Opera omnia

241쪽

τονσαι δε μἐν ἀρχαῖς, ἀρ- δι τελεσιν, ἀτελευ-

Ibid. AP του θεου χάριτες υ μόνον ἀναρο- ' παρέχονται, ἀλλα καὶ σα προς περ την καὶ δαφιλεστέραν ἀπόλαυσιν. Collegi I, idovio Magni Soe Iea. Qui cod. sie inseribitur: Gύννου ρεσβυτέρου και ποναχου του Λα--μασκηνου ἐκλόγων βιβλίον καὶ B. Titulorum verodis'reparatia, tum inversa oratinis ratio, liquido sunt ar nient excerptorein lium aliunt esse a Dalilascens illo sacrorum laralleloriini auctore. Cui sententiae auffragatur Vir summae eruditi.nis ei humanitatis iis

242쪽

αἴσθησιν ὁ ζωοπλήστης οἱ μὲν ου ταντα Καλως δεξήμενοι καὶ φυλάξαντες ν δεδωκότι, την μεν δι

νοιαν τηρησαν, ista μηδεν λλο η περὶ θεου καὶ των ρετῶν αυτο διανοηται τον ὁ λόγον, ἀχαλινω στομάτι ἐγκωμίοις καὶ μνοις γεραίρη τον των ὁλων πατέρα την δε αδσθησιν, , φαντασιουμένη τὸν αἰσθητον παντα κόσμον, τρανον καὶ γην,

καὶ τως μεταρο φοσεις, ἀδόλως, καὶ καθαρῶς τῆς η διαγγέλλη. 661 Περν αρχομενων, . M'. ωλωνος , ἐκ του τετάρτου της νόμων ἱερῶν ἀχλ ρο

εκτος πρόςεστιν ἀφθονία. συνεσις ἐπακολουθεῖν o- κεῖ καὶ ἀγχινοια ' χταν δὲ περιαιρεθη συμπεριαιρεῖ καὶ et δοκειν τι φρον.D. Περὶ ρίστων ἀνδρῶν . . i. v οτοῖ, ἐκ του περὶ μέθης. Ηνδρὸς ἀγαθοὶ τροπικώτερον ειπεῖν, κρε&τονές εἰσι δημων λων, περείδοντες καθάπερ iam με γάλας τὰς πόλεις καὶ πολιτείας. aυτον. ενεκα με των. αὐλων, ουδεμία πόλις ρέμησεν απι διαμενουσι δὲ ἀστασίαστοι διαενος η δευτέρου δικαιοσυνην otioυντος ου η ἀρενητὰς πολεμικὰς νόσους ιῶται μώς πονέμοντος που φιλανθρώπου θεου κολοκινγάθων, - μη μόνον αυ--τον', ἀλλα-- Tot 1-vσιάωντας φελεῖσθαι. .

243쪽

. Περὶ ἀδήλυν καὶ Ἀγνοουμένων A μι πραγμάτων. φίλωνος -των ωοντων κατάληψις ἀνοίκειος ἀνθρωπω. υ αυτου πάντα τω θνητῶ γένει γνώριμα.

υ αυτos τέλος των ἀποβησομένων θεὸς Ουε μόνος. Περὶ ἄγγελίας κακος. Βελτίων των κατὰ ηδονὴν λόγων η ἀκίνδυνος -χω.

Περὶ Ἀτταρέσκων, . . L - Φίλωνος ' ω ποιησετέ ' φησιν ο νομοθέτης, παντα σα μεις ποιήσομεν δε ημερον '' ' κα-στος τὸ αρεστον ἐναντίον αυτου μονονουχὶ βοῶν,οτι πάντα τα κακα η φιλαυτία καὶ αυταρεσκία δημιουργεῖ ' ν ως ἀνίερον ἐκ τέον της διανοιας.

662 ο μυτου. οἱ αὐτῶν μόνον ἔνεκα ἀνταν - πράττοντες, φιλαυτίαν, μέγιστον κακον, ἐπιτηδεν

λον, το αδικον, τὸ σεβές. o γαρ v,ρωπον ανσις κατωδευασεν, ' ως ἡ μονωτικὰ μία, αλλὰ ς γελαῖα καὶ σύννομα κρινωνικωτατον' ἔναμ μόγω ἐαυτω ζῆ, ἀλλα και πατρὶ και μητρὶ καὶ ἀοελφοῖς, κώ γυναικὶ,- τέκνοις, καὶ τοις υλλοις συγγενέσι καὶ φίλοις, - δημόταις, καὶ φυλέταις καὶ πατρίδι, αδ ομοφύλοις, καὶ πασιν ἀνθρώποις. πιι μέντοι κά τοῖς μέρεσι του πάντος' καὶ τω λφκόσμου, καὶ πολυ πρότερον τω πατρὶ καὶ ποιητῆ. ει γυρ εῖναι, εἴγε ντως ἐστὶ λογικος, κοινωνικὸν, ψιλόκοσμον φιλόθεον is γένητα καὶ θεοφιλής Daut It M.

