Pausaniae Descriptio Graeciae

71쪽

LIBER VII Istori via του δαίμονος υργος μέν - πλεῖστον ἀφι-- μένην δυνάμεως πόλιν ἐπὶ των καλουμένων ρωων, ομου τη μεταβολα τῆ ἐς σωριεας ἐπέλιπε το ἐκ της τυχης ευμενές. Tom -- 'Ἀττικόν, ἀπωτου Πελοποννη-2σίων πολέμου πιὰ νόσου της λοιμωδους ἀνενεγκόν τε καὶ αὐοις ἀνανηψάμενον λεσιν ἔμελλεν ου πολλοις υστερον η Μακεδόνων tam καθαιρήσειν κατέσκηψε δὲ ἐκ Μακεδονίας καὶ ἐς τὰς Βοιωτίας ηβας το Ἀλεξάνδρου μηνιμα Λαχελωμονέοις δὲ Ἐπαμεινωνδας, Θηβαῖος καὶ αυθις ὁ Ἀχαιῶν πόλεμος ἐγένετο τε δη καὶ μόγις, ατε

ἐκ δένδρου λελωβημένου καὶ εὐ- τα πλείονα, ἀνεβλάστησεν ἐκ τῆς Ἐλλάδος το Ἀχαῖκόν κάναυτὶ κακία τῶν - στρατηγησάντων ἐκόλουσεν ἔτι αὐξανόμενον. I. μόνω aδνύστερον ἐς Νέρωνα βασιλεία περιηλθεν η Ῥωμαίων, καὶ ἐλεύθερον o ἐρ- ἀφίησιν πάντων, ἀλλαγην προς

δημον ποιησάμενος τὸνῬωμαίων Σαρδῶ γαρ την νησον ἐς τα μάλιστα ευδαίμονα ἀντὶ Ελλάδος σφίσιν αντέδωκεν.υπιδόντι Oδν ἐς τούτο μοι του Νέρωνος το ἔργον ομο-

τατα εἰρηκέναι Πλάτων ἐφαίνετο ὁ Ἀρίστωνος, ὁπόσα αδικήματα μεγέθει κάὶ τολμήματί ἐστιν ἡπερηρκότα, οντων ἐπιτυχόντων εἶναι ταυτα ἀνθρώπων, ψυχῆς δὲ γε- ναίας υπλατόπου παιδείας διεφθαρμένης Ου μην Ἐλλησί γε ἐξεγένετο να-αι - δώρου Ῥύεσπασιανos

γαρ μετὰ Νέρωνα αρξαντος ἐς ἐμφύλιον στάσιν προήχθησαν, καὶ σφας, τελα τε αμις ο Οὐεσπασιανος εἶναι

φόρων καὶ ἀκούειν ἐκέλευσεν γεμόνος, ἀπομεμαθηκι- ναι φήσας τὴνέλευθερίαν - Ἐλληνικόν. τάδε μὲν Οὐτω

συμβάντα εὐριωκον.

σαως, καὶ 'Aχαιῶν πόλις Θύμη σταδίους οσον τετρι κοντα ἀπέχουσα τοὐ Λαρίσου ταυτην Φίλιππος , --

72쪽

Gυ πολεμων μόνην των χαῖκων ἔσχεν, κοον καὶ ἐά τη αἰτώ -υm Σουλπίκιος, ἡγεμών καὶ ουτος 'μ-5- μαίων, ἐπετρεψε τῆ στρατιδ διαρπάσαι τη--μην Ῥυγ- πις δὲ ὁστερον καὶ προσένειμεν αυτην Πατρευσιν. ε' αλεντ δε α μὲν ἀρχαιότερου Πάλεια ἐχόντων δὲ ἔτι χώνων νομά οἱ μετέθεντο το - μῶν, σαφως δὲ Ουκοὶδα εἴτε ἀπο γυναικὸς ἐπιχωρίας υμης εἴτε α- ω- μαντος τοὐΑἰγιμίου Ῥ- δὲ του ἐιεγείου os υλυμπίωοι, ἐπὶ τη εἰκών τῆ ψωτα ου προαχθείη αν τις ἐς αλγίαν Οἰβώτε γαρ ἀνδρὶ Θυμα- σταδίου μὲν νελομένφνίκην λυμπιάδι ἔκτη, εἰκόνος δὲ ἐν 'Oλυμπίε περὶ την ὀγδοηκοστὴν ὀλυμπιμα καταμάντευμα ἐκ Θελφῶν ἀξιωθέντι, ἐπίγραμμα ἐστιν ἐπ αυτμλεγον et οἰνία ψώτας στάδι- νικῶν οδ' Ἀχαιοῖς πατρίδα Πάλειαν θέσι ὀνομαστοτέραν.

