Pindari opera quae supersunt. Textum in genuina metra restituit et ex fide librorum manuscriptorum doctorumque coniecturis recensuit, annotationem criticam scholia integra interpretationem latinam commentarium perpetuum et indices adiecit Augustus Bo

561쪽

' Ηρας της μοθρόνου καὶ τῆς συμβασιλευούσης . Aia, καλω μὸν τον Ἀρισταγόρανυπόδεξαι ι τ πρυταν. ν, καλως δὲ καὶ τους ἐναίρους τους συμπρυτανεύοντας αυτο, του σου σκήπιρου πέλας. ἐκ τούτου υν πρόδηλον, ὼς εἰς την πρυτανείαν γράφεται. rδρυται ὁ ἐν τοις πρυτανείοