Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

121쪽

λεγομενοις ἀμφιλαφεις ὁ α ἀφορμαὶ των μεμψεων τοις συκοφαντικοῖς τα τα τα δ' αλλα χρὴ θαρρεῖν ' η τόλμαγα καὶἈναισχυντία καὶ ψευδος π9όχειρον καὶ ὁρκος πακρ0ις ἀεὶ τοι χείλεσι καὶ φθόνος προς ἄπαντας και μῖσος καὶ βλασφημία και διαβολα πιθαναί. αυτ σε Oi 2

διμον ν βραχε και περίβλεπτον ἀποφανεῖ τοιαυτα μεντα φανερα καὶ τ εξω. 23. ιδία δε πάντα π9άγματα ποιεῖν σοι δεδόχθω κυβευειν μεθυσκεσθαι πιγνευειν μοιχευξιν η αυχεῖν γε, καν μη ποι3ος, και προ απαντας λεγειν καιγραμμάτια επιδεικνυειν υπο γυναικῶν δῆθεν γραφεντα καλος γαρ εἶναι θέλε και σοι μελετω πο των γυναικῶν σπουδάζεσθαι δοκεῖν ες την ρητορικην γα καὶ τοfτο

την ρητ09ικην χρησιμα παραγίνεται ' πλείων ταναισχυν--τία και θράσος ορὰς ώς λαλίστεραι αἱ γυναῖκες καὶ λοι-δO9Oυνται περιττῶς και περ τους ἄνδρας εἰδη τα δμοια πάσχοις, διοίσεις τῶν ἄλλων. καὶ μην και πιττοίσθαι χρη μάλιστα μεν τα πάντα, εἰ δε μη, πάντως εκεῖνα και 25 αυτ δε σοι τὸ στόμα προς ἀπαντα ομοίως κεχηνετω, καὶη γλῶττα πηρετείτω και πρῖς τους λόγους καὶ πρὸς τα ἄλλα πόσα αν δύνηται δύναται δε οὐ σολοικίζειν μόνον καὶ βαρβαρίζειν οὐδε ληρεῖν η πιορκεῖν η λοιδορε σθαι η διαβάλλειν και ψεύδεσθαι, αλλὰ και νύκτωρ τι

ἄλλο ποτελειν, και μάλιστα ην ποῖς οὐτω πολλοῖς τους ερωτα μη διαρκεσης πάντα αυτ γε πιστάσπω και γονιμωτερα γινεσθω καὶ μηδεν ἀποστρεφέσθω. 24. ην ταυτα, ω παῖ, καλῶς εκμάθης - δυνασαι δε οὐδεν γὰs

122쪽

ακεστρίας, ἐπ' os φοθίου τινός αυτος δε ην ραν υ26 παντάπασιν αδόκιμος ἐναιχός ας το μεν πρῶτον επὶ φιλῶ et τρέφεσθαι συνῆν τινι κακοδαίμονι και γλίσχρω sα- στρ. ἐπεὶ ὁ την odor ταυτην άστην υσαν κατεῖδον κα διεκπαίσας ἐπι τω ἄκρω ἐγενόμην - πηρχε γάλμ0ι, es φίλη θράστεια πάντα κεῖνα α προεῖπον εφόδια, ο θράσος, η αμαθία η ἀναισχυντία - πρῶτον μεν ουκέτι

2 i. ἐξωσθεὶς ὁ ἐπι κεφαλὴν μως οὐδὲ τότε πόρησα

τῶν αναγκαίων, ἀλλα καὶ ρ τω δοκῶ καὶ ταῖς di καις ἐζετάζομαι προδιδοῖς τὰ πολλὰ καὶ Ους di καστὰς τοῖς

