Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

191쪽

ουδέν ω θεοί, ουδεν ἀνόσιον ειργασμένον. 27. ναί. φη-

σει τις ἀλλ' ἀξιόπιστός ἐστιν νίοτε ὁ διαβάλλων ἀνηρτά τε αλλα δίκαιος και συνετος εἰναι δοκῶν , και ἐχρῆν προσέχειν αυτω τε μηδεν αν τοιοίτο κακουργήσαντι. αρ' οὐν του 'Αριστείδου εστι τις δικαιότερος ἀλλ' ὁμως κἀκεῖνος συνέστη επὶ τον Θεμιστοκλέα και συμπαρώξυνε Ιωτον δῆμον ης, φασίν, κεινος πολιτικης φιλοτιμίας et ποκεκνισμένος δίκαιος μεν γα ως προς τους αλλους μι-

στείδης, ἄνθρωπος δε και αυτὰς ην καὶ χολην εἶχε, καιηγαπα τινὰ καὶ μίσει. 28. και εἰ γε ἀληθής ἐστιν ὁ περὶ του Παλαμήδους λόγος , ὁ συνετώτατος των χαιῶν καντοῖς αλλοις αoιστος την επιβουλην και νέδραν πῖ φθόνου φαίνεται συντεθεικῶς κατὰ ανδρὸς ὁμαίμου και φίλου καὶ ἐπὶ τον αυτὰ κίνδυνον ἐκπεπλευκότος ουτως εμφυτον ἀπασιν ἀνθρώποις η περ τὰ τοιαίτα μαρτία.

29. τί γὰρ αν τις η τὸν Σωκράτην λέγοι τον αδίκως πρὸς 59τους Ἀθηναίους διαβεβλημένον ως ἀσεβῆ και ἐπίβουλον η τὸν Θεμιστοκλέα η τὸν Μιλτιάδην τους μετὰ τηλικαυτας νίκας επι προδοσία της Ἐλλάδος πόπτους γε-ν0μένους μυρία γὰρ τὰ παραδείγματα και σχεδὐ τὰ πλεῖστα δη γνώριμα. 30. τί ουν χρη και ποιεῖν τόν γε νουν ἔχ0ντα 'ρετῆς φαληθείας αμφισβητοῆντα; περ, οἰμαι, και μηρος ἐν τω περὶ Σειρήνων μύθω νίξατο παραπλεῖν κελεύσας τὰς ὀλεθρίους ταύτας των ακουσμάτων δονας καὶ ἀποφράττειν τὰ τ και η ἀνέδην αυτὰ ἀναπεταννύειν τοις πάθει προειλημμένοις ἀλλ' ἐπιστή- 60σαντα ακριβῆ θυρωρὸν τὸν λογισμὸν ἄπασι τοι λεγομένοις τὰ μεν ἄξια προσίεσθαι και παραβάλλεσθαι τὰ φαολα δε ἀποκλείειν και ἀπωθεῖν καὶ γὰρ αν εἴ γελοῖον της μεν οικίας θυρωροὐ καθιστάναι, τὰ τα δε καὶ την διάνοιαν ἀνεωγμένα εὰν 31. ἐπειδὰν τοίνυν τοιαίταπ90σίη τις λέγων. αυτὸ ἐφ' αυτο χρη τὰ πρῆγμα ἐξε-

192쪽

φωτισμενων ων 9αγμάτων π τῆς ἀληθείας.

193쪽

παρρησία συνόντα μηδεν Oκνουντα ὀνειδίζειν, εἰ καὶ ο τι μάλιστα λυπήσειν μελλε του περιπετεῖς σομένους τύχολκὶ τῶν ἰάμβων αυτου. κεῖνος τοίνυν πρός τινος ων τοιούτων ἀκουσας κακῶς τεττιγα φη τον ἄνδρα εἰληφέναι του πτερOs, εικάζων αυτον τω τέττιγι λυρχίλοχος φυσει μεν λάλω οντι και ἄνευ τινος α νάγκης, πόταν δεκα του πτερορληφθρ , γεγωνότερον β0ῶντι καὶ συ δή, εφη, es κακόδαιμον ἄνθρωπε , τί βουλόμενος ποιητην

