장음표시 사용
181쪽
την υρον ουδε τον Θεοδόταν, οστις ην , ἐγίνωσκεν, καθ οσον ηκουε Πτολεμαιου τινὰ υπαρχον εἰναι τα κατὰ την Φοινίκην ἐπιτετραμμένον αλλ' ο μως των ἀντιτέχνων τις υντίφιλος οἴνομα πῖ φθόνου της παρὰ βασιλεῖ in τιμης καὶ της κατὰ την τέχνην ζηλοτυπίας κατεῖπεν αυ- του προ τον Πτολεμαῖον. εἴη κεκοινωνηκὼς των ολων και ς θεάσαιτό τις αὐτον εν Φοινίκ συνεστιώμενον
νολογούμενον, καὶ τέλ0ς ἀπέφηνε την Τύρου ἀπόστασιν καὶ Πηλουσίου κατάληψιν ε της πελλο συμβουλῆς γεγονέναι. 3. ὁ δὲ Πτολεμαῖος. αν καὶ τἀλλα ου κάρτα φρενηρης τις ών, ἀλλ' εν κολακεία δεσποτικn τεθραμμε 129νος, οὐτως ξεκαύθη καὶ συνεταράχθη προς της παραδόξου ταύτης διαβολης, στε μηδεν των εἰκότων λογισάμενος, μηδ' ὁτι ἀντίτεχνος ην ὁ διαβάλλων μηδ οτι μικρότερος η κατὰ τηλικαύτην προδοσίαν ζωγράφος, καιταοτα , πεπονθὼς π αυτοὶκαὶ παρ' ὁντινοον τῶν ομοτέχνων τετιμημένος, ἀλλ' οὐδε o παράπαν ει ξέπλευσεν 'Aπελληνες Τύρον ἐξετάσας, εὐθὴς εαδε μηνίειν και βοῆς νεπίμπλα τὰ βασίλεια τον ἀχάριστον κεκραγὼς Ιωκαι τον ἐπίβουλον καὶ συνωμότην και εἴ γε μηπων συνειλημμένων τις ἀγανακτήσας επὶ τ τονυντιφίλου αναισχυντία καὶ το αθλιον πελλῆν κατελεήσας ἔφη μηδενὸς αυτοῖς κεκοινωνηκέναι τον ἄνθρωπον, ἀπετέτμητο αν την κεφαλην και παραπολελαύκει τῶν ενπύρω κακῶν
Ο, δε αυτὸς αἴτιος γεγονώς. 4. ὁ μεν οὐ Πτολεμαῖος οὐτω λέγεται αἰσχυνθῆναι επὶ τοι γεγονόσιν, στε τον μεν Ἀπελλῆν κατὸν ταλάντοις ἐδωρήσατο, τὸν δε υν- τίφιλον δουλεύειν αὐτω παρέδωκεν ὁ δε πελλῆς νπαρεκινδύνευσε μεμνημένος τοιαδέ τινι εἰκόνι μώνατο την διαβολήν. 5. εν δεξιὰ τις ἀνὴρ κάθηται λώτα παμ 13l
182쪽
ἐοικὼς τοι εκ νόσου μακ9ὰς κατεσκληκόσι. OsTOν υνεῖναι τον θόνον αν τις εικάσειε κα μην καὶ αλλαι τινες δυο παρομαρτοfσι προτρέπουσαι και πεμιστέλλουσαι και
κατακοσμουσαι την Atαβολήν. ως δε μοι και ταυτας ἐμήνυσεν ὁ πε9ιηγητης της εικόνος, η μεν τις πιιβ0υλτην, δε πάτη κατόπιν δε κολούθει πάνυ πενθικῶς τις εσκευασμένη, μελανείμων καὶ κατεσπαραγμενη , Μετά
