장음표시 사용
581쪽
λίσσου κατα πατέρα μέμνπται ' ο μεν α πατὴρ αυτου Πεσιάδας ἐστίν. ἐν δὲ τῆ ἔξης ουὁ καθόλου του συγγενόῖς--ου Κλεωνυμιδας κέκληκεν. a6. καὶ ματρόθεν αβδακίδαισι σύννομος - κατα μητέρα ἀπ -- βδάκου και Οἰδίποδος του λεωνύμου -τος, διό νησι ' καὶ μητρόθεν σύννομοι πλούτου. το γαρ προς μητρος του Μελίσσου και Κλεωνύμου γένος συνάπτεται τοις αβδακίδαις διαπρέφασι κατὰ την νιπικην 3 το δὲ σαφές - τὸ β μητρέον γένος εἰς τους αβδακίδας ανάγονται, καὶ κοινωνοι της ἐκείνων ντες εὐδοξίας πλούτον ἱκανον περακτῶντο ἄρμασιν γωνιζόμενοι το γαρ Πλούτου διωτικα ἀντὶ του δια πλούτου ποντο, του
a9. ἐων δ κυλινδομέναις ἀμέραις δ υποφαίνει δια τούτων - ποικίλαις χρωμένων τύκαις των του Μελισσου προγόνων ὁ γαρ βίος, φησὶν ἐν ταις μέραις εἰλούμενος και ἐν τοις ἐνιαυτοις ἀλλοίας καὶ ἀλλοίας ἀπογεννῆ περιστάσεις. σως ἐν Ουν εἰς τα ἐπὶ τοῖς Λαβδακίδαις τεθρυλλημένα αποβλέπει, μεινον δε εις τα ἐν τῆ ἐξης δῆλεγόμενα τέσσαρας γάρ mn κατὰ πόλεμον συγγενεις του Μελίσσου τελευτησοι. 31. υτρωτοι γε μὰν παῖδες θεῶν θυντι σου οἱ δεοὶ, ς καὶ παχες α νων. ὁ δε νους μόνοι θεοὶ οὐκ Moυσι μεταβολην εἰς--- τρωτο γὰρ υτοι τὰ ἐτων ανθρώπων εὐμετάπτωτα, φησὶν ἐστίν. IV I. Ἀστι μοι δεων ἔκατε μυρία θεῶν, - Τουσων καὶ του Ἀπόxλωνος λη των θεῶν προνοία ἐστὶ μυρία δος εἰς τους μνους ' Ouia φησιν χειν εὐμηχανίας και ἀφορμὰς εἰς τους σου Μελισσου ἐπαίν- δια τὸ νικησαι τὰ Ισθμια. 9 δ νους υτω σων Μαυσων πιτρεπουσων ἐστί μοε πανταχου --της ἄλλ' εὐμα-
ρης η των μνων δος, ἁ νικηφόρα τὰ γὰρ μυια νικησας εὐμηχανίας πεποίηκας ἐωνο ἀνυμνεῖν τὰς προγονικὰς μων ἀρετάς.6 AIσε Κλεωνυμιδα Q Κλεωνυμίδας κέκληκε τους προ νους του Μελίσσου ἀπὸ προγόνου τινος Κλεωνύμου τροπικῶς δε τὰ περ της τύχης συμπτωμαπα οτω φησι προεῖπον - δε - της βασιλείας ἐξέπεσόν ποτε. 3 ὁ δε νους αἷς ταῖς ἀγωνιστικαῖς ἀρεταῖς o σοι πρόγονοι διηνεκῶς λάμποντες εὐδαιμονί τύχης το νητὸν διαπορεύονταετο βίου τέλος. o. υλλοτε δ' αλλοιος Ουρος ομοιόν ἐστι τε - δε υλινδομέναις ἡμέραις αλλ' uox ἐξάλλαξε 3 και γὰρ ἐκ τούτων ἀποφαίνει την περι-- Do του Μελίσσου δυςπραγίαν. ὁ δε νους υτως ἄλλοτε ἀλλοῖος και οὐκ ὁ αὐτὸς παρὰ της τύχης ἄνεμος ἐπιπνεύσας πάντας ἀνθρώπους συμφέρεσθαι πράγμασι παρέχε .ii To μεν ων Θηβαισι τιμάεντες ἀρχῆθεν λέγονται τουτέστιν --δεν ἔτι ἐπίτιμοι εἰσιν οι Κλεωνυμίδαι διὰ το αβδακίδαι εἶναι καὶ προξενίαν παρέχειν τοις περιοίκοις. s ora νους ἴσως οἱ μεν ον - πρόγονοι ἄνωθεν καὶ ξ ἀσης διαβεβόηνται κατὰ τὰς Θηβας ἐπίτιμοι καὶ ενδοξοι γεγονέναι καὶ πάνrων των ἐνοικούντων ξενισται της τε θορυβώδους βρεως παντελως ντες αλλότριοι. Ἀρύσιππος ουν' ε'
3 Alteram huius caminis pariam interpro hic iam separatam inveniti Significatur enim carminis, quod Vulgo quartum est, s. 6. Cf. schol a ,s. s. partis prioris III, 6 ea III, 9 vuls Vocula a vulso est post ἐνεικνυντων.