λάλον παροξύνεις επὶ σεαυτον αἰτίας ζητουντα και πο- 163θεσεις τ0ῖς ἰάμβοις 2. ταυτά σοι και αυτος απειλῶ υμα τον σία τω Ἀρχιλόχω εικάζων εαυτόν - πόθεν πολ-λ0s γε και δε - σοι δε μυρία συνειδὼς ἰάμβων ἄξια βεβιωμενα, προς ἁ μοι δοκεῖ ουδ αν ο ρχίλοχος αυτος

διαρκεσαι π90σπαρακαλεσας και τον Σιμωνίδην και τον Ἱππώνακτα συμποιεῖν με αυτου καν ν τι των προσόντων σοι κακῶν. υτως συ γε παῖδας ἀπεφηνας εν πάσθβδελυρία τον ροδοικίδην και τον Λυκάμβην καὶ τον Βούπαλον, τους κείνων ἰάμβους και εοικε θεῶν τις ἐπὶ χειλος αγαγεῖν σοι τότε τον γέλων ἐπὶ τὴ ἀποφράδι λεχθείση, ω αυτος μεν Σκυθῶν καταφανέστερος γένοιο κ0μιδx ἀπαίδευτος ων καὶ τα κοινὰ ταυτα καὶ τα εν ποσὶν ἀγνοῶν, ἀρχην δε υλ0γον παράσχοις τῶν κατὰ σου λόγων ἀνδρὶ ελευθερω και οἴκοθέν σε ακριβῶς εἰδότι και μηδεν ποστελλομεν το μη ουχὶ πάντα ξειπειν, di- λον δε κηρυξαι α πράττεις νύκτωρ και μεθ' μέραν ἔτι 164 και νυν επι πολλοῖς τοι πρὶν ἐκείνοις 3. καίτοι μάταιονίσως και περιττὸν εν παιδείας νόμω παρρησιάζεσθαι προς σέ ουτε γα δν αυτός ποτε βελτίων γένοιο προς την ἐπιτίμMσιν, Ου μὰλλον η κάνθαρος μεταπεισθείη ἀν μηκέτι τοιαίτα κυλινδεῖν ἀπαξ αυτοῖς συνηθης γενόμενος, υτ'ειναί τινα νομίζω τον ἀγνοοίντα ἔτι τὰ π σο τολμμώμενα και ἁ γέρων ἄνθρωπος ἐς αυτοὶ παρανομεις.

194쪽

μόνως ijd' ἀνίπτοις ποσὶ κατὰ την παροιμίαν επι τόνδετον λόγον πηντηκαμεν, αλλὰ και διόν τι μυνόμενοι και τὰ κοινὰ μισουντες τον ἄνθsωπον επι θ βδελυ0ία. ταίτα μόνα ειπών καὶ σαφῶς προδιηγησάμενος λεως I66 ἄπιθι εκπ0dών, τὰ δε ἄλλα μῖν καταλιπε μιμ σόμεθα γάρ σε καὶ διελέγξομεν τὰ πολλά. ως παρρησίας γε και

195쪽

πολλο συγγεγραμ μενον ἐπιδειξόμενος τοῖς πανηγυ9ι σταῖς. ην δε πόθεσις τω συγγράμματι ὁ Πυθαγόρας κωλυόμενος υπό τινος θηναίων, οιμαι, μετεχειν της λευ-

σιν τελετης ς βάρβαρος, τι λεγεν αυτος ὁ Πυθαγ0- 670ας προ τούτου ποτε καὶ Eυφορβος γεγονέναι. ετύγχανε δὲ o λόγος αυτ κατὰ τον Αἰσώπου κολοιόν συμφο9ητος ων ε ποικίλων αλλοτοιων πτερῶν βουλόμενος δη μηεωλα δόξαι λεγειν, ἀλλ αυτοσχεδιάζειν τα εκ ου βιβλίου,

δεῖται των συνηθων τινός - ην δε ε Πατρῶν κεῖν0ς,

ἀμφὶ δίκας χων τὰ πολλά - πειδὰν αιτήσr τινὰς ποθέσεις τοι λόγοις, τον Πυθαγόραν αυτ προελέσθαι.

