμους ἴσα ταῖς των ἐρίων χροιαῖς ξανθῶμεταβάπτουσιν ἄνθει την δίαν κατακρίνουσαι φύσιν ὁπόσαις δε ἀρκεῖν ἡ μέλαινα χαίτη νομίζεzαι τον τῶν γεγαμηκότων πλοίτον εις ταύτην ἀναλίσκουσιν ὁλην ραβίαν σχεδον κ τῶν τριχῶν ἀποπνέουσαι , σιδηρὰ τε οργανα πυρος αμβλεία φλογὶ χλιανθέντα βία τηναλίκων ουλότητα διαπλέκει, και περίε9γοι μεν αἱ μέχρι τῶν οφρύων ἐφειλκυσμέναι κόμαι βραχωτω μετώπω το μεταίχμιον ἀφιασι σοβαρῶς δε ἄχρι τῶν μεταφρένων ο οπισθενεπισαλεύονται πλόκαμοι. 41. καὶ μετὰ τοίτο ἀνθοβαφῆ

πέδιλα τῆς σαρκος ἐνδοτέρω τους πόδας ἐπισφίγγοντα καὶ λεπτοsφὴς ες πρόφασιν σθὴς περ του δοκεῖν qγεγυμνῶσθαι. πάντα δε α εντὰς αὐτῆς γνωριμώτερα

252쪽

M του πρ0σώπου χωρὶς των ἀμό0φως προπεπτωκοτων μαζῶν, ους ἀεὶ περιφέρουσι εσμωτας. τί θεῖ τα τουτων πλουσιώτερα κακὰ διεξιέναι λίθους Ἐρυθραίους κατὰ των λοβῶν πολυτάλαντον ηρτη μενους βρῖθος η τους περὶ καρποῖς καὶ βραχίοσι δράκοντας. ως φελον οντως αντὶ χρυσίου δράκοντες εἰναι ' καὶ στεφάνη μεν εν κύκλωτην κεφαλην περιθεῖ λιθοι γνδικαῖς διάστερος, πολυτελεῖς δε των fχένων ὁρμοι καθεῖνταρ. καὶ ἄχρι των ποδων

όσχάτων καταβέβηκεν ὁ ἄθλιος χρυσὸς απαν, εἴ τι τ0s σφυροὶ γυμνοὐται, περισφίγγων. ἄξιον δ' ην σιδήρω4 3 τὰ περίσφυο σκέλη πεπεd σθαι κὰπειθὰν αυτῶν ὀλοντο σῶμα νοθης εὐμορφίας ἐξ ηπατῶντι κάλλει διαμαγευθοὶ τὰς αναισχύντους παρειὰς 9υθαίνουσιν ἐπιχρίστοις τέκεσιν, να την πωλευκον αυτῶν και πχνα χροιὰν το πορφυρ0fν ἄνθος ἐπιφ0ιν ζ. 42. τις υν μετὰ την τοσαύτην παρασκευην βίος εὐθὴς ἀπο τος οἰκίας ἐξ000ι, καὶ πὼς θεὸς ἐπιτρίβων του γεγαμηκότας.ών ἐνίων οἱ κακ0dαίμονες ἄν/ρες οὐθε αυτὰ σασι aονόματα, Κωλιάδας ει τύχοι, και Ini ετ υλλίδας η την Φρυγίαν δαίμονα και τον υσίμωτα κῶμον ἐπὶ τω ποι - μένι τελεταὶ ε ἀπόρρροοι καὶ χωρὶς νορῶν ποπτα μυστήρια και - τί γὰρ ει περιπλέκειν - διαφθορα ψυχῆς επειδὰν ὁ τούτων ἀπαλλαγῶσιν oi κοι εὐθύς τὰ μακρὰ λουτρά, καὶ πολυτελὴς μεν νὴ Di α τραπεζα πο-λὐ θε ὁ μετὰ τῶν ἀνδρῶi ἀκκισμός. πειθὰν γαρ πίρροπλεω γενωνται ταῖς παρ' αὐταῖς γαστριμαργιαι , ουκίτο, ὁ τ0 φάρυγγος αὐταις παρci δέχεσθαι δυναμένου τι δ σιτίον ἄκροις δακτύλοις ἐπιγραφουσαι τῶν παρακειμμνων καστον ἀπογεύονται νυκτα ἐπὶ το tetot διηγούμεναι καὶ τους ἐτερόχμωτας πνους και ζλsrnr0ς εὐνὴν γέμουσαν, αφ ῆς ανασrὰς καστος εὐθὐ λουτροὐ χρεῖος

ἐστιν.