τουτο ουν ουκ αν τινι αλογίαν παραστήσειεν, εἰ Πάλειαν

ἀλλα μη σώμην το ἐπίγραμμα καλεῖ την πόλιν ' τα γαραρχαιότερα ονόματα ἐς ποίησιν ἐπάγεσθαι τῶν,στέρων καθεστηκός ἐστιν Ελλησι, καὶ 'Aμφιάραόν τε καὶ Ἀδραστον Φορωνείδας καὶ Ἐρεχθείδην ἐπονομάζουσι τον Θησέα. 4. υλίγον δὲ προ του ἄστεώς ἐστι τῶν Θυμαίων ἐν δεξιῆτης δου τάφος Σωστράτον μειράκιον δὲ ην τῶν ἐπιχωρίων γενέσθαι διωρακλέους ἐρώμενόν φασιν -- τόν, καί ἀποθανε, γαρ τον Σώστρατον Ηρακλέους ἔτιοντος μετὰ ἀνθρώπων, ουτως οἱ τον Ηρακλέα τό τε μνῆμα αυτον εἶναι τον ποιησαντα και ἀπαρχὰς ααὐτῶν

ἐν τῆ κεφαλη τριχῶν δοsναι ἐπίθημα δε καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι στήλη τε ν ἐπὶ του χώματος α μακλῆς ἐπειργασμέ- ω- ἐλέγετο δὲ, οἱ ἐπιχώριοι καὶ ἐναγίζουσι φααν--

στράτω.

in E μαίοις δὲ ἔστι μὲν Ἀθηνῶς ναὸς καὶ αγαλμα ἐς

73쪽

LIBER VII. 43τα μάλιστα ἀρχαῖον, ἔστι δὲ κάναλλο ἱερόν σφισι ινδυμήνη μητρὶ κάνυττηρ πεποιημένον υττης δὲ οστις ην, ουδεν οιός τε ν απορρητον ἐς αὐτον ἐιευρεῖν ἀλλὰ -

μησιάνακτι μὲν ' τα ἐλεγεῖα γρεφαντι πεποιημένα ἐστὶν ως υἱός τε ν Καλαου Φρυγὸς καὶ ἄνου τεκνοποιος

υπλτης μητρος τεχθείη ἐπεὶ δὲ ηὐξητο, μετφκησεν ἐς

Λυδίαν, Ἐρμησιάνακτος λόγφ, καὶ ΛυδοQ οργια ἐτέλει Μητρός, ἐς τοσοὐτο κων παρ αὐτοῖς τιμης ώς Αωυττηνεμε σαντα υν ἐπὶ τα ἔργα ἐπιπέμψαι των Λυδῶν - 10-- α αλλοι τε τῶν Λυδῶν καὶ αυτος υττης ἀπέθανεν υπὸ του υός καί τι ἐπόμενον τούτοις Γαλατῶν δρῶσιν οἱ Πεσσινουντα ἔχοντες, ῶν Ουχ απιόμενοι νομίζουσί

