장음표시 사용
211쪽
αἰθρίαν. 9. τὰ μεν in ψηλὰ καὶ κορυφαι του ἐκουτυιάδε, Ομή00υ τινὰς δεόμενα ἐπαινέτ0υ , να αυτόν υ φώροφον ως τὀν λένης θάλαμον η αἰγλήεντα ς τονολυμπον εἴπ0ι τῖν ε ἄλλον κόσμον καὶ τὰ των τοίχων γράμματα καὶ των χρωμάτων τὰ κάλλη καὶ το ναργες ἐκάστου κω τὐ κριβε και το ἀληθες αρος φει και λειμῶνι δε ευανθει Σαλῶς ἀν 40 παραβαλειπι πλην παρ'
ὁσον μεν κεινα ἀπανθει και μαραίνεται, και ἀλλάττεται
και ποβάλλει τὰ κάλλος τουτὶ δε λεαρ ἀι διον καὶ λειμών ἀμάραντος καὶ τὼ ἄνθος θάνατ0ν τε μόνης της ὐφεως φαπτομένης και δρεπ0μένης τὸ δ λτων βλεπομένων. 10. τὰ δη τοσαυτα καὶ τ0ιαίτα τίς ου ἀν σθείη 96βλέπων η τίς ουκάν προθυμηθείη και παρὰ την δυναμιν ἐν αυτοι λέγειν εἰδὼς i σχιστ0νήν ἀπολειφθῆναι τῶν 09ωμένων ἐπαγωγότατον γάρ τι άψις τῶν καλῶν , υκ
ἐπ' ἀνθρώπων μόνον, ἀλλὰ και ππος δι0 ἀν ἐμαι
προς του πεδίου τὰ κάλλ0ς. 11. ὁ ὁ ταὼς 90 ἀρχομένου προς λειμῶνά τινα ἐλθών, ὁπότε και τὰ ἄνθη προ- εισιν υ ποθεινότερα μὰλλον, ἀλλὰ και λάν εἴποι τις ἀνθηρότερα και τὰς βαφὰς καθαρώτερα, τότε καὶ ουτος ἐκπετάσας τὰ πτερὰ καὶ ἀναδείξας τω λίω και την Ου0ὰν
212쪽
νεισα ἴστε, καν μη iπω ' τε, εἰ καὶ παντάπασιν πειρώτης καὶ ἀπειρόπλους τις i η , πάντως αν θελήσειε καὶ αὐτος εμβῆναι καὶ περιπλεῆσαι καὶ πολυ πο της γης ἀποσπάσαι καὶ μάλιστα ει βλέπ0 την μεν αἴραν κούφως πουριάζ0υσαν την ὀθόνην την ὁ ναον π90σηνῶς τε και λείως ἐπ' ἄκρων ρεμα διολισθάνουσαν των κυμάτων. 13. καὶ τοίνυν και ofδε of οἴκου το κάλλος ἱκανον καὶ πα909μῆσαι ες λόγους καὶ λεγοντα πεγεῖραι
επι λόγοις παρεληλυθα σπε ἀπ Γυγγ0 η Σειρῆνος τω κάλλει ἐλκόμενος ελπίδα υ μικμὰν ἐχωat. ει καὶ τέως ημῖν ἄμ00φ0ι σαν οἱ λόγοι, καλοῖς et τοὐς φανεῖσθαι καθάπερ σθῆτι καλτὶ κεκοσμημένους. 14. Ἐτερος δέ τις Ουκ γεννης λόγος, αλλὰ καὶ πάνυ γενναῖ0ς ῶς φησι, καὶ μεταξύ μου λέγοντος πέκ90υε
καὶ διακόπτειν πειρατ την ῆσιν και επειδὴ πεπαυμαι, οὐκ ἀληθη ταfτα λέγειν φησί με, λλα θαυμάζειν,
213쪽
