Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

111쪽

τέως μηδεν οντες ενδοξοι καὶ πλουσιοι καὶ νη ω ευ- γενέστατοι δοξαν ἀπο των λόγων. 3. μως δε η δέδιθι μηδε προς το μέγεθος των ἐλπιζομένων ἀποδυσπετησρς μυρίους τιrὰς τους πόνους προπονῆσω οἰηθείς ου γάρ σε τραχεῖάν τινα οὐδε ὁρειον και δρῶτος μεστην μεῖς γε αξομεν, ς κ μέσης αυτης ἀναστρέψαι καμόντα, ἐπεὶ Ουδε αν διεφέρομεν των αλλων ὁσοι την συνηθη ἐκείνην γοῆνται μακρὰν καὶ νάντη καὶ καματηρὰν και ως ἐπὶ το πολυ ἀπεγνωσμένην. αλλὰ τό γε παρ' μῶν ἐξαίρετόν σοι της συμβουλης τ0s ἐστιν, τι δίστην τε αμακα ἐπιτομωτάτην καὶ ιππήλατον καὶ κατάντη σὐν πολλsi τε θυμηδία και τρυφο διὰ λειμώνων εὐανθῶν και σκιὰς ακμιβους σχολn καὶ βάδην ανιῶν ἀνιδρωτὶ ἐπιστησn θακρα καὶ ιρησεις ου καμὼν και η Λί' εὐωχησθ κατακείμενος εκπνους οπόσοι την ἐτέραν ἐτράποντο ἀπο του φηλο επισκοπῶν εν si πωρεια της ανόδου ἔτι κατὰ δυσβάτων καὶ λισθηρῶν των κρημνῶν μόλις ἀνέρποντας, ἀποκυλιομένους επὶ κεφαλην νίοτε καὶ πολλὰ τραύματα λαμβάνοντας περὶ τραχείαις ταῖς πέτραις σὴ δε προπ0λλοί ἄνω ἐστεφανωμένος εὐδαιμονέστατος Dy ἄπανταεν βραχεῖ ὁσα ἐστὶν ἀγαθὰ παρὰ της ρητορικῆς μονονουχὶ καθεύδων λαβών. 4. η με δη πόσχεσις οὐτω μεγάλη σὐ δε προ φιλιου μη ἀπιστήσθοῦ ει ραστά τε ἄμα καὶηδιστα σοι ταῆτα ἐπιδείξειν φαμέν. ει γὰρ es it his μενολίγα φυλλα επιτου Ἐλικῶνος λαβὼν αὐτίκα μάλα ποιητὴς εκ 0ιμένος κατέστη καὶ Iδε θεῶν και ηρώων γένη κατο θος εκ ουσῶν γενόμενος, ρήτορα δέ o πολλῶνερθεν της ποιητικῆς μεγαληγορίας ἐστίν, δύνατον καταστῆναι εν βραχεῖ εἴ τις ἐκμάθοι τὴν ταχίστην δόν; 5 ῶς ἔγωγε καὶ διηγήσασθαί σοι βούλομαι Σιδωνιουτινος εμπόρου ἐπίνοιαν δι' ἀπιστίαν τελῆ γενομένην

112쪽

καὶ τω ἀκουσαντι ἀνόνητον ῆρχε μεν γαρ δη Περσῶν Ἀλεξανδρος μετὰ την -'Αρβήλοις μάχην αρεῖον καθη-

ρηκώς εδε δε πανταχόσε τῆς αρχῆς διαθεῖν του γραμματοφόρους τ ἐπιτάγματα του λεξάνδρου κομίζοντας. εκ Περσῶν ὁ πολλη ες Αἴγυπτον ἐγίγνετο ὁδός ἐκ

περιιέναι γαρ δει τα ρη, ἐτα δια της Βαβυλωνίας ες

την ραβίαν ἐλθεῖν, iτα ρημην πολλην ἐπελάσαντας

ὰφικεσθαι ποτε ες Αἴγυπτον εἴκ0σι μηκίστους ἀνδρὶ ευζώνω σταθμους τούτους ιανύσαντας. ηχθετο of ODλέξανδρος επὶ τούτω, διότι ιγυπτίους τι παρακινειν ἀκούων υκ iχε ια τα ων ἐκπέμπειν τοις σατράπαις

γὰρ πειρώμενος ως Ουδέν σε κωλύσει δη ητορα δοκεῖν μιας οὐδείλης μέρας περπετασθέντα τ0400 εκ Πεμ-Gῶν Aiγυπτον ἐθέλω δέ σοι πρῶτον σπερ o Κέβης εκεινος εικόνα γραψάμενος τω λόγω κατέραν επιδεῖξαιτην ὁδόw δύο γάρ στον , α προς την ρητορικὴν ἄγετον, ης 9ὰν υ μετρίως μοι δοκεῖς καὶ δῆτα Ῥεν ἐφ' υψηλο καθήσθω πάνυ καλη καὶ εὐπρόσωπος το της ὴμαῖ είας κέρας ἐχουσα εν ρ δεξε παντοίοις καρποῖς πιπεμβρύ0ν, ἐπὶ θατέρα δέ μοι το πλοῆτον δόκει παρεστῶτα μὰν χρυσοένίλον και ἐπέραστο καὶ η δόξα δε

καὶ σχῶς παρέστωσαν και οἱ ἐπαινοι περὶ πὰσαν-υτην φωσι ικροῖς ἐοικότες πολλοὶ ἀπανταχόθεν περιπλεκέσθωσαν ἔκπετόμενοι η που του Νεῖλον εἰδες γραφύ

113쪽

αεμιιμημενον , αυτὰν μεν κείμενον επὶ κροκοδείλου τινος η ππου του ποταμίου , ιοι πολλοὶ εὐαυτω, i κρὰ δετινα παιδία περ αυτὀν παίζοντα - πήχεις δε αυτοὐς ιAιγύπτιοι καλοίσι - τοιοίτοι καὶ περὶ την ρητορικην οἱ παινοt. προσει δη συ ὁ ἐραστης επιθυμῶν δηλαδηοτι τάχιστα γενέσθαι επὶ τη ακρας, ως γαμησειάς τεαυτὴν ἐλθὼν και πάντα κεῖνα χοις, τον πλοίτον την δόξαν τοὐς επαίνους νόμω γαρ παντα γίγνεται τοίγεγαμηκότος. 7. εἶτ' επειδὰν πλησιάσης φορει, το μεν

πρῶτον ἀπογινώσκεις την ἄνοδον, καὶ το πρῆγμα ομοιον siναί σοι δοκεῖ ὁποιον φυορνος φάνη τ0ις Μακεδόσιν ἀπόξυρον αυτὴν απανταχόθεν ἰδ0sσιν, ἀτεχνῶς οὐδε ὀρνέοις περπτῆναι ραδίαν, σι0νύσου τινὸς φυρακλεους εὐμελλοι καθαιρεθήσεσθαι, δεομένην ταὐτά σοι δοκεῖ τὸ πρῶτοw εἶτα μετ λινοὶ ὁρας δύο τινὰς ὁδους, μὰλ- λον δε ομεν ατραπός ἐστι στενὴ καὶ ἀκανθώδης και τ9αχεῖα, π0λῶ τὸ δίψος ἐμφαίνουσα καὶ δρῶτα και εφθη

γαρ δη υσίοδος εὐ μάλα ποδείξας αύτήν , στε οὐδενει οὐ δεήσει φέτερα δε πλατεῖα καὶ ανθηρὰ καὶ εὐυδρος,

τοιαύτη οῖα μικρω πρόσθεν εἰπον, να μη και ταύταλέγων πολλάκις επέχω σε δη ρήτορα ιναι δυνάμενον. 8. πλὴν τό γε τοσουτον πρ0σθήσειν μοι δοκῶ, διο τι- μεντ9αχεια κείνη και ανάντης ου πολλὰ ἴχνη των ὁδοιπό- 9ων ἐχεν, εἰ δέ τινα, πάνυ παλαιά καὶ ἔγωγε κατ' ἐκείνην ἄθλιος ἀνῆλθον τοσαῆτα καμὼν οὐδεν δέον φετέρα δε ἄτε μαλὴ Οὐσα και ἀγκύλον οὐδὲν ἔχουσα πόρρωθέν sio εφάνη οῖα στὶν οὐχ ὁδεύσαντι αυτήw οὐ γαρ ἐώρων νέος ων ἔτι τὰ βέλτιον, ἀλλα τὰν ποιητὴν κεῖνον ἀληθεύειν μην λέγοντα κ των πόνων φύεσθαι τἀγαθά.

