Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

151쪽

ΛΙΟΝΥΣΟΣ. 125 καὶ δημιουργον ημειψάμην τω λόγω. εἰ δε εος παράσχοι

καὶ λουσασθαί ποτε, πολλους ἐδα ξων του κοινωνη- σοντάς μοι των παίνων.

1. t DBιόνυσος ἐπονδους στρατιαν λασε κωλυε γα ουδέν, tu αι, καὶ μυθον μῖν διζγήσασθαι 5βακχικόν - φασὶν υτω καταφ9Oνῆσαι αυτου τα πρῶτα τους ἀνθρώπους τους ἐκεῖ, στε καταγελῆν πιόντος,μῆλλον δε ἐλεεῖν την τόλμαν αυτίκα μάλα συμπατηθησομένου πο ων λεφάντων. εἰ ἀντιτάξαιτο κουον γά9. ιμαι, των σκοπῶν αλλόκοτα πε της στρατιὰς αυτ is ἀγγελλόντων, μεν φάλαγξ, αυτ και ι λόχοι νυναῖκες εἰεν ἔκφρονες και μεμηνυῖαι, κιττω στεμμεναι, νεβρίδας νημμέναι δοράτια μικρὰ ἐχ0υσαι, σίδηρα, κιττοποίητα και ταῆτα, καί τινα πελτάρια κοίτα, βομ- βοῆντα, εἴ τις μόνον προσάψαιτο - ἀσπίσι γὰρ εἰκαζον και τὰ τύμπανα - ολιγους δέ τινας ἀγμοίκους νεανίσκους ενεῖναι γυμνούς - κόρδακα ορχουμένους , υρὰς ἐχ0ντας, κεράστας oi τοις αρτι γεννηθεῖσιν ἐρίφοις ὐποφυεται.

2. καὶ τον μεν στρατηλάτην αυτόν ἐφ' ἀμματος χεῖσθαι 76 παρδάλεων πεζευγμένων, ἀγένειον,κριβῶς, οὐδ' ἐπ' 6λθ0ν την παρειὰν χνοῶντα, κερασφόρον , βότ9υσιν ἐστεφανωμένον μίτρα την κόμην ἀναδεδεμένον εν Οὐφυρίδι καὶ χρυση ἐμβάδι πυστρατηγεῖν δε δυο, ναμεν τινα βραχύν. 9εσβύτην, πόπαχυν, προγάστ09α. 9ινόσιμον, τα μεγάλα ρθια ἔχοντα, πότρομον, νά9'θηκι ἐπερειδόμενον, ἐπ' ἄνου τὰ πολλλιππεύ0ντα, ν

152쪽

χην αυros ετερον δε τεράστιον ανθρωπον , τράγω τὰ νερθεν ἐοικόταJ, κομήτην τὰ σκέλη, κέρατα ἔχοντα, βαθυπώγωνα, ὀργίλον και θυμικόν , θατέρα μεν συ9ιγγα φέροντα, τῆ δεξιὰ δε ράβδον καμπυλην επηρμένοr καιπερισκιρτῶντα λον et στρατόπεδον, και τὰ γύναια δεφοβεισθα αυτὰν και σείειν ηνεμωμένας τας κόμας οπότε 77 προσίοι, καὶ βοὰν ευοῖ τοίτο δ' εἰκάςειν καλεῖσθαι αυ- τῶν του δεσπότην τὰς δ' οὐν ποίμνας διηρπάσθαι δηυπωτων γυναικῶν και διεσπάσθαι ἔτι ζῶντα τὰ θρέμματα ώμοφάγους γάρ τινας αὐτὰς ἐναι. 3. αὐτα ιγ,Ἀδο κώ ὁ βασιλεῶς αυτῶν ἀκούοντες ἐγέλων, ως ο ι' κός, καὶ 6δ' ἀντεπεξάγειν η παρατάττεσθαι , ξί0υν, αλλ' εἴπερ αρα, τὰς γυναῖκέ ς ἐπαφήσειν αυτοῖς , εἰ πλησίον γένοιντο, σφίσι δε και νικὰν αἰσχρον ἐδόκει καιφονεύειν γύναια μεμηνότα και θηλυμίτρην ἄρχοντα καὶ μεθύον σμικρον γερόντων και ημιστρατιώτην ἄλλον και