δακρύουσα και μετ' αἰδοίς πάνυ την λήθειαν προσιοί- σαν πέβλεπεν ουτως μεν πελλῆς τον ἐαυτου κίνδυνον ἐπι της γραφῆς ἐμιμήσατο I33 6 Φέρε δε και μεῖς, εἰ δοκεῖ, κατὰ την οὐ με- σίου ζωγράφου τέχνην διέλο ωμεν τὰ π90σόντα τη διαβολὴ πρότερόν γε δρω τινὶ πεμιγράψαντες αυτήν ' υτω γὰρ αν μιν ἡ εἰκὼν γενοιτο φανερωτέρα. εστι τοίνυν διαβολὴ κατηγομία τις ἐξ ἐρημίας γινομένη τον κατηγο90όμενον λεληθυῖα, ε τολμονομε00s ἀναντιλέκτως πεπιστευμένη τοιαύτη μεν ἡ πόθεσις οὐ λόγου τριῶνδ' οντων προσώπων , καθάπερ εν ταῖς κωμωθίαις , Os διαβάλλοντος καὶ το διαβαλλομενου και os προς νη διαβ0λὴ γίνεται , καθ' εκαστον αυτῶν ἐπισκοπήσωμεν 13 οια εἰκος εἶναι τὰ γινόμενα. 7. πρῶτον μεν δή, εἰ δοκεῖ,
183쪽
παραγάγωμεν τον πρωταγωνιστην του δράματος λέγω δε τον ποιητην της διαβολῆς. υτ0 δε δη ς μεν ουκἀγαθος ανθρωπός εστι, ἀσιν ιμαι γνώριμow υδεὶς γα αν ἀγαθος κακῶν αιτιος γένοιτο τω πλησίον. αλλ' ἔστιν ἀγαθῶν ανδρῶν- ων ε ποιουσιν αυτοὶ τους φιλ0υς, ου ἀφ' i του ἄλλους ἀδικουντες αιτιῶνται καὶ μισεῖσθαι παρασκευάζουσιν , ευδοκιμεῖν δόξαν εὐνοια πρ0σλαβόντες. . ἐπειτα δε ς αδικος ὁ τοιοίτος και παράνομός ἐστι και ἀσεβὴς καὶ τοις χρωμέν0ις επιζήμιος, ράδιον καταμαθεῖν τις γαρ υκ αν μολογήσειετην μεν ἰσότητα εν ἀπαντι και το μηδεν πλέον δικαιοσυνης ἐργα ἐναι, το δε ἀνισόν τε και πλεονεκτικον ἀδι- 3bκίας ὁ δετὴ διαβολη κατὰ τῶν απόντων λάθρα χρώμενος
πῶς ου πλεονέκτης ἐστὶν ὀλον τον κ90ατην σφετεριζόμενος και προκαταλαμβάνων αυτου ταῶτα καὶ ἀποφράττων καὶ τω δευτέρω λόγω παντελῶς βατα κατασκευάζων αυτὰ πλτης διαβολῆς προεμπεπλησμένα ἐσχάτης
μοθετῶν, οιον ὁ Σόλων καὶ ὁ ράκων ἐνορκον ποιησάμενοι τοι δικασταῖς το μοίως ἀμφοιν ἀκροῆσθαι καὶτ την υνοιαν ὐσην τοῖς κρινομένοις ἀπονέμειν , ἄχρι αν το δευτέρου λόγος παρατεθεὶς θατέρ0υ χείρων
αμείνων φανῆ πρὶν δέ γε ἀντεξετάσαι την ἀπολογίαν 136τη κατηγορία, παντελῶς ἀσεβῆ και ἀνόσιον γήσαντο
ἔσεσθαι την κρίσιν. και γα αν και αυτους αγανακτῆσαι τους θεου είποιμεν, ε τω κατηγόρω με αδείας α μλει λέγειν ἐπιτρέποιμεν, ἀποφράξαντες δε τω κατηγορου- μενα τα τα η το στόμα σιωπῶντος καταψηφιζοίμεθα τω προτέρω λόγω κεχειρωμένοι. στε ου κατὰ το δίκαιον καὶ το νόμιμον καὶ τον ορκον τον δικαστικῖν φαίη τις αν γίγνεσθαι τὰς διαβολάς. ει δέ τω μ αξιόπιστοι δοκοὐσιν 0 νομοθέται παραινοsντες Ῥυτωχικαίας και ἀμε9εῖς
184쪽
ποιεῖσθαι τὰς κοισεις ποιητην μοι δοκῶ τον αριστον
