Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

201쪽

απαγαγὴν ὰλλα καὶ ἀναδερειν αυτὰ αἰσχρου σως εμοί. πλην ἀλλὰ ἴσασί γε καὶ μεμνηνται os τότε ut ἐπιστάντες και σε με ες γόνυ συγκαθημενον ἰδόντες, κε νον δε iσθα o τι καὶ ποιουντα. εἰ μη παντάπασιν ἐπιλησμων τις ει το στόμα. 21. ἀλλ' o εν Αἰγυπτω ἴσως ἀγνοήσουσί σε οἱ μετὰ τους εν Συρία θαυμαστους ἄθλους εκείνους ποδεξάμενοι φεύγοντα ἐφ' i εiπον, υπ0 τῶν ἱματιοκαπήλων διωκόμενοὶ 'α0 ῶν ἐσθῆτας πολυτελεῖς

πριάμενος φόδια ἐχες ἀλλ' os ἐλάττω σοι ἡ λεξάνδρεια σύνοιδεν, οὐδε μὰ Iία χρῆν δευτεραν της Αντιοχείας κεκρίσθαι αυτ mim ἀλλ' η τε ἀκολασία γυμνοτερα και αἰσχρουργία σοι κεῖ ἐπιμανεστέρα και οἴνομα επὶ τούτοις μεῖζοi και ἐπὶ πῆσιν ἀκάλυπτος ἡ κεφαλη εἰς μόνος αν πίστευσε σοι εξάρνω γινομένω μηδεν τοιοὐτον εἰργάσθαι καὶ β0ηθὸς αν κατεστ o τελευταῖος μισθ0δό- 179της ἀνὴρ ν 0ις ἀρίστοις ωμαίων. τοίνομα δε αὐτοδώσεις ἀποσιωπησαί μοι, καὶ ταῆτα προς πάντας εἰδότας ὁ λεγω. κεῖνος τοίνυν τα μεν ἄλλα πόσα τλη εν τύσυνουσία τολμηθέντα ποχου, τί χρη λέγειm ἀλλ' ηνίκασε κατέλαβε του μειρακίου του οινοχόου του ινοπίωνος εν γόνασι κείμενον , τί oi ει ἐπίστευσεν αν σοι μη ἐναι τοιοfτον αυτλομῶν τ εργων οὐκ, ει γε μη παντάπασι

τυφλὰς ην ἀλλα ἐδήλωσε την γνώμην αὐτίκα εξελάσας

της οικίας καὶ καθάρσιόν γε - φασι, περιενεγκὼν ἐπὶ τη σῆ ἐξόδω. 22. χαῖα μεν γα και γταλία πὰσα εμπέπλησται τῶν σῶν ἐργων καὶ της επ' αὐτοῖς δόξης καὶ ὀναιό γε της εὐκλείας. στε προς τους θαυμάζοντας ἔγωγετα εν Ἐφέσω νυν πραττόμενα πῖ σολεκεῖνο λέγω, ὁπερ ἀλθθέστατον, ως οὐκ αν ἐθαύμαζον, εἰ τὰ πρῶτά σουρὶδεισαν. καίτοι καινὰν ενταίθα καὶ το προ τὰς γυναγκας ποοσέμαθες 23 ου περὶ πόδα fν τω τοιούτφ, εἰπέ

202쪽

μοι, ἀποφράδα ὀνομάζεσθαι ἀλλα τι , προς ιός, και φιλῆσαι τω στόματι προσετι ἀξιώσεις μας ἐπ' κείνοις τοῖς 9γοις τοίτο Ofὶ τ υβριστότατον ποιεῖ , καὶ μά-I80 λιστα προς ους κιστα ἐχρην και τους ὁμιλητάς, ο Ἀκανὰ ην κεῖνα μόνα τα κακὰ του σου στόματος ἀπολαυειν το βάμβαρον των νομάτων τ τραχυ της φωνῆς, το

