Pausaniae Descriptio Graeciae

111쪽

LIBER M. SI καὶ τράχηλος στενός, γαστερα δὲ ἔχει μείζονα κώνουρὰν μαχεῖαν βαδίζει δὲ Οὐτός τε καὶ Oφις τερος ὁ κεράστης 606 καλουμενος ἐνδιδόντες - τα πλάγια, ἀσπερ οἱ καρκίνοι. s. Μετὰ δὲ Αἴπυτον ἔσχεν Ἀλεος την αρχήν Ἀγαμήδης εμον γαρ καὶ Γόρτυς οἱ Στυμφήλου τέταρτον γένος σανἀ- Ἀρκάδος, υλεος δὲ τρίτον λωφείδαντος υλεος δὲ

ἀρχαῖον, καὶ αὐτφ κατεσκευαστο αυτόθι ἡ βασιλεία Γόρτυς δὲ ὁ Στυμφήλου πόλιν Γόρτυνα κισεν ἐπὶ ποταμφ καλεῖται δὲ μοτώνιος καὶ ὁ ποταμός. 6. -- δὲ αρσενες μεν παῖδες Λυκουργός τε καὶ ' φιδάμας καὶ Κηφευς, θυγάτηρ δὲ ἐγένετο υγη ταυτη τῆ υγη φ Ἐκαταίου λόγεσυνεγέν- Ηρακλῆς, πότε ἀφίκοιτο ἐς εγέαν τέλος δὲ καὶ ἐφωράθη τετοκυῖα ἐκ του μακλέους, καὶ αυτην Ουλεος ἐσθέμενος ομos τμπαιδὶ ἐς λάρνακα ἀφίησιν ἐς θάλασσαν. καὶ η - ἀφίκετο ἐς Τευθραντα, δυνάστρο ανδρα ἐν Miso πεδω, καὶ συνωκησεν ἐρασθέντι φ Τευθραντι ' καὶ νυν ἔστι μὲν Αὐγης μνῆμα ἐν Περγάμφ εὐαὲέ του Καῖκου γῆς χῶμα λίθου περιεχόμενον κρη τωι ἔστι δὲ ἐν φ μνήματι ἐπίθημα χαλκοs πεποιημένον, γυνὴ γυμνή. 7. Μετὰ δὲ Ἀλεον τελευτή-1οσαντα Λυκουργος ὁ ωλέου την βασιλείαν πρεσβεῖα ἔσχε παρέσχετο δὲ ἐς μνήμην υρητ ον ανδρα πολεμικόν,

δόλφ καὶ ου συναφ δικα. κτείνας γενομένων δὲ αυτῶ παίδων' καίου τε καὶ επόχου, τον μὲν νοσήσαντα ἐπιλαμβάνει το χρεών, ' καῖρος δὲ Σάσονί τε του πλου μετέσχεν ἐς Κόλχους, καὶ υστερον ομου Μελεάγρ το ἐν - λυδῶνι κατεργαζόμενος θηρίον ἀπέθανεν πο ου υός.

κοὐργος μὲν δη πορρωτάτω γήρως ἀφίκετο ἐπιδών

του παῖδας ἀμφοτέρους τελευτήσαντας.

V. Λυκουργου δὲ αποθανόντος Ἐχεμος ὁ Ῥερόπου 607 του Κηφέως του λέου την Ἀρκάδων ἔσχεν αρχήν επὶ

112쪽

τούτου Λωριεῖς κατιόντας ες Πελοπόννησον ὐπληγεμόνι ειλήτω μακλέους 'Amιοὶ περὶ 1σθμὸν τον Κορινθίων κρατουσι μίχη, καὶ Ἐχεμος ἀποκτίννυσιν παλον μονομαχήσαντά οἱ κατὰ πρόκλησιν. τάδε γαρ ἐφαίνετο εἰκότα

εἶναί μοι μαλλον η ὁ πρότερος λόγος, ἐ-- βασιλευειν τευχαιῶν τηνικαῶταυρέστην ἔγραψα, καὶ Τλλονυρεστου βασιλεύοντος αποπειρῆσαι καθόδου τῆς ἐς Πελοπόνν σον φαίνοιτο δ αν συστέρω των λόγων καὶπιμάνδρα συνοικήσασα Τυνδάρεω τω ἀποκτείναντι Ἀλονρχέμφ.

