Pausaniae Descriptio Graeciae

331쪽

αρος μαξείν', το δὲ ' φικτυόναν ἐστίν,,τε ωκευσιν ἐπεργαιομένοις του θεου την χώραν ἐπέβαλον πημάτ- ζημίαν ' δὲ Ἀπόλλων Ουτος καλεμαι μὲν 2-- ελφῶν Σιτάλκας, μεγεθος δὲ πέντε πηχῶν καὶ τριάκοντά ἐστι στραπησοὶ δὲ οἱ ταλοὶ καὶ Ἀρτέμιδος,το δὲ Ἀθηνῶς, - τε Ἀπολλωνος ἀγάλματα ἔστιν Αἰτωλῶν, νίκα σφίσιν δ ειργά- τὰ ἐς Γαλάτας. .a τρατιὰν δὲ την Κελτων, ita mi ρωπης διαβησοιτο ἐς τηλυσία, ἐπ' ὀλέθρφ των πολεων, Φαε-ὰς προεδηλωσεν ἐω - χρησμοῖς γενε πρότερον η πη--το

νον Amτο ἀμειψάμενος στεινον πόρον Ἐλλησ--ου aαυλήσει Γαλατῶν ολοος στρατός, ori ἀθεμίστως ωσίδα πορθησουσι θεος δ' ἔτι κυντερα θησει, παπι μάλ' or ναίουσι παρ' ηιόνεσσι θαλάσσης εἰς ολίγον τάχα γάρ σφιν ἀοσσητηρα Κρονίων ορμησει, ταυροιο διοτρεφέος φίλον υων,ο κασιν Γαλάτησιν λέθριον μαρ ἐφησει. Παιδα δὲ εἶπε ταύρου ον ἐν Περγάμ βασιλεύσαντα Ἀτταλον τον δὲ αυτον τοὐτ- καὶ ταυρόκερων προσείρηκε χρηστηριον. γαπικos δὲ ηγεμόνας ἀναβεβηκότας ἐπὶ ἶππους - ρατοι παρὰ τρυπολλωνι ἔστησαν τρεψάμενοι την 'Aττικην Ἀπον. . οὐδὲ φοίνικα ανέθεσαν Ἀθηναῖοι τον

χαλκουν, καὶ αυτον καὶ ω νας ἄγαλμα ἐπίχρυσον ἐπὶ 834τμφοίνικι, ἀπο ἔργων ων εὐ ρυμέδοντι ἐν μέρα τῆ αυτ το μὲν πεζῆ, το δὲ ναυσὶν ἐναφ ποταμ κατώρθωσαν. τούτου του αγάλματος ἐνιαχου ον ἐπ αυτ'

χρυσον ἐθεφμην λελυμασμμον θω μὲν δη το ἔγκλημα οις κακουργους τε γον καὶ φῶρας--ρώπους Κλειτό-

332쪽

- δέ, πόσοι τα 'A ναίων ἐπιχώρια ἔγραψαν ἀρχαιότατος ουτος ἐν φλογm ivri τ' Ἀττικs, τε

- αῖοι παρεσκευάζοντο ἐπὶ Σικελία τον στόλον, ως ἔθνος τι απειρον κοράκων κατηρε τότε ἐς Θελφούς, καὶ περιέκοπτόν τε του αγάλματος τούτου καὶ ἀπέρρησσον

τοῖς άμφεσιν, αὐτοετον χρυσόν λέγει δὲ καὶ ως το δόρυ καὶ τα γλαῶκας κανοσος καρπος ἐπὶ τ- φοίνικι ἐπεποίητο ἐς μίμησιν της ὀπώρας, κατακλάσαιεν καὶ 6 ταῶτα οἱ κόρακες Ῥοπιαίοις μὲν δη καὶ αλλα ηομεῖα μη ἐκπλεsσαι σφας ἀπαγορεύοντα ἐς Σικελίαν διηγη- σατο ὁ Κλειτόδημος. 4. κυρηναῖοι δὲ ἀνέθεσαν ἐν Θελφοῖς Βάπτον ἐπὶ αρματι ος ἐς Λιβύην γαγε σφας ναυσὶν ἐκ Θηρας ηνίοχος μὲν του αρματός ἐστι Κυρν , ἐπὶ δὲ τω αρματι Βάττος τε καὶ Λιβύη στεφανομά ἐστιν ναυτόw ἐποίησε δὲ Ἀμφίων Ἀκέστορος Κνώσιος. Ἐπεὶ δὲ ωκισε Βάττος την Κυρηνην, λέγεται καὶ της φω/ῆς