φιλῆσαι δέ σοι επὶ τούτοις μη γένοιτο, es ἀλεξίκακε. ἀσπίδα μὰλλον η χιδναν G ῆσαι ἄμεινον ' ῆγμα κειτο κινδυνευμα καὶ ἀλγVμα και ο ιατ9ὀς εἰσκληθεiς πήμυνεμ ὰπλθε του GOB ιληματος και of κείνου τίς ανη ἱεροῖς βωμοῖς προσέλθοι; τίς δ' ἀν θεὸς πακουσειεν ἔτι ευχομένου πόσων περ/99αντηρίων, πόσων ποταμῶν δει 24. καὶ τοιοfτος αυτὀ ῶν κατεγέλας τῶν ἄλλων ἐπ' ονόμασι καὶ ρήμασιν ἐργα τοιαίτα καὶ τηλικαῆτα εργαζόμενος. καίτοι γῶ μεν αποφράδα μη εἰδὼς iσχυνόμην ἀνμὰλλον ουχ πως εἰπὼν ἀρνηθείην ἄν σε δε υδεὶς et ιάσατο ημῶν βρωμολόγους λέγοντα καὶ τροπομάσθλητας και ησι μετ9εῖν και ἀθηνιῶ κα ανθοκ0ατεῖν καισφενδικίζειν και χειροβλημῆσθαι κακὸν κακῶς σε ὁ λό-ἰ8 γιος Ἐμμης ἐπιτρίψειεν αυτοῖς λόγοις. οὐ γὰρ ταῶτα τῶν βιβλίων ευρίσκεις εν γωνία που τάχα τῶν ἰαλέμων τινὰς ποιητῶν κατορω9υγμένα, ευρῶτος και αὐαχνίων μεστά η που εκ τῶν Φιλαινίδος δέλτων, ας διὰ χειρὸς ἐχεις ' οὐ μέντοι και του οὐ στόματος ἄξια. 25. πεὶ δε οὐ στόματος μνήσθην τί φαίης ἄν, ει σε η γλῶτταε δικαστηριον προκαλεσαμένη - θῶμεν γὰ9 υτως - αδικήματος η το μετριώτατον βρεως διώκοι λέγουσα, es σε, λαχάριστε, πένητα καὶ ἄπομον πα9αλαβοsσα καὶ βίου δεόμενον τὰ μεν πρῶτα εν τοι θεάτροις ευδοκιμεῖν ἐποίησα, νον μεν Νίνον , νον δε Μητίοχον , ἐταuετὰ μικρὰν χιλλέα τιθεῖσα μετὰ ταίτα δε παῖδας συλ-

203쪽

λαβίζειν διδάσκοντα μακρῶ χρόνω βοσκοπι δη δε καιτους ἀλλοτρίους τούτους λόγους ποκρινόμενον σοφι- στην iναι δοκεῖν ποίησα και την μηθεν προσήκουσαν δόξαν περιῆψα. τί τοίνυν τηλικοῆτον χων εγκαλεῖν τοιαυτα με διατίθης και ἐπιτάττεις πιτάγματα ai σχιστα και 82υπουργίας καταπτύστους οὐχ ικανά μ0 τα επὶ της ημμρας εργα ψεύδεσθαι καὶ πιορκεῖν καὶ τους τοσούτους

Γθλους και λήρους διαντλειν , μὰλλον δε τον βόρβορον τῶ i λόγων κείνων μεῖν ἀλλ' οὐδε νυκτὀ την κακοδαίμονα σχολην ἄγειν εὰς, αλλὰ μόνη σοι πάντα ποιῶ και πατοίμα και μιαίνομαι, και ντὶ γλώττης ὁσα και χειρι χρησθαι διέγνωκας και σπε ἀλλοτρίαν βρίζεις

και επικλύζεις τοσούτοις κακοῖς λαλεῖν μοι 'γον εστ μόνον, τα ὁ τοιαfτα ποιεῖν και πάσχειν ἄλλοις μερεσs προστέτακται. ως φελε κἀμε τις σπερ την της Φιλομήλας ἐκτεμειν μακαριωτεραι οὐν μου αἱ γλῶττα των τὰ τέκνα κατεδηδοκότων.

βόητ0ς ἐπι 0ις λόγοις γενόμενος ἀγαπητὸν δε ὁπωσ0fν

κλεινὸν και ὀνομαστὸν εἶναι. ἐτα καταριθμήσεις αυτu Mτὰς πολλάς σου προσηγορίας , ὁπόσας κατὰ θνη προοείληφας ο και θαυμάζω, τι την μεν ἀποφράδα δυσχε 0ανας ἀκούσας, ἐπ' ἐκείνοις δε τοι ὀνομασιν os , γανάκτεις 27 εν Συρία μεν odo δάφνη κληθείς. φ ω δε νὴ την Ἀθηνῶν, αἰσχύνομαι διηγεῖσθαι στε το γ' επ' ἐμοι ἀ6ατες ετ εστω' εν Παλαιστίνη δε φραγμὰς ες τὰς σκάνθας του πώγωνος, οἶμαι ὁτι νυττε μεταξύ Ἀτι γὰρ