137 πάγειν τω λόγω ευ μά- περὶ τοsτων ἀποφηνάμενον μῆλλον δε νομοθετησαντα φησὶ δε, μήτε δίκην δικάσης, πρὶν αμφω μυθον ἀκουσΓς. πίστατο γάλ, ιμαι, καὶ οὐτος, πολλῶν οντων ν τω βίω ἀδικημάτων ουδεν ἄν τις εὐροι χεῖρον οὐδε ἀδικώτερον Ἀκριτους τινὰς καὶ ἀμοιρους λόγων καταδεδικάσθαι οπερ ε ἀπαντος ὁ διαβάλλων πιχειρεῖ ποιειν ἄκριτον πάγων τον διαβαλλόμενον τη os ἀκούοντος ἀργη καὶ την ἀπολογίαν et λαθραίω της κατηγ0ρίας παραιρούμενος. N. καὶ γαρ παρρησίαστος καὶ δειλος 138 ἀπας ὁ τοιοῆτος ἄνθρωπος οὐdε ες τοὐμφανες ἄγων, ἀλλ' ῶσπερ ι λοχῶντες ε ἀφανos ποθεν τοξεύων, ς μηδε ἀντιτάξασθαι δυνατον ἐναι μηδε ἀνταγωνίσασθαι, αλλ' εν ἀπορία και γνοία το πολεμου διαφθείρεσθαι, μεγιστόν ἐστι σημεῖον τολμηθεν γιες τους διαβάλλοντας λέγειν επε εἰ τίς γε τἀληθῆ κατηγοροῆντι ἐαυτω
συνεπίσταται, sτος , is αι, και εἰς το φανερον λέγχει
καὶ διευθύνει και ἀντεξετάζει τω λόγω, ῶσπερ ουδεὶς ἀνἈκτοὐ προφανοί νικὰν δυνάμενος ενέδρα ποτε και ἀπάτη χρησαιτο κατὰ τῶν πολεμίων. 10. ἴδοι δ' ἄν τις τους τοιούτους μάλιστα εν τε βασιλέων αὐλαῖς και περὶ τὰς IM των αρχόντων και δυναστευόντων φιλίας εὐδοκιμofντας,
ενθα πολὐ μεν ὁ φθόνος, μυρία δε πόνοιαι, πάμπολ- λαι ὁ κολακειῶν και διαβ0λῶν ὐποθέσεις ὁπου γὰρ ἀεὶ
μείζους ελπίδες, ενταίθα και o φθόνοι χαλεπώτεροι καιτα μίση ἐπισφαλέστερα και αἱ ζηλοτυπίαι κακοτεχνέστεραι πάντες οὐν ἀλληλους ξ δεδόρκασι καὶ σπερ ι
μονομαχοῶντες ἐπιτηροῆσιν ει πού τι γυμνωθεν μέρος θεάσαιντο os σώματος καὶ πρῶτος αυτὸς καστος εἰναι βουλόμενος παρωθεῖται καὶ παραγκωνίζεται τον πλησίον καὶ τον π9O αυτos εἰ δύναιτο -πog rὰ και ποσκελίζει.
185쪽
ἔνθα ὁ με χρηστος ἀτεχνῶς ευθυς ἀνατετραπται καὶ 140 παρασεσυρται καὶ το τελευταῖον ἀτίμως ξεωσται, ὁ δεκολακευτ κώτερος καὶ προς τὰς τοιαυτας κακοηθείας πιθανώτε00ς ευδοκιμει, καὶ λως φθάσας κρατεῖ τα γαρτου Ομή00υ πάνυ παληθευουσιν, OT TOιξυυ0 'Eνυάλιος καὶ τον κτανέοντα κατεκτα. τοιγαρο υν ως ου περὶ μικρῶν του αγῶνος ντος ποικίλας κατ' ἀλληλων ὁδους πινοουσιν , ν ταχίστη καὶ ἐπισφαλεστάτη ἐστὶν η της διαβ0λῆς την μεν ρχὴν ἀποφθόνου μίσους ευελπιδος λαμβάνουσα, ικτρότερα δεκα τραγικὰ ἐπάγουσα τα τέλη καὶ πολλῶν συμφορῶν ἀνάπλεα. 