582쪽
s. 'Oσσα δ' ἐπ ανθρώπουςJ--- φέρεται ἐπὶ τους ζωντας ἄνθρώπους καιτεθνηκότας μαρτύρια αρετης, κατὰ πὰν τέλος τούτου πέφαυσαν, φησὶ, Αλε--Mαε. υλλως. πόσα δε ἐν ἀνθρώποις φερεται - τετελευτηκότων καὶ των ζωννων της μενέστης εὐδοξίως μορτύρια ταυτα ουτοι ἐν παντὶ πράγματι ἀναδεξάμενοι φαίνονται νῆοὐνανς Dις καὶ πρὶν τεθνηκως η νυν ων σχεν ξαίρετόν τι, τοὐτο ἔσχον. 13. Ἀνορέαις δ εσχάταισι ταῖς δ' ἀρεταῖς αὐτῶν ἀπο των Θηβων μέχρις ρακλείων στηλῶν το τελος δι&ται Io αερι περάτων κατα πάντα τρόπον κεκη- ρυπτα αυτῶν ανδρεία. 3 ὁ δε νους ταῖς οἰκείαις δε αρεναῆς καὶ των φακλέος ἄπτονται στηλῶν, και προ κει ταύτης της ἀρετης 3 μη ζητεῖν μείζονα. ὁ ὁ πρωιαπος ἴτως αἱ δ' ἀνδρεῖαι μῶν καὶ ε ota διαφαίνονται και μέχρι ων Ηρακλείων στη - διεινοῖνται στηλαις δε εἶπεν σοι του στηλῶν, - καὶ Στεφάνοισι θίγον υ ἀντι
ai. καὶ μηκέτι μακροτεραν σπεύδειν ἀρετάνθ -ἐρ Ηρακλέους φησι στv--λα μη δύνασθαι την ἀρετὰν πεμφαε.a3. ἱπποτρόφo τ' ἐγένοντο δ και προς ἱπποτροφια ευον, καὶ ρκεσαν v Αρει, Ἀρεσκον καὶ κρεῖττον καὶ πολέμων τουτέστιν ησαν εμπειροι, o ἐστι πολεμικοί. sis. Ἀλλ' ἄμέρ γάρ DXρύσιππος ἀποδέδωωεν, τι ὁ συγγενεῖς προπεπτώκασιν ἐν μια μέρ κατα πόλεμον αυτῶν, κα τουτο λέγει λελυπηκεναι τον Moν. ρ ὁ δε νους ἄλλ' ἐν μι -- του πολεμου τραπιτατος χειμὼν τυν μακαριωτάτην ἔστων τεσσάρων ἄνδρῶν ρημον ἐποίησεν. ay. ὁ δ αδ τυν δὲ, φησὶ, καθάπερ ἐκ χειμωνος εα καθεστηκεν αυτ νενικηκότι, -περ αρίζουσα γη ἐκ χειμῶνος ἐκδίδωσι τα ρόδα. οἷον ἐξ ὁπαρχης αὐτοῖς οἶκος ανδεῖ. ρύσιππος δέ μετ' ἐκείνην την ανυχίαν - των χειμῶνα νθησαν. ληγορεῖ ἐπι του βίου εἰς εαρ μετέβαλε, φησὶν, η οἰκία Μελίσσου. το γαρ ποικίλων μηνῶν, τοι καθὸ ποικίλα ἐν του χρόν γίνεται, τοι ποικίλων των καρπῶν, καθ' ους ληη γη ποικιλη γίνεται το των φυτῶν ἐξανθησεε, περ αμεινον. 3a 'O , ιν η τ ὰλ δε - ς J ὁ Ποσειδῶν καὶ γέρον παρα το ἐνοσίγαιος.
γέφυραν δε ποντιάδα τον ' θμὸν φη δια τὸ κατέρωθεν θάλασσαν Iναι κω την διατείνουσαν ζώνην γεφύρ ' ἐοικέναι. - δε σαφες υτως ὁ δε της γης κινητηρ Ποσειδῶν -- χχχηστὸν οἰκῶν καὶ τρον θαλασσίαν γέφυραν τυ προ των τειχῶν της - ρίνθου, τουτον επι τη νίκ' αρισάμενος τον μναν του του Μελισσου γένει, ἐκ τῶν ποι- των ἀσθενησασαν καὶ νοσηλευομένην πάλιν αυτῶν την παλαιὸν ἀναρρώννυσι δόξαν ην γαρ ἀφυπνώσασα καὶ φανος γενομένη. 'Λ λως. - θεὸς αὐτῶν - καθυπνωκυῖαν Rom. κελαδινην. Vulgo διηκτεα 'go ταύτας ταῖς ἀρασυ memoria salsus Scholiastes respicit Istiim. I, 26. vias. Addicti ἀνθεῖ cum ea nio. Iliad. Ados. 7 vulgo γέφυραν.
583쪽
φημ. ἀνεγείρει καὶ ἀνανεουταν' παρόσον ἐν ταῖς δυςτυχίαις καὶ ο πλουτος λαττώθη και η ἱππικη σιγηθη, νυν δε ταῖς νίκαις ἐπέτυχεν.3ρ Ἀλλ' ἀνεγειρομένα χρωτα λάμπει, L προειρημένη, φησι, φημη νεγει ρομένη λάμπει, καὶ Γλύτως - λεωςφόρος in κρινόμενος τοι ἄλλοις ἄστροις, δια τὴν του Μελίσσου νίκην. o. αυτ τρόπφ καὶ χυριπίδης κυρηται
Εὐδουσα δ' ἔνους δ συμφορὰν πολύν χρόνον Νυν-μμ' ἐγείρει. ora ποῖς αλλὰ πάλιν ἀναστασα καὶ διαφανης γενομεν ουτ νον χρῶτα λάμπεν, ωςπερ ὁ -φόρος ἐν τοι ἄλλοις ἄστροις κδηλότερός ἐστιν. 4a. Λ τε κεἰ νουνοις Ἀθηνῶν ητις - καὶ δόξα ἐν ' δηναις καὶ Σικυωνι κατὰ τὸν Ἀδράστου αγῶνα τὰ τούτου ἄρματα κηρυξασα την tam ἐνεχείρισεν. εἰ 12--λως η φημη, φησιν, ἡ προειρημένη νικῶν κηρύξασα τὸ ἄρμα -- ἐν Ἀθηναις καὶ ἐν
Σικυωνι δωρησατ υμῖν τοιάδε, ποια ἐν νυν γράφω εἰς si διὰ των μνωπι τοιαυταεπον καὶ οἱ πρόγονοί σου παρὰ νων τότε γεγονότων ποιητωπι - καὶ εἰς ἐκείνους γεγραφότων τινων ἐπινίκους. 3 so δε ξῆς ' τοιαΓνα νων μετέρων προγόνων τὰ ἐγκωμια τὰ ἐπὶ τοις στεφάνοις και ἀνωσι. νιοι δὲ τοιαύτας ἔσχον καὶ ι πρόγονοί σου παρὰ των τότε ποιητων δως τουτ δε χρύσιππός φησιν - ἄλλων ἐγκεκωμιακότων η ποιητων
κατὰ τω κώερον τον πάλαι τὰς νίκας.