204쪽

μένων ἐντυχόντα, ο ἐμπεσων απέφραξέ σοι το στόμα 'Aθηναῖοι μεν γὰρ βέλτιστοι αἰνιγματῶδες Ουδέν, ἀλλαγράμματος νος 90σθήκὶ τιμησαντες σε τίμαρχονώνόμαζον ἔδει γὰρ κἀκείνου τι περιττότερον π9OGεῖναι σοι. εν ταλία δέ, βαβαῖ γηρωΓκον κεῖνο ἐπεκλήθης Κυκλωψ, επειδή ποτε και π90 ἀρχαίαν διασκευὴν παρ' αυτὰ τὰ τουωμηρου ραψωθῆσαι καὶ συ την αἰσχρουργίαν επεθυμησας. καὶ αυτος μεν ἐκεισο μεθυων ὁ κισσυ 18 βιον ἔχων ν τῆ χειρὶ βινητιῶν Πολυφημος, νεανίας δευπόμισθος 90 δι ἔχων τον st0χλ0i ευ μάλα κονημένον ἐπι σευθυσσεύς τις ἐπίει ς εκκόψων τον φθαλμό κἀκείνου μεν ἄμαρτε παμα δε ι ἐτράπε ἔγχ0ς,

αἰχμὴ ὁ ἐξεσυθη παρὰ νείατον ἀνθεμεῶνα.

υστεραίαν μία ν απολογία , μέθη καὶ ἐς το ἄκρατον

των αἰσχυνθ τὴν ἀπ0φράδα προς θεῶν εἰπέ μοι. τί πάσχεις, ἐπειJὰν κἀκεῖνα λέγωσιν οι π0λλοί, λεσβιάζειν σε και φοινικίζειν ἀρα και ταsτα σπε τὴν ποφράδα ἀγνοεῖς καὶ in τάχα που ἐπαινεῖσθαι προ αυτῶν; I85 αὐτα με διὰ το συντροφον οι σθα, τὴν ποφράδα δεως ἀγνῶτα μόνην ἀτιμάζεις καὶ ποκλείεις of καταλόγου των νομάτωm, τοιγα90fν ου μεμπτὰς ἡμῖν τίνεις τὰς δίκας ἀλλὰ μέχρι και η γυναικωνίτιδος περιβόητος i. 9Mην οὐν πειd τινα γαμον ν Κυζίκω μνῆ

205쪽

γεια τόλμησας, ευ μάλα εκπεπυσμένη πάντα η βελτιστηεκείνη γυν/ὶ Ῥυ αν προσείμην, ἔφη, ανδρα και αυτον ἀνδρὸς δεόμενον. 29. ἐτα εν τοιουτοις υτι σοι νομάτων μέλει καὶ γελὰς καὶ των ἄλλων καταπτύεις εἰκότως Ου γαρ αν ἀπαντες όμοιά σοι λεγειν δυναίμεθα. πόθεν; τίς ουτως εν λόγ0ις μεγαλότολμος, ῶς επὶ μεν ους τρεις μοιχοὐ ἀντὶ ξίφους τρίαιναν αἰτεῖν τυνχε Θεόπομπον επὶ τω ρικαράνω κρίνοντα φάναι sιγλώχινι λόγω κα-θἴρηκέναι αυτον τὰς προυχουσα πόλεις καὶ πάλιν. εκ- τριαινῶσαι αυτον την Ἐλλάδα και εινα Κερβερον εν τοῖς

