Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

161쪽

1. υ μυῖα εστ μεν ου το σμικρότατον των ρνεων, οσο εμπίσι και κώνωψι καὶ τοῖς ἔτι λεπτοτεροι, παραβάλλειν, ἀλλα τοσουτον κείνων μεγέθει προυχει σον

αυτ μελίττης ἀπολείπεται. ἐπτέρωται δε υ κατὰ τὰ αυτὰ τ0ις ἄλλοις, τυις εν ὰπανταχόθεν κομὰν του σώματος, τοῖς δε κυπτέροις χρῆσθαι αλλὰ κατὰ τὰς ακρίδας και τέττιγας και μελίττας ἐστιν μενόπτερος, ο 92σοίτον ἀπαλώτερα χουσα τὰ πτερὰ οσον της Ἐλληνικῆς

2. ἡ δε πτῆσις υτε κατὰ τὰς νυκτερίδας εἰρεσία συνεχειτων πτερῶν ἴτε κατὰ τὰς ακρίδας μετὰ πηδήματος ουθὲως ο σφῆκες μετὰ ροιζήματος, ἀλλ' εὐκαμπὴς προς ο tἀν μέρος 9μήσs του ἀεμος. και μην κακειν πρόσεστιν αὐτri, o μη καθ' ουχίαν, ἀλλὰ μετ δῆς πέτεσθαι oi καπηνοίς ῖα κωνώπων καὶ ἐμπίδων, οὐδε το βαρύβρομον τῶν μελιττῶν των σφηκῶν το φοβερον καὶ ἀπειλητικον ἐνδεικνυμένn, αλλὰ τοσοίτον εστ λιγυρωτερα, οσον σάλπιγγ0 και κυμβάλων αὐλοι μελιχρότε0οι. 3. τοδε ἄλλο σῶμα ἡ μεν κεφαλὴ λεπτότατα τω αὐχένι συνέχεται καὶ στιν υπεριάγωγος, ου συμπεφυκυῖα ως τῶν ἀκρίδωw φθαλμοὶ δε προπαγεῖς, πολυ του κέρα- τος ἔχοντες στέρνον εὐπαγές, καὶ ἐκπεφύκασιν αὐτ1 οἱ πόδες ου κατὰ του σφῆκας πάνυ ἐσφιγμέν0ι. ἡ γαστὴρ 93 δὲ χυρωται καὶ αὐτη καὶ θώρακι ἐοικε ζώνας πλατείας καὶ φολίδας ἔχουσα. αμύνεται μέντοι οὐ κατὰ τοὐρροπύγιον ως σφὴξ και μέλιττα, ἀλλὰ τω στόματι και τὴπ90βοσκίδι, ν κατὰ τὰ αυτὰ τοις λέφασι και αυτὴ ἔχουσα

162쪽

προνομευε τε καὶ ἐπιλαμβάνεται και π9Oσφυσα κατέχει, κοτυληδόr ι κατὰ το κ9ον ἐοικυῖαν. εκ δε αυτῆς δους προκυπτει - κεντουσα πίνει του σῖματος ' πίνει μεν γαρκαι γάλακτος, δυχ αυτύ si το αἷμα ου μετὰ μεγαλης οδόνης των κεντουμένων ἐξάπους δε ουσα τοῖς μεν τέτταρσι βαδίζει μόνοις, τ0ις ε 90σθλις δυσὶν σα καὶ χερσὶ χρηται. δοις αν υν αυτην επὶ τεττάρων βεβηκυιαν ἔχουσάν τι εν ταῖν χε90D μετίωμον δώδιμον ανθρωπίνως πάνυ και καθ' ημῆς. 4. γίνεται ἡ Ου ευθυς τοιαυτη, αλλὰ σκώλζξ 0 9ῶτον τοι ἐξ νθρώπων ἄλλων ζώων αποθανόντων ' ἐτα κατ λίγον πόδας τε ἔκ- φέρει και φυε τὰ πτερὰ και εξ εμπετο ορνε0ν γίνεται, και κυοφορεῖ δε καὶ π0τίκτε σκώληκα μικρον την μυῖαν Μ στερ0ν σύντ00φ0 δε ἀνθρώποις πάρχουσα καὶ ὁμοδίαιτος και μοτράπεζος απάντων γεsεται πλην λαλwθάνατος γὰρ et τὴ of το πιεῖν. και με,τοι κύμορος οὐσα - πάνυ γὰρ ες στενὰν ο βίος αυτῆς συμμεμέτρη ται - τω φωτὶ χαί9ει μάλιστα καν τούτω πολιτεύεται ' νυκτος δε εἰρήνην ἄγει καὶ ἴτε πέτεται ἴτε ἄδει, αλλ' ὐπέπτηχε και ηοεμεῖ. 5. σύνεσιν δε υ μικρὰν αυτῆς ειπεῖν ἔχω, πόταν τον επίβουλον και πολέμιον αυτὴ τον