καὶ ουτως ἀνη ἐπ0ίησε και συνέπεισε το θεατρον ακου ειν των πελτου Πυθαγόρου κείνων λόγων. 6. ην δητο επὶ τουτω ὁ μεν πάνυ απίθανος εν τύ υποκρίσει συνείρων io εἰκὸς εκ πολλο ἐσκεμμενα καὶ μεμελετημένα,ει καὶ ὁτι μάλιστα η ἀναισχυντία ofσα ἐπημυνε καὶ χεῖρα Τεγε και συνηγωνίζετο αυτῶ γελως ὁ πολυς 68 παρὰ τῶν ἀκουόντων ' καὶ ο μεν ε τον Πατρέα κεῖνον μεταξλαποβλεποντες πεδηλουν γου λεληθε συμπ9α- ξας αυτ την ραδιουμγίαν, οι δε καὶ αυτὰ γνωρίζ0ντες τὰ λεγόμενα παρ' ὀλην την ἀκρόασιν διετέλεσαν δν τοῆτο μόνον εργον εχοντες, αλληλων πειρωμενοι ὁπως μνημης

εχουσι προς το διαγινώσκειν του καστον ν τῶν λίγον προ ημῶν είδοκιμησάντων ἐπὶ ταῖς καλουμέναις μελεται σοφιστῶν. . sed τούτοις ἄπασι καὶ ὁ τον λόγον τόνδε συγγράα αγην εν τοι γελῶσι και αυτός. τί o ουκεμελλε γελὰν φ ουτω περιφανεῖ και ἀπιθάνω καὶ ναισχυντω τολμηματι καὶ πῶς - εστ δε ἀκρατης γελωτος ὁ μεν την φωνην εντρέψας ει μελος, ως ετ δρῆνόν τινα πηύλει τω Πυθαγόρα, ὁ δε τοὐτ δη 0 of λόγου.

196쪽

Oνον κιθαρίζειν πειρώμενον ορῶν ἀνεκάγχασε μάλα δυ ποιητης οὐτος ὁ ἐμός ὁ ε id εν ἐπιστραφείς. ofτο

ἐξεπολεμωσεν αυτοὐς τότε ναγχος. . ενθένδε ηι μεν η

νίας τρίτη, εν et οἱ Ῥωμαῖοι κατά τι ρχαῖον εἴχονταί 169 τ αὐτοὶ πελαπαντος του ἔτους ευχάς τινας α θυουσι, Νουμὰ του βασιλέως καταστησαμένου τὰς ἱερουογίας αυτοῖς, και πεπιστευκασι οὐ θεους εν ἐκείνη μάλιστατη μω χ9ηματίζειν τοις ευχομένοις εν τοιαύτη TOGνυν εορτὴ και ἱερομηνία τότε γελάσας εὐολυμπία ἐκελ, o ἐπὶ τω ποβολιμαία Πυθαγόρα ιδὼν προσιόντα τοι κατάπτυστον καὶ λαζόνα τον των ἀλλοτρίων λόγο)ν ὐποκριτην - τύγχανε δε καὶ τον τρόπον αυτολακριβῶς εἰδὼς και την ἄλλην ἀσέλγειαν κρὰ μιαρίαν του βίου καια ποιεῖν λέγετο καὶ α ποιῶν κατείληπτο - όδρα μῖν, ἐφη πρός τινα τῶν εταίρων ἐκτμέπεσθαι τυ δυσάντητον τοίτο θέαμα ὁ φανεὶς ἔοικε την δίστην μέραν αποφράδα ποιησειν μιν. Os ἀκούσας ο σοφιστης τηναποφράδα ως τι ξένον και ἀλλότριον Γνομα των Ἐλλη νων ἐγέλα ευθυς και τον ἄνδρα οὐ πάλαι κείνου γέλω- τος μύνετο. ως Osν Eeto. καὶ προς παντας ἐλεγεν, υποφράς. τί δε τοfτό ἐστι καρπός τις η 0τάν τις σκεfος ἀρα τῶν ἐσλομένων η πινομένων τί ἐστιν αποφράς; εγῶ μεν Οἴτε κουσα πώποτε υτ αν συνίην ποτε τι κα λέγει. 9. ταοθ' ὁ μευ ετο κατὰ τούτου διεζιέναι και πολίν ἐπῆγε τῆ ἀποφράδι τον γέλων ἐλελήUειl70 θε κατ' αὐτο τ υστατον τεκμηριον ἀπαιδευσίας ἐκφέ-9ων. επὶ τούτω ον λόγον τόνδε συνέγραψεν ὁ με προεισπέμψας μιν ως δείξειε τον oίδιμον σοφιστὴν τακοινα τῶν Ἐλλήνων ἀγνοοίντα καὶ ὁπόσα αν οι ἐπὶ τῶν ἐργαστηρίων κα τῶν καπηλείων εἰδεῖεν ταίτα μεν

