Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

171쪽

αυτῶ 10. μικρον δε ἐπισχὼν ετ αυτον Eos qλός τις υλεῖος σερχεται, κιθάραν με παλαιαν πων ξυλίνους δε κόλλοπας επικειμίνην, σθῆτα δε μόγις συν τω στεφάνω δεκα δραχμῶν ἀξίαμ ἀλλ' υτός γε ασας δεξιῶς

καὶ κιθαμίσας κατὰ τον νόμον της τεχνης ἐκράτει καὶ ἀνεκηρυττετο και του μαγγελου κατεγέλα μάτην ἐμπομπευ- σαντος 1 κιθάρα και ταις σφ9αγῖσιν ἐκείναις και ειπεῖν γε λεγεται προ αυτό Eυάγγελε, οὐ μεν χρυσῆν δάφνην περίκεισαι πλουτεῖς γαμ εγὼ ὁ Ο πενης την,ελφικηπι πλην οὐτο γε μόνον νησο της σκευῆς, ὁτιμηd ελεούμενος επὶ τῆ ττn απερχλὶ ἀλλα μισουμενος προσέτι δια την τεχνόν σου ταύτην καὶ περιττην τ9υφην περ πόδα δν σοι και μάγγελος οὐτος, παρ' ὁσον σοί γε οὐδ' oλίγον μέλει of γέλωτος των θεατῶν. 11. υκ ἄκαιρον δ' αν γένοιτο και Λέσβιον μίθόν τινα διηγησα Gi)αί σοι πάλαι γενόμενον. τε τον Ορφέα ὁιεσπάσαντο αἱ Θ9ατται, φασὶ την κεφαλην αυτολσὐν τη λύρα εις τον βρον ἐμπεσofσαν ἐκβληθῆναι εἰς τον μέλανα κόλπον καὶ ἐπιπλεῖν γε την κεφαλην τη λύρα, την μενίδουσαν θρῆνόν τινα ἐπι τω os φει. ως λόγος, την λύραν δε αυτην πηχειν των ανέμων εμπιπτόντων ταῖς χοὐδαῖς, και 110ούτω με ωδης προσενεχθηναι τη λβω, κὰκείνους ἀνελομένους την με κεφαλην καταθάη αι. ναπε νον τοΒακχεῖον αυτοῖς ἐστι, την λύραν ε ἀναθεῖναι ς Ου'Aπόλλωνος το ιερὸν και επὶ πολύ γε σώζεσθαι αυτην. 12. χρόνω δε στερου Νέανθον του of Πιττακοί του τυράννου ταfτα περ της λύρας πυνθανόμενον, ως ἐκήλει με καὶ θηρία καὶ φυτὰ και λίθους , μελωδει δε καιμετὰ την O0φέως συμφορὰν μηδενὰς απτομένου, προς

ἔρωτα τοί κτηματος ἐμπεσεῖν κα διαφθείραντα του ιερέα

μεγάλοις χρημασι πεισαι ἀποθέντα ἐτέραν ὁμοίαν λύραν nos ναι αὐτω την το υρφέως λαβόντα δε μεθ' ημέραν

172쪽

146 AO TRIA NOT

uεν εν ri πόλει χοῆσθαι υκ ἀσφαλες δεσθω εἶναι, νυκτωρ δε π κολπον χοντα μόνον προελθεῖν ς τοπροάστειον καὶ προχειρισάμενον κρουειν καὶ συνταράττειν τὰς χ09θὰς τεχνον και αμουσον νεανίσκον, ἐλπίζοντα μέλη τινὰ θεσπεσια πηχήσειν την λυραν Ἐφ' ῶν πάντας καταθέλξειν καὶ κηλήσειν καὶ μακάριον σεσθαι κλV90ν0μησαντα της υμφέως μουσικῆς ' χρι δ' υνελ- III θόντας τ0υς κυνας προς το νήχον - πολλοὶ δὲ ησαν αυ-

υμφεῖ παθεῖν καὶ μόνους εφ' εαυτον ξυγκαλεσαι τους κύνας ' τεπε καὶ σαφεστατα φθη, οὐχ η λύρα θελγουσα ν ὰλλα η τεχνη και η δή. α μόνα εξαίρετα