γε μην Ουχ ουτατα ἐς τονυττην, ἀλλα ἐπιχωριός ἐστιν αλλος σφίσιν ἐς απιτον λόγος, ω υπνωμένον ἀφεῖναι σπέρμα ἐς γην την δὲ ανὰ χρόνον ανεῖναι δαίμονα διπλαθοντα αἰδοῖα, τα μὲν ανδρός, τα δὲ αυτῶν γυναικός ονομα δὲ'Ἀγδιστιν αυτφτίθενται θεοὶ δὲ Ἀγδιστιν δη- σαντες τα αἰδοῖά ο - ανδρὸς ἀποκόπτουσιν. Ως δὲ σπ 11αυτῶν ναφυσα μυγδαλη εἶχεν ραῖον τον καρπόν, θυγατέρα του Σαγγαρίου ποταμου λαβε, φα, τοὐ καρπου ἐσθεμένης δὲ ἐς τον κόλπον καρπω μὲν ἐκεφνος ναυτίκα αφανης, αὐτη δὲ ἐκύει Λεκοώσης δὲ τράγος περι εἶπε τον παῖδα ἐκκείμενον ἡ δὲ αὐξανομένεικάλλους 567 οἱ μετῆν πλέον η κατὰ εἶδος ἀνθρώπου, ἐνταμα τοὐπαιδὸς ἔρως ἔσχεν 'Ἀγδιστιν. υξηθέντα δὲ υττην ἀποστ χλουσιν ἐς Πεσσινοὐντα Οἱπροσηκοντες συνοικησοντατομβασιλέως θυγατρί. υμέναιος δὲ ρὶδετο, αὶυγδιστις is ἐφίσταται, καὶ τὰ αἰδοῖα ἀπέκοψε μανεὶς Ουττης, πέκοψε δὲ καὶ ὁ την θυγατέρα αὐτμδιδούς. υγδιστιν δὲ μετάνοια ἔσχεν οἷ υττην ἔδρασε καί οἱ παρὰ Θιος εὐ- ρετο μήτε σηπεσθαί τι Ἀττsi os σώματος μητε τηκεσθαι. τάδε μὲν ἐς υττην τὰ γνωριμώτατα.

74쪽

βώτα ' νικήσαντι υλυμπια χαιῶν πρωτφ γέρας δὲ ἐξαίρετον παρ αυτῶν ἐγένετο εὐρασθαι καὶ Aia τουτ' κατάρας ὁ Οἰβώτας ἐποιήσατο μηδενὶ υλυμπικην νίκην ἔτι Ἀχαιῶν γενέσθαι καί, ν γαρ τις θεῶν - τον Οἰβώτα τελεῖσθαι τας κατάρας ουπιαμελὲς ην, διδάσκονταί ποτε οἱ 'Aχαιοὶ καθ' ηντινα αἰτίαν στεφάνου του υλυμπίασιν μάρτανον, διδάσκονται δὲ ἀποστείλαντες 14 ἐς Θελμώς. υτω καὶ αλλα ἐς τιμήν σφισι του Οἰβώτα ποιήσασι, καὶ την εἰκόνα ἀναθεῖσιν ἐς υλπικίαν , -- στρατος Πελληνευς σταδίου νίκην ἔσχεν ἐν παισί. --

μένει δὲ ἐς ἐμὲ ἔτι Ἀχαιῶν τοῖς ἀγωνίζεσθαι μέλλουσι τὰ υλύμπια ἐναγίζειν φ οἰβώτα, καὶ ην κρατήσωσιν, ἐνυλυμπία στεφανουν του Οἰβώτα την εἰκόνα. XVIII. Σταδίους οσον τε τεσσαράκοντα προελθόντι

ἐκ Λύμης ποταμος Λεῖρος ἐς θάλατταν κάτεισι, καὶ 'Aχαιῶν πόλις ποτὲ ' Ωλενος κεῖτο παρὰ τφΠείρρο οπόσοι δε ἐς μακλέα καὶ τὰ ἔργα αυτου πεποιήκασιν, ἔστινου ἐλάχιστόν σφισι δευμα του λόγου εξαμενος ὁ ἐν 'nλένω βασιλεύς, καὶ οποίων μακλῆς παρ αυτ se νίωνJ ἔτυχε καὶ ὁτι μὲν ην πόλισμα ἐξέρχῆς μικρὸν ἡ ὀδλενος, μαρτυρεῖ Φλόγμμου καὶ ἐλεγεῖον - ρυτίωνα Κένταυρον υπὸ Ἐρμησιάνακτος πεποιημένον ανὰ χρόνον δὲ τους οἰκήτορας ἐκλιπεῖν πο ἀσθενείας φασὶ την Σὸλενον, καὶ ἐς Πειράς τε καὶ ἐς Ευρυτειὰς ἀπο--Μη

et 2 Tου δὲ Πείρου ποταμο περὶ τους γδοήκοντα ἀφέστηκε σταδίους Πατρέων ἡ πόλις Ου πόρρω δὲ αυτῆς ποταμὰς Γλαύκος ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν Πατρέων δὲ οἱ τὰ αρχαιότατα μνημονευοντές φασιν Eυμηλον αὐτόχθονα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῆ χώρα, βασιλευοντα αυτον ανθρώπων ου πολλῶν. πριπτολέμου δε ἐκ της Ἀττικῆς