ει φάσκοιμι ἐπιτηδειότερον ιναι προς λόγων πίδειξιν oi κου κάλλος γραφ' καὶ χρυσῶ κεκοσμημένοw αυτ γάρ 98 που τουναντίου ἀποβαίνειν μαλλον ε ει δοκει, αυτος παρελθὼν ὁ λόγος περ εαυτο καθάπερ εν δικασταῖς et μῖν εἰπάτω, ὁπη λυσιτελέστε0ον γεῖται τω λέγοντι ευ- τέλειαν οἴκου και ἀμορφίαν. μ0 μεν ἀκηκόατε δ λε- γοντος, στε υδεν δεομα δις περὶ των αυτῶν εἰπεῖν, ὁ δε παρελθὼν ὁ λεγετω κἀγὼ σιωπησομαι καὶ προς ολιγ ia cc υτω μεταστήσομαι. 15 Ἀνδρες τοίνυν ὁικασταί, φησὶν ὁ λόγ0ς ο μεν πρ0ειπών ρήτωρ πολλα καὶ μεγάλα τόνδε τον ἐκον ἐπρνεσε καὶ τ εαυτολλόγω ἐκόσμησεν,εγὼ δε τοσοίτου δέω ψόγον αυτοὐ διεξελεύσεσθαι. στεκαι τα π κείνου παραλελειμμένα προσθήσειν μοι δοκῶ ὁσω γὰρ αν ἡμῖν καλλίων φαίνηται, TOGωδε πεναντίος τῆ τ0υ λέγοντος χρεία δειχθήσεται. καὶ πρῶτόν γε πειδη γυναικῶν και κόσμου και χρυσου κεῖνος μνημόνευσε, κἀμοὶ πιτρέψατε χρήσασθαι τω παραδείγματι φημὶ γὰροόν και γυναιξὶ καλαῖς οὐχ ὁπως συλλαμβάνειν ς' εὐ-μ09φότερ0ν, αλλὰ και ἐναντιουσθαι τον κόσμον Ο πολύν, πόταν των ἐντυγχανόντων καστος πῖ os χρυσοεκα τῶν λίθων των πολυτελῶν ἐκπλαγεὶς ἀντι τοf
κότως παρορωμένη διὰ τον κόσμ0ν , ου αγόντων σχο 199λην ἐπαινειν αὐτην τῶν θεατῶν, αλλα πάρεργ0 αυτῆς ποιουμένων την θέαν 16 δπερ ανάγκη, ιμαι, παθειν και τον εν ούτω καλοῖς ἔργ0ις λόγους δεικνύοντα λανθάνει γαλεν τω μεγέθει τῶν καλῶν τυ λεχθεν κα ἀμαυ- ροῆται καὶ συνα9πάζεται, καθαπερ ει λύχνον τις ει πυρ-καῶν μεγάλην φέρων μι α λλοι η μύρμηκα ἐπ' ἐλέφαντος
216쪽
καὶ προσετι μην καὶ την φωνην αυτην επιτα9άττεται νουτως ευφών καὶ χήεντι οἴκω λεγω ντιφθέγγεταιγα και αντιφωνεῖ και αντιλέγει. ἀλλον δε επικαλυπτει την βοήν. io ν τι και σάλπιγα δ9α ον αυλόν, ει συναυλοῖεν Ους κελευστα η θάλαττα, πόταν προς κόματος χον ἐπάδειν τε εἰρεσία θελωσιν ' πικρατεῖ γαρ μεγαλοφωνία και κατασιωπὰ τλῆττον 17. G μην κύ- κεῖνο, περ ἐφη Ἀντίδικος ως ἄρα ἐπεγείρει καλὰς Oικος του λέγοντα και προθυμότερον πα9ασκευάζει, μοὶ δοκεῖ O εναντίου ποιεῖν εκπλήττει γα και φοβεῖ καιτον λογισμον διαταράττει και δειλότερον εργα ζεται ἐν- 4 υμουμενον ως πάντων ἐστὶν αἱ σχιστον εν et μόρφω χωρίω μ ομοίους φαίνεσθαι τους λόγους ελέγχων γαμουτός γε ὁ φανερωτατος, σπελαν εἴ τις πανοπλίαν καλὴν ἐνδῶς πειτα φεύγοι, προ των ἄλλων ἐπισημότερος ων δειλὸς απὸ τωνίπλων τουτο δε μοι δοκεῖ λογισάμε- 200 νος καὶ ὁ του μήρου ρήτωρ κεῖνο ευμ 09φίας λάχιστον 9οντίσαι, μῆλλον δε και παντελῶς ἄζδρι φωτι αυτὸν ἀπεικάσαι, να αὐτω παραδοξότε00ν φαίνητα των λόγων το κάλλος πιτης πρὸς τὀ ἀμορφότε90ν ἐς ετάσεως. ἀλλως τε,νάγκη πὰσα και την of λέγοντος αυτου διώ- νοιαν σχολεισθαι περ την θέαν καὶ της 90ντίδος ὀακριβες ἐκλυειν της ὁ ψεως ἐπικρατουσης και πρός αυτην καλουσVς καὶ τω λόγω προσέχειν ου ἐώσης. στε τίς
μηχανὴ, ουχὶ πάντως ἐλαττον ἐμεῖν αυτ ἰν της ψυχῆς διατμιβουσης περὶ τὰν των ὁρωμένων ἐπαινον 18. ἐῶ
γα λέγειν τι και ι παρόντες αυτοι και πρὸς την ἀκμόασιν παμειλημμένοι ἐπειδὰν εις τοιοίτου ἐκον πα0έλθωσιν. αντὶ κροατῶν θεαταὶ καθίστανται. καὶ ουνούτω
τις λέγων ἐστίν. στε ἀποσπασαι την διάνοιαν αυτον
απὸ της θέας, ἀλλ' si εκαστος ἐπειδὰν μόνον πεμβρὶ
217쪽
τον ουδόν, ἀθρόω τω κάλλει περιχυθώς λόγων μεν ἐκείνων η ἀκροάσεως ἀλλ' et δε την ἀρχην ,ἀωντι εοικεν, ' 'ὁλος δε προ τοῖς ὁρωμενοις στίν - εἰ μη τυχοι τις παν τελῶς τυφλὸς ων η εν νυκτὶ σπερ η ξ Ἀρείου πάγου βουλη ποιοῖτο την ἀκρόασιν 19 δτι γαρ υκ ἀξtόμαχον λόγων ἰσχυς ὁ φει ἀνταγωνισασθαι καὶ ὁ Σειρήνων μίθος παρατεθεὶς τω περὶ των Γοργόνων διδάξειεν αν κεῖ- 20 lναι μεν γαρ κήλουν του παραπλεοντας μελωδοὐσαι και κολακεέουσαι τοῖς ασμασι καὶ καταπλεύσαντας επὶ πολυκατεῖχον. και ὁλως το εργον αυτῶν δειτό τινος διατριβῆς, καί πού τις αὐτὰς καὶ παρεπλευσε καὶ του μέλους παμήκουσε του τῶν Γοργόνων κάλλος ἄτε βιαιότατόν τε ὁ και τοι καιριωτάτοις της ψυχῆς μιλos ευθὐς ἐξίστη τους ἰδόντας καὶ ἀφωνους ποίει, ως δε ὁ μfθος βούλεται και λέγεται λίθινοι ἐγίγνοντο ἀπὸ θαέματος. ῶστε και ν περ οὐ ταὼ λόγον εἶπε προς-μὰς μικρὸν ἐμπροσθεν, περ ἐμαυτoscii μῆσθαι νομίζω ' και γαρ εχεμνου ν τῆ ὁ φει υκ εν ῆ φωνῆ το τερπνόν. και εἴ γέ τις παραστησάμενος την ἀηδόνα- τον κύκνον αδειν κε- λεέοι, μεταξὐ δε αδόντων παραδείξειε τον ταὼ σιωπῶντα ευ ἰδ' τι ἐπ' ἐκεῖνον μεταβήσεται η ψυχὴ μακμὰ χαίρειν φράσασα τοις κείνων σμασιν οὐτως ἄμαχόντι ἐοικεν ἐναι η δ ἔψεως qδονή. 20. και εγωγε, εἰ βου- λεσθε - μάρτυμα μῖν παραστήσομαι σοφὰν ἄνδρα , ς αὐτίκα μοι μαρτυρήσει, πολῶ ἐπικρατέστερά ἐστι των ἀκουουbένων τα ορώμενα καί μοι σὴ δτο κῆρυξ προς-
