Pausaniae Descriptio Graeciae

81쪽

OBER VII. II. λέ- ποδι ἐπὶ κρα-- βωνι βοός. βουσὶ γαρ χαίρειν μάλιστα Ἀπόλλωνα Ἀλκοας τε ἐδηλωσεν ἐυ -- τω ἐς Ἐρμην γράψας, ο Ἐρμης - ἡφέλοιτο του

Ἀπόλλωνος κά ἔτι πρότερον η 'πικαιον γενέσθαι

ποιημένα, 'O οφ βους 'Aπόλλωνα Λαομέδοντος ἐπὶ

μι- νέμειν Ποσειδωνι περιέθηκεν ἐν χλιαδι - ἔπη. μοι ἐν Τρώεσσι πόλιν πέρι τεῖχος ειμα, ευρώ τε καὶ μάλα καλόν, is αρρηκτο πόλις εἴη Φοῖβε, σὐδ' εἰλίποδας ἔλικας βους βουκολέεσκες. τα - δη ἐς το κρανίον του Dos ἐπὶ τοι δε αν τις εἰκάσειε πεποιησθαι ' ἔστι δὲ ἐν πα-- τηε αγορῆς αγαλμά τε Ἀθη- κά προ αυτου Πατρέως τάφος. 3. Bχεται δὲ της αγορῶς - δεων, καὶ Ἀπόλλων ε ἐνταυθα ἀνάκειται θέας ἄξιος ἐποιήθη δ απὸ λαφύρων, ηνίκα ἐπὶ τον στρα ν των δε τῶν οἱ Πατρεῖς μυναν Αἰτωλοῖς πιαιων μόνοι κεκόσμηται δὲ καὶ ἐναλλα τομεων ἀξιολογώτατα των ἐν Ἐλλησι, πλην γε δη του-mσι τουτο γαρ μεγέθει τε καὶ ἐς την πασαν περηρκε κατασκευήν, ἀνηρ δὲ 'A ναῖος ἐποίησεν Ηρώδης ἐς μνήμην αποθανουσης γυναικός. ἐμοὶ δὲ ἐν τῆ Ἀτθίδι συγγραφῆ το ἐς τουτο παρείθη - δεων, τι πρότερον ἔτι ἐξείργαστό μοι τα ἐς Ἀθηναίους ευπηρατ ορώδης του οἰκοδομήματος. - Πάτραις δὲ ἰόντι ἐκ της αγορῆς τι το ἱερὸν του Ἀπόλλωνος πύλη κατὰ την ἔξοδόν ἐστι

ταυτην, καὶ ἐπι ματα ἐπὶ της πύλης ανδριάντες εἰσὶν ἐπίχρυσοι, Πατρεώς τε καὶ Πρευγένης κανυθερίων, rM5Πατρέως λικίαν παιδος ἔχοντος καὶ αυτοὶ παῖδες εἰσι. 4. 'ς δὲ αγορὰς αντικρυς κατ αυτην την διaοδον τέμενός ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ ναὸς Λιμνάτιδος ἐχόντων δὲ ηδη Λακεδαίμονα καὶ ωργος ωριέων υφελέσθαι Πρευγένην της Λιμνάτιδος το αγαλμα κατὰ ψιν ὀνείρατος λέγουσιν ἐκ Σπάρτης, κοινωνῆσαι δναυτῶ του ἐγχειρη