253쪽

43. αυτ μεν ουν ευσταθους βίου τεκμήρ α τωνδε πικροτερων εἴ τις ἐθελήσει το ἀληθες κατὰ μερο εξετάζειν, ντως καταράσεται Προμηθει την Μενάνδρειονεκείνην ἀπορρήξας φωνήν

ει ου δικαίως ποοσπεπατταλευμένον γοάφουσι τον Π9ομηθέα προς ταῖς πετραις 3 6 και γίνετ αυτ λαμπάς, αλλο δ' ουδε ῖν ἀγαθόν. ο μισεῖν ἐμ απαντας τους θεούς, γυναῖκας πλασεν, es πολυτίμητοι θεοί,εθνος μιαρόν. γαμει τις ἀνθρώπων γαμεῖ; λάθριοι το λοιπὸν γαρ ἐπιθυμίαι κακαί, γαμηλίω λεχει τε μοιχος εντρυφῶν και φαρμακεῖαι καὶ νόσων χαλεπώτατος

φθόνος, μεθ' ου si πάντα τον βίον γυνή. τίς ταῶτα τα ἀγαθὰ διώκει τίνι βίος ὁ δυστυχης ουτος

θυμηρης , 44. ἄξιον τοίνυν ἀντιθεῖναι τοις θηλεσι κακοῖς την ἄρρενα των παίδων ἀγωγήν. ρθριος ἀναστὰς εκ της ἀζύγου κοίτης τον επὶ τω ομμάτων τι λοιπον ὐπνον 47απονιψάμενος δατι λιτῶ καὶ την ἱερὰν χλαμυδα ταῖς ἐπωμίοις περόναις συρράψας ἀπο της πατρωας ἐστίας εξερχεται κάτω κεκυφὼς καὶ μηδεν των ἀπαντώντων ἐξ ἐναντίου προσβλέπων ' ἀκόλουθοι δε και παιδαγωγοὶ χορος αυτω κόσμιος πονται τα σεμνὰ της αρετῆς εν χερσὶν οργανα κρατοὐντες, ου πριστοs κτενος ἐντομὰς κο-

μην καταψήχειν δυναμενα ούδε σοπτρα των ἀντιμόρφων χαρακτήρων ἀγράφους εἰκόνας, ἀλλ' η πολύπτυχοι δελτοι κατόπιν ἀκολου sσιν η παλαιῶν εργων ἀρετὰς φυλάττουσα βίβλοι καν εἰς μουσικοὐδέ φοιτῶν, εὐμελὴς λύρα. 45. πῶσι δε τοῖς φιλοσόφοις ψυχῆς μαθή- 448μασι λιπαρῶς ἐναθλήσας , ἐπειδὰν διάνοια των εγκυκλίων ἀγαθωι κορεσθη, το σῶμα ταῖς ἐλευθερίοις ἀσκήσεσιν εκπονεῖ Θεσσαλοὶ γαρ Ἀποι μέλουσιν αυτῶ και

254쪽

β9αχυ την νεότητα πωλοδαμνησας εν εἰρήνθ μελετὰ ταπολεuικα κοντας ἀφιεὶς καὶ βέλη δι' ευστόχου δεξιὰς ἀποπάλλων. iθ' αἱ λιπαραὶ παλαῖστραι, καὶ προς λίου μεσημβρινον θάλπος ἐγκονίεται et σῶμα πυκνουμενον. οῖ τε των ναγωνίων πόνο)ν ἀποσταλάζοντες δρῶτες μεθ' ους λουτρὰ συντ0μα καὶ τράπεζα τη μετὰ μικ90νεπινήφουσα πράξει πάλιν γὰρ αυτ διδάσκαλοι καὶ παλαιῶν ἐργων αινιττόμεναι και ἐπιμελουμεναι μνῆμαι τίς ανδ9 ειυς 9ως η τις επὶ φρονήσει μαρτυρουμενος -i0ι