γενέσθαι οἱ τοιόνδε ιαμα ἐπιὼν των Κυρηναίων την χώραν ἐν τοῖς δεηιάτοις αυτης ἐρημοι ἔτι ουσι θεαται λέοντα, καὶ αυτον - δεῖμα το ἐκ της θέας βοησαι σαφὲς καὶ μέγα ηνάγκασεν. υ πόρρω δὲ του Βάττου καὶαλλον ἔστησαν οἱ 'Aμφικτυόνες Ἀπόλλωνα ἀπο ου αδικήματος του ἐς τον θεον των Φωκέων.

I. ων δὲ ἄνα μάτων, οἱ βασιλεῖς απέστειλαν οἱ Λυδων, ουδὲν ἔτι πιαυτῶν εἰ μη σιδηρουν μόνοντο πόθημα του λυάττου κρατῆρος τομο Γλαύκου μέν ἐστιν ἔργον το πιου, σιδήρου κόλλησιν ανδρος ευρόντος ἔλασμα δὲ ἔκαστον του ἡ- ματος ἐλάσματι αλλ' προσεχὲς ου περόναις ἐστὶν η κέντροις, μόνη δὲ ηκόλλα συνέχει τε καὶ ἔστιν αυτ τω σιδήρω δεσμός.

σχῆμα δὲ τορυποθήματος κατὰ πύργον μάλιστα ἐς μυ- 835ουρον ανιόντα πο ευρυτέρου του κάτω Ἀκάστη δὲ

πλευρα το ὁποθήματος ου διαπάσης πέφρακται, αλλά

333쪽

LIBER X. 303 εἰσιν αἱ πλάγιαι του σιδηρου ζῶναι σπερ ἐν κλίμακιολαναβασμοί τα δὲ ἐλάσματα του σιδήρου τα ορ-

2. οὐδὲ πο ελφῶν καλουμενο-ομφαλόν, λίθου 3πεποιημένον λευκου, τουτο εἶναι το ἐν μέσφ γης πάσης αυτοί τε λέγουσιν οἱ Θελφοί, καὶ ἐν δη τινὶ Πίνδαρος -ολογosντά σφισιν ἐποίησε Λακεδαιμονίων δὲ ανά- 4θημά ἐστιν ἐνταs , Καλαμιδος δὲ ἔργον, Ἐρμιονη

Μενελάου θυγάτηρ, καὶ συνοι σασα Ορέστη τρυγαμέμνονος καὶ ἔτι πρότερον Νεοπτολέμφ μυχιλλέως. ρύδαμον δὲ στρατηγόν τε Αἰτωλῶν και στρατολτου Γαλατῶν ἐναντία γησάμενον ἀνέθεσαν οἱ Αἰτωλοί. 3. Ἐστι δὲ ἐν τοῖς Κρητικοῖς ορεσι καὶ κατ' ἐμὲ ἔτι οχλυρος πόλις Ουτοι - αἶγα χαλκῆν πέστειλαν ἐς