γυμνητας ὀρχηστάς, πάντας γελοίους ἐπεὶ δε ηγγελτο πυρπολῶν ὁ θεῖς ήδη την χώραν και πόλεις αὐτάνδρους καταφλέγων και ἀνάπτων τὰ Γλας και εν βραχεῖ πασαν την γνδικὴν φλογὰς ἐμπεπληκώς - ὁπλυν γάρ τοι Λιο

78 ἐνταOθα ηδη σπουδ ἀνελάμβανον τὰ ὁπλα καὶ τους ελ φαντας ἐπισάξαντες και ἐγχαλινώσαντες καὶ τους πύργους ἀναθέμενοι ἐπ' et τοὐς ἀντεπεξΓεσαν , καταφρο- νοῆντες μεν κα τότε ὀργιζόμενοι δείμως καὶ συντρῖψαι

τηλάτην. 4. ἐπεὶ ὁ πλησίον ἐγένοντο καὶ ἐδον αλλήλους, o μενονδοὶ προτάξαντες τοὐς ἐλέφαντας ἐπῆγον την φάλαγγα, ὁ Αιόνυσος δε τὰ μέσον μεν αυτὰς ἐχε, οὐ κέρως ε αὐτω τοί δεξιολμεν ὁ Σειληνός, of εὐωνύμου δε ὁ Πὰν γοῆντο λοχαγοὶ δε και ταξίαρχοι Σάτυροι

ἐγκαθειστήκεσαν ' και ὀ μεa σύνθημα ην ἄπασι τὰ εὐοι.

153쪽

ευθυς δε τὰ τυμπανα ἐπαταγεῖτο καὶ τα κυμβαλα τ πολεμικον ἐσήμαινε καὶ των Σατύρων τις λαβὼν το κέρας ἐπηυλει το ρθιον καὶ ὁ του Σειληνου νος ἐνυάλιόν τιώγκήσατο και αἱ Μαινάδες συν ὀλολυγε ἐνεπήδησαν αυ- τοῖς δράκοντας πεζωσμέναι κἀκ των θυρσων ἄκρων ἀπογυμνουσαι τον σίδηρον οι 1νδο δε καὶ λέφαντες αυτῶν αυτίκα ἐγκλίναντες συν ουδενὶ κόσμω ἔφευγον 9ουδ εντὰς βέλους γενέσθαι,πομείναντες, και τέλος κατὰ κράτος ἐαλωκεσαν και αιχμάλωτοι ἀπηγοντο υπλτων τέως καταγελωμένων , εργω μαθόντες o ου ἐχρῆν ἀπο της πρώτης ακοῆς καταφρονεῖν ξένων στρατοπέδων. 5. αλλὰ

τί προ τον 1ιόνυσον o ιόνυσος ἡτος; i ποι τις αν. οτι μοι δοκουσι - καὶ προς χαρίτων μη με κορυβαντιὰν η τελέως μεθυειν υπολάβητε ει τἀμὰ εικάζω τοι θεοῖς - μοιόν τι πάσχειν ι πολλοὶ προς τους καινους των λόγων τοῖς Ἀδοῖς ἐκείνοις io και προς τους μου οιόμενοι γαρ σατυρικὰ καὶ γελοῖά τινα καὶ κομιδι κω μικα παρ' ημῶν ἀκουσεσθαι τοιαίτα πεπιστευκασιν, Ουκoiδ' ο τι δόξαν αυτοῖς περ μοί οι μεν ουδε την αρχὴν ἀφικνουνται,- ουδεν δέον παρέχειν τὰ τ κώμοις γυναικείοις και σκιρτήμασι σατυρικοις καταβάντας ποτων λεφάντων , ι εἰς ἐπὶ τοιοίτό τι κοντες ἀντι του κιττου σίδηρον ευρόντες Ουδ ουτως ἐπαινεῖν τολμῶσι τω παραδόξω of πράγματος τεθορυβημένοι ἀλλα θαρ- 809ῶν παγγέλλομαι αυτοῖς, ὁτι ην καὶ νsν ς 9ότερόν ποτε τὴν τελετην ἐθελήσωσιν ἐπιδεῖν πολλάκις καὶ ἀναμνησθῶσιν οι παλαιοὶ συμπόται κώμων κοινῶν ων τότε καιρῶν καὶ, καταφρονήσωσι των Σατύρων καὶ Σειληνῶν, πίωσι δε ες κόρον os κρατῆρος τούτου, ἐκβακχε, -

