Pausaniae Descriptio Graeciae

321쪽

λουθηριε γαρ οἴκοθεν, τά τε αλλα ἐφιλοφρονεpτο, καὶ ἐς τὰ γόνατα ἐσθεμένη τα αυτῆς του ανδρος την κεφα- αελεγε τους φθεῖρας καί πως - ευνοίας δακρυ- σαι παρίσταται τη γυναικὶ ρωση του ανδρος - ουδὲν

προχωρουντα τα πράγματα προέχει δὲ ἀφειδεστερον 3τῶν δακρύων, καί, ἔβρεχε γὰρ τοs Φαλάνθου την κεφαλην, συνίησι τε της μαντείας, νομα α δ ηνὰ ω ρα si γυναικί, καὶ οὐτω τῆ ἐπιουση νυκτὶ Ἀραντα των βαρβάρων εἷλε μεγίστην καὶ ευδα μονεστάτην ἐκ θαλάσση πόλεων. . Tάραντα δὲ τον ρω Ποσειδῶνός φασι καὶ ἐπιχωρίας νύμφης παῖδα εἶναι, πο δὲ

του ρωος τε ηναι τα νόματα τη πόλει τε καὶ τμπο--μφ' καλελαι, γαρ δη άρας κατὰ τὰ αυτὰ τῆ πόλει καὶ ὁ ποταμός. XI. Πλησίον δὲ του ἀναθέματος του Ἀραντίνων Σικυωνίων ἐστὶ σαυρός χρηματα δὲ Ουτε ἐνταὐθα

δου παρεστῶτα Ἀπφ καὶ Λητὼ καὶ Ἀπόλλωνά τε καὶ 'Ἀρτεμιν φιέντα των βελῶν ἐπὶ ιτυμ τὰ δὲ καὶ

τετρωμένος ἐστὶν δη - σῶμα ταυτα ἔστηκε παρὰ τον Σικυωνίων σαυρόν. 2 ρκοιήθη δὲ καὶ κ Σιφνίων ἐπὶ αἰτία τοιαδε 2 θησαυρός. Σιφνίοις η νῆσος χρυσου μέταλλα νεγκε, καὶ αυτους των προσιόντων ἐκέλευσεν ο θεος ἀποφέρειν δεκάτην ἐς ελφούς οἱ δὲ τον σαυρον,κοδομησαντο καὶ ἀπέφερον την δεκάτην. ως δὲ υ Ἀπλη-824 στως ἐξέλιπον την φοράν, ἐπικλυσασα η θάλασσα ἀφανητὰ μέταλλά σφισιν ἐποίησεν. 3. υνέθεσαν δὲ καὶ αν- 3δριάντας Λιπαραιοι ναυμαχία κρατησαντες υρρηνῶν. οἱ δὲ Λιπαραῖοι ουτοι Κνιδίων μεν ησαν αποικοι, της

322쪽

202 ΦΩΚΙΚΛδὲ ἀποικίας νεμόνα γενέσθαι φασὶν ανδρα Κνίδιον' -ομα δὲ εἶναί οἱ Πένταθλοω Ἀντίοχος ὁ πινοφάνους δε ρακούσιος ἐν τὶ ελιωτιδι συγγραφῆ φησί λέγει δὲ - ώς ἐώ Παχυναν τῆ ἄκρα τῆ ἐν Σικελίν κτίσαντες

πόλιν αυτοὶ μὸν ἐκπίπτουσιν κο Ἐλύμ- καὶ σωμκ- πολέμεαι- ντες, τὰς νη-υς δὲ ἔσχον ἐρημους ἔτι η ἀναστησαντες τους ἐν--οντας, ας καὶ κανα τα