123쪽

ro ἐκεῖνον τον ακρότατον εν πάση κακία λεγόμενον, ου μικρον ἐναι μοι δοκεῖ ταυτά σοι παραινῶ, νη την πάν- 28δημον, πολυ πρότερον ἐμαυτῶ παραινεσας καὶ χάρινόμαυτω ου μικρὰν ἐπισπασάμενος. 26. Hεw ο μεν γεννάδας εἰπὼν αὐτα πεπαυσεται οὐδε ην πεισθλὶς τοῖς εἰρημένοις , καὶ δ παρειναι νόμιζε iπε εὐαρχῆς πόθεις ἐλθειν, κα ουδέν σε κωλυ- σει ἐπόμενον τοι νόμοις εν τε τοι δικαστημίοις κ0ατεῖν και ν τοῖς πλήθεσιν εὐδοκιμεῖν καὶ ἐπέραστοι εἶναι καὶ γαμεῖν et γραον τινα των κωμικῶν, καθάπερ ὁ νομοθέτης καὶ διδάσκαλος, ἀλλα καλλίστην γυναικα τὴν Pq-τορικήν, ως το του Πλάτωνος κειν πτηνον ἀρμα ἐλαύνοντα φέρεσθαι σοὶ μὰλλον πρέπειν περι σεαυτου ειπεῖν

ἐκείνω περὶ του ιός εγώ δε - ἀγεννὴς γὰρ και δειλός εἰμι - ἐκστήσομαι της δο υμῖν καὶ παύσομαι θρητορικτεπιπολάζων ὰσύμβολος ων προς αυτην τα υμμτερα μὰλλον εχδη πέπαυμαι. στεἈκονιτι ἀνακηρύττεσθε και θαυμάζεσθε μόνον osτο μεμνημένοι, τι μὴ τω τάχει μῶν κεκρατήκατε κότερ0ι φανέντες, ἀλλὰτω ράστην και πρανῆ τραπέσθαι την ὁδόν.

1 T I ABHΣ 'εις μ0ι ω Φιλόκλεις, ειπεῖν τί ποτε ἄρα τοίτό εστιν ο τους πολλοὐς εἰς ἐπιθυμίαν of ψεύδεσθαι προάγεται , ω αυτούς τε χαίρειν μηδεν γιες λέγοντας και τοι τα τοιαίτα διεξι0sσι μάλιστα π9οσέχειν

θρώπους ἐνίους αναγκάζει τα ψευδῆ λέγειν ς το χρήσιμον αποβλέποντας.

LUCIAN. III.

124쪽

TI . Ουδεν προς επος αὐτα , φασίν, ουδε περὶ τούτων ρόμην πόσοι της χρείας νεκα ψευδοντα συγγνωστο γαρ υτοί γε μὰλλον ε καὶ παίνου τινες αυτῶν αξιοι, πόσοι η πολεμίους ἐξηπάτησαν η επὶ σωτηρία τω τοιούτω φαρμάκω χ9ησαντο ν τοῖς δεινοῖς, Οἶ πολλὰ καὶ Dδυσσεὐς ποίει την τε αὐτοὶ φυχην ἀμ- νόμενος καὶ τον νόστον των ταίρων ἀλλα περὶ κείνων, Ἀριστε, φημὶ ο αὐτο ἄνευ της χρείας το ψεsδος 30 περὶ πολλορτης αληθείας τίθενται θόμενοι τω πράγματι

ΦΙΑ. ίδ' si ἄλλο η ἄνοιαν χρη αἰτίαν εἶναι αὐτοῖς φάναι τολμη ἀληθῆ λεγειν, i γε o χείριστον ἀντὶτos βελτίστου προαιροονται; T . Οὐθεν τοίτο επε πολλοὐς αν εγώ-0 δείξαιμι συνετοὐς ἀλλα και την γνώμην θαυμαστοὐς ουκοῖδ πως ἐαλωκότας τούτω τω κακῶ καὶ φιλοψευδεῖς οντας, ῶς ἀνιῶσθαί με, εἰ τοιοῆτοι ἄνδρες ἄριστοι ταπάντα δμως χαίρουσιν αυτούς τε καὶ τους εντυγχάνοντας ξαπατῶντες ' κείνους μεν γὰρ του παλαι οὐ προεμ of σε χρη εἰδέναι τον Ηρόδοτον καὶ Κτησίαν τον νίδιον καὶ προ τούτων του ποιητὰς καὶ τον Πομηρον αυ- τόν, ἀοιδίμους ἄνδρας, εγγράφω τω ψεύσματι κεχ9ημμ31 0υς. μη μόνον ξαπατὰ τους τότε ἀκούοντας αυτῶν. αλλὰ και μέχρι μῶν διικνεῖσθαι το φείδος εὐδια- δοχης ν καλλίστοις ἔπεσι και μέτροις φυλαττόμενον ἐμοὶ γof πολλάκις αἰδεῖσθαι περ αυτῶν ἐπεισιν, πότανουμανο τ0μην και Προμηθέως δεσμὰ διηγῶνται καὶ Γιγάντων πανάστασιν καὶ την ἐν Ῥιδου πῆσαν τραγ-