75쪽

LIBER U. 45 ἀφικομένου τόν τε καρπον λαμβάνει τον μερον, καὶ οἰκίσαι διδαχθεὶς πόλιν Αρόην ωνόμασεν GH τη ἐργασίφτης γης ως δὲ προ υπνον ἐτράπετο ὁ ριπτόλεμος, 3 ἐνταυθα Ἀνθεία, παιδαευμηλου τους δράκοντάς φασιν υπωτου ριπτολέμου τ αρμα ζεύξαντα ἐθελῆσαι καὶ

αὐτον σπεῖραι κῶ τον μὲν ἐπιλαμβάνει το χρεῶν ἐκπεσόντα του αρματος δειπτόλεμος δε κάν μηλος υν- θειαν πόλιν οἰκίζουσιν ἐν κοινῶ, οὐ μηλου παιδος

ἐπωνυμον. κίσθη δὲ - τρίτη μεταυ Ἀνθείας καὶ Φυρόης Μεσάτις πόλις 3 οποσα δὲ οἱ Πατρεῖς περὶ an

νυσου λέγουσι, τραφηναί τε αυτον ἐν τῆ Μεσάτει καὶ ἐνταυθα ἐπιβουλευθέντα υπὸ τιτάνων ἐς παντοῖον ἀφικέσθαι κίνδυνον, ου ἐναντιουμενος τοῖς Πατρευσι της Μεσάτεως το νομα αυτοῖς σφίσιν ἐξηγεῖσθαι παρίημι.υχαιῶν δὲ υστερον ἐκβαλόντων ωνας, Πατρευς ὁ Πρευ 5γέν- του Ἀγηνορος ἐς μὲν Ἀνθειαν καὶ ἐς Μεσάτιν μημοικίζεσθαι τοῖς Ἀχαιοῖς ἀπεῖπε, περίβολον δὲ τείχους προς τῆ Ἀρόηὶ βαλόμενος μείγνα, ἴνα ἐντός οἱ τοὐπεριβόλου καὶ η ρόη γένηται, νομα ἔθετο α μυτου Πάτρας τῆ πόλει. . ' ηνωρ δὲ ὁ παπη του Πρευγένους υρέως πας ην του Ἀμπυκος, ο δὲ 'Ἀμπυξ Πελίου του

Αἰγινητου του φρείτου του Αρπάλου τουωμυκλα του Λακεδαίμονος Πατρεῖ μὲν τοιαυτα ἐς τους προγόνους ευπάρχοντα se. 5. Lim δε ανὰ χρόνον Πατρεῖς διεβησαν ἐς Αἰτωλία, Ἀχαιῶν μόνοι κατὰ φιλίαν την Αἰτωλῶν, τὰν πόλεμόν σφι νι - προς Γαλάτας συνδιοίσοντες. προς-αίσαντες δ' ἐν ταῖς μάχαις λόγου μειζόνως καὶ Ῥαδ πενίας αμα οἱ πολλοὶ πιεζόμενοι Πάτρας μὲν πλην b, ὀλίγων τινῶν ἐκλείπουσιν οἱ δὲ αλλοι κατὰ χώραν υπὸ φιλεργίας ἐσκεδάσθησαν, καὶ πολίσματα παρὲξ αυτὰς Πάτρας τοσάδε αλλα κησαν, Μεσάτιν καὶ ωνθειαν καὶ Βολίνην καὶ ργυρῶν τε καὶ υρβαν. υγουστος δὲ η7

76쪽

46 AXA IRA

τοὐ παράπλου νομίζων κεισθαι καλῶς τὰς Πάτρας η καταλλην τινὰ αἰτίαν ἐπανήγαγεν αυδες ἐκ των πολισμάτων των αλλων του ανδρας ἐς τὰς Πάτρας προσσυνφκισε δε σφισι καὶ πιαιους τους ἐκ Ῥυπῶν, καταβαλῶν ἐς ἔδαφος Ῥυπας. καὶ ἔδωκε -ν ἐλευθέροις Ἀχαιῶν μόνοις τοῖς Πατρεsσιν εἶναι, ἔδωκε δὲ καὶ ἐς τα αλλα γέρα σφίσιν, ὁπόσα τοις ἀποίκοις νέμειν οἱ Ῥωμαῖοι νομίζουσι.

