Opera omnia

172쪽

156 NIL IUD DE MUNDO. l. 6. 7.

ους υκ κοτεις ' πλάσσων φθαλμον - ἐπιβλέati γ' πιι α διοικούσας μέντοι μέχρι κε λῶν et και χειρῶν, καὶ των αλλων του σώματος μερῶν, σα ντός τε καὶ ἐκτος δυνάμεις πάσας ---οῦρον μοσχευματα εἶναι συμβέβηκε. α δ ἀμείνω κώ τελειότερα τω μεσααάτω καὶ καρποφορειν δυνει--

iam νόροις κατάληψις ευστοχια, μωται, μνημο- εις, διαθέσεις, τεχνων διαε πολυτροποι, βεβαιθ'

τος τεχνίτης, ἡ πεμηκὼς μονον, αλλα κιώ- ῶν ἀεὶ a θέκαστον των γιγνομένων τὰ φυτα μοτώ.

. . ' δεῖς εἰρηώνοις ἐστὶν ἀκόλουθος καὶ

173쪽

νον φέστηκεν.

F. 8. κανως ἐν διαλεχθέντος περὶ τουτων, σκεπτέον δε καὶ περὶ ἀφθαρσίας υτου. ρίττω-ένον /όξω παρὰ τοι φιλοσόφοις περὶ τούτου μνωσι, των. ἐν δουιον φώμένων ἀγέννητόν τε κώὸώνωλεθρον των δὲ ἐξ ἐναντίας γέννητόν τε καλν ρτόν. ἰδὲ δ οἱ παρ' ἐκατέρων ἐκλαβόντες, τῆμεν γενητὸν ran των οτέρων , αρὰ δὲ των προτέρων τὸ ἄφθαρτον μικτην δόξαν ἀπέλιπον, γε - πον καὶ φθαρτον οἰηθέντες αυτὸν εἶναι. μό- κριτος μὲν ὁ καψ Misoωρος, καὶ ο πολυς μιλος πω ἀπο της στοας φιλοσόφων, γένεσιν καὶ φθορὰν απολείπουσι του κόσμου' χην ora ομοίως οἱ ἐν γαρ πολλους δωρους πογράφουσιν, ων την γένωιν ιηλοτυπέως κώ ἐπιπλοκαῖς τόμων ἀνατιθέαοι,

174쪽

τερον ' - μδνόν - δι παντος τοτ . συγγράμμεπος πατέρα ἐν καὶ ποιητην καὶ δημιουρρον τον θεμ

175쪽

τον. ' γὰρ κόσμος ἀνυπερβλητον κωνει χρώμενος,

177쪽

ἐκτος πρωυπόκεινται Σίδηρον γουν καν χαλκον καὶ το τοιουτοτρόπους ουσιας ευροις ἐν ἀφανιζομένας ' ἐξ εὰ των μεν ταν έρπηνώδους νοσηριατος τροΠον io ἐπιδραμὼν διαφύγοι προς δὲ τον ἐκτος, τανωπι ερυμενης οἰκίας η πολεως συναναφiεχθρῖσαι τη πυρος βιαίω ony ιαλυθῶσιν. ομοιοτροπως ἐκιῶ ζώοις ἐπιγίνεται τελευτη νοσημασι δὲ Ε ἔαυ- των - τε των ἐκτος, σφαττομενοις καὶ λευκομένοις, ἐμπιπραμενοις, η θάνατον καθαρον τονο αγχόνης πομενουσιν Εἰ δὲ φθείρεται καὶ κόσμος ἐξ νάγκης, τοι on τινος των ἐν υτρδιαφθειρήσεται δυνώμεων. Ἀμηχανον δἐ κάτερον. 611 ειτος μεν γα ουδεν εστι του κοσμου, πάντων M.εις την συμπληρωσιν αὐτου συνερανισθεντων. 116oοντος γαρ εἷς τε ἐστι, καὶ λος καὶ ἀγηρως Esi ἐν P. καὶ λος, δια την προειρημένην αιτίαν ἀγηρως ὁ καὶ ἄνοσος, ἐπειδ τα νόσοις κώ γπα σωματα αλωτὰ , θερμότησι καὶ ψυχεσι καὶ ταῖς αλλωις ναντιώσεσι προς ἐπιπιπτουσαι ἔζωθεν σχυρῶς ἀνατεμ πεται ' ων Ουδεμία δυνάμις απυδραοας κυκλουται καὶ ἐπιτίθετοι παθῶν μηὁενος προτατουντος μήρους,.