197쪽

τραγωδους εμισθώσω, καιρος δη σοι ἀκουειν τὰ σαυτου κακά. 11. μὰλλον δε ταῶτα μεν μηδεπω, περὶ δε της ἀπο- 171 φράδος πρότερον εἰπε γάρ μοι προς πανδημου και Γενετυλλίδων και Κυβήβζς, πῆ σοι μεμπτον και γέλωτος ἄξιον τουνομα εἶναι δοξεν Ἀποφράς; νη σί υ γὰρ ην των Ἐλλήνων ἐχιον, αλλά ποθεν πεισκωμάσαν αυ- τοις ἀπο της 90 Κελτους η Θρῆκας η Σκυθας επιμιξίας συ δε - ἀπαντα γὰρ iσθα τὰ ων Ἀθηναίων ἐξεκλεισας osτο ευθυς καὶ ξεκήρυζας του Ἐλληνικοs.

καὶ ο γέλως επὶ τούτω, τι βαρβαρίζω καὶ ξενίζω και

οῖ γε σοὐ μὰλλον τὰ τοιαίτα εἰδότες Ἀστε θῆττον αντον Ἐρεχθέα καὶ τον Κέκροπα ξενους ἀποφήναις και ἐπήλυδας τῶν 'Aθηνῶν η την ποφράδα δείξειας ουκοἰκείαν και αυτόχθονα η υττικης. 12. πολλὰ μεν γάρ 172 ἐστινί κα αυτοὶ κατὰ ταυτὰ τοῖς πῶσιν ἀνθρώποις ὀνομάζουσιν, ἀποφράδα ὁ μόνοι κεῖνοι την μιαρὰν καὶ

ἀπευκτην καὶ ὰπαίσιον καὶ ἄπρακτον και σοι μοίαν με-9αν. ἰδοs, μεμάθηκας δ' odos πάρεργον , τί βούλεταιαυτοις η αποφρὰς μερα ταν μήτε αἱ ἀρχαὶ χρηματίζωσι μήτε εισαγώγιμοι αἱ δίκαι σι μήτε τὰ ιερὰ ἱερου9γῆται μήθ' ὁλως τι των αισίων τελῆται, αυτ αποφρὰς ήμερα 13. ἐνομίσθη ὁ τοὐτο ἄλλοις π ἄλλ/ις αἰτίαις

198쪽

η γα ηττηθεντες uάχαις μεγάλαις επειτα ταξαν κεινας τὰς μερας, εν αiς τὰ τοιαυτα ἐπεπόνθεισαν, ἀπράκτους καὶ κυρους των εννόμων π9άξεων ἐναι η και η Aία καίτοι ἄκαέμον ἴσως καὶ ξωμόν γε ὁ γεροντα ανδμα μεταπαιδεύειν καὶ ναθιδάσκειν τα τοιαfr μηδετα προ τούτων εἰδότα πάνυ of τοίτ εστι το λοιπόν καν εκμάθύς αυτό, πῆν μῖν εἰδῶς Gn. πόθεν γάρ, ουτος τα μεν γα αλλα και γνοησαι συγγνώμη ὁπόσα εξω του πολλοὶπάτου και ἄδηλα τοῖς ἰδιώταις, την αποφράδα δε οὐdε βουληθεὶς αν ἄλλως ειποι ' ν γα TO PTOκαι μόνον απάντων τοίνομα. στω, φησί τις. 14 ἀλλαi73 καὶ των παλαιῶν νομάτων τα μεν λεκτέα τα δ' υ, Oπόσα αυτῶν μη συνηθη τοι πολλοῖς, ω μη τα9άττοιμεν τὰς ἀκοὰς καὶ τιτρώσκοιμεν τῶν συνόντων τὰ τα.

