Pindari opera quae supersunt. Textum in genuina metra restituit et ex fide librorum manuscriptorum doctorumque coniecturis recensuit, annotationem criticam scholia integra interpretationem latinam commentarium perpetuum et indices adiecit Augustus Bo

551쪽

6. Μακρὰ ἐν τα Περσέως θ ἄπο Πεγέως αρχεται' Ἀργεῖος γαρ ι ος μα- λουν, φησὶ, τα δμπηματα τὰ περι Περσέως, α ἔπραξε κατα την οργόνα μακρα

αυτα εἶπεν, ἡτοι τι ποῖ, ἐστι τὰ λεγόμενα, οἷον ἀπο πωλου χρόνου μηκους διῖγιται εἰς Μαλ η μακρα οἷον φηλὰ και ἔνδοια η και τρίτον ' μακρά ἐστι τὰ διηγηματα, ἐὰν ἄρξωμαι ἐπειν τὰ περὶ Περσέως μακρὰ τοίνυν - - λέγειν καὶ διηγεῖσθαι τὰ Περσέως καὶ Μεδούσης της Γοργόνες καὶ ρητορικως δε τουτο ποιεῖ δοκῶν παραμεῖσδαιτο λεγειν καθ' ἔκαστα των πείων ἀνδραγα ματα, λελη τως καταριθμεῖτο αυτά. εστ δε η ἱστορία αυτη Μέδουσα, μία δὲ των προνων αυτη, ρισέ ποτε διὰ nouao τῆ Ἀθηνα η ὁ προς την πρόκλησιν ἀγανακτησασα πείθει Περσέα εἰς τον 'Nκεανον διώ- μηναι, προρασχουσα αὐτω και την Λῖδος κυνέην an δ' - η ἀορασία καὶ ποτεμεῖν της οργόνος την κεφαλην. orae ν αὐτου τάχει θαρρων καὶ τ της Ἀθηνας συμπρα- διν ἐπι τον ἄθλον στελλεται, καὶ κατειληφως τὰς Γοργόνας καὶ ἰδών διαδούσας ἀλ-λαις τον ὀφθαλμον ενι γὰρ αἱ πασαι χρῶντο, ἁρμοζόμενον το διδόμενον προς το χχεί- - σκοπησας ἀποτέμνει της Μεδούσης - κεφαλην καὶ δίδωσι τη Ἀδην. η δὲ δεξαμένη νέθηκε ν αυτης στηδει, ὁπως - ἐν τῆ παραθέσει η του κώλους - διάκρισις ἐδυνηδ δε καὶ τ της Γοργόνος κεφαλῆ την Ἀνδρομέδαν του κηπους ἀπολύσασθαι δείξας γὰρ το κητε την Γοργόνα καὶ ἀπολιθώσας αυτ ἀπελυσε της βορῶς τη- παρ- δέ-ν is γὰρ ρωντες τυ κεφαλην της Γοργόνος ἀπελιδουντο. g. Πολλὰ δ' Αἰγύπτου κατωκισθεν ἄστη πολλὰ δ' ἄν - λέγειν, ὁπως εντ' Αἰγύπτω κατωκισδησαν πόλεις υπὸ των του πιάφου χειρων Ἀπαφος δε ιος καὶ Ιους, 'M M 'Iνάκου τολεν Ἀργει ποτἄμου καὶ νύμφης Θυτος -- ω πιαφος ἐβασίλευσεν Αἰγύπτου, Ἀργεῖος ων ἀπο μητρός. 1 α Ουδ' Υπερμνηστρα παρεπλάηχήθη τι δ' αν τα φησειε περὶ της , μνηστεας ητἀ οὐκ εσφάλη φωισαμένη του αντης ξίφους και η ἀνελουσα τον σκέα παρεπλάχχθη δὲ ἄντι του του δέοντος ἀπεπλανηθη λογισμου. ρ χλως. καὶ τουτο εἰς ἔπαινόν φησι των γὰρ reu,- αναMων κοινῆ γνωμ' ἐπιδεμένων τοῖς - πνιάδαις, μόνη η σπερμνηστρα, ἐπεὶ διεφύλαξεν αὐτην Θνην καὶ παρθενον ὁ π-υς, - φεια νε- σόφησος ταῖς ἀδελφαῖς, ἀλλὰ μονόφηφος γενετο, φηρον νεγκε μώνη καθ' εα

την, ἀπολυτικην νιν ταύτην, ἐν κολεο, κατασχουσα το ξίφος τουτέστι μόνη παρὰ τὰς

λα --uας, ἰδία ψηφου χρησαμένη, - σπασε κατὰ του νηχέως το ξίφος.12. ιομηδεα δ' ἄμβροτον Lκα ουτος Ἀργεῖος, o δι' ἀρετην ἀπηθανατωδη καὶ ἔστι περι-- Ἀδρίαν άσιο δεια νησος ἱερὰ ἐν α τιμῶται, δεός. καὶ Ἀμυκος Οὐ- τωρ γ τ. 'Αρμιόνην γημας ὁ Λιομηδης ἀκηδανατίσθη συν τοις -οςκούροις καὶ γὰρ συνδιαιτῶτα, αὐτοῖς. καὶ Πολέμων στορεῖ 'πιχὸν γὰρ Ἀργυρίπποις αγιόνεστιν αυτο ιερ- καὶ ἐν Μεταποντί δὲ διὰ πολλης αυνον αἴρεωδαν τιμης ς δεαν, καὶ ἐν Θουρίοις εἰκόνας αυτου καθιδρύσδαι- δεου. ρυχλως. οὐχὶ δε καὶ τον ιο- μηδην η δην δε- ηοίησε κατὰ γὰρ νον Θηβαικον πόλεμον Μελάνιππος, πν ἐουτος μως Θηβαιος, τρωσε οὐ δέ ' ὁ δε πρὸς την πληγην θυμηνας καθικέτευσε τον Ἀμφιάραον, ἀνελεῖν τὸν Μελάνιππον καὶ προςαγαγεῖν αὐτου την κεφαλην. προς θεα

Semientia Ibyci non esse sponte timet. Hiave signa lacunae apposio.