κτῆμα ν Osdεν αμεινον των ἄλλων βαρβίτων. 13. και τί σοι τον 9φεα η τον Νέανθον λέγω, που και καθ' ημὰς αυτοὐς γενετό τις καὶ ετι ἐστίν, οἶμαι, ὁ του Eπικτήτου λύχνον του Στωζκου κεραμεο υναντα τοισχιλίων δραχμῶν πρίατο ηλπιζε γα oiμαι κἀκεινος ει των νυκτῶν α' ἐκείνω τω λύχνω ἀναγινώσκοι, αὐτίκα μάλακα την Ἐπικτήτου σοφίαν ονα επιστήσεσθαι και ὁμοιος εσεσθαι τω θαυμαστω κείνω γέροντι. 14. χθες δε καὶπ9ωην ἄλλος τις την Πsωτέως του Κυνικos βακτηρίαν,

ην καταθέμενος λατο ε το πυμ ταλάντου κακεῖνος επρίατο καὶ εχει με το κειμήλιον ofτ και δείκνυσινώς εγεῆται os Καλυδωνίου το δερμα καὶ Θηβαῖοι ταH2 στὰ os Γηρυόνου και Μεμφῖται τῆς IGιδος του πλοκάμους αὐτος ὁ ὁ os θαυμαστο κτήματ0 δεσπότης καὶ αυτὸν σε τῆ ἀπαιδευσία καὶ βδελυμία περηκόντισεν. ορῆς ὀπως κακοδαιμόνως διάκεισαι βακτηρίας ες την κεφαλὴν, ἀληθῶς δῖόμενος 15. λεγεται γὰρ και ιονύσιον μαγωδίαν ποιεῖν φαύλως πάνυ καὶ γελοίως, ῶστε τον Φιλόξενον πολλάκις t αυτὴν τὰς λατομίας εμ-

173쪽

πεσεῖν ου δυνάμενον κατέχειν τον γέλωτα. υτος τοίνυν

πυθόμενος. εγγελῆται, το ἰσχυλου πυξίον, εἰς δ εκεμνος γραφε, συν πολλr σπουδri κτησάμενος καὶ αυτὰς φετο ενθεος ἔσεσθαι καὶ κάτοχος εκ ου πυξίου, αλλομως εν αυτ ἐκείνω μακρω γελοιότερα γραφεν, οἷον

Αωρίδιον κεν η 1ιονυσίου γυνή. καὶ πάλιwοῖμοι, γυναῖκα χρησίμην ἀπώλεσα. καὶ τοOτο γαρ εκ του πυξιου. καὶ τό 113αυτοῖς γαρ ἐμπαίζουσιν οι μωροὶ βροτῶν. τOsτο μεν γε προ σε μάλα ευστόχως αν εἰρημένον ἰητω ιονυσίω, και δι αυτὀ χρυσῶσαι, αυτομεδει κεῖνο τ πυξιον. 16. τίνα γαρ ελπίδα καὶ αυτὰς χων ε τα βιβλία καὶ ἀνατυλίττεις ἀεὶ και διακολλα καὶ περικόπτεις και αλείφει τω κρόκφ και η κέδρω και διφθέρας περιβάλλεις καὶ ι φαλοψ εντίθης, id τί ἀπολαυσων αυ-τῶπι, πάνυ οὐν δη βελτίων γεγενησαι δια την νήν,ος τοιαυτα με φθέγγη . . . μῆλλον δε καὶ των ἰχθύων ἀφωνότερος εἶ βιοῖς δε, οὐδ' ειπειν καλόν , μῖσος δε ἄγριον, φασί, παρὰ πάντων χεις επὶ τη βδελυρία, λειτοιούτους ἀπειργάζετο τὰ βιβλία, φυγὴ φευκτέον αν νῆτι πορρωτάτω ἀπ αυτῶν. 17. δυοῖν δε ὁντοιν, ἄτ αν 1l παρὰ των παλαιῶν τις κτησαιτο, λέγειν τε δύνασθαι καιπράττειν τὰ δέοντα ζηλωτῶν ἀρίστων καὶ φυγst τῶν χει- μόνων, ὁταν μήτε κεῖνα μήτε ταfτα φαίνηταί τις παραυτῶν φελούμενος, τί ἄλλο φτοις μυσὶ διατριβας νεμται και ταῖς τίλφαις οἰκήσεις και πληγὰς ς αμελ0sσι Γοις οἰκέταις; 18. πῶς δε ου κἀκεῖνο αἰσχρόν, εἴ τις ἐν