47 οὐδε παναγυρίων ξυνῶν ἀπεικον ουδὲ των κοινων 3 φησι, πανηγύρεων τ ἐπικαμπὲς αυτῶν ἄρμα ἀπεχώριζον ο δέ φησι, τοιουτόν ἐστιν ' τι---φιλαγωνιστικῶ και φιλόδοξοι ὁσαν, -τε καὶ ἐν τοις ἀγῶσι των κοινῶν πανηγύρεων ἀγωνίζεσθαι καὶ πῶσι τοι ' Nam περὶ ιπποτροφίας ἐρίζοντες ἔχαιρον- των γὰρ μηκ-ιέντων ωυνους εἰς ἄμιλλαν καὶ πειρωμένων ἀγῶνος ουδεμία μνημη ἐστιν, Ἀστι, σιωπῶσαι ὁ βίος των μη πονούντων ἐν τοις ἀγῶσιν ανδρῶν. ρύσιππος δὲ σεσημείωταε, φησὶν, τόπος διὰ την φράσε το γὰρ ἐναντίον βούλεται εἰπεῖν των ἀπειράτων καιἀπρακτων γνωστοί εἰσιν re λαλιαι, o ἐστιν, αν τις μη πειραθῆ πραγμάτων καὶ παθῶν,
τῶν μαχομένων ἀτHες, πρὶν ἐπιδεο τέλος καὶ κρον, - νίκην, παραγενέσθαι, o ἐστι νε-κησαι πολλάκις γὰρ τούτων τε κἀκείνων ἡ τύχη δίδωσι την νίκην καὶ σταν ὁ δε νους αὐτου πρὸς τουτ παρείληπταε οι σοι πρόγονοι διηνεκῶς διετέλουν ἱππονροφουντες, καίτοι της κατὰ τον αγῶνα τύχης ἄδηλον ἐχούσης την κβασιν οπερ καὶ ἐν αλλοις Προς ἔργον κινδύνω κεχαλασμένον. Ἀλλως καὶ αὐτοῖς τοι ἀγωνιζομένοις δηποτεαγώνώσμα, φανός ἐστι καὶ ἀπροόρατον το ἐκ νης τύπης ἀπορησόμενον, πριν η το τέλος γενέσθαι, πότερον νικησουσιν η υ πο δε σαφε ολως ἔστι δὲ καὶ τῶν μετὰ πόλεμον μαχομένων της τύχης αφανης η κβασις, πριν το τέλος παραγενέσθαι D Lλα γὰρ δε-
λοις π πη δίδωσι, και πολλάκις τὸν κρειττονα τῆ τέχνη nὁ τῶν χειρόνων που δέον
584쪽
τος αποσφαλῆναι πεποίηκε. 3 το δ καταμάρφαι αντὶ του καταμαρφθῆναι προςεπισφραγίζεται ov δια τούrων, τι πολλάκις καὶ τυχη τον κρείττονα πο ου ηττονος ἐποίησε καταγωνισθηναι τέχνη το δὲ τεχνη νυν ἀντὶ του δόλω καὶ μηχα ' τινι.56. 1στε μὰν Ar αντος αλκάν Pro ταμὼν προς την ἀλκην ληπτέον τὸ ὁμοφώνἐν νυκτὶ τριχως νοεῶται η γαρ την φων της μέρας τε γαρ φε της μέρας ἐστι,
δ το ορδρον ἀκούουσι καὶ τὰ ἀπο της ἱστορίας συνήδει o γαρ την ἰδιομα γράφων περὶ το ορθρον φησὶ τὸν Αμντα ἐαυτὸν ανελεῖν ἀπορησειε δ' ἄν τις, προς τί βλέπων τοὐμαντα προςηκται εἰ μη στιν ὁτι βραχύς - ὁ Μέλισσος των ἀλκιμωτέρων το -- μα μειζόνων τυν περιην, περ καὶ ὁ Αως π 'Oδυσσεως παθεν ἐν τῆ κρίσει των ἄθλων καὶ Oπλων, φαιρεθεὶς τούτων και νικηθεὶς uo του δολίου ὁ δε ρύσιππος αινιγματωδως φησι προςηχθαι - πὲρι ωντος στορίαπι ἄδηλον γαρ, πότερον εἰς την πάλιν τείνει την γενομένην παρὰ του νικηφόρου, τι θ ἐνίκησε δόλου εἰς τὰ περὶ την κρίσιν των πλων ἄμεινον δε φησιν ὁτι και Azας μείζων - κατὰ - αγῶνα βαστάζων τον 'Oδυσσέα δόλου παρ' αὐτο ἀλείφθη oύσω και ὁ Μελ/σσος μείζονα οντατον ἀνταγωνιστηνον τεχνη ἐνίκησε. 9 ρύσιππος ἡτω φησω στε Μαντα, ο μέγας ῶν ὀνειδος τοῖς Ελλησι περιεποίησε την κακοκρισίαν αυτῶν φανερὰν ποιησας, ἐπεὶ προς- εχαρίσαντο ' δη- ὁ νους γινώσκετε μὲν τυν του -- τος δύναμιν την -- νέαν καὶ πολεμικην, ν ε οφ- περὶ το ἐαυτο ξίφει διατεμὼν καὶ δια δείρας οὐκ MLγην μέμφιν εχει ἐν τοις 'Euηνων παισὶ τοις εν Dou δια ηκόσιν. 63. Ἀλλ' ο μηρός τοι τετίμακεὶ ρύσιππος ἀμφίβολόν φησι τούτο εἶναι, πο- τερον ἐπ' Ιαντος η ἐπι οδυσσέως λέγει - πάντοτε γὰρ ὁ Πίνδαρος τον Azαντα δα- ζει, νυν δε ὁ λόγος συνήδει 'Oδυσσει και γὰρ ro λέγειν, ' ς αὐτου πῶσαν πλήσας ἀρε- την κατὰ ράβδον φρασεν, ἐπ' 'Oδυσσέως συμφωνει ἐπεὶ καὶ μῶ ον της ἔλιάδος ' Oδύσσεια ραφωδειται και ἡ Ιλιὰς ἐν πολλῶν κοινον ἐγκώμιον 'Oδύσσεια δε μόνου ' Oδυσσέως καὶ ου αν θέλων συστησαι τον κρείττονα πο ου ηττονος ἐλαττούμενον