552쪽

σης δὲ αυτ της κεφαλης καὶ της οργης νικησάσης τον δέοντα λογισμον, ἀπεγεύσατο των Μελανιππείων κρεῶν, - καὶ πιπίδης ἐν se Μελεάγρ φησίν - Εἰς ἀνδροβρῶτας δονας ἀφίξεται κάρηνα οδευς γένυσι Μελανίππου σπάσας. τετρωμένω ουν το υδενη Ἀθηνα . ἀθανασίαν παρηγαγε, καὶ οὐκ ἀπηλαυσε της δωρεας ετ δια ν των ανθρωπείων κρεῶν βρῶσιπι εἶτα - αὐτος οὐκ ηδυνηδη της ἀδανασίας τυχειν, ξίωσε s. δεον ἐπὶ τον σιροηδην τὸ δῶρον μεταθεῖναι. τιμῶσαι γοῶν καὶ παρὰ Θουρίοις καὶ Μεταποντίοις - δεός -ομηδης, α οὐκ ἔστι παρὰ τοις ιστορικοῖς

14. Γαῖα δ' ἐν Θηβαις πεδεκτο καὶ Ἀμφιάραος Ἀργεῖος. ηβαῖοι Ουν οὐκ ἴχουσιν δε- τα 'O λέος παιδα Ἀμφιάραον, σχισθεισης π κεραυνυ της γης καὶ δεξαμένης αυτόν; ὁ γαρ πιυς ει τιμην αυτο σχίσας την γην ουν περαυν πα-τ δηναι ἐποίησεν αυτον συν τ αρματι, καὶ ἐποίησεν υτον ἀθάνατον ἀφ' υ δημέχρι νυν o του Ἀμφιαραου μαντεῖον ἐνδοξότατον των ἐπι της Ελλάδος ἀμφίβολον δεπετερόν - Ἀμφιάραον δέξατο ἡ νη πολέμου οντα νέφος, τε το του πολέμου νέφος τοῖς Ἀργείως ἐπηλδε ὁ ἀπο Θηβῶν, τότε ο πιυς κηδόμενος του Ἀμφιαράου Λίλευσενα υτ ον πο της γης δεχθηναι και Iναι -δάναπον. i 7. M. γυναιξι καλλικόμοιοιJ προίδαριθμησάμενος τὰς τῶν Ἀργείων ἀρετάς φησι μη μόνον isωσι διαπρέπειν αυτους, αλλὰ καὶ ρονω γυναιξὶ διαπρέπειν πώ- λαι, ἀσηθεν πίς ἀπόδειξις τι fere γυναιξί; πιυς ἐπ' ' Ἀμηναν Λανάαν τε μολών. τουτον κατέφηνε τον λόγον, τι καὶ γυναιξὶν αριστεύει ὁ Ἀργος - πίτερος μάρτυς αλλ' o Zευς δ καὶ προς Ἀλκμηνον ἀφίκετο - Λανά. Ἀργείας ουσας ai. Πατρί s' Ἀδράστοι OAυγκει εJουκι δε και τέ του Ἀδράστου πατρινα- λα φ καὶ τψ υγκεῖ ἀριστον λογισμον παρέσχε και μετὰ διασωσύνης συνηρμοσε καρπος δὲ φρενῶν ὁ λογισμός τις δε συνηρμοσεν ο Ζεύς. ὁ δε νους καὶ ἐπι αλα ρουν καὶ Αὐγκε τον τῶν ρενῶν καρπον -- ἐποίησεν, o ἐστι δίκαιον ουτῶν ον νουν ἐποίησεν ὁ Ζευς ἀπ Λυγκέως δὲ οἱ περὶ Περσέα a4. ' δ'Ἀλβο φέρτατοςJ κοινωσόμενος το Ἀμφιτρύωνι , γενεὰν Ο πιυς πετ'

ἐς κείνου γενεάν. πῶς δε παρεγένετο τυνγενωδαι ὁ ἐν γὰρ δεος τῆ προτέρψ μήρ εγέννησε τον μακλέα, orae Ἀμφιτρύων τ' ἐξης τὸν μικλέα, καὶ ἐμικε τὰ γένη ἀμφοτέρων καὶ ἴτω εἰς τον οἶκον ἐλθὼν της Ἀλκμηνης πλησίασεν αὐτῆ καὶ πον Ηρακλέα σπειρεν ἀθλον γὰρ η Ἀλκμην τὸν αυτης γάμον προύδηκε το τους Τηλεβώας καταπολεμησαντι ' ἔπραττε τουτο - άμφιτρύων, καὶ μείνου προς πόλεμον σχολουμένου ὁ Ζευς ἀφομοιωθεὶς νυνηλθεν αυτ' ἀδείμαντον δε φη τὸ σπέρμα, ο μελλεν εἰς πντου Πρακλέος γένεσιν αταβαλειν ὁ Ζευς, o εστιν ἁφosof ὁ γὰρ ξ αὐτου γεννη θεις ην ἄφοβος φακλης. 31. O κατ' 'υλυμπον ἄλοχος Ουτινος 'μαωλέος η γαμετη κατὰ τον πιλυμπον φη παρὰ τῆ τελε- ἐαυτης μητρι προτοὐσα πορεύεται τῶν θεῶν ἐκπρεπεστάτη λέγει δὲ μητέρα τελείαν την φαν και ιπύλος - θ

553쪽

ρομα τελεία, Ζηνος υναία δάμαρ ἔστι γαρ αυτ γαμηλία καὶ ζυγία. ἔστι δε - γάμος τέλος ν δια το τελειότητα βίου

κατασκευάζειν

M. Βραχύ μοι στόμα πάντ' ἀναγησασθαιJ πτηταί μοι φησὶ, των Ἀργείων ἀνδραγάθημάτων ὁ λόγος, καὶ ἀδυνάτως χει πάντα διηγησασθαι τα του Ἀργους καλo. διατί εἰς ταυτα παρεκβέβηκεν ὁτι ὁ ἀγων, δν ἐνίκα o θειαιος, τα Ἐκατόμβαια, οὐκ ην ἐπίσημος οὐδ' κτροπὰς χων. ν' οὐν ἔχοι - μηκος περιποιησας τῆ δῆ, επι

την κοινότητα των ἐπαίνων της πατρίδος αὐτου κατηντησεν.