τῆ χειρὶ χοντά σε βιβλίον ἰδών - ἀει δέ τι πάντως εχεις ἔροιτο, υτινος λρήτορος η ξυγγραφέως ῆ ποιητοs

174쪽

148 AOPRIA NOT

μῆκος λόγων, ὁ με ἐπαινοῖ τι η αἰτιωτο των ἐγγεγραμ- μενων, σὐ δε ἀποροίης καὶ μηδεν εχοις ειπεῖν, ου ευξητότε χανεῖν σοι την γῆν, κατὰ σεαυτου ὁ Βελλερ0φόντης περιφε9ων το βιβλίον 19 ZIημήτριος θ ο Κυνικὸς δωνευ Κορίνθω παίδευτόν τινα tβλων κάλλιστον ἀναγινώσκοντα τὰ Βάκχας ἐμαι Ουχυριπίδου κατὰ τον ἄγγελον ε η τον διηγούμενον τὰ του Πενθέως πάθη καὶ το της Ἀγαύης εργον αρπάσας διέσπασεν αυτό εἰπών, ἄμεινόν ἐστι τω Πενθεῖ ἀπαξ παραχθῆναι υπ'

του σοι ὀ πρῆγμα ἐχει καὶ βούλει τ0fτο ἐμφῆναι ἀπασιν, ὁτι και εις τὰ μωέν σοι μήσιμα δμως εκ πολλῆς τῆς περιουσίαςἈναλίσκεις καὶ μηνίσα γε κἀμὲ Σύρον ἄντα εἰδέναι, εἰ μὴ σαυτὰν φέρων ταῖς os 40ντος ἐκείνου διαθήκαις παρενέγραψας, ἀπωλώλεις αν υπὸ λιμολῆδη καὶ γ09ὰν προὐτίοεις τῶν βιβλίων. 20. λοιπὸν οὐν δὴ

εκεῖν πεπεισμένor πῖ τῶν κολάκων γου μόνον καλὸς εἰ καὶ εὐάσμιος αλλὰ σοφὰς και ρήτω και ξυγγραφεἰς oiος οὐ)' τε90ς, ω εισi αι τὰ βιβλία ως ἀληθεύοις τους ἐπ&ίνους fτῶν φασι δε σε καὶ λόγ0υς ἐπιδείκνυσθαιαυτοῖς ἐπὶ δείπνω ακείνους χερσαίων βατράχων δίκην διψῶντας κεκραγέναι καὶ μὴ πίνειν, ν μὴ δια99αγῶσι βοῶντες. και γὰ9 υκ id ὀπω 0ὰστος εἰ τῆς ρινὸς ελκεσθαι καὶ πιστεύεις αυτοῖς ἀπαντα, δ. ποτε κακεῖνο

175쪽

επείσθης, ῶς βασιλεῖ τινι ιμοιώθης την ψιν καθάπερ 116 ὁ ψευδαλεξανδρος καὶ ψευδοφίλιππος κεῖνος κναφευς και κατα τους προπάτορας μῶν ψευδονερων καὶ εἴ τις αλλος των π το φείδος τεταγμενων. 21. καὶ τι θαυμαστόν, εἰ τουτο παθες ανόητος καὶ παίδευτος ανθ ρωπος καὶ π0οἴεις ξυπτιάζων και μιμοέμενος βάδισμα καὶ σχῆμα καὶ βλεμμα κείνου, ω σεαυτον εἰκάζων χαιρες, ὁπου και Πυρρον φασι τον υπειρώτην τα αλλα θαυμαστον ανδρα osτως πο κολάκων επὶ τω μοίω ποτε δια- φδαμῆναι, ως πιστευειν οτι ομοιος ην λεξάνδρωακείνω; καίτοι το των μουσικῶν Osτο, δις δια πασῶν το πρῆγμα ην ' εἶδον γα και την του Πυρρουχικόνα, καὰ δμως ἐπε- πειστο εκμεμάχθαι του λεξάνδρου την μορφην ἀλλ' ενεκα μεν δη τούτων βρισταί μοι ς του Πυρμον ὁτι σε εἴκασα κατὰ τοsτο αυτῶ το δε απὸ τούτου και πάνυ σοι 17 πρεπον αν εἴη ' Ἀπεὶ γὰρ υτ διεκειτο ὁ Πύρμος καιταsτα πελεαυτοs ἐπέπειστο, ουδεὶς ἄστις ου ξυνετίθετο

