장음표시 사용
131쪽
κ ia δια πυρος διεξιόντα καὶ σχολη καὶ βάδην Συ ταυτα, ην ' ἐγώ. ἐδες, τον Υπερβόρεον ανδρα πετόμενον η ἐπὶ του δατος βεβηκότα Καὶ μάλα η 'Gς υποδεδεμενον l
γαρ σμικρὰ ταυτα τί χρ καὶ λεγειν, σα ἐπεδείκνυτοε9ωτας πιπεμπων και δαίμονας νάγων καὶ νεκρους εώλους νακαλῶν καὶ την κάτην αυτην ναργῆ πα0ι- στὰς και την Σεληνην κατασπῶν 14. ἐγὼ γουν διηγήσομαι μιν α ἐδον γενόμενα α αυτολεν Γλαυκίου του Ἀλεξικλέους ὰρτι γαρ υ Γλαυκίας του πατρος ἀποθανόντος παραλαβὼν την Ουσίαν , ράσθη μυσίδ0 της η- μαινέτου θυγατρός, ἐμοὶ δε διδασκάλω χρῆτο προς τους
λόγους, και εἴ γε μη ο ρως κεινος ἀπησχόλησεν αυτόν. απαντα αν ηδη τα OO Περιπάτου πίστατο, O καὶ Oκτω καιδεκαετης ν ανέλυε και την φυσικην ἀκρόασιν μετεληλύθει ει τέλος αμηχανῶν δε δμως τω ρωτι μηνυει
μοι το πῆν. ἐγὼ δὲ ῶσπερ εικὰς ν ιδάσκαλον ὁντα τον Υπερβόρεον ἐκεῖνον μάγον ἄγω πρ0ς αυτὀν ἐπὶ μναῖς
τέτταρσι μεν το παραυτίκα - ἔδει γα προτελέσαι τι προς
τὰς θυσίας - ἐκκαίδεκα δέ, ει τυχοι ViXρυσίδος ο εαὐξομένην τηρησας την σελήνην - τότε γαρ ως ἐπὶ τοπολωτα τοιαοτα τελεσιουργειται - βόθρον τε ορυξάμε 42νος ἐν αἰθρίω τινὶ της ίκως περι μέσας νύκτας νεκάλεσεν μῖν πρῶτον μεν ον λεξικλέα τον πατέρα οὐ Γλαυκίου προ επτὰ μηνῶν τεθνεῶτα ηγανάκτει δε γέρων ἐπι τω ἔρωτι και ἀργίζετο, τὰ τελευταῖα δε μως εφῆκεν αὐτω ἐρῶν μετὰ δε την κάτην τε νήγαγεν ἐπαγομένην τον Κέρβερον και την Σεληνην κατέσπαοεπολυμορφόν τι θέαμα καὶ ἄλλοτε ὰλλοῖόν τι φανταζόμε- νοπι το μεν γὰρ πρῶτον γυναικείαν μορφην ἐπεδείκνυτο, εἶτα βοῆς ἐγένετο πάγκαλος εἰτα σκυλαξ ἐφαμνετο τέλος δ' οὐν ὁ Τπερβόρεος ἐκ πηλο ἐρώτιόν τι
132쪽
ἀναπλάσας, υπιθι, φη, καὶ αγε μυσίδα καὶ ὁ μεν πηλος ξεπτατο, καὶ μετὰ μικρὰν δε ἐπεστη κόπτουσα τηνθυοαν κείν καὶ εἰσελθουσα περιβάλλει τον Γλαυκίανῶς αν ἐμμανέστατα ερῶσα και συνῆν ἄχρι δη ἀλεκτρυόνων κουσαμεν ἀδόντων. τότε ὁτη τε Σελήνη νέπτατο ε τον Ουρανον και ἡ κάτη εδυ κατὰ της γης καὶ τὰ ἄλλα φάσματα φανίσθη και την μυσίδα ἐξεπεμ φαμεν περὶ αυτό που σχεθον το λυκαυγες. 