37. Eστ δε καὶ κόρος ἀνθρώπων βαρυς ἀντιάσαι εστ μεν γαρ ὁ τωνανδρώπων δόνος βαρύς προς ναννίωσιν ου ηδέως γαρ ἀκούουσιν ἀkλοτρίων θαυμα- των O ανθρωποι, αλλ' υδὼς κόρον σχουσι των μένων δια βασκανίαν νυλλως οκόρος βαρύς ἐστικὰ ἀπ των ανδρώ-- πιάσαι καὶ συναντησαι, τουτέστιν ἀντίος γενηθεις ὁ κόρος των ἄνθρώπων βαρύς εστι καὶ δ βάστακτος - δι τοκυμνον των Ἀργείων καταλείφας τον κόρον φεύξομαι, ο εστε τον φθόνον. 39. Ἀλλ' ο μως υχορδον ἔγειρε λύραν προς αὐτόν - ταυτα ὁ Πίνδαρος δμως μέντοι την εὐάρμοστον λύραν ἀμβανε και την φροντίδα των παλαισμάτων

δεξαι, τουτέστιν παίνεε τον παλαιστην χάλκεον δέ φησιν τον ἀγῶνα, τουτέστιν ἰσχυρον, ὁτι χαλκοὐκ onλον το παθλον. o τοίνυν αγὼν ο στερρότατος το δημον παρορμ. εἰς την της θεοδ θυσιαν, is τε την των ἄθλων κρίσιν τον δημον, του Οὐλίου παις Θειαῖος παρορμα το παρορμπ δἐ ἀπο κοινου. δις δε αυτόν φησι νενικηκέναι τα 'Eκατόμβαι και ἐσχηκέναι εοφόρω ληθην πόνων ἐπιλανθάνονται -- ανθρωποι των κατὰ την ἄθλησιν πόνων,-ταν νικησωσι. γράφεται δε και εὐφρόνων εὐφόρων μὲν, ἐπεὶ εὐφοροι εἰσιν οἱ τοιουτοι πόνοι φώριστα ἀθλα νοννεναι Θρόνων δὲ των ἄφραντικῶν. 46. 'Eκράτησε δε καί ποθ' Ελλανα στρατὸν Πυθῶνι τύχ*J τω πληθος στρατὸν εἶπεν ως καὶ Πύθια νενικηκότος αυτου καὶ μυια καὶ ἄμεα. - ολω παραγέγονε δε καὶ ἐκράτησε πάντων ων ανταγωνιστων ε τοι πυθίοις. λ δε νους' συν ευτυχίον δε παραγενόμενος ἐκράτησε πάλιν και τους εν ' δμν καὶ ωμών στεφάνους-49. Μοισαισί, ἔδωκ' ἄροσαι τουτέστι ταῖς Μούσαις δωκεν ἀρόσαι καισπεῖραι τους στεφάνους δια το υμνον η - τέρων ποιησάντων και μνησάντων αὐτον- ταις νίκαις ἐκείναις τουτό φησιν. - δε νους ' καὶ παρέσχε πρόφασιν ταῖς Μου- σαις ' τρίτον ἐν γαρ κληρωθεὶς ἐνίκησε α μυια πόντου γαρ πύλας με τον ἔσθμον

δια το στενόν τρὶς δ ταχέμεα κατὰ την Ἀδράστου διοίκησιν καὶ νομοθέτησιν τελο μενα. οι γαρ ἐπτὰ ἐπι Θηβαις ἀνενεωσαντο ταχέμεα ῶν εἷς Ἀδραστος ἔπει - και αὐτὸς των ἐν Ἀργει ἐπιφανῶν, δια τοῖro δραστείου νόμ φησι, χαριζόμενος - δι τούτου πλέον τι τοι Ἀργείοις σεμνοις δε δαπέδοις, τοις Νεμείοις φησι ὁ Λίδυμος πλησίον γάρ ἐστι Σικυῶνος. Ομηρος 3 Ἐνθ' Ἀδρησνος πρῶν' ἐμβασίλευσεν ἐτίθεro δε πάλαι ἐν Σικυῶνι τα Νέμεα οὐ γαρ α σημαίνοι τὰ Πύθια τα ἐν Σικυωνι - μενα οὐ γάρ ἐστιν κεῖνος περιοδικος ὁ στέφανος, αλλ' ὁ των Ῥω βούλεται δὲ X Vulgo τέλειος. Ernem avit Henistertiusius ap. Bulinh. ad Tim. p. as Vulgo lay.3 Iliad. α 57a,

554쪽

53. εὐ πάτερ, των με ερατ αιJ διὰ τούτων φανερον τι περὶ σων 'Oλυμπίων λέγει, φάμενος αυτὸν ἐπιθυμεῖν και τουτον τον στέφανον λαβεῖν, D' εκπληρωση - περίοδον, σιγῶν δε καὶ ἐπιτρέπειν του δεν διὰ δὲ του Παραιτειται χάριν κακουστέον, οτι παρὰ σου αἰτεῖται την χάριν, ἀλλα καὶ τολμων καὶ μοχθων τι πράττειν των προς δεργον συντεινόντων. ὁ δὲ νους' ων re μην ἐπιθυμεῖ τυχεῖν, ἐν τῆ διανοί. κρύπτει σιωπων δια το νεμεσητόν βούλεται δὲ λέγειν τα 'Ολύμπια δ. καὶ το - επεται. ἔαν Ουν, φησι, σου δε- και τὸ 'Oλύμπια ἔξει ' παντ- α πράγματος δεος , σοι

ἐστιν, ω Ζευ.