σαγηνευθεῖσα και περιπεσουσα ταῖς του θηρίου πλεκτά-

ναις την μεν γὰ0 ἀνδρείαν καὶ την ἀλκὴν αυτῆς οὐχ ημῆς χρὴ λέγειν Ἀλύ ὁ μεγαλοφωνότατος των ποιητῶν υμηρος τυν ἄριστον τῶν ρώων ἐπαινέσαι ζητῶν υ95 λεοι τι mos δάλει η si τὴν ὰλκην αυτου εικάζει, αλλὰ τωθάρσει τῆς μυίας και τω ἀτρεστω καὶ λιπαμεῖ τῆς πιχειρήσεως ουδε γὰρ θράσος αλλὰ θάρσος φησὶν αυτῆ προς-εῖναι καὶ γὰ0 εἰργομένη, φησίν, δμως Ου αφίσταται, αλλ ἐφίεται του δήγματος. o ἴτω θε πάνυ παινεῖ at

163쪽

ὰνθρώπου δέρμα μόνον, λλα καὶ β00 καὶ ππου, καιελέφαντα λυπεῖ ες τὰς ρυτίδας αὐτολπαρεισδυομένη καιτ αυτῆς π90 νομαία κατὰ λόγον οὐ μεγέθους μέσσουσα μίξεως δε καὶ ἀφροδισίων καὶ γάμων π0λλὴ αὐταῖς η λευθερία, και ἄρρην ου κατὰ τους ὰλεκτρυόνας

ἐπιβὰς ε ἰθὴς ἀπεπήδησεν, ὰλλ' ποχεῖται τn θηλεία ἐπιπολύ , κὰκείνη φέ9ει τον νυμφίον, και συμπέτονται τηνἐναέριον ἐκείνην μῖξιν ρ πτησει μη διαφθείρουσαι ἀποτμηθεισα δε την κεφαλην μυῖα ἐπὶ πολυ ζη τω ἄλλω σωματι και ἔμπνους ἐστίν. . ο ὲ μέγιστον εν u φύσει αυ- τῶν πάρχει, τουτο δη βοέλομαι εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖο Πλάτων μόνον αυτ παριδεῖν ν τω περι ψυχῆς κώ ἀθανασίας αυτῆς λόγω ἀποθανοῆσα γὰρ μυῖα τέφρας ἐπιχυθείσης ἀνίσταται και παλιγγενεσία τις αὐτ και βίος ἄλλ0 εξ υπαρχῆς γίνεται,. ακριβῶς πεπεῖσθαι πάντας, ὁτι κἀκείνων θάνατός ἐστιν η ψυχή. ει γε και ἀπελ-

θοὐσα πανί9χεται πάλιν και γνωρίζει και ἐπανίστησι τοσῶμα και πέτεσθαι την μυῖαν ποιεῖ, καὶ παληθεύει τον

164쪽

τράπεζα καὶ γαρ ἐγες αὐτd μέλγονται, καὶ η μελιττα ου ηκιστα μυίαις καὶ ἀνθρώποις εργάζεται, καὶ ι ὀψοποιοὶ ταυτὶ τα ψα δύνουσι, καὶ βασ/λεων αυτῶν προ- γευεται και ταις τραπεζαις εμπεριπατουσα συνεστιῆταιαυτοῖς καὶ συναπολαυε πάντων. . νεοττιὰν ὁ η καλιὰν

