장음표시 사용
371쪽
ηλικίαν χαρίσασθαι νυλλως Ἀρίσταρχος - ἐτέρας eam νυν ἐπὶ της νεφέλης
υφίστησι τον λόγον της του Πωνι συνευνασθείσης.
θ. Ἀνευ δ' οἱ ἄρίτων ola τον καριν γόνον σχαρις γαρ ην τις καὶ ἄγριος ὁ Νεφελης και ξωνος Κένταυρος ἰστέον- or ἐκ Νεφέλης καὶ 'Iξίονος συνίστησιν ὁ
Πίνδαρος τους δισωμάτους κενταύρους ἐκείνους ἐν γαρ φησι τεκεῖν τον τοιουτον γόνον, ς υτε ἐν ἀνθρωποις με ἐν θεοῖς τιμην υεπι νομα δὲ αὐτο φησιν Iναι Νένταυρον τουτον δε ἐν Μαγνησίον τῆ Θεσσαλικῆ πποις μιγνύμενον του διφυεῖς γεννησαι κενταύρους, -τε καὶ ἐκείνους κατα το γενικον νομα νομασθην αι κενταύρους ἀπ της του πατρος νομασίας εἰσί γε μην- τον λονγῖδον παρεγκεχειρηκασιν, ου διφυῶν γεγονότων Αίλεγος γαρ φασι πρότερον αυτους προςαγορευομένους δια το ἀποκεντησα τους ταύρους -αγορευθηναι' ἱπποκενταύρους οἱ δε δτι Ἀποις κέλησιν ἐποχηθέντες πρωτοι πάντων τρυτο διεπράξαντο.
Bo Μόνα καὶ μόνον ἀντὶ τον μονόμετρον και ξένον την φύσιν οἱ δε ἀντιτου μόνον και οὐκέτι τερον Ουδεις γαρ Σλος υἱος νεφέλης ἐγένετο λη καὶ παρὰ τὰς ἄλλας νεφέλας μόνη τεκε κένταυρον , ἐγέννησε, φησι, παῖδα η νεφέλη τω Πίονεοι τ' εν ἀνθρώποις γέρας αποφερόμενον, O ἐστι της των ανδρωπων φύσεως ξένον εντα, οὐτ' εν τοις των θεῶν νόμοις τιμωμενον ἐκ δε τούτου πάλιν Ουδ δεοῖς μοιον. θλη τον ούτε της - ανθρώπων μετέχοντα φύσεως οὐτε της των θεῶν.82. Κένταυρον, in ιπποισιν o ἐξ Ἀξίονος καὶ νεφέλη κένταυρος ταις θεσσαλικαῖς Ἀποις ἐμίγνυτο κατε τὰς πωρείας του Πηλίου δρους - , Ἀλλως κένταυρο ανδρα φησὶ γεννηθηναι ἐκ της νεφέλης και του Πίονος δν μιγνύμενον ταῖς ἐν
του Πηλίω Ἀποις γεννησαι τους διφυεῖς κενταύρους, α με κάτω ἐμφερεῖς μ ριτα δ' ἄνω του πατρί.
T. I, P. T. Veri edd. et Gou. μικρα omisso φωίνεαι velt edd. λιθόκαρις, ou. φηλῖεναρις μtera cin media inferiori linea verticali aliam liaberit horiEontalem Boiinui receptam lectionem ex Plutarcho ductam Vulgo ραπικη contexit Heymus Paullo post delevi verba στι δἐ καιέν τῆ -- λέ--πνησω alieno loco intritis, quae absunt amoti a Gia Gott vulgo nπους. Centauri quippe sive ippocentauri non ab equis soli denominati putabantur, ut fere tradit Diodorus IV, o sed an Eouo οπποι ἀῶ. ἀποκεντησαι - ταύρους, in constat ex Palaephato , a.
qui non indocte Larissaeos Centauros cum Ixione statuit, et ex Servio ad Virg. e. ΗΙ, Ο8. Patet agitur ταυρος huic loco prorsus necessarios esse, sed melior fiet deleto o δῶ, quia quod insequitur, non hVersa XPlicatio est, sed prioris supplementum. Illa vero taurorum Venatio ab equitibus instituta. Primum stimulis adhibitis, posthac sine stimulis videtur sane Thessaloriam sive Aeolum Propria fuisse quam LMissae maxime exercebant ut tradit Artemidorus, et in Thessalia vetentam esse usque
ad aetatem Theodosiimagni doeat meliodoriis Triceae episcopus in sistoria Aetlliopica Cons epigr. Philippi Anal T. I, p. am G. et ibi Iacobs. Animadv. Vol Il. P. II p. 9 . et e Veteribus maxime Plin. H. N. VIII, 45. Sueton. Clavit. 1. Indo devenit ad myrnaeos Aeolum e Thessalia prosectorum colonos, apud quo iussi I, oris φων vide marinor elebre inter noniensis XXXVII. Μatu. II, M. Cliandi item Chiahuli. Ant. Asiat. p. m. ac Gronov. lies A. r. T. VlI, P. 854. et p. 87o. Iam a Smyrnaeis accepere Ephesii, a Thessalis Boniani et haud dubie Athenienses Bernoninem explicuit rideauxmaim. xon. d. viri. p. 85 sqq. risi quod eum Scholiastes noster I tuit nec recte a ab Ephesus ad mymaeos translata Ἀποκαθώνια censet a Postrema ad sidi