Λελφους δίδωσι δὲ νηπίοις in Φυλακίδη καὶ Φιλάν- δρφ γάλα παῖδας δὲ αυτοὐς ο ρλύριοί φασιν Ἀπολ- λωνός τε εἶναι καὶ Ἀκακαλλίδος νύμφης, συγγενέσθαι δὲ φωκακαλλίδι Ἀπόλλωνα ἐν πόλει άρρα καὶ οἴκφΚαρμάνορος. ρυστιοι δὲ οὐ βοεῖς os και ουτοι χαλκουν 6 παρα τω Ἀπολλωνι ἔστησαν ἀπο ἔργου του Μηδικos. βους δὲ οἱ Καρυστιοι καὶ οἱ Πλαταιεῖς τὰ ἀναθηματα ἐποιήσαντο, τι ἐμοὶ δοκεῖν ἀπωσάμενοι τον βάρβαροντην τε ἄλλην βεβαίως ἐκτησαντο ευδαιμονίαν καὶ ἀρουν ἐλευθέραν την γῆν στρατηγῶν δὲ εἰκόνας καὶ 'Aπόλλωνά τε καὶ υετεμιν οἰ-ος το Αἰτωλικον απέστειλαν καταστρε μενοι τους μόρους σφίσιν λαρνανας.

4. Παραλογώτατον δὲ ἐπυνθανόμην ἡπάρξαν Λιπα- 7ραίοις ἐς υρσηνούς. τους γαρ δη Λιπαραίους ἐναντία ναυμαχῆσαι των υρσηνῶν ναυσὶν, ἐλαχίσταις ἐκ 836λευσεν Πυθία πέντε ουν ανάγονται τριήρεσιν ἐπὶ

334쪽

παραίων τα ναυτικά, αντανάγονταί σφισιν ἴσαις ναυm.

ταύτας τε μ αίρουσιν οἱ διπα τοι καὶ αλλας πέντε ὐστέρας σφίσιν ἀνταναχθείσας, καὶ τρίτην νεων πεντάδα - ωσαύτως τετάρτην ἐχειρωσαντο. νε σανου ες ελφοὐ ταῖς λο κναις ναυσὶ ἀριθμον σα8'A Maw- αγάλματα Μεκρατίδης δὲ ἀνηρ αριπατος τον Ἀπόλλωνα -- ιε τον μικρόν, παναπάντων πρῶτον τε να των αναθημάτων -- πασιν οἱ Λελφοί.

XVII. Βαρβάρων δὲ των προς τῆ ωκέρα οἱ ἔχοντες Σαρδώ, εἰκόνα μοι χαλκῆν τον ἐπώνυμόν σφισιν ἀαμδτειλαν. I. N δὲ Σαρδὼ μέγεθος μὲν καὶ εὐδαιμονίαν ἐστὶν ομοία ταῖς μάλιστα ἐπαινουμέναις ονομα δὲ αὐτὴ το ἀρχαι- ο τι μὲν ὁπο των ἐπιχωρίων ἐγένετο υκ οἶδα, Ἐλληνων δὲ οἱ κατ ἐμπορίαν ἐσπλέοωτες γνο σαν ἐκάλεσαν, τι το σχημα τῆ νησω κατ ἴχνος μάλιστά ἐστιν ἀνθρωπου μῆκος δὲ αυτῆς εἴκοσι στάδιοι καὶ λατόν εω καὶ χίλιοι, δρος δὲ ἐς εἴκοσί τε καὶ τετρα- κοσίους πεντήκοντα Πρῶτοι δὲ διαβῆναι λέγονται ναυσὶν ἐς την νῆσον Λίβυες ἡγεμὰν δὲ τοῖς Λίβυσιν παρδος ο Μακήριδος, μακλέους δὲ ἐπονομασθέντος ὐπο Αἰγυπτίων τε καὶ Λιβύων Μακήριδι μὲν δη πιτντα ἐπιφανέστατα οδος ἐγένετο ἡ ἐς ελφούς Σάρδω δεηγεμονία τε πῆρξε τῶν Λιβύων ἡ ἐς την δε-ωσαν, καὶ τ ονομα ἀπωτου Σάρδου τούτου μετέβαλεν ἡ νῆσος ου μέντοι τους γε αὐτόχθονας ἐξέβαλεν ὁ τῶν Λιβύων στόλος, σύνοικοι δὲ - αυτῶν οἱ ἐπελθόντες ανάγκη μαλλον ἡ πο εὐνοίας ἐδέχθησαν. καὶ πόλεις μὲν ουτε οἱ Λίβυες οὐτε το γένος το ἐγχώριον τίσταντο ποιήσασθαι σποράδες δὲ ἐν καλύβαις τε καὶ σπηλαίοις, ῶς 3 καστοι τύχοιεν, κησαν. 3. μεσι δὲ ἴστερον μετὰ τους Λίβυας ἀφει-- ἐκ τῆς Ἐλλάδος ἐς την νῆσον οἱ μετ