LI. Ἀγαπήνωρ δὲ ὁ Ἀγκαίου του Λυκουργου μετὰἘχεμον βασιλευσας ἐς Τροίαν γήσατο Ἀρκάσιν γλίου δὲ αλούσης ὁ τοῖς Ελλησι κατατον πλοsν τον οἴκαδε ἐπιγενόμενος χειμῶν'Aγαπήνορα καὶ το 'Αρκάδων ναυτικον κατη-

νεγκεν ἐς Κυπρον, καὶ Πάφου τε Ἀγαπήνωρ ἐγένετο οἰκιστης καὶ της φροδίτης κατεσκευάσατο ἐν Παλαιπάφω το ἱερόν τέως δὲ η θεος παρὰ Κυπρίων τιμὰς 3 εἶχεν ἐν Γολγοῖς καλουμένω χωρί' χρόνω δὲ στερον Λαοδίκη γεγονυῖα ἀπο Ἀγαπηνορος ἐπεμψεν ἐς Τεγέαν τῆ υθηνφτρυλέα πέπλον το δὲ ἐπὶ τ αναθηματι ἐπίγραμμα καὶ αυτῆς Λαοδίκης αμα ἐδήλου το γένος Λαοδίκης οδε πέπλος εὐδ' ἀνέθηκενἈθηναπατρίδ' ἐς εὐρύχορον Κύπρου απο ζαθέας. 3. Ἀγαπήνορος δνου ἀνασωθέντος οἴκαδε ἐξηλίου, παρέλαβε την ἀρχην Ἱππόθους Κερκυόνος του Ἀγαμήδους τοὐπιυμφήλου. καὶ τω μὲν ἐπιφανὲς συμβηναι

παρὰ τὸν βίον νασὶν ουδέν, πλην οσον ου ἐν Τεγέα την βασιλείαν κατεστησατο, αλλὰ ἐν Παπώζουντι ' Αἴπυτος

δὲ o Ἱππόθου μετὰ τον πατέρα ἔσχε την ἀρχην, καὶ υρε- στης ὁ γαμέμνονος κατὰ μαντείαν του ἐν Θελφοῖς 5 Ἀπόλλωνος μετήκησεν ἐς Αρκαδίαν ἐκ Μυκηνων. AG6

πέτω δὲ τω Ἱππόθου παρελθεῖν ἐς το ἱερόν os Ποσειδῶνος το ἐν Mαντινεία τολμήσαντι, ἔσοδος δὲ ἀνθρω-

113쪽

LIBER VIII. 83κοις ουτε τότε ἐς αυτλην ουτε αχρι ημῶν ἔστιν, ἐς τουτο ἐσελθόντι τυφλωθῆναι καὶ ου μετὰ πολυ της συμφορῆς τελευτῆσαί οἱ τον βίον ἐγένετο. 4. κυψέλου δὲ του Αἰπυτου βασιλεύοντος μετὰ AMAE πυτον, οAωριέων στόλος ου δια του Κορινθίων ἔσθμοί, καθὰ επὶ τρεῖς τὰς πρότερον γενεάς, ναυσὶ δὲ κατὰ τοονομαζόμενον μον κάτεισιν ἐς Πελοπόννησον, πυνθα--Μωάς τε τα ἐς τοὐς ὁ Κύψελος, ον των ωριστομάχου