15. ει ταὐτα εἶδες. πυ- χιάδη. υκάν τι ἡπίστησας εἰναι πολλὰ εν ταις επφδαῖς ἡ χρήσιμα. ελεγεις. ην ' εγώ ἐπίστευον γὰρ G, εἴγεεiδον αυτά, νυν δε συγγνώμη, ἐμαι, ει μη τὰ μ0ιαυμῖν ξυδερκειν χω πλην ἀλλ' οἶδα γὰρ την μυσίδα, ην λεγεις, ἐραστὴν γυναικα και πρόχειρον ουχ οὐ δετίνος νεκα ἐδεήθητε ἐπ' αυτὴν του πηλίνου πρεσβευ- του και μάγου του Υπερβορεων κα Σελήνης αυτῆς, ην ἐκοσι δραχμῶν ἀγαγεῖν ς Υπερβορεους δυνατὸν ην. πάνυ γὰρ ενδίδωσι προς ταυτην την επωδὴν η γυνὴ καὶτ εναντίον τοις φάσμασι πεπονθεν ' κεῖνα μεν γὰρ νψόφ0ν ἀκ0υσn χαλκ0λη σιδήρου πέφευγε - και αῆτα γὰρ μεις φατε - αυτη δε ἀν ἀργυριόν που ψοφθ ἔρχεται προ τον χον ἄλλως τε καὶ θαυμάζω αυτ γετου μάγου , ει δυνάμενος αυτὰς ερασθῆναι προς τῶν πλουσιωτάτων γυναικῶν και τάλαντα ὁλα παρ' αυτῶν λαμβάνειν, ὁ δε τεττάρων μνῶν πάνυ σμικρολόγ0 ων Γλαυκίαν περαστον 9γάζεται Γελ0ια ποιεῖς, ἐφη ὁ Ιων, ἀπιστῶν ἀπασιν 16. γωγofν ἡδέως ἀν ἐροίμην σε. τί περὶ τούτων φὴς ὁσ0 τους δαιμονῶντας παλλάττουσι τῶν δειμάτων et τω σαφῶς ξάδ0ντες και τὰ φάσματα. καὶ ταfτα of εμε υὴ λέγειν, ἀλλὰ πάντες ἴσασι του -9OCTO ε της Παλαιστίνης , τον ἐπὶ τοότων σοφιστήν, ὁσους παραλαβὼν καταπίπτοντας προς την σελήνην καιτ οφθαλμὼ διαστρέφ0ντας και αφρο πιμπλαμένους το
133쪽
στόμα μως ἀνίστησι και ἀποπεμπει ἀρτίους επι μισθῶμεγάλω ἀπαλλάξας των δεινῶν ἐπειδὰν γαλεπιστri κειμένοις και ερηται οθεν εἰσεληλυθασιν εἰς το σῶμα, ο μεν νοσῶν αυτος σιωπῆ, ο δαίμων δε αποκρίνεται ἐλληνί- ζων η βαρβαρίζων η θεν αν αυτος θ πως τε και θεν ἐπῆλθεν τον,νύρωπον ' ὁ δε ρκους ἐπάγων, εἰ δεμη πεισθείη, καὶ πειλῶν ἐξελαυνε τον δαίμονα εγὼ γοῶν και εἰδον ξιόντα μελανα και καπνώδη την χρόαν. Ου μεγα ν δ εγώ, τα τοιαυτά σε μῆν, γων, ω γε και αἱ ἰδέαι αυταὶ φαίνονται, ας- πατηρ μῶν Πλάτων δείκνυσιν, ἀμαυρόν τι θεαμ ως προς μὰ του ἀμβλυώττοντας. 17. μόνος α γων, φη ὁ Εὐκρατης, τατοιαυτα ἐδεν, ουχὶ ε καὶ ἄλλοι πολλοὶ δαίμοσιν ἐντετυχηκασιν οἱ μεν νυκτω9, οι δε μεθ' ημεραν εγὼ δεου ἀπαξ, ἀλλα μυριάκις δη τα τοιαυτα τεθεαμαι ' καιτο μεν πρῶτον ἐταραττόμην προς αυτά, νυν δε πο ου 45εθους Ουδεν τι παράλογον ορὰν μοι δοκῶ, καὶ νυν μάλιστα εξ υ μοι το δακτυλιον λυραψ δωκε σιδηρουτου εκ των σταυρῶν πεποιημενον καὶ την ἐπωδην ἐδίδαξε την πολυώνυμον - ἐκτος ει μη κἀμοὶ ἀπιστησεις, es υχιάδη Και πῶς αν, ην ' γώ, ἀπιστησαιμι Et κράτει τω είνωνος σοφῶ ἀνδρὶ καὶ μάλιστα λευθερίως ταδοκοίντά οἱ λέγοντι οἶκοι παρ αυτῶ ἐπ ἐξουσίας 18. ογουν περὶ του ἀνδριάντος ή δ' ς ὁ Ευκράτης, ἄπασι