335쪽

LIBER X. 305 7' ιισταίου παῖδα δὲ λέγουσιν Ἀρισταῖον πόλλωνός τε εἶναι καὶ Κυρηνης ἐπὶ δὲ του Ἀκταίωνος περισσῶς ἀλγήσαντα τῆ συμφορῆ καὶ Βοιωτία τε καὶ πάση si Ἐλλάδι κατὰ ταὐτὰ ἀχθόμενον ουτως ἐς την Σαρδὼ μετοικῆσαι φασιν αυτόν. οἱ δὲ καὶ Λαίδαλον αποδραναι, ε νικαsτω μίκου δια τ' ἐπιστρατείαν την Κρητῶν καναποικίας ἐς την Σαρδὼ μετασχεῖν τρυρισταίμνομίζουσιν ἔχοι δ' αὐλόγον οὐδένα υτο non Κάδμου συνοικησαντι φυρισταί Θαίδαλον η ποικίας η αλ-λου τινος μετεσχηκέναι δ ηλικίαν κατα Οἰδίποδα νβασιλεύοντα ἐν Θήβαις Πόλιν δ' οὐν οἰκίζουσιν ου- δεμίαν οὐδ' ουτοι, τι αρι- τε καὶ ἰοχέ ἐλάσσονες ἐμοὶ δοκε, η κατα πόλεως σαν οἰκισμόν. 4. Μετα δὲ 5ώριστατον Ιβηρες ἐς την Σαρδὼ διαβαίνουσιν πληγε- μόνι του στόλου Νώρακι, καὶ κίσθη Νώρα πόλις ἡποαυτῶν ' ταύτην πρώτην γενέσθαι πόλιν μνημονεύουσιν

ἐν τῆ νημφ' παῖδα δὲ Κρυθείας τε της Γηρυόνου καὶ Ἐρμω λέγουσιν εἶναι τον Νώρακα. ετάρτη δὲ μοῖρα 'Dλάου θεσπιέων τε καὶ ἐκ τῆς 'Aττικῆς στρατια κατῆρεν ἐς Σαρδώ, καὶ υλβίαν μὲν πόλιν οἰκίζουσιν, ἰδία δὲ 'Oγρύχην οἱ Ἀθηναῖοι διασώζοντες των δημων των

οἴκοι τινὸς το νομα ' η καὶ αὐτος του στόλου μετεῖχενυγρύλος Ἐστι δ' ουν καὶ κατ' ἐμὲ ἔτι χωρία τεγο- λάια ἐν τῆ Σαρδο* καὶ χόλαος παρα των οἰκητόρων ἔχει τιμάς γλίου δὲ αλισκομένης αλλοι τε ἐκφεύγουσι των Πώων καὶ οἱ ποσωθέντες μετα Αἰνείου τούτων μοῖρα ἀπενεχθεῖσα ἡπο ανέμων ἐς Σαρδὼ ἀνεμίχθησαν τοῖς προενοικοs νιν Ἐλλησι καταστῆναι δὲ ἐς μάχηντ Ἐλληνικω καὶ τοῖς ρωσὶν ἐκώλυσε τους βαρβάρους παρασκευῆ τε γαρ σοι λαπάση τα ἐς πόλεμον ησαν, 838 καὶ ὁ Θόρσος ποταμος δια μέσου σφίσι ἐέων της χώρας ἐπ ἴσης καναμφοτέροις διαβαίνειν παρεῖχε δέος. Υστε 7