παίδων Ουκ ἔχοντά πω ροπα κα εὐρισκε, τούτω την --γατέρα ἐκδοὐ καὶ οἰκειωσάμενος τον Κρεσφόντην αυτός τε καὶ οἱ Ἀρκάδες ἐκτος στηκεσαν δείματος. . 'Ολαίας δὲ ην κυψέλου παῖς, ο καὶ της αδελφῆς τον παῖδα μπυτον, σὐν δὲ αὐτφ καὶ οἱ ἐκ Λακεδαίμονος καὶ Αργους υρακλεῖδαι καταγουσιν ἐς Μεσσήνην. οὐδὲ ην Βουκολίων του δὲ Φίαλος, ο τον Λυκάονος Φίγαλον οἰκιστὴν οντα ἀφελόμενος την τιμὴν Φιαλίαν το νομα si πόλει μετέθετο αφ' ἐαυτοs ου μὴν καὶ ἐς απαν γε ἐξενίκησεν. - δὲ Σίμου του Φιάλου βασιλεύοντος ήφα 8νίσθη Φιγαλεῶσιν υπὸ πυρὸς της Μελαίνης Θήμητρος το ἀρχαῖον ξοανον Ἀσήμαινε δὲ αρα ου μετὰ πολλω σθαι καὶ αέτμαμ του βίου τὴν τελευτήν. Πόμπου δε ἐκδεξαμένου του Σίμου τὴν ἀρχήν, Αἰγινῆται κατὰ ἐμπορίαν ἐσέπλεον ναυMν ἐς Κυλλήνην, ἐκεῖθεν δὲ ὁ ζυγίοις τὰ φορτία ἀνῆγον παρὰ τους Ἀρκάδας ' ἀντὶ τούτου ἐτίμησεν ὁ Πόμπος μεγάλως, καὶ δὴ καὶ ἄνομα Αἰγινήτην φ παιδὶ ἔθετο ἐπὶ των Αἰγινητῶν τῆ φιλία 6. Μετα δὲ Αἰγινήτην Πολυμήστωρ ἐγένετο ὁ Αἰγινήτου s6γ βασιλεὐ ' κάδων , καὶ Λακεδαιμόνιοι καὶ χάριλλος

πρῶτον τότε ἐς τὴν Τεγεατῶν ἐσβάλλουσι στρατιὰ καὶ σφῆς αυτοί τε οἱ Τεγεῆται καὶ γυναῖκες σπλα ἐνεισαι μάτννικωσι, καὶ τόν τε αλλον στρατὸν καὶ αυτὸν χάριλ-

λον ζῶντα αἱροέσι. Ἀαρίλλου μὲν δὴ καὶ τη σὐν αὐτῶ

114쪽

στρατιῆς ἐς πλέον μνημην ποιησόμεθα ἐν τοῖς Tεγεατι- is κοῖς Πολυμa στορι δνου γενομένων παίδων παρέλαβεν

Αἶχμις την αρχήν, Βριάκα μὲν παῖς, Πολυμήστορος δε ἀδελφιδosς Αἰγινήτου γὰρ ν καὶ Βριάκας, νεωτερος δὲ ην Πολυμήστορος. 7. ἴχμιδος δὲ βασιλευσαντος Λακεδαιμονίοις ἐγένετο ὁ προς - νίους πόλεμος τοῖς δὲ Ἀρκάσιν υπῆρχε μὲν ἐς τους Μεσσηνίους εὐνοια ἐξ ἀρχῆς, τότε δὲ καὶ ἐκ του φανερον προς Λακεδαιμονίους ἐμαχέσαντο μετὰ Ἀριστοδήμου βασιλεύοντος ἐν ε 11 νήνη. . 'Αριστοκράτης δὲ Ο Αἴχμιδος τάχα μέν που καὶ ἄλλα ἐς τους Ἀρκάδας ύβρισεν - δὲ ἀνοσιώτατα ἔργων ἐς θεοῶς ἐργασάμενον οἶδα αὐτόν, ἐπέξεισί μοι ταυτα ὁ λόγος ἔστιν Ἀρτέμιδος ἱερὸν 'νίας ἐπίκλησιν τοsτο ἐν ροις μέν ἐστιν ' ρχομενίων, προς δὲ τῆ Μαντινικη σέβουσιν ἐκ παλαιοτάτου καὶ οἱ πάντες υρκάδες Ἀνίαν Ἀρτεμιν ἐλάμβανε δὲ την ἱερωσμην της θεos τότε ἔτι is κόρη παρθένος Ἀριστοκράτης δέ, ως οἱ πειρῶντι την

παρθένον ἀντέβαινεν σεντ παρ αυτῆς, τέλος καταφυγομαν ἐς το ἱερὸν παρὰ τῆ ρτέμιδιέσχυνεν. ς δὲ ἐς

απαντας ἐξηγγέλθη - τόλμημα τον μὲν καταλιθομινοι Ἀρκάδες, μετεβλήθη δὲ ἐξ ἐκείνου καὶ ὁ νόμος αντὶ