82쪽

μα- των δούλων τοκεῶνουστατον - δὲ αγαλμα το ἐκ τῆς Λακεδαίμονος τον μὲν αλλον χρόνον ἔχουσιν ἐν Με- νοε, τι καὶ ἐξ αρχῆς - του φευγενους ἐς τουτο κο- μω - χωρίον ἐπειδαν δὲ τῆ Λιμνάτιδι την ἐορτηναγωσι, της θεου τις τῶν οἰκετῶν ἐκ Μεσόας ἔρχεται τοξόανον κομίζων το ἀρχαῖον ἐς το τεμενος - ἐν τῆ πόλει.s 5. Τούτου δὲ του τεμένους ἐστὶ καὶ αλλα τοῖς Πατρευσιν ἱερῆ πεποίηται δὲ ταυτα ου ἐν υπαιθρφ, ἀλλα ἔσοδος ἐς αυτ διλτων στοῶν ἐστί το μὲν δη αγαλμα του Ἀσκληπιου, πλην se τος, λίθου τα αλλα 'A να δὲ ἐλέφαντος εἰργασται καὶ χρυσου. προ δε της υ νας του ἱερουφευγένους μνῆμα ἐστιν ἐναγίζουσι δὲ καὶ τμφευγμνει κατὰ ἔτος, σαύτως δὲ καὶ Πατρες, την έορτην τῆ Λιμνάτιδι αγοντες του θεάτρου δὲ οὐ πόρρω Νεμέσεως ναὸς καὶ ετερος ἐστιν Mφροδίτης μεγέθει μεγάλα λίθου

λευκου τα αγάλματα.

I. καὶ σιονυσου κατὰ τουτο τῆς πόλεως ἐστιν ἱερὸν ἐπίκλησιν Καλυδωνίον μετεκομίσθη γὰρ καὶ του Λιονύσου - αγαλμα ἐκ Καλυδῶνος. τε δὲ κες- ἔτι Καλυδών, αλλοι τε λυδωνίων ἐγένοντο ἱερεῖς φθεω καὶ δ καὶ Κόρεσος, ον ἀνθρώπων μάλιστα ἐπέλαβεν αδικα ἐξ ἔρωτος παθεῖν. ρα μὲν καλλιρόης παρθένου ὁπόσον δὲ ἐς Καλλιρόην ἔρωτος Κορων μετῆν, τοσουτο εἶχεν ἀπεχθείας ἐς αυτόν ἡ παρθένος ως δὲ του κορέσου δεήσεις τε ποιουμένου πάσας καὶ δώρων ποσχέσεις παντοίας ου ἐνετρέπετο ἡ γνώμη τῆς παρθένου, ἐκομίζετο ἱκέτης ἔδη παρὰ του Aιονύσου - αγαλμα ὁ δὲ ἔκουσέ τε ευχομένου του ἱερέως, καὶ οἱ λυδώνιοι το παραυτίκα ἀσπερ υπὸ μέθης ἐγίνοντο ἔκφρονες, καὶ ἡ τελευτὴ σφας παραπλῆγας ἐπελάμβανε. καταφευγουσιν ουν ἐπὶ το χρηστήριον το ἐν Θωδώνην τοῖς γὰρ τηνήπειρον ταυ-576την οἰκουσι, τοῖς τε Αἰτωλοῖς καὶ τοῖς προσχώροις αυτων

83쪽

LIBER u. 53 Ἀκαρνῶσι καὶ Ἀπειρώταου αἱ πέλειαι καὶ τα ἐκ τῆς δρυος μαντελματα μετέχειν μάλωτα ἐφαίνετο ἀληθείας rara a δὲ τα χρησθέντα ια. δώνης Θιονυσου μὲν ἔλεγεν εἶναιτο μηνιμα, ἔσεσθαι δνου πρότερον λύσιν πρὶν φ σοτν Θι--φ Κόρεσος η αὐτην καλλιρόην η τον ἀποδα- νεω αν ἐκείνης τολμήσαντα. Ως δὲ Ουδὲν ἐς σωτηρίανευρίσκετ η παρθένος, δεύτερα ἐπὶ τους θρεψι μένους

καταφευγες αμαρτάνουσα δὲ καὶ τ των ἐλείπετο--δὲν ἔτι ναυτην φονευεσθαι προεξεργασθέντων δὲ4πόσαι