336쪽

306 ΦΩΚΙΚΛρον μέντοι πολλοῖς ἔτεσιν οἱ Λίβυες ἐπεραιώθησάν τε αυθις ἐς τηρο νησον στόλω μείζονι καὶ ἡρξαν ἐς το Κ ληνικον πολέμου. το μὲν δη Ἐλλη--ω ἐς απαν ἐα

λαβε φθαρῆνα- ῆ ολίγον ἐγένετο α αὐτοετο πολεμφθέν - δὲπρῶες ἐς της νησου τα φηλὰ ἀναφευγουσι, καταλαβόντες δὲ ρη δύσβατα - σκολόκω τε κἄὶ κρημνῶν χλιεῖς μὲν ονομα καὶ ἐς Φλω ἔχουσι, Λίβυσι

μέντοι τὰς μορφὰς καὶ των πλων την σκευην καὶ ἐς την πῆσαν δίαιταν ἐοίκασιν. Eστι δὲ νησος ου πολυαπέχουσα της Σαρδο ς, Κύρνος-- Ἐλλήνων, υπο δὲ Λιμ- των ἐνοικούντων καλουμένη κορσικη ἐκ ταυτης μοῖρα οὐκ ἐλαχίστη στ ει πιεσθεῖσα-φίκετο ἐς την Σαρδώ, καὶ ωκησαν της χώρας ἀποτεμόμενοι της ἐν τοῖς ρεσιν' ,πο μέντοι των ἐν τῆ Σαρδοι τω ονόματι ονομῶζονται οἴκοθεν κορσοί. Καρχηδόνιοι δὲ τεναυτικω μάλιστα ἴσχυσαν, κατεστρέψαντο μὲν καὶ απαντας τους ἐν τῆ Σαρδοῖ πλην γλιέων τε καὶ Κορσῶν - τοις δὲ, ἐς δουλείαν παχθηναι το ἐχυρον ρκεσε των ρῶν, κωαν δὲ ἐν τῆ νήσω καὶ αυτοὶ πόλιν οἱ Καρχηδονιοι, Κάραλίν τε καὶ Σύλκους. οὐ δὲ ἐπικουρικο των Καρχηδονίων Λίβυες Ἱβηρες ἐς ἀμφισβε

τησιν λαφύρων φικόμενοι καὶ ως εἶχον ὀργης αποστάντες ἐσωκώσαντο ἐς τα ψηλὰ καὶ ουτοι της νήσου. λαγὶ το νομά ἐστιν αὐτοῖς κατὰ γλῶσσαν την - νων Βαλαροὐ γὰρ του φυγάδας καλο ιν οἱ Io νιοι. i. Γένη D--αsτα την Σαρδὼ καὶ ἐσφκισμένα ἀτω νέμεται της δὲ νη- τὰ προς της αρκτου Hηπείρου της κατὰ λαλίαν ἐστὶν Ορη δύσβατα τὰ πέρατα

συνάπτοντα αλλήλοις καὶ ην παραπλέης, απισὶν ουτεορμους παρέχεται κατὰ τουτο ννησος, πνεύματα τε πισκτα καὶ ἰσχυρὰ αλακραι - ορῶν καταπέμπουσιν ἐς

H την θάλασσαν. Ἐστι δὲ καὶ αλλα διὰ μέσης - έρη s

337쪽

LIBER X. 307χθοφαλώτερα ὁ δε ἀη ὁ ἐνταυθα θολερός εἰς ἐπίπαν ιστὶ καὶ νοσωδης αἴτιοι δὲ οῖ τε αλες οἱ πηγνυμενοι καὶ ὁ νότος βαρυς καὶ βίαιος ἐγκείμενος ' οἱἄνεμοί

τε οἱ ἀπο της ἄρκτου δια το ψηλον των ὀρων των προσπης γουαλίας κωλύονται πνέοντες θέρους ωρα τόν τε αματον ταυτη καὶ την γην ἀναψυχειν οἱ δὲ την ρνον σταδίους φασὶν ου πλέονας ἀ- της Σαρδοὐς η οκτὼ τῆ θαλάσση διείργεσθαι, ορεινην τε Ουσαν καὶ ἐς ψος δια πάσης ἀνηκουσαν τον Ζέφυρον ουν καὶ Βορέαν - της Κυρνου κωλυεσθαι νομίζουσι μη καὶ