και ξυνέπασχεν αὐτω ἄχρι δη τις εν Λαρίσση π9εσβsτις ξενη αὐτω τἀληθες εἰποῆσα παυσεν αυτὀν V κορέζqς. μεν γὰρ Πύρρος ἐπιδείξας αὐτη ικόνα Φιλίππου καιΠερδίκκου καὶ λεξάνδρου καὶ Κασάνδρου και ἄλλων βασιλέων ρετο τίνι ὁμοιος εἴη πάνυ πεπεισμένος πιτον Ἀλέξανδρον ξειν αὐτήν, Ῥε πολὐν χρόνον ἐπισχοῆσα, Βατοαχίωνι, φη, ω μαγείρω και γὰρ ν τις εν τη Λαρίσση Βατμαχίων μάγειρ0 τω Πύρρω μοιος.

22. και οὐ δη τινι με τῶν τοι ὀρχησταῖς συνόντων κιναιδων εοικας οὐκ αν εἴποιμι, τι δε μανίαν ερρωμήνην τι και νον μαίνεσθαι δοκεῖς ἄπασιν π εκεμἴ θεἰκόνι, πάνυ σαφῶς οἰδα Ουκουν θαυμαστόν, ε ἀπί- 118θανος οὐτως ζωγράφος ων και τοῖς πεπαιδευμενοις ξομοιοsσθαι θέλεις π στεύων τοῖς τα τοιαsτά σε παινουσι. καίτοι τί ταῶτα ληρῶ; πρόδηλος γὰρ φαιτία της

176쪽

κας - ελπίδας ου μικρὰς χεις περὶ του πράγματος, ει βασιλευς μάθοι ταυτα σοφὸς ἀνηρ καὶ παιδείαν μάλιστα τιμῶν' ει δε αὐτα περ σ0s κεῖνος ἀκουσειεν ως ν βιβλία καὶ ξυνάγεις πολλά, πάντα εν βραχεῖ παρ αυτουεσεσθαί σοι νομίζεις. 23. ἀλλ κατάπυγον, on τοσου-

τον μανδραγόραν κατακεχυσθαι αυτOs, ταίτα μεν ἀκουειν, κεῖνα δε η εἰδεναι, io μεν σου ο μεθ' ἡμμραν βως, ἐοι δε σοι πότοι ὁποῖα δε νύκτες και λις και ηλίκοις ξυγκαθευδεις ουπιοῖσθαἰς ώτα και φθαλμοὶ πολλοὶ βασιλεως ταχε σαουτω περιφανη ἐστιν ἄγκαι τυφλοῖς εἶναι καὶ κωφοῖς γνώριμα ει α καὶ φθεγξαιο μόνον , ει γα και λ0υόμεν0ς ὰποδυσαιο , μὰλλον ὁ μηδἀποδυσ1ὶ εὐδοκεῖ, o δ' ἐκεται μόνον ν ἀποδυσωνταί σου, τί si ει μη αυτίκα ἔσεσθαι πάντα σου πρόδηλα τατης νυκτὸς απόρρητα ειπε γουν μοι και τόδε ε Βάσσος

II ὁ μετερ0ς κεῖνος σοφιστης η Βάταλος ὁ αυλητης η κίναιδος υμιθέων ὁ Συβαρίτης ος τους θαυμαστοῖς

sμῖν νόμους συνέγραψεν. χρη λεαίνεσθαι και παρατίλλεσθαι καὶ πάσχειν καὶ ποιεῖν κεῖνα ει τούτων τις

νυνὶ λεοντην περιβαλλόμενος καὶ ρόπαλον ἔχων βαδίζοι, τί οἰει φαίνεσθαι τοι ὁρῶσιν ιρακλέα εἷναι αυτόν; Ουκ, εἰ γε μη χύτραις λημῶντες τυγχάνοιεν μυρία γάρεστι - ἀντιμαρτυροοντα τω σχήματι, βάοισμα και λωμa