372쪽
'Ιστάμεναι Φαύμαζον ἐπὶ προθυροισιν ἔκαστη. Ζητειται διατί εἰ ἐν Μαγνησίε της Θεσσαλίας οι κενταυροι ἔτρώνησαν, πως ἐν σώλον τῆ Ἀρκαδικ' Ηρακλεῖ ἀντιτάσσονται. και ρητέον, τι Πειρίθους ὁ Πίονος παῖς καὶ Λίας της Λυδονέως - αν οἰκειότητα ἔχων προς τους κενrαύρους την των γάμων ἐστίασιν πιτελῶν κεκληκεν αυτούς, ἐπιλαθόμενος δε μυρεῖ σαι σχε μηνίοντα τονδεόπι καὶ οἴσως οι κένταυροι της - κρατηρων ἀποπνοίας αἰσθόμενοι κατα την ευωχίαν ἐαυτους ουδαμως δυνηθησαν της ἐμφύτου μανίας κοπασχεῖν ἀκράτου γαρ rνου φορησάμενοι ταῖς των απιδῶν γυναιξὶν ἀπολάστως φώρμησαν, πολaων δε ἀναιρε- των ἐκ των Κενταύρων εις την Φολόην ι περιλειφθέντες πέφυγον την ουτω κλη- δεῖσαν - ἔνος των κενταύρων 3 sq. Θεος απαν ἐπὶ ἐλπίδεσσιν ἐλπίδας νυν τὰς φρένας φησι καὶ τα διανοίας λέγει δε οτι δεος , τι - διανοηθείη, τουτο - ἀνύει τουτ δε νωμολογεῖ διατον Πίονα, πει ὁ Ζευς την νεφέλην τ' Ηρψ σχυσεν ἀπεικάσαι. 91. aoco καὶ πτερόεντ'J ἐπεὶ νων ω- τα μέν ἐστι χερσαῖα, τα δἐ θαλασ--σια, τὰ δε μετάρσια, σφ' ἐκάστου εἴδους των τρι- εν παρέλαβε το κρατιστευον τὸν ἀετον ουν, φησὶ, τον βασιλέα των πτηνῶν ὁ θεὸς καταλαμβάνει καὶ παραλλάσσει, ὁ δελ- σι δε δοκε των ἐναλίων προέχειν καὶ ταχύτατος Iναι καὶ τουτον δε παραμείβεται καὶ ο ἄνθρωπος προέχει τῶν πινείων ε καὶ τουτον δὸ φηλοφρονουντα καὶ καυχώμενον κατακάμπτει 'εος καὶ καταπαλαίει ποῖ δὲ ἀγαθοῖς - ανθρώπων ἀγηραον καιαφθαρτον ευδοξίαν πένειμεν. 97. Λάκος αδινονJ ἰδίως τὸ δάκος ἄδι- εμεν αντὶ του κακόν βούλεται διλέγειν, ἐμε δ φεύγειν δεῖ τὰς κακηγορίας, τουτέστι το κατηγορεῖν τενων αἰνίττεταε δε εἰς Βακχυλίδην ' ἀεὶ ναρ αὐτον του Πρων διέσυρεν. 98. EJδον ἄρ κὰς ων δ εἶδον - φησὶν, ἐν ἀπορω βίου τον Ἀρχίλυ- καδεστῶτα δια τῶν λοιδορίαν, πάντων --τον ἀποσπρεφομένων των ἀνθρώπων. λεκδεσι πιαινόμενo τρον τοιούτοις χοεσε πισπόμενον, βαρυν ἐπιτέρουσιν -- λόγον. 3
δύναται δε καὶ τέρως διαιρεῖσθαι, να διαγεν του ΠόMλ' ἐν ἀμαχανίψ ονερὸν ' χαλπον, νοησωμεν παρὰ τοῖς ἀνθρώποις ψεγόμενον τον Ἀρχίλοχον, ἐπεὶ βαρυλόγοις εχδεσιν πιαίνετο καὶ χαιρεν, εἰς λοιδορίαν ανδρώπων καὶ εἰς κακομηχανίαν καταχρώμενος τη ποιησει. - οἴνως εἶδον τον Ἀσέλπον πιαινόμενον λόγοις περοῖς ἐν ἀπορώτεφογερος γαρ ἀρν lari καὶ πον Ἀρχίλοχον ἐν πενίον εἶδον. Iliad. , γ5. Iliad. L '6. . 3 male ou. ων ιτώνων. Restitui vulgoam,
373쪽
xox. ὁ πλου ἔν δέ ν δἐ ἐπιτυχχάνειν πλουτου μετα σοφίας, ἄριστον ἔ-ν. η υτω τ ευτυχεῖν καὶ εὐπορεῖν σοφίας σου ευταίον αριστον τουτο δὲ ἐπὶ Πρωνος ἄκουστέον ἀπέστρεψε ναρ, τουτον τον λόγον καί φησιν ' - ἔχεις συ ευτυχε ποτμου, σοφίας ἄριστον ἐστι. et εῖται δἐ πως το πλουτεῖν σοφίας λέγει αριστον ' σοφία me πλούτου κρείττων. -- ουν οὐκὶ συγκριτικως ψηται που πλούτου του προς την σοφίαν συγκρινομένου ' χρησατο γαρ αν οὐ περθμικ τῆ λέξει τ' ἄριστον, ἀλλα συγκριτικη τῆ ἄρειον ἄρειον ἐν γωρ τόδε τουδε, αριστον δε ἐπὶ πολλῶν δηλον ου' τι τοπλουτειν τέταχεν Ου κυρίως επὶ του νοουμένου κατὰ τον βίον πλούτου, οἷον περεουσιώ- ζειν χρημασιν, αλλὰ μεταφορικῶς, τὸ πλημνειν καὶ περιουσιάζειν ἐν πότμο σοφίας αριστόν εστιν, lario τῆ σοφα πλουτεῖν αριστον Ἀρίστασο δ οντως οἷον ει τις λέγει ευποτμότατός ἐστιν ὁ πλουτων καὶ σοφίας - τυπάνων.