ἄχρι τῆς Σαρδους ἐξικνεῖσθαι 'Οφεις δὲ Ουτε οἱ ἐπὶ 2συμφορ πῆ ἀνθρώπων ουτε ὁσον ἀνώλεθρον αυτῶν,

ουδὲ οἱ λυκοι τρέφεσθαι πεφυκασιν οἱ δὲ κριοὶ μεγε-- μὸν τους τέρωθι ουνυπερβάλλουσιν, εἶδος δέ ἐστιν αυτοῖς οποῖον ἐν πλαστικὴ τις αν τῆ Αἰγιναία ποιησειεν ἀγρίου κριου τα μέντοι ἀμφὶ το στῆθους δασυτερά ἐστιν αυτοῖς - προς Αἰγιναίαν θνην εἰκάσαι κέρατα δὲ υ διεστηκότα απο της κεφαλης, αλλα ἐς ευθυ παρα τα τα ἔχουσιν ἐληλιγμένα ἀκυτητι δὲ ἄπαντατα θηρία περηρκασι. 7. Πλην δὲ η βοτάνης μιας 13 καθαρευε καὶ α- φαρμάκων η νησος, α ἐργάζεται θ' νατον ἡ πόα δὲ χλωριος σελίνμμεν ἐστιν ἐμφερης, τοῖς φαγουσι δὲ γελωσιν ἐπιγίνεσθαι την τελευτην λέγουσιν ἐπὶ τουτφ' δὲ χλμηρός τε καὶ οἱ ἔπειτα ανθρωποι τον ἐπὶ Ουδενὶ υγιε Σαρδάνιον γέλωτα ονομάζουσι. φύεται δὲ μάλιστα η πόα περὶ τα πηγάς, ου μέ ποι μεταδίδωσί γε καὶ τμυδατι του ἰου. τον μὲν δη περὶ της Σαρδους λόγον ἐπεισηγαγόμεθα ἐς την Φωκίδα συγγραφήν, τι υνηκιστα καὶ ἐς ταύτην οἱ Ἐλληνες τηννησον ἀνηκόως εἶχον.

84o XVIII. To δὲ zππ- ος ἐφεξῆς τῆ εἰκόνι ἐστὶ του Σάρδου, Ἀθηναῖος καλλίας Λυσιμαχίδου πατρὸς ἀνα--20.

338쪽

θεῖναί φησιν, ἰδίε περιποιησάμενος ἀπο του προς έρσας πολ-ου χρηματα. 2. Ἀχαιοὶ δὲ ανέθεσαν θη-ῶς παλμα πόλιν των ἐν Αἰτωλία παραστησάμενοι πολιορκία τῆ πολει δὲ ν Ω- Φάνα τουνομα ν γενέσθαι δε χρόaων φασὶν ου ολίγον τῆ πολιορκίε καὶ - ἀδυνάτως εἶχον έλεῖν την πόλιν, θεωρο- ἀποστέλλουσιν et ἐς Λελφούς, καὶ αυτοῖς ἀφίκετο μάντευμα Γης Πέλοπος ναέται καὶ ωχαιίδος, op ποτὶ Πυθώηλθετε πευσόμενοι, κε πτολίεθρον ἔλητε,