6. Πατρευσι δὲ ἐν ακρατῆ πόλει Λαφρίας ἱερόν ωτινυρτέμιδος ξενικμ μὲν τηθεωτ ονομα, ἐσηγμένον δὲ ετέρωθεν καὶ το αγαλμα καλυδῶνος γαρ καὶ Αἰτωλίας της αλλης υπο Aυγουστου βασιλέως ἐρημωθείσης διὰ το ἐς

την κόπολιν τηνυπὲρ του Ἀκτίου συνοικίζεσθαι καὶ το

Αἰτωλικόν, οὐτατ αγαλμα της Λαφρίας οἱΠατρεῖς ἔσχον. 9 nσαύτως δὲ καὶ οσα αλλα αγάλματα ἔκ τε Αἰτωλίας καὶ παρὰ Ἀκαρνάνων, τα μὲν πολλὰ ἐς την Νικόπολιν κομισθῆναι, Πατρευσι δὲ ὁ Λυγουστος αλλα τε των ἐκ καλυδῶνος λαφύρων καὶ δη καὶ της Λαφρίας ἔδωκε το αγαλμα, ὁ δη καὶ ἐς ἐμε ἔτι ἐν τῆ ακροπόλει τη Πατρέων εἶχε τιμάς. γενέσθαι δὲ ἐπίκλησιν τῆ θεω Λαφρίαν απλανδρὰς Φωκέως φασί Λάφριον γὰρ τον Κασταλίου του Λελφοs λυδωνίοις ἱδρύσασθαι το αγαλμα της υρτέμιδος το1ο ἀρχαῖον, οἱ δὲ της Ἀρτέμιδος το μήνιμα το ἐς Οἰνέα ανὰ χρόνον τοῖς λυδωνίοις ἐλαφρότερον γενέσθαι λέγουσι, καὶ αἰτίαν τῆ θεφ της ἐπικλησεως ἐθέλουσιν εἶναι ταυτην. ο μεν σχημα του γάλματος ρεύουσά ἐστιν,

ἐχέφαντος δὲ καὶ χρυσοεπεποίηται, αυπάκτιοι δὲ Μέ-570ναιχμος καὶ Σοῖδας εἰργάσαντα τεκμαίρονται δὲ σφας κανάχου του Σικυωνίου καὶ του Αἰγινητου Κάλλωνος II ου πολλω γενέσθαι τινὶ ηλικίαν υστέρους. 7. υγουσι δὲ καὶ Λάφρια εορτην τῆ Ἀρτέμιδι οἱΠατρετ ανὰ παν ἔπος, ἐν η τρόπος ἐπιχώριος θυσίας ἐστὶν αὐτοῖς περὶ μὰν τον

βωμον ἐν κύκλω ξύλα ίστασιν ἔτι χλωρὰ καὶ ἐς ἔκκαίδεκα

77쪽

LIBER VII. 47 ἔκαστον πηχεις ἐντὸς δὲ ἐπὶ του βωμο τ αὐότατά

σφισι των ξυλων κεῖται μηχανῶνται δε υπὸ τον καιρὸν

της ορτῆς καὶ ανοδον ἐπὶ τὸν βωμὸν λειοτέραν, ἐπιφέροντες γῆν ἐπὶ του βωμοελτους ἀναβασμούς. πρῶτα μεν II

πομπην μεγαλοπρεπεστάτην τῆ Ἀρτεμιδι πομπεύουσι, καὶ ἱερωμένη παρθένος χεῖται τελευταία της πομπῆς