125쪽

καὶ ώς εκ γυναικός τις ες ορνεον η ς αὐκτον μετέπεσεν, ετ δε Πηγάσους και χιμαιρα και Γοργόνας και Κυκλωπας και ὁσα τοιαῆτα, πάνυ αλλόκοτα και τεράστια μυθίδια παίδων ψυχὰς κηλεῖν δυνάμενα ἔτι την ορμὼ καὶ

την Λάμιαν δεδιότων. . καίτοι ταμεν των ποιητῶν ibως μετρια, το δε και πόλεις δη καὶ θνη πολλὰ κοινοὶ καὶ δημοσία ψευδεσθαι πῶς υ γελοῖον ει Κρητες με του Λιὰς τάφον δεικνύοντες ου αἰσχύνονται. θηναῖοι δετον Ἐριχθόνιον της γης ἀναδοθῆναί φασι καὶ τους πρώτου ανθρώπους εκ η υττικῆς ἀναφῆναι καθάπερ τὰ λάχανα, πολυ σεμνότερον ἡτο των Θηβαίων - οι ξυφεως οδόντων Σπαρτούς τινας ἀναβεβλαστηκέναι διη- 32γοίνται. ος δ' ἀν οὐ ταοτα καταγέλαστα ὁντα μη i η-

ται ἀληθῆ ἐναι, ἀλλ' εμφρόνως ἀπιεξετάζων ταίτα Κοροίβου τινὸς η αργίτου νομίζοι το πείθεσθαι η ριπτόλεμον ἐλάσαι διὰ το ἀέρος ἐπὶ δρακόντων ποπτέρων Πὰνα κειν ξ ρκαδίας σύμμαχον ε Μαραθῶνα 'SZρείθυιαν π&τos Βορέου αναρπασθῆναι ἀσεβqς ουτός γε και ἀνόητος αυτοῖς ἔδοξεν osτω προδήλοις και ἀληθέσι

4. V. 'Aλλ' ο μεν ποιηταί, es υχιάδη, καὶ, πόλεις δε συγγνώμης τυγχάνοιεν ἄν, O μεν ο κ τολμώ- υ τερπνὰν ἐπαγωγότατον ῖν εγκαταμιγνύντες τύ γρα- φύ ἡπε μάλιστα δέονται προς τους ἀκροατάς, θη- ναῖοι δε και Θηβαῖοι καὶ εἴ τινες ἄλλοι σεμνοτέρας ἀποφαίνονται τὰς πατρίδας εκ τῶν τοιούτων ε γοῆν τις

αφέλοι τα μυθώδη αὐτ εκ τῆς Ἐλλάδος, οὐδενίν κω λυ γαι λιμῶ τους περιηγητὰς αυτῶν διαφθαρῆναι μηδεαμισθὶ τῶν ξένων ἀληθες ἀκούειν ἐθελησάντων. Do 33 μηδε μιας ενεκα τοιαύτης αιτίας δμως χαίροντες τωὐεύσματι παγγέλοιοι εἰκότως δοκοῖεν ἄν.