το δ υκ ἐχεν ἴτως ἀπονητὶ οὐν ρ μειζόνων τοὐς πολλοῖς ἀξιουμένους εὐμοι α της αιρέσεως της τῶν λόγων καὶ οδῶν ἐπι δ' οὐν τὴν αρχὴν ἀφικόμενος εὐ οἶδ'

114쪽

οὐ ποιήσας ηδ ραστα ἐπὶ το κρότατον ἀναβήσρ καὶευδαιμονήσεις καὶ γαμησεις καὶ θαυμαστος πὰσι δόξεις,

σκληρος, ἀνδρώδης το βάδισμα, πολίν τον ῆλιον επὶτω σώματι δεικνύων. ρρενωπὸς το βλέμμα, ἐγρηγ09ώς, της τραχείας Od0s κείνης γεμών, λήρους τινὰς προς

σε μάταιος διεξιὼν πεσθαί οἱ παρακελευόμενος, πο- δεικνὐ τα Isis ossit νους χνη και Πλάτο)νος καὶ ἄλλων τινῶν, μεγάλα μεν και περ τοῖς νυν, ἀμαυρὰ δε δηκα ἀσαφη τα πολλὰ πῖ 0υ χρόνου, και φήσει εὐδαί-μ0νά σε σεσθαι και νόμω γαμήσειν την VTOρικην, ει κατὰ τούτων δευσειας ῶσπεμ λεπὶ των κάλων βαίνοντες ει ὁ καν μικ9όν τι παραβαίης η ἐξω πατησειας επὶ θάτερα μὰλλον κλιθείης τύ 90πη εκπεσεισθαί σε της ὀρθῆς δο και ἀγούσης επὶ τον γάμον. ειτά σε κελεύσει ζηλοsν κείνους τους ὰρχαίους ἄνδρας ἐωλα παρα-dείγματα παρατιθεὶς των λόγων Ου ράδια μιμεῖσθαι, οἱατὰ της παλαιῆς εργασίας ἐστίν, υγησίου καὶ των αμφὶ Κριτίαν και Νησιώτην, ἀπεσφιγμένα και νευρώδη και 10 σκληρὰ καὶ κριβῶς ἀποτεταμένα ταῖς γραμμαῖς, πόνον δε καὶ ἀγρυπνίαν και δατοποσίαν και το λιπαρες αναγκαῖα αὐτα και παραίτητα φήσει tibi νατον γὰρεῖναι ἄνευ τούτων διανύσαι την δόν. o δε πάντων ἀνια-9ότατ ν, τι σοι και τον χρόνον πάμπολυν πογράφει

της ὁδοιπορίας, δε πολλά, οὐ κατὰ μέρας καὶ τριακάδας, ἀλλὰ κατ λυμπιάδας ὁλας αριθμῶν, ως καὶ προαποκαμεῖν ἀκούοντα καὶ ἀπαγορείσαι πολλὰ χαίρειν φράσαντα si ελπιζομένη κείνη εὐδαιμονία ὁ ἐπι

115쪽

κῶν, αλλ' υδ αν γήσαιτό σ0ι ει μη μεγάλα π9ότερ0ν λάβοι. 10 ὁ με ταυτα φησει ἀλαζών καὶ ρχαῖος ς