11. ου μέντοι μικρον ουδε ἀπλοον ἐστι τουτο, ῶς αν τις υπολάβοι ἀλλα πολλῆς μεν τέχνης, ουπιολίγης 41δε ἀγχινοίας, ακριβοῆς δέ τινος πιμελείας δεόμενον ου γὰρ αν οσαῶτα βλαπτεν ἡ διαβολή, ει μη πιθανόν τινα τρόπον ἐγίνετο oi δ' ἀν κατίσχυε την πάντων ἰσχυρ0τέραν ἀλήθειαν, ε μ πυλλτο ἐπαγωγὸν και πιθανον και μυρία ἄλλα παρεσκεύαστο κατὰ τῶν ἀκουόντων 12 διαβάλλεται μεν οὐν ς το πολ μάλιστα ὁ τιμώμενος καιδια τοfτο τοῖς πολειπομένοις αυτο ἐπίφθονος ' παντες γαρ τῶδ' ἐπιτοξάζονται καθάπερ τι κώλυμα καὶ ἐμπόδιον προορώμενοι, και καστος of εται πρῶτος αὐτος ἔσεσθαι τον κορυφαῖον κεῖνο εκπολιορκήσας και τῆς
φιλίας ἀποσκευασάμενος. ἐόν τι καὶ επὶ τοι γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἐπὶ τῶν δρομέων γίγνεται κἀκεῖ γὰρ ὁ μεν αγαθὸς δρομεῖς της σπληγγος ευθῶ καταπεσούσης μόνον 142το πρόσω ἐφιέμενος και τὴν διάνοιαν ἀποτείνας προς τοτέρμα κἀν τοις ποσὶ τὴν ελπίδα τῆς νίκης ἔχων τω πλησίον Οὐδεν κακουργεῖ ουδέ τι os κατὰ τους ἀγωνιστὰς
πολυπραγμονεῖ, ο δε κακὸς κεῖνος και ἄναθλος ανταγωνιστης απογνους τὴν εκ os τάχους ελπίδα ἐπι τὴν κακοτεχr ωr ἐτράπετο, και τοfτο μόνον ἐς ἀπαντος σκοπει,
186쪽
οπως του τρεχοντα επισχὼν η ἐμποδίσας ἐπιστομιεῖ, ς, εἰ τουτου διαμάρτοι , υκ αν ποτε νικῆσαι δυνάμενος. ομοίως δε τουτοι καν ταῖς φιλίαις των ευδαιμόνων του- των γίνεται - ὁ γαρ προέχων αυτίκα ἐπιβουλευεται καὶ
143 φύλακτος εν μέσω ληφθεὶς των δυσμενῶν ἀνηρπάσθη, οἱ ὁ ἀγαπῶνται καὶ φίλοι δοκουσι εξ ν άλλους βλάπτειν ἔδοξαν. 13. το τε ἀξιόπιστον της διαβολης υχως ἔτυχεν ἐπινοουσιν, λλ' ἔν Osτω ο πὰν αυτοις ἐστινεργον δεδοικόσι τι προσαψαι πωδον η καὶ ἀλλότριον. ως γουν επὶ πολυ τα προσόντα τω διαβαλλομένω προς τοχεῖρον μεταβάλλοντες υκ ἀπιθάνους ποιοfνται τὰς κατηγορίας, οἱον τον μεν ιατμῖν διαβάλλουσιν ω φαμμακέα, τον πλούσιον δε ως τύραννον τον τυραννικον δε 14. 3 προδοτικόν. 14. νίοτε μέντοι καὶ Ἀκροώμενος αυ-
τος ποβάλλει της διαβολῆς τὰς φορμάς, και προ τυνεκείνου τρόπον οἱ κακοηθεις αυτοὶ ρμοζόμενοι ευστο- χουσιν. ην μεν α ζηλότυπον αυτὸν ὁντα ὁ ωσι, Λιμνευσε, φασί, τὴ γυναικί σου παμὰ το δεῖπνον και πιδὼν ε αυτην ἐστέναξε, και η Στρατονίκη so αυτον υ μάλα ὰηδῶς καιίλως ἐρωτικαί τινες και μοιχικαὶ προς αυτον αἱ διαβολαί ην δε ποιητικὴ χὶ καὶ ἐπι τούτω μέγα
φρον ρ, ὰ 1ι ' ἐχλεύασέ σου Φιλόξενος τα ἐπη και διμ