δικαιοσυνην και σωφροσυνην σπάσαντο τοιαυταις ἀρε-

ταις ἀπαλὴν ἔτι την ψυχην ἐπά9δων, ταν σπέρα τηνπ9ῆξιν μωρ. I γαστρος ἀνάγκττον οφειλόμενον δασμον ἐπιμετρήσας θίους πνους καθεύδει τοι μεθ' μέραν καμάτοις ἐπηρεμῶν ἐπ πονον. 46. τίς υ ἀν εραστὴς εφήβου γένοιτο τοιούτου; τίνι ὁ ο υτ τυφλαὶ μεν αἱτων Oμμάτων βολαί, πηροι ὁ ο της διανοίας λογισμοί; πῶς δ' ουκάν ἀγαπήσαι τον εν παλαίστραις μὲν Ερμῆν, 449 Ἀπόλλωνα δε ευ λύραις, ππαστὴν ὁ ως Κάστορα θείας δε αμετὰς διὰ )Dhros διώκοντα σώματος ἀλλ' ἐμοὶ μέν, δαίμονες υράνιοι βίος εχ διηνεκὴς ουτος ἀπαντικρυτου φίλου καθέζεσθαι καὶ πλησίον δυ λαλos Dro ἀκούειν, ἐξιόντιχε αὐτῶ συνεξιέναι και παντος ἐργου κοινωνίαν ἔχειν εὐξαιτο μεν οὐν ἐρῶν τις δι απταίστου καὶ ἀκλινοs βίου ον στεργόμενον αλυπως εις γῆρας ὁ ο εὐ- σαι μηδεμιβ τύχης πειράσαντα βάσκανον ἐπηρειαν. id καί, io ἀνθρωπίνης φύσεως νόμος νόσος ἐπιψαύσειεν αυτο s. κάμνοντι συννοσήσω καὶ διὰ χειμερίου θα

255쪽

δυναμιw και ἀποθάνη, ζην ου ἀνέξομαι τελευταίας δε εντολὰς τοῖς μετ' κεῖνον π μοὐ στεργομενοις επι--θησομαι κοινὰν ἀμφοτεροι επιχῶσω τάφον, στέοις δε ἀναμίξαντας στέα μηδε την κωφην κόνιν, αλληλων διακρῖναι. 47 ταυτα δ' ου πρῶτοι χαράξουσιν οι μοὶ προς τους ἀξίους ερωτες, ἀλλ' η θεοῖς γείτων ρωῖκη φρόνησις νομοθετησεν, Coiς ὁ φιλίας ερω αχρι θανά- 50 του συνεξεπνευσεν Φωκὶς εκ νηπίων τι χρόνων υρέστην Πυλάδη συνηκ εν θεὰν δε των προ αλληλους παθῶν μεσίτην λαβόντες o εφ' ἐνος σκάφους του βίου συνέπλευσαμ αμφότεροι Κλυταιμνήστραν ἀν ρρουν ς Ἀγαμεμνονος παῖδες, υπ' ἀμφοῖν ΑἴγισθGς φονεύετο τὰς Ορέστην ἐλαυνουσας Ποινὰς Πυλάδης ἐνόσει μὰλλον, κρινομένω συνηγωνίζετο την δε ρωτικην φιλίαν Ουδε τοῖς της Ἐλλάδος ροις μετρησαν, ἀλλ' πὶ τους σχάτους Σκυθῶν τερμονας πλευσαν - ὁ μεν νοσῶν ὁ δεο εὐαπευων της οὐν αυρικῆς γης επιβαίνοντας sθῶς η μητροκτόνος αυτοὐς Ηρινὴ εξενοδόχησε, και των βαρβάρων ν κέκλω περιεστώτων ὁ μεν π της συνήθους μανίας πεσὼν κειτο, Πυλάδης δε

ἀφρόν τ' ἀπεψα σώματός ἐτημέλει

πέπλου τε προὐκάλυπτεν εὐπηκτους ὐφάς, ου ἐραστοὶ μόνον . αλλὰ και πατρὸς ἐνδεικνύμενος η ς ηνίκα os εκρίθη θατερου μένοντος ἐπὶ τ φονευθηναι τὰν Ἀτερον ε Μυκήνας ἀπιέναι κομιοfντα γράμματα, μένειν περ αλλήλων αμφότεροι θέλουσιν ἐκάτερος εν θατέρω ζῶντι ην εαυτὀν ηγούμενος. πιπω-

θειται δε τὰς ἐπιστολὰς Ορέστης ἰς Πυλάδου λαβεῖν Giαξιωτέρου, μόνον ου ἐραστὴς ἀντ' ερωμένου γενόμενος - 'o γὰρ σφαγῆναι τόνδ' ἐμοὶ βάρος μέγα ' ὁ ναυστολῶν γάρ εἰμ' γὼ τὰς συμφοράς

καὶ μετ ολίγον φησί,

256쪽

τῶδε με δελτον διδου πεμψω γὰρ Ἀργος. στε σοι καλῶς ἔχειν ημὰς δ' ὁ χρρζων κτεινετω.