ἀληθῶς και Κρονικος ανθρωπος νεκρους ες μίμησιν παλαιους πρ0τιθεὶς και ἀνορυττειν ξιων λόγους πάλαι κατορωρυγμένους ως τι μεγιστον αγαθόν, μαχαιροποι ofυιον και ἄλλον τρομητου τινος γραμματιστο ζηλουν Ilαξιῶν, και αὐτα εν εἰρήνη μη τε Φιλίππ0υ ἐπιόντος μητε Αλεξάνδρου πιτάττοντος, ὁπου τα κείνων τεως δόκει χρήσιμα, υκ εἰδὼς ποία νυν κεκαινοτόμηται ταχεια και ἀπράγμων καὶ ς τ ευθλτης ρητ0ρικῆς δός συ δε μητε πείθεσθαι μητε π90σέχειν αυτω, μη σε κτραχηλίση που παραλαβὼν η' τελευταῖον π90γηρῆσαι τοῖς πόνοις πα-9ασκευάσθ. ἀλλ ει πάντως ερας καὶ τάχιστα ἐθέλεις θρητορικ συνεῖναι ακμάζων ἔτι, ως καὶ σπ0υδάζοι προς αυτῆς, ἴθι τω με δασεῖ τούτω καὶ περα το μετρίου ανδρικω μακρὰ χαίρειν λεγε ἀναβαίνειν αυτὸν καὶ ἄλλους ποσους ἀν ἐξαπατὰ δύνηται ἀνάγειν, καταλιπώνὰσθμαίνοντα και ἱδρῶτι πολλω συνόντα. 11. συ ε'9ος την τέραν ἐλθών ευρήσεις πολλους με και ἄλλους, εν τούτοις δε και πάνσοφόν τινα και πάγκαλον ἄνδρα, διασεσαλευμένον το βάδισμα, πικεκλασμενον τον sχένα,

γυναικεῖον το βλέμμα, μελιχρὸν το φώνημα, μέ9ων ὰπο- 12 πνέοντα τω δακτύλω ἄκρω την κεφαλὴν κνώμενον, λίγας μεν ἔτι, ἴλας ὁ καὶἰακινθίνας τὰς τρίχας si1ετίζοντα, πάναβρόν τινα Σαρδανάπαλλ0ν η Κινύραν ηαυτὸν γάθωνα τὰν τῆς τραγωδίας ἐπέραστον κεῖνον

ποιητήν. λέγω δε ς απὸ τούτων γνωρίζ0ις αυτὸν μηδέ σε Γτω θεσπέσιον χρῆμα καὶ φίλ0ν φροδίτη καὶ λά-

οισι διαλά ι. καίτοι τί φημί κα ει μύοντι γάρ σοι προσελθὼν εἴποι τι τὰ Ῥμηττιον κειν ἀνοίξας στόμα

καὶ την συνήθη φωνὴν ἀτείη, μάθοις ἀλώς οὐχὶ τῶν

116쪽

καθ' ημῆς ἐστιν. 0 ἀ00υρης καρπον δομεν , ἀλλά τι ξενον φάσμα δρόσω Ἀμβ90σία τρεφόμενον τουτω τοί

τω καὶ περίβλεπτος καί, i 6ν0μάζει αυτός, βασιλευς

κην η αλθάκην η Γλυκέραν τινὰ μιμησάμενος τω προσηνεῖ του φθεγματος ἄγρ0ικον γὰρ τὸ ἀρρενωπὸν κα ου τ0υώβsos και ἐρασμίου ρητ090 13. φήσει τομ

