장음표시 사용
261쪽
tii sed ad illud, ut vilistit ut. Sed contra, mus tantum unam personam , qz: πνquia nisi festa eii cci giuersatio Vaiq. non vocant adoptauam , licet illic cninini etiam si reseratur ad illud, *tad- l petat secundum humanitatem , nam optiuus, ut haeretici dicebant, clase col- semper personae nominantur titulo excellentiori ; quamuis enim Rex sit Comes,semper tamen Rex nominatur; vocatur homo, licet sic Deus, nam oportebat declarare veritatem naturae hu
Quinto , quia loquens Matili. 3. det Chr uo homine ait ice filius meus dilectus. Et ad Rc m. 8. proprio mo suo nempepercit. Et ait Adrianus, si proprium ppellat , quomodo etit adoptiuusERespondeo habere vim contra haereticos negates conrn unicationem idiomatum, nam non potest verificari proprius filius, sed tantum Dei filius homo , non veid contra nos, qui satemur verificari per communicationem idi matum, filium Dei naturalem, etiam svintrinsece vocetur adoptiuus secundum humanitatem , sicut filius Dei intrinsece est impassibilis, & per communicationem idiomatum, dc extrinsece dicitur passus de mortuu S. Sexto obiic- ex Patribus, Ut Augustino, Gregorio, Cytallo, &c. qui dicunt Christum secundum humanitatem , non et se filium adoptiuum. Res pondeo verum elle in sensu Nestorii, in quo loquuntur, non vero loquuntur insensu Catholico. Vel secundo reia pondeo, quod tantum probatur oppositam sententiam e se probabilem, Maliquos Patres ita sensisse , & hoc fo
Septimo obiic. rationibus Concilii. Prima erat, Christus cst filius Dei naturalis , ergo nequit este adoptiuus. Respondeo , quod hoc αrgumentum habet vim contra haereticos, nam ubi est una persona, non potest esse alius de alius filius , mi illi dicebant, nam ad multiplicitatem concretorum accidentalium, ut est filius, requiritur multu Iigitur suisse Nestorianos, quia diceba ni alius Ur alius
Aliquibus coniecturis probat Vas-queet Felicem & Elipandum non fuisse Nestorianos. Prima est, nam si talis
haeresis erat damnata , quomodo ausus
suisset Elipandus scribere ad Carolum
Magnum Imperatorem , hominem pium, Ut conuocato Concilio, talcm proposit ionc approbaret, putans Epita copos consenturos 3 Respondeo hancelle impudentiam haereticorum, nam
Lutherus plura ab Ecclesia damnata, Regibus praedicabat, & aliquibus Ga- sit, & isti latenter & sub alio nomine, intendebant haeresim Nestorianam introducere. Secunda congruentia erat, quia a Concilio vocatur haeresis noua& inaudita. Respondeo etiam vocatur antiqua, & contra Nestorium dam. nata, ut vidimus. Dicitur noua, quia
nouis verbis, & inauditis illam introducebant. Tertia, quia Concilium nunquam adduxit auctoritates quibus probaret unitatem suppositi, sed taniam voluit tollere adoptionem. Rc s. pondeo, quod omnia quae adducit Concilium, etiam probant contra Nesto
Quarto obiicit Vasquea argumenta quibus Concilium hunc errorem resutauit, nam inquit, habent vim contra nos. Primo, quia saepe vocatur Christus Filius Dei, α proprius, & nunquam adoptiuus ; quod ii adoptiuus esset, aliquando vocasset adoptiuum, sicut vocat filium hominis. Respondeo habere vim contra thaereticos, nam si datur persona humana,vt illi dicebant, cum sacra Scriptura loquitur de illo
homine , aliquando vocaret adopti- Mum . non vero coatra nos, qui potab
262쪽
plicitas suppositorum , & constat ex verbis Concilij, Dei lius, qua ratione credi potest adoptiuus, qui inseparabiliter assumpto homine in una persona,
conueniente utraque natura, ncn alius
filius Dei, & alius filius hominis adoptiuus : non tamen vult Concilium, quod una persona non possit habere duas filiationes, unam aeternam, & alteram temporalem, quas Christus habet ad Patrem & ad Virginem. Secunda ratio, si Christus est filius Dei adoptiuus, ergo Virpo non est Mater Dei. Respondeo efiicax esset contra Haereticos, dicentes dati suppos tum humanum ; non verb contra nos ponentes unum divinum, & Virginem esse Matrem fili j Dei naturalis. Tertia ratio, nullum tempus fuit, in quo non fuerit humanitas Verbo unita, ergo non potuit elle adoptiuus, quae ratio supponit adoptionem non esse simul cum unione. Respondeo optime probare contra illos, nam si semper suit hum nitas unita in unitate suppositi, ergo non sunt duo supposta, unum adoptiuum, ut ipsi dicebant ; non tamen contra nos probat , qui fatemur cum hac unitate state adoptionem secundum