55. Oυδ' ὐμόχθω καρδ- ου χωρὶς μυθων αἰτεῖται τὰ πιλυμπια, να ἀμο- χθως αυτ λά , u μοχ θη- και πονησας καὶ παλαίων παραιτειτα τὴν χάριν. υσυνηθως δὲ τ παραιτεῖται ἀντὶ του αἰτειταν' o ἐστιν ἐπικέκληται. πεφέρει γάρ παρὰ σου αἰτεἔται την χάριν ταύτην και τὸν δωρεῶν ναῶ τὰ 'Ολύμπια νικησαι. 5 . νώτ' ἀείδω δε τε Γευγνωστα δε λέγω αυτ του δε καὶ του θειαίου, κτις Θειαῖος μιλλῶται καὶ σπουδάζει περ της κορυφη των ἐσχάτων ἄθλων ἐσχάτων , των το τέλειον ἐχόντων της δόξης. - οἴσω φανερὰ δὲ λέγω το τε - καὶ το μουλομέν παντὶ μαλασθαι καὶ σπουδάζειν περ της κορυφη των τελευταίων α θλων.&θλων δὲ κορυφη καὶ τέλος τὰ πιλύμπια εἰκοτως δέ φησιν επιθυμεῖ των ωυμπίων τον γὰρ ἐνδοξόνωτον και περέχοντα δεσμον πεν απὸ τοῖ πιρακλέος τὰ 'Oλύμπια νηουνως επεὶ προεῖπεν αἰνιγματωδως, or ου δύναμαι εἰπεῖν τίνων ἐρα- δὸ τῶν 'Ολυμπίων, πειπε ' ταυτα γνωστὰ λέγω καὶ σοι, ω Ζελ καὶ σοι το ἐπιθυμουντι μιλλησεσθ- περὶ τούτων των ἄμων, or εἰσι κορυφαὶ ἐσχάται - αδλων. και γὰρ τὸ πρωτον ἴσχατον ποτε δύναται γενέσθαι, καὶ τὸ εσχατον πρωπον κέχρηται και Σοφοκλης τε ἐσχάτου ἀντὶ σου πρωτου

ἀντὶ του ἐν πρώτ . 61. 'Aδεῖαί γε μεν ἀμβολάδαν δ ως δὶς αυτο νεεικηκότος τὰ Παναθηναια ταυτά φησιν ροφαὶ - δεισι των Ἀθηναίων ἐκωμασα αυτὸν ἀμβολάδαν, τουτέστιν ἀναπεταμένως τῆ φωνῆ καὶ λαμπρως η ἀμβολάδην ανακρουόμεναι, ' καδδ προαναβολὰς λέγουσι - προ του προοιμέου δὶς ουν μνήθη καὶ κωμάσθη, φησὶν, όντων καιυμνούντων αυτο - νί- των χθηναίων ἐν ταῖς τελεταῖς. εστι δἐ - ουτω προενέγκασθαι ὁ δείον ἐν τελετῆ ἐν δεία τελετῆ ἐκωμασαν αὐτὸν αἱ των Ἀθηναίων μναὶ δίς. ιινἐ δ τὸ ἀμβολάδην ούτως ἀκούουσιH τις δὶς μεν ἐνίκησε τὰ Παναθηναια, οὐκ εφε- ξης δε αλλὰ ἀναβολάδην, τουτέστιν αναβολης τινος γενομένης μεταξύ.64. Γαί ὁ καυθεισαν πυρὶ καρπὸς ἐλαίας μολι J γαῖαν δε κεκαυμένηνιμ τημ έδρων, ἐν ἡ τὸ ἔλαιοπι πτῶται γὰρ ὁ κέραμος διὰ δε τούτου σημαίνει τους τὰ Παναθηναια νενικηκότας τίθενται γὰρ ν ' θυναι ἐν ἐπάθλου τάξει δρίαι πλη- ρεις λαίου διὸ καὶ Καλλέμαχος ' X Boin σι πω Ηeynius σιωπῆ am inc M. Corrigitur πει - ἔδραν a Vulgo

555쪽

καὶ παρ' Ἀθηναίως γαρ ἐπὶ στέγος ἱερον ἔνται κάλπιδες, ου κόσμου σύμβολον, ἀλλα πάλης. νουν διὰ πυρος καυθείση ὁ καρπος της λαίας ἔμολε, o ἔλαιον aera εὐάνορα

λαον τουπος ο γαρ Θειαι- Ἀργειος. ovae εστι δἐ ἔξαγωγη λαίου ἐξ Ἀθηνων, εἰ μητοι νικωσι. y φησὶν ουν τὸν δρίαν πληρη λαίου κεκομικέναι ἐξ Ἀθην- εις ' ρος τὸ χειαιον νικησαντα τοῖς γαρ ἀθληταῖς τοῖς τα Παναθηναια νενικηκόσι δGοτω δρία ἔλαίου πληρης.67. 'Eν ἀγγέων ρκεσι παμποικιλοις εν πεποικιλμένοις σπεωκ' ἐζωγράφηντο ἄρ ανυδρίαι νυλλως ἐν ἀμφιφορευσι χαλκοῖς λαιον ἐτιμων - ἀν- νιζόμενοι θηνησι τα Παναδηναια, ἐπεὶ την μίαν ορε η θεός. τα δὲ χαλκα ταυτασγγη ἐκ νης καιομένης γίνεται - η καιομένη δίδωσι τὸν χαλῶν, ἐκ δὲ του χαλκου γίνεται τα αγγεῖα, ἐν οἷς μάxλεται τι ελαιον. ταύτην - φησε την διάνοιαν --οις γαρ ἐτιμῶντο. 69. Ἐπεται , θειαῖεθ ἐπακολουθεῖ δὲ, φησὶ, κατα το πολύγνωτον νων γένος το ἀπο νης μητρος, μητρωες γαρ ι της μητρος πρόγονοι, ευπων τιμη, τουτέστιν η ἐπιτοις ἀνωσι τοῖς καὶ καλῶς ἀνωνι ais 3 τιμη - άρισι καὶ Ἀνδαριδαια νον δε αἰτίαν δια των ἐξης ἀποδίδωσιν. 73. Ἀξιωθείην κεν ἐγώ, φησὶ, καταξιωθείπν των περὶ Θράσυκλον καὶ Ἀντίαν nσυγγενης ν ἐν του Ἀργει διάγειν καὶ ζην, ενδα υκ αν ἀπαρρησίαστος διετέλεσα οὐδεκάτω βλέπων καὶ κρύπτων ἐμαυτο τὸ ἐλεύθερον. οἱ γαρ νικωντες μενα παρρησίας σνω