γὰρ παρθένου διδόασι τηυρτέμιδι ἱέρειαν γυναῖκα ομι- 13 λίας ανδρῶν ἀποχρώντως ἔχουσαν. s. Τούτου δὲ εις ἐγένετο μέτας, μέτα δὲ Αριστοκράτης αλλος ομώνυμός τε φ προγόνω, καὶ δη καὶ του βίου την αυτὴν ἔσχεν ἐκείν τελευτήν κατελίθωσαν γὰρ καὶ τοsτον οἰώρκάδες, φωράσαντες δῶρα ἐκ Λακεδαίμονος εἰληφότα και Μεσσηνίοις το ἐπὶ τῆ μεγάλη Τάφρω πταῖσμα προδοσίαν τοs Ἀριστοκράτους ουσαν αὐτη δὲ ἡ αδικία καὶ τω γένει τω απὰ κυψέλου παιτὶ παρέσχεν αἰτίαν παυσθῆναι της αρχῆς. VI. α μὲν δη ἐς τους βασιλεῖς πολυπραγμονήσαντί

115쪽

LIBER VIV. 85610 μοι κατὰ ταυτα ἐγενεαλόγησαν οἱ Ἀρκάδες κοινὴ δὲ Ἀρκάσιν υπῆρχεν ἐς μνημην τα μὲν ἀρχαιότατα ὁ πως γλίω πόλεμος, δεύτερα δνοπόσα ἀμυνοντες Μεσσηνίοις

Λακεδαιμονίων ἐναντία ἐμαχέσαντο μετεστι δὲ καὶ προς δους σφίσιν ἔργου του ἐν Πλαταιαῖς Λακεδαιμονίοις In ἀνάγκη πλέον καὶ ου μετ' ευ-ίας ἐπί τε Ἀθηναίους συνεστρατεύσαντο καὶμ τηνυσίαν μετὰ Ἀγησιλάου διέβησαν, καὶ δη καὶ ἐς Λευκτρα αυτοῖς τα Βοιωτικὰ ηκολουθησαν το δε ποπτον το ἐς τους Λακεδαιμονίους

ἀλλαχου τε ἐπεδείξαντο, καὶ μετὰ το ατύχημα Λακεδαιμονίων τ ἐν Λεύκτροις παρὰ Θηβαίους αυτίκα ἀπ αὐτῶν μετέστη αν. αππωδὲ καὶ Μακεδόσιν ἐν χαιρωνεία, καὶ στερον ἐν Θεσσαλία προς Ἀντίπατρον ουκἐμαχέσαντο μετὰ Ἐλληνων, ου μην οὐδὲ τοῖς Ἐλλησιν ἐναντία ἐτάξαντο Προς Γαλάτας δὲ του ἐν Θερμοπύλαις 3 κινδύνου φαμΛακεδαιμονίων ἔνεκα ου μετασχεῖν, ῖνα μη σφισιν οἱ Λακεδαιμόνιοι κακουργοῖεν την γην πόντων των ἐν ηλικία συνεδρίου δὲ των Ἀχαιῶν μετέσχον οἱ Ἀρκάδες προθυμότατα Ἐλληνων 'Oκόσα δὲ αυτοῖς χ' ἐν κοινφ, κατὰ πόλεις δὲ ἰδία συμβεβηκότα ευρισκον,

ἀποθησόμεθα αυτῶν καστον ἐς το οἰκεῖον του λόγου.

I. ἰσὶν Ουν ἐς Ἀρκαδίαν ἐσβολαὶ κατὰ την Ἀργείαν προς μὲν Υσιῶν καὶ υπὲρ το ορος το Παρθένιον ἐς τηνδεγεατικήν, δύο δὲ ἄλλαι κατὰ Μαντίνειαν διατε Πρίνου καλουμένης καὶ διὰ Κλίμακος αυτη δὲ ευρυτέρα τέ ἐστι καὶ η κάθοδος εἶχεν αυτη βασμίδας ποτὲ ἐμπεποι μένας. Υπερβαλόντων δὲ την κλίμακα χωρίον ἐστὶν ονομαζόμενον Μελαγγεῖα, καὶ το δωρ αυτόθεν το ποτιμον Μαντινευσι κάτεισιν ἐς την πόλιν Προελθόντι δὲ ἐκ 5 τῶν Μελαγγείων, ἀπθοντι της πόλεως στάδια ως επτὰ ἐστι κρήνη καλουμένη Μελιαστῶν - οἱ Μελιασταὶ δνου- τοι δρῶσι τὰ Οργια του Λιονύσου, καὶ Θιονυσου τε μέγα-