ἐς την θυσίαν ἄλλα ἐκ Λωδώνης μεμαντευμένα νη, μεν ἱερείου τρόπον κτο ἐπὶ τον βωμόν, κόρωνος δὲ ἐφειστήκει μὲν τῆ θυαε, τω δὲ ἔρωτι ειξας καὶ ου τμο υμφεαυτον ἀντὶ Καλλιρόης διεργάζεται ὁ μὲν δη ἀπέδει εν

ἔργον ανθρώπων ων ἴσμεν διατεθεὶς ἐς ἔρωτα ἀπλαστότατα καλλιρόη τε ως Κόρεσον τεθνεῶτα εἶδεν, μετέ- ε, πεσε τῆ παιδὶ η γνώμη, καί ἐσm γαρ αυτην κορέσου τε ἔλεος καὶ oσα ἐς αυτὸν εῖργαπται αἰδώς, ἀπέσφάζέ τε αὐτην ἐς την πηρον η ἐν Καλυδῶνί ἐστιν ου πόρρω του λιμένος, κάναπ ἐκείνης οἱ ἔπειτα ανθρωποι καλλιρόην

την πηρον καλοέσι.

I. To θεάτρου δὲ ἐγγυς πεποίηται Πατρεμ γυ- εν-κος ἐπιχωρίας τέμενος --υσου δέ ἐστιν ἐνταμ α αγάλματα, ἴσοι τε τοῖς αρχαίοις πολώσμασι καὶ ομώνυμοι Μεσατεὐ γαρ κά νυνθεύς τε καὶ Ἀροεύς ἐστιν αὐτοῖς τα ονόματα. -τα τα αγάλματα ἐν τῆ ιονυσου ἐορτῆκομίζουσιν ἐς το ἱερὸν του Αἰσυμνητου το δὲ ἱερὰν τοsτο ἐς τα ἐπὶ θαλάσσε της πόλεως ἐρχομένοις ἐστιν ἐκτης αγορὰς ἐν δεξια τῆς οδολ από δὲ του Αἰσυμνητου κατωτέρω ἰόντι αλλο ἱερὸν καὶ αγαλμα λίθου καλεῖται

μὲν Σωτηρίας, χρύσασθαι δὲ αυτὸ ἐναρχῆς ἀποφυγώντα

φασὶ την μανίαν Evρέπυλον 3. Προς δὲ π λιμένι Ποσειδωνός τε ναὸς καὶ αγαλμά ἐστιν ὀρθιν λωου Ποσει--

84쪽

- τίθενταε, τοσαίδε ἐς ἄπαντας γεγόνασιν ἐπι-ήσεις η - , Πελανα τος καὶ Ἀσφάλιός τε κιὰ Ἱππιος. - σθαι δὲ Ἀχαιον τον θεὸν πείθοιτο μὰν αν τις καὶ μ' αἰτιαε αλλαις ἐγω δὲ ευρέτην ἱππικης ντα ἀπο τούτου σχειν καὶ το νομα εἰκάζω πιμηρος μέν γε ἐν λπων

Ἱππων ἁψάμενος, γαιηπον ' νοσίγαιονομνυθι μηδὲν λων το εμὰν δόλμαρμα πεδῆσαι. 9 Πάμφως δέ, ος υ ναέοις τους ἀρχαιοτάτους μνων

ἐποίησεν, εἶναί φησι τον Ποσειδῶνα λά- τε δωτῆρα νεων τ ι κρηδέμναν. ουτω δια την ἱππικην καὶ ουκ ἀπο ετέρας προφάσεως oονομα ἔσχηκεν. 10 . - Πάτρας δὲ Ου πολυ απωτέρω του Ποσειδῶνος

ἱερά ἐστιν Ἀφροδίτης το δὲ ἔτερον των αγαλμάτων γε- νε πρότερον -- ἐμὲ ἁλιεῖς ανδρες ἀνείλκυσαν ἐν δικτυφ. ἔστι δὲ κάναγάλματα του λιμένος ἐγγυτάτω χαλκοεπεποιημένα υρεως, το δὲ Ἀπόλλωνος κιδυφροδίτης η και προς φ λιμένι ἐστὶ τέμενος, λίθου μὲν πρόσωπον κανακραι χεῖρες καὶ πόδες, ξυλου δὲ τα λοιπὰ II εἰργα ται ἔστι δέ σφισι καὶ αλδος ἐπὶ θαλάσση, δρόμους