ἐπὶ ἐλάφων υπὸ τὸ αρμα ἐζευγμένων ἐς δὲ την ἐπιοsσαν

τηνικαῶτα si δρῆν τὰ ἐς την θυσίαν νομίζουσι, δημο-αο τε ἡ πόλις καὶ οὐχ ησσον ἐς την επτὴν οἱ ἰδιῶται φιλοτίμως χουσιν ἐσβάλλουσι γαρ ζῶντας ἐς τὰν βωμὸν ορνιθάς τε τους ἐδωδίμους καὶ ἱερεῖα ομοίως παντα, ἔτι δὲ υ αγρίους καὶ ἐλάφους τε καὶ δορκάδας, οἱ δὲ καὶ λ κων καὶ αρκτων σκύμνους, οἱ δὲ καὶ τα τέλεια των θη- ρωπι κατατιθέασι δὲ ἐπὶ τὰν βωμὸν καὶ δένδρων καρ- πὀν των μερων τὸ δὲ απὸ τούτου πυρώνιασιν - τα 13 ξύλα ἐνταυθά που καὶ α ρκτον καὶ αλλο τι ἐθεασάμηντων ωων ταων υπλτην πρωτρο ορμὴν του πυρὸς βιαζόμενα ἐς τὸ ἐκτος, τα δὲ καὶ ἐκφεύγοντα υπὸ ἰσχύος ταῶτα οἱ ἐμβαλόντες ἐπανάγουσιν αὐθις ἐς την πυράν. τρωθῆναι δὲ οὐδένα,πὸ των θηρίων μνημονεύουσιν. XIX. Ἐστι δὲ ἐναμμεταλτου ναορτε τῆς Λαφρίας καὶ του βωμοεπεποιημένον μνῆμα Εὐρυπύλου. τα δὲ οστις τε ν καὶ καθ Ἀντινα αἰτίαν ἀφίκετο ἐς την γῆν ταύτην δηλωσει μοι καὶ ταῶτα ὁ λόγος προδιηγησαμένφπρότερον οποῖα υπὸ τοs Εὐρυπύλου την ἐπιδημία τοῖς ἐνταsθα ν τα παρόντα ἀνθρώποις γάνων τοῖς Ἀρόην κὰ 4 Aνθειαν καὶ Μεσάτιν Οἰκosσιν ην ἐν κοινωτέμενος καὶ ναὸς ρτέμιδος ρικλαρίας ἐπίκλησιν, κα εορτὴν οἱ Ιωνες αυτῆ καὶ παννυχίδα ἡγον ανὰ παν ἔτος ἱερωσύνην δὲ εἶχε τῆς θεοεπαρθένος, ἐς δ ἀποστέλλεσθαι 571 παρὰ ανδρα ἔμελλε. 2. Λέγουσιν οὐν συμβῆναί ποτε ως 2ίερῆσθαι μὲν τῆς θ εοὐ μαιθὰ τὸ εἶδος καλλίστην παρ-

78쪽

θένον, τυγχανειν δὲ αυτῆς ἐρωντα Μελάνιππον τά τε ἄλλα τους λικιώτας κά οψεως ευπρεπεία μάλιστα πε-

ρηρκότα ῶς δὲ ὁ Μελάνιππος ἐς το ἴσον του ἔρωτος

ωπηγάγετο την παρθενον, ἐμνατο αυτην παρὰ του πατρός. επεται, δε πως ταγηρα τα τε αλλαἰ το πολῶ ἐναντιουσθαι νεοις, καὶ ου ηκιστα ἐς τους ἐρῶντας το ἀνάλγητον, μου καὶ Μελανίππφ τότε ἐθέλοντι ἐθέλουσαν ἄγεσθαι Κομαιθὼ υτ παρὰ των αυτου γονέων ουτενπαρὰ τῶν Κομαιθους μερον ἀπηντησεν ουδέν. ρπέδειξε δὲ ἐπὶ πολλῶν τε δναλλων κάνω τοῖς Μελανίππου --θημασιν, μέτεστιν ἔρωτι ιδ ανθρώπων συγχέαι νόμιμα καὶ ἀνατρέψαι θεῶν τιμάς, που καὶ τότε ἐν τήτης 'Αρτέμιδος ἱερω Κομαιθὼ κά Μελάνιππος ἐξέπλησαν του ἔρωτος την ορμην καὶ οἱ μὲν ἔμελλον φάερ καὶ ἐς τὸ ἔπειτα ἴσα καὶ θαλάμω χρήσεσθαι ' τους δὲ ανθρώπους αὐτίκα ἐξ Ἀρτέμιδος μήνιμα ἔφθειρε, της τε γης