116쪽

ρον πρὸς τη κρήνy καὶ Ἀφροδίτης ἐστὶν ιερον Μελαινίδος ἐπίκλησιν δὲ η θεὸς ταυτην κατ' αλλο μὲν ἔσχεν οὐδέν οτι δὲ ἀνθρώπ μντα πάντα αἱ μίξεις ωσπερ τοῖς 6 κτηνεσι μεθ' ημέραν τα πίεω δέ εχιν ἐν νυκτί. Ηδὲ611υπολειπομέν η των δῶν στενωτερα ἐστὶ της προτέρας καὶ αγει δια του ρτεμισίου τούτου δὲ ἐπεμνήσθην καὶ ἔτι πρότερον του ρους, ως ἔχοι μὲν ναον καὶ αγαλμα Ἀρτέμιδος, ἔχοι δὲ καὶ του γνάχου τὰς πηγάς. Ο δὲ Τνα-χος ἐφ' ὁσον μὲν πρόεισι κατὰ την οδον την δια τουορους, τοὐτό ἐστιν Ἀργείοις καὶ Μαντινεsσιν ορος της χωρας ἀποστρέψας δὲ ἐκ της οδοετο ὐδωρ δια της Ἀργείας ηδη το ἀπο τούτου κάτεισι, καὶ δερὶ τούτω τὰν να-χον ἄλλοι τε καὶ Αἰσχύλος ποταμον καλοsσιν Ἀργεῖον. VII. Τπερβαλόντα δὲ ἐς την Μαντινικὴν δια τουωρτεμισίου πεδίον ἐκδεξεταί σε υργὰν καλούμενον, καθάπερ γε καὶ ἔστι - γαμυδωρ το ἐκ του θεολκατερχόμενον ἐς αυτ εκ των ορῶν ἀργὸν εἶναι το πεδίον ποιεῖ, ἐκώλυέ τε οὐδὲν αν το πεδίον τουτο εἶναι λίμνην, εἰ μηντο ὁδωρήφανίζετο ἐς χάσμα γης ἀφανισθὲν δὲ ἐνταμ αανεισι κατὰ την Λίνην ἔστι δὲ ἡ Λίνη κατὰ το Γενέ λιον καλούμενον της Ἀργολίδος, δωρ γλυκὐ ἐκ θαλάσσης ἀνερχόμενον το δὲ ἀρχαῖον καὶ καθίεσαν ἐς την -- νην φ Ποσειδῶνι ππους οἱ Ἀργεῖοι κεκοσμημένους χαλινοῖς γλυκωδὲ4δωρ ἐν θαλάσσε δῆλόν ἐστιν ἐν-ταsθά τε ἀνιὸν ἐν τῆ Ἀργολίδι, καὶ ἐν τῆ Θεσπρωτίδι 3 κατὰ τὰ πιιμέριον καλούμενον θαύματος δὲ ἔτι πλέονός ἐστιν ἐν Μαιάνδρω ζων οδωρ, τὰ μὲν ἐκ πέτρας, περιέχοντος τορήεύματος την πέτραν, τὸ δὲ καὶ ἐκ της ἰλύος ανεισι του ποταμοs Πρὸ νικαιαρχίας δὲ της Ἀρσηνῶν ὁδωρ τε ἐν θαλάσση ζέον και νῆσος δι' αὐτό ἐστι χειροποίητος, ως μηδὲ τοὐτοαλυδωρ ἀργὸν Γεἶναι αλλά σφισι λουτρὰ θερμά

117쪽

LIBER VIII. 874. υ δε 'Αργοὶκαλουμένου πεδίου Μαντινε ιν ορος ἐστὶν ἐν ἀριεντερῶ σκηνης τε Φιλίππου τουωμέν--υ καὶ κώμης ἐρείπια ἔχον Νεστάνης προς ταύτη γαρ στρατοπεδεύσασθαι τη Νεστάν si Φίλιππον λέγουσι, καὶ

την πηρον ἀτόθι ὀνομάζουσιν ἔτι απὸ ἐκείνου Φαππιον ἀφίκετο δὲ ἐς 'Αρκαδίαν Φίλιππος οἰκειωσόμενός