Φ τούτων Λιπάραν is κτίσαντες πόλιν ἐνταὐθα οἰκουσιν,

χήραν δὲ καὶ Στρογγύλην καὶ - μα γεωργοῶσι, δι- βαίνοντες ναυσὶν ἐς αὐτάς. Κν δὲ τῆ Στρογγυλη καὶ περ λόν ἐστιν ἀνιὸν ἐκ της γης -κὶ ἐν χέρα δὲ πυραε αυτ ματον ἐπὶ ακρας νακαίεται της νήσου, σαὶ ἐπὶ θαλάμιγλουτρά ἐστιν ἐπιτηδεια, εἰ δέξεταί σε πως - δωρ, ἐπεὶ αλλως γε χαλεπονυπο ζεστότητός ἐστιν ἐμβαίνεσθαι. 4. Οἱ δὲ θησαυρον βαίων απο ἔργου - ἐς πόλεμ- καὶ 'A ναί- ἐστὶν σαύτως Κνιδίους δὲ -κ οἶδα

εἰ ἐπὶ νίκη τινὶ η ἐς ἐπίδειξιν ευδαιμονίας κοδομη

σαωτο, ἐπεὶ Θηβαίοις γε απὁ ἔργου του ἐν Λεωκτροις καὶ 'Aθηναίοις - των ἐς Μαραθῶνα αποβάντων ομ---τιδί εἰσιν οι θησαυροί. Κλεωναῖοι δὲ ἐπιέσουσαν μὲν κατὰ, αμο - μαίοις υπὸ νόσου της λοιμώδους, κατὰ δὲ μάντευμα ἐκγελφῶν ἔθυσαν τράγον ἀνίσχοντι ἔτι τω 825ηλίφ, καί, εὐραντο γὰρ λύσιν του κακοs, τράγον χαλκοὐν ἀποπέμπουσι τ υπόλλωνι Ποτιδαιατων δὲ των ἐν Θρήκη καὶ Συρααουσίων των μέν ἐστιν o θησαυρος ἀποτου Ἀττικο του μεγάλου πταίσματος, Ποτιδαιαται δὲ εὐσεβεία τῆ ἐς τον θεον ἐποίησαν.

των, ἐν φ πολέμφ σφίσιν ἐγένετο από τε Πελοποννησίων καὶ σοι Πελοποννησίοις σαν του Ἐλληνικουσέμμαροι Ἀνάκειται δὲ καὶ πλοίων τὰ ἄκρα κοσμηματα

323쪽

LIBER X. 293 καὶ ἀσκώ- χαλκα το δὲ ἐπίγρωμα το ἐπ αυτοῖς ἀήριά ει α πο --φ' ων οἱ 'Amqναῖοι - ἀκροθίνια - τειλαν, την τε Ηλεί- κι - δαιμονίων α' -- vs κα Μέγαρα, καὶ Πελληνέ- πιανῶν, υμβρικειω τε καὶ Λευκάδα καὶ αυτην Κόρινθον γενέσθαι δὲ - των ναυμαχιῶν τούτων καὶ θυσίαν πιεῖ καὶ - Π-ειδῶνι ἐπὶ τ ονομαζομέν- αν. καί μοι φαμ-- - ἐπίγηραμμα ἐς Φορμίων τον Ἀσωπί ου ἔνιν καὶ is του Φορμί-ος - ἔργα.XII. Πέτρα δέ ἐστιν ἀνίσχουσα σὰ της γης ἐπὶ --ν Θελφοὶ στῶσάν φασιν ασαι τους χρησμους ονομ' omiam, Σίβυλλαν δὲ ἐπίκλησιν την πρώτερον