126쪽

σοι του πάνυ πολλὰ τα ἄπιστα καὶ μυθώθη ακούσας μαλ-

λον δε μεταξ λεγομένων ἀπιὼν χόμην υ φέρων του πραγματος την περβολπιν, αλλά με σπερ αἱ ρινύες ἐξ λασαν πολλὰ τεράστια και λλόκοτα διεξιόντος. ΦΙΛ Ιαίτοι, es υχιάθη , ξιόπιστος ὁ Εὐκράτης

ἐστὶ και Ουdεὶς αν οὐδε πιστείσειενῶς κεῖνος οὐτω βα- θῶν πώγωνα καθειμένος ἐξηκοντούτης ανη , ἔτι κα φιλοσοφία ξυνών τὰ πολλά. πομείνειεν αν και ἄλλου τινος ψευδομένου ἀκουσαι πα9ών. Ofχ πως αυτός τι τολμῆ

T . οὐ γὰρ iGθα, ω εταιρε, ἐπιμεν ε ιπεν ὀπως δε αὐτὰ πιστώσατο. ς ε κα ἐπώμνυτο τοι πλείστοις παραστησάμενος τὰ παιδία, στε με και αποβλέποντα ς

αυτὸν ποικίλα ἐννοεῖν ἄρτι μεν, μεμ)ἱν0 καὶ ἐξω εἴη του καθεστηκότος, ἄρτι δε ς γόης ν ἄρα τοσουτον 3. χρόνον ἐλελήθει με πῖ τί λεοντ' γελοιόν τινα πίθηκον περιστέλλων Οἴτως ἄτοπα διηγεῖτο. OIA Tίνα αὐτα 90 της στίας, es υχιάδη; ἐθέλω γὰρ ἰθέναι et τινα την λαζονείαν πῖ τηλικούτωτω πώγων ἐσκεπεν.

6. TX. μωθα μεν καὶ ἄλλοτε ώ ιλόκλεις. of τὰν προς αὐτόν ε ποτε πολλην την σχολην ἄγοιμι - τήμερον δὲ Λεοντίχω συγγρονίσθαι δεόμενος - ταῖρος ὁ μοι, οἶσθα - ἀκουσας παρὰ του παιδὸς ς παρ' - κράτην εωθεν ἀπέλυοι νοσουντα ἐπισκεψόμενος ἀμφοῖνενεκα , καὶ τω Λεοντίχω συγγεν0ίμην κἀκεῖνον ἴδοιμι - γνοήκειν γὰ9 ς νοσοίη - αὐαγίγνομαι προ αυ- τόw εὐρίσκω ὁ αυτόθι τον μεν Λεόντιχον ουκέτι - ἐφθάκει γάρ, ἐφασκεν, λίγον προεξεληλυθώς - ἄλλους δε συχνούς. εν oi Κλεόδημός τε ν ο κ οὐ Περιπάτου καὶ Αεινόμαχος ο Στωικὰς καὶ 'γων. ἐσθα τον ἐπὶ

127쪽

ΦIAOWEΥΛΗΣ. 101 τοῖς Πλάτωνος λόγοις θαυμάζεσθαι ἀξιουντα ς μόνον

ἀκριβῶς κατανενοηκότα την γνώμην του ἀνδρος και τοις ἄλλοις υποφητευσαι δυνάμενον. 9ὰς Oi ους ανδμας σοί φημι πανσόφους και παναρέτους, ο τι πελτο κεφάλαιον αυτ εξ εκάστης προαιρέσεως, αἰδεσίμους παντας καὶ μονονουχὶ φοβερους την πρόσοψιν ετι καὶ ὐιατρῖ, 3ντίγονος παρῆν κατὰ χρείαν, ἐμαι, της νόσου επικληθεις, και ρὰον ἐδόκει δη ἔχειν ὁ Εὐκρατη και το νόσηματων συντρόφων κ το ευμ γα ες τους πόδας αὐθις αυτω κατεληλύθει καθέζεσθαι os με παρ αυτὸν ἐπὶ

τῆς κλίνης ὁ Εὐκρατη ἐπένευσεν ρεμ εγκλίνας in

φων ε το ἀσθενικόν, πότε id με - καίτοι βοῶντος αυτο και διατεινομένου τι μεταξ εἰσιὼν ἐπqκουον. κἀγὼ μάλα πεφυλαγμένως, μη ψαύσαιμι των ποδῶν αυ-