σειν και αυτους και πολλάκις μεθ' ημῶν ρει το et Oῖ. 6. υτοι μεν υν - ἐλεύθερον γὰρ ἀκοὴ - ποιούντων

τι καὶ φίλον , εγὼ δέ, ἐπειδήπερ ἔτι ενἈνδοῖς ἐσμέν,

154쪽

ληνοὐ και ἐσέρχονται ει αυτ οι odo ἀπαξ του ἔτους ἐορτάζοντες τω θεω καὶ πίνουσι τῶν πηγῶν, Ουχίπασῶν ἀπαντες, αλλὰ καθ' λικίαν, τὰ μεν μειράκια της τῶν Σατύρων, οι ἄνδρες ε της Πανικῆς, της ὁ του 8 Σειληνου κατ' ἐμέ. . ti μεν οὐν πάσχουσιν ι παῖδες ἐπειδὰν πίωσιν. mi O ἄνθ 9ες τολμῶσι κατεχομενοι τω Πανί μακρ0ν ἀν εῖ λέγει - θ' ι γέροντες ποιοίσιν,οταν μεθυσθῶσι του δατος ου ἀλλότριον ἐπειν ' ἐπει-dὰν πίη ο γέρων και κατάσχ αυτον O Et ληνός, αυτίκα ἐπὶ πολλἄφωνος ἐστι και καρηβαρουν τι και βεβαπτισμέ-νω ἔοικεν. ἐτα ἄφνω φωνή τε λαμπρὰ και φθέγμα 090ν καὶ πνεsμα λιγυρον γγίγνετα αυτ και λαλίστατος ξἀφωνοτάτου ἐστίν ουδ ἀν ἐπιστομίσας παsσειας αυτον μη ουχὶ συνεχ λαλεῖν και ρήσεις μακρὰς συνεωειν. συνετὰ μέντοι πάντα και κόσμια και κατὰ τον Ομή μου εκεῖνον ήτορα ,νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερδε σιμ διεξέρχονται Ουδ' ἀποχρήσει σοι κυκνot κατὰ την λικίαν εἰκάσαι αὐτούς. αλλὰ καὶ τεττιγῶδές τι πυκνον καὶ ἐπίτροχον συνάπτουσιν ἄχρι βαθείας ἐσπέρας τοὐντευθεν ὁ ε δη ἀφεθείσης αὐτοῖς της μέθης γιωπωοι καὶ προς τοὰ9χαῖον ἀνατμέχουσι τ μέντοι παοαδοξότατον οὐδέπω

εἶπον ' ην γὰρ ἀτελῆ ὁ γέρων μεταξὐ καταλίπη ον διεξήειτον λόγον, δυντος λχυ κωλυθεὶς ἐπὶ πέρας αυτον ἐπεξ-

155쪽

τα λεγόμενα, ὁ Σειλην0 αρα ν λεως.