γενομένη ν. ταυτην ται μάλιστα ομοίως ουσαν αρχαίανευρισκον, ην θυγατέρα Ελληνες aesia καὶ Λαμίας της Ποσειδῶνός φασιν ἀναι, καὶ χρησμούς τε αυτην γυναικῶν πρώτην ἐσαι αὐ ἡ τῶν Λιμων Σίβυλλα λέγω σιν ονομα ναι , δὲ Ἀροφίλη νεωτέρα μὲν ἐκεί Iνυς, φαίνεται δὲ νως προ του πολέμου γεγονυῖα καὶ 826 αὐ--s ρωrκου, καὶ Ἐλένην τε προεδηλωσεν ἐν τοῖς χρησμοῖς, ἐπ λέ- της σίας καὶ Eυρώπης τραφησοιτο ἐν Σπάρτη, καὶ ως Ἱλιον αλώσεται δι μηνυπο Ἐλληνων Βήλιοι δὲ καὶ μνον μέμνηνται της γυναικος ἐς Ἀπόλλωνα καλεῖ δὲ Ουχωροφίλην μόνον, ἀλλα καὶ Ἀρτεμιν ἐν - ἔπεσιν αυτην, καὶ Ἀπόλλωνος γυνη γαμετη, τοτὲ δὲ αδελφη καὶ αυθις θυγάτηρ φησὶν εἶναι ταυτα μὲν δη μαινομένη τε καὶ ἐκ του θεου - βχος πεποίηκεν ' ἐτέρωθι δὲ εἶπε τῶν χρησμῶν ως μητρος μὲν ἀθανάτης εἴη μιας τῶν ἐν Ἱδη νυμφῶν πατρος δὲ ανθρώπου ' κἀνουτω λέγει - ἔπη Εἰμὶ δ' ἐγὼ γεγαυῖα μέσον θνητορτε θεας τε,νύμφης ἀθανάτης, πατρος δ' ἐκ σιτοφάγοιο,μφρόθεν Σωγενης, πατρὶς δέ μοί ἐστιν ἐρυθ ρη

324쪽

2Μ ΦΩΚΙΚΑ Μάρπησσος, μητρος ἱερή, ποταμός τ' Ἀδδωνευς. L Ην δὲ ἔτι καὶ νυν ἐν τῆ δη τη ρωικῆ πόλεως Μὰρ-

πήσσου τα ἐρείπια, κώ ἐν αὐτοῖς οἰκήτορες οσον ερη κοντα ανθρωποι ' περυθρος δὲ πῶσα η περὶ την Μάρπησσον η καὶ δεινῶς ἐστὶν αυχμώδης, στε καὶ τωυωωνεῖ ποταμφ καταδυεσθαί τε ἐς την χώραν καὶ ανασχόντι το αυτ αυθις πασχειν, τέλος δὲ καὶ ἀφανίζεσθιαι

κατὰ της γῆς αἴτιον ἐμοὶ δοκεω ἐστὶν οτι λεπτη τε κατα827 τουτο καὶ σηραγγωδης ἐστὶν 'Aπέχει δὲ Ἀλεξα-δρείας της ἐν τῆ 'φάδι τεσσαράκοντα η Μάρπησσος ο καὶ διακόσια στάδια. 3. 'ν δὲ Ηροφέλην οἱ ἐν τῆ 'Aλεξανδρεί ταύτη νεωκόρον τε του AEόλλωνος γενέσθαι του Σμινθέως, καὶ ἐπὶ τ ονείρατι τερκάβης χρησαί φασιν αυτην, δη καὶ ἐπιτελεσθέντα ἴσμεν αυτηη Σίβυλλα κησε μὲν το πολλτου βίου ἐν Σάμφ ἀφίκετο δὲ καὶ ἐς Κλάρον την πιλοφωνίων καὶ ἐς φλόν τε καὶ ἐς Αελφούς οπότε δὲ αφίκοιτο, ἐπὶ ταύτης ιστα- ωμένη της πέτρας ηδε το μέντοι χρεὼν αὐτην ἐπέλαβεν ἐν τῆ ρωάδι, καί οἱ το μνημα ἐν τω αλσει του Σμινθέως ἐστί, καὶ ἐλεγεῖον ἐπὶ της στήλης δ' ἐγὼ α Φοίβοιο σαφηγορίς εἰμι Σίβυλλα, ουφδ' υπὸ λατνω σάματι κευ μένα, παρθένος αὐδάεσσα, πρίν, νυν δ' αἰὲν αναυδος, μοίρα πο στιβαρψ τάνδε λαχουσα πέδαν, αλλὰ πέλας Νύμφαισι καὶ μὴ τφδ' υπόκειμαι, μοῖραν ἔχοισ' Ἐκάτω τῆς τότ' ἀνακτορίας. ὁ μὲν δη παρὰ το μνημα εστηκεν Ερμῆς λί υ τετράγωνον σχῆμα ἐξ αριστερα δὲ δωρ τε κατερχόμενον ἐς κρήνην καὶ των Νυμφῶν ἐστὶ τὰ αγάIματα. 4. 1 - θραιοι δέ, ἀμφισβητοsσι γὰρ τῆς Ηροφίλης προθυμότατα Ἐλλήνων, Κώρυκόν τε καλούμενον ορος καὶ ἐν