τοῖς πι της οικίας σαι νύκτες φαινόμενον και παισὶ καινεανίαις και γέρουσι τουτο υ παμ εμο μόνον ἀκos σειας αν, αλλὰ και παρὰ τῶν μετέμων απάντων Ποίου,
ην δ εγώ, ἀνδριάντος Ου ἐώρακας, φη εἰσιὼν ἐντη αυλη ἔστηκότα πάγκαλον ανδριάντα, ημητρίου θ' γον του ανθ9ωποποιου Μῶν τον δισκευοντα, ην δ' ἐγώ, φη τον ἐπικεκυφότα κατὰ το σχημα της ἀφέσεως ἀπεστραμμένον εις την δισκοφόρον, Ἀρέμα ὀκλάζοντα τω
134쪽
λε9ω εοικότα ξυναναστησομεν μετὰ της βολης; GDκ-6 κεῖνον ὴ δ' ς επεὶ των μυ9ωνος εργων ν καὶ τουτό ἐστιν ὁ δισκοβόλος ο λέγεις Ουθε του παρ αυτόν φημι, τον διαδουμενον την κεφαλην τι ταινία τον καλόν, Πολυκλείτου γα τοῆτο εργον ἀλλα τους μεν επὶ τα δεξιὰ εισιόντων ἄφες, εν ἐς καὶ τὰ Κριτίου καὶ Νησιώτου
πλάσματα εστηκεν οι τυραννοκτόνοι συχε εἰ τινα παρὰ το δωρ το ἐπιρρέον ἐδες προγάστορα φαλαντίαν ημί-
γυμνον την ἀναβολήν. νεμωμένον του πώγωνος τὰς τρίχας ενίας, ἐπίσημον τὰς φλέβας, αυτοανθρώπω μοιον,εκεῖνον λέγω, Πέλιχος ο Κορίνθιος στρατηγὸς ἐναι δο- κει. 19. M A , ην δ' ἐγώ, ἐδόν τινα ἐπὶ τὰ δεξιὰ του Κρόνου ταινίας καὶ στεφάνους ξηροὐς εχοντα, κεχρυσω
οὐ νομίζεις os tinos ἐναι και ἐπιπέμπειν πιάλους oi αν θέλη , εἴ γε και ἀποπέμπειν δυνατόν αὐτω; γλεως ην δ' ἐγω ἔστω ὁ ἀνδριὰς και ηπιος οὐτως ἀνδρεῖος ων. τί δ' os καὶ ἄλλο ποιουντα μῆτε αὐτόν ἀπαντες ο εν ij οικία; πειδὰν τάχιστα ἐφη, ἡ γλνηται, ὁ δε καταβὰς απλτης βάσεως, ἐφ' si εστηκε περίεισιν ν κύκλω την οἰκίαν και πάντες ἐντυγχάνουσιν αὐτω νίοτε καὶ ἄδοντι, και οὐκ εστιν ὁντινα δίκησεν
ἐκτρέπεσθαι γὰρ χρη μόνοw ὁ δε παρέρχεται μηδενἐνοχλησας τους ἰδόντας. και μην καὶ λούεται τὰ πολλακα παίζει δι ὀλης της νυκτός, στε ἀκούειν οὐ δατος
135쪽
ἐκεῖνος χαλκους τις ν της Κρητης περίπολος. εἰ δε μηχαλκοf, κρατες, ἀλλα ξυλου ἐπεποίητο, υδεν αυ- τον κώλυεν ου ημητρίου εργον ἐναι, αλλὰ των 1αι- 8δάλου τεχνημάτων δραπετεύει γουν - ώς φής, ἀπο της βάσεως και ἡτος 20 ορα, φη, es υχιάδη μη σοι