λόγοις; πρωην γα και λύχνον φας εχτεις ἀδελφόν

τινα, ἐμαι ἀπολωλότα καὶ ἄλλα μυρία, ν Ουδε με- μνησθαι ἄξιον η μόν0υ κείνου. ἡπερ ι ἀκουσαντες Mἀπεμνημόνευον πλουσιός τις, οἰόμαι, καὶ δυο πενητες σαν εχθροί εἰτα μεταξυ περὶ του πλουσίου λέγων ωπί- κτεινεν, φης, θάτερον των πενήτων. γελασάντων δε, Δ το εικός , των παρόντων , ἐπανορθουμενος ὁ συ και ἀνατιθέμενος το διημαὐτημένον, ου μεν Γν εφης, ἀλλαἀτερον αυτῶν ἀπέκτεινεν ἐῶ τα αρχαῖα, το τριῶν μηνοῖν καὶ το ἀνηνεμία και τ πέταμαι και O ἐκχυνειν καιόσα ἄλλα καλὰ τοι σοῖς λόγ0ις ἐπανθεῖ. 30. α μεν γὰρ υπλτης πενίας ἐλαυνόμενος π0ιεις, δράστεια φίλη, ουκἄν τινι ὀνειδίσαέμι συγγνωστὰ γουν, εἴ τις λιμ πιεζόμενος παρακαταθήκας παρ'Ἀνδρὸς πολίτου λαβὼν εἶτα ἐπιώ9κησεν μην μη παρειληφεναι η ει τις ἀναισχυν-

τως αιτεῖ μὰλλον δε προσαιτεῖ και λωποδυτεῖ καὶ τελω- 87νεῖ. υ λεγω αὐτα φθόν0ς γὰρ υδεις ε ἀπαντος αμυνεσθαι την ἀπορίαν. κεῖν δε υκετι φορητόν, νητα σε ὁντα ς μόνας τὰς τοιαύτας δονὰς κχειν τα κτης ἀναισχυντίας εὐιγιγνόμενα πλην ει γέ τι και ἐπαινέσαι it0ι δώσεις, πάνυ ἀστείως πὀ-ου πεπραγμενον,οπότε os ισίου την τεχνην οἶσθα, ἰς τὰ δισκόμακος 12 m

206쪽

i9γον αυτος ποίησας ζαρπάσας του νοητου κείνουπ0εσβυτου χρυσους τριάκοντα, ὁ δε διὰ τον ισίαν αντὶ του βιβλίου πεντηκοντα καὶ ἐπτακοσίας ἐξετισε κατασοφισθείς. 31. Πολλὰ ετ ἔχων ειπεῖν τα μεν αλλα κών ἀφίημί

μηδε κεῖνο ἔστω ο επὶ τοῖς λόγοις φιληματα και ταfταπρος τους υ πο πολλο αποφράθα σοι ργασαμένους το στόμα καπειδηπερ ἀπαξ φιλικῆς παραινέσεως ρξά-μqν κακεῖνα ει δοκεῖ, ἄφελε το μύρω χρίεσθαι τὰς πολιὰς καὶ το πιττοῆσθαι μόνα κεῖνα ε μεν γὰ9 νόσος τις επείγει ἀπαν το σῶμα θεραπευτέον ει ὁ μηδεν νοσεῖς τοιοfτον. τί σοι β0sλεται καθαρὰ καὶ λεῖα καὶ λισθηρὰ ἐργάζεσθαι, μηδε ὁρῆσθαι θέμις ἐκεῖi ό σοι μόνον σοφὰν αἱ πολιαὶ καὶ τ μηκέτι μελαίνεσθαι, ως π9οκάλυμμα iεν της βδελυρίας φείδου δη αυτῶν προς Αιὰς καν τούτω και μάλιστα τοί πώγωνος αυτ0s, μηδε μιά νΓς ἔτι μηδε υβ9ίσροῦ ε δε μη ἐν νυκτί γε και συν σκοτω, το ε μεθ' μέραν ἄπαγε , κομιδῆ ἄγριον κα θηριῶθες f,9 32. 9ὰς ώς ἄμεινον ν σοι κίνητον την αμά- ιναν ἀν μηδε καταγελὰν της αποφρά/ος. η σοι αποροφράδα τον βίον λον ἐργάσεται; η τι προσδεῖ τινος ως τό γε ἐμὸν υ ποτε ἐλλείψει. ουδέπω οὐν Oiσθα ς ὀλην την ἄμαξαν ἐπεσπάσω, δέον, ω παιπάλημα καὶ κ ναδος. ποπτήσσειν εἴ τις ἀνὴρ δασὴς καὶ τοὐτο ὁ τοαρχαι0ν, μελάμπυγος δοιμυ μόνον ει σε ποβλέψειεν ἰσως δη και ταῆτα γελάσρ τὸ παιπάλημα α το κίναδος ωσπε τινὰ αἰνίγματα α γρίφους ἀκούσας ἄγνωστα

207쪽

γέ σοι των σῶν ε0γων τα νόματα. στλῶρα δη καὶ ταυτα συκοφαντεῖν, εἰ, τριπλη καὶ τετραπλη σοι, αποφρὰς κτευκεν αἰτιῶ δ' ουν σεαυτον επὶ πῆσιν ' ως γὰρ ὁ καλος ριπίδης λέγειν εἴωθεν, ἀχαλίνων τO- μάτων και ἀφροσυνης και ανομίας το τέλος δυστυχία γίγνεται.