τ ορε σπήλαιον αποφαίνουσι, τεχθη ναι τὴν Ηροφι-

325쪽

LIBER a. 295λην ἐν αυτ λέγοντες, Θεοδώρου δὲ ἐπιχωρίου ποιμένος καὶ νύμφης παῖδα εἶναι δεδαίαν δε ἐπίκλησιν γενέσθαι τη νυμφη κατ' αλλο μὲν ουδέν των δὲ χωρίων τα δασέα - των ἀνθρωπα - ἰδας τότε νομάζεσθαι το δὲ ἔπος το ἐς την Μάρπησσον καὶ τον-οταμον τον Αἴδωνέα, τουτο οἱ Ἐρυθραῖοι το ἔπος ἀφαιρουσιν ἀπο των χρησμων.

'ν δὲ ἐπὶ ταυτη χρησμοὐ κατὰ ταυτὰ εἰπουσαν 8 ἐκ κώμης της ἐνωπικοῖς εἶναι, καλεῖσθαι δὲ λυτηνὶ 8 2BAημω συνέγραψεν - ροχος ἀνηρ Κυμαῖος χρησμον δὲ οἱ Κυμαῖοι της γυναικος ταύτης οὐδένα εἶχον ἐπιδείξασθαι, λίθου δὲ ἡδρίαν ἐν Ἀπόλλωνος ερφυεικνυουσιν ου μεγάλην της Σιβύλλης ἐνταsθα κεῖσθαι φάμενοι ταχμα. b. Ἐπετράφη δὲ καὶ υστερον της -- 9μοs παρὰ Ἐβραίοις τοῖς ἡπὲρ της Παλαιστίνης γυνηχρησμολόγος, νομα δὲ αὐτῆ Σάββη Βηρόσου δὲ εἶναι πατρος και πρυμάνθης μητρός φασι Σάββην οἱ δὲ αυτην Βαβυλωνίαν, τεροι δὲ Σίβυλλαν καλοsσι Αἰ

γυπτίαν.

Φαεννὶς δὲ θυγάτηρ βασιλεώσαντος ανδρος ἐν δ σι 10 καὶ αἱ Πέλειαι παρὰ Λωδωναίοις ἐμαντεύσαντο μὲν ἐκ θεολκαὶ αυται, Σίβυλλαι δὲ ἡπ ανθρώπων ουκ ἐκλη- σαν της μὲν δη πυθέσθαι την λικίαν καὶ ἐπιλέξασθαι τους χρησμούς ' Ἀντιόχου γὰρ μετὰ νάλῶναι - ριον αὐτίκα ἐς την ἀρχην καθισταμένου γέγονε Φαεννίς τὰς Πελειάδας δὲ Φημονόης τε ἔτι προτέρας γενέσθαι λέγουσι, καὶ σαι γυναικων πρωτας τάδε α ἔπη Ζευς ην, Ζευς ἐστί, Ζευς ἔσσεται - μεγάλε Ζεs. Γα καρποψ ἀνίει, διο κλίζετε ματέρα γαῖαν. ησμολόγους δὲ ανδρας Κύπριόν τε Ευκλουν καὶ utaθηναῖον Μουσαῖον τον Ἀντιοφημου καὶ Λύκον του