ου ἐν τόπω κατεστησατο. αλλὰ πλάνητα την πτῆσιν κατὰ τους Σκύθας ἐπανr 9ημενη, ὁ που αν τυχὶ υπὸ τῆς

νυκτὀ καταληφθεῖσα, ἐκεῖ καὶ στίαν καὶ υνην ποιεῖται. πὀ κότω μεντοι, γεφην, Ουδεν εργάζεetα ουθε ἀξιοῖ λανθάνειν τι πράττουσα. υθε γεῖται τι αἰGχρον ποιεῖν, ο ν φωτὶ δ9ώμενον αἰσχυνε αυτήν. L . φησὶ θε Ῥοπος καὶ ἄνθρωπόν τινα Μυῖαν το ἀρχαιον γενέσθαι πάνυ καλήν, λάλον μέντοι γε και στωμύλην καὶ

δικήν, και ἀντερασθῆναί γε τη Σελήνη κατὰ τ αυτὀ

χ φθονεῖν μεμνημένην τι το Ἐνδυμίωνος, και μάλιστα τ0ις νέοις καὶ kπαλοῖς καὶ τ dῆγμα ε αὐτο καὶ η τουαιματος πιθυμία υκ ἀγριότητος, αλλ' ἔρωτος εστ σημεῖον καὶ φιλανθρωπίας ως γὰρ υνατον ἀπολαυε και του κάλλους τι ἀπανθίζεται. 11. ἐγένετο κατὰ Ου παλαι0ὐ και γυνή τις butar et uo αυτὴ ποιητρια, πάνυ καληκα σοφή, καὶ ἄλλη ταίρα των ττικῶν πιφανής, περὶ ης καὶ ὁ κωμικος ποιητὴς ἐφη, η υῖα ' dακνεν αυτον ἄχρι της καρδίας οὐτως ουδε η κωμικη χάρις ἀπηξίωσεν υδε απέκλεισε της σκηνῆς το της μυίας ἴνἀμα. υd O γονεῖς θοοίντο τὰς θυγατέρας ουτω καλοίντες. μεν γὰρ τραγωοίο

165쪽

καὶ συν εγάλω ἐπαίνω μεμνηται της μυίας, ῶς εν ου-

τοις,

δεινόν γε την μεν μυῖαν ἀλκίμω σθενειαηδὰν ἐπ' ἀνδρῶν σώμαθ', ς πλησθ si φόνου, ανδρας ὁ οπλίτας πολέμιον ταρβεῖν δόρυ.πολλὰ αν iχον εἰπεῖν καὶ περὶ Μυίας της Πυθαγορικῆς,

εἰ μη γνώριμος η απασιν η κατ αυτην στορία. 12. Gνονται δε καὶ μεγιGταί τινες μυῖαι, ας στρατιώτιδας ι πολλοὶ καλουσιν, Dd κυνας, τραχυταται τον βόμβον καὶ την πτῆσιν κυταται, αῖ γε καὶ μακροβιώταταί εἰσι και του χειμῶνος λου ἄσιτοι διακαρτερουσιν πεπτηχυῖαι τοι ο0όφοις μάλιστα εφ' ν κἀκεῖνο θαυμάζειν 99αξιον, ὁτι αμφότερα, και τα θηλειῶν καὶ τα ἀρρενων, δρῶσι βαίνοντες εν ω μερει κατὰ τον μου και φροδίτης παῖδα τον μικτὸν την φυσιν καὶ διττὼν το κάλλος. πολλὰ ' τι χων ειπεῖν καταπαυσω τον λόγον, μη καὶὁ0ξω κατὰ την παροιμίαν λέφαντα ἔκ μυίας ποιεῖν.