τε υρκάδας και απὸ του Ἐλληνικου σφας του αλλου δια- 6124 σων Φίλιππον δὲ βασιλέων μὲν ων προ αυτορκαὶ 5oσοι Μακεδόσι γεγόνασιν υστερον, τούτων μὲν πείθοιτο αν τις μέγιστα αυτὸν ἔργα ἐπιδείξασθαι, στρατηγὸν δεαγαθὸν -κ αν τις φρονῶν ὀρθα καλέσειεν αυτόν, ος γε

καὶ oρκους θεῶν κατεπάτησεν αεὶ καὶ σπονδὰς ἐπὶ παντὶ ἐψεύσατο, πίστιν τε ἡτίμασε μάλιστα ανθρώπων. καί οἱ το ἐκ του θεοεμηνιμ απηντησεν ου ὀψέ, πρῶτα δνων ἴσμεν Φιλιππος μὲν ου πρόσω βιώσας ε τε καὶ τεσσαράκοντα ἐτῶν τὸ μάντευμα ἐξετέλεσε τὸ ἐκ Θελφῶν, οδη χρωμέν οἱ περὶ του Πέρσου γενέσθαι λέγουσιν,χστεπται μεν ὁ ταῶρος, ἔχει τέλος, ἔστιν ὁ θύσων. I sτο μεν δη ου μετα πολῶ ἐδήλωσεν ουκ ἐς τὸν Μῆδον, ἀλλα ἐς αυτὸν ἔχον Φίλιππον - Απὶ δὲ Φιλίππω τελευ- 7τήσαντι Φιλίππου παῖδα νηπιον, γεγονότα δε ἐκ Κλεο- κάτρας ἀδελφιδης Ἀττάλου, osτον τὰν παῖδα ομοὐτη

μητρὶ υλυμπιὰς ἐπὶ σκεύους χαλκοεπυρὸς ἐπιβεβλημμωου διέφθειρεν ελκουσα χρόνωδνύστερον καὶ ωριδαῖον ἀπέκτεινεν ἔμελλε δε αρα ὁ δαίμων καὶ τὸ γένος τὸ κασσάνδρου κακῶς ἐξαμήσειπι Κασσάνδρωδὲ οἱ παῖδες ἐκ Θεσσαλονίκης γεγόνασι τῆς Φιλίππου, Θεσσαλονίκη δὲ ησαν καὶ Ἀριδαίφ μητέρες Θεσσαλαί. τα δὲ ἐς Ἀλέξανδρον καὶ τοῖς πασιν ὁμοίως δῆλά ἐστιν 4υλεξάνδρου sθάνατοςJ. Εἰ δὲ τορές Γλαsκον τὸν Σπαρτιάτην ἐποιη- σατο ὁ Φίλιππος λόγον καὶ τὸ ἔπος ἐφ' Dάστου των ἔργων ἀνεμίμνησκεν αυτόν,