326쪽

Πανδίονος, τουτους τε γενεσθαι καὶ ἐκ Βοιωτίας Βάκιν --κατάσχετον σνδρα εκ νυμφῶν ' τουτων πλην Λυκουτων αλλων ἐπελεξάμην του χρησμους. σαμαι μὲν ἄχρι ἐμου λέγονται γυναῖκες καὶ ανδρες, θεο μαντεύσασθοα ἐν δὲ π χρόνω - πολλφ καὶ αυθις γενοιτο αν ἔτερα τοιαυτα XIII. Bίσωνος δὲ ταυρο των Παιονικῶν χαλκου πεποιημένην κεφα-ν ρωπίων Ῥέοντος ἔπεμψεν ἐς Λελφῶς βασιλευς Παιῶ ν 2. ουτοι οἱ βίσωνες χαλεπώτατοι ρί- εἰσὶν αλίσκεσθαι ζῶντες, καὶ δίκτυα 829ο- αν -- γένοιτο ἰσχυρα re ἐμβολῆ. ρεύονται δὲ-τοι τρόπον τοιόνδε ἐπειδων χωρίον οἱ ἀγρευοντες πρανὲς πρωσι καθη-- ἐς κοιλότνω, πρωτα μὲν φράγματι ἰσχυρο περιξ χυρώσαντο, δεύτερον δὲ - κάταντες καὶ το περὶ τροπέρατι Ῥαλον αυτοε νεοδάρτοις βύρσαις κατεστορεσαν ην δὲ τύχωσιν ἀποροῶντες προσων, τότε καὶ τα αδ των δερμάτων ὐπο ἐλαίου σφίσιν 2 ὀλισθηρα ποικται δὲ ἐντευθεν οἱ μάλιστα ίππεύειν αγαθοὶ συνελαύνουσιν ἐς το εἰρημένον χωρίον τους βίσωνας οἱ δὲ εὐθώς ἐν ταῖς πρώταις των βυρσῶν ὀλισθόντες - του πρανους κυλίνδονται, λως κατενεχθῶσιν ἐς το μαλόν. ἐρριμμένοι δὲ ἐνταm e ημεληνται κατ αρχάς τετάρτη δὲ η πέμπτη μάλιστα μερατων μὲν δη του θυμορτο πολλό λι ιδ αφαιρεῖ καὶ ἡ

ταλαιπωρία, οἱ δέ σφισιν, οἷς τέχνη τιθασεύειν, προ φέρουσιν ἔτι κειμένοις πίτυος της μέρου καρπὸν προεκλέψαντες ἐκ των ἐλαχίστων ἐλύτρων τέρας δὲ οὐκ

αν τροφης τό γε παραυτίκα ψαιτο α θηρία τέλος δὲ διαλαβόντες δεσμοῖς πουσι. καὶ τους μὲν τρόπον αἴρωσι τον εἰρημένον.

3. ου βίσωνος δὲ της κεφαλης καταντικρ της χαλκης ἀνδριάς ἐστι θωρακά τε ἐνδεδυκὼς καὶ χλαμύδα