του, ἀπολογησάμενος τὰ συνήθη ταῶτα ῶς ἀγνοήσαιμι

ζόμην πλησίον. . οι μεν δη τύγχανον δη περ τοί νοσήματος τὰ μενήδη προειρηκότες τὰ δε και τότε διεξιόν τες, ετ δε και θεραπείας τινὰς καστος ποβάλλοντες ὁ γοὐν Κλεόδημος ει τοίνυν, φησί, τῆ αριστερὰ τις ἀνελόμενος χαμόθεν τον δόντα της μυγαλῆς οὐτω φονευθείσης. ς προεῖπον ενδήσειεν εις δέρμα λέοντος ἄρτι αποδαρέντος. ἐτα περιάψειε περὶ τὰ σκέλη, αὐτίκα παύεται το ἄλγημα. υκ εἰς λέοντος, ἔφη ὁ σεινόμαχος εγὼ 36ηκουσα, λάφου δε θηλείας ἔτι παρθένου και ἀβατου και το πρῆγμα ἴτω πιθανώτερον κὐ γὰρ , ἐλαφος και ἔρρωται μάλιστα κ τῶν ποδῶν και ὁ λέων αλκιμος μέν - και o λίπος αὐτο καὶ ἡ χεὶρ ἡ δεξιὰ και αἱ τρίχες ε το πώγωνος α ὀρθαὶ μεγάλ' ἀν δύναιντο, εἴ τις ἐπίσταιτο αυτοῖς χρῆσθαι μετὰ της ικείας πωδὴ ἐκάστω ποδῶν δε ισιν κιστα παγγέλλεται Και αυτός, δ' Oς Κλεόδημος, ὁτω πάλαι ἐγίγνωσκον ἐλάφου χ9ῆναι το

128쪽

δερμα ἐναι , διότι κυ λαφος εναγχος δε Λίβυς ἀνηρσοφός τα τοιαυτα μετεδίδαξε με ιπὼν κυτερους ἐναιτων ἐλάφων του λεοντας. μελει, ἐφη, και αἱ9ουσιν αυτὰς διώκοντες επηνεσαν οἱ παρόντες, ευ εἰπόντος του Λίβυος. . γωδε, οἴεσθε γά9 εφην επωδαῖς τισιτα τοιαίτα παυεσθαι η τοῖς ξωθεν παραρτήμασι του

κακοί ενδον διατρίβοντος ἐγελασαν επὶ τ λόγω μου καὶ δῆλοι σαν κατεγνωκότες μου πολλὴν την ανοιαν, ἐπεὶ μη ἐπισταίμην τα προδηλότατα και πε9 ῶν αν Ου-δεις φρονῶν ἀντείποι μη ουχὶ ουτως χειν ὁ μέντοι ἰατρὸς Αντίγονος δόκει μοι σθῆναι τὶ ερωτησε μοχ παλαι γα ημελεῖτο, ἐμαι, βοηθεῖν αξιῶν in κ0άτει μετὰ της τεχνης οἰ νου τε πα9αγγέλλων πεχεσθαι και λάχανα σιτεῖσθαι καὶ ἶλως φαιρεῖν του τόνου. 40ῆν

3 απιστον εἰναι σοι δοκεῖ O εκ των τοιούτων γίγνεσθαί τινας φελείας ες α νοσήματα Ἐμοιγε, ν Ἐγώ, εἰ μη πάνυ την ρινα κορυζης μεστὸς εἴην, ὼς πιστευειν ταεξω καὶ μηδεν κοινωνοῆντα τοῖς ενδοθεν ἐπεγείρουσι τανοσήματα μετὰ ρηματίων, ς φατε, καὶ γοητείας τινος ἐνεργεῖν και την Γασιν πιπέμπειν προσαρτώμενα το δου αν γένοιτο, ουδ ην ες os Νεμείου λέοντος το δέρμα

ἐνθήσn τις ἐκκαίδεκα μυγαλῆς ὁλας γὼ γοῶν αυτὸν τον λέοντα εἰδον πολλάκις χωλευοντα υπ' ἀλγηδόνων εὐόλο- κλήρω τω αυτο δέρματι. . Πάνυ γὰρ διώτης, φη Αεινόμαχος εἰ καὶ τὰ τοιαfταου ἐμέλησέ σοι ἐκμαθεῖν