1 Εἶτα Αλέξανδρος μεν ἐπεθυμησεν υ τω Κυδνωλουσασ/θαι καλόν τε και διαυγῆ τον ποταμῖν ἰδὼν και

ἀσφαλῶς βαθυν και προσηνῶς ὀξίν και νήξασθαι δυνκαὶ θέρους ρα ψυχρόν, τε και ἐπὶ π00δήλω τη νόσφ,ην ἐνόσησεν ἀπ' αfτοί, δοκεῖ uo ου αν του λουτρ γῆ ἀποσχέσθαι, ἶκον δε τις ἰδών μεγέθει θέστου και κάλλει καλλιστον και φωτι φαιδρότατον και χρυσῶ στιλπνότατον και γραφαῖς ἀνθηρότατον Ουκ αν π θυμησειε λόγους εν αυτ διαθέσθαι, εἰ τύχοι περὶ τούτους διατρίβων και ἐνευδοκιμῆσαι και ἐλλαμπρύνασθαι και βοῆς ἐμπλῆσαι και ως ἔνι μάλιστα καὶ αυτὰς μέρος του κάλλους αυτ is γενέσθαι, αλλὰ περισκοπήσας κριβῶς καιθαυμάσας μόνον ἄπεισι κωφὀν αυτὰν και ἄλογον καταλιπὼν μητε προσειπών μήτε ποοσομιλήσας σπερ τις ἄναυδος φθόνω σιωπὰν ἐγνωκώς 2. φάκλεις, ου φιλοκάλου τινὰς otio περὶ τὰ εὐμομφότατα ερωτικοετο ἔργον, αγροικία δε πολλὴ και ἀπειροκαλία και προσετιγε ἀμουσία των δίστων αυτόν ἀπαξιοί κα των καλλίστων αποξενοον καὶ μὴ συνιέναι ς υνο αυτὸς περὶ τὰ θεάματα νόμος ἰδιώταις τε και πεπαιδευμένοις ἀνδράσιν, αλλὰ τοῖς μεν ἀπόχρη το κοινὸν τοίτο δεῖν μόνον καὶ περιβλέψαι και τὼ ὀφθαλμὼ περιενεγκεῖν καὶ ποος

208쪽

την 90φην ἀνα κυψαι καὶ την χεῖρα ἐπισεῖσαι και κα θ' 19 ησυχίαν ησθῆναι δέει του μη ἀν δυνηθῆναι αξιόν τι των βλεπομένων ειπεῖν. στις ὁ μετὰ παιdείας μὰ τα καλα Ουκών, is αι ἀγαπησειεν φει μόνr κα9πωσάμενος τοτερπνον ουθ αν πομείναι ἄφωνος θεατης του κάλλους γενέσθαι πειράσεται δε ς ἐόν τε και ενδιατρῖψαι καὶ λόγω μείψασθαι την θέαν. 3. η δε αμοιβη υκ ἐπαινος

τον χρυσον αυτῆς πεικάζειν ἀτε μηδεν ν η καλόν τι ἄλλο ἐωρακότι - λλα και τ ειπεῖν εν-υτ και τους βελτίστους συγκαλέσαντα λόγων ἐπίδειξιν ποιήσασθαι μωος του ἐπαίνου κώ τοὐτο γένοιτο ἄν. και τ πρῆγμα υπε9ηδιστον, iμαι, οἴκων ο κάλλιστος ες ποδοχὴν λόγων ἀναπεπταμένος καὶ ἐπαίνου και ευφλημίας μεστος ων, ρέμα και αυτὰς ῶσπερ τὰ ἄντρα συνεπηχῶν καὶ τοις λεγομένοις παρακ0λουθῶν και παρατείνων τὰ τελευταῖα της φωνῆς καὶ ora στάτοις των λόγων ἐμβραδυνων, μὰλλον δε ς ἄν τις ευμαθης κ90ατης διαμνημονευων τὰ εἰρημένα και τον λέγοντα ἐπαινῶν και ἀντίδοσιν et κἄμουσον ποιούμενος προς αὐτά Oiόν τι πάσχουσι προς τὰ αυλήματα των ποιμένων αἱ σκοπιαι π&υλοῆσαι της φωνῆς ἐπανιουσης κατὰ το ἀντίτυπον κα προ αυτὴν ἀναστρεφουσης oi δε diῶται νομίζουσι παμθένον τινὰ