117쪽

οψ ἀναπιτάξω χρῆσθαι, ακ9ιβῶς μοι παραφυλαττε μαλ- 5λον δε ηδ πρ0χωρει μηθεν ὀκνήσας μηδε πτοηθείς, ει μη προετελεσθης κεῖνα τα προ V ρητορικῆς. πόσα αλλη προπαιδεία τοι ἀνοητοις και ματαίοις μετὰ πολλοὐ καμάτου ὁδοποιεῖ oυδεν γα αυτῶν δεήσει. ἀλλ' ἀνίπτοις ποσὶν - η παροιμία φησίν - εμβαινε, ου μεῖονεξων δια τοίτο οὐδ' ἄν το κοινότατον, μηδε γράφειντα γράμματα ἐδης ἄλλο γάρ τι παρὰ ταῆτα ὁ ρήτωρ. 15. Λέξω δε πρῶτον μεν πόσα χρ αυτόν σε ἐκοθεν ἔχοντα κειν φόδια προς την πορείαν και πως ἐπισιτίσασθαι, ω ἀν τάχιστα διανύσαι δυνηθείης ἐπειτα καυτὸς ἀ μεν προωντι επιδεικνῶς κατὰ την ὁδόν, ἄθε και παραινῶν πριν λιον δοναι ρήτορά σε περ τους πάντας ἀποφανῶ οἷος αυτός εἰμι, ἀναμφιλέκτως τὰ 6 πρῶτα και μέσα καὶ τελευταῖα των λέγειν ἐπιχειρούντων. κόμιζε τοίνυν το μέγιστον μεν την ἀμαθίαν, iτα θράσος επὶ τούτω και τόλμαν και ἀναισχυντίαν, ιδ δε

ἐπιείκειαν ὐμετριότητα ἐρύθημα Oiκοι ἀπόλιπε αχρεῖα γὰρ και πεναντία τω πράγματι ' αλλὰ και βοὴν ὁτι μεγίστην καὶ μέλος ἀναίσχυντον και βάδισμα ἐον το ἐμόν. ταίτα δε πάνυ ἀναγκαια μόνα και ἐστιν ὁτε κανά. καὶη ἐσθὴς δε ἔστω ἐανθὴς καὶ λευκὴ ἔργον τῆς αραντίνης ἐργασίας, ώς διαφαίνεσθαι το σῶμα, και - κρηπις ώττικὴ και γυναικεία, το πολυσχιδές, 4 εμβὰς Σικυωνία πίλοις τοῖς λευκοῖς ἐπιπρέπουσα, και ἀκόλου πολλοὶ και βιβλίον αεί. ταοτα μεν αυτὸν χρὴ συντελεῖ

16. τὰ δ' ἄλλα καθ' ὁδὸν δη προῖὼν δρα και ἄκουε. καὶ 17 δή σοι τ0υς νόμους θίειμι, οἷς χρώμενόν σε ἡ Ῥητορικὴ

γνωριεῖ καὶ προσήσεται os δε ἀποστραφήσεται καὶ σκυ- ρακιε καθάπερ ἀτέλεστόν τινα καὶ κατάσκοπον τῶν

ἀπορρήτων ἀλλὰ σχήματος μεν το πρῶτον ἐπιμεληθῆναι χρὴ μάλιστα καὶ εὐμόρφου τῆς ἀναβολῆς, ἔπειτα δε πεν-

118쪽

τεκαίδεκά που η υ πλείω γε των ἐκοσιν υττικὰ νόματα ἐκλέξας ποθεν, και αὐτα κριβῶς εκμελετησας, πρόχειρα ε ακρας της γλώττης εχε, το αττα καὶ κατακαι μῶν και ἀμηγεπη καὶ λωστε και τὰ τοιαοτα και ἐν ἀπαντι λόγω καθάπερ τι ηδυσμα επίπαττε αυτῶν ' μελετωd μηδεν των ἄλλων , ε ανόμοια τουτοις και ἀσυμφυλα

I καὶ ἀπωδά η πορφύρα μόνον στω καλὴ καὶ υανθής,

καν σισύρα τῶν παχειῶν το μάτιον et . 17. μετὰ δε ἀπόρρητα και ξενα ρηματα και σπανιάκις ειρημενα πῖ τῶν πάλαι, και ταfτα ξυμφο9χ σας ἀποτόξευε προχειριζομε- νος προς τους μιλ0fντας υτ γα σε, λεὼς ὁ πολυς ἀποβλεψονται και θαυμαστὸν πολήψοντ&ι και την παιδείαν περ αυτούς, ει ἀποστλεγγίσασθαι μεν το ἀποξυ- σασθαι λεγοι τις το δε λίω θέμεσθαι εἱληθερεῖσθαι,τον αρραβῶνα δε προνόμιον, τον ὁρθμον δε ἀκροκνεφές.ενίοτε δε και αυτὰς ποίει καινὰ καὶ αλλόκοτα νόματα και νομοθετε τον μεν ἐμμηνεὐσαι δεινὰν εἴλεξιν καλεῖν, τον συνετον σοφόνουν, τον ὀρχηστὴν δε χειρόσοφον ανσολοικίσηὶς δε- βαρβαρωχὶς εν εστ φάρμακον ἡ ἀναι-