δια τύχην καὶ τέχνην, τον Arαντα ἐγκωμιαζόμενον εἰςπαγεν ὐφ' ' ηρου τοῖς γὰρ ελεπον εἶχε του ἐγκωμιαζομένου α'--οὐ κατὰ δε τούτους ὁ ἐν ἄλλὰ κείμενος ἔσται διασταλτικός. ὁ δ λόγος καίπερ ελάττονα τον ' Oδυσσέα γενόμενον Ομηρος τετίμηκα γελοίως δύναται γὰρ μένειν το αὐτο ἄλογον - αι γὰρ ταυτα λέγων ἐπὶ της ἰδίας μένει κρίσεως, και ἐγκαλῶν μεν εσται του ποιητ', 'oδυσσέα δε φέγων. β Ἀλλως παρέλιπε τίνα τετίμηκεν ομηρος, νοητέον δε or τον ' Oδυσσέα ' ὁ γὰρ ἄλλὰ χωρισμὸν ἔχει παραπλωκεὶς ψ λόγου ἀλλ' oμως χείρονα οντα τον 'Oδυσσέα τετίμηκεν υμηρος. - δὸνους υτως ἄλλ' Oμηρος τ εαυτο ποιήσει τιμιώτατον ἀπειργάσατο τον Ιαντα, Ατις αυro πασαν ἀρετην τοις ἐγκωμίοις ἀνορθώσας κατὰ σφωδίαν ἐξέφρασε δείων πῶν συνδέσει, καὶ δέδωκε τοῖς μετὰ ταύτα ἐν παιδιαῖς και θυμηδίαις δειν την Μαντος ἀρετην. το ὁ κατὰ ράβδον οι με ἀντὶ του κατὰ αφοδίαν, οἷοπι ου ἐάσας χαμα. Vulso ora Conieceris ληφθη sed etiam nειφθη ferri potest a suis ἐγκωμίων.
585쪽
πισύν ἀνέστησεν ως γαλμα, καὶ κατα ράβδον ἔφρασε, τουτέστιν ἐρραψοδησεν - διου ἀκούουσι νυν καταρώμον, ἐπει μετὰ βακτηρίας ο ραφωδοι τα ποιηματα ἀπηγγελον, ἀλλὰ κατὰ ράβδον αντι του κατὰ στίχον. τ δε αδυρειν ἀντὶ του δεπειν καὶ υμνειν. η υτω τοι μετὰ ταυτα ειν, τε τῶν θυμηδ' και η δἰ ἔπεται si λοιποῖς ἀδυ- ρειν, ἐπεσομένοις ἀνδράσι μΩπειν. η μετὰ τους εἰς θεους μνους καὶ - δε ἐτέρφφησὶν ' Oθεν περ καὶ ' πίδαι ταπόλλ' αοιδα η)66. ουτ γαρ ἀθάνατον τουτ γαρ το ἐγκώμιον ἀθάνατον καὶ πολυδρῶ
τόν ἐστιν, περ αν τις καλῶς rπ', ἐπί τε τὴν πολύκαρπον η και δια θαλάσσης διαπορεύεται των καλων κατορθωμἀτων ἡ ἄσβεστος ἀκτὶς τουτέστιν ὁ μνος. - ούτω το εγκώμιον, φησιν αν - , φωνην κον ουπει πάντη καὶ πορεύεται, οὐκ ἐφ' ενος τόπου στηκε. ρύσιππος φν αὐτὸ το ποίημα του ' ηρο ἀθάνατον λέγειν η τὰς των εμπεριπομένων πράξεις ν ποιηματι. 3. Προφρόνων Μοισῶν J ἐπει προείρηκε, οῖτο γαρ αθάνατον φωναε ερπε , ἐπηνεγκεν εὐκτικῶς γένοιτο καὶ μιν προφρόνων των Μουσῶν τυχεῖν, -τε re με - νου ναυγάσασθαι του πυρος, ἴνα παραπλησίως ' m. o Μέλισσον η υμνησω. ρ
οἴτως ' εἴθε προθύμων των Μουσων τύχοιμεν, ἐκεῖνον τον πυρσόν, τουτέστε τον τοιουτον πυρσὸν των ἐγκωμίων ἀναφανα καὶ το του Μελίσσου παγκρατίν' αυτος γαρ συνουδος
'και- των στεφάνων εὐδοξία - ἐπάξιον αυτο 3 των κατορθωμάτων ὀντα στέφανον-77. Ερνε τελεσιάδα Por ἐν Ουτω Μελίσσο το ελεσιάδου βλαστηματι - οντος ελεσιάδου πατρός - οι δε ἐν μυνε στιζουσι και ἐπιφέρουσιν ἴτω πιλεσιάδ. τόλμαν γαρ εἰκως, ως του τελεσιάδου ἐναγωνίου προγόνου γενομένου. ν δ δε νους του γαρ ελεσιάδη τῆ προδυμίον ὁμοιος - ἐν ἐν τοι πόνοις και τοι ἀντατωνισται τοιου- τος ην ἡ τόλμαν, οἷοι οἱ λέοντες ἐν θηρσὶν έν δε ταῖς μηχαναῖς τεχνικος - ἀλώπηξ, ira καὶ των αετῶν την ὁρμην καὶ τὸν ροιζον δολερῶς ἀνακλινομένη oxλάκις ἀνέκρουσεν. υλλως οἰκεῖος - τόλμη τον των λεόντων θυμὸν ἐν τοι πόνοις δηρῶν ' καον με τόλμη φησὶν αὐτον λέοντι δηρεύοντι ἐοικέναι, κατὰ δὲ την μητιν ἀλώπεκε, τις ἀνακεκλιμένη πτία προ τ ἐτοίμως ἀμύνεσθαι, ἐπέχει την του μετο ὁρμην, ἔταν ἐπι- ρομβο αὐτην βουλόμενος ἡρπάσαι. εοικε δὲ διδάσκειν αυτο το πάλαισμα - χαμαι κειμένου και τον μείζονα τέχνη νενικηκότος. και γαρ η ἀλώπηξ υπτία τοις ποσὶν - νεται, ταγὸν συλλαβομένη, τὰ δε ἀμύσσουσα. Bi. ρη ν πῶν ἔρδονταJ προςηκει δἐ φησὶ, πῶσαν ἀνακινοῖντα μηχαν. ἄδοξον καταστησα τὸν ἐεδρόν τουτ δε λέγει ς του νικηφόρου μηχαν νικησαντος τοδ ἀμαυρῶσαι ἐλαττωσαί ἐστιν 'μωδός φησι 'Pεῖα δέ μιν μαυροῖσι θεοί. διαδ τούτων παρίστησιν, τε κυλιστικὸς πν- Μέλισσος, και εαυτὸν ξυπτιάσας περιεγένετο.