118쪽

'Asδρὀς δ' εὐόρκου γενεη μετόπισθεν ἀρείων, ουκ αν ούτω δίχα λόγου δοκεῖ μοι θεῶν τις Ἀλεξάνδρου τε ὀμου τὸν βίον καὶ ἀκμην την Μακεδόνων σβέσαι τόδε μὲν ημῖν ἐγένετο ἐπεισόδιον φ λόγω. VIII. Μετὰ δὲ τα ἐρείπια τῆς Νεστάνης ἱερὸν Θήμη-- Ἀτρός ἐστιν αγιον, καὶ αἡτῆ κά Dρτηκανὰ πὰν - αγουσιν οἱ Μαντινεῖς - καπὰ την Νεστάνην υπόκειται μάλιστα μοῖρα μὲν καὶ αὐτη του πεδίου του ρ os, χορὸς δὲ ονομάζεται Μαιρας του πεδίου δέ ἐστιν η διέξοδος του υργοεσταδίων δέκα λυπερβας δνου πολ-- ετερον καταβηση πεδίον ἐν τούτφ δὲ παρὰ την λεωφόρον ἐστὶν 2 υρνη καλουμένη κρήνη λέγεται δὲ καὶ τοιάδε υπὸ Ἀρκάδων, Ῥέα νίκα Ποσειδωνα ἔτεκε, τον μὲν ἐς ποίμνην καταθέσθαι δίαιταν ένταμα ἔξοντα μετὰ των ἀρνῶν, ἐπὶ τούτφ δὲ ὀνομασθῆναι καὶ την πηγήν, τι περὶ αὐτην ἐποιμαίνοντο οἱαρνες φάναι δὲ αυτὴν προς τον μόνον τεκεῖν Ἀπον, και οἱ πῶλον --υ καταπιεω ἀντὶ του παιδὸς δοsναι, καθὰ - ὐστερον αντὶ του ιὸς λίθον ἔδωκεν αὐ- κατειλημένον σπαργάνοις Τοώτοις Ἐλλήνων ἐγὼ τοῖς λέγοις ἀρχόμενος μὲν της συγγραφῆς εὐηθίας ἔνεμον πλέον, ἐς δὲ τὰ Ἀρκάδων προεληλυθὼς πρόνοιαν περὶ αωτῶν τοιάνδε ἐλάμβανον Ἐλλήνων τους νομιζομένους σοφοὐς δι αἰνιγμάτων πάλαι καὶ οὐκ ἐκ του εὐθέος λέγειν τους λόγους κά τὰ εἰρημένα οὐν ἐς τον μόνον σοφων εἶναί τινα εἴκαζον Ἐλλήμων των μὲν δη ἐς το θεων -κόντων τοῖς ἰρημένοις χρη μεθα. 3. Μαντινέων δὲ ἡ πόλις σταδίους μάλιστά που δώδεκά ἐστιν ἀπωτέρω της πηγῆς ταύτης Μαντινεῶς μὲν οὐν ὁ Λυκάονος ἐτέρω, ι φαίνεται οἰκίσας τὴν πόλιν, νὀνομάζουσι κώὲ ἐρήμας ἔτι M' κάδες ἐκεῖθεν δὲ υντινόη Κηφέως του Aλέου θυγάτηρ κατὰ μάντευμα αναστήσασα του ανθρώπους γαγεν ἐς τομο - χωρίον,

119쪽

oφιν, ποῖον ου μνημονεύουσιν, γεμόνα πονησαμένη της οδo. καὶ διὰ τοsmi παρὰ την πόλιν ἐων την νυν ποταμος υφις ονομα ἔσχηκεν εἰδευμήρου χρὴ τεκμαι-5ρόμενον τοῖς ἔπεσι συμβαλέ-- γνωμην, τον οφικτου-61ετον δράκοντα εἰναι πείθομαι. περὶ Φιλοκτήτου μὲν ἐν νεων καταλορο ποιησας - πτολίποιεν αὐτ- οι Ἐλληνες ἐν Λημν ταλαιπωροῶντα ἡπὸ του ἔλκους, ἐπίκλησιν οὐκ ἔθετο μιν τρύων τον δράκοντα δὲ ον ἐς τους

Τρῶας ἀφηκεν ὁ αετός, ἐκάλεσεν φιν ουτω ἡ εἰκος ἔχει καὶ π Ἀντινόη τον γεμόνα γενέσθαι δράκοντα. 4. Μαντινεις δὲ μάχην μὲν την ἐν Λιπαιε ιν ουκχἐμαχεσαντο προς Λακεδαιμονίους μετὰ Ἀρκάδων των ἄλλων, ἐν δὲ τμΠελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων πολέμφσυνέστησα, ἐπὶ Λακεδαιμονίους μετὰπιλείων, καὶ παρα- γπομένου συμμαχικου σφίσιν ἐξ 'A νῶν Λακεδαιμονίων ἐναντία ἐμαχέσαντο ' μετέσχον δὲ κιὰ του ἐς Σικε- λέ- στόλου κατὰ Ἀθηναίων φιλίαν. 5. μόν-δὲ υστερον TAακεδαιμονίων στρατιὰ κοὰ Ἀγησίπολις ὁ Παυσανίου βασιλελ ἐσέβαλον ἐς την Μαντινικην. ως δὲ ἐκράτησεν ο Ἀγησίπολις τῆ μάχη καὶ ἐς το τεῖχος κατέκλεισε τοὐς