I. Καὶ μην ναντίον ἐστιν υ ἐθέλεις o νυν ποιεῖς' οἴει μεν γὰρ ν παιδεία και αυτὸς εἶναί τις δόξειν σπουδη συνωνουμενος τὰ κάλλιστα τῶν βιβλίων το δε σοι πε0ὶ τὰ κάτω χωρεῖ καὶ λεγχος γίνεται της ἀπαιδευσίας πως τοίτο μάλιστα δε ουδ τὰ κάλλισταίνη, αλλὰ πιστευεις τοι ἁ ετυχεν ἐπαινουσι καὶ ερμαιον ει τῶν τοιαfτα επιψευδομένων τοι βιβλίοις καὶ θησαυρὸς τοιμος τοις κα- πηλοις αυτῶν η πόθεν γάρ σοι θιαγνῶναι δυνατόν, τίνα

166쪽

140 MOTRIA NOT

μεν παλαια καὶ πολλο λαζια, τίνα δε αὐλα και αλλως σαπρά , ει μη τω διαβεβρῶσθαι καὶ κατακεκόφθαι αυτὰ τεκμαίροιο καὶ συμβουλους του σεας επὶ την ξετασιB

θαυμάσιε, os κτήματος et τε εἰδότι το κάλλος αυτῶν ουτε χρησομενω ποτε et δεν μὰλλον η τυφλος αν τις ἀπολαυσειε κάλλους παιδικῶπι, συ δε νεωγμένοις μεν τ0ῖς ὀφθαλμοῖς ορὰς τα βιβλία και ν Αία κατακόρως, καὶ αναγινώσκεις ἔνια πάνυ πιτρεχων φθάνοντος os φθαλ- μοετο στόμα ουδέπω δε ofτο χοι ἱκανόν. ν η ιδ λὶς την ἀμετην καὶ κακίαν ἐκάστου των όγγεγραμμένων καὶ συνwς οστις μεν ο os συμπασι, τίς δε η τάξις των ὀνο-

ἀπηκρίβωται και σα κίβοηλα και νόθα καὶ π&ρακεκομ- μενα. 3. τρουν φης και αὐτα μη μαθὼν μῖν εἰδέναι; πόθεν, ε μή ποτε παρὰ των Μουσῶν κλῶνα δάφνης καθάπερ ὁ ποιμὴν κεῖνος ἐπιβών Us κῶνα μεν γάρ. να

διατμίβειν αἱ θεαὶ λέγονται, ουὁε κηκοας ἐμαί ποτεουδε τοιαύτας διατριβὰς μω εν παισὶν ποtos σοὶ καιμεμνῆσθαι Mουσῶν ἀνόσιον ἐκεῖναι γα ποιμένι μενου αν κνησαν φανηναι σκληρῶ νδρὶ και δασεῖ κώπολυν τον λ/ον επὶ τω σώματι εμφαίνοντι οῖ δε σοὶ - καί μοι προς της Λιβανίτιδος ἄφες ε τω παρόντι τομὴ σύμπαντα σαφῶς εἰπεῖν - ουδ εγγυς γενέσθαι ποταν ευ οἶδ οτι κατηξίωσαν, ἀλλ' ἀντι της δάφνης μυρίκλὶαν η και μαλάχης φυλλοις μαστιγοῆσαι πήλλαξαν αντον τοιοfτον, ως μὴ μιῆναι μήτε τον υλμειον μήτε τὴν 102 os Ἱππου κρήνην ἄπερ ὴ ποιμνίοις διψῶσιν η ποιμέ

167쪽

πάντα κεινα ἀναδραμεῖσθαι νυν ελπίζεις ω τὰσθαι

πολλὰ βιβλία κατὰ δ' ταίτα εχ ξυλλαβῶν κεῖνα τὰ του υλὶμοσθένους, σα I χει9ι si αυτ0bi ρήτωρ γραφε, καὶ τὰ οὐ Θουκυδίδου ὁσα παρὰ os AquOσθενους καιαυτὰ ὀκτάκις μεταγεγραμμένα ευρέθη καλῶς, πανταεκεῖνα, σα ὁ Συλλας Ἀθήνηθεν εις Ιταλίαν ξέπεμψε,