Quarta ratio,ille adoptatur qui est extraneus, Christus nunquam fuit extraneus , quippE semper fuit fit lux Dei
naturalis; ergo non est adoptiuus. Res pondeo concludere contra haereticos,
nam si tantum fuit unum suppositum, non fuit suppositum humanum extraneum : et si dicat suisse duo supposita,ut ipsi asserebant, de volebant occultare, iam manifestatur haeresis Nestoriana:
non vero est contra nos, nam cum vni
tate suppositi, ponimus extraneitatem sufficientem ad adoptionem, non quod extraneitas sit,ut extraneus habeat peocatum vel debitum habendi illud; nam Beata Virgo non habuit peccatum, nec
debitum proximum, imo Adam de Angeli non habuerunt tale debitum ; &tamen Virgo, Adam,& Angeli, suerunts iij adoptiui: neque requiritur ad adoptionem , quod extraneitas praecedat tempore, nam Angeli sunt filii adoptiui , & fuerunt in gratia crcati, tantum
requiritur, ut Scotus docet, quod prioritate naturae praecedat, s ne adoptione&iure, de sine aliquo, cui de congruo debeatur adoptio quod in Christo comtingit; nam humanitas secundum quam
adoptatur, fuit in primo instanti naturae ex se extranea, & in secundo instanti, virio hypostatica, in tertio, gratia habitualis. Dices, quod in primo instanti neque est extranea, neqde non extranea. Respondeo verum esse priuatiue, tamen saltem negative suit extranea, s- quidem non habuit ius quod sufficit, ut postea adoptetur: ex quo sol ut Lm manet fundamentum, Suare et, Vasq: cI, Fabri, Pitigiani, &c. Obiicitur contra nostram sententiam , denominatio fili j non debet czdere septa naturam humanam praecisξ, sed etiam, ut subsistentem Verbi perlonalitate ; sed ex parte personae, repugnat adoptio, cum sit filius natur- , ergo adhuc secundum humanita inti non debet dici filius adoptiuus. Resia pondeo, quod sunt praedicata inconcreto, quae dicuntur de aliquo, quae directe per se respiciunt luppostum,& de conotato naturam, ut Crinus creat, de licet naturae creatae repugnet creare, susscit ut veri ficetur, quod conueniat personalitati,&verificetur per comm uicationem idiomatum. Alia sunt concreta, quae per se respieiunt naturam, de connotative suppostum , videlicet christus vult x ditione crevia, christus est si-lius Virdinis, quae verae sunt, quia conueniunt naturae, licet suppositalitati r
pugnent ; α ex hoc genere est haec
263쪽
denominatio sit i adopti ii. Ex dictis colligo, quod nullum est incomteniens dicere humanitatim Christi esse adoptatam. Ita Gabriel, Almainus,& Maior in 3. dist. Io. nam unio, Secaetera dona Christi, suerunt humanit ei gratis concelsa. Neque obstat Lorca, dicens, quod adoptio & filiatio non conuenit naturae, sed lupposito. Res pondeo negando, nam supposito conuenit propter natur m , ut dixit ex quo
etiam colligi debet, quod in sensu Eli- pandi, & Felicis, etiam est damnata haec propositio . humaηἰtas Christis adoptata s nam isti cum Nestotio dic bant naturam non distingui a suppo
X secunda ad Corint. 2. satis constat Incarnationem Verbi proprie eite praedestinatam , quam praedestinauit Deus ante secula. solunt erunt dubia in hac dissicultate de modis loquendi in hoc m1 sterio. Et primum erit, an ab
soluth sit dieendum, Christus vel Verbu-est praedestinatum Aliqui The lo dicunt, non posse enuntiari Christum praedestinatum esse , & probant, qui , quae non possitnt verificari de Verbo, vel Filio Dei neque de Christo, sed haec est falsa, Verbum ei in destinatum, ergo de haec , christus es priae ia-
Nobis dicendum est, cum commuRI sententia Sancti Thomae quaest. 2 q. art. 2. hanc propositionem est e veram,
cin s 'ρraedestinarus. Probatur, nam praedestinatio est ordinatio alicuius rei, vel ad existendurn, vel ad aliquod donum, sed ab aeterno ordinatum est ut humanitas, & diuinitas subsisterent Verbi subsistentia, ergo dc Christus. Rursus Chii 'us ratione humanitatis electus est ad summam gloriam de alia dona , ergo verum est ei te praedestis
Dices humanitatem, de diuinitatem esse unitas, est Christum constitui, sed constitutio rei non cadit sub praedestinationem, ergo, &c. Respondeo voram esse minorem de constitutione naturali, at vero Christi const:tutio est supernaturalis.