εγὼ δε, es βελτιστε, π00 μεν σε ἴσως ταῆτα περὶ os εἰπών ῆμαρτον χρῆν γα ἐχρην η κατὰ τὰ Παφλαγόνωνη Καππαδοκῶν η Βακτρίων πάτρια διαλέγεσθαί σοι, ςόκμάθης τὰ λεγόμενα καὶ σ0 ἀκούειν ν ηθέα, τοι δ' ἄλλοις Ελλησιν ἐμαι καθ Ελλάδα γλῶτταν συνεῖναι χρη.εῆτα καὶ τῶν ττικῶν κατὰ χρόνους τινὰς πολλὰ ἐντρεψάντων της αυτῶν φωνῆς, Osr εν τοῖς μάλιστα οἴ- νομα διετέλεσεν ἴτως,ει καὶ προς πάντων αυτῶν λεγόμενον. 15. iπO αν και τους προ μῶν κεχρημένους τω νόματι, εὐμη και ταύτu σε διαταράξειν μελλον ξεaα σοι καὶ ἄγνωστα ποιητῶν και ρητό9ων καὶ συγγραφέων ὐνόματα διεξιών. μῶλλον ε sδ εγώ σοι τους εἰπόντας ἐρῶ ' πάντες γὰρ ισασιν ἀλλα σύ μοι ενα τῶν πάλαι δείξας ου κεχρημενον τω νόματι, χρυσοὐς, φασίν, εὐολυμπία στάθητι. καίτοι ὁστις γέρων ων και ἀφῆλιξ τὰ τοιαί- τα αγνοεῖ δοκεῖ μοι ὁτι και Ἀθῆναι πόλις εστιν ν si Mττικὶ και Κόρινθος επὶ τ Dθμῶ και Σπάρτη εν Πελοποννησω μ ειδέναι. 16. λοιπὸν ἴσως κεῖνό σοι μ

199쪽

αίτα προ μῶν ἀπέρριψαν ε του σοὶ μολυς καστο tτους τότε - σαν γαρ καὶ τότε, ς το εικός, βδελυροί τινες ε τὰ θη καὶ μιαμοὶ καὶ κακοήθεις τον τρόπον - καὶ ὁ μευ κόθορνόν τινα ἐπεν εἰκάσας αυτο τον χναμφίβολον οντα τοις τοιούτοις υποδήμασιν ὁ θε λυπάην, ὁτι τὰς ἐκκλησίας θορυβώδης ν ρήτωρ πετάραττεν, ὁοε ἐβδόμ4ν, ὁτι σπε οἱ παῖδες εν ταῖς ἐβδόμαις κἀκεῖ νος εν ταῖς ἐκκλησίαις ἐπαιζε και διεγέλα καὶ παιδιὰν ἐποιεῖτο την σπουδην οὐ δημου. μη δως si κἀμοί, προς 'Aδώνιδος εἰκάσαι παμπόνηρον ἄνθρωπον απάσs 75 κακία συντροφον. μέρα δυσφήμω και ἀπαισίω 17. μεις δε καὶ τους χωλοὐ τω δεξιῶ ἐκτρεπόμεθα, και μάλιστα ει ξωθεν ἴδοιμεν αυτούς. καν ει τις βάκηλον η εὐνοοχον ιδο η πίθηκον εὐθίς ἐξιὼν της οικίας ἐπὶ πόδα ἀνα-οτ9έφει και πανέρχεται Ου ἀγαθὰς μαντευόμενος τὰς ἐφημέρους ἐκείνας πράξεις σεσθαι αὐτω et πὰ πονηρωτω πρώτω καὶ δυσφήμω κληδ0νίσματι εν ἀρχθὰ και ενθύραις ἐπὶ ταὶ πρώτη ἐξόδω και εωθεν os ἀπαντος ἔτους