244쪽

θρώπινον νουν.

ἐποίηθεν - θεος. Φίλωνος, του πρώτου των ἐν Γενέσει ζητημάτων. D ερ κίονες οἰκίας λας περείδουσιν, ουτὶ καὶ vi θεῖαι δυνάμεις τον συμπαντα κόσμον, καὶ του ἀνθρωπείου τυ αριστον καὶ θεοφιλέστατον γένος. Περι αναμαρτησίας. εκ του περὶ γιγάντων. 'Aδυνατον ψαι μηδὸν ρυπωθηναι πης φνης, μηδε τα τελε-um καὶ κατωτάτω αυτης καὶ αν - ἀνθρώποις τέλειος εῖνα δοκεῖ

Περὶ βραδοβουλέα Ἀκερδη o βραδυς λογισμος, καὶ ἀνωφελης ο ἐν ἐσχάτοις μετάμελος.

245쪽

σωτηρίοις φαρμάκοις Oυτωυαὶ no-,ιος λόγοις τὰ φιλοσοφειν καὶ δεμυσιν. 'Eαν αρτε πρῶτον εjςαγομένου καὶ μανθάνοντος--δάσεις πῶσαν την μαθέαν ἐκτεμὼν ἀθρόαν ἐπιστημην ςοικίσαι, το ἐναντίον οἷ διανοη πρύξεις. - γα την ἀπαίρησιν ἐν καιρου γινομένην πω

μεῖναι οἴτε φθονον ρυμην καὶ φορὰν της διδασκα--λίας χωρῆσαι ἀλλα κατὰ Λάτερον, τό τε ἐκτων μενον, καὶ προςτιθέμενον οδων-ώς καὶ στεριαλγησας ἀφηνιάσει T. δἐ σπη καὶ μετριως ἀφαιρεῖν ἐν πης ἀπαιδευσέας, ροςτιθέναι δὲ ' παιδείας το ἀνάλογον, ωφελείας γένοιτο ν μολογουμένης αἴτιον. Περὶ διανοοιμένων - αν ἐνθυμουμένων τὰ κακά. Φαωνος , το περὶ μετονομαζομένων

πι τυχουσα της κακίας γένεσις δουλοῖ τον λογι- ον, καὶ α μηπω τέλειον αυτης ἐκφυτηση το γέ νημα uo γαρ ἐστι τω κατὰ την αροιμων λεγομένs, πλίνθον λυνειν η δικτυου δωρ ὀμίζειν, το κακίαν ἐξελεῖν ἀνθρώπου πης 'χρα ra αἷς ἐγκεχάοακται πάντων η διάνοια '' ως ηπιν, ἐπιμε- λως'r', και υ παρέργως ' τουτέστιν ου κεκόλληταινά προςηρμοσται. ου συν ἐπ μελεια και φροντίδι κατεσκωμένον ἐστὶ καὶ διηγορευμένον εἰς ἀκραβειαν καὶ τουτ οὐκ oψει καὶ μόλις, ἀλλα ' εκ νεότητος' ' μονονουχὶ λέγων, ἐξ Ἐνεῶν των σπαργάνων, απερ τι μέρος τεινόμενον.

Περὶ δειλων καὶ διψύχων.

246쪽

δυνατωτερον ἀντιβιάσονται αροκαταπίπτοντες, αἰπυ- πη καὶ γέλως ἐαυτῶν γένονται. To αιτοs., ἐν τω φαυλω κακία διδυμοτοκεῖ. ιχόνους γαρ ἐπαμφοτερης ο ἄφρων, τα μικτα μερογρος, και φύρων καὶ συγχέων σωυ-κρίνεσθαι δυ--μενα ' τοιαυτα ἐν ψυχνὶ χρωματα ἐμιφέρων, οι περ ο λεπρος ἐν τω σώματι, μιαίνων καὶ τους υγιεῖς λογισμοὸς no των θανατουντων - - πο-

νουντων.