327쪽

OBER X. 297 ἐπὶ τs θώρακι Ἀνδρίων δὲ ἀνάθημα οἱ πελφοὶ λέγου

λωνος καVA νῶς τε καὶ Ἀρτέμιδος Φωκεων ἀναθηματά ἐστιν ἀπο θεσσαλῶν μόρων τε πλην σον οὐ κροὶ σφας ίρπικνημωιοι διείργουσι, . καὶ ἀεὶ πολεμίων οντων. υνέθεσαν δὲ καὶ ot , ae-άλφ θεσσαλοί, καὶ 5-κεδόν- οἱ - τῆ Πιερία πόλιν ποον οἰ-sντες, πυρροαῖοί τε του Ἐλληνικοὐ τοὐμ 4 v, ουτοι μωτο αρμα καὶ ἐπὶ προαρματι παλμα ἡθμμωνος, Μον-δόνες δὲ οἱ ἐν ίω τον Ἀπόλλωνα ος εἰλημμένος ἐστὶ της ἐλάφου, Φαρσάλιοι δὲ Ἀχιλλέα τε aia λη- καὶ ωΠατροκλος συμπαρα- οἱ τω tam . me θιοι δὲ οἱ Λωριεω κοδόμησαν θησαυρον καὶ ουτοι καὶ ὁ χρυσὸς ὁ

ἐκ δων ανέκειτο ινταυ- δὲἈγαλμα του μα- 6830κλέους -- ά ἐσει Θηβαίων, τε Φωκευσιν ἐπολέμμησαν τον ἱερὸν παλ-μ-ον πόλεμον. εἰσὶ καὶ εἰκόνες χαλκα σωκέων ἀναθέντων, νίκα δευτέρα συμβολητο --ου ἐτρώφαντο - ἐκ Θε-αλίμ. Φλιάπιοι δὲ ἐκόμισαν δε ελφους - τε χαλκουν καὶ ὐμοs φ ιιαγαλμα Αἰγίνης. λ Ἐκ δὲ Μαντινείας της Ἀρκάδων Ἀπόλλων χαλκοsς ἐστὶν ανάθημα ουτος - πιρρω του κορινθίων ἐστὶ σαυρου. μαωλῆς Ω καὶ Ἀπόλλων ἔχονται του τρίποδος καὶ 7- μάτην περ αυτου καθέστανται Λητω μὲν δη καὶ

Ἀρτεμις πόλλωνα, πινα δὲ μακλέα ἐπέχουσι του θυμου Φωκέων καὶ τουτό ἐστιν ἀνάθημα, τε σφίσιν ἐκ τους Θεσσαλους Τελλίας ἡγήσατο πλειος. τα μὲν δη ἄλλα αγάλματα ίυλλός τε ἐν κοινφ καὶ ωμυκλαῖος, την δὲ υ ναν καὶ Αρτεμιναίονίς ἐστιν εἰργασμένος Κορινθίους δὲ εἶναί φασιν αυτους Λέγεται δὲ πληΘελφῶν Ηρακλεt τὸ Ἀμφιτρυωνος ἐλθόντι ἐπὶ το χρηστήριον την πρόμαντι ηενόκλειαν ου ἐθελησαί t

328쪽

2M ΦΩΚΙΚΛχρῶν δια του Σφίτου ον φόνον τον δε ἀράμενον - τρίποδα ἐκ του ναου φέρειν ἔξω εἰπεω τε δη την πρ

μαντιν

αλλος αρ' Ηρακλέης Πρυνθιος, ουχὶ Κανωβευς πρότερον γαρ ἔτι ὁ Αἰγύπτιορ φακλης αφίκετο ἐς Λελφούς. τότε δὲ Ουμφιτρυωνος τόν τε τρίποδα αποδίδωσι τ' Ἀπόλλωνι, καὶ παρα της ηενοκλείας πόσα ἐδελο ἐδιδάμ. παραδεξάμενοι δὲ οἱ ποιηταὶ τον λόγον μάχην Ηρακλέους προς Ἀπόλλωνα υπὲρ τρίποδος

αδουσιν.