Μαντινέας εἷλεν - μετὰ πολυ την πόλιν, ου πολιορκία

-- τλωχυρόν, τὸν δὲπιφιν ποταμὸν ἀποστρέψας σφωσιν ἐς το τετχος ωμῆς κοδομημένον της πλίνθυυ ἐς μὲν 8δη μηχανημάπων ἐμβολην ἀσφάλειαν ἡ πλίνθος παρέχεται ἀλλον η ὁκόσα λίθου πεποιημένα ἐστίν οἱ μὲν γὰρ

κατάννυνταί τε καὶ ἐκπηδωσιν ἐκ των ἁρμνιων η δὲ πλίνθος ἐκ μηχανημάτων μὲν οὐχ ομοίως πονεr, διαλέ- ιται δὲ υπι του, τo οὐχ ησσον η υπο ου ηλίου κηρις. υτ ου 'Aγησίπολις το στρατήγημα ἐς το τεοχος των smωτινέων ἐστὶν ὁ συνείς, αλλὰ προτερον ἔτι Κίμωνια ορ--φ Μιλτιάδου Βόγην πολιορκοὐντι ανδρα Μω615 δον καὶ ὁσοι Περσῶν Nιόνα την ἐπὶ Στρυμμι εἶχον

120쪽

ἐμφήσατο. Ως δὲ εἷλε την Μαντίνειαν, ολίγον μέν τι κατέλιπεν οἰκεῖσθαι, το πλεῖστον δὲ ἐς ἔδαφος καταβαλῶν Io αυτῆς κατὰ κώμας τους ἀνθρωπους διωκισε. 6. Μαντινέας δὲ ἐκ των κωμῶν κατάξειν ἐς την πατρίδα ἔμελλον βατοι μετὰ το ἔργον το ἐν Λευκτροις κατελθόντες δεου τα παντα ἐγένοντο δίκαιος περιληφθέντες δὲ ἐπικηρυκευόμενοι Λακεδαιμονίοις καὶ εἰρηνην ἰδίε προ αυ-

τοὐς ανευ του ρκάδων κοινου πράσσοντες, υτ διατο δέος των Θηβαίων ἐς την Λακεδαιμονίων συμμαχίαν μετεβάλοντο ἐκ του φανεροs, καὶ της Μαντινικῆς προς επαμεινώνδαν καὶ Θηβαίους μάχης Λακεδαιμονίων - νομένης ομο τοῖς Λακεδαμονίοις ἐτάξαντο οἱΜαντινεῖς. II τούτων δὲ ὐστερον διαφορὰ ἐγένετο Μαντινε ιν ἐς τοὐς Λακεδαιμονίους, καὶ α αὐτῶν μετέστησαν ἐς το ---κόν. καὶ ' ιν τον Εὐδαμίδου βασιλεύοντα ἐν Σπάρτηνικω νι- αμένοντες τῆ σφετέρα νικῶσι δὲ προσλαβόντες 'Aχαιῶν στρατιὰν και Αρατον γεμόνα ἐπ αὐτη Μετέσχον δὲ καὶ προς Κλεομένην του ἔργου τοῖς πιαιοῖς, καὶ συγκαθεῖλον Λακεδαιμονίων την ἰσχύν. Ἀντιγόνου δὲ ἐν Μακεδονία Φίλιππον τον Περσέως πατέρα ἔτι παῖδα ἐπιτροπεύοντος καὶ Ἀχαιοῖς ἐς τα μάλιστα οντος ἐπι - δείου, αλλα τε ἐς τιμην αὐτου Μαντινεῶσιν ἐποιήθη, II,ia ονομα τῆ πόλει μετέθεντο Ἀντιγόνειαν μόνω δὲύστερον Αὐγουστου προ τη-κρε του Ἀπόλλωνος του Ἀκτίου ναυμαχήσειν μέλλοντος Μαντινεις ἐμαχέσαντο ομos Ῥωμαίοις, το δὲ αλλουρκαδικον συνετάχθησαν Ἀντωνίφ, κατ αλλο μέν, ἐμοὶ δοκεῖν, οὐδέν οτι δὲ ἐφρύνουν οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ Αὐγούστου Θέκα δὲ ὐστερον γενεαῖς ἐβασίλευσέ τευδριανός, καὶ αφελῶν Μαντινssσιτ ονομα το ἐκ Μακεδονίας ἐπακτὸν ἀπέδωκεν αμις

Μαντίνειαν καλεῖσθαί σφισι την πόλιν.