μεταμελησε του σκώμματος στερον οιδα γὼ i επα- θεν τους ὀβολους φελόμενος, ους κατὰ την νουμηνίαν κάστην τίθεμεν αυτω Πάνδεινα ἐχρῆν, ὁ γων φη ἱερόσυλόν γε οντα. πῶς os αυτον μόνατο es ἴκρατες ἐθέλω γὰρ ἀκουσαι, ει και τι μάλιστα υτοσὶ Τυχιάδης πιστήσει Πολλοί, is ος, κειντο βολοὶ προς τοῖν ποδοῖν αυτου καὶ ἄλλα νομίσματα ενια ἀργυρὰ προς τον μηρὸν κηρῶ κεκολλημένα καὶ πέταλα ε αργύρου,ευχαί τινος η μισθος επὶ τη ἰάσει πόσοι δι αυτον ἐπαύσαντο πυρετ εχόμενοι. ν δε ἡμῖν Λίβυς τις οἰκετης κατάρατος, ἱπποκόμος Osτος ἐπεχείρη0 νυκτος φελμσθαι πάντα κεῖνα καὶ ὐφείλετο καταβεβηκότα δη τηρήσας τον ἀνδριάντα επε δε πανελθὼν τάχιστα γνωπερισεσυλημένος ὁ Πέλιχος, ορα πως μόνατο καὶ κατεφώρασε τον Λίβυν δι λης γὰρ της νυκτος πε9ιύει ν κύκλω την αυλὴν ο ἄθλιος ξελθεῖν ου δυνάμενος ῶσπερες λαβύρινθον εμπεσών, ἄχρι δη κατελήφθη χων τὰ φώ9ια γεν0μένης της μέρας. και τότε μεν πληγὰς ου 49ολίγας ἔλαβεν ἁλοώς, ου πολῶν δε επιβι οὐ χρόνον κακος κακῶς απέθανε μαστιγούμενος, ως λεγε κατὰ την νύκτα ἐκάστην, στε και μώλωπας ες την ἐπιοfσαν φαμνεσθαι αὐτορεπὶ του σώματος προς ταfτα ι, υχιάδη
και τον Πέλιχον σκῶπτε κἀμε σπερ τ0υ μνωος λικιώτην παραπαίειν δη δόκει υλλ' hi Esκρατες, ν δ'εγώ, στ αν χαλκός με χαλκός το δε ἔργ0ν Λημήτριος ο λωπεκῆθεν εἰργασμένος , ου θεοποιός τις, ἀλλ'άνθρωποποιὰς ν ουποτε φοβήσομαι τον ἀνδριάντα
136쪽
Πελίχου ον οὐδε ζῶντα πάνυ ἐδεδίειν ἀπειλοῆντ μυοι 21. επὶ τούτοις ντίγονος ὁ ἰατρος εἰπε, ἀμοί, χυ- κρατες, πποκ9άτης εστ χαλκοῆς σου πηχυαῖος το μεγεθος, ὁ μόνον ἐπειδὰν η θρυαλλὶς ἀποσβρ, περίεισιτην οἰκίαν λην εν κύκλω ψοφῶν καὶ τὰς πυξίδας ἀνατρέπων καὶ τὰ φάρμακα συγχεων καὶ την θύραν περιτρέπων, καὶ μάλιουτα ἐπειδὰν την θυσίαν περβαλώμεθα, ην κατὰ τλῆτος ἔκαστον αὐτῶ θύομεν. ξιοι γάρ , ν δ εγώ, και Ἱπποκράτης ὁ ο ιατρὸς θύεσθαι αὐτῶ καιαγανακτεῖ, ν η κατὰ καιρὰν ἐφ' ιερῶν τελείων ἐστιαθη; ὁ, ἔδει ἀγαπὰν ει τις ἐναγίσειεν αὐτῶ η μελίκρατον ἐπιθ
Iπείσειεν η στεφανώσει την κεφαλην.