την 'Hρακλέους καὶ γαρ την διφθέραν νῆπται πην του λέοντος και τλῆόπαλον ἔχει ἐν τρὶ δεξιὰ καὶ τον γωρυτον παρήρτηται, και το τόξον ἐντεταμένον η ἀριστερὰ προδείκνυσι, και ὁλ0ς υρακλῆς ἐστι ταυτά γε 2. μην Os 83 ἐφ' υβρει των Ἐλληνίων θεῶν τοιαυτα παρανομεῖν τους Κελτ0sς ες την μ09φqν τη- ακλέους αμυνομένους αυ- τὰν τὶ γραφη, ὁτι την χώςαν ποτε αυτῶν πῆλθε λείαν ἐλαύνων - πότε τὰς Γηρυόν0 ἀγέλας ζητῶν κατέδραμε τὰ πολλὰ τῶν ἐσπερίων γενῶν. 3. καίτοι το παραδοξότατον οὐδέπω ἔφην της εἰκόνος ο γὰρ δη γέρων υρα κλῆς κεῖνο ανθρώπων πάμπολυ τι πλῆθος ελκει ἐκ τῶνώτων απαντας δεδεμένους δεσμὰ δέ εἰσίν 0ἱ σειραὶ λεπταε

156쪽

130 AO TRIA IN OT

157쪽

ώτων καὶ γλώττης συγγένεια ουδ υβρις ει αυτόν, ειταΓτ τετρυπηται μεμνημαι γουν, ἔφη. καὶ κωμικῶν Κ, τινων ἰαμβείων παμ υμῶν μαθών.τοις γαρ λάλοι γιν ξ κρουὴ γλῶττα τὰσίν ἐστι τετρυπημένη. 6. το δ ολον και αυτὸν ημεῖς του υρακλεα λόγω τα πάντα ηγούμεθα ξεργάσασθαι σ0φὸν γενόμεν0ν και πειθ ῖ ταπλεῖστα βιάσασθαι και τά γε βέλη αυτο οἱ λόγοι εἰσίν, οἶμαι, ξεῖς και εὐστοχοι καὶ ταχεῖς και τὰς ψυχὰς τιτρώ

παρόδ0υ ταύτης σκοπούμην προς εμαυτόν, εἴ μοι - λῶς χει τηλικῶδε υτι και πάλαι τῶν πιδείξεων πεπαυμεν αὐθις ὐπερ ἐμαυτο φῆφον διδόναι τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρῖν πῆλθεν ἀναμνησθῆναι της εἰκόνος ' τέως μεν γὰρ ἐδεδίειν, μη τινι υμῶν δόξαιμι κ0-μιδη μειρακιωδη ταίτα ποιεῖν και παρ' ηλικίαν νεανιεύεσθαι, κατά τις ομηρικὰς νεανίσκος πιπλήξει μοι εἰπὼν το, , σὴ δε βίη λέλυται, μ καὶ , χαλεπον γῆρας κατεμληφέ γε, ήπεδανὸς δε νύ τοι θεράπων, βραδέες δε τοιάπποι,

ε τους πόδας τοίτο ἀποσκωπτων ἀλλ' oταν ἀναμνησθῶ του γέροντος κείνου φακλέους, πάντα ποιεῖν προάγομαι και Ου αιδ0ῆμαι τοιαῆτα τολμῶν ἡλικιώτης tu τῆς ικόνος. . στε σχὴς μεν καὶ τάχος και κάλλος 86

καὶ ὁσα σωματος ἀγαθὰ χαιρέτω, καὶ ὁ φως ὁ σὸς ἐσιδών με es mira ποιητά. ποπόλιον γένειον χρυσοφαέννων ε βούλεται πτερύγων ἀήταις παραπετέσθω, και 'Iπποκλείδης ου φροντιεῖ. τω λόγω δε νον αν μάλιστα ἀνηβὰν και ἀνθειν και ἀκμάζειν καθ' ραν ιη και ελκειν τῶν ἁτων ὁσ0υς αν πλείστους δύνηται, και τοξεύειν