33. O γαρ φύσιν Παριωνείαν τουτέστιν οὐκ ἡπερμεγέθης ην, αλλὰ τοὐναντίον μεμπτὸς και εὐτελης κατὰ την του σώματος φιν, συμπεσειν ὁ κατὰ τους αγῶνας βαρύτατος ' περμεγέθη γαρ τὸν 'Dρίωνα ἱστορουσιν. Ἀλλως. o γὰρ φύσιν 'Nαριωνείαν λαχεν ὁ γὰρ 'Nρίων διαβόητος ἐπι ἀνδρεis, ς ααι 'υμηρος D
586쪽
- δη μηκίστους θρέφε ζείδωρος αροπα. καὶ πολύ καλλίους μετά γε κλυτον 'Nρίωνα. ἁ πάλιν o Πίνδαρος βραχυν εἰδὼς κατα το σωμα τον νικηπορον τῆ μυτου τέχνη δυπεράγαν υσωματεῖν καὶ ἀνδρῶον εἶναι βλάβην παινίττεται, τι δη ς Πρίων μουσος ων - πὸ ἐαυτον ἐπεθυμησε καὶ την Ἀρτεμιν ἐπεχείρει βιάζεσθαι. 8 . καίτοι πότ' ωνταίου πάλιν ωραν ἀπολογίαν προςάπτει την πατα ἔν ταῖον καὶ Ηρακλέα. ὁ γαρ Ἀντα- την τρημον της Αιβύης οἰκῶν καὶ την ἐρημίαν ἐνόδιον τῆς πανθρωπίας ἐπηκως πάλη καταγωνιζόμενος τυος παριόντας ἀνῆρει, - ἐπιστας φακλης ἀπέκτεινε τουτ γουν φησι καὶ φακλης μικρος ων προς σύγκρισιν του Ἀνταίου λειν ἐπ' ἄ- . Iπεν οὐ μάτην, αλλ' ἐπεί τινες συμμετρο Iνα φασε του σωματι. Ηρόδωρος γουν εν Οἰδίποδι -- των ἄλλω . αὐτον περιττεύειν ως- τ ολον σῶμα πηχων Iναι τεσσάρων κα ποδός δε νους και ποτε εἰς τους του Ἀν-ταμου Iκους ἐκ Θηβῶν την μεν μωφ. καὶ το σῶμα βραεύς, την M vet. ἀκαταμάχητος παλαίσων λθεν εἰς την σιτοφόρον ιβύην πιροκλης. ρύσιππος ἀκυρότερον, φησι, την Λιβύην Μηκε πυροφόρον ου ναρ π α τοιαύτη μηποτε δε τι τῆ Αἰγύπτω παράκειται et τις ἐστι πολύπυρος - κρανίοις φρα ξείνων ἰδίως - Ἀνταῖόν φησι των ξένων - ηττωμα νων τοῖς κρανίοις ἐρέφειν τον του Ποσειδῶ- ναόπι τουτο γαρ ἱστοροῖσι - θρακει πιμηδην ποιεῖν Βακχυλίδης δε υηνον ἐπ των Μαρπίσσης θ μνηστηρων,-ι δε οἰναμαον, - Σοφοκλης. Maon πως ταῖς - αναιρουμένων φαλαῖς το αυτόδετο Ποσειδῶνος τέμενος εμφράττοντα Ἀνταιον ἐπίσχη ἐδυςτ ει γαρ απαν θρωπίαν κω εις θεούς ἀσεβειαν ' καὶ επισχων ρακλης μισθον του κατορθώματος την εἰς 'χλυμπον ἀνάβασιν ἐδέξατο. Iτα παρεκβάσει των φακλείων κατορθωμάτων τον λόγον ποιεῖ-ται Πίνδαρος, καί φησιν ὀτι πάσης της γης καὶ της πολυβαδους θαλάσσης ανερευν σας καὶ κατειληφώς τέλος δένα με γαρ κυρίως το κοῖλον της χειρος παρὰ το δανειν ἡμῶς αὐτω καὶ τύπτειν, νυν δε - της κοιλότητος ἐπὶ του πυθμένος ταξε seia ταῖς ναυσὶ τυν οδον κα την πορείαν μέρως υτρεπίσας ἀπο κοινου εχ υλυμπον ' ἔβα. ἐκεινος ου' φησὶν, ἐξευρων το πλάτος της θαλάσσης, μερώσας γην καὶ δά--λασσαν καὶ καθάρας ἀπο ληστῶν καὶ θηρίων εἰς Oλυμπον ἀνέβη.xoq. T. μεν Αλεκτρῶν περθεν Ἀλεκτρίδες πύλαι εν Θηβαις, εν ων ἱερουρ- γosσι Θηραῶοι τιμῶντες Ηρακλέα και τους ἐκ Μεγάρας της κρέοντος -τῶ παῖδας αὐτω γεγονότας, κατὰ ὁ χόλον πιρας ἀναιρεθέντας υπ' αὐτοὶ μεμηνότος. Ἀλλως. ρύσιππος, προς ταῖς κολουμέναις, φησιν, Βλέκτραις πύλαις κησεν Ἀμφιτρύων, μετὰ ταυτα
1 mirum est Herodomini hoc in Oedipo, non in opere de Hercule exposuisse, de quo V. Voss. H. r. III, p. 74. nec mihi liber Herodori de Oedipo aliunde notus est. Igitur conticio πιόδωρος γουν ἐν γω φ. Herodorum Ponticum in eadem re commemorat Taeta ad Lycophr. 662. emendatus ab Aug. an Stavere inmisc. Obas Belg. Vol. X, p. 3o5. et aetκ Chil. II, ins Destatura Herculis L Geli. I, 2. ' Vulgo μαρσίππης, vaod correxit unius a mons schol.