5.εν κοινωδὲ ἀνεθεσαν ἀπο ἔργου του Πλαταιῶσιν οἱ Ἐλληνες χρυσουν τρίποδα δράκοντι ἐπικείμενον χαλκ'. σον μὲν δη χαλκος ην του ἀναθήματος, σῶον καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι ν ου μέντοι κατα τα αυτα καὶ τον χρυ- 10 σον οἱ Φωκέων πελίποντο γεμόνες Ἀραντῖνοι δὲ καὶ αλλην δεκάτην ἐς Θελφους απο βαρβάρων Πευκετίων ἀπέστειλαν τέχνη μὲν τα ανα ματα υνάτα του Αἰγινήτου καὶ Καλυνθου τε ἐστικωσι εργου , εἰκόνες δε καὶ πεζῶν καὶ ἱππέω/, βασιλευ Σαπυγων Mπις κων τοῖς Πευκετίοις σύμμαχος ουτος is δη είκασται τεθνεῶτι ν τῆ μάχη, οἱ δὲ αυτμκειμένω ἐφεστηκότες ὁηρως άρας ἐστὶ καὶ Φάλανθος ὁ εκ Λακεδαίμονος, καὶ 831ου πόρρω του Φαλάνθου δελφίς πρὶν γαρ δη ἐς Ιταλίαν ἀφικέσθαι ναυαγία τε ἐν φ πελάγει - ισαωτον Φάλανθον χρησασθαι καὶ πο δελφῖνος ἐκκομισθῆ- ωαί φασιν ἐς την γην. XIV. Οἱ δὲ πελέκεις Περικλυτου του θυμάχου Tενεδίου ανδρος ἐπὶ λόγ ἀνάθημά εἰσιν ἀρχα- 2. κυκνον παῖδα εἶναι Ποσειδῶνος καὶ βασιλευειν φασὶν ἐν Κολεμαις αἱ δὲ κουντο ἐν τῆ γῆ τη 'φάδι ac

Κολῶναι κατανησον κείμεναι Λευκοφρυν 'Moντος δὲ θυγατέρα νομα φιθέαν του κυκνου καὶ υίον καλού-

329쪽

τηρ, ἀδελφη δὲ καλήτορος, ον πιμηρος ἐν γλιάδι ἀπο-

νεω φησὶν πο ιαντος, τε πο την Πρωτεσιλάου ναυν ἔφερεν ο Καλήτωρ -- , - ταύτης ουν προαποθανουσης η ἐπεισελ υσα Φυλονόμη η Κραγάσου, διημαρτε ναρ ἐρασθεῖσα του Ἀννου, ψευδεται προς--ανδρα αυτ μὲν -κ ἐθέλουσα, τον δὲ αυτῆἈννην συγγενέσθαι θελησαιτα καὶ ὁ κυκνος πείθεται,

τῆ ἀπάτη, καὶ ἐς λάρνακα ἐνθέμενος μου et ἀδελφῆοννην ἐς θάλασσαν σφας ἀφίησι σώζονταί τε δη προς

την νησον οἱ παχε την Λεύκοφρυν, κανονομα η νῆσος το νυν ἔσχεν πο ου Τέννου Κύκνος δέ, ου να τον πάντα ἔμελλε χρόνον ἀγνοησειν ἀπατώμενος, ἔπλει παρατον υἷον αγνοιάν τε μολογησων την αυτου καὶ παρατησόμενος το αμάρτημα προσορμιισαμένου δὲ τῆ νησφκαὶ ἐξάψαντος απο της νεὼς προς τινα η πέτραν η δέδρον τους κάλους, μνης πελέκει σφας ἀπέκοψεν υποτου μου. - τούτφ μὲν ἐς τους αρνουμένους στερεῶς λέγεσθαι καθέστηκενώς ὁ δε α οστις δη ενεδ πελέκει τόδε τι ἀποκόψειε. μνην μὲν,- Ἀχιλλέως ἀποθανεῖν ἀμύνοντα τλοικεία φασὶν Ἐλληνες δενι- διοι δὲ ανὰ χρόνον πο ἀσθενείας προσεχωρησαν τοιρυλεξάνδρειαν ἐν τῆ πείρφ τῆ ρφάδι ἔχουσιν. 3. Ἐλλω/ες δὲ οἱ ἐναντία βασιλέως πολεμησαντες b832 ἀνέθεσαν Dis ἐς 'ολυμπίαν χαλκουν, ἀνέθεσαν δὲ καὶ ἐς ελφους υπόλλωνα απο ἔργων των ἐν ταῖς ναυσὶν ἐπί τε Ἀρτεμισίω καὶ ἐν Σαλαμφνι Λέγεται δὲ καὶώς Θεμιστοκλῆς ἀφίκοιτο ἐς Θελφους λαφύρων των Μηδικῶν κομίζων φ Ἀπόλλωνι ἐρωτησαντα δὲ υπὲρ