Circa sundamentum primae sententiae, scilicet vitum haec sit vera, Vel ἀ- estpriae inatum, seu filius Dei. VasqueΣ, disp. 92. cap. 2. Hurtado, disp. 18.diff.3.
Nobis dicendum est, cum Scoto in t dist.7. quaest. 3- Durando ibi, Suare disp. o. Lorca disp. 8s. Fabro disp. I9. num. ro. esse falsam. Probatur, quia neque praedestinatur existentia illius , neque aliquod donum, sed praedestinatio absoluta ad hoc tendit, ergo Verbum non est praedestinatum. Ex quo. constat , quod quae non dicunt ut de Verbo, dicuntur de Christo I ratio est, nam praedestinatio est actus internus, .
de secundum Dialecticos applicat suam significationem subiecto forma, liter sumpto; & ita cum de Christo di. citur, cadit in ipsum , t quid subsistens
est in duabus naturis, qua ratione est terminus praedestinationis : at vero cum dicitur de Verbo, cadit ut est subsistens in natura diuina , qua ratione
nullo modo est pr destinatio istius. Obiiciunt Vasqueet de Hurtado, haec est vera , filius Dei est passu, quia chaec est vera, christus e ip sus, ergo similiter , Verbum est risi tum, quia Christus est praedestinatus. Quod pro batur Syllogismo expositorio, cbrisius est ad maius, Griaim est filius Dei, erga filius ori est pria sinatus. Respondeo,
Uerbum esset sum, esse veram per communicationem idiomatum , de nos
264쪽
Ioquimur formaliter : in expositorio variatur suppositio , nam in maiori, Christus supponit formaliter pro subsistente in duabus naturis, in minori materialiter, pro subsistente tantum in diuina. Secundo obiiciunt, nam verbum praedestinatum est, ut in tempore fiat nomo, ergo absolutὰ est praedestinatum. Respondent Durandus, Lorca, Becanus, & Ragusa negando antecedens , nam praedestinatio est collatio
alicuius beneficij , & Verbo non est beneficium esse hominem. Sed haec solutio non placet, nam licet hoc rerum sit, tamen ut absolut E propositio illa sit vera, sussicit ut aliqua gratia fiat humanitati,ut Verbum extrinsece dicatur praedestinatum , sicut dicitur. Verbum caro sinum , non per mutationem in Verbo, sed in humanitate, ex quo in Verbo resaltat denominatio extrinseca, licet verum sit, quod ista propositio, Vet 'est adestinatum, non sit ita propria, ac ista, christus es praei ininus, lquia in illa, Verbum ponitur, ut obie-ebam praedestinationis , cum tamen Verbum secundum se non habeat ra
git, scut intelligunt sancti Thotras 3.
da, & alii Patres apud Lorcam disp 8 s.
memb. I.&apud SuareEdisp. so .sect. L. qui varias huius loci expositiones adducunt. Dissicultas est in quo sensu propositio veri ficetur, & suppono optime verificari, si totum illud ut complexum sumatur, scilicet Verbum esse hominem,uel hunc hominem esse Vet.bum, sic Scotus j. re pandes. Disticultas
est in sensu magis proprio , scilicet quodnam sit subiectum praedestinati nis . vel pro quo supponit, hic ο vel
christus , quando illi attribuimus hoc praedicatum , lirium Dei naturalem, &virum sit vera in hoc proprio sensu. Prima sententia est Suarea citati, Vasqueet disp. 9 o. cap.3. Aluareae disp. 7 . Ragusta disp. i. Radae 3o parte
controuers. 3. art. r. conclusione 7.