μια, ἐτερα ὁ τὰ ρηματα, πολλαὶ δ αἱ πράξεις,

διαφορ ὁ καὶ μαχόιανα πάντα πασι - ώγει γορους φρονεῖ, καὶ βεβουλευται τα ἐναντία si διέμεισι, κά πράττει τα τούτοις μη σννάδοντα ' ως τε υρίως ειπεῖν, τι eto φαύλου ο βίος πολέμιος.

664 εο ὶ διακρίσεως. Φίλωνος Ἀνελευθερον τὸ ἀδιάκριτον, ἀπονοίας

και πιροφίας αἴσχιστον βλάστημα. ος γὰρ συνέσεως και φρονησεως μα η ἐφ κάστου των πρακτέων διάκρισις, τιμητικόν τε και natνάτον, υπωροαφροσύνης κοὶ τιμίας τὸ ἀνερυθρίαστον 'Θθεινον ἀσεβέσω ο 'τερος λόγος συνταττε τον τοιονδε νοσουντα πάθος φάσκων ἀσεβης, ο μη εἰδως τιμη - σαι πρόσωπον ἐντίμου, μηδε ζανεσταοθαι Ano προς--ώπου πρεσβυτέρου, μηd κατευθένων αυτον προς TO

247쪽

Περὶ δικαιοσυνης. Φίλωνος Σωτηριον ἐν τοῖς μάλιστα δικαιοσυνη, καὶ ἀνθρώπων, καὶ των του κόσμου μερῶν, .γης μι

Περὶ των του θεου κριμδτων. που αὐτου Κάλον ἐστιν ἀρξαμενους κατὰ κύστην μέραν ἀπὸ των θείων αἱ γων ἔργων ἐπιτὸς κατηναγκασμένας πηρεσίας του βίου χωρῆν. 3ια τουτ κώ τὴν των προςταγμάτων μελέτην προς- έταζεν dia μάλιστα δὲ ειθ υς Ἀριαναστάντας ματης ω ποιεῖσθαι, να πάσης ἀνθρωπίνης πράξεως u αγιαι nondαὶ προηγοῖνται, χορηγον λουσαι την

Tοῖτο γαρ το πάθος της Οχης ἐν soρτῆ με τηκα καιρος φευδης σφροσυνης- Περὶ διαφορας θεοὶ και ἀνθ ρωπων. Φίλωνος. Μακρὰν τα της γενέσεως τοῖ ἀγεννητον, καὶ αν σφόδρα συνεγγίζη ταῖς λκαῖς χάρισιτον σωτηρος ἐπακολουθοῖντα.

665 i. o θαοσέων και ἀνδρείων. Φίλωνος, ε του περὶ γιγάντων. Ἀνδρείας ἐστὶ τὸ ωςπληκτον εῖναι υπὸ φόβωντων περὶ θάνατον, και το πιθαρση ἐν το ς δεινοῖς, κω τὸ υτολμον ἐν τοις κίνδύνοις, και το μυλλον

248쪽

ωόμετρον αἴτιον ουτον των μεγιστων κακῶν η ἀμ- τρία, τον ἀφελιμώτατον λυουσα δεσμον ἰσότητος. TO αυ του πέρι μέθης. ' ανισον λυπηρον καὶ διασταπικον, ' ως περ κἀτὸ σον λυπον, και συνδετικον εἰς φίλειαν. To αυτου. o ἐννομον και τὸ σον εἶρηνης σπέρμα, και σωτηρίας αἴτιον, κνι της ἰς παντα διαμονης. Ἀνιοδτης ὁ καὶ et λεονεξία ορμητηρια- λέμου, καὶ λυτικα τω οντων. Περὶ κακουργων. Φαωνος Tu των προτέρων κολαστηρια των δευτέρων εἰσὶν ἁ σωφρονοῖεν, φυλακτηρια κα σωτηρια.

Περὶ ὀφθαλμου καὶ ράσεως.

Φίλωνος, ἐκ του περὶ κοσμοποάζας. A αἰσθησεις θυρίσιν ἐοίκασι. σι γαρ τουτων ανέ θυρίδων ἐπειςέρχεται τω - κατάληψις των ωωθητῶν καὶ πάλιν ο νους ἐκκυπτει δια αυτῶν. Μέρος δέ ἐστι τῶν τριδων, λέγω δη των αἰσθητροεων, η Ορασις, ne κω πη μάλιστα συγγενης. τι περκα τω καλλωτω τω οννων, φωτὶ οἰκεία, καὶ πηρδεη των θείων ' Ira καὶ την la φιλο--φίαν δον δεεμε την πρώτην Θεασάμενος γαρ λίον κένησιν καὶ εληνης, καὶ τα των στέρων περιδους, καὶ την πλανη περιφορὰν του σύμπαντος ουρανου, καὶ την παντος του λόγου κρειττονα τέθν