των να μάτων εἰ ἐντος ἀναθησε του ναου, ἐκέλευεν αυτον η Πυθία το παράπαν ἀποφέρειν ἐκ του ἱερου. καὶ ἔχει ουτω τα ἐς τουτο του χρησμου

330쪽

. Μη μοι Περσηος σκωλων τερικαλλέα κόσμον νην ἐγκοα- ς' οἶκόνδ' ἀπόπεμαε τάχισω. 6 --χυν ἐποιo- θα εἰ ἀπηξίωσεν ἐκείνου μου μὴ προσέσθω τα - των μνων καὶ οἱ μεν --σασθαιαν iam θεον καὶ ωπαντα ὁμοεις γουντ οσω ἀπο Πέρσου, εἰ ἀσπερ λωεμιστοκλης, καὶ οἱ αλλοι πέμ- ρον η παθεῖναι νας ἐπηροντο τον Ἀπόλλωνα - εὲ εἰδότα τον θεεν οτι AAm του Πέρσου γενήμα- ὁ - μιστοκλης AH το- τα δῶρα ἔφασαν Ουκώ λῆσαι λαβεῖν, να μη ἀναθέντι τω - απαυστον ποιησs στου Μηδου Στρατεων δὲ την ἐπὶ Μυρλλάδα I Hτου βαρβάρου ἔστιν ευρεῖν προρρηθεῖσα, μὲν ἐν τοῖς --δος χρησμοις, πρότερον δὲ ἔτι μκλμτα ἐς αυτην πεποιημένα ἐστί. 4. ελφῶν δὲ ἀνά μά ἐστιν αυτῶν πλησί- βωμῶ του μεγάλου λυκος χαῖ-sς λέμωσι δὲ τ- του θεου χρημάτων συλήσαντα ανθρωπον, τον - μοὐτ' χρυσω κατακρύψανταχειν απιτον ἔνθα του Παρνασου μάλιστα ην συνεχὲς αὐαγρίων δένδρων, λυκον

δὲ μιθέσθαἰ or καθευδοντι, καναποθανετν τε - τουλυ- τον ανθρωπον, καὶ ς ἐς την πόλιν σημέραι φοιτῶν ρυετο ὁ λυκος ἐπεὶ δε ου ανευ θεου παραγίνεσθαί σφισιν πιλάμβανον, ουτως ἐπακολουθουσιτ ρω, καὶ ἀνευρίσκουσί τε το ἱερὸν χρυσίον καὶανέθεσαν λυκον Φθεφ χαλκουν. 833XV. . νης δὲ εἰκόνα ἐπίχρυσον Πραξιτέλης μὲν εἰργάσατο ἐραστης καὶ ουτος, - μα δὲ αυτης -- νης ἐστὶν η εἰκών. α δὲ ἐφεξης ταέτη τα μὲν πάλματα του κόλλωτος, πιλωριοι το ἔτερον οἱ ἐν τῆ υργολίδι ἀπο Μήδων το δὲ αυτῶν Μεγαρεῖς ἀνέθεσαν πιαίους μάχy προς Νισαίι κρατήσαντες Πλαταιέων δὲ βους ἐστίν, νίκα ἐν τη σφετέρα καὶ ουτοι Μαρδό-