Caiet. dicentium esse veram propos tionem in dicto sensu, sed variant hi Auctores ut explicent, pro quo supponat ly hic homo, ut videbimus. Secunda sententia docet hanc propositionem non esse propriam in rigore logico, sed impropriam, docet Sco tionem obiecti, sicut habet Christus, tus in fine quaestionis dicens, ideapra te vel hic homo. Addo quod praedesti, natio lato modo sumpta, non semper est id donum, nam Concilium Valentinum, cap. . dicit reprobos praedestinari ad poenam : Propter quod, recpondeo cum Scoto, diu. 7. citata, quod
propositio ista est vera si explicatur,non tamen absolute , Verbum est priasina
Secundum & dissicili ουs dubium erit,
utrum ista sit vera, hichomo, vel Christus,pradestinatus est filius Dei naturalis i & suppono esse veram propositionem prolat m ad Rom. t qui factua est ei ex seminev uid secundum carnem, qui praedestinatu rat silua Dei in virtuae. Ita Scotus In 3. dist. 7. quaest.3. illam de Christo intelli, lubia loquendo, neque fecundum quia homo
neque secundum quod Deus, praedestinatus est esse sirius Dei. Faber disp. I9. num. I . . Lorca disp. I s. Becanus cap. 2. Duran-
dus, Paludanus, &c. Et probatur, sub lectuna praedestinationis non debet i cludere necessario terminum illius, sed potius debet praesupponi, ad minus in appraehensione diuina, ad terminem iad quem praedestinatur, nam nullus praeitcstinatur ad id quod est sibi intriecum, nam homo non praedestinatur ad esse tisibile, sed bichomo, set Christus, .cum sit concretum, necessario includit personalitatem filis ad quam praed stinatur , ergo in rigore logico , di-
propositio non est vera. Hoc ar-
265쪽
gumentum valde torquet aduersa
Caietanus respondet subiectum esse Verbum incarnatum, pro ut abstrahit ab hoc vel illo modo Incarnationis , sciliret per unionem substantialem, ut facta est modo, vel per a cidentalem, ut dicebant N estoriani, &hanc Incarnationem abstractam, praedest malam esse ad unionem lubstantialem. Sed contra pii md , quia unio accidentalis non est Incarnatio , ut Ecclesia & Patres Nestorio obiiciebant. Secundb , licet accidentaliter unitum intelligeretur Verbum Incar
natum, tamen verbum Incarnatum ita
abstrahens, non est Christus, neque si- nificati potest hoc nomine, nam ab-raheret ab unione substantiali , per quam Christus est verus homo. Aliter respondent Suaro & Vas-quea & dicunt, quod est distinctio in modo significandi inter istos terminos,
hic homo , Christus, diuinum sivi situm
nam licet homo , cum sit concretum,
non significet naturam praecisE , sed suppositum directe, de naturam indirem, ut loquitur Suareet, vel indirecte sepeostum, & naturam directe,ut vult Vasqueet; tamen non significat suppostum determinatum, sed abstrahens ab hoc vel illo, & ita est subiectum propositionis, & hoc modo esse filium Dei, est illi donum , quod non includitur formaliter in subiecto. Sed contra,
uia hoc tantum habet locum in noro modo concipiendi, nam in re nulla est distinctio inter hunc hominem &suppositum diuinum, quantum ad rationem suppositi, sicut haec vox Dωs, licet formaliter non explicet personas
relativas, sed solum subiistens in deitate I tamen materialiter illas includit, Quia re ipsa non est natura diuina subsistens pet sonaliter in alio, quam in ip iis personis relativis: unde quae venicantur de tribus personis, de Deo veKficantur.
Ex quo reiiciuntur hi Auctores, quia Praedestinatio Dei non debet assignaci iecundum quod est in nostris conceptibus, sed secundum quod est in re, re autem suppositum huius hominisChriasti, est diuinum, ergo nihil refert, quod
nostris conceptibus separetur. Secundo, vel in illo subiecto, hichema, includitur suppositum diuinum, saltem materialiter, vel non ; si includitur, arsumentum est insuavi, si non, illud si1o- lectum non erit christus , qui est subs-stens in duabus naturis, diuina scilicet de humana. Tertio, ad hominem hi Auctores negant hanc propositionem. bicboiηο factus est Aius Dei, ergo debent
etiam negare istam, hic hom/praedestina- tur eit silius Dei, nam quod fa ctum est in tempore, praedestinatum est ab aeterno, alia plura adducit Lorca, vi
Pro prima sententia obiicit Vas-queet Scotum citatum quaest. a. ubi Scotus fatetur hanc propositionem, homo sinus αι Dcus, ergo etiam fateri