158쪽

πολλάκις, ως ουδέν γε δέος μη κενωθεὶς λάθοι ὁ γωρυτος αυτῶ ορὰς πως παραμυθουμαι την λικίαν καὶ τογῆρας το μαυτοs. καὶ διὰ τοῆτο τόλμησα πάλαι νενεωλκημένον o ἀκάτιον κατασπάσας και εκ των νόντων ἐπισκευάσας αυθις ἀφεῖναι ς μέσον το πέλαγος. εἴη δ', θεοι, καὶ τα παρ' υμῶν ἐμπνευσα δεξιά, ω νυν γε μάλιστα πλησιστίου τε καὶ ἐσθλου καὶ ταίρου νέμου δεό-87 μεθα, να ε ἄξιοι φαινοίμεθα, και μῖν το μηρικονεκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τις ιγ ν ε ρακέων ο γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει.

νούσας τον Φαέθοντα, καὶ ἀδελφάς γε ἐναι τὰς αιγείρους ἐκείνας του Φαω0ντος, ἐτα δυρομένας το μειράκιον ἀλλαγῆναι ς τὰ δένδρα, και αποστάζειν τι αυτῶν δάκρυον δῆθεν το λεκτρον τοιαίτα γαρ αμέλει και αυ- τος ἀκούων των ποιητῶν ἀdόντων ηλπιζον ει ποτε γε-88 νοίμην ἐπὶ τὸ ιδανῶ, πελθὼν μίαν τῶν αιγείρων ἐκπετάσας το προκόλπιον ποδέξασθαι τῶν δακρύων ολίγα, ως λεκτρον χοιμι. 2. και δη- προ 0λλο κατ ἄλλομεν τι χρέος, κον δε μως ἐς τὰ χωρία κεινα, καὶ ἐδει γαρ ἀναπλεῖν κατὰ τον υριδανόν - οἴτ αιγείρ0υς εἶδον πάνυ περισκοπῶν Ουτε το λεκτρον, αλλ' οὐδε του- νομα οὐ Φαέθοντος ἴδεσαν οι επιχώριοι. ναζητοὐντος γοsν μοεκα διαπυνθανομένου, πότε δε ἐπι τὰς αιγείρους ἀφιξόμεθα τὰς το λεκτρον, ἐγέλων οι αὐται καιηξίουν σαφέστερον λέγειν ο τι καὶ θέλοιμι κἀγὼ τον

159쪽

μυθον διηγουμην αυτοῖς Φαεθοντα γενεσθια υλίου παῖδα καὶ τοfror ες λικίαν ελθόντα αἰτησω παρὰ του πατρος ἐλάσαι το αρμα ως ποιησειε κα αυτος μίαν ημε- ραμ τον δε δουναι τον δε ἀπολέσθαι ἐκδιφρευθεντα, καὶ τὰς ἀδελφὰς αυτου πεν υσα ενταυθά που, φην, παρ' μῖν, ναπερ a κατέπεσεν ἐπὶ τω' ιδανῶ, αἰγείρους γενεσθα και δακρυειν ετ επ αυτ το λεκτρον. 3. in ταυτά σοι, φασκον - διηγήσατο απατεὼν καὶ ψευδολόγος ανθ9ωπος; μεῖς δε υτε νωχόν τινα ἐκπίπτοντα i δομεν ουτε τὰς αἰγείρους α φης χομεν ει δε ην τι τοιοfτον, οιει μῆς δυοῖν ὀβολοῖν ενεκα μεττειν αν Ψελκειν τα πλοῖα προς ναντίον το δω9, i ἐξῆν πλουτεῖν ἀναλεγοντα των αιγείρων τα δάκρυα τουτο λεχθεν ου μετρίως μου καθίκετο, και σιωπVσα διαισχυνθείς, ο τι παιδίου τινος. αληθῶς εργον ἐπεπόνθειν πιστευ 89σας τοῖς ποιηταῖς ἀπίθανα ουτως ψευδομενοις ώς μηδενυγιε ἀὐεσκεσθαι αυτοῖς μια μενὰ ταύτης ελπίδος ου μικρὰς ἐφευσμενος νιώμην καθάπερ ε των χειρῶν τοηλεκτρον ἀπολωλεκώς , ο γε δη ἀνέπλαττον σα καιοὶ χρησομαι αυτω. 4. κεῖνο ὁ και πάνυ ἀληθῶς μηνευ9ήσειν παρ' αυτοῖς , κυκνους πολλοῖς αδοντας ἐπὶ ταῖς