τε ἐπιτηδειοτάτους καὶ ἐς ταλλα δίαιταν δεῖαν ἀειρ παρεχόμενον θερινm ἐν τουτετμαλσει καὶ ναοὶ θεω ,

Ἀπόλλωνος, ο διυφροδίτης πεποίηται λίθου καὶ του- τοις - γάλματα. - δὲ αλσους ἱερὸν ἔχεται --ρος αυτη μὲν καὶ η παῖς ωτῶσι, το δὲ αγαλμα της Γης ἐστι καοέμενον. 5. Προ δὲ του ἱερου τῆς μητρός ἐστι πηγη. II ταώτης - μον πρου του ναου λίθων ἀνέστηκεν ἀμοια κατὰ δὲ τλέκτο --δος ἐς ἀτην πεποίηται ΜαντεωνMS

85쪽

LIBER A. 11 δὲ ἐνταυθά ἐστιν ἀψευδές, - μην ἐπὶ παντέ γε κράγματι, ἀλλὰ ἐπὶ των καμνόντων κάτοπτρον καλφα των λεκτῶν δησαντες εαθωσι, σταθμωμενοι η- σω καθικέσθαι της νης, ἀλομον ἐπιφαυσια τουάδατος φλα- του κατόπτρου - μέν--- ευξάμενοι τῆ θεῶ καὶ μάσαντες ἐς το κάτοπτρον βλεπουσι το δέ σφισιτον ---τα τοι ζῶντα η κά --εῶτα ἐπιδείκνυσι. -sis μὲν φ δατι ἐς τωνομον μέτεστι, αλμειας IS 6. κυανεῶν δὲ των προς Λυκία κλησιαίτατα χρηστήριον

Λ λλωτός ἐστι Θυρξέως, παρέτεται δὲ μω - προς ταῖς κυανέαις ἔσω ἐνιδόντα μνὰ ἐς την πηγὴν μοίως πάντα οπόσα θέλει θεάσαομαι. - Πάτραις δὲ προς φαλσει κρὰ ἰερα δέ ἐστὶ Σαράπιδος ἐν δὲ φ λψμπεποίηται μνημα θώπτου του Βηλου φυγεω δὲ ἐς τηνυρόην οἱ Πατρας φασὶν --ν τοῖς τε ἐς τους--δας παρήμασι κα τὸ ονομα αυτὸ πεφρικότα του Αργους, καὶ ἐς πλέον του Θανα- δείματι. -τι δὲ καὶ ἱερον Πατρεs-Iεσιν Ἀσκληπιos' os- - ἱερον ἡπὲρ την ἀκρόπολιν των πυλῶν ἐστω ἐγ- αῖ ἐπὶ Μεσάσιν ἄγουσιν. 7. - δὲ γυναῖκές εμιν ἐν ταω Πάτραις ἀριθμον μὲν καὶ ἐς δὶς των ανδρων 'Aφροδίτης δέ, εἴπερ αλλαις γυναιξί, μέτε- καὶ ταύταις βίος δὲ αυτῶν ταῖς πολλαις ἐμὶν ἀπο της βώσσου της ἐν τῆ Ηλιδι φυομένης κεκρυφάλους τε γαρ απιαέτης καὶ ἐσθητα ἡφαίνουσι την αλλην. u. Φαραὶ δέ, χαιῶν πόλις, τελοsσι μὲν ἐς Πάτρας δόντος Αὐγούστου, ὁδις δὲ ἐς Φαρὰς Πατρέων μὲν