debet hanc, hic homo, praedesti tus est lius Dei. Respondeo Scotum non esse sibi contrarium, nam explicans illam, homo factus e t Deus , dicit non requiri
quod id, de quo dicitur factio passiua, praecedat ipsam factionem, sed tantum requiri habitudinem facti ad faciens,lo ordinem ipsus facti ad non esse praecedens: at vero in altera propositione, si biectum praeelestinationis debet praecedere. Secundo obiicies, Augustinum in Enchiridio cap. . dicentem, eatenus homo praedestinatus est filius Dei, quatenus sinus est filius Dei. Respondeo quod ex hoc , tantum colligitur propositionem esse veram, sumendo totum illud complexum, non Vero determinando subiectum, & in sensu propiussinio, imo c* contextu Augustini
266쪽
eolligitur, quod sumit concretum pro abstracto , .ut saepe accidit Augu
Ex quo colligo primo , quod minus propria est haec, G i κε pra enisa. mi est situs Dei natur os, nam c ius explicat Christus suppositaim iuinumquam hic homo. Secundo haec etiam est minus propria , filius Dei ptae est et tus est, ut esset filius Dei. Tertium dubium erit de praedestin tione Christi ad gloriam, & ad alia d
na. Et primo quaeram , an humanitas
Christi proprie praedest mala sit ad gloriam , de ad alia dona Medina quaest.24. art. I. dicit humanitatem non esse praedestinatam ad unionem hypostaticam, invia neque ad glotiam, es quantum ad hoc secundum , tenent Suare a ldisp. so. sect.2s. Valentia, Pec. α Ra
Nobis est' dicendum , cum Scoto dist. 7. citata g. Re pando , Vasqueet disp. so. humanitatem praedestinatam esse, tam ad unionem, quam ad gloriam. Probat Scotus, nam Deu Spo
test non selum supposituro , sed quod-
eumque creatum diligere, ergo potest illi praeordinate bonum sibi conueniens , scilicet humanitati unionem, gloriam & alia dona, licet addit Seotus j nullam aliam naturam praeordinauerit de facto nili personatam : & confirmatur, quia humanitas, re ipsa, fuit hypostatice unita, sancta, &c. ergo fuit ita praedestinata. Obiicit Medina, praedestinari ad Vnionem hypc staticam, est praedest nari ad filiationem diuinam, sed filiatio tantum supposito conuenit, non humanitati, ergo humanitas non est adihoc praeordinata. Respondeo , quod
filiatio supposito conuenit plopter hu- lman Itatem, nam ex hoc quod humanitas est unita, composituna quod resultat, dicitur filius.
Secundo obiiciunt Valentia, Suarea,&c. gloria consistit in operatione , sed humanitas non operatur, sed supposi
tum, ergo illud est ad gloriam praedestinatum , non humanitas. Respondeo negando minorem , nam adtiones tau
tum denominative sunt suppositorum, nam elicitive sunt singularium existentium, ut docuit Aristoteles. Disputant modo Recentiores, ad quid fuerit prius humanitas praedestinata ξ Respondent Vatqueet, disp. 9t.ca 3. Suareet, Lorca, &c. & dicunt mistius prςdestinatam ad unionem, ι ea ad alia dona. Nobis dicen dum est cum Scoto s. rejodest, de g. r. sib. prids suisse praedestinatam ad summam gloriam , & vltimo ad unionem. Probat, quia ordo executionis est contrarius ordini intentionis, sed in executione prius fuit in humanitate
'nio quam gratia, dc gloria 3 ergo in intentiore prius fuit gloria & gratia,
quam unio. Obi ieiunt Recentiores, unio excellentior est quam gloria, ergo nequit ordinari ad gloriam. Respondeo optim Eposse persectius ordinati ad impe
sectius, quando ordinantur ex volunta te Dei, nam Incarnatio, quae est perfectior, ordinatur in remedium peccati,
quod imperfectius est. Instat Vasqueet, quod male Scotus
vocat unionem medium congruum ad
gloriam, cum si potius medium cou- dignum ad illam. Sed respondeo, quod optime ab Scoto videtur, congruum medium & non condignum,nam unioni, secluso pacto, non debetur gratia neque gloria, visisse dixi, sed tant imex congruentia, sicut neque dc belut gratiae gloria , nisi ex pacto, ut dixi Tractatu de Iustificatione. Quaeram secundo de Christo, an suerit praedestinatus ad gloriam & ad alia dona. Negant Lorca &alij Thomi-
267쪽
stae, dicentes propriὶ fuisse praedestinatum ad unionem, nam alia dona erant
illi debita & minora, ad quae non dicitur pr destinari. Nobis dicendum est Christum, ut hominem, sutile propriὶ praedestinatum ad gloriam, sic Scotus, Rada conclusione 1. Suare et secL 3.