καρπον ουδένα ἀποδιδουσης, καὶ νόσοι σφίσιν ου κατὰ τὰ εἰωθότα καὶ απ αυτῶν θάνατοι πληονες η τὰ πρό- τερα ἐγίνοντο καταφυγόντων δὲ αυτῶν ἐπὶ χρηστηριοντο ἐν Θελφοῖς, λεγχεν η Πυθία Μελάνιππον κώὶ Κομαιθώ καὶ ἐκείνους τε αυτοὐς μάντευμα ἀφίκετο θῶσαι τηυρτέμιδι, καὶ ανὰ πά ἔτος παρθένον καὶ παῖδα, vi τοεἶδος ἀεν κάλλιστοι τη θε θύειν ταύτης μὲν δη της θυσίας ἔνεκα ὁ ποταμὸς ὁ προς φάερῶ της ρικλαρίας 5 υμείλιχος ἐκλήθη τέως δὲ ονομα εἶχεν Ουδέν. Παίδων δὲ κώ παρθένων οπόσοι μὲν ἐς την θεον οὐδεν εἰργα 572μένοι Μελανίππου καὶ Κομαιθos ἔνεκα ἀπώλλυντο, αυτοί τε οἰκτρότατα καὶ οἱ προσηκοντές σφισιν ἔπασχον,

Μελάνιππον δὲ καὶ κομαιθὼ συμφορὰς ἐκτὸς γενέσθαι τίθεμαι μόνω γὰρ δη ἀνθρώπ ψυχῆς ἐστὶν ἀντάξιον

6 κατορθῶσαί τινα ἐρασθέντα. 3. Παύσασθαι δε ουτ λέγονται θέοντες τῆ υρτέμιδι ἀνθρώπους ἐκέχρητο δὲ

79쪽

LIBER m. saura πρότερον ἔτι ἐκ Θελφῶν ώς βασιλευς ξένος παραγενόμενός σφισιν ἐπὶ την γῆν, ξενικον ἄμα αγόμενος

δαίμονα, τα ἐς την θωσίαν της ' λαρίας παυσει γλίου δὲ λουσης καὶ νεμομένων τα λάφυρα των Ἐλλήνων, Εὐρυπυλος ὁ μαίμονος λαμβάνει λάρνακα Θιονυσου δὲ παλμα κεν τῆ λάρναπι ἔργον μέν ως φασιν. αὐστου δῶρον δὲ υπλAιος ἐδόθη σαρδάνω λέγονται δὲ τ καὶ uo λόγοι δύο ἐς αυτήν, νοτε ἔφυγεν Αἰνείας

ἀπολιποι ταυτην την λάρνακα οι δὲ ἐιφῆναί φασιν αυτην υπὸ Κασάνδρας συμφορὰν τω εὐρόντι Ἐλλήνων. πνοιξε δ' οὐν ο ὐρύπυλος την λάρνακα καὶ εἶδε τοαγαλμα καὶ αὐτίκα ν ἔκφρωα μετὰ την θέαν τα μὲν δηπλείονα ἐμαίνετο, λιγάκις δὲ ἐγίνετο ἐν εαυτω. τε δὲ-- διακείμενος, ου ἐς την Θεσσαλίαν τὸν πλοsν ἐποιεῖτο ἀχά ἐπί τε Κίρραι καὶ ἐς τον ταώτη κόλπον ' ἀναβὰς δὲ ἐς Θελφοῶς ἐχρῶ ἀπὲρ της νόσου. καὶ αὐτ γε- 8νέσθαι λέγουσι μάντευμα, ἔνθα αν ἐπιτέτ μουσιν ἀνθρώποις θυσίαν ξένην, ἐνταsθα is σαλαί τε την λάρνακα καὶ αυτὸν οἰκῆσαι 'O μὲν δνανεμος τὰς ναsς του Εὐρυπύλου κατήνεγκεν ἐπὶ την πρὸς τῆ Ἀρόη θάλασσαν ἐκβὰς δὲ ἐς την γην καταλαμβάνει παῖδα καὶ παρθένον ἐπὶ τον βωμὸν της Τρικλαρίας εγμένους. καὶ ὁ μὲν ἔμελλεν ου χαλεπῶς συνήσειν τὰ ἐς την θυσίαν' ἀφίκοντο δὲ ἐς μνήμην καὶ οἱ ἐπιχώριοι του ρησμοὐ, βασιλέα τε ἰδόντες ον οὐπω πρότερον εωράκεσαν, και ἐς 9την λάρνακα ἡπενόησαν ώς εἴη τις ἐν αυτῆ θεός. καὶ 573 οὐ- μαρυπώλω τε η νόσος καὶ τοῖς ἐνταμ α ἀνθρώποις τὰ ἐς την θυσίαν ἐπαύσθη, τό τε ονομα ἐτέθη τονυν φ ποταμ Μείλιχος Ἐγραψαν δὲ ηδη τινὲς ου φοεσσαλφ συμβάντα Εὐρυπύλετὰ εἰρημένα, ἀλλα -- ρέπυλον ὰσεξαμενos παῖδα του ἐν Γὸλων βασιλεύσαντος ἐθέλουσιν αμα ιρακλεῖ στρατεύσαντα ἐς πλιον λαβεῖν