εiναι την ἀμειβομένην του ἄδοντας η βοῶντας ἐν μ

l92 πετρῶν ἔνδοθεν. 4. ἐμοιγ' οὐν θοκεῖ και συνεξαίρεσθαι οἴκου πολυτελεία 'O λέγοντος γνώμη και π90ς τους λόγους ἐπεγείρεσθαι, καθ άπε τι καὶ,π0βαλλουσης της θέας σχεδον γὰρ εἰσρεῖ τι διὰ των φθαλμῶν ἐπὶ την ψυχὴν καλόν, iτα προ αυτὰ κοσμήσασα εκπέμπει τους

209쪽

οπλων ἐπιτεῖναι κατὰ των Φρυγῶν την οργην καὶ πεὶ ἐνέδυ αυτὰ πειρώμενος, ἐπαρθηναι καὶ πτερωθηναι π90ς την του πολέμου ἐπιθυμίαν, λόγου δε σπουδην μη πι- τείνεσθαι προς κάλλη χωρίων καίτοι Σωκράτει μεν ἀπέχρησε πλατάνου ευφυία και πόα εὐθαλὴς καὶ πηγὴ διαυγὴς μικρὸν π τομειλισσου, κἀνταυθα καθεζόμενος Φαιδρου τε το Μυρρινουσίου κατειρωνεέετο καὶ τόν Λυσίου του Κεφάλ0 λόγον διηλεγχε καὶ τὰς M0sσας εκάλει καὶ πίστευεν ξειν αυτὰς ἐπὶ την ἐρημίαν συνεπιληψ0μενα των περὶ τοs ἐρωτος λόγων , καὶ υκ νησχύνετο γέρων ἄνθρωπος πα9ακαλῶν παρθένους συνεισομένας τὰ παιδεραστικά. ες δε υτω καλὰν χωρίον υ ανοιώμεθα και ἀκλητους αυτὰς ἐλθεῖν 5. καὶ μην ου κατά γε σκιὰν μόνην ουδε κατὰ πλατάνου κάλλος η υπ0δ0χη, ουδ αν την ἐπὶ λειλισσω καταλιπὼν την βασιλέως λέ- 193γύς την χρυσῆ κείνης μεν γὰρ ν si πολυτελεία μόν

το εἴρυθμον ου συνείργαστο οὐδε κατεμέμικτο τω χρυ-

σω ἀλλ' ην βαρβαρικόν τὸ θέαμα. πλοῆτος μόνον καιφθόνος των ἰδόντων και ευδαιμονισμὸς ων εχόντωwἔπαινος δε οὐδαμοί προσῆW οὐδε γὰρ μελε τ0ις υρσακίδαις των καλῶν οὐδε προ τ τερπνὰν ἐποιο fντο τὰς επιδείξεις οὐδ' ἐφρόντιζον ει ἐπαινέσονται ι θεαταί, αλλ' ὁπως ἐκπλαγησονται οὐ φιλόκαλοι γάρ, αλλὰ φιλόπλουτοί εἰσιν ι βάρβαροι. 6. τούτου δε ολοίκου ὀκάλλος οὐ κατὰ βαρβαρικούς τινας ὀφθαλμοὐς οὐδε κατὰ Περσικην ἀλαζονείαν η βασιλικὴν μεγαλαυχίαν οὐδε πένητος μόνον , αλλὰ εὐφυοὐ θεατο δεόμενον καιίτωμ εν Γίψει η κρίσις, αλλά τις και λογισμὸς επακολουθεῖ τοι βλεπομένοις τὸ γὰρ της τε μέρας προς τὸ κάλλιστον ἀποβλέπειν - κάλλιστον δὲ αὐτης και ποθεινό-

210쪽

τατον η ἀρχή - καὶ τονήλων περκυψαντα ευθυς πο- δέχεσθαι καὶ του φωτος ἐμπίπλασθαι ες κόρον ἀναπεπταμ .l9 με r 63υ τῶν θυμῶν, καθ ο καὶ τα ἱερὰ βλεποντα ἐποίουν