ἐκ του στεως στάδιοι πεντηκοντά εἰσι καὶ ματόν, -

θαλάσσης δὲ ἄνω πρὸς ηπειρον περὶ ἐβδομήκοντα ποτα--μος δὲ sier πλησίον Φαρῶν Πίερος, ο αυτός, ἐμοὶ δοκεω, o καὶ τα 'Ωλένου παρῶ εισιν ἐρείπια, πο ανθρώπωντων προς θαλάσση καλ-μενος Πεψος Προς δὲ τ πο- Nn ταμῶ πλατάνων ἐστὶν αλσος, olata τε vπὸ παλαιότητ

86쪽

αἱ πολλαί, καὶ κουσαι μεγέθους ἐς τοσουτον στε καὶ ωτιῶνται, των χηραμῶν ἐντός, καὶ o--ις αν κατὰ γνώ-2μηWy, καὶ ἐγκαθευδουσι. . Περίβολος δὲ ἀγορῆς μέγας

κατα τρόπον τον ἀρχαιότερόν ἐστιν ἐν Φαραῖς, Ἐρμου δὲ ἐν μέση si αγορα λί υ πεποιημένον παλμα ἔχων καὶ γένεια ἔστηκὼς δὲ πρῆς αυτ τῆ γῆ παρέχεται μὲν το τετράγωνον σχημα, μεγέθει δέ ἐστιν ου μέγας. καὶ αυτῶ καὶ ἐπίγραμμα ἐπεστιν, ἀναθεῖναι αυτὸ Μεσσήνιον Σιμυλον καλεῖται μὲν δηυγοραῖος, παρὰ δὲ αὐτφ καὶ χρηστήριον καθέστηκε κεῖται δὲ πρ του πάλματος εστία λίθου καὶ αὐτή, μολίβδωδὲ πρὸς την ἔστων προ- έχονται λυγινοι χαλκοῖ. ἀφικόμενος ουν περὶ ἔσπέραν,

τεθε χρώμενος λιβανωτόν τε ἐπὶ τηλέστως θωμια, καὶ ἐμπλήσας τους λύχνους ἐλαχυ καὶ ἐξάψας τίουσιν ἐπιτον βωμον του αγάλματος ἐν δεξιδ νόμισμα ἐπιχώριον,

καλεῖται δὲ χαλκοs το νόμισμα, καὶ ἐρωτj προς το ους τον θεὸν οποῖόν τι καὶ λάστλτο ἐρώτημά ἐστι ' τ απὸ τούτου δὲ απεισιν ἐκ της αγορῆς ἐπιφραξάμενος se τα.

προελθὼν δὲ ἐς το ἐκτω τὰς χεῖρας ἀπέσχεν ἀπωτων

ωτων, καὶ ηστινος αν ἐπακοώση φωνῆς, μάντευμα ηγειλωται. οιαύτη καὶ Αἰγυπτίοις τέρα περὶ του Aπιδος ἀιεθὸν μαντεία καθέστηκεν - Φαραῖς δὲ και ὁδωρ ἱερόν ἐστιν αρμου ναμ μεν τῆ πηγὴ τλονομα, τους δὲ ἰχθυς οὐχ αίροῶσιν ἐξ αυτῆς, ανάθημα εἶναι του θεου νομίζοντες. Eστήκασι δὲ ἐγγύτατα του αγάλματος τετράγωνοι λίθυι τριάκοντα μάλιστα αριθμόν τούτους σέβου- σιν οἱ Φαρεῖς, κάστωθω τινὸς ὀνομα ἐπιλέγοντες- τα δὲ ἔτι παλαιότερα καὶ τοῖς κἀσιν Ἐλλησι τιμὰς θεῶνι ἀντὶ γαλμάτων εἶχον αργοὶ λίθοι Φαρεsσι δὲ σον πέντε σταδίους καὶ δέκα ἀπωτέρω της πόλεως ἐστιν αμσος ιοσκούρων δάφναι μάλιστα ἐν αὐτω πεφώκασι,

87쪽

LIBER VII. 17 οἱ ἐπιχώριοί φασιν ἐς Ῥώμην τα αγαλματα. ἐν α 58 δὲ - - αλώει βωμὰς λιθωω λογάδων ἐστί. πυθέσθαι δὲ-κ εἶχον εἰ ο Φάρης ὁ Φυλοδαμείας της--ου σφίσιν

η μωνυμος ἐκείν τις ἐγένετο οἰκιστής.