και φωνη και τράχηλος ἐπικεκλασμένος και ψιμύθιον καιμαστίχη και fκ0ς, οἷς ἡμεῖς κοσμεῖσθε, καὶ ο λως κατὰ την παροιμίαν, ἁττον αν πέντε λέφαντας υπὸ μάλης κ9sψειας η εν κίναιδον. ειτα η λεοντῆ μευ του τοιOBτοιου αν ἔκρυψε, συ δ' ι ει λησειν σκεπόμενος βιβλίω; ἀλλ' o δυνατόw προδώσει γάρ σε και αποκαλύψει τα ἄλλα μῶν γνωρίσματα. M. o δ' oλον ἀγνοεῖν μοι δο-

177쪽

κεις τι τὰς ἀγαθὰς ελπίδας ου παρὰ των βιβλιοκαπήλων δει ζητεῖν, αλλὰ παμ αυτου καὶ του καθ' ημεραν βίου λαμβάνειν. συ δ' οἴει συνήγορον κοινον καὶ μάρτυραεσεσθαί σοι το υττικον καὶ Καλλῖνον του βιβλιογράφους οὐκ, ὰλλ' ἁμους τινας ἀνθρώπους ἐπιτρίψοντάς σε, ην οἱ θεοὶ ἐθέλωσι, καὶ προς ἔσχατον πενίας ξυνε 120

λάσοντας δέον τι νίν σωφρονησαντα ἀποδόσθαι μεντιν των πεπαιδευμένων τα βιβλία ταίτα καὶ συ αυτοῖς την νεόκτιστον ταυτην οικίαν, ἀποδουναι δε τοις ἀνδραποδοκαπηλοις μέρος γουν ἀπο πολλῶν των Oφειλομένων. 25. καὶ γὰ0 κεῖνο περὶ δυο ταυτα δεινῶς σπουδακας, βιβλίων τε των πολυτελῶν κτησιν καὶ μειρακίων των

ἐξώρων καὶ ηδη καρτερῶν νήν, καὶ το πρὰγμα σοι πάνυ σπουδάζεται καὶ θηρευεται. δύνατον δε πένητα ὁντα προς ἄμφω διαρκεῖν σκόπει τοίνυν, ως εὐον χρημα συμβουλη ἀοιῶ γάρ σε ἀφέμενον των μηθεν πρ0σηκόντων την ἐτέραν νόσον θεραπεύειν και τους πηρέτας εκείνους νεῖσθαι, πως μη ἐπιλειπόντων σε των ἐκοθεν μεταστέλλοι τινας των ἐλευθέρων, ἐς κίνδυνον ἀπελθουσιν η μη λάβωσιν ἀπαντα, ξαγορευσαι ταπραχθέντα μῖν μετὰ τον πότον, οἱ καὶ πρωην αἴσχιστα περὶ σου διηγεῖτο εξελθὼν ὁ πόρνος ἔτι κα δήγματα ἐπιδεικνυς ἀλλ' ἔγωγε και μάρτυρας αν παρασχοίμην τους τότε παρόντας, ῶς γανάκτησα και λίγου πληγὰς νέ- 12lτ9ιψα αυτῶ χαλεπαίνων περ σου, και μάλισθ' οτε καὶ ἄλλον ἐπεκαλέσατο μάρτυρα των μοίων και ἄλλον αὐτακα λογ0ις διηγουμένους. 00 δη ταῶτα, γαθέ, ταμιεέου ταργύριον και φύλαττε, ς οἴκοι καὶ κατὰ πολ- λην σφάλειαν ταυτα ποιεῖν και πάσχειν Quς. στε μεν γὰρ μηκέτι ἐργάζεσθαι τίς αν μεταπεισειέ σε οὐδε γὰρ κύων απαξ παύσαιτ' ἀν σκυτοτραγειν μαθοῶσα 26. το Γ ετερον ράδιον, το ζκέτι νεῖσθαι βιβλία ἱκανῶς