22 κουε τοίνυν, ἔφη ο Εὐκράτης, ofτ μεν και ἐπὶ μαρτύρων, o πρὸ τῶν πέντε εἶδοW ἐτύγχανε μεν ἀμφὶ τρυγητὀν τὸ ἔτος ὁμέ ἐγὼ δε-uco τον ἀγρὸν μεσούσης της μέρας τρυγῶντας ἀφεὶς τοὐς ἐργατα κατ' ἐμαυτὸν εἰς την λην ἀπyειν μεταξ φροντίζων τι και ἀνασκοπούμενος ἐπεὶ δ' ἐν τω συνηρεφεῖ ν, τὰ μεν πρῶτον λαγμὰς ἐγένετο κυνῶν, κἀγὼ εικαζον Μνάσωνατον υἱόν, ῶσπερ ειώθει, παίζειν και κυνηγετεῖν εις τὸ λάσιον μετὰ των λικιωτῶν παρελθόντα τὸ δ' οὐκ ἐχεν ουτως, αλλὰ μετ ολίγον σεισμο τινος γενομένου καιβοῆς οἱον κ βροντῆς γυναῖκα ορῶ προσιοίσαν φοβεράν, ημισταδιαίαν σχεδὸν τὸ ψος iχε δε και ἀδα ἐν τῆ ἀριστερα και ξίφ0 ἐν et δεξιὰ οσον εἰκοσάπηχυ, και τὰ
μεν ἔνερθεν ὀφιόπους ην, τὰ δε ἄνω Γοργόνι ἐμφερής, τὸ βλέμμα φημὶ και τὰ φρικῶδες της προσόψεως, και ἀντὶτης κόμης τοὐς δράκ0ντας βοστρυχηδὰν περιέκειτο ελλουμένους περὶ τον αυχένα καὶ ἐπὶ τῶν μων ἐνίους ἐσπειραμένους. ρὰτε, ἔφη, ὁπως ἔφριξα, ω φίλοι, με
ταξὐ διηγούμενος καὶ ἄμα λέγων ἐδείκνυεν ὁ Εὐκράτης
τὰς ἐπὶ του πηχεως τρίχας πῶσιν ορθὰς υπὸ os φόβου.
137쪽
23 οἱ μεν ου ἀμφὶ τον Ιωνα καὶ τον Αεινόμαχ0ν κα τον Κλεόδημον κεχηνότες ἀτενες προσεῖχον αυτω γέροντες ανδρες, ἐλκόμενοι της ρινός, ρέμα π90σκυνουντες 51ουτως ἀπίθανον κολοσσόν, μισταδιαίαν γυναῖκα, γιγάντειόν τι μορμολυκειον. γωδε ἐνενόουν μεταξυ i0ιάν- τες αυτοὶ νέοις τε μιλουσιν επὶ σοφία και πο πολλῶν θαυμάζονται μόνραν πολιὰ καια πώγωνι διαφέροντες των βρεφῶν, τα δ' αλλα καὶ αυτῶν κεινων ευαγωγότεροι προς το ψεὐδος. 24. 4οsν εινόμαχος, Εἰπέ μοι, ἔφη in κρατες, ι κύνες δε της θεοί πηλίκοι το μέγεθος σαν Ἐλεφάντων η δ ος, φλμότεροι τῶν D- δικῶν, μέλανες και αυτοὶ και λαοιοι πιναρὰ και αὐχμώσθτοὶ λάχνn. γωμεν οὐν ἰδών στην ἀναστρέψας ἄμα την σφραγῖδα ην μοι Ουραψ ἔδωκεν εις το ἐσω τοί δακτυλου Ἀκάτη δε πατάξασα τω δρακοντείω ποδὶ οἴδαφος ἐπ0ίησε χάσμα παμμέγεθες, λίκον ταρτάρειον τομέγεθος ' ἐτα χετο μετ ολίγον ἀλλομένη ες αυτό. γωδε θαρσήσας ἐπέκυψα λαβόμενος δένδρου τινος πλησίον πεφυκότος ως μη σκοτοδινιάσας ἐμπέσοιμι ἐπι κεφαληwεῖτα ἐώρων τα εὐυιδου ἄπαντα τον Πυριφλεγέθοντα, την λίμνην, τον Κέρβερον, τους νεκρούς. στε γνωρίζειν ἐνίους αυτῶw τον γοῆν πατέρα εἶδον ὰκριβῶς αέταεκεῖνα ἔτι ἀμπεχόμενον εν ἐς αυτὴν κατεθάψαμεν. ἱδε ἔπραττον, ὁ Ιων ἔφη ἡ κρατες, αἱ ψυχαί T ἄλλο, δ ος η κατὰ φίλα καὶ φρήτρας μετὰ τῶν φίλων και