4. ρίτεια δ' Ἀχαιῶν καὶ αυτη πόλις, ἐν μεσογαί εμῖν κισται, τελουσι δὲ ἐς Πάτρας κιδ αυτοὶ βασιλέως δόντος στάδιοι δὲ ἐς Πλειαν εἴκοσί τε κάὶ λατόν εἰσιν ἐκ Φαρ- πρὶν δὲ η ἐς την πόλιν ἐσελθε, μνῆμά ἐστι λευκου λω- θεας - ἐς τα αλλα αξων καὶ ου ηκιστα ἐπὶ ταῖς γραφαις ar εἰσιν ἐπὶ του τάφου, τεχνη Λικίου, θρόνος τε ἐλέφαντος καὶ γυνη νέα καὶ εἴδους ευ ἔχουσα ἐπὶ - ο νφ, θεράπαινα δὲ αυτη προσέστηκε σκιάδιον φέρουσα καὶ νεα-σκος ὀρθός -κ ἔχω πω γένειά ἐστι τυτῶν ἐνδεδυκῶς κει χλαμύδα ἐπὶ τ χιτῶνι φοινω κααρὰ δὲ λουον οἰκέτης ακόντια ἔχων ἐστί, καὶ ανει κυνας

ἐπιτηδείας θηεν-ουσιν ἀνθρώποις πυθέσθαι μὲν δη ταονόματα αὐτων - εἴχομεν ταφῆναι δὲ ἄνδρα καὶ γυ- ναζκα ἐν κοιν παρίστατο πασιν εἰκάζειν. 6. Τριτείας δὲ

οἰκιστην οἱ μὲν πιλβίδαν γενέσθαι λέγουσιν, ἀφικόμενον δὲ ἐκ Κυμης τῆς ἐνυπικοῖς οἱ δὲ ώς'ώρης συγγένοιτο ιτε--ατρὶ Πίτωνος ἱερῆσθαι δὲ τῆς Ἀθηνὰς την

παρθένον Μελάνιππον δὲ παῖδα υρεως καὶ Τριτείας οἰκίσαι τε - ηὐξηθη την πόλιν, καὶ θέσθω τὸ ονομααπο τῆς μητρός. . ' πριτεία δὲ ἔστι μὲν ἱερὸν καλου- 9μένων Μεγίστων θεῶν, ἀγάλματα δέ σφισι πηλου πεποιημένα τουτοις κατὰ ἔτος ἐορτην αγουσιν, ουδέν τι

αλλοίως η καὶ Ῥυιο-- δρῶσιν Ἐλληνες ἔστι δὲ καὶ Ἀθηνῶς ναός - δὲ αγαλμα λίθου τὰ ἐφ' ημῶν - το δὲ ἀρχαῖον ἐς Ῥωμην, καθὰ οἱ ριτεεῖς λέγουσιν, ἐκομί- . μειν δὲ οἱ ἐνταυθα καὶ Αρει καὶ τῆ Τριτεία νομί

ζουσιν.