178쪽

152 AO TRIA NOT

πεπαχευσαι, αλις σοι της σοφίας μόνον Γλυ καὶ ε ἄκρου του χείλους χεις τα παλαιὰ πάντα πῆσαν μεν ἱστορίαν otσθα πάσας δε λόγων τέχνας και κάλλη αυτῶν Η κακίας καὶ νομάτων χρῆσιν των ττικῶν πάνσοφόν τι χ'ημα καὶ ἄκρον εν παιδεία γεγενησαι διὰ το πλῆθος τῶν βιβλίωw κωλύει γα ουδεν ἀμε σοι ενθιατ9ίβειν,επειδη χαίρεις ξαπατώμενος. 27. δεως ὁ αν καὶ ἐροί- 122 μην σε, τα τοσαίτα βιβλία εχων τί μάλιστα ἀναγινώσκεις αυτῶ , τα Πλάτωνος ταυντισθενους τὰ 'Αρχιλόχου , τὰ Ἱππώνακτος η τούτων μεν περφ90νεῖς. ρήτομες δε μάλιστά σοι τοsτων διαχειρός; ἐπε μοι, και Αἰσχίνουτον κατὰ ιμάρχου λόγον ἀναγινώσκεις η ἐκειν γε πάντα Oiσθα και γινώσκεις αυτῶν καστον τον δε υριστοφάνην και ὁπολιν ποδεδυκας; νέγνως και τους Βάπτας το ρῆμα λου; εἰτ' υδέν σου τἀκεῖ καθίκετο οὐδ' , ρυθρίασας γνωρίσας αυτά; ofro os καὶ μάλιστα θαυμάσειεν αν τις, τίνα ποτε ψυχην χων ἀπτει τῶν βιβλίων ὁποίαις αυτὰ χερσὶν ἀνελίττεις. πότε δε ἀναγινώσκεις μεθ' ημέραν; λλ' υθεὶς ἐώμακε ofτο ποιοOντα ἀλλα νύκτωρ πότεμον ἐπιτεταμένος δη ἐκείνοις

προ τῶν λόγων ἀλλὰ πρ0 Κότυος μηκέτι μη 0λμήσsςH23 τοιοίτο μηδέν. 28. ἄφες δε α βιβλία καὶ μόνα εργάζουτα σαυτOs. καίτοι ἐχρῆν μηκέτι μηθε κεῖνα, αἰδεσθῆναι δε την τολαριπίδου Φαίδραν καὶ περ τῶν γυναικῶνὰγανακτοίσαν καὶ λέγουσαν, ουδε σκότον μίσσουσι τον συνεργάτVν τέρεμνὰ τ οἴκων μη ποτε φθογγην φύ ε δε πάντως ἐμμένειν τρὶ ὁμοία νόσω διέγνωσται, ἴθι,ώνο μεν βιβλία και οἴκοι κατακλείσας ἔχε καὶ καμπOsτην δόξαν τῶν κτημάτων ἱκανόν σοι και τοίτο προσάψύδε μηδέποτε μηδε ἀναγνῶ μηδε παγάγn τηὶ γλώττηπαλαιῶν ανδρῶν λόγους καὶ ποιήματα μηδεν δεινόν σε

179쪽

την παροιμίαν ιθίοπα σμηχειν επιχειρῶ συ γὰρ νήσοκαὶ χρηση ς ουδεν καὶ καταγελασθήση π9Oς των πεπαιδευμενων , ἐς ἀπόχρη φελεῖσθαι υκ κ του κάλλους 24των βιβλίων οὐδ' εὐτης πολυτελείας αυτῶν Ἀλλ' εὐτης φωνῆς καὶ της γνώμης των γεγ9αφότων. 29. συ δε oi ει θεραπευσειν την ἀπαιδευσίαν και επικαλύψειν si δόξηταύτη και εκπλήςειν τω πληθε των βιβλίων, ου εἰδὼς ὁτι και ι ἀμαθέστατο των ἰατρῶν το αὐτο σοὶ ποιοίσιν ελεφαντίνους νάρθηκας και σικυας αργυρὰς ποιούμενοι και σμίλας χρυσοκολλήτους οπόταν δε καὶ χρήσασθαι cούτοις δεη, οἱ μεν οέδε οπως χρὴ μεταχειρίσασθαι αυτὰ ἴσασι ' παρελθὼν δε τις ς το μεσον τῶν μεμαθηκότων φλεβότομον ευ μάλα κονημένον χων ἰου τάλλα μεστον ἀπήλλαξε της ὁ Γνη τον νοσοsντα. να δε και γελοιοτέρω τινὶ τὰ σὰ εἰκάσω, τους κουρέας τούτους επίσκεψαι, καὶ ὁ φει τους μεν τεχνίτας αυτῶν ξυρῖν και μαχαιρίδα και κάτοπτρον σύμμετρον χοντας, τους δε ἀμαθεῖς και