τί ἐστιν κτος , πάντως, εἴ κενον η Παθης - χις, ην δύνατον παθεῖν τι, η δρυσαι. Καὶ μην δῶ no τινος αιτέας διαλυθησεται τῶν ἐντὸς αὐτονι Προτερον ἐν ἐπει- του λοψ το μέρος καὶ μειζον δοται καὶ κωτωυτερον, περι εστιν ἀτοπώταν

178쪽

ἄγει τα πάντα μέρη προς μηδενὸς ντων ἀγόμενος. Ἐπει et διότι διττῶν ωσῶν των φθορυς αἰτεων, της μιν ἐντος, της ὁ ἐκτυς α τὴν ἐτέραν οἰέταιωπομένειν, δέκτικα και της ἐτέρας ἐστι πάντως Σημ-νδε βους, ἱππος, ανθρωπος, και τα δραπλησία ζῶα, διοτι πεφυκεν ἀναιρειοθαι mia σιδήρου, - - τελευτησει. f. 10. Ἀπειδη τοίνυν τ ουδενὸς τῶν ἐκτος φθαρησόμενος ἐδευθη ο κόσμος, ω μηδὲν ἔξω καταλελεῖφθαι, πάντων Ουδ' πό τινος τω ἐν τω τε λ την προεπιλογισθεῖσαν ἀπόδειξιν, καθ' ηντο λωτον τη ἐτέρα των αἰτιῶν, καὶ την ἐτέραν ἐπεφυκε δέχεσθε ι Μαρτύρια δἐ κα τα ἐν ιμα,

χωθεν Λολιnῶν, τάδε διανοηθεις, πρῶτον μεν ἶναολον τι μάλιστα ζῶον τελείον ἐκ τελείων μερῶν D', προς ὁ τουτοις εν - ου υπολελεμ μένων ζ ων,λλο τοιουτον γένοιτ αν, ἔτι δἐ να ἀγηρω καὶ νοσο η, κατα ῶν ως τὰ τω σώματι θερμὰ καὶ φορα, 612 και πάνθ' οσα δυνάμεις εχε ἰσχυρὰς, καὶ πε- 1161 l.ριστάμενα ζωθεν κά προςπιπτοντα καίρως λυει, Ρ. καὶ νόσους καὶ γηρας ἐnάγοντα θένειν ποιεῖ Θιὰδ την αντην αἰτίαν καὶ τον λογισμον τονδε θεὸς Οχον ἐξ ολων πάντων τέλειον καὶ ἀγηρω καὶ ἀνοσον

f. 11. -- μἐν δ παρ Πλάτωνος προς ἀφθαρσίαν το κόσμου μαρτύριον ἐλήφθω το Mἀπέννητον παρὰ της φωσεκης ἀληθείας Ἀπεται - γεπομένω φάλωσις ἀφθαρσέα δἐ τω πεπτει Mia καὶ ὁ τὸ τρίμετρον ἐκεῖνο ποιησας, Τό τοι γενόμενον κατθαν Ἀφαλεται.

179쪽

μης, ἀέρος τε καὶ πυρὸς βραχμα Me δανεισάμενοι

180쪽

προς την φυσικην του τρῖς κίνησιν ἐπικουφίσασα

ἄντην ἀναὁραμειται H δη φθορῶς ἐν αἴτιον - μνὰ φέσιν κίνησις των αλλων ἔχει ζώων, ἐν di is κόσμου κατὰ φήσιν ἔκαστAT G μερῶν βιανετα--τας οἰκείας διακληρωσάμενα χώρας, ἐνδίκως ἄν λώγοιτο ο κόσμος ἄφθορτος. f. 12. Era τοίνυν ἐκεῖνο πάντι τω. δηλον, ἔτι φύσις ἐκάστη διατηρεῖν καὶ διαsώζειν. εἰ δ' οἷόν τεὸν και ἀθανατίζειν ἔκαστα ν φύσις ἐσών σπου

θότων ἐπισυνίστασθαι κατακηφοντα διέσερο - καὶ

διέλυσε τον συνέχοντα δεομον, καὶ τέλος κατ- O. Τοιουτον di μηδὲν ἐφηδρευεν ἔξω, ' - αν Ῥοον