τον fσεβῆ και φιλόθεον, ἄθεος και νόσιος ο φίλος δει βάλλεται καιίς το θεῖον παρωθούμενος καὶ την πρό 145 νο αν αρνούμενος ὁ δὲ ἀκούσας ευθυς μύωπι δια τουοτός τυπεὶς διακέκαυται. το εικὸς καὶ ἀπέστραπται τον φίλον υ περιμείνας τον κριβῆ ἔλεγχον. 15. λως γαρτα τοιαῆτα ἐπινοοίσι καὶ λέγουσιν, α μάλιστα σασιν ςύργὴν δυνάμενα προκαλέσασθαι τον ἀκροώμενον καιένθα τρωτός ἐστιν καστος πιστάμενοι, ἐπ εκεῖν τοζευουσι καὶ κοντιζου γιν αυτο, ἡστε τύ παραυτίκα
187쪽
το πεναντίον της του ἀκουοντος ἐπιθυμίας, πότε και 146 παρὰ Πτολεμαίω τω isto νυσω πικληθεντι ἐγένετό τις ος διεβαλλε τον Πλατωνικον ημητριον , τι et δωρ τε πίνει καὶ μόνος των αλλων γυναικεῖα υκ ἐνεδυσατ εντοις ιονυσίοις καὶ i , μη κληθεις ωθεν πιετε πάντων ρώντων και λαβὼν ταραντινίδιον κυμβάλισε καὶ 147
προσωρχήσατο, ἀπολώλει ν ς ου ηδόμενος τω βίωτου βασιλεως ἀλλ' ἀντισοφιστὴς ὼν και ἀντίτεχνος της Πτολεμαίου τρυφῆς. 17. παρὰ δε υλεξάνδρω μεγίστη
ποτε πασῶν, διαβολη λέγοιτο ει ελοιτό τι μη σέβειν I μηδε προσκυνεῖν τον μαιστίωνα επε γαρ ἀπεθανεν Hσαιστίων, υπλτου ερωτος λεξανδρος ἐβουληθη πρ0ς- θεῖναι καὶ τοίτο τη λοιπη μεγαλουργία και θεον χει9ο-τ0νῆσαι τον τετελευτηκότα εὐθυς Os νεώς τε ανέστη σαν αἱ πόλεις καὶ τεμένη καλδρύετο και βωμοὶ κα θυσίαι και ἐορταὶ τω καιν τούτω θεω ἐπετελοῆντο, και
μέγιστος ορκος ην πασι μαιστίων. εἰ δέ τις Ῥειδιάσειε προ τὰ γινόμενα Ῥη φαίνοιτο πάνυ ευσεβῶν θάνατος ἐπίκειτο η ζημία. υπολαμβάνοντες δε οἱ κόλακες την μειρακιώδη ταύτην os λεξάνδρου ἐπιθυμίαν ποοσεξέκαιον ευθυς καὶ ἀνεζωπύρουν νείματα διηγούμενοι τουωφαιστίωνος , επιφανείας τινάς , και ἰάματα προσάπτοντες αυτ καὶ μαντείας ἐπιφημίζοντες ' καὶ τέλος ἔθυον παρέδρω καὶ ἀλεξικάκω θεῶ ὁ δε λέξανδρος 49ηδετό τε ἀκούων καὶ τὰ τελευταῖα ἐπίστευε καὶ μέγα ἐφρόνει σανε ου θεου παῖς ἀυ μόνον , ἀλλὰ καὶ θεοὐς
ποιεῖν δυνάμενος πόσους τοίνυν οἰώμεθα των λεξάνδρου φίλων παρὰ τον καιρὸν κεῖνον ἀπολαυσα της
188쪽
' αεστιωνος θειότητος, διαβληθεντας ζου τιμῶσι του κοινον απάντων θεόν, καὶ δια ofτο ἐξελαθέντας καὶ της του βασιλεως ευνοίας ἐκπεσόντας 18. τότε καὶ γαθο- κλης o Σάμιος ταξιαρχῶν παρ' λεξάνδρω και τιμώμενος παρ' υτου μικροί δειν συγκαθείρχθη λέοντι διαβληθεὶς τι ακρύσειε παριών τον Hat στίωνος τάφον. ἀλλ' κείνω μεν βοηθῆσαι λεγεται Περδίκκας πομοσά- 150 μενος κατα πάντων θεῶν καὶ κατὰ μαιστίωνος, ὁτι δηκυνηγετοfντί οἱ φανέντα να0γη τον θεὸν πισκῆψαι ειπεῖν Ἀλεξάνδρω φείσασθαι γαθοκλέους Ου γα ῶς ἀπιστουντα ουδείς ἐπι νεκρῶ δακρίσαι, ἀλλα της πά ισυν πείας μνημονευσαντα. 