1οέ τυ δέ τούτο προ τον ἔθωνα εἶπε συ δε αώθερος ων, ω Ιερων, ἐν ἐλευ- θέρ o φρενὶ την ἀρετην ἔχων καὶ τὰ σοφίαν ἡ προειπε, καὶ πλουτων δύνασαι καιετέροις πεπαρεῖν ἡγουν πορίσαι και παρασκευάσαι, η περιποιησαι, γη παρασχεῖν πλουσίους ἀποδεῖξαι. 6. Πρύταπι κύριε κυρι-- καὶ τελεστικε, τουτέστι πάντων ἔχων την κυριότητα. β η τι κυριεύεις πάντων. Ἀλλως Εὐστεφάνων ἀγυιωπι ἄπουνυφηλῶν, φευ τετειχισμένων. στέφανος γὰρ πόλεως ἐστι το τεῖχος.1o8. Εἰ δέ τις δη εἰ δέ τις πλούτου καὶ τιμῆ, φησὶν, τερον τινα των κατὰ τὰν κλλάδα - προ τούτου μείζονα καὶ ἀξιολογώτερον λεγε γεγενησθαι, - καιματαμ φρενὶ διαπαλαίει καὶ μάχεται, τοι ἀνόητός ἐστι καὶ ναίσθητος. παλυ--μονει- οῖον ματαιολογεῖ, καὶ οἷον ελπίδι καὶ ἐλαφρῆ κοί κούφη παλαίει φρενὶ ἀσύμετός σHν 3
την του Ἱέρωνος λη ουτως ἐπὶ τον ἀνθηρον στόλον γησω της αρετης του Πρω- νος διὰ τούς στεφάνους η διὰ το περὶ Πωνος προειπειν μεταβὰς τοίνυν ἐπὶ την εὐανδ οδον ἀναβησομαι. ' Λλλως ἐπειδη γὰρ περὶ λοιδοριῶν διερηλθε καὶ της ἐξ ἀσης ὁ φημίας, φησὶν, τι επ' ευανδεστέραν δον λόγων ἀναβησομαι και μνησω σε, 'uρων, περὶ της αρετης σου λέγων. η δε μεταφορὰ - Ευανθη στάλον ἀπὸ των πλεόντων ηδέως.
115. ἐεότατι μένJ τη νεότητι μὲν βοηθεῖ περι- πολεμώ θρασύτης τουτοδὲ ἐν το καθόλου γνωμικως ἄναπεφώνηκεν ' δε φημὶ καὶ σε την ἄπειρον δόξαν πη- κέναι, ε των πολέμων δ αδ των σοι κατωρθωμένων διὰ την νεότητα τουτο δέ φησι,
παρόσον νέος - ὁ Πρων συν Γελωνι ἡ ἀδελφο τους ἐπὶ Σικελίας πολέμους διυνεγκε.τὰ δε οδεν ἀντὶ του ἀπὸ της θρασύτητος της περὶ τους πολέμους. 121 Boυλα δε πρεσβύτεραι, κίν δυνον ἐμοὶ επυς δ οἷον, περ ἐν νεότητα βουλεύω καὶ Σοφοκλης επὶ του Πωzλου Toν ἀνδρόπαιδα δεσπότης ἀπωλεσα,3 'IT πε- φναι addida . Gon in eorrori. volgo κωφs a mae Goti in is
374쪽
γνωμαι καίτοι ακμαίου οντος πρεσβυτεραί εἰσι καὶ συνεται δι ἀκωυνόν μοι παρ χουσιν αἰ σαι γνωμι το κατα πάντων εγκωμιάζειν M. 3 3 υτως ἀκίνδυνον ἐμοὶ τοτους παίνους παρέχοντι, προς πάντα λόγον σε μασνεῖν, la οὐκ ἀλεαθησομαι πό τινος - ψευδῶς σε ἐπαινῶ. - γαρ εχεις, ταυτα και λέγω.
Ig5. όδε μεν κατὰ Φοίνισσαν ἐμπολῶν J Io ἐπὶ κερδει καὶ πράσειε orme Φοίνικες παλιγκάπηλοι καὶ Σοφοκλης- 'ra 1ν ἔδου καὶ πρῶσιν, ς Φοῖνι ἀνηρ, Σιδώνιος κάπηλος.
καὶ ὁ κωμικός - εὐθυς δε Φοῖνιξ γίγνομαι Π μὸν δίδωμι χειρὶ, τ δε λαμβάνω-
τουτ δε ελεν ὁ Πίνδαρος, παρόσον δια μισθου συντέτακε το εγκώμιον του Ιέρωνι.εστι δἐ ί λέγει τοιουτοπι τούτο μεν τ μέλος καὶ τουτον τον ἐπίνικον κατὰ την τῶν Φοινίκων ἐμπορίαν, ἀντὶ του λαβὼν παρὰ σου μισθον 3x δια της λευκης δαλάσσης παραπεμπομαί σοι.