ἀλλ' ἄν δη φράζεσθε λάχος ποσον - ἔκαστον

λαῶν πινόντων ἐύεται, πολιν η δὲ πέπωκεν ουτω γάρ κεν ἔλοιτε Φάναν πυργηρεα κώμην. 3 ου συνιέντες ουν ποιον τι θελεν ο χρησμος λέγειν, οἱ μὲν οἴκαδε αποπλεῖν ἐβουλεύοντο διαλύσαντες την πολιορκίαν, οἱ δὲ ἐντος το τείχους οἶ τε αλλοι ἐν ουδενὶ λόγφ σφὰς ἐποιοsντο καὶ γυνη πρόεισιν ἐκ του τείχους δωρ ἐκ της πατρο τείχει λαβει, πίδακος Ἐπιδραμόντες δὲ ἐκ του στρατεύματος αἰχμάλωτόν τε την γυναῖκα ψοῶσι, καὶ διδάσκονται παρ αυτῆς οἱ 'Aχαιοὶ οτι το λίγον - ἐκ της πίδακος ὐδωρ, πότε ἐφ is στης λάβοιεν της νυκτός, διεμετροsντο αυτό, καὶ αλλοην τοῖς ἔνδον ἀλῆημα οὐδὲν ἐς δίψαν ούτω δη συγχέαντες οἱ 'Aχαιοὶ την πηγην το πόλιem αίρομι. 3. Ῥόδιοι δὲ οἱ ἐν Λίνδφ παρα ταύτην την Ἀθηνῶντο αγαλμα ἔστησαν του Ἀπόλλωνος ἀνέθεσαν δὲ καὶ Ἀμβρακιῶται χαλκοsa ονον, νυκτομαχ*Μολοσσοτ νικήσαντες λόχον μέν σφισιν ἐν νυκτὶ οἱ Μολοσσοὶ παρεσκεύασαν ' ονου δέ, ο ἐλαυνόμενος ἐκ του ἀγροὐ τότε ἔτυχεν, ἔνο- λειαν διώκοντος συν βρει τε τῆ841αλλη καὶ τραχύτητι του φθέγματος, ῶσαύτως δὲ καὶ os ανδρὸς ος τὸν ον- ελαυνε βοῶντος ἀσαφῆ τε κανακωσμα ουτως ο τε ἐκ της ἐνέδρας των Μολοσσῶν ἐξανί--

339쪽

LIBER X. 30sτα ἐπὶ σφίσι βεβουλευμένα ἐπιχειρουσιν ἐν τῆ νυκτί, sin ἐκράτησαν μάτττων Μολοσσῶν. 4. υρνεαται δὲ οἱ ἐν τῆ Ἀργολίδι πολέμω φῶς 5

Σικυωωίων πιεζόντων ω Απόλλωνι ευξαντο, εἰ απώ- σαι- ἐκ της πατρίδος των Σικυωνίων τον στρατόν,

πομπην τε ἐνΛελφοῖς αὐτμστελεω ο μέραι καὶ ἱερεῖα σειν οἷ δη καὶ οσα ἀριθμόν νικῶσί τε δη μάχητους Σικυωνίους, καὶ ως σφισιν ἐφ μέρας πάσης αποδιδουσι τα κατὰ την εὐχὴν δαπάνη τε ν μεγάλη καὶ μείζων ἔτι του ἀναλώματος ταλαιπωρία, υτ δη σμφισμα ευρίσκουσιν αναθεῖναι φθε θυσίαν τε καὶ πομπην χαλκα ποιηματα. 5. Ἐστιν ἐνταυθα καὶ θλων των μακλέους το 64 την δραν, νάθημά τε μοὐ ισαγόρου καὶ τέχνη, σιδηρου καὶ η υδρα καὶ ὁ φακλης σιδηρου δὲ ἐργασίαν την ἐπὶ ἀγάλμασι χαλεπωτάτην καὶ πόνου συμβέβηκεν εἶναι πλείστου θαύματος μὲν δη καὶ του ισαγόρου et ἔργον, στις δη ὁ ισαγόρας, θαυματος δὲ Ουκ ἐλαχίστου καὶ ἐν Περγάμω λέοντός τε καὶ υος ἀγρίου

κεφαλαί, σιδηρου καὶ αυται Θιονυσφυλανα ματασφας ἐποιησαντο.