587쪽
ἔμπυρα τουτέστι τοῖς Bis αυτο συνεχω εμπυρα κατ' ἐνιαυτον αὐξομεν- Οὐ γὰρ διαπαντός λέγει. ρύσιππος δε, ἐκ περιφράσεως τους βωμους αυτους στεφανώματα βωμων εἰρηκέναι - η κατὰ παραγωγην ψηκε ταχέμεα νεόδματα. ν δ νους υτω το iνουν ρακλεῖ των ψεκτρίδων πυλῶν περάνω την δυσίαν παρέχοντες οἷ πολῖται καὶ τὰ νεαρα στέμματα των βωμων, αὐξομεν τὰς θυσίας - πολεμικων κτῶ θανόντων αὐτοπαίδων, ου η Μεγάρα η Κρέοντος θυγάτηρ ἔτεκεν χαλκωραν δὲ εἶπεν, βιαιο θανάτων γενομένων - του Ηρακλέος παίδων καὶ oτι κτώ φησιν αυτούς εἶναι. ' --λως πω των Ηρακλέος ἐκ Μεγάρας παίδων υσίμαχός φησι τινας στορεῖν, μη no. αὐχ αλλ' υπό τινων δώλοφονηθηναι ξένωπι ο δι Αύκον τον βασιλέα φασὶν αυ- τοὐς φονεύσαι - Σωκράτης δὲ π Αὐγέου φησὶν αὐτούς δολοφονηθη αι. καὶ περὶ νουαριθμου δὲ διαὶ λάττουσι ρ ιονύσιος μἐν ἐν πρώτω κύκλων η Θηρίμαχον καὶ Λητωόωντα, Εὐριπίδης γ δ προπόδησιν αὐτοῖς καὶ Ἀριστόδημον Λεινίας υ δε- Ἀργεῖος θη- ρίμαχον Κρεοντιάδην, φειόωντα, An ονα Φερεκύδης δε ἐν δευτέρου Ἀντίμαρον, Αλυμενον, ληνον, D Θηρίμαχον Κρεοντιάδην, λέγων αυτοὐς εἰς τὸ πυρ πο ου --τρος ἐμβεβλησθαι Βάτω ν δ ἐν δευτέρω Ἀττικων στομων Πολύδωρον, Ἀνίκητον, Μηκιστόφονον, Πατροκλώ, τοξόκλειτον, Μενεβρόντην, περσίβιον. μόδωρος δε καὶ δίς
φησι μανηνα τον Ηρακλέα ἐκαθάρθει δε υπο δεκάλου, ως φησι Μενεκράτης λέγων αὐτοῖ τοὐς -- εἶναι κτ ηαι καλεισθα ου Ηρακλείδας, οὐδέπω γαρ Ηρακλης -- μάζετο, αλλ' Ἀλκαtδας. aio Tot σεν ἐν δυσμαῖσιν αυγανο muro φησιν - περ την ἐσπέραν τελουμένων των νομίμων τοις -κα δαις δι ολης οἶν φησε νυκτος την πυρκα- μένειν μέχρις ανατολης λίου Ἀλλως εδος προς 3οσμὰ ιερουργεῖν τοις ἡρωσι, κατὰ τὰς ἀνατολὰς τοῖς εὐις καὶ συμβολικως κάστω o της θυσίας πρός τε την αὐξησιν καιφθορὰν ἐκατέροις ὀφειλομένην. δ δε νους υτω τούτοις τοῖς Ηρακλέος παισὶ των φιακῶν σπων κατὰ τὰς δυσμὰς ἡ ων θυσιῶν αναφαινομένη φλο συνεχῶς λάμπει δια πάσης της νυκτος του κνισηεντι καπνου λακτίζουσα νον-έρα σκληροτέρ* δε κέχρηται μεταφορῆ θρην γὰρ εἰπεῖν σώουσα h θιγγάνουσα τον αἰθέρος ἡ κνισα του κα- πνου. 'Oμηρος φησι ' κνίση δ' Οὐρανον Αεὐέλισσομένη περι παπιν. 114. και δεύτερον ἀμαρ ἐτείων ἀέθλων δ μετὰ δε τὰς θυσίας, φησὶ, ' δευτέρον μέρος τῶν ἐνιαυσίων ἀγωνισμάτων το τέλος αὐτοις συντελεῖται τουτ δε ἀνδρείας
ἔργον τελειτα γὰρ αὐτόθι ἀγὼν τὰ φάκλεια. MLλως. ἀμφίβολον πότερον μετὰν Nempe σημειοπων. Eat Dionysius sanitus, de Pro Athenaeus M, p. 77. D. p. 48r. E. a Tras filios Herculis ex Megara commemorat Euripides Herc. fur. 774. 994. sed nomina non prodit. Deperditum igitur doma grammaticias pectat. Vulso A-- emendavit Uch. ad Theocr. p. 3o4. Diesas scripsit Argolica: Moosa. R. r. III, p. 555. et alch ad Schol. Phoen. , 7 sq. turg. Magni. p. 1 Sive χηνέω. V. Hemst ad Lucian T. I, p. 37. ubi plura daHεrculis et maris filiis. 7 momen corruptum videtur, et cripserim Bάπων, o Pio . Voss. .