1a . ὁ καστόρειον δ' ἐν Αἰολίδεσσι χορδαῖς το δὲ Καστόρειον μελος
υπορχηματικον, Αἰολικω νυ συντεταγμένον, περ ῶς χάριν καὶ προῖκά σοι διεπεμψάμην, ἀπαντησας του μέλει, φησὶ δε τψ αμορεω, καὶ ὐποδεξάμενος αυτ δια της επταμίτου κιθάρας, φησὶ δε της λύρας, κἄν επιθεώρησον, ἀντι το κρουσον καὶ ὁ αμασον το μέλος, εἰ εὐρύθμως γέγραπται. 'Aλλως Αἰολίδεσσι Βοιωτίαις ἐκεῖθεν γαρ ὁ Πίνδαρος. 'Eν Αἰολίδεσσι επεὶ or Αἰολεῖς κιδαροδοί τ δε μέλος Αἰολικ ρυθμο συνέταξε. τοιουτον εστι καὶ τ ετέρωθι λεγόμενοπι ' Αωλεὼς βαιν Λωρίαν κέλευθον μνων. Ἀλλως. τον πίνικα επὶ μισθω συντάξας ὁ Πίνδαρος ἐκ περιττου συνέγραφεν αὐτου οiκα ὁπόσημα ου η αρ , Σύνες λέγω ζαθέων ἰερῶν ἐπώνυμε ora καστόρειον εἶπε δια το την ἔνοπλον σησιν κατ' ἐνίους τους εοςκούρους εὐρε ορχηστικοὶ γάρ τινες ι ιόςκουροι. ὁ δε επίχαρμος ' o. 'Aδηναν φησι τοις -ος-αούροις τον ἐνόπλιον νόμον παυλησαι, ἐξ κείνου δε του Aάκωνας μετ' αὐλου τοις πολεμίοις προςιέναι τινες δε ρυθμ ν τινά φασι τ καστόρεων, χρησθαι δε αὐτο τους-κωνας ἐν τη προς τους πολεμίους συμβολ'. διέλκεται ὁ η της πυρρίκης ὀρχησις, πρὸς ν λυπορχηματα ἐγράφησαν. ενιοι μεν ουν φασι πρῶτον Κούρητας την νοπλον προσασθαι νησιν, σύ θις ὁ Πυρριχον Κρῶπα συντάξασθαι, Θαλησαν η δὲ πρῶτοντα εἰς αὐτην ποσηματα Σωσίβιος δε, τὰ πορχηματικὰ μέλη πάντα κρητικὰ λέγε-
Fragm. inc. 8a a Vulgo abest δ' aod addidit Henasterii ad Aristoph. Plut p. 47. Praeterea fuit ἐνωμαι sed γινομοι Heynius dedit mori. 3 Contraxi cum ori 6 Nempe a Pindaro Vide fragmenta. D Gou. et . LIn Musis ap. Athen. IV, l. M. F. η Libri Sama non dubitavi Θαληταν reponere, etsi in hoc nomine passim amatur. De Thaletae in musica constituenda meritis dixi paucula de metr Pind. Il, 7. P. 45.
375쪽
σθαι- mio δ οὐκ ἀπο Πυρρίχου του κρητος την πυρρίχην ἀνομάσθαι, ἄλλ' ἀποTIυρρου οὐ ' H ως παιδος is τοι ὁπλοις σησαμένου ἐν ' κατὰ Εὐρυπύλου του
2 λέ- νίκη Ἀριστοτέλης ὁ πρῶτον ' Ηιλέα ἐπὶ τ του Πατρόκλου πυρ ν πυρρίχοφησι κεχρησθαι, ἡ παρα Κυπρίοις φησι πρώλιν λέγεσθαι, ωςτε παρὰ την πυρὰν της πυρρίχης το νομα Ῥέσθαι. καστο ρειο Κ --πό τινος Κάστορος τοὐν ἐφευρόντος. f περ τότε μ απεστάλη σου ψωνι μετὰ του παρόντος ἔδους, νυν δὸου πίσκεται. 3 4 131. ἐνοι δ' Io ἐσσὶ μαθών J ἐπισκεψάμενος, φησὶ, τον αποσταλέντα σοι υμνον διάμεινον ἴσος με ἀσης τρόπο, καὶ μη μεταβληθης την προαίρεσιν υπὸ των
κολακευόντων σε. Ἀαδ- δε, φησὶ, το γεγραμμένον γενο οἷος εἶ, σοφος, και σύνες τ λεγόμενον, - παιδες εἰώθασι λέγειν, πίθων κω.ος, προ τον πίθηκον οὐκ ὁντα κα- λον Lλ' εἰδεχθη. μαθὼν Ουν τουτο, φησὶ γενηθητι lac I. ἀνοίκειον γαρ ἐστι τον μὲν πίθηκον παισιν ἀεὶ Iναι καλον, τους δὲ συνετούς ανδρας ε αρετης εἰς κακίαν μεταπίπτειν. obτωρ μη πειθου ταῖς των κολάκων ἀπάταις, μηδε λέγεσθαι μὰν
σοφος βούλου, σεδ πράγματι εἶναι σοφος, -περ ὁ πίθων - γαρ παρὰ τοῖς παι- σι καλός ἐστιν ὁ πίθηκος, ἴτω παρὰ τοῖς ἄφροσι και κόλαξιν ι περέχοντες λέγονται σοφοι, καὶ πάντα πειν τὰ παθώ δεῖ δὲ αὐτοις η πιστεύειν, αλλὰ τοι βελτίοσι καὶ σοφοῖς. ρ Maaως μαθων οἷος ἐσσὶ οἷ- να ων γραφα, γίνοιο τοιουτος ,
Ovrως οἷ- I, μη ἀπατηθῆς ταυτα δὲ ἔνιοι τείνειν αυτον εἰς Βακχυλίδηπι ' εὐδοκιμησαι γὰρ αὐτον παρὰ το Πρωνι. Ἀλλως αἰνίπτεται εἰς τον Βακχυλίδυμ' uri παρὰ τοῖς παισὶ ἐν δοκεῖ καλος ἔναι- πίθηκος, παρὰ δε τοι ἀνδράσιν οὐκέτι γινώσκεται γὰρ ἀκριβῶς το ζωον ἔνιοι δὲ Ουτως -περ ὁ πέδηκος σπουδάζεται παρὰ τοις παισιν, τοι δοκεῖ καλος εἶναι καὶ γελοῖος, φαυλος - ουτ και ὁ Βακχυλίδης ,δύναται δ και υτ νοεῖσθαι ὁ Βακχυλίδης παρὰ παισὶ δοκει εἶναι σοφος, παρὰ τελείοις δ ουκέτι. καὶ δ απυλίδης παρὰ παισὶ ἐν β αφροσιν εὐδοκιμείτω, παρὰ δε σοὶ σοφο ντι πίθηκος ἔστω. - ουτως - ὁ πίθηκος ἀκούων παρὰ των