Becanus cap. I9. quaest.2. VatqueZ, Hurtado, 3cc. Probatur Actorum Io. Ipse est qui constitutus est iudex visurum σκοΠuorum, in Graeco legitur, ipse eliquit destinatus est. Secundo probatur, ideo haec non est propria, Christus praedestinatus est Aius Dei naturatis, quia subiectum saltem con notatiue includit praedicatum, quod est terminus praedestinationis ; iud Christus , qui est subiectum , non includit gratiam nec gloriam, qui sunt termini praedestinati nis: ergo. Tertio, quia Christus ab aeterno est a Deo dilectus, ergo ad dona gratiae & gloriae ordinatus, iram in Ordine ad haec dona, illum diligebat. Ad fundamentum Thomistarum diaco, gloriam & alia dona solum debito congruentiae esse Christo debita, & licet Mnt unione minora ., non obstat; nam etiam .secundum Augustinum,
Christus diei tui praedestinatus ad claritatem Resurrectionis , & Petrus ad Apostolatum, quae sunt minora dona quam gloria animae I & licet talia dona essent debita, tamen potest ad illa opti-mE pr destinata, nam etiam adprςdestinationem Petri ad glQriam, sequitur gratia .& tamen diciturPra destinatus ad gratiam, quia taltem in radice est
gratia. Petes utrum per communicationem
idiomatum ponit dici Verbum, seu Filius Dei est praedestinatus ad gloriam 3
firmative, nam sicut de Christo vel iii catur mortuus , & si militet de Verbo
per coirilia unicationem idiomatum:
Da eiic praedesturatum ad gloriam,
nisi adsit periculum haeresis Nestor
nae, de quo latias cap. vltimo.
Virum christus, mi timo, sit λει. seruus Dei ΘPRAE V pro No quod haec tria
nomina, Subiectus, miner, seruus, distinguuntur inter se. Subiectus dicitur, qui tenetur alteri parere, de eius praeceptis obedire, de quo diis 6. Ni r dicio tur, qui est inferior in entitate phy sica,& certum est Christum ut hominem, esse minorem Patre & Deo, Ioan. I .
Pater Maior me est. Ita communiter ex
plicant Patres, licet aliqui Patres Graeci explicent de Christo, ut Deo, qui diacitur minor Patre , quia est posterior origine Patre , quod non pla
Primum potest esse dubium , an absolute dici possit, Gripus est minor Parae, vel, subiecius Parrir Nam quantum ad hoc idem sunt Nisor de Subiectum, de iuppono quod non est dicendum, Christus inquantum homo est subiectus si et nam ita definitum est in Concilio Alexandrino, in Epistola io. inter Epistolas Cyrilli, quia significatur dualitas suppositorum, & ita non est vera de rigore sermonis: quod si illam admittimi Augustinus primo de Trinit. cap. 7. & Saminis Thomas 3. parte, quaest.2Ο. art.
Intelligenda est in sensu Catholico, id est Christus, ut timo, uisibimet iaiectus,
ut Deo, non vero de rigore sermonis.
Quo notato, Vatqueet & Medina, dicunt posse absolute dici Christum est emi notem Patre,& subiectum Patri, per
communicationcm idromatum , sicut dicitur V eibum est mortuum. Sua rea docet poste dici subiectum, non tamen mia ron, sate ur tamen esse cauendas illas locutiones, propter periculum erroris
268쪽
erroris Arrianorum. sed semper pronuntiandas esse cum addito, scilicet se vitam quod hιma. Lorca disput. 78. num. . dicit semper esse cum addito
dicendas, non tantum propter periculum erroris, sed propter rigorem sermo- .
nisi sed de his propositionibus eodem modo philosophandum est , ac de ista
ristus eu creatura, de qua dissicultate sequenti. Tertium nomen est seruus, qui non est sui iuris, sed alterius, saltem quitum ad suas actiones. Quae seruitus est multiplex ; una qua homo per peccatum subditur Deo, ut ab eo infligatur pGna, sicut mancipi u fugitum Domino, imo .qui peccat seruus est peccati. Ioan. Io. Secunda est secuitus asscctus, quo Deo
obediunt creaturae timore gehennet,vel intuitu mercedis, ad Rom. s. neu accepistis Tyi ii sim seruitutis iterum in timore. Tertia est, quae conuenit creaturae in
, qu ratum est creatura, & a Deo dependens , de qua Sapientiae i6. Creatura tibis criti deseruiens, quae seruitus est maior quacumque excogitabili, quippξ pcrillam creatura est magis Deo subiecta;& haec est propria seruitus, siquidem illi conueniunt rationes constituentesseruitutem, & ita vocatur a Sacra Scriptura. Distinguitur a duabus primis, nam illae opp runtur ingenuitati, ista non, imo Sina maior fuerit seruitus, maior erit inhenuitas,ut ait Beata Agatha, Summa ince quitaι 6i, in qua seruitus Christi comprobat Ar: & cosistat, i iam haec seruitus non excludit adoptionem &amicitiam Dei, sicut excludit humana
seruitus, nam virgo Maria quae fuit Filia & Mater Dei, fuit etiam serua, imo Deo seruire regnare est. Hoc notato , prima sententia dicit Christum non esse ictuum, nisi impi priὰ dc metaphorice , ita singulariter tenet vasquee, dii put. 8o.& licet non audeat oppositam tententiam damna
re, tamen persuadere vult suam senten tiam esse definitam. Ipsum sequuntur
Becanus cap I . . quaest. a. Hultado dispeis. dissiculi. I. .