ἰδιώτας πλῆθος μαχαιρίδων προτιθέντας καὶ κάτοπτρα μεγάλα, ου μην λήσειν γε διὰ ταfτα οὐδεν εἰδότας ἀλλὰ

το γελοιότατον κειν πάσχουσιν, τι κείρονται μεν οἱ πολλοὶ παρα τοι γείτοσιν αυτῶν, προ δε τὰ κείνων 12θκάτοπτρα προσελθόντες τὰς κόμας ε ἰθετίζουσι 30. καὶ

σὴ τοίνυν ἄλλω μεν δεηθέντι χρησειας αν τὰ βιβλία, χρήσασθαι δε αυτὸς ου αν δύναιο καίτοι οὐδ' ἐχρησάς τινι βιβλίον πώποτε, αλλὰ το της κυνὸς ποιεις της εν τὶ φάτνύ κατακειμένης , οὐτε αὐτη τῶν κριθῶν σθίει οἴτε τω-πω δυναμένω φαγεῖν πιτρέπει ταὐτατ γε νυν εἶναι

υπερ μόνων τῶν βιβλίων παρρησιάζομαι προς σέ, περὶ δε τῶν ἄλλων σα κατάπτυστα καὶ ἐπονείδιστα ποιεῖς,αόθι ἀκουστὶ πολλάκις.

180쪽

1. εινόν γε Ἀγνοια καὶ πολλῶν κακῶν ανθρώποις αἰτία, σπερ ἀχλυν τινα καταχεουσα των πραγμάτων καὶ την ἀλήθειαν μαυρουσα καὶ τον ἐκάστου βίον επηλυγάζουσα εν σκότω γουν πλανωμένοις πάντες ἐοί 126 καμεν, μὰλλον δε τυφλοῖς μοι πεπόνθαμεν, τω μεν προσπταίοντες ἀλόγως, το δε περβαίνοντες, Ουδεν δέον, και το μεν πλησίον και παρὰ πόδας ου ὁρῶντες et δε πόρρω καὶ πάμπολυ διεστηκος ως ενοχλοον δεδιότες καὶ oλως φ ἐκάστου τῶν πραττομένων ου διαλείπομεν τὰ πολλὰ ολισθαίνοντες τοιγάρτοι μυρίας δὶτοις τραγωροδοδιδασκάλοις ἀφορμὰς ει τὰ δράματα το τοιουτο πα9εσχηται, τους Λαβδακίδας καὶ τους Πελοπίδας και τὰ του- τοις παραπλησια σχεδον γὰρ τὰ πλεῖστα τῶν ναγὶ σκηννὶ ἀναβαινόντων κακῶν ευροι τι ἀν πο της αγνοίας καθάπερ πο τραγικου τινος dαίμονος κεχορηγημένα λέγω δε καὶ ς τὰ ἄλλα μεν ποβλεπων, μάλιστα δε ες τὰς Ουκαληθεῖς κατὰ τῶν συνήθων καὶ φίλων διαβολάς, φ ων 127 δη και οἶκοι ἀνάστατοι γεγόνασι και πόλεις ἄρδην ἀπολώλασι πατέρες τε κατὰ παίδων ἐξεμάνησαν και αδελφοὶ κατὰ τῶν ομογενῶν και παῖδες κατὰ τῶν γειναμένων καιέρασταὶ κατὰ τῶν ρωμένων ' πολλαὶ δε και φιλίαι συνεκόπησαν καὶ ἐκοι συνεχυθησαν πο της κατὰ τὰς διαβολὰς πιθανότητος 2. - ουν ως κιστα περιπίπτωμεν αυταῖς, ποδεῖjαι βουλομαι τω λόγω καθάπερ επί τινος γοαφης ποῖόν τί ἐστιν η διαβ0λη κά πόθεν ἄρχεται καιοποῖα εργάζεται. ἀλλον δε υπελλῆς ὁ Ἐφέσιος πάλαι ταυτην προυλαβε την εἰκόνα και γὰρ αὐ και οὐτος δια βληθεὶς προ τον Πτολεμαῖον, μετεσχηκὼς Θεοδότα της