παίδων οτι καλός ἐστιν, παίρεται, οὐτω καὶ οι μάταιοι των ανθρώπων ἐπαίρονται καὶ καυχωνται, περ τοῖς φρονουσιν in αρμόζει εἰδόσιν τι κατὰ κολακείαν καὶ ἐνέδρανεπαινοῖνται, οὐκ ἐξ ἀληθείας. μηποτε ουν χαριέστερόν ἐστιν υτως ἀκουειπι θρασυδαῖος ταῖρος ν Πινδάρου 'Iέρων δε πεπολεμηκε Θηρων το Θρασυδαίου πατρι εἰκὸς ουν διαβεβλησδαι τον Πίνδαρον το Πρωνι, θεν ἀπολογούμενος εἰς τουτ πῶσαν ἀνα-- φέρει παραίνεσεν. γουν, καλοὶ μεν δοκοῖσιν εἶναι νω φέροντες Βακχυλίδης καιοι ετεροι τοι μη συνετοῖς - πίθηκε τοι παισίν ἄλλ' οὐχὶ καὶ παρὰ τοῖς συνετοῖς. ους μη δέχοιο, εἰ θέλεις συνετος εἶναι κατ' mos λέγοντος si 133. O ἐ'Pαδάμανθυς, φησὶ διὰ το μη εὐεξαπάτητος εἶναι σοφὸς πει πται καὶ συ - 'Iέρων, διαβολ μη πείθου σοφος ων, μηδε μην πιθηκισμοῖς, ἐστιν ἀπάταις. AAλως. ὁ λόγος παραινετικός ἐστιν Πρωνι, - ου προςηκει σε --
τ Post haec delevi verba ἡ σως, et viae seviuntur, Iaa primo scholio continentur.
376쪽
λακεύουσιν ἡδεσθαι. o ναρ τοιουτοι φιληδεῖς εἰσι παισὶ τελείοις γε - οὐκέτι ὁ γάρ τοι 'Pαδάμανθυς δοξος γέγονεν τι ἄφεκτον των φρενῶν εἶχε τον καρπον, τουτέστε τὸ ν λογισμον, καὶ ουδαρος ταῖς ἀπάταις ωρπετο . M., οἷ μάλιστα ταῖς πω κολάκων καὶ πατεωνων μηχαναις ελθε παρακολουθεῖν.
138. Or ψιθύρων φιδύρους που κἀλακας λέγει και πατεωνας παρὰ το παμα ποπιθυρίζειν. - λόγος γνωμικός ἀκαταμάχητον--ὶ το των κολάκων φυλον. το ἄμαχον κακον δύναται συνάπτεσθαι τω ἀμφοτέροις, ν' θ' ι ψιθυροι ἄμαχον κακόν εἰσιν ἀμφοτέροις, καὶ του διαβαώλομένω καὶ τω προς- διαβάλλουσιν. ποφάτιες δε ἀντι του ὁρμηνευταὶ καὶ διάβολοι, παρα- φατίζειν καὶ λέγειν. - δὲ ἀμφοτέροις, τι τόνδε ἐν τοῖ διαβάλλουσι, τόνδε δε τψδε - περ ομηρος ἀλλοπρόςαλλόν φησι. 4 αβολια δε ἀντὶ του διαβολῶν ωρικῶς, μοι κατηγοριων. a 41. υργαῖς ἀτενές τ οργαις ἀντὶ του τρόποις καὶ ἀτενές ἐστιν ευθύτατα καὶ ρδόνατα η δια δὲ τούτου τὸ Ομοιότατον δηλοι καθόλου δε τοις των ἀλωπέκων τρόποις εἰσὶν ὁμο-ι. 14a. κέρλε δε τά μάλα τουτο; J ἐρωτηματικος ὁ λόγος ἀλλα και κέρδει τουτο
ποιουσιν, εἶτα η ἐπαγωγη ' τί δε αυτοῖς τουτ το κατηγορειν ἐπικερδες τυπάνει ο -
- καὶ ἐν αλλοις 3 Ἀκέρδεια Arara θαμινὰ κακηγόρους. 3 Aλλως το δε διαβάλλειν Ουδεν επικερδες εχει AEa- τί αυτοῖς κέρδος εστ νο διαβάλλειν ἐμέ;144. Ἀτε γὰρ ἐνάλιον ἐγὼ γαρ ως φελλος λιευτικο δικτύου αὐτου -- ἐν βάθει, πιπλέω καὶ Ου βαπτίζομαι. ς πο ου - ἄλλου σκεύους βαρύνεται ὁ φελλος καὶ ου δύνει, Οὐσω κἀγὼ ἀβάπειστός - ώς ο φελλιος. ρ ἐκεῖνοι μεν ου' φησὶ, κατηγοροῖσι μου, ἐγὼ δε-ςπερ φελλος Τ σαγηνης πονούσης καὶ βάδος λοιπον ἐχούσης κατὰ του πελάγους, ἀβάπτιστός εἰμι. λη, ὁ φελλος ἐπιναεσαι περ την της δα- λάσσης ἐπιφάνειαν ἀβαπτίστου φύσεως - ούτω κἀν ταῖς των ἄλλων κατηγορίαις ἀβάπτιστός εἰμ' ἐνέρας σκευης ων - προς την σαγηνην o φελῶός φεώλὸς δε καὶ ἀρσει- νικως καὶ θηλυκῶς κλίνεται. sis δε αδ συναπτέον το ερκος. D14 . Υπερ ἔρκος αλμας τῆς δαλασσίας ἐπιφανείας, τι τῆ αυτης ἐπιφανεί
148. Ἀδύνατον δ' ἔπος αδύνατον δέ ἐστι τον διαβάλλοντα ἐν ἀγαθοῖς ντα
ἄνθρώποις εἰπεῖν τι κραταιόπι κραταιὸν δὲ, γουν κρατυνδηναι καὶ πιστευθηναι δυνάμενον. ουτως ' δύνατον δέ ἐστι τον δόλιον ἄνδρα, φαυλα λέγοντα καὶ ψευδη, πεῖσαι συνετο ανδρα καὶ φρόνιμον. Ἀλλως. δύνατον δέ ἐστι δόλιόν ποτε λέγειν τινὰ ἐν ἀγαθοῖς και φρονίμοις ἀνδράσι λόγον ἰσχυρὸν ἔδ απάτην και πιστόπι σολ- νες γαρ λέγει. 7 15o 'Oμως μάν ν δμως πάντας κολακεύω ο δόλιος ἀνὴρ ἐπιπολυ καλως διανύει
τον βίον, πλοκην τινα ποιων. D E Gou. ornarus Iliad. ε 331 889. D mori deleto et post prius aiat. D Olymp I, 55. Articulum de meo addidi. β manc vocam do meo adieci. D E Gore. Da edi haec scholia e Gottoniti quod e vulgatis in fine adieci --. . . et mutavi verba codicis confusa ἰσχυρον, και προς ἀπάrην ἰσχυρὸν και προς ἀπατων πιστόν.