βλέποντες βαδίζουσιν, οι δε ηττημένοι Ου -τως. -λως τουτο εἶπεν ως ἐκ μθειαίου προςώπου, ς αυσο περὶ αὐτου διαλεγομένου του ναρ Θρασύκλου καὶ του Ἀντίου συγγενης - ἐν τουργει υ κρύψω O φως των ρομάτων, τουτέστιν - ἀπαγρησιάστως φομαι, ως ου νενικηκὼς ἀλλα μετὰ παρρησίας νενίκηκα γαμ' ἄξιος υνα εχ μη κρύπτειν o των Μάτων φάος μηδε κατηρος εἶναι, Ἀντία τ' - καὶ 'ασύκλου σύγγονος. γ76. ικαφορίαις γαρ οσαις ιπποτρόφον πόσαις γαρ Ἀποτροφίαις, φησΤ' αἴτη η πόλις ου ἔδαλεν o Προίτου, τουτο ἐν ἐν το Κορινθίου ἔσθμο, τούτο δῖἐν ' εμ- τετράκις νικησασα ἀπο Σικυωνος δὲ καὶ των ἐκεῖσε Πυθίων ἀργυραῖς φιάλαις τιμηθέντες ἀνεχωρησαν ἐπὶ τὸ Ἀργος ο πρόγονοι του θειαίου. 62. α δ Πελλάνας Γαντὶ του καὶ ἐν Πελum ἐνίκησε τίθεται δε παχέα is

τια ἐν Πελλην αγναφα δυσείμεροι δε ο τόποι περιφραστικῶς δε την χλανίδα μαλα- πην πρόκην Iπε καὶ τέρωθι ε χραν πότε εὐδιανον φάρμακον αυραν Πελλάνα παρέχει ὁ δε ἀγων χιός - καλεῖται δὲ δεῖα. - ολως - ἐκ - Πελληνης δὲ τ Θεοξένια νικῶντες χλανίσιν ἐπὶτηδειοτάταις κοσμηθέντες ἀπο κοινου το ἀνεχωρησαν. λθ τα δὸ Ἀτι και ξωμίδας ἐτιμῶντο. 34. υλλα χαλκόκ το δε του χαλκου πληθος ου δυνατον ειπεῖν πλως μακρο-

556쪽

τέρας αρ, οἶμαι, δῶμα σχολης. λέβητα γὰρ ἐτιμωντο ἐν insic των ἀγώνων, καὶ σπαδας χαλκῆς. 6 'Oν τε Κλείτωρ οντινα χαλκον αἱ περὶ Κωτορα καὶ ιγέαν ἀλεις Ἀργολικα αδλον ἔθηκαν, o και, Λύκαιον θηκε χαλκον παρὰ του του Λιος Ῥωμιν τοις δυναμένοις νοκησαι συν ποδων δρόμορ καὶ χειρῶν σθένει, δν καὶ παγκρατί καὶ πυγμ' '91. κάστορος δ' ελθόντος του δε Κάστορος ξενωθέντος παρὰ τω Παμφάντο προγά- σου, ω θειαῖε, συνον ἀδελφο Πολυδευκει, θαυμαστον οὐδἐ αγαδοχή καὶ Φαυμασίους γεIενησεδα τους προγόνους σου ἀγωνιστάς - ἐπόπται γάρ εἰσι των γωνωνουτοι δια τουτ ροῖν εν τοῖς πάνω Iπε αρίτεσσί τε καὶ συν υνδαρίδαις την νίκην αυτῶν ἐληλυθέναι του γένει.

πουσι και διοικουσιν.

1 oo. Μάλα μὲν ἄνδρῶν πάνυ μἐν μῶν τω οντων δικαιοτάτων ἄνδρων φροντίζοντες δια το της ξενίας δίκαιον, κω ἄλλως δε καὶ κατὰ φύσιν οἱ δεο πιστοί τινε καὶ φιλάνθρωποι περὶ τους εὐσεβουντας οντες. η υτως - τι πίστιν σώζοντες προς το πρόγονόν φησι τον ποδεξάμενον αυτούς, νίκην τούτω νυν ἐδωρησαντο. η υνοε, φησι, περισσῶς κηδόμενοι - δικαίων ἄνδρῶν- δοκουσι γαρ ἐπιφαινόμενοι κατὰ το πό- λαρος σώζειν του δεκωίους.

ἐκ διαδοχης ναλλάσσοντες τὰς μερας, μίαν με διάγουσιν ν τ οὐραν ως δεοι, μίαν δε εν τοις υππείοις της θεράπνης, ομοίαν καὶ ση εκπληρουντες τύχην ἰστέον δε ὀνεπεριπέπτωκε τοῖς εν 'Ἀεκυομαντείον λεγομενοι περὶ τῶν ιοςκούρων quos μεν ζ υσ' ἐτερημεροι, ἄλλοτε δ αυτε δεθνῶσιν, τιμην δε λελόπασιν ἶσα δεοῖσι. φησι γὰρ του Λιοςκούρους μίαν μεν μέραν περ γης εἶναι, ετέραν δε υπο γην, ωςτε κατὰ μεν Οὐ διεσκευακότα παρ' ' πο παρ' μέραν αυτούς ἀποθνησκειν, κατὰ δὲ Πίνδαρον μίαν μεν ημέραν παρὰ τοῖς ἀθανάτοις διαιτασθαι, μίαν δε ημέραν ορῶντας