I. υε μὲν ουν θαλάσσης τέ εἰσιν ἀπωτέρω πόλεις Io

88쪽

xia πειρώτιδες βεβαίως πλέοντι δὲ ἐς Αἴγιον ἐκ Πα-τρων ἄκρα πρωτόν ἐστιν ὀνομαζομένη μον σαδίους δὲ MI Πατρων πεντηκοντα ἀπέχ-- ην δὲ ὁ Πάνορμος σταδίοις πέντε Mil δέκα πωτέρω τῆς ἄκρας. --τους δὲ ἀφέστηκεν μέρους ἀπο Πανόρμου - Ἀθηνας καλούμενον ταχος 'Eς δὲ λιμένα Ἐρινεον ἐξ Ἀθηνας τείχους παράπλους ἐνενήκοντά εἰσι στάδιοι, ξήκοντα δεις L. γιον ααλτου Ἐρινεos Ῥεις δὲ τπεζη σταδίους τεμα -- κοντα μάλιστα ἐς το αρι, δν αποδε τον εἰρημένον. II Ου πόρρω δὲ τοs Παπρέων αστεως ποταμός τε ὁ Μείλιχος καὶ το ἱερὸν της ρικλαρίας ἐστίν, γαλμα ουδὲν ἔτι ἔχον -- - δη ἐστιν ἐν δεξιε, προελθόντι δὲ α

του Μειλίχου ποταμός ἐστιν αλλος' -- μὲν ω πο--- Σάραδρος, ωρο δὲ ηρος πίνοντα Φαωτου τάμ- σκήματα ὀφείλει τίκτειν αρρενα. - πλείω συμβαίνει καὶ τosδε ενεκα οἱ νομεῖς ἐτέρωσε αὐταρος χώρας μεθι--οτασι, πλην γε δη τὰς βο- ταύτας δὲ --ὐκ-αλεμπουσιν ἐπὶ πο-- δῶτι καὶ πρὸς θυσίας οἱ ταυροί σφισι καὶ ἐς τα ἔργα ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν βοῶν εἰσίω ἐπὶ δὲ τοῖς αλλοις κτήνεσι τω - ἐπὶ πλέον τετίμηται. XXIII. Μετὰ δε τὸν χάραδρον ἐρείπια ου ἐπιφανηπόλεως ἐστιν πυρας, καὶ πηγή τε Ἀργυρα ἐν δεξιετης λεωφόρου καὶ Σέλεμνος ποταμὸς κατι- ἐς θάλαμσαν. a. Λόγος δὲ των ἐπιχωρίων ἐς αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ἄραιον ποιμαίνειν ἐνταμα, Ἀργυρῶν δὲ εἶναι μὲν ων ἐν θαλάσση νυμφῶν ἐρασθεισαν δὲ αὐτην - λέμου φοιταν εἰς αυτόν φασιν ἐκ θαλ- τανιοsσαν,2 καὶ καθεύδειν παρ αὐτφ. μετὰ δὲ - πολῶν χρόνον ἀτεωραιος ἔτι ἐφαίνετο Σέλεμνος, οὐτε ώς αὐτὸν φοιτησειν ἔμελλεν η νύμφη. Σέλεμνον δὲ μνωθέντα Ἀργυρας -ἀτελευτήσαντα,αι του ἔρωτος ἐποίησεν Ἀφροδίτη ----μόν. λέγω δὲ ταυπὸ Πατρέων λεγόμενα και ερα γαρ

89쪽

παρθένου δὲ Ἀρ- ηναι Βολίνης Ἀπόλλωνα, την δὲ

φευρουσαν - την αυτη φασὶν ἀφετναι θάλασσαν αυτην, οὐ μάναεον γενέσθαι χάριτι του Ἀπόλλωνος ἀρνεξῆς δὲ -- τε ἐς τη- λασσαν ἔχει, κιὰ ἐκ τῆ λέγεται λόγος ως αμνος της θαλάσσης ἐνταυθα ἔρριψε τοδρέπανον - τον πατέρα Ουρανον ἐλυμηνατα ἐπὶ του δὲ - την κραν φει-- ὀνομάζουαν Dum δὲ