80쪽

παρὰ του Ηρακλεους την λάρνακα - τα δὲ αλλα κατὰ ταIoaυτα εἰρηκασι καὶ ουτοι ' ὐδὲ Ουτε Ηρακλέα ἀγνοησαιτα ἐς την λάρνακα, εἰ δη τοιαμ ην, πείθομαι ' υτε τὰ ἐς αὐτην ἐπιστάμενος δοκεῖ μοί ποτε αν δοsναι δῶρον συμμαχήσαντι ἀνδρί οὐτε μην οἱ Πατρεῖς ἄλλον τινα ητον μαίμονος ἔχουσιν ρυπυλον ἐν μνήμη, καί οἱ καὶ ἐναγίζουσιν ανὰ, ἔτος, ἐπειδὰν πAιονώσμ ν εορ-

. - θεω δὲ φ ἐντὸς της λάρνακος ἐπίκλησις μεν ἐστιν Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ αυτὸν ἐς τὰ μάλιστα θεραπεύοντες ἐννέα τέ εἰσιν ἄνδρες, Ους αν ἐκ πάντων ὁ δομος προέληται κατ αξίωμα, καὶ ἴσα γυναικες τοῖς --δράσι. μι δὲ ἐν τrέορτὴ νυκτὶ ἐς το ἐκ- φέρει την λάρνακα ὁ ἱερεύς. αυτη μὲν δη η ἡ γέρας τομο εἰληφε.

καταβαίνουσι δὲ καὶ ὁπόσοι δη των ἐπιχωρίων παῖδες ἐπὶ τον Μείλιχον ἀστάχυσιν ἐστεφανωμένοι τὰς κεφαλάς'εκόσμουν δὲ οὐτω καὶ το ἀρχαῖον ους αγοιεν τῆ Ἀρτέμιδιω οντες. τα δὲ ἐφ μῶν στεφάνους μὲν ων ἀσταχέων ἀποτίθενται παρὰ τη θεφ, λουσάμενοι δὲ φ ποταμφκαὶ αὐθις στεφάνους ἐπιθέμενοι κισσοs πρὸς το ἱερον ἴασι τοs Αἰσυμνήτου. -τα μέν σφισιν ο--δρὰν καθώστηκε. I. Tos περιβόλου δέ ἐστιν ἐντος της Λαφρίας καὶ 'A νῆ ναὰς ἐπίκλησιν Παναχαῖδος ἐλέφαντος το γαμμα καὶ χρυσοs.

3 ρχομέν-δὲ ἐς την κάτω πόλιν Μητρὸς σινδυμη νης ἐστὶν ἱερὸν, ἐν δὲ αὐτφ καὶ Ἀττης ἔχει τιμάς τούτουμεν δη αγαλμα οὐδὲν αποφαίνουσι τὸ δὲ της Μητρὸς λίθου πεποίηται Ἐστι δὲ ἐν π ἀγορβυιδ ναὸς υλυμπίου, αυτός τε ἐπὶ θρόνου καὶ ωτῶσα - ηνῆ παρα τὸν θρόνον της τε φαναγαλμα τοs Oλυμπίου πέραν ἱερήν τε Ἀπόλλωνος πεποίηται, καὶ 'Aπόλλων χαλκοὐ γυμνὸς 574 μ τος υποδήματα δὲ αὐτοῖς ποσίν ἐστιν αὐ- , καὶ