τὰ παρ' ἄνδρώποις συν αὐτοῖς εἶναι. Io7. Ἐπεὶ τουτον η πάμπαν δεος εγμενα Γ ἐπειδ μαλλον τουτον εἴλετο τον αἰῶνα, φησὶ Πολυδεύκης, τον ἀδελφον Υχων μεθ' εαυτου, ἐκ διαδνης δεος γενέσθαι καὶ πάλιν ἄνθρωπος, περ μονος εν πανο δεος κατοικειν, Κάστορος του δελφου αυ- του φθαρένrος εν πολέμν αυτου γὰρ τρωδεντος καὶ μέλλοντος ἀπόλλυσδαι Πετο Πολυβεύκης ο τούτου δελφος αὐτος θάνατος ων μῶλλον παρ' μερα ἄνθρωπος εἶναι- ν ἀδελφο, καὶ πάλιν δεος ἄμα το ἀδελφο ἀπολουμένου αὐτου καὶ ουτως ἐποίησαν οἱ δεοί aia. ον γὰρ Iδας αμφὶ βουσίν πως Γη στορία στι τοιαύτη Aυγκευς και δας οἱ Ἀφαρέως παιδες μνηστεύσαντο τὰς εὐκίππου δυγατέρας Φοίβην καὶ Ἐλάειραν, κατὰ δε την τῶν γάμων εὐωχίαν του Λιοςκούρους εἰς ἱστίασιν Ἀκάλεσαπι πιι ε a. a. uls Odyss λ, γα

557쪽

4τὰς κόρας ἀφαρπάσαντες ἀπέφευγον, ἱ δἐ ἐπεδίωκον, καὶ συνίσταται τοῖς 'Aφαρητιάδαις καὶ τοι Λιος--οις μάχη περι των γάμων, καὶ αναιρεῖται Κάστωρ LIτα Πολυδεύκηe ἀνεῖλεν αμφοτέρους, συμπράξαντος του Λιος καὶ κεραυνον αυτοις ἐπιπέμφαντ . O δε Πίνδαρος ου δια τα νύμφας φησὶν αὐτοῖς γεγενησθαι την στάσιν, ἀλλα δια βοῶν ἀπε- λασίαν φυχορραγουντος ουν του Κάστορος Πολυδευκης ν θάνατος προ τον οντα φθαρτον Πετο καταμερίσασθαι την ἀθανασίαν τῆ της φύσεως κνικώμενος αν-κνουτως - αυτοὐς καὶ Oμηρος ἐτερημέρους καλεῖ λο δε νοῖς τον Κάστορα γαρ τη- σι η των βοων αφαιρέσεως ἔνεκεν ὁ Πας οργισθείς πω ὀ Ἀφαρεως παις ἔτρωσεν. 114. Ano αὐγέτου ὁ ἐν Ἀρίσταρχος ἀξιοῖ γράφειν η με κον, ἀκολούθως τῆεν τοις Κυπρίοις λεγομενη στορία τα κύπρια συγγράφας φησὶ τον Κάστορα ἐν τῆ δρύ κρυφθέντα ὀφθηναι πο υγκεως τῆ δε αυτ γρας καὶ Ἀπολλόδωρος κατηκολούθησε. προς ους φησι Λίδυμος, αμφοτέρων ὐπ τῆ δρυ λοχώντων του Κάστορος καὶ του Πολυδεύκους, μόνον ὁ Λυγκεύς τον Κάστορα εἶδε μηποτε υν δεῖ, ' φησὶν, ἀναγινώσκειν την παραλπουσαν συλλαβον οξυτόνως η μένος η δια του- η μένω ς, 3 ἱνα κατ' ἀμφοῖν ἀκούηται ὁ δε υροευ δρυος ἐν στελέχει μένος, ' αντὶ του μέμνους, δηλονότι τους hocκούρους - ἀελλόπος καὶ τρίπος Ois 3ος ε εστὶ γεραιῆ, ἀντὶ του οὐκ εδους παρατίθενται δε καὶ τον τα κόπρια γράφαντα υτ λέγοντα

-υγετον προςέβαινε ποσὶν ταχέεσσι πεποιθως.

Ἀκρότατον δ' ἀναβὰς, διεδέρκετο νησον πασαν Ἀνταλίδου nέλοπος, τάχα δ' Αιδε κύδιμος πως . . φθαλμοῖσιν σω δρυος ἄμφω κοίλης, '

κώτορά θ' ἱππόδαμον καὶ ἀεθλοφόρον Πολυδεύκεα. Νύξ δ αρ' i Κάστωρ β ελόχα τον Ἀδαν, φησὶν, ἐν κοίλη ρὐ κρυφθεὶς καὶ τονώσκει ὁ δεAυγκεύς ξυδερκης - ως και διὰ λίδων καὶ δια more γινόμενα βλέπειν, ἰδων διὰ της δρυος τον Κάστορα τρωσε λόαν ἀπο γαρ του ρους σκοπῶν ὁ υγκεύς ἐθεάσατο αυ- τοὐς εγκαδεζομενους ἐν στελέχει μυ- καὶ ἐλλοχῶντας του γαρ υγκέως περ πάντας ανθρώπους ξύτατον ν τὸ ἄμμα. 118. αιφηροῖς δ τάχιστα δε ἐκ του ρους προς τους ιοςκούρους δραμόντες

περιεγένοντο καὶ μέγιστον εργον κατεπράξαντο, τρώσαντες τον Κάστορα τάχιστα ἀλλαμην καὶ πέστησαν δεινὸν εργον οι προειρημένοι που Ἀφαρέως παιδες π των ---λρωπι εὐδίως γαρ λδεν ὁ Πολυδεύκης του αδε οὐ πεσόντος' ι δε ελθόντι αὐτο ἀν-δυπίστησαν ἐξ εναντίας περὶ τον τάφον του πατρος αὐτων Ἀφαρέως, και ἐνέβαλον τοστέρν του Πώλυδεύκους στηλην νος των κειμένων --πάσαντες αα πέμφαντες το Πο- Bibl. IV, xx, Visgotiis, quod eynius correxit ab vulgo: σξυτόνως, ouημένως, - ηρμένως. Vulgo μένως β Vulgo ἀελλόπως et ριπως Respicitur IIliad. an π.χ. R. si Vulgo ἔδως. Iliad. 1, 648. 7 Heynius in var lect Pind. correxit: φθ -