377쪽
i 5a. Πάγχυ διαπλYκει πλοκην τινα πομῖ. ἐὰν διάπλεκε γέγραπται, ἐαυτον λέγει o Πίνδαρος. 153. Φίλον εἴ φιλεῖν Lian μοι τους μὲν φίλους των ανδρώmων φιλῶν, προς ἐτον ἐχθρον λύκου τρόπον ποδραμουμαι καὶ τα υν αυτου- λύκος φυλαξω, ἐπ α λοκαὶ ἄλλο βαίνων, του ἐκδρου ἀλλοτε ἄλλα πράγματα διαφηλαφῶν ωοτε τουτον βλάψαι.oιOνει ἐπεπωτων ωυros τοῖς δ νεσι καὶ βλάπτων αυτον οὐκ ἐκ του φανερου ἀλλα λεληθότως. aως μ προ πάντας εχ μοι σαίνειν, φησὶ, καὶ φίλους καὶ χορούς, αλλὰ προς - φίλον σανῶ τον δε εχδρων πιτηρησω, να μετέλδω καθάπερ λύκος νεδρεύων, οὐκ εουδείαις citare σκολιαῖς δοῖς, τουτέστιν ora ενι τρόπου αλλὰ παντοιο εσομαι. 1 5 . Ἐν πάντα δε νόμον κατὰ πάσαν ἀπην επε τρεις φησι πολιτείας ἶναι, δημοκρατίαν, ἀριστοκρατίαν, βασιλείαν. ὁ νους ὁδευθυρρημων καὶ παρρησιαστικος, χη τερα με λέγων ἔτερα ὁ νοων, κρείττων ἐστιν, ἔν τε βασιλεί τ α ἐν δημοκρατί και oταν την πόλιν οἱ σοφή καὶ ἄριστοι διοικωσι προφέρει γαρ υκ πο- κρινόμενος. 161. ρη δὲ προς δεόνὶ προςηκε δ μη φιλονεικεῖ, προς το δαιμόνων, ἄλλ' οἷα - διδου, ταυτα καὶ φρονειν πολλάκις γαρ τα τούτων φοῖ, αλ τε ὁ τὰ των ταρων,λλοις ἔδωκεν. AEaως. o διαβάλλοντες, φησι, τοῖς δεοῖς ἐρέζουσιν. ου δε γουνδεοις ἀντιμαίνειν. ος ἀνθ τ οιονε μετεωρίζει, οῦτε Dαι περι αυτον μεγάλην δό-ξαν. 'Ἀλως κἀγὼ ουν, φησι, τὰ νυν αὐτου Βακχυλίδε παρὰ δεών ευ πράττοντι, και ν ἀντιμησομαι το προαιρέσε ἐπιπλεῖστον. 165. Ἀλλ' ουδε ταυταJ επι προείρηκεν, σι νον μεν ὁ θεος φῶ, - καταρριπτει, ' καὶ οὐκ ἐν τῆ αὐτῆ τάξει τὰ πράγμαφα μένει, φησὶν, τε οὐδε ταυτα τους φθονεροῖς και διαβόλους κενεῖ ει το ἀπέχεσθαι - προς τους πιχας φθόνου κω λογα ζεσθαι, ως οὐ παραμενε αὐτοῖς η νυν δοκουσα παρεῖναι ευτυχία νυλλως οὐκ ἰαίνειουν, φησὶ, ταυτα οὐδε προς-δη ποιεῖ τον νουν αὐτων, να παύσει-αι διαβάλλοντες. )166. Στάθμας δέ τινος Lus σταθμωμενοι δε πολλὰ καὶ περιγράφοντες μεγάλα τινὰ μέλλοντα αὐτοῖς σεσθαι, προωδυνηδησαν πρὶν τυχεῖν, ων επι τοὐσι καὶ ελπίζουσιν. - ἀναφορὰ πάλιν εἰς Βακχυλίδην εἴληπται ὁ ουτως η διάνοια, διὰ το παρὰ Ἱέρωνι τὰ α υλίδου ποιημωτα προκρίνεσθαι, καί φησιν τι φέρειν δει τὰ της τύχης
,63. Ἀνέπαξαν ελκοςJ- ν ηλκωσα αυτων την καρδιαν, πρὶν κακωσαί τινα καὶ κατορθωσαε α κα ἀλληλών μηχανῶνται ἐστιν, ἄδικα φρονουντες πρότερον αυ--ος δυνῶσι πρὶν αλλους κακῶσαι.