588쪽
ουσίαν ταῖς ἐξῆς ημέραις δυο, o ἀγων τῶν Ηρακλείω συοελεῖαικι, τῆ ἐν προτέρην πέν--ταθλος καὶ ιππικος το δὲ ἐχομένη γυμνικος - η δεύτερον Μορ το μετὰ τὴν δυσέαν, στῆ ἐπιφωσκούση του ροῶνος αγομένου, τj στεραί at 7. Ἀνθα λευκωθεις κάρα μύρτοιςὶ ἐν Ἀγων, στεφανωθεὶς τοῖς μύρτοις ὁ νικηφόρος διπλην νίκην ἔσχε, τρίτm παίδων κατὰ τον φθάσαντα χρόνον εὐτυχησας καὶ πειθόμενος θι του παιδοτρίβου γνώμη τὸ δ μύρτοις, σι μυρσένης στεφάνοις ἐν Θηβαις στεφανουντα - νικῶντες τὰ ' λάεια. μυρσίνη γαρ στεφανουνται δια το
Illo. Tu τε ίναν πρόσθεν, πυβερνατηρος I πάσας αὐτω κατὰ τον ἐπιχωριον ἄγων τρεις δίδωσι νίκας, καί φησιν ὁτι μετὰ παίδων προαγωνισάμενος ἐνίκησεν, πεδε καὶ τερας δύο κατὰ τον αυτον αγωνα μετὰ ταυτα. 3 πιλως. - τρὶς αυτ υ τουτον ἐστεφανωμένου τον επιτάφιον, δὶς ἐν ἐν παισὶν, παξ δε τε γενετο ἀνηρ. ρύσιππος διασαφεῖ s in a. τι δεύτερον νίκησεν ανδρας, 'ε απαξ δὲ παῖδας κατὰ τον αγῶνα. ὁ δε τρίταν κεῖται επι του πρωτου ' δια καὶ πρόςκειται το πρόσθεν, τι πρῶτον ἐνίκησε παῖδας 1a3. Συνπρσέψ δέ νιν συν δε το τεχνικν Ορσέα τον νικηφόρον μνων καιχορώων ανυμνησω, τερπνην ἐγκωμίακ ἐπιστάζων την παρ τῶν Μουσῶν χάριν. ' σέας. δε νομα κύριον του ἀλείπτου-
3 Sic eynius olim προτριπτου. D Rom. 'Mλεια. a Vacat hoc mn , quod certe non ad νιν Vs. 3. Ug. pertinet, ut putatur. M Vulgo ἀναβας - Tace de alioriam coniecturis. 4 Sic Rom. παῖδας, non παιών, ut est inmoyniana. Deinde ad si κατά o Rom. πρωrari quod eynius emendavit. 7x Sic Bom. Rom. πέμπτον. Bom. πέμπτου δ' vulgo ἰαμβικόν.
589쪽
προτεθέντας φησι ταύτην σως τι φησι Λεύτερον κρατηρα Μοισαίων μελέων αιρνάμε- νας si υπῶαβειν - ταύrη δευτέραν ἐκείνην λέγειν τὸ δὲ οὐ πει υτως, ἀλλα δευτέρα αυτψ--ασκευάζει ἐκείνην δια το ' γεγράφθαι καὶ Νεμεακῆν εἰς αὐτους δην, ης η ἀση οὐκ ἀνδριαντοποιός εἰμ' ςτερ τις η και πρώτη, - φανερο εκ τῶν ποιημάτων. προκατασκευάζοντες νιοι τι Φυλαχίδην μόνω γεγράφθαι, πασι τον Πυδεαν μη νενικηκέναι υσθμια, -τε Di 'μιακην ουσαν την ὁ. μη ἀναγεγράφθαι κἀκείνο - Νέμεα γαρ κἀκεῖνος ἐνίκησεν ωςπερ ὁ Φυλακίδας λανθάνει δε αυτούς ἐν σαρ η γεγραμμένη πρώτν δ α οἰκείω αυτ ἱστορεῖ, ) τι καὶ ὁ Πυδεα υσθμια νίκησε. λέγει δε δη τετελευτηκότα τον Πυθέον κε μοί τιν' ἄνδρα τῶν θανόντων, ' καὶ τὰ εξης. o μὸν υ πρώτως ' τετάχθαι της Ματερ Ῥελίου ἡ Θάλλοντος ἀνδρῶν γιες. οὐκ αἰτιατεον δε του διατάξαντας τον Πίνδαροπι οὐ γαρ κατα χρόνους συνέτασσον αλτον, ἀλλὰ κατα τα εἴδη νυλλως καλλίστρατος Φυλπικίδι μόνου γεγράφθαι φησὶ, συ&περιειληφθαι δἐ εξωθεν την του Ποδέου νίκην, καθάπερ καὶ ε τῆ μετὰ ταύτην τῆν Εὐθυμένους δ οντος αὐτῶν συγγενους. r. Ματερ Σελίου πολυώνυμε Θεία J ἀκολούθως του 'Πσίοδου καὶ γαρ ἐκει-- νος Ηλίου μητέρα την Θείαν γενεαλογεῖ
Θεία δ' ΗΩιιόν τε μεγαν λαμπράν τε Σεληνην Γείναθ' ὐποδμηθεῖσ' Υπερίρνος ἐν φιλότητι.
addidi νυν ὁ δευτερον. Drauius carminis s. t. vulg. D Carm. seq. s. a. big. Romana Μοισἐων. 7 Delevi vocem P μεα, et pro ea reposui διὰ o. . Huius dae s. s. g. yyFragmentum carminis deperditi. Niom. προλω γε Vs. 85. vulg. Theog. 371. 374. Vulgo τέκε μέγαν.