Nobis dicendum est cum communi sententia, Christum secundum Eum nitatem , proprie fuisse seruum seruitute tertia explicata, nam est idem ac dicere, Christus est creatura minor D'o,
S illi subiectis, ut possit in eo facere quidquid voluetit, & Christus tenetur in omnibus , quae Deus illi praecipit,
obedire. Ita certam existimat Loica
hanc sententiam, disp. 78. num. 23. vi oppositam iudicet esse apertam haeresim. Probatur primo, Matth. II. ubi resertiat locus mi ae a. quod refert ut in Nouo testamento, idem est ac si in illo assirmareturὶ Ecce seruus meu1 qu meseri, e placuit sibi in ipse anima mea. Dices primo, quod Matthaeus non ait seruus meus, sed puer meus. Respondeo verum esse, sed puer sigi ficat qui aetate est adolescens, & illum qui ci
seruus, cum ergo tunc Christus non. es
set adolescens significat esse seruουm,in
quo sensu, Act s. dicitur, conuenerunt in ista ciuitare aduersus utrum tuum Iesum. Dices secundo, quod Adrianus aduersus Eli pandum probauit Christum non esse seruum, quia in nouo Testamento non appellatur seruus. Res pondeo solum Adrianum velle, quod non sub nomine expresso serui inuenitur, & licet argumentum Adriani noα esset essicax,non obstat, quia ut dixi saepe, Omnia argumenta Conciliorum non sunt essicacia. Secundo nostra conclusio essicacius probatur, nam Christus
Matth. 27. & alibi, vocat Patrem Deum, Deus meus, Deus meus, quod est idem quod Dominus respectu creat rarum , ut notauit Damas c. lib. . cap.
2. ergo Christus seruus est Dei. Tecatio probatur innumeris Patrum testis moniis i Lorchnum.1 6. relatis.
269쪽
Respondet loqui Patres de seruitute impropria. sed contra, quia credendum non est, semper Patres improprχ loqui in hac materia. Secundo Allianasus seimone tertio contra Arrianos, omnes istae voculae scilicet, semus,& aliae ii miles, in rationem humanitatis vere & propriE competunt. Ratio. ne probatur, dicta seruitus conuenit omni creaturae, sed Christus secundum
humanitatem est creatura, ergo est seruus. Probatur conseqnentia , quia titulo creationis, poterat Dcus ex iustitia petere omnes operationes Christi,& Christus tenebatur etiam obedire, quae sunt rationes dominii,& seruitutis; Ar confirmatur, Dam posita creatura &Creatore, impossibile est non resultare relationes do inini j &serui utis, ut res liant relationes Creatoris & creaturae. Respondent, quod propter viato, nem fuit impedita talis seruitus. Sed contra, quia impossibile est, quod impediatur dominium Dei respectu creaturae, ergo neque quod creatura sit in hoc sensu serva, nam Deus non potest abdicare a se dominium,& illud tribue
Prima sententia obiicit Concilium Francosordiense contra Elipandum damnans Christum esse seruum Rechondeo Concilium solum exclusisse seruitutem in sensu Lli pandi , qui erat Nestorianus, ut vidimus, de ponebat duo supposita latentet, sub hoc nomiae Serui. Rursus Concili m excludebat seruitutem peccati , nam Nestoriani ponebant in Christo peccati se uitutem, propter quod dicebat Nestorius, quod Christus pro se debebat onserte sacrificium, ut constat eΣ anathematismo io. cyrilli; quo errore insectus suit Elipandus, qui vocabat Chri-st,m Captiuum&Leprosum,non con-tιgione corporis, sed spiritus, ut con-oat ex consessione ipsius relata a Vas-quea. Constat etiam ex verbis coη cilii, hocυοluos a vobis audire, an mprimus humani teneris pater, cui rei rea vis gine conditus es , libet fuerit condit μι, anse uus 3 si liber, quare Chii tu, non ingenuus de Virgine 3 Hucusque Vasquce num. I'. caetera tacuit. Viae adam seruussa ctus es nisi ex peccato 3 Christus autem non fecit peccatum. Vnde constat, quod de seruitute peccati loquitur Concilium. Dices omnem seruitutem excludit a Christo. Respondeo velum esse de seruitute vili, quae opponitur inῖenuitati. . neque oportebat meminis te alterius, seruitutis, nisi ab haeretico alteriae. Secundo obiicit Concilium Alexam drinum. Verum: amen, necf ruus es m i si, ππ. inur , si ieriam Depti m est mel impium, hocsmirexit Accire. Respoindeo loqui insensu Nestorii, qui ira seruum alle rebat, vidistingueret duos post ta, & patet, nam Concilium dixerat , ne C Lium in duo diuiduinus, de ita ab soli tEdici seruum non damnat, sed dici letuum vel bi.