Gou. Nolui mutare soloecum risoneta in scholas passim obvium a Similo holium est in Pal. C. sed nullius pretii. Pro voce ἄριστοκρατων non male ou. λιγασμ' et pro βασιλ idern τυραννιδα. Vermas nen cum oti delevi verba εν τε ἀριστοκρατια, sed de meo ad licii καὶ anto ετων Quippe ἀγα- πω u εταν . πόλιν - σοφοι παι ἄριστοι διοικ-ιν. oti. qta μεγάλων. Muic ora et praestat haec lectio ob oppositum ius, Iamlaam καταπρυ rere defendi poterat. V. DoederI. Spec Sophocl. p. a . , racialium M. C. ad hunc locum mirio, quod para tineis comesa est.
378쪽
τωρ αὐχένα πομενειν συμφέρει πιλως φέρειν φρυν καὶ νευ φιλονεικίας τον παρὰ της τύχης ζυγον συμβαλεται, -περ μουν υποδύντα τον ζυγόν. πάλιν ἐαὐτ προς το το Βακχυλίδου μέρος ἀναφέρεται ὁ λόγος. ἔλδω αρ, φησὶ, τον ζυγον, λη τύχη βουληθη, δια το τιμῶσθαι παρὰ σοι, A Ἱέρων, ἀλλον - τον Βακχυλίδην. Ἀλλως ἐπικουρητικον ἐστι και ἀρκτικο τ μη ἀνατείνειν ταῖς των δε- βουλησεσιν. 'ALλως βουλονται ποδύντα τὸν ζυγον καὶ κατακύφαντα ἔλπειν καὶ προκόπτειν το
τυχχάνει ' τουτέστιν, ου συμφέρει ν τύχη ἄνθρωπον οντα διαμάχεσδαε η δὲ τ πη ἀποτων βοωπι των γα βοων οι ἄτακτοι κατὰ την γεωργίαν κεντριζόμενοι ὐπὸ του ἀρουν- τος λακτίζουσι τ κέντρον καὶ μῶλλον πληττονται. νυλλως οὐ βούλομαι, φησι, μί φaος σου εἶναι, ἀλλ αιρετός. Ma ς θω, φησὶ, προς κέντρον λακτιζω, ἄλλ' arξας εχξω ον ζυγον, περ ἐστι το ἔργον του βίου λσχύλος Ἀγαμέμνονι - - Προς κέντρα μη λάκτιζε, μη παίσας μογος. και πιπίδης ' Προς κέντρα μὴ λάκτιζε τοι κρατουσί σου.
Περὶ τῶν κώλων της στροφης καὶ σντιστροφης του τρίτουτων Πυθίων εἰδους.
κτον, ομοιο τψ' si σας παρηειρε φρένας. προςοδικον. δακτυλικωπενθημιμερές mi ἀναπαιστικον μυνόμετρον δίμετρον ἰαμβικον ἀκατάληκτον. 'μνικον ἀπο μείζονος μονόμετρον περκατάληκτον, η ἀναπαιστικον μονόμετρον ἀκατάληκτον. ' προςοδικόν T ι διμετρον Ιωνικον ἀπ' ἐλάσσονος σταληκτικόν To ια πενθημιμερὸς δακτυλικον. si κοριαμβικον τρίμετρον καταληπτικόν. of ἐγκωμολογικόν.
Besinxi emoti ou deleto ou post θεῶν. 3 Ex eodem. M s. 616. Codex αἱσας textus Aeschyli πησας. M Fragm. Peliad. q. Scholium hoc Heynius emori male transcripserat. D Pyth. I, 7 vulg. Est colon Archilochiunt. 8 Constituriun en prima stropha, ubi vulgo in secunda sede choriambus ἄροιο 'A L
379쪽
Η δὲ ἐποδος κωλων ε . o re μοιον - της στροφης. ὁ β ποκα o τρίμετρον καταληκτικὸν, Πινδαρικον. To ν ἐπιχοριαμβικον δίμετρον ἀκατάληκτον Toδ δίμετρον μνικον απ' ἐλάσσονος. UOων το Tαί θ' υπὸ κυμας λιερκέες νθαι. To ς πενθημιμερὸς δακτυλικόν To ζ ομοιον τορ ίς σας παρηειρε φρένας. . O η μοιον το ς'. o θ όμιον του ζ ι ομοιον το ς - του s. o απροςοδικον. To ιν δίμετρον τροχα ον ἐπιχοριαμβικόν. ὁ γ 'μνικον α ἐλάσσονος δίμετρον ἄκατά-κτον To ιδ μονόμετρον ἀναπαιστικον, μοιον του κτν της στρο- φης. To a ομοι- ν' πίς σας παρηειρε φρένας. πο αυτο 'Τέρων κέλητι. Γράφει τον ἐπίνικον Πρωνι νικησαντι κέλητε την εἰκοστην ἔκτην καὶ την εἰκοστην ἐβδόμην Πυδιάδα καὶ φανερον, τι εἰς αμφοτέρας τας νίκας τον ἐπίνικον συντάττει, δι' ων νομάζει στεφάνους καὶ κώμους ἀέθλων. τοδε προοίμιον προς την του Πρωνος νοσον ἐσrω κατεύχεται γαρ ἀναβιῶσαι τον είρωνα καὶ πιάσαι της νόσου της λιθονοίας τὸν Τέρωνα. 