συγγενῶν διατρίβουσιν επὶ του ἀσφοδέλου κατακείμενοι. hντιλεγέτωσαν Os ἔτι, η δ ος ὁ Ιων, οἱ ἀμφὶ τον Ἐπί- 52κOZ 9Oν τ ιερω Πλάτωνι και τω πεοὶ τῶν ψυχῶν λόγω. συ δε η και τον Σωκράτην αυτὸν και τον Πλάτων εἰ-θε εν τοις νεκροῖς; ον Σωκράτην ἔγωγε, χ' ος ουδε τοὐτον σαφῶς, ἀλλὰ εἰκάζων τι φαλακρος και προγάστωρ ν' τον Πλάτωνα δε ου ἐγνώρισα χρη γάρ, οἰόμαι,
138쪽
112 AO TRIA NOTπ90ς φίλους ανδρας τἀληθῆ λεγειν ἀμ α γουν γωγε, ἀπαντα ακριβῶς ἐώρακα, καὶ τ χάσμα συνεμυε καί τινες των οἰκετῶν ἱνα ζητουντές με. καὶ Πυρρίας ουτος ἐν αυ
λάμπειν ἀπο της αδός μοι ἐδόκει Kἀγὼ γέλασα ἐπι-
Κλεόδημος δε Ου καινά, ἐπεν, ουθε ἄλλοις αόρατα ταὐτα εἶ/ες. ἐπεὶ καὶ αυτ0ς υ πο ο πολλο νοσήσας τοιόνδε τι θεασάμη ἐπεσκόπει ὁ με και θεράπευεν Ἀντίγονος et πος. βδόμη μεν ην μωα οχε πυρετὸς Olo καυσωνος σφοδρότερος ἀπαντες δέ με ἀπολιπόντες ἐπ' ἐρημίας ἐπικλεισάμενοι τὰς θύρας ἐξω πε9ιέμεν0Wουτω γα ἐκέλευσας, es υντίγονε, εἴ πως δυνηθείην εις υπνον 9έπεσθ&ι τότε Ουν φίσταταί μοι νεανίας ἐγρη-53 γορότι πάγκαλος λευκὰν μάτιον περιβεβλημένος. ἐταἀναστησας ἄγει διά τινος χάσματος ες τολυιδην ως αυτίκα ἐγνώρισα άνταλον ἰδὼν καὶ ιτυὸν και Σίσυφον και τα μεν ἄλλα τί αν μιν λέγοιμι ἐπεὶ δε κατὰ τo δικαστήριον γενόμην - παρην δε και ὁ Αιακῖς και χάρων και α Μοῖραι καὶ α Ἐρινύες - ὁ μέν τις σ- περ βασιλεὐ ὁ Πλούτων μοι δοκεῖ καθῆστο πιλεγόμενος των τεθνηξομένων τα νόματα ου ηδ υπερημέρους της ζωης συνέβαινεν ειναι ὁ δε νεανίσκος με δερων παρέστησεν αυτ d Πλούτων γανάκτησε τότε και προ τον ἀγαγόντα με, υπω πεπληρωται, φησί, τονημα αυτω, στε ἀπίτω. οὐ Do τον χαλκέα Λημύλον ἄγε et περ γαρ τον ἄτρακτον δη βιοῖ κἀγὼ ἄσμενος ἀναδραμὼν αυτος μεν δη απύρετος ην ἀπήγγελλον δε ἀπασιν τεθνήξεται Aημυλος ' ἐν γειτόνων δε μωώκει νοσῶν τι και αυτός, ἰς πηγγέλλετο και μετὰ
139쪽
πῶς, ν δ εγῶ, εν εἴκοσιν μέραις υτε μυδησε τοσῶμα ουτε ἄλλως πὐ λιμου διεφθάρη ει μη τινά γε Ἐπιμενίδην συ γε ἐθεράπευσας. T. ἄμα αὐτα λεγόντων δημῶν πεισῆλθον οι του Eυκράτους υἱοὶ της παλαίστρας, ὁ μεν δη- εφήβων, ὁ δε τερος ἀμφὶ τα πεντε-κα εκα ετη και ἀσπασάμενοι μὰς ἐκαθέζοντο επὶ της κλίνης παρὰ τω πατρί εμο δε εἰσεκομίσθη δ ρόνος. και ο κράτης σπερ ἀναμνησθεὶς προς την Oψιν των υἱέων, ουτως ὀναίμην, ἔφη. τούτων - ἐπιβαλών αυτοῖν την χεῖρα - ώς ἀληθῆ, πυχιάδη, προ σε ἐ9ῶ την μακαρορῖτίν μου γυναῖκα την Osτων μητερα πάντες ἴσασιν πως