I rtio obiicit plures Patres : sed respondeo loqui de seruitute peccati. bed specialiter obiicit Chry sostomum ho m. i 3. ad Hebr. Gri sessa iis si s ν-
s,sedis conmmansit Ieruus, incertor meneratotatura ; ergo nostra conclusio
est contra Cht ysostomum. Respondeo Chrysostomum tant dira velle iniculo non habuisse ministerium serui, ut habuit cum Apostolis, quando di- it , mu Ῥeni mi irari,sedministrare. Obiicit etiam Damasse. l b. c p imprapter ad Dei Verbum sed dum prepe tor rionem. scilicet cato, nec senua suit, nec ignarauit. Respondeo loqui, sicut Co
cilium Alexandrinum, contra Nessorium, dc ita eadem ratione utitur, id est, non est serua cum distinctione suppositorum.
Ratione probatur, nam non restat
270쪽
euius se seruus, non sit ipsius, nam induceretur distinctio suppositorum,
neque aliarum personarum, nam iam omnia non essent communia Patri de
Filio, siquidem esset seruus Patris, non tamen Filij. Respondeo quod in re, est seruus Dei, & omnium personarum, ecit, sui ipsius ut Dei; tamen quantum ad modum enuntiandi,absolute non est loquendum, sed cum addito, scilicet Christis secundum humi tatem ea si ursui ipsius, in quantum est Deus.
Viram Christus sit creatura PRAE V pro No, quod quando est suspicio erroris Arrij dicentis
Verbum tale creaturam, non est abs lute dicendum Christum esse creatu
tam . sed cum addito , difficultas ergo est qnando non est talis suspicio. Prima sententia dicit abselutὶ posse diei Christum esse creaturam. Ita
Diuus Bonaventura in s. dist. H. art a. quaest. I. Caietanus quaest. rc. art. s. dcio. Ibi Valentia puncto 1. Vas queadisp. 6s. Hutrado disp. M. difficult. i I. Et probabilem reputat Scotus cum suo Magistro Varrone. Secunda sententia absolutὶ negat Christum dicendum esse creaturam. Ita Paludanus&Thomistae, Medina, Cabrera , Aluareet quaest. 16. art. 8.Lorca disp. 6 . Gabriel. &c. Et hanc probabiliorem reputatScotus in s. distii l. quaest. i. cui ista vinis, qui duabus viis illam deffendit:sequuntur Rada I.
parte controu. s. art. 2. Faber disp. a A.
Prima via est, quia creatura est quae a Deo incipit esse, vel secundum partem principalem,vel secundum totum, sed Chostiis nee incipit a Deo secundum totum, quia Christus non est totum realiter distinctum ὶ suis partibuς. alias naturae essent inter se confusae de permixtae : neque secundam partem principalem quae est diuinitas , ut px
Secunda via est, quod creatura est nomen denominatiuum, quod non solum denominat per se naturam, de pecillam suppostsin verbi gratiaὶ gen
tum, denominat per se naturam, & per naturam suppositum, sed utrumque pecse denominat ; sed suppositum Christa non est creatura, ergo absolutὶ & de ii eo te sermonis salsa est christus es creatu ra ; sicut ista absolute est salsa Athisi sal tis, nam albu est prsdicatum, quod potest conuenite toti subiecto, & cum solum sit in dentibus, solum dentes denominat, non vero totum hominem,&ita est salia: sic creatura potest denominare na: uram 5c suppositum; cum ergo in Christo suppostum non sit creatura, zbsolute est falsa, christin f t creatura, licet humanitas creatura si , quam doctrinam ex Scoto transcripsit Lorca. Obiieit prima sententia plures Patres e qui Christum absolute vocant creaturam. Respondeo quod Patres simul dicunt et se Creatorem, & ita est idem ac si dicerent, secundum humanitatem esse creaturam. Ita loquuntur Leo, de Augustinus, dcc. Voluit esse eaturam,qui est crea .r. Alii Patres qui ne tant Christum esse creaturam,loquuntur contra Arrium,& ita Patres, neque sunt pro una , nec prq altera se
Secundo obiicit, Christus absolutὶ
dicitur mortuus, passibilis,&c. & tamen solum haec praedicata conueniunt Christo secundum humanitatem, ergo de similiter dicetur creatura. Respondeo esse discrimen, nam ista praedicata mortuus , crucifixus, dec. sunt sicut istud