Οχθαις του ποταμοί. και αυθις ηρώτων του ναυτας ἀνεπλεομεν γὰρ ἔτι υλλ' ο γε κύκνοι πηνίκα μιντο λιγυρον κεῖνο αδουσιν φεστῶτες τω ποταμ ενθεν

κα ενθεν φασὶ of Ἀπόλλωνος παρέδρους αὐτοῖς ν- τας-δικοὐς ανθρωπους ενταίθά που ες τὰ Ορνεα μεταπεσεῖν καὶ διὰ ofτο δειν τι υκ κλαθομένους της μουσικῆς. 5. οι δε σῶν γέλωτι, Σύ, φησαν, άνθ 9ωπε, ου παύσx τημε9ον καταψευδόμενος της χωρας μῶν καὶ του ποταμ0s; μεῖς δε ἀεὶ πλεοντες καὶ κ παίδων σχε- δον εργαζόμενοι ν τ Ηριδανῶ λίγ0υς μεν κυκνους

160쪽

κας η τους κολοιους Σειρῆνας ἐναι προ αυτούς, ἀδόντων δε καὶ οὐ και οἱον- φὴς οὐδε ναρ κο ὶκόαμ, εν ῶστε θαυμάζοιμεν πόθεν ταίτα εἰς μῶς ἀφίκετο περὶ ημῶν. s 6. Πολλὰ τοιαυτα ἐξαπατηθῆναι στι πιστεύοντας τοι π9ος το μεῖζον ἔκαστα ἐξηγουμένοις. στε κἀγὼ νυν dεδια περ μαυτο μὴ ἡμεῖς αὐτι ἀφιγμένοι, και τοίτο πρῶτον ἀκροασάμενοι μῶν, λεκτρά τινα και κύκνους ἐλπίσαντες εὐρήσειν παρ' ημῖν, πειτα με ολίγον ἀπελ- θητε καταγελῶντες των ποσχομένων μιν τοιαίτα πολλὰ κειμηλια ἐνεῖναι τοι λ0γοις αλλὰ μαρτέρομαι, ώς mos τοιαῆτα μεγαλαυχουμένου περι τῶν ἐμῶν οὐτε μεῖς Οἴτε ἄλλος πω ἀκαὶκοεν, οὐθ' αν ἀκούσειε ποτε αλλοις μεν γὰρ υκ λίγοις ἐντύχοις αν υριδανοῖς τισι καὶ ἐς Ουκ λεκτρον, ἀλλὰ χρυσὰς αίτος ἀποστάζει τῶν λόγων, πολῶ τῶν κύκνων τῶν ποιητικῶν λιγυρωτέροις' τ δε ἐμον ρατε δη ποῖον ἀπλοῖκον και ἄμυθον, ουδέ τις ωδὴ πρόσεστιν. στε ορα μὴ τοιοὐτό τι πάθλὶς μείζω περὶ ημῶν ἐλπίσας, ἐον τι πάσχουσιν οἱ τὰ εν ταύδατι ορῶντες ' ἰόμενοι γὰρ τηλικαῶτα ἐναι αυτ oi διεφαίνετο 91 αυτοῖς ἄνωθεν, εὐρυνομένης της σκιὰς πρ0ς τὴν αὐγήν, ἐπειδὰν ἀνασπάσωσι, πολλῶ μικρότερα εὐρίσκοντες ἀνιῶνται. δη οόν σοι προλέγω εκχέας το δωρ και ἀποκαλύψας τἀμά, μηδεν μέγα προσο0κήσu ἀνιμήσασθαι,