qγάπησα, δήλωσα δε οἱ περ αυτὴν ἔπραξα ου ζῶσαν μόνον ἀλλ ' ἐπεὶ καὶ ἀπεθανε, τόν τε κόσμον ἀπαντα συγκατακαύσας καὶ την ἐσθῆτα, η ζῶσα ἐχαιμεν ἐβδ0s Id μετὰ την τελευτὴν μέρα γὼ μεν ἐνταυθα ἐπὶ της κλίνης σπε νυν ἐκείμην παραμυθούμενος τό γε πένθος ἀνεγίγνωσκον γὰρ τὸ περὶ ψυχῆς τυ Πλάτωνος βιβλίον φ ησυχίας ἐπεισέρχεται ὁ μεταξ WAημαινέτη αὐτη κείνη και καθίζεται πλησίον σπερ νυν Es- κρατίδης ουτοσί, δείξας τόν νεώτερον των υἱέων ὁ δεαυτίκα ἔφριξε μάλα παιδικῶς καὶ πάλαι δη χρῖς ν
δον, περιπλακεὶς αὐτη ἐδάκρυον ἀνακωκύσας ἡ δε οὐκ εἴα βοὰν ἀλλ' ητιῆτό με, τι τα ἄλλα πάντα χαρισάμε
νος αύτοθάτερον τοῖν σανδάλοιν χμυσοῖν Oντοιν οὐ κατακαύσαιμι, ἐναι δε αὐτὰ ἔφασκε παραπεσῖν π τ κιβωτω, καὶ δια τοὐτο μεῖς ουνευρόντες θάτερον μόνον ἐκαύσαμεν ἔτι δε ημῶν διαλεγομένων κατάρατόν τι κυ-
140쪽
νίδιον πο τη κλίντ ον Μελιταῖον λάκτηοον η δε φανίσθη προς την λακηW το μέντοι σανδάλιον ευρεθηυπο r κιβωτω καὶ κατεκαυθη στερον. 28. ἐτι ἀπιστεῖν τούτοις es υχιάδη, αξιον ναργέσιν ουσι καὶ κατὰ τηχημέραν κάστην φαινομένοις; M A , ν δ εγώ ἐπεὶ σανδάλω γε χρυσῶ ς τὰς πυγὰς σπερ τα παιδία παίε
29. πὶ τουτοις ο Πυθαγορικος Ἀρίγνωτος εἰσηλ- θεν, ὁ κομητης ὁ σεμνος απὰ του προσώπου. ἐσθήτον ἀοίδιμον επὶ τη σοφία τον ιερὰν ἐπονομαζόμενον. κἀγώμεν. εἶδον αυτόν, ἀνεπνευσα, τουτ κεῖνο κειν μοι νομίσας πελεκυν τινα κατὰ των ψευσμάτων ' ἐπιστομιεῖ γὰρ αυτους, ελεγον, ὁ σοφὰς ἀνηρ υτω τεράστια διεξιόντας, καὶ τό του λόγου θεὸν από μηχανὴς ἐπεισκυκλη-56 θῆναί μοι τουτον μην πο της sχης ὁ ε ἐπεὶ καθε ζετ υπεκστάντος αυτω του Κλεοδήμου, πρῶτα μεν πε9ὶτης νόσου ρετο, καιές ραον δη ἔχειν ηκουσε παμὰ του κράτους, P δε εφη, προ αυτοῖς φιλοσοφει7ε μεταξὐ γὰρ εἰσιὼν πήκουσα και μοι δοκεῖτε εις καλὸν διατεθησεσθαι την διατριβήν. δ' ἄλλο εἶπεν ὁ Εὐκράτης, τουτονὶ τον ἀδαμάντινον πείθομεν - δείξας με- γεῖσθαι δαίμονάς τιν&ς ἐναι καὶ φαντάσματα καὶ νεκρῶν ψυχὰς περιπολεῖν περ γης και φαίνεσθαι ἐς ανεθελωσιν. εγωμεν ουν ρυθμίασα και κάτω νευσα α δεσθεὶς τον 'Aρίγνωτον. ὁ ε Πορα, φη, χυκ9ατες, μη τοῆτο φησι Τυχιάδης τὰς τῶν βιαίως αποθανόντων μόνας ψυχὰς περινοστειν Dior ει τις ἀπήγξατο η ἀπετμηθη την κεφαλην η ἀνεσκολοπίσθη φύλλω γε τω τρόπω τοιούτω ἀπῆλθεν εκ ου βίου, τὰ δε τῶν κατὰ μ0wαν