μῶσιν ἔσω κοιλης δρυος μένω ἄμφω Paod in nou. eriri et ipse adsviri Possis etiam ὀφθαλμοι-- σιν ἔσω δρυος μένω ἄμφω κοιλης Sed iamdum in uno M' Fod ante φθαλμοῖσιν in Rom. comis paret, silum Videtur: quapropter eius loco lacunae gna posui om. ἀπιστων

558쪽

λυδευκε σπο ου τύμβου του πατρος αυτων Ἀφαρέως, ἄλλ' υτε--- ἔM.ἀαν τὸν Π λυδεύκην, ουσε ποθρησαι πεποιηκωσιν ι Ἀφαρητιάδαι. 1a; 'Eφορμηδεὶς δ' ἄρ' ἄκοντο δον ora Πολυδεύκης, φησιν, ἀφορμησας το ταχεῖ δόρατι ἐνέβαλε ταῖς του Aυγκέως πλευραῖς - σίδηρον. 13a Ζευς δ' ε' ἹδQ πυρφόρον οι ἐν επι το raca φασὶν, οἱ δὲ ἐν ληρεισῆ υδν, ναυδην παν-ρος τῶον ἀκούσωμεν - οὐδὲ γαρ νυν τοις κατὰ τὰν Ἀρκαδίαν τελουμένοις ἡ κατα ροίαν συντελεῖ. 3 ὁ δ νους οὐτως ora δευς πυρφόρον καὶ τετρώδη κεραυνον προςέρρηξεν αμφοτεροι e, μου δε μαίωτο ἐρημωθέντες χαλεπη δ καὶ δεινοτάτη η ἔρις τοι ανθρώποις η κατὰ των κρειττόνων. η γὰρ προς τους κρείττονας, φησὶν, ερις χαλεπη ἐστιν, -τε ὁμιλεῖν αὐτοῖς καὶ προςφέρεσθαι ἀποδιαπομπεῖσθαι δει ουν την ριν την προς τους κρείττονας η ἐν προς τους σου ομιλία εὐκτη, εἰ προς τους κρείττονας χαλεπη οἱ γουν Ἀφαρητιάδαι ἐρίσαντες κρείττοσι τοις ιος- κούροις ἀπωλοντα 137. ταχέως δ' ἔπ' αδελφεουJ ταχέως δ' ἐπὶ τον ἀδελφον Πολυδεύκης φθενυποστρέφας , καὶ δ αυτον Ουπω τεθνηκότα, πνευστιῶντα δε κατέλαβεν. ουπω, φησι, νον Κάστορα ευρε τεθνηκότα, τὰς δε πνοας ἀποφυχρούμενον απο της φρίκης καταφύ- χονται γὰρ ι νεκρούμενοι. 14g. Πάτερ κρονιων - πάτερ Ζευ, τί δη λυσις γ γενησεται τούτων των πεν-δων καί μοι θάνατον ἐπίθες και δεῖξον, ω βασιλεἡ.146. O εται τιμὰ φίλων τατωμένε ἄντι του στερισκομένου. -δεὶς συμπονεῖ, φησὶν, ἐὰν μη τέλος ' καὶ ἀγαθος αδελφός στερηθεὶς δε τούτου τίνα ἔξω κοινωνον των πόνων λη οὐτως ωὐτὸ δει νοειπι το τατωμένο φησι Λωρικῶς ἀνδρὶ γὰρ των φίλων στερισκομέν πῶσα διέφθαρται τιμη ς η υτως ἐάν τις καθυστερησκ του προςφιλους, ἀποστερεῖται του συμπράσσοντος, ἀπραγης δε γενόμενος 3 o τιματα υπ' οὐδενός. 14 . Παυροι δ' ἐν πόνου πιστοι eo τωνὶ ἀντὶ τολουδε λίγοι. ως καὶ παρ'

H λίγον Ο παῖδα ἐοικότα γείνατο Ἀδεύς. ora νους Ουδε λίγων δὲ ἀνδρωπων ἐστιν ἐν τοις υπερβάλλουσε κινδύνοις των δεο- νων κοινωνεῖν. A- Ουδε λίγοι δὲ των ἀνθρώπων πιστοι κατὰ τους πόνους πασχουσι τοῖς ἐταίροις του καμάτου κοινωνεῖν. 5o 'Eσσί μοι υἱός ὁ μεν Ησίοδος - τέρους - εἶναι γενεαλογεῖ ὁ δε Πίνδαρος ἐτέροις των στορικων κακολου θησας - μεν Πολυδευκην ἐκ Λιὸς, τον δε K στορα ἐκ Τυνδάρεω Iναι φησιν, ως καὶ φακλης με ἐξ Ἀλκμηνης καὶ Θεὸς Ἀφικλης δ ἐξ Ἀμφιτρύωνος λέγεται γὰρ τουτο, τι Πολυδεύκης καὶ Ελένη ἐκ λός εἰσι καὶ Aηδας, Κάστωρ δὲ μ υνδάρεω o μέντοι 'Ησίοδος ἴτε ηδας με Νεμέσεως δίδωσι