σπουδαιος ἔρως ἐντραφεὶς ἐπὶ την ηδ λογίζεσθαι et να- μένην λικίαν ἀνδρωθὴ το πάλαι φιληθεν μοιβαίους ἐρωτας ἀνταποδίδωσι, και δυσχερες αἰσθέσθαι ποτέρου πότερος ἐραστής ἐστιν, σπε απ' σόπτρου της του φιλήσαντος si οίας επὶ τον ἐρώμενον μοίου πεσόντος ειδώλου τί δ' οὐν του καθ' ημὰς βίου ξένην αυτο τρυφθνονειδίζεις θείοις νόμοις ορισθεν εὐδιαδοχῆς ἐφ' μῆς καταβεβηκος ἀσμένως δε αὐτο δεξάμενοι μεθ' αγνῆς διανοίας νεωκοροὐμεμ ολβιος γαρ ως ἀληθῶς κατὰ τηντων σοφῶν ἀπόφασιa ω παῖδές τε νέοι καὶ μώνυχες ῖπποι γηράσκει δ' ὁ γέρων κεινος λαφρότατα.

257쪽

τες ευνοιαν ἄχρι της ἀκμῆς πλαστὰ α του φιλεῖν πάθη προβάλλεσθε του δ' οὐράνιον Ερωτα προσκυνουντες εις γῆρας απὰ παίδων βεβαια τηρειτε τα πάθη τοις γαμουτωφιλουσιν διστος με ὁ του ζῆν χρόνος οὐδεμιῆς ἀπρε- 453πους συνειδήσεως παροικουσης -οίδιμοι δε μετὰ θάνατον εις πάντας εκφοιτῶσι κλIδόνες ε δε δε φιλοσόφων παισὶ πιστευειν, αἰθὴρ μετὰ γῆν κδέχεται τους ταυταζqλουντας εις δε ἀμείνονα βίον ἀποθανόντες εχουσι της αὐετης γερας το ἄφθαρτον. 50. Totasτα του Καλλικρατίδου σφόδρα νεανικῶς σεμνολογησαμένου Xα0ικλέα μεν ἐδευτερου λεγειν πειρώμενον πεσχοπι ρα γὰρ ν ἐπι ναυν κατιέναι δεομένων ὁ ο τι φρ0νοίην ἀποφήνασθαι, δι' ὀλίγου τους ἐκατέρου λόγ0υς ἀριθμησάμενος, υκ εξ υπ0γυOU, Vμι, και πα9ημελημένως μιν ω εταιροι τα των λόγων εοικεν ὰπεσχεδιάσθαι διηνεκοsid καὶ νὴ σι ερρωμενης φροντίδος ναργῆ ταυτ' ἐστιν ἴχνη σχεδον γὰρ υδέν ἐστιν τι των λεκτέων ειπεῖν ἐτέρω δυνασθαι παρηκατε. καιπ0λλὴ μεν η των πραγμάτων εμπειρία, πλείων δ' η των λόγων δεινότης, στ' ἔγωγε α ευξαίμην, ἐπερ η εν δυνατω, γενέσθαι Θηραμένης κειν0 ὁ Κόθορνος, is 454 μφω νενικηκότες ἐξ i σου βαδίζοιτε πλην ἐπειδήπερ

ἀνησειν υ ἐοίκατε και αυτὸς εν τω μεταξ πλω περιτων αυτῶν Ου κέκρικα διοχλεῖσθαι, το μάλιστα παραστὰν εῖιναί μοι δίκαιον ἀποφανοίμαι. 51. γάμοι μεν ἀνθρώποις βιωφελες πρῆγμα και μακάριον οπόταν ευτυχῶνται, παιδικοὐ δ ἔρωτας, σοι φιλίας αγνὰ δίκαια προμνῶνται,

μόνης φιλοσοφίας ἔργον γο9μαι διὰ δη γαμητέον μενἀπασι, παιδεραστεῖν δε ἐφείσθω μόνοις τοι σοφοῖς ηκιστα γὰρ ν γυναιξὶν λόκληρος αρετὴ φύεται. καὶ σόὰ ω αρίκλεις, μηδεν ἀχθεσθ5ς, εἰ ταῖς θήναις η Κύρινθος εἴξει 52. κἀγὼ μεν ὐπ' αἰδοος συντόμω λόγω την

258쪽

προἴει σφόδρα σοβαρῶς ει κασεν αν τις αυτον εν Σαλαμῖνι Περοας κατανεναυμαχηκέναι καὶ τουτό γε της κρίσεως ἀπωνάμην, λαμπρότερον μὰς ἐστιάσαντος αυτOsὲ55 τἀπινίκια καὶ γαλην ἄλλως τον βίον μεγαλοφρονέστερος. συχ ὁ και οὐ μικλεα παρηγορησάμην ἐπὶ τj δεινότητι των λόγων συνεχες περθαυμάζων ὁτι δυσχερεστέρω μερει δυνατῶς συνζγόρησεν. 3. ἀλλ' η μεν εν Κνίδω διατριβη και τὰ παρὰ τῆ θεῶ πιληθεντα σπουδην i λαρὰν ἀμα και παιδιὰν ευμουσον σχηκότα τρύδέ πη διεκρίθη συ ε ω Θεόμνηστε ὁ την ωλον μῶν κ- καλεσάμενος μνήμην. ει ικαστὴς τοτ ησθα πῶς ἀν