19. γουν κολακεία και διαβολη τότε μάλtστα χώραν σχε προς το λεξάνδρου πάθος συντιθεμεν ζ' καθάπερ γαρ εν πολιορκία υκ επὶ τα ψηλὰ και απόκρημνα και ὰσφαλῆ τοὐτείχους ποοσίασιν οἱ πολέμιοι, αλλ' et αν ἀφs κτόν τι μέρος η σαθρον αἴσθωνται ταπεινόν, ἐπὶ ofro πάση δυνάμει χωρ0f- σινές ὰστα παρεισδ0ναι καὶ ἐλεῖν δυνάμενοι, ἴτω καὶ οἱ διαβάλλοντες ο τι αν ἀσθενες ίδωσι της ψυχῆς και πόθσαθ90ν ci ευεπίβατον , τούτω προσβάλλουσι και προς- άγουσι τὰς μηχανάς, και τέλος ἐκπολιορκοίσι μηδενὸς ἀντιταττομένου μηδε την εφοδον αἰσθομένου. i ἐπειδὰν εντὼς ἀπαξ των τειχῶν γένωνται, πυρπολ0fσι πάντα tb κα καίουσι και σφάττουσι και ἐξελαύνουσιν, Oi εἰκος
ἀλισκομένης ψυχῆς κα ἐξηνδραποδισμένης ἔργα iναι. 20. μηχανήματα δε αυτοῖς κατὰ τοs ἀκούοντοςῆ τε πάτηκα το ψείδος καὶ ἡ ἐπιορκία καὶ προσλιπάρησις και αναισχυντία και ἄλλα μυρίαραθιουργήματα ἡ δεχη μεγίστη πασῶν ἡ κολακεία στί, συγγενής, μὰλλον δε αδελφή τις οfσα της διαβολῆς. υδεις γοῆν υτω γεννάδας ἐστὶ καὶαδαμάντινον τεῖχος τῆς ψυχῆς πρ0βεβλημένος, ὁ ψυκαν ἐνδοίη προς τὰς τῆς κολακείας προσβολάς, και αὐτα
189쪽
υρίορυττουσης καὶ τους θεμελιους φαι90υσης της διαβολῆς. 21. καὶ τα μεν ἐκτ0 ταίτα ενδοθεν δε πολλαὰ προδοσίαι συναγωνίζ0νται τὰς χειρας ὀρέγουσαι καὶ τὰς πυλας ἀναπετῶσαι καὶ πάντα τρόπον τῆλὰλώσει του ἀκουου- τος συμπροθυuουμεναι. 9ῶτον μεν O φιλόκαινον, φυσει πῆσιν ὰνθρώποις υπάρχει καὶ το αψίκορον, ἐπειτα δε το προ τα πα9άδο, των,κουσμάτων πόμενοw ου γαρ οἶδ' ὁπως δόμεθα πάντες και π00 τὰς λαθρηδὰ λεγομένας καὶ μεστὰς πονοια ἀκοάς Oiδα γουν τινας 152ουτως δέως γαργαλιζομένους τα τα πὐ των διαβολῶν ω σπε του πτεροῖς κνωμενους. 22. ἐπειδὰν τοίνυν ποτούτων απάντων συμμαχουμενοι προσπέσωσι, κατὰ κρα- τος αἱρουσιν. ἐμαι, και Ουδε δυσχερὴς η νίκη γένοιτ'αν μηδενῖς ἀντιπαραταττομένου μη0 ε μυνομέν0 τὰς προσβ0λάς, ἀλλὰ τ0υ μεν ἀκ0υοντος ἐκύντος αυτόν εν - διδόντος του διαβαλλομένου δε την επιβουλὴν ἀγν0osντος ' σπε γὰρ ν νυκτὶ πόλεως λουσης καθευδοντες οι διαβαλλόμενοι φονείονται. 23. καὶ το πάντων οἴκτι 15 3στον , ο μεν ου εἰδὼς τὰ γεγενημένα προσέρχεται τω