559쪽

Πολύδευκες, τυπάνιις μοι υἱ- τον δὲ Κάστορα μετὰ ταυτον ο υνδάρεως σπέρμαδνητον οντα τῆ σῶν μητρὶ συνελδών ἔσπειρεν. 153. Ἀλλ' ἄγε των δέ tro M. ἀλλ' oμως τούτων ἀμφοτέρων σω την κρίσιν καὶ τηναψεσιν ἐπιδιδωμι εἰ ἐν α τον Φάνατον ἐκφυγὼν καὶ το γηρας το δυνηρον αὐτος βουλε τον πανον οἰκεῖν συν ἐμοι και Ἀθηνα καὶ Ἀρει, ἔστι σοι τούτων μερίς εἰ δευπὲρ του αδελφου Κάστορος διαμάχη, παντων δ των καλων βούλει αὐτο ἀπομερί-σ-δα τλωον, τὸ μὰν μισυ του χρόνου ἔξεις ὐπο την νην διατρίβων, -- ημισυ ντ οπαν. καὶ τοῖς τιμίοις των θεῶν orκοις. 166. 'Mς ἄρ' ουδάσαντος Lουτω ταυτα του Λιος εἰπόντος υ κατεμερισδη την γνωμην ὁ Πολυδεύκης, ἄλλ' εὐθέως ἐπὶ το ἔτερον ἐχώρησεν, ἐπὶ τ την εὐδαιμονίαν τουαδελφου μερίσασθαι. 168. Ἀνὰ δ' ἔλυσε μὲν ὀφθαλμόν πιυς δηλονότι on ηδ μύοντα και κλειόμενον δια τὸν θάνατον ἀναβλέφαι ἐποίησεν. - δε νους Ἀνδευσε ἐν και πάλιν ὁραν παρεσκεύασε τὸν του αδελφου ὀφθαλμον, πειτα και την -' ἐνέβαλε του χαλκομίτρα Κάστορος.

560쪽

sis. I 'μνικον δίιατρον περκατάληκτον To, δακτυλικον πενθωιμερές. ὁ ζ υωνικον δίμετρον κατάληκτον To η δμοιον του της τροσης. o ' σύνθετον ἐκ πενθημιμεροὐ τροχαίου καὶ ἔφθημιμερους δακτυλικου. Οτι Οὐκ ἐχρην την Mi ταύτην εις ἐπινίκους συνενασθαι οὐδὲ λως, φησὶν ο Λίδυμος, θρην την δ, ταύτην εἰς τους ἐπινίκους συνεπωσδαι o γαρ ἱερον αγῶνα νενίκηκεν ο Ἀρισταγόρας, ἀλλα περιχώρους γεγράφθαι δέ - φησι την δην εἰς πρυτανεύοντα καὶ της πόλεως προεστωτα τον Ἀριστογδραν, σαφἐς- τουτο ε - φη- Οιπι Ἀλλὰ συν δόξο τέλος δυωδεκάμηνον περάσαι. πανυσθαι δέ φησιν ὁ Λίδυμος ἐνίους, ως δοκεῖν ἱερούς στεφάνους αὐτον ἀνηρησθαι διὰ της δης δὲ σημαίνεται, τι στεφάνους πενυς δεκαεξ, αλλ' πὶ περιοδικούς - πλανηθησαν ἐκ του λέγεσθαι ' 'Aλπίδες δ' οκνηρότεραι γονέων παιδος βίαν ἔπον εν Πυθῶνι πειρῆσθαι καὶ 'ολυμπίψἀέθλων. οὐ γαρ σημαίνει διὰ τούτων - δμια καὶ Νέμεα νενικηκότος αυτον, αλλὰ

τουναντίον οἱ γονεῖς δι' vi ειαν συγγενικην ου απέστειλαν αυτον ἐπὶ τους ἱεροῖς στε- σάνους, πεὶ καν ἔσθμια καὶ Νέμεα εἰληφει. ποίσει γάρ ' σι α γαρ ορκον, ἐμανδόξαν παρὰ Κασταλ- και παρ' εὐδενδρο μολων χθοἈρόνου κάλλιον αὐδηριωντων νε- στησατ αντιπάλων. ομνύει γαρ ὁ Πίνδαρος, τι κατὰ την αυτου δόξαν, εἰ ξιδημησεν εις Πυδῶνα και 'Oλυμπίαν, κάλλιον αν των ανταγωνιστῶν πανεληλύθει εἰς ἡ πατρίδα, τουτεστιν μίκησεν α νυν δὲ ἐλπίδες κνηρότεραι κατέσχον των γονέων αυτον, διοοὐδ' ὀλως ἐξεδημησεν. συντακτέον ουν, φησὶν ὁ Λίδυμος, εἰς τα Παροίνια, καθὰ και sola περὶ τον Φασηλίτην β ἀρέσκει ολως ουν ουδε δει τετάχθαι τυν ὁ ' si ου γὰρ ola Νεμεονίκης στω ἀλλ' οὐδ ολως αδλουντι γέγραπται δει, ἀλλ' ἀνδρὶ τελείω πρυτανεύοντι της πατρίδος. εἰ ὁ παραμ μνησκεται, τι περικωρους αγῶνας ἐνικα παῖς - ου διὰ τοὐτο αδλητης καδο ου αδλητο γέγραπται, ἀλλα πρυτάνει καθ ἐπρυτάνευεμ εσσε δε επι της παιδικης λικίας ἄθλων δι δὴ καὶ - πρυτανε δεντος την Εστίαν προςφωνεῖ λεοικε δε χρισταγόρας μη νυν νενικηκέναι φασὶ γὰρ νιστορικοὶ, παιδιμεν οντι πολλὰς πειςελθεῖν νίκας, ανδρωθέντε ὁ νυν καὶ πρυτανεύοντι τον Πίνδαρον πρόσχημα μεν ἐπίνικον γράφαι, το δε αληθες προςφωιητικὸν ἐς την πρυτανείαν. Lνιδος δέ εσυ καὶ της Αιβύης καὶ της Ποίας.

1. Παι 'Pέας, τε πρυταν ει α λέλογχας J πρυτανεῖά φησι λαχεῖν την 'Eστίαν, 'παρόσον, των πολεων στέα εν τοῖς πρυτανείοις ἀφίδρυνται, καὶ το ερον λεγόμενον Αὐρ επὶ τούτων ἀπόκειται. εἴη δ α πρυτανειον κατὰ το ἔτυμον πυροταμεῖον, κατὰ συγγένειαν του μ εἰς το ν - μὶν καινίν η κατὰ κοινωνίαν του μ προ τ π βρυτανεῖον παρὰ το βρυειν, Ο ἐστιν αυξειν καὶ θάλ λειν, αφ' v καὶ τ εμβρυον τ εν ῆγαστρὶ αὐξανόμενον καί τε βρύει ανδε λευκω, Ομηρος. δὲ νους - στω