I9 σχυντία, και πρόχειρον εὐθὐ ονομα οἴτε ὁντος τινὸς οἴτε γενομένου ποτε ποιητosci συγγραφέως. ος οὐτω

λέγειν ἐδοκίμαζε σοφὰς ἀνὴρ καὶ την φωνὴν ε το ἀκρότατον απηκριβωμένος. αλλὰ καὶ ἀναγίγνωσκε τὰ παλαιὰ

μεν η σύ γε, μηδε εἰ τι ὁ λῆρος Υσοκράτης η ὁ χαρίτων ἄμοιρος ημοσθένης η ὁ ψυχρὸς Πλάτων, αλλὰ τοὐς

τῶν λίγον πρὸ μῶν λόγους καὶ α φασι ταότας μελέτας, ως ἐχῖὶ ἀπ' κείνων επισιτισάμενος εν καιρῶ καταχρήσασθαι καθάπερ επιταμιείου προαιρῶν. 18. ἐπειδὰν δε και δέη λέγειν καὶ οι παρόντες ὐποβάλωσί τινας ποθέσεις και ἀφορμὰς τῶν λόγων, παντα μεν ὁπόσα αν si δυσχερῆ, ευχερῆ λεγέσθω και ἐκφαυλιζέσθω, οὐδεν204λως ἀνδρῶδες αυτῶν λομένων ἔλομένων δε μηδεν ἔτι

119쪽

δεν κείνων πιμεληθείς, το πρῶτον, σπερ υν καὶεστι πρῶτον, ἐρεῖς εν καιρῶ 9οσήκοντι και το δεύτερον μετὰ τοῆτο καὶ το τρίτον με εκεινο, αλλὰ το πρῶτονεμπεσον πρῶτον λεγέσθω, και ην ουτω τυχύ, περὶ τω

μετώπω μεν η κνημίς, περι τὴ κνήμη δε η κόρυς πλην ἀλλ' ἔπειγε και συνειρε και μὴ σιώπα μόνον καν περὶ υβριστου τινος η μοιχ0 λεγ si 'Aθήνησι, τὰ εὐγνδοις καὶ Ἀβατάνοις λεγεσθω. επὶ πῆσι δε ὁ Μαραθὼν και ὁ Κυναίγειρος, ν ουπιαν τι ἄνευ γένοιτο καὶ ε ὀυθως πλείσθω καὶ ὁ Ἐλλήσποντος πεζευεσθω καὶ ὁ λιος ποτῶν Μηδικῶν βελῶν σκεπέσθω και Σέρξqς φευγέτω και Λεωνίδας θαυμαζέσθω καὶ τὰ θρυάδ0υ γράμματα

ἀναγινωσκέσθω, και η Σαλαμὶς και το ρτεμίσιον καιαι Πλαταιαὶ πολλὰ ταίτα και πυκνά, και ἐπὶ πῆσι τὰ ολίγα κεῖνα νόματα επιπολαζέτω καὶ ἐπανθείτω, καὶ 21 συνεχες το ἄττα καὶ το δήπουθεν, καν μηδεν αυτῶν δέν καλὰ γάρ ἐστι καὶ ικῆ λεγόμενα. 19. ην δέ ποτε καιὰσαι καιρὸς ειναι δοκη, πάντα σοι δέσθω και μέλος γιγνέσθω καν ποτε πορήσύς πράγματος δικοs, τους ανδρας τους δικαστὰς νομάσας ἐμμελῶς πεπληρωκέναι οἰου την αρμονίαν το δε oi μοι τῶν κακῶν πολλάκις, καὶ μηρος πατασσέσθω και λαρόγγιζε καὶ επιχρέμπτου τοῖς λεγομένοις καὶ βάδιζε μεταφέρων την πυγήν. και ην μέν σε μη ἐπαινῶσιν, αγανακτει καὶ λοιδο00 αὐτοῖς ην δε ορδο εστήκωσιν υπὸ της αἰσχύνης ηδ προς τηνεξοδον τοιμοι, καθέζεσθαι κέλευε, και ὁλως τυραννις