φίλω φαιδρὸς ἄτε μηδεν ἐαυτῶ φαυλον συνεπιστάμενος καὶ τὰ συνήθη λέγει και ποιεῖ, παντὶ τ9όπω ο ἄθλιος νηδρευμένος ' ὁ δε ην με ἐχη τι γενναῖον και ἐλευθερον καὶ παρρησιαστικόν. sθὴς ἐξέ9ρηξε την ὀργην και τον θυμὸν ἐξέχεε, καὶ τέλος την ἀπολογίαν προσιέμενος εγνωμάτην κατὰ του φίλου παρωςυμμένος 24 ην δε ἀγεννέστερος και ταπεινότερος, προσίεται μεν και προσμει-
διὰ τοῖς χείλεσιν ἄκροις, μισε δε καὶ λάθρα τους οδόντας διαπρίει και ώς ὁ ποιητai φησι, βυσσοδομεύει την ὀρ- 54γήν. οὐδ εγλουθεν οἶμαι ἀδικώτε9ον ουδε δουλοπρεπέστερον , ἐνδακόντα το χεῖλος υπ0τρέφειν την χολην καὶ το μισος ἐν αυτω κατάκλειστον αυξειν ετερα μεν κευθοντα ἐνὶ φρεσίν, ἄλ- ὸ λίγοντα καὶ ποκρινόuενον λαοῶ
190쪽
καὶ κωμικω τω 9οσώπω μάλα περιπαθῆ τινα καὶ ἰου 155 γέμουσαν τραγωδίαν μάλιστα ὁ τοίτο πάσχουσιν, ἐπειδὰν πάλαι φίλος ὁ ενδιαβάλλων θοκῶν εἰναι' ἐνδιαβαλλομεν ποιῆται μως ' τότε γα ουὁ φωνην ἀκουειν ἐτι θελουσι των διαβαλλομένων ὐτων πολογουμενων. το ἀξιόπιστον της κατηγορίας εκ της πάλαι δοκουσης φιλίας π9οειληφότες. υδε τοsτο λογιζόμενοι, τι πολλῶlb πολλάκις εν τοις φιλτάτοις μίσους παραπίπτουσιν Ωἐτίαι τους ἄλλους λανθάνουσαι καὶ νωτε ἐς αυτός τις ενο- χύς εστι ταυτὶ φθάσας κατηγόρησε of πλησίον ἐκφυγεῖν οὐτω πειρώμενος την διαβολην. καὶ λως ἐχθρον μεν ουδεὶς αν τολμησειε διαβαλεῖν ' ἄπιστος γαρ αυτόθι η κατηγορία πρόδηλον χουσα την αιτίαμ τοι δοκοίσιο μάλιστα νι λοις επιχει9οίσι την προς τους ἀκούοντας ευνοιαν ἐμφηναι προαιρούμενοι, οτι επὶ τω κείνων συμ-φωοντ ουδε των οἰκειοτάτων ἀπεσχοντο. 25. εισὶ δετινες ο καν μάθωσιν στεφον αδίκως διαβεβλημένους παρ' αυτοῖς τους φίλους, δμως υπ' αἰσχύνης ν πίστευσαν ουδ' ἔτι π9οσίεσθαι Ουδε προσβλέπειν τολμῶσιν αυτοῖς σπερ δικημένοι, ὁτι μηδεν ἀδικουντας ἐπέγνω σαν. 26. τοιγα0οον πολλῶν κακῶν, βίος πλήσθη πότῶν υτ ραδίως καὶ ἀνεξετάστως πεπιστευμένων διαμ
φόντην,ος μ' εο ελεν φιλότητι μιγήμεναι υκ θελούσηαὐτη προτερα ἐπιχειμήσασα καὶ ὐπεροφθεῖσα καὶ μικροο νεανίας εν τη προς την φαιραν συμπλοκη διεφθάρηεπιτίμιον σωφροσύνης ποσχὼν και της προ τον ξένον αἰδοίς υπὸ μάχλου γυναικὸς ἐπιβεβουλευμένος η δε αμδρα, κἀκείνη τὰ ὁμοια κατειπ0fσα το προγόνου, πύ- ρατον ἐποίησε τὰν Lππόλυτον γενέσθαι πωτο πατρῖς