εἴ τις do κίναιδον και απόρρητα ποιοίντα καὶ πάσχοντα, ἐπίσημον ἐπὶ τούτω καὶ ἀπερρωγότα καὶ μονονουχὶ

τούνομα των ἐργων αυτῶν νομαζόμενον, πατεῶνα

τοιοsτος ου αν ἐξαρνος γένοιο , ει εγὼ την ἀνδρείαν οἰδα την σήν. ὁ γε και μέγα φρονεῖν ἐπι τούτω μοι δοκεῖς, τι μη πόλλυταί σοι η δόξα τῶν ἔργων ἀλλαχῆσι δῆλος εἰ και περιβόητος ει δε και μόσε χωρήσειας καὶ ἀρνήσαιο μη τοιοίτος εἰναι, τίσι πιστὰ ἐρεις τοῖς πολι-

200쪽

ταις τοῖς Gοῖς - κεῖθεν γὰρ ἄρχεσθαι δίκαιον ἀλλαίσασιν κεῖνοι τὰς πρώτας σου τροφὰς και ως παραδους εαυτον τω λίθ9 ἐκείνω στρατιώτl συμ περιεφθείρου πάντα πηρετῶν. χρι δ σε το του λόγου Osro ράκος πολυσχιδες ἐργασάαενος ξεωσε. 19. κἀκεινα uέμνηνται, ως ο εικός, α προς το θέατ90 ἐνε&νιεύου τοῖς 9χV-σταῖς ποκρινόμενος καὶ συνταγματά9χης αξιῶν εἶναι. οὐδεὶς γ0sν πρ σου αν εἰσῆλθεν ει το θεατρον οὐδ' αν ἐμήνυσεν ο τι τουνομα τω δράματι αλλὰ σύ κοσμίως 177 πανυ χρυσῆς εμβάδας εχων καὶ σθῆτα τυραννικὴν προεισεπεμπου ευμένειαν αἰτησων παρὰ του θεάτρου στεφάνους κομίζων και κρότω πιών, ηδ τιμώμενος προς αυτῶν. αλλὰ νυν ρήτω καὶ σοφιστής ' καὶ δια τοίτο ν πύθωντ&ί ποτε τὰ τοιαsτα περ σου κεῖνοι, osτο θῆτ ε της 9αγωδίας. ., δύο μεν λίους 9ὰν δοκοίσι, - δισσὰς δε Θήβας ' καὶ πρόχειρον ἀπασιν ευθυ το, Eκεῖνος O τότε και με εκεινα τοιγάρτοι καὶ αυτος υπOtῶν υκ επιβαίνει το παράπαν ουδ επιχωριάζεις αὐτοῖς. αλλὰ φεύγεtς κών πατ9ίδα υτε χεῖμα κακὴν υτεθέρει αργαλεαν αλλὰ καλλίστην και μεγίστην των εν οι- νίκ' απασῶν τε γὰρ λέγχεσθα καὶ τοι εἰδόσι καὶ με- μνημενοι τῶν πάλαι κείνων συνεῖναι βρόχος ως ἀληθῶς εστι σοι. καίτοι τί ταῆτα λημῶ τίνα γὰρ αν ίδεσθεί)ης συ τί δ' αν αἰσχρὰν ηγήσαιο τῶν ὐστάτων πυνθανομαι δε και κτήματα ἐναί σοι μεγάλα παρ' αsτοῖς, το δύστη-I78 νον κεῖνο πυργίον, ς τον το Σινωπέως πίθον τηνυιὸς αfλην ἐναι προ αυτό του με ὁ πολίτας ου-

δαμῆ ουδαμῶς μεταπείσειας α μη ουχὶ τῶν ἀπάντων βοελυρώτατόν σε γεῖσθαι ὁνειδος κοινον ἀπάσγὶ τῆ πόλει. 20. τάχα δ' ὼν του ἄλλους τους εν Συρία πρ0Gλάβ0ις ὁμοψήφους ει λεγεις μηδεν πονηρὸν μηdε ἐπαίτι0ν βεβιῶσθαί σοι Ἐράκλεις, η με Ἀντιόχεια και τοfργον