κάλει αυτὀ Dρόδοτον Λύξου λικαρνασόθεν κἀπειδὴ καλῶς ποιῶν ὐπήκουσε, μαρτυρείτω παρελθών ἀναδέ- 202ξασθε δε αυτὸν γαστι προ υμῆς λέγοντα σπερ αὐτωεθος. ληθέα τάδε ὁ λόγος μιν ἄνδρες δικασταί, μυθέεται καί οἱ πείσεσθε ὁσα αν ori τουτέων πέρι ὀψινακοῆς προτιμέω τα γαρ τυγχάνει ἐόντα ἀπιστότερα
218쪽
Oφθαλμῶν ἀκουετε του μάρτυρος α φησιν, ως τυ π9ῶτα τη όψει ὰπoJεδωκεν εἰκότως ταμεν γὰρ επεα πτερόεντά ἐστι καὶ Oiχεται, αμα τω προελθεῖν ἀποπτάμενα η ετων ρωμένων τερψις ἀεὶ παρεστῶσα καὶ παραμένουσα πάντως τον θεατὴν πάγεται. 21. πῶς υν υ χαλεπος τω λέγοντι ἀνταγωνιστὴς iκος Ουτω καλος καὶ περίβλεπτολῶν μὰλλον δε το μέγιστον Ουθέπω ζμί' υμεῖς γὰρ αυτοὶ οἱ δικασταὶ καὶ μεταξυ λεγόντων μῶν ς τηνοροφὴν ἀπεβλεπετε καὶ τους τοίχ0υς ἐθαυμάζετε καὶ τας γραφὰς εξητάζετε προς ἐκαύτην ὰποστρεφόμενοι καὶ μηδεν αἰσχυνθλητε συγγνώμη γά9, i τι άνθρώπινον πεπόνθατε ἀλλως τε καὶ προς οὐτω καλα καὶ ποικίλας τὰς ποθεσεις της γὰρ τέχνης το ἀκριβε και η ιστορίας μετὰ του ρχαίου λώφέλιμον ἐπαγωγον γαληθῶς - πεπαιδευμένων θεατῶν δεόμενον. και να μηπάντα ἐκεῖσε ἀπ0βλέπητε μῆς πολιπόντες, φέρε ως Oiον τε γράψωμαι αυτ υμιν ω λόγω ' σθη σεσθε γάρ, 203 iμαι, ἀκ0ύοντες, και ρῶντες θαυμάζετε. καὶ σως αν με καὶ ι αυτ ἐπαινέσαιτε και του αντιοίκου προτιμήσαιτε, ως η και αυτοs ἐπιδείξαντος καὶ διπλασιάσαντος ἡμῖν την δονήν. το χαλεπον ὁ τοὐ τολμηματος 9ῆτε, ἄνευ χ9ωματων και σχημάτων και τόπου συστησασθαι
τοσαίτας εἰκόνας ψιλη γάρ τις η γραφη τῶν λόγων. 22. εν δεξιὰ μεν ουν εἰσιόντι υργολικῶ μύθω ναμ μικται πάθος ιδ ι0πικόν, ὁ Περσεί τ κῆτος φονεύει καὶ την Ἀνδρομέδαν καθαιρεί, καὶ μετὰ μικρὰν γα μήσει καὶ ἄπεισεν αὐτην ἄγω πάρεργον τοίτο της ἐπὶ Γ09-γόνας πτήσεως εν βραχεῖ ὁ π0λλὰ ὁ τεχνίτης ἐμιμήσατο,αιδῶ π&ρθένου καὶ φόβον ἐπισκοπεῖ γὰρ μάχην ἄνωθενε της πέτρας καὶ νεανίου τόλμαν ἐρωτικην και θηρίου ὁ ψιν ἀπρόσμαχον και το μεν ἐπεισι πεφ9ικῖς ταῖς ακάνθαις καὶ δεδιττόμενον τω χάσματι. o Περσευς δε τη λαιὰ
219쪽