τί αν πλέον εὐτούτου ει παιδείαν κτήσαιο καν πο-

βαλλόμενος αυτ επικαθεύδri η ξυγκολλήσας καὶ περιβαλόμενος περινοστχὶς πίθηκος γὰρ ὁ πίθηκος, ἡ παροιμία φησί, καν χρύσεα ἔχη σύμβολα και συ τοίνυν βιβλίον μεν ἔχεις εν κ χειρι καὶ ἀναγινώσκεις αεί, των δε ἀναγινωσκομένων ἐσθα ουδέν, ἀλλ' ονος λύρας ἀκούεις κινῶν τὰ τα. ως εἴ γε τυ κεκτησθαι τὰ βιβλία καὶ πεπαιδευμένον ἀπέφαινε τον ἔχοντα, πολλο αν ἀλη- 103θῶς o κτῆμα ν ἄξιον καὶ μόνων μῶν τῶν πλουσίων, εἰ σπερ ε ἀγορὰς ν πρίασθαι τους πένητας μῆς υπερβάλλοντας. τίς δε τοῖς ἐμπόροις καὶ τ0ῖς βιβλιοκα πηλοις ήρισεν αν περὶ παιδείας τοσαὐτα βιβλία ἔχουσι καὶ πωλοίσιν; αλλ' εἴ γε διελέγχειν ἐθέλεις, ψει μηδ' κείνους πολύ σου τὰ ς παιδείαν ἀμείνους, αλλὰ βαρβάρους μεν την φωνὴν ῶσπερ σύ, αξυνέτους δε τὴ γνώσει, λυς

εἰκ0ς εἶναι τους μηδεν τῶν καλῶν καὶ αἰσχρῶν καθεωρακότας καίτοι συ με δύ04 τρία παρ' αυτῶν κείνων

πριάμενος ἔχεις, οἱ δε νυκτωρ καὶ μεθ' ἡμέραν διὰ χειρος ἔχουσιν αυτά. 5. τίνος os αγαθοs νὴ ταμα ει μη και τὰς ἀποθήκας αὐτὰς τῶν βιβλίων γῆ πεπαιδευ-

σθαι τοσαῶτα περιεχούσας παλαιῶν ανδρῶν ξυγγράμ-uατα καί μοι, ει δοκεῖ, Ἀπόκριναι μὰλλον δέ, ἐπεὶ

168쪽

δοκεῖ ὰρ ῶν πιδείξασθαί τι ἔργον τοξότου ἄξιον ἀνένευσας καὶ τουτο κατὰ ταυτὰ δη και ὁ κυβερνῆν υκ εἰδὼς καὶ ιππεύειν μη μεμελετηκὼς εἰ ὁ μεν ναον παρα- βοι τοι πῆσι και ει κάλλος AH εἰς ἀσφάλειαν κάλλιστα ξειργασμενην , ὁ δείππον κτήσαιτο ηδον η κενταυοίδην η κοππαφόρον ελεγχοιτο ἄν, ἐμαι - κάτερος ου εἰδὼς ο τ χοήσαιτο κατέρω ἐπινεύεις καὶ Ofτο; πείθου δη καὶ τουτό μοι ἐπίνευσον ει τις σπε συἀπαίδευτ0 ἀν ν0ῖτο πολλὰ βιβλία ου σκώμματα υτ0ς εἰς ἀπαιδευσίαν καθ' εαυτολεκφέρει τίύκνεῖς καὶ τουτο

φθέγγεται, τί κυνὶ και βαλανείω 6. καὶ ἐγενετό τις υπρο πολλ0λεν Ἀσία πλουσιος ἀνηλε συμφορῆς ἀποτμηθεὶς τους πόδας ἀμφοτέρους απλκ9s0υς. ἐμαι, ἀπο- σαπεντας, πειδή ποτε διὰ χιόνος δ0ιπορῆσαι ξυνεβηαυτῶ Osτος τοίνυν τουτ μεν λεεινὰν πεπόνθει καὶ θεραπεύων την δυστυχίαν ξυλίνους πόδας πεποίητο, καὶ

τουτους ποδούμεν0ς βάδιζεν ἐπιστηριζόμενος ἄμα τοῖς

οἰκέταις ' κεῖνο δε γελοῖον ἐποίει. κρηπῖδας γὰ9 καλλίστας ἐωνεῖτο νεοτμήτους αεί, και την πλείστην πραγματείαν πε9 ταύτας εἶχεν, ω καλλίστοις ποδήμασι κε-