590쪽
σπιλως θείοις επιαλπούσι - Ηλεον διει τὸ της θέας καὶ της φεως μεν rτιονεωσε, ὁμωνύμως του περ τη δ ριν πάθει, καθὰ καὶ τον φωτα και την πιπίδα. εἰσι δὲ, or ἀπὸ του δειν αυτην φασιν νοματοποιεῖσθαι sis raratio ἀει ἄν' ob λόγου καὶ των πατέρα Υπερωνα, δια τω ὐπὸ η ς ἰέναε. a. Σου γ' ἔκατε καὶ μεγασθενηνωμεν φιλόπρυσον οντα παντα o τον Πίνδαρον κανταυθα - την ἐαυτο φιλάργυρον προαίρεσιν τεκμηριοῖ τον πλουτον ἐγκω- μεμων και παινιο ενος - προς-ει τοὐς ἐγκωμιαζομένους χρυσο ἀμείβεσθαι τον Πίνδαρον. Ἀμους ἐκ θεια καὶ Υπερωνος πιλιος, L 'mis ὁ χρυσός. κάστουωτῶν ἀστέρων λη τις ἀνάγεται - Ηλω μὲν ο χρυσω, δε λην δε ὁ ἄργυρος, Ἀρετ, δηρος, κρόν μόλιβδος, ιτ λεκτρος, Ἐρμ κασσίτερος, Ἀφροδίτη χαλκός τ δε σαφὸς
Obτωρ πολυώνυμε - τwία θεια, σου χάριν - ηαν Ἀσχυρ- τον χρυσὸν ἐνόμισαν ι ἄνθρωποι, περισσως τῶν λων κτημάτων. και ναρ ἐν θαλάττη νηες---μεναι, οων--ει ἐμπορευόμεναι, καὶ ὐπὸ τοῖς αρμασιν -- και πάλa κατὰ κοινου διαμώμενοι, δε την,-- δέσποινα τιμην, τον χρυσόν, ταῖς ώμώ ις θαυμαστῶ και ενδοξοι γίνωται και ἐν τοῖς ἀγωνιστικῶς ἄθλοις ἐπέραστον δόξαν ἐσχηκασιν, ἐάν τινωπλεῖστοι στέφανοι ταῖς χερσὶν ἀγωνιζόμενον καὶ νενικηκότα γ μαστε μυσι κατὰ τὰς κόμας ε νικησαντα ὁ , χερσιν η ποδῶν ταχυτητι. Ἀλλως μεγασθεν υ νομί--μεν σου, φησιν, ἔνεπα- θεια, και τον χρυσὸν τετιμηκαμεν, - νηῶν καὶ ιππιον δρόμους ἐθεασάμεθα. ει ηυλώμεθα ταυτα, οὐκ ἄν με πιεμεν -'. m τ' ἄνω νέαις τουτο οἰκειως ἐπι των -- καὶ των ἄρ-πων ἐπάγει δικλέος πραξεν - - νὰ Πινδάρν ἀπ πληθυντικου εἰς ἐνικον ἀποπίπτειν ἀρωμων. 13. κρίνεται δ' ἄλκῆ πρόσεστι δύναμις δια τοῖς θεούς. --- τοι δοκιμάζεται η χωρίζεται Wτων ἀνδρων ἀλκη τῆ των θεων γενείην.14. Λύω δέ τοι ζω ας ωτονὶ τ ευ πάσχειν καὶ τ λόγον ἔσθλον ' ἀκούεινδυ οντα ποιμαίνουσι καὶ παραδώκουσι - ἀνέλπιστον της ζωης ωτον, τουτέστι τονδυςέλπιστον --πρός-ον τον κακοπρόςωπον. γράφουσι δε νιοι - ἄλπνιστον, τουτέστι τον ἡ διστον και προέηνέστατον ταμ δε τῆ γραφῆ και τα της ἀντιστρόφου συνήδει ν δ νους υτω δύο δε μόνα της γης καλλιστα ἀπανθίσματα ε τυα ει α καὶ μόνα ποιμαίνει τον οἴκτρον των ἄνθρώπων βίον ἀνθηρην συν εὐδαιμονι , Dι κα- λως πάσχω καὶ παθῶν ἄνυμνηθεὶς ἀκούει λόγων. τοι δε αδολικωτερος ο λόγος προς τους ἴδε την 'ρπη. υοντας η προς - νικηφόρον - εὐδαιμονοῶντα και ἐγκωμιαζόμενον. so. η μάτευε Ζευς γενέσθαι τι καταuηλως ζευξεν ἔμπροσθεν - περ τινος ὁ λόγος πιτις ὁ πάσχοι, φησίν - Ιτα ς πρός τινα ποιουμεν- των λόγον φησι - μάτευε δευς γενεσθαι Ἀπόχρη γάρ σοι της ευδαιμονίας το μέγεθος, ἐάν σε
Q- ricinis inclast, avena ab hoc Ioco sunt a Delavi inae μιασσαν, male h. I I sertum, sed igri lacunae interposui, quia explicatio vocis κυδινάτοις intervidit a Rom. ἀγωνι- μενοι και νενικηκ4τες. Addidi μι-σθενῆ. D Misi ii ἐσθλόν. D Sic Abraκli ad Eosych. T. I, p. 67o. Vulgo ἀπανισματα