ὀπη φυγωσι περιβλέπουσι σεμνῖν δε τι ὁ γραφευς ἐπενόησε το μεν σεβες της ἐπιχειρήσεως δείξας μόνον καὶ ς δη πεπραγμένον παραδραμών. εμβραδυνοντας δε τυυς νεανίσκους εργασάμενος τι του μοιχο φόνω. 24. μετὰ δε ofτο θεός ἐστιν εἴμορφος καὶ μειράκιον ωραῖον, ἔρωτικη τις παιδιά ὁ Βράγχ0ς ἐπὶ πέτρας καθεζόμενος ἀνέχει λαγῶν και προσπαίζει τον κύνα, ὁ δε πηδησομένω 20bλικεν ἐπ αυτόν ἐς το ψος, καὶ Ἀπόλλων παρεστὼς μει- δι τερπόμενος ἀμφοῖν κα τω παιδὶ παίζοντι καὶ πειρωμένω τω κυνί. 25. ἐπὶ δε τ0sτ0ις ὁ Περσεῖς πάλιν ταπ00 0s κήτους ἐκεῖνα τολμῶν και η Μέδουσα τεμν0μένη την κεφαλην καὶ θηνὰ σκέπουσα τον Περσέα ὁ δε την Σεν τόλμαν εἰ9γασται, τυ δε ἔργον ούχ ἐώρακέ πω, ἀλλ' ἐπὶ της ἀσπίδ0 της Γοργόνος την ικόνα Oiδε γα τοπρόστιμ0ν της ληθos ὁψεως. 26. κατὰ ε τον μέσου τοῖχ0ν ἄνω τις ἀντίθυρυς θηνὰς ναῖς πεποίηται, ηθεῖς λίθου λευκοῶ, το σχῆμα ου πολεμιστήρι0ν, ἀλλ' οἱον αν γένοιτο εἰρήνην ἀγούσης θεου πολεμικῆς 27. ιτα 206μετὰ ταύτην ἄλλη θηνὰ, ου λίθος αυτη γε, αλλὰ γραφηπάλιμ μαιστος αὐτην διώκει ἐρῶν, η δε φεύγει, κάκ
220쪽
νων ' ἐλέγχεται δε μως τω βρέφει Παλαμήδης γὰρ ὁ
του Ναυπλίου συνεὶς το γιγνόμενον ἀρπάσας τον TV-λέμαχον απειλε φονευειν π9όκωπον ἔχων το ςίφος, και προς την της μανίας πόκρισιν οργὴν και Oύτος ἀνθυποκρίνεται. ὁ δε υδυσσευς προ τυν φόβον Ofτον σωφρονεῖ και πατὴ γίγνεται και λύει την πόκ9ισιν.20 31. στάτη θεοὶ μήθεια γέγραπται τω ζηλω διακαής, τὼ παιδε ποβλέπουσα καί τι δεινον ενν00fσα ἔχει γοῆνηθη το ξίφος, τὼ ὁ 'Ἀθλίω καθῆσθον γελῶντε μηθεν των μελλόντων εἰθότε, καὶ ταfτα ὁρῶντε το ξίφος εν ταῖν χεροῖν. 32. ταίτα πάντα, Ἀνθ ρες δικασταί, ου os ἀτεοπως πάγει μεν ον ἀκροατὴν καὶ προς τὴν θέαν πο- στρέφει μόνον ὁ καταλείπει τον λέγοντci; καὶ ἔγωγε διεξῆλθον αυτά, οὐχ να τον ἀντίδικον τολμηρον πο- λαβόντες καὶ θρασύν. ει τοῖς Οὐτω δυσκόλοις αυτονεκὼν φέρων πέβαλε, καταγνῶτε και μισήσητε και επὶ τῶ ι λόγων ἐγκαταλίπητε, ολ ῖνα μὰλλον αfτω συναγωνίσησθε και Oiόν τε καταμυοντες ἀκούητε των λεγομένων λογιζόμενοι os πράγματος τὴν δυσχέρειαw μόλις γὰ9 ν ουτ δυνηθείη ου δικασταῖς, ὰλλὰ συναγωνισταῖς μῖν χρησάμενος μὴ παντάπασιν αναξιος της τουοῖκου πολυτελείας νομισθῆναι. ει θε περ αντιδίκου ταὐτα δεομαι, μὴ θαυμάσητε ' υπ0 γὰρ os o Oiκον