το πραγμα ἔστω. 20. ὁπως δε καὶ το πλῆ ς τῶν λόγων θαυμάζωσιν απὸ τῶν γλιακῶν ἀρξάμενος η και η λαπὸ τῶν Λευκαλίωνος καὶ Πυρρας γάμων , ν 0κὴ, καταβίβαζε τὸν λόγον ἐπὶ τὰ νον καθεστῶτα οἱ μεν 22

γαρ υνιέντες λίγοι, και μάλιστα μεν σιωπησονται π

120쪽

ευγνωμοσυνης ην δε καὶ λεγωσί τι, πο φθόνου αυτοδόξουσι δρῶν o πολλοὶ δε το σχημα καὶ φωνην καὶ βάδισμα καὶ περίπατον καὶ μελος και κρηπῖδα και το αττα σου κεῖνο τεθήπασι και τον ἱδρωτα O9ῶντες και τοὰσθμα ου εχουσιν ὁπως ἀπιστησουσι μη ουχὶ πάνδεινόν τινα εν τοι λόγοις ἀγωνιστην εἰναι σε αλλως τε καιτο ταχὐ τουτ ου μικρὰν χε την ἀπολογίαν και θαυμαπαρὰ τοι πολλοις ' στε ρα μη ποτε γράψθς η κεψάμενος παρελθPς ελεγχος γὰ9 σαφης ταυτά γε 21. O φι λοι ὁ πηδάτωσαν, ε καὶ μισθον των δείπνων αποτινε- τωσαν , εἴ ποτε αἴσθοιντό σε καταπεσουμενον, χειρα ρε- γοντες και παρέχοντες ευρεῖν το λεχθησόμενον εν τοῖς μεταξυ των παίνων διαλείμμασι και γὰρ αυ καὶ τουδεμελετω σοι τον χορον ἔχειν οἰκεῖον και συνάδοντα ταυταμεν σοι τὰ εν τοῖς λόγοις μετὰ ταῆτα δε προωντα σε δορυφορείτωσαν ἐγκεκαλυμμένον αυτον καὶ περὶ ων ἔφης μεταξ διαλαμβάνοντα. καὶ ην τις εντυχνὶ, θαυμάσια 23 περὶ σαυτου λέγε καὶ περεπαίνει και επαχθης γίνου αυ-τῶ τί γὰρ ὁ Παιανιευς προς ἐμέ; καί, Προς να σως

μοι των παλαιῶν Ἀγωπι καὶ τὰ τοιαίτα. 22. υ δε μέγιστον και προς το εὐδοκιμεῖν ἀναγκαιότατον λίγου δεῖν παραλέλοιπα, πάντων καταγέλα των λεγόντωW και ην μέν τις καλῶς εἴπη, αλλότρια και Ουχεαυτου δεικνυειν δοκείτω ' ην δε μετρίως ἐνεχθη, πάντα εστ επιληψιμα καὶ ε ταῖς ἀκροάσεσι μετὰ πάντας εισιέναι χρή, πίσημον γάρ ' καὶ σιωπησάντων απάντων ξένον τινὰ ἐπαινον ἐπειπεῖν τὰς ἀκοὰς των παρόντων επιστρέφοντα και ἐνοχλήσοντα, ως ναυτιῶν απαντας επὶ τ φορτικῶ τῶν νομάτων καὶ ἐπιφράττεσθαι τὰ τα.

και ἐπισείσης δε η πολλάκις την χεῖρα, υτελες γάρ. μηδε ἀναστης, πλην ἄπαξ γε η δὶς το πλεῖστον ' πομειδία δε τὰ πολλὰ καὶ δῆλος γίνου μη ἀρεσκόμενος τοῖς