6. Φωκέων δὲ οἱ ἔχοντες Ἐλάτειαν, ἀντέσχον γαρ 7 τῆ Κασσάνδρου πολιορκα υλυμπιοδώρου σφίσιν ἐξυθηνῶν ἀμυνοντος, λέοντα τρυπόλλωνι χαλκουν ἀποπέμπουσιν ἐς ελφους ὁ δὲ Ἀπόλλων ὁ ἐγγυτάτω του λέοντος Μασσαλιωτῶν ἐστὶν ἀπο της προς Καρχηδονίους παρχη ναυμαχίας. 7. Πεποίηται δὲ υπο Αἰτωλῶν τρόπαιόν τε καὶ γυναικος αγαλμα πλισμένης η Αἰτωλία δῆθεν ταυτα842 ἀνέθεσαν ἐπιθέντες οἱ Αἰτωλοὶ Γαλάταις δίκην ἀμότη-

340쪽

γίου του ἐκ Λεοωτίνων,--ος Γοργίας ἐστέω.XlX. Παρα δὲ τον Γοργίαν ανάθημά ἐστι, ' πικτω- νων Σκιωναῖος Σκύλλις, ο καταδῶνα καὶ ἐς τα βαθυ--τα θαλάσσης πάσης ἔχει φημην Ῥιδάξατο δὲ καὶ re

2ναντην θυγατέρα δυεσθαι. ουτοι περὶ το ρος το --λιον ἐπιπεσόντος ναυτικφ φ Σέρξου βιαίου χερμῶνος προσεξειργάσαντό σφικειν ἀπώλειαν, τάς τε αγκυρα καὶ εἰ δη τι αλλο ἔρυμα ταῖς τριήρεσιν ην φέλκοντες -τὶ τουτου μὲν οἱ 'Aμφικτυόνες καὶ αυτον κωλλιν - την παῖδα ἀνεθεσαν ἐν δὲ τοῖς ανδριασιν σπόσους Νέρων ἔλαβεν ἐκ Λελφῶν, ἐν τούτοις τον αριθμον καὶ της Ῥδνης απεπληρωσεν εἰκών. καταδύονται δὲ ἐς θάλασσαν γένους του θήλεος αἱ καθαρῶς ἔτι παρθένοι.J

I. ο απὸ τούτου δὲ ἔρχομαι διηγησόμενος λόγον Λέσβιον αλιεsσιν ἐν Μηθύμνη τα δίκτυα ἀνείλκυσεν ἐκ θαλάσσης πρόσωπον ἐλαίας ξύλου πεποιημένον τοsτo ἰδέαν παρείχετο φέρουσαν μέν τι ἐς το θεῖον, ξένην δὲ καὶ ἐπὶ θεοῖς Ἐλληνικοῖς ου καθεστῶσαν. ηροντο οὐν οἴνηθυμναῖοι την Πυθίαν οτου θεῶν καὶηρώων ἐστὶν η εἰκών ' η δὲ αὐτοψ σέβεσθαι Θιόνυσον Φαλλῆνα ἐκέλευσεν ἐπὶ τούτφ οἱ Μηθυμναῖοι ξόανον μὲν το ἐκ τῆς θαλάσσης παρα σφίσιν ἔχοντες καὶ θυσίαις καὶ εὐχαῖς τιμῶσι, χαλκο--δὲ ἀποπέμπουσιν ἐς Λελφούς. 3. α δὲ ἐν τοῖς -τοῖς, ἔστιν υρτεμις καὶ Λητὼ καὶ Ἀπόλλων καὶ Οὐσαι, δύσις τε Ηλίου, καὶ Θιόνυσός τε καὶ αἱ γυναeκες αἱ Θυιάδες τα μὲν δη πρῶτα

αυτῶν la ναῖος Πραξίας μαθητης Καλάμιδός ἐστιν ἐργασάμενος χρόνου δὲ ς ὁ ναος ἐποιειτο ἐγγινομένου Πραξίαν μὲν ἔμελλεν ἀπάξειν το χρεών, τα δε ἡστ 843λειπόμενα του ἐν τοῖς ἀετοῖς in μου ἐποίησεν Ἀνδροσθένης, γένος μὲν καὶ ουτος Ἀθηναῖος, μα της δὲ Ευ--