259쪽

διαθεῖ το σῶμα τυχών δ ευμαρῶς τούτου τρίτην πεῖρανεπάγει φιληuατος ου ευθῶς εὐίεργον, ἀλλ' ηρεμα χείλη προσεγγίσας χείλεσιν, α πρὶν η φαυσαι τελείως, απεστη, μηδεν πονοια ιχνος καταλιπώW iτα προς τοπαρεῖκον ἁρμοζόμενος ἀεὶ λιπαρεστεροι μεν ἀσπάσμασιν ἐντετηκεν, ἐσθ' οτε και διαστέλλων συχἴτο στόμα, των δε χειρῶν οὐδεμίαν παρίησιν ἀργην ' αἱ γαρ φανεραὶ μετὰ των σθήτων περιπλοκαὶ την δονην συνάπτουσιν,

λάθριος γρῶς η δεξιὰ κατὰ κόλπου δοσα μαστους βραχλτην φέσιν περοιθῶντας πιεζει, και σφριγώσης 5Τγαστρος ἀμφιλαφε τοις δακτύλοις ἐπιδράττεται μαλῶς,

τι τἄρρη ἀναμετρήσασθαί με δει;

τοσαυτης τυχών ξουσίας ὁ ἔρως θερμοτερου τινος ἀπτεται π9άγματος εi ἀπο μηρῶν προοιμιασάμενος κατὰ τον κωμικον αὐτο πάταξεν. 54. μοι με ούτω παιδεραστειν γενοιτο ' μετεωρολέσχαι δε καὶ ὀσοι την φιλοσοφίας φρίν περ αυτοὐς τοὐς 90τάφους περηρκασι, σεμνῶν νομάτων κομψεύμασι τοὐς ἀμαθεῖς ποιμαινε- τωσα ερωτικος γὰρ ην , εἴπερ τις, και ὁ Σωκράτης, και υπ0 μίαν Ἀλκιβιάδης αὐτω χλανίδα κλιθεὶς οὐκ ἀπληξ ἀνέστη. και η θαυμάσθς ουδε γὰρ Ο Πάτροκλος υπ' 'Aχιλλέως γαπατ μεχρι του καταντικρὴ καθεζεσθαι δεγμενος Αἰακίδην, πότε ληξειεν ἀείδων, ἀλλ' η και της κείνων φιλίας μεσῖτις δονή ' στενων γουν Ἀχιλλεὐ τον Πατρόκλου θάνατον ἀταμιευτω πάθει προς την ἀλήθειαν ἀπερράγη, μη9ῶν τε των σων εὐσέβησ' μιλίαν

κλαίων.

τους γε μην νομαζομενου παρ Ελλησι κωμαστας οὐ- 458δεν ἀλλ' η δήλους ἐραστὰς νομίζω τάχα φήσει τις αισχρὰ

260쪽

ταυτ Miναι λέγεσθαι, πλην ἀληθῆ γε νη την νιδίανυφρ0δίτην. APR. Ου ἀνεξομαί σου, φίλε Θεόμνηστε, αλλην ἀρχην καταβαλλομένου μίτων λόγων, ης ἀκουειν νεορτη μόνον εἰκός ἐστι, ἀλλαχε των ἐμῶν των πόρρω

ἀποικιεῖν ἀφέμενοι δε του παρέλκειν πλείω χρόνον εἰς ἀγορὰν ξίωμεw o γα εικός ἐστιν φάπτεσθαι τωθε την πυ0άν. εστι δ' υκ τερπης η θέα των ἐν Οἰταὶ παθῶν πομιμνησκουσα τους παρόντας.

γυνή τις υσα - γαλυπλμεν των μειρακίων και παrυραδίωνα in πάσχεις ώστε ἀττον αν τις ἶλον τον Σίπυλον μετακινήσειεν - των καλῶν ἀπάγοι μη ουχὶ παρεστάναι cit τοι κεχVνότα καὶ ἐπιδακρυοντα γε πολ

πῆς μόνον ἀπωζς ἐς αυτήν, χανῆ σε καὶ των ἀνδριάa