249쪽

υ καναρμονίαν, καὶ τον του κωμ- μόνον ἀφευδέστατον κοσ1-nωον, διήγγελλε τω γεμόνι λογισμου is εἶδεν 'O δἐ ἐν ματι ζωερκεστέρου θεασάμενος καὶ ταυτα και παραδειγματι καὶ εἴδει δια τούτων ἀνωτ - καὶ των πάντων αἴτιον, - εω ἔν-απῆλθε θεου καὶ γενέσεως και προνοίας λογισάμενος, 666 τι λη φωσις οὐκ αυτοματωθεῖσα γέγονεν, ἀλλα Μ ἀνάγκη ποιητην ,αι κῶ πατέρα, κυβερνητην τε καὶηνιοχον, ς καὶ πεnοίηκε, καὶ ποιήματα αντο σώζει.

υ αυτρυ- 'Eὰν πολυς - πλοντος, μη στροκατασυρκὶς τῆ φορα πειρῶ δἐ ἀντιλαμβάνεσθα τι--πος ζηρου προς Ἀσρ σιν της γνώμης μαιοτάτην. ουτο δὲ ν η ροτα δικαιοστρος κω χρηστότητος ἐπιδίβιος χρησις. α αν et ποιητικα των μετωγαστέρα ἐπιθυμιῶν ἀφθοναις χορηγηται, μη sv nrasori αυτων τῆ περιουσία την σωτήριον ευκολίαν ἀντιθεις, οἷ ξηρον δαφος ς πορειαν αντὶ βαρ- θρώ)ους τέλματος. ωυτου. Ἀσκητέον λέγων δεηθηναι ' τουτογαρ ἐγροτάτω μου του ἐ-ντων, μακροτάτω. Περὶ Πίστεως καὶ Εὐσεβείας εἰς θεόν. Φίλωνος vi ἀληθὴς ἱερουργία τίς ἄν εἰ πλην φυχης θεοφιiοτ ετσέβεια ει το ευχάριστον ἀθανατίζεται αρα τω θεω συνδιαινίζουσα λίου καισελήνη καὶ τω παντὶ κόσμω Περὶ πονηρῶν καὶ Ἀσεβων. υ αττου βέβαιοι αἱ πονηρῶν ἀνθρώπων ἐλπίδες ευαζοντων ἐν τὰ χρηστότερα, τα δἐ παλίμφημα, καὶ ων διοι εἰσι, πάσχωντες.

250쪽

Περὶ συμβούλων. ωλωνος, ἐκ των ἐν Γενέσει ζητημάτων.

' 'EnHδη προς πολλα ων κατα τον βιον τυφλος των μη πεφιλοσοφηνότων νους, χρηστέον τοι βλέπουσι τὰς των πραγμάτων Mέας προς δηγων. Περὶ ταχυλογων.

Φίλωνος T μη ἐφεδρευε αἰJ- η φόβος, ἀχάλινον τ στόμα καὶ ἀνειμένη γλῶττα λέλυται. 667 Περὶ τελειότητος.

3- ωχωνος Ἐν θεω μόνον et τελειον καὶ ἀνεν δεις, ἐν δε ἀνθρωπω. το ἐπιδεες καὶ ἀτελές δίδω- κτος γυ ο ἄνθρωπος, και αν γὰρ οφωτατος, ολ- M ano ἄλλου, αλλὰ - ἀδιδάκτως, ουδἐ-τοφυῶς' και εἰ ἐπιστημωνικώτερος τερος τεγο, - - τως, αλλὰ μεμαθημένως.Περὶ ταπεινοφρονουντων. Φαωνος Φυσικωτατα ταυτα δέδεικται κατάβωσιν με ψυχης την δια ιήσεως ἀνύβασιν, νοδον ὁ και ψος την λαγνείας noνό Γησιν. Tου αυτον. ης καρτερίας και φρονησεως κάλδικαιοσύνης ἐραστην ἰλοιν χρη καὶ τὸ μεγάλατρον καθαιρεῖν To 'ρ επιτηδεύειν νόθως ρετην δειγμα ου μικρον ἀσκησις ἀτυφίας. Tos υτos. Ἐὰν δόξαις καὶ ἀρχαῖς μέγα - σωσαις ἐφίεσθαι, καθάπερ νηος ἀγαθη κοβερνητης