3 3 Ἀλλως πείρων ὁ κένταυρος γίνεται παις Κρονου καὶ Φιλλύρας της Ωκεανου, καὶ ε στιν ὁ νους υτος εμουλόμην σν είρωνα εἰ προςηκον ovr εἴξασθαι, ἀναβιοηναι τον δη τεθνηκότα ' μ' Auως. Πρων Πύθια νική=σαντι την ζ Πυθιάδα γέγραπται μέμνηται δὲ καιτης προ ταύτης Πυθιάδος, ωςτ επὶ ται δύο νίκαις την δην συντετάχθαι συν δει δε καιτα ἀπο τῶν χρονων ως γαρ δη βασιλεύοντός φησιν 'O Συρακόσσαισι νέμει βασμλευς πραυς ἀστοῖς. ε καθίσταται ira 'Lέρων βασιλευς κατὰ την βδομηκοστην ἔκτην 'Oλυμπιάδα, της εἰκοστης γδόης Πυθιάδος ' προκειμένη 'Oλυμπιάδι συκχρόνου ουσης,-τε πάντη τε καὶ πάντως μετα την στερον Πυθιάδα, τις γέγονε περ την βδομηκο- στην κτην 'Oλυμπιάδα, συντετάχθαι τόνδε τον ἐπίνικον προς δὲ την παρούσαν τύχην του Πρῶνος ἀρμοσάμενος πεται ἐν ταῖς πτυχαις του Πηλίου διάγειν τον είρωνα υπὸρ του δύνασθαι τὸν Προνα δεραπείας τυχεῖν υπ' αὐτοs λιλιάσει α νόσου κατείχετο
ὁ Πρων τον δὲ πείρωνα Φώιλύρας μιας - ΣZκεανίδων καὶ Κρόνου γενεαλογουσιν. το δ εξης ἡδελ- δη τον ἀποιχόμενον οὐρανίδου προνου γόνον ευρυμέδοντα ' σολ-
λυρίδην είρωνα, εἰ χρεῶν Iπος κοινον τουτ' εἴξασθαι μετέρας ἀπο γλωσσης κοινωδὸ, τοι κοινῶς λεγόμενον ἐν τοῬω - οἷον, εἰ ἔζη ὁ δεινα ἐποίησεν ἄν τάδε η κοινον,τ εσόμενον κοινον ἀγαθόν - εἰ γαρ ἀνέζησε, πολλούς αν Θωσεν. η κοινον παθαν, ἐμοί τε καὶ το Πρων - εἰ γαρ υγίανεν ὁ Πρων ἐμών ην ἀγαθον καὶ του Ἱέρωνος η κοινον, το ἐσόμενον κοινον δια την ἐμην δύναμιν τ ναρ ποίημα κοινὸν λθε λεγειν δια' Pyth. I, 34. g. Dos. 13o vius Legebatur στεφάνους ἡ θάλων - α δ. Mud
Θουλων etiam e inius deletum volebat. 3 Haec inde m κατε ετσι cum Gon hoc loco Posui, at
quo inis delevi post ἡρμοσαμενος. 4 Haec hoc loco posui cum oti Vulgo αἱ Paod cor
380쪽
τὸν της ἀνωδυνί- καὶ γείας πραότασον κατασκεύαστην Ἀσκληπιον, πρω οντα παντοίας τόσου θεραπευτην τέκτονα νωδυνίας τον κατασκευαστην πης νωδυνίας -- τηρ γάρ. η δὲ ἀμωδυνία γυιαρκης τότε γαρ τοῖς μέλεσιν ἐπαρκουμεν οὐ νωματος, τανωμεν ανώδυνοι.
a 4. δν με ν εὐ 2ππου Dτον Ἀσκληπιόν. οι ἐν Ἀρσινόης, οἱ δὲ κορωνίδος φασὶν αυτον Iναι Ἀσκληπιάδης δέ φησι τυν Ἀρσινόην ευκίππου δναι του Περιηρους, ης καὶ Ἀπόλλωνος Ἀσκληπιος καὶ θυγάτηρ Εριῶπις 'H δ' ἔτεκ' ἐν μεγάροις Ἀσκληπιὸν ορχαμον ανδρων, Φοίβω ποδμηθεῖσα, ἐύπλόκαμόν τ' Ἐριῶπιν. καὶ Ἀρσινόης λωμοίως Ἀρσινόη δε μιγεῖσα Λιος καὶ ητους ἱνπικτ Ἀσκληπιον υἱὸν αμύμονά τε κρατερόν τε καὶ Σωκράτης γόνον Ἀρσινόης τον ' κληπιαν ἀποφαίνει, παῖδα δε κορωνίδος εἰς- ποιητόν. ἐν δε τοι εἰς σίοδον ἀναφερομένοις ἔπεσι φέρενα ταυτα περ της κορωναδος ' - μὸν ἄρ' sed κόραξ, φράσων δ' ἄρα Iργ' ἀδδηλα,
Φοίβο ἄκερωκόμη, ετ αρ' υχυς ἔγημε κορωνον Εἰλαιίδης Φλεγύαο ιπνησοιο θύγατρα. ἐν- τοις ' ηρικοῖς μνοις 'Iητηρα νόσων Ἀσκληπε- αρχομ' ἀείδειν, Tro Ἀπόλλωνος, τον ἐγείνατο δια κορωνίς πω ἐν πεδίου, κούρη Φλεγύα βασιληος. Ἀριστείδης δε ἐν το περὶ Κνίδου συγγράμματί φησιν, - Ιεσκληπιος Ἀπόλλωνος παῖς
καὶ Ἀρσινόης. αυτη δε παρθένος ουσα -ομάζετο κορωνὶς, ευκίππου δε θυγάτηρ ντου Ἀμύκλα του -κεδαίμονος Ἀσκληπιολι καὶ,πιόνης ε Ποδαλείριος καὶ Μαχάων. 15. Πρὶν τελέσαι ητοι πρὶν ἐκτελέσαι τα κατὰ τας δῖνας, πριν τεκεῖν. Ῥητροπόλον δε την Εἰλείθυιαν, δεα το περὶ τὰς μητέρας εἰλεῖσθαε η πολεῖσθα των γε -