ὁντινα τρόπον ώφελεῖ τοι νοσημασι προσφερόμενα καὶ μοι δοκεῖς et δε τὰ προφανέστατα αν παραδέξασθαι ταῶ- τα των ε περιόδου πυρετῶν τὰς ἀποπομπὰς κα τωνερπετῶν τὰς καταθέλξεις κα βουβώνων ιάσεις καὶ τἀλλα ὁπόσα και αἱ γρῆες δη ποιοOσιν. ει δὲ ἐκεῖνα γίγνεται ἀπαντα τί δη ποτε on ταῶτα οιήσ3 γίγνεσθαι πο των

129쪽

μαχε, καὶ λω, φασίν, ἐκκρουεις τον λον Ουο γαρ αφὴς ταυτα δῆλα μετὰ τοιαέτης δυνάμεως γιγνόμενα. νγουν μη πείσης π9ότερον πάγων τω λόγω, διότι φυσιν εχει γίγνεσθαι, τουτε πυ9ετορκα τολοιδηματος δεδιό-τ0 η ὁνομα θεσπεσιον τρῆοιν βαρβαμικην και δια τοὐτοεκ το β0υβῶνος δραπετεύοντος ἔτι σοι γραῶν μῆθ0 38τα λεγόμενα ἐστι. 10. Συ μοι δοκεῖς, is o ὁ εινόμαχος, τὰ τοιαῆτα λεγων ούδε θεοί εἰναι πιστευειν εἰ γε μη i ει τὰς ἰάσεις iόν τε εἰναι πλιερῶν νομάτων γίγνεσθαι. οῆτο μέν, ν ' γῶ, μη λέγε, es ἄριστε κωλύει γαρ οὐδεν κα θεῶν οντων δμως τὰ τοιαίτα ψευδῆ εἰναι. γώ δε καὶ θεοὐ σεβω και άσεις αυτῶν οὐ καὶα ευ ποιοίσι τους κάμνοντας sar φαρμάκων και ατρικῆς νιστάντες γos υσκληπιὰς αυτὴς και οἱ παῖδες

αυτοί πια φάρμακα πάττοντες θεράπευον τους O-GOfντας, ου λεοντας καὶ μυγαλῆς περιάπτοντες. 11. Mτ0sτον, φη ὁ γων, γωδε ἡμῖν θαυμάσιόν τι διηγήσομμαι. ην μεν γὼ μειράκιον τι ἀμφὶ τὰ τετταρακαίδεκαετη σχεδόν κε δε τις ἀγγελλων τω πατρί, Μίδαν τον ἀμπελουργόν, ἐρρωμένονας τὰ ἄλλα οἰκετην καὶ ἐργατι-κ0ν, ἀμφὶ πλήθουσαν ἀγορὰν πὰ ἐχίδνης δηχθεντα κε σθαι δη σεσηπότα τὰ σκελος ἀναδοῆντι γὰρ αὐτῶ τὰ κλήματα και ταῖς χάραξι περιπλέκοντι προσερπύσαν ὀθηρίον δακεῖν κατὰ τὰ μέγαν δάκτυλον καὶ τ μεν φθάσαι καὶ καταδsναι αὐθις ς τὀν φωλεόν, τὸν δε ι 39μώζειν πολλύμενον ὐπ' ἀλγηδόνων ταὐτά τε οὐν ἀπηγγέλλετο καὶ τὸν Μίδαν εωρῶμεν αυτὸν ἐπι σκίμποδος υπὸ τῶν ὁμοδούλων προσκομιζόμενον, λον θηκότα.πελιδνόν. μυδῶντα, την ἐπιφάνειαν λίγον τι ἔμπνέοντα λελυπημμωδὴ τω πατρὶ τῶν φίλων τις παρών, Θάρρει. φη, γὼ γάρ σοι ανδρα Βαβυλώνιον τῶν χαλδαίων,

130쪽

ως φασιν αυτίκα μετειμι ος ἐάσεται τον ανθρωπον καιῖνα μη διατρίβω λέγων, κεν ο Βαβυλώνιος καὶ ἀνεστησε

ἐπωδη ἐδυνήθη καὶ ὁ στηλίτης κεῖνος λίθος. 12. ὁ δε