ψῶ την λεωφόρον Ῥυπων ἐστὶ τα ραπια ' σταδίους δὲ Αἴγιον περὶ τους τριάκοντα Δαρειμπων. 5. Αἰγίου 5δὲ την χώραν διέξεισι μὲν ποταμὸς Φοῖνιε διαεισι δὲ κάνετερος Μειγανίτας ἐς θάλασσαν μοντες Στοὰ δὲ της πόλεως πλησίον ἐποιήθη Στράτων - πη υλυμπίασιν ἐπὶ μέρας της -τῆς παγκραπίου καὶ πάλης ἀνελομέν νειμ αυτ μὲν ἐγγυμνάζεσθαι--φτφἀνδρὶ ἐκ - Αἰγιευσι δὲ Εἰλειθυίας ἱερόν ἐστιν αρχαων, κάλη αλείθυια ἐς ἄκρους ἐκ κεφαλης τους πόδας φάμματι κεκάλυπταε λεα , ξόανον πλην προσώπου τε καὶ χε - ακρων est ποδῶν ταυτα δε του Πεντελησίου λί- ε

90쪽

ἐς φως αγουσα του παῖδας ἔργον δὲ του Μεσσησίου Θαμοφῶντός ἐστι το αγαλμα. 6. Της δὲ Εἰλειθυίας ου μακρὰν σκληπιοετέ ἐστι τέμενος καὶ πάλματα ,γιείας καὶ Ἀσκληπιου ἰαμβεῖον δὲ ἐπὶ τwβάθρφ τον Μεσσηνιον Θαμοφῶντα εἶναι τον εἰργασμένον φησίν 'Eν τουτετου Ἀσκληπιου τω ἱερω583 ἐς ἀντιλογίαν ἀφίκετο ἀνήρ μοι Σιδόνιος, ο ς ἐγνωκέναιτα ἐς το θεῖον ἔφασκε Φοίνικας τά τε αλλα Ἐλλήνων βέλτιον, καὶ κα ὶ Ἀσκληπιῶ πατέρα μὲν σφῆς Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν. θνητην δὲ γυναῖκα Ῥυδεμίαν μητέρα '8υσκληπιὸν μὲν γαρ αέρα γένει τε ἀνθρώπων εἶναι καὶ πῆσιν ομοίως ωοις ἐπιτηδειον προς υγίειαν, Ἀπόλλωνα δνηλιον, καὶ αυῶν ορθότατα σκληπιω πατέρα ἐπονομάζεσθαι, τι ἐς το αρμόζον ταῖς ἀραις ποιουμενος ὁ ηλιος τον δρόμον μεταδίδωσι καὶ τω αέρι γιείας. ἐγὼ δὲ α δέχεσθαι μὲν τὰ εἰρημένα ουδὲν δέ τι Φοινίκων

μαλλον ἡ καὶ Ελληνων ἔφην τον λόγον, ἐπεὶ καὶ ἐνπιτάνηντης Σικυωνίων το αυτ αγαλμα Ῥγίειάν τε ονομά

ζεσθαι, καὶ παιδὶ εἶναι δῆλα, τον λιακον δρόμον ἐπὶ

γης μειαν ποιουντ ανθρώποις.

7. Αἰγιευσι δὲ - ηνας τε ναὸς και Ηρας ἐστὶν αμλος υ νας μὲν δη δύο αγάλματα λευκου λίθου της δὲ φας - αγαλμα τι μη γυναιξίν, φαν την ἱερωσυνηνω, αλλεγε δ ουδενὶ ἔστι θεάσασθαι Θιονυσου δὲ προς τω θεάτρμπεποίηταί σφισιν ιερὸν κάναγαλμα ουκἔχων πω γενεια ἔστι δὲ καὶ σιὸς ἐπίκλησιν Σωτῆρος ἐν

τῆ ἀγορῆτέμενος, καὶ αγάλματα ἐσελθόντων ἐν ριστερψχαλκοεμὲν αμφότερα, το δὲ Ουκ ἔχον πω γένεια ἐφαμw νετο ἀρχαιότερον εἶναί μοι 'Eν δὲ οἰκηματι κατε--της oδos χαλκos καὶ ταμα ἔστι μὲν Ποσειδων κHNρακλῆς, ἐστι δὲ Ζευς τε καVA να θεους δὲ σφας καλο ιν α