169쪽

κοσμημένα εἴη αυτ ταβυλα, ο πόδες δή ου ταυτὰ όν καὶ συ ποιεῖς χωλην μεν εχων καὶ συκίνην Vν γνώμην,ώνουμενος δε χρυσους εμβάτας, ἐς μόλις αν τις καὶ ἀρτίπους ἐμπεριπατήσειεm, T. ἐπεὶ δὲ ν τοῖς αλλοις καὶ 106tὀν υμηρον ἐπρίω πολλάκις, ἀναγνώτω σοί τις αυτου

βῶν την δευτέραν τῆς Iλιάδος α φωδίαν , ης τὰ μεναλλα μη ζετάζειw ουδεν γαρ αυτῶν προς σέ πεποίηται δε τις αυτ δημηγορῶν παγγέλοιος ανθρωπος, διάστροφος το σῶμα καὶ λελωβημενος. κεῖνος τοίνυν ὁ Θερσίτης ο 0ιοῆτος εἰ λαβοι την χιλλέως πανοπλίαν. οἴειοτι αυτίκα δια τοίτο καὶ καλὰς αμα καὶ σχυρὼς αν γε-

ροπαιον μηδε φεθειν επὶ των Δμων την μελίαν δυνάμενος ουπιαν εἴποις ἀλλα καὶ γελωτα αν ὀφλισκάνοι χωλεύων πὸ η ἀσπίδι και επὶ στόμα καταπίπτων υπῖ τοὐβάρους και πῖ τω κράνει - πότε ἀνανευσειε, δεικνῖς τους παραβλῶπας κείνους αυτOs φθαλμοὐ και τον θώρακα παίρων τω τολμεταφρενου κυρτώματι καὶ τὰς κνημιδας επισυρόμενος καὶ ἀλως αἰσχυνων αμφοτερους και τον δημιουργὸν αυτῶν καὶ ὀν δεσπότην. o αυτ λδ 10 και συ πάσχων οὐνομῆς, πόταν το μεν βιβλων ν si ιμ εχης πάγκαλον πορφυρῶν μεν εχον την διφθε αν,

ρίζων και καταισχυνων και διαστοεφων, υπωμεν των πεπαιδευμενων καταγελώμενος, πὰ ε των ξυνόντων σοι κολάκων παινούμενος, oi και αὐτοὶ π90 αλληλους

επιστρεφόμενοι γελῶσι τὰ πολλά; . θελω ofν Gοι διηγησασθαί τι Πυθοῖ γενόμενοπι αμαντῖνος μάγγελος

τουνομα των ου ἀφανῶν ν τω Τάραντι πεθύμησε νικησαι Πύθια τα μεν οὐν της γυμνῆς γωνίας αὐτίκα

170쪽

φοῖς τυις τε ἄλλοις λαμπρὰς καὶ δ καὶ ἐσθῆτα χρυσόπαστον ποιVσάμενος καὶ στέφανον δάφνης χρυσῆς κάλ- 108 λιστον. ως αντὶ καρπο της άφνης σμαράγ00υς εἶναι

τ0υ δέοντος ἐμπεσών τῆ κιθάρα. δειν δε ἄρχεται πό- μουσόν τι καὶ λεπτόν, στε γέλωτα με παρὰ πάντων γενέσθαι των θεατῶν, τους θλοθέτας ιε γανακτήσαντας επὶ τὴ τόλμi μαστιγώσαντας αυτὸν ἐκβαλειν του θεάτρου τεπε και γελοιότατος φθη do κ9sων ο χρυσους Eυάγγελος καὶ π των μαστιγοφόμων συρόμενος διαμέσης τῆς σκηνῆς και τὰ σκέλη καθs ματωμένος εκ ου γ μαστίγω i και συλλέγων χαμόθεν τῆς κιθάρας τὰς σφ9αγῖδας ' ἐξεπεπτώκεισαν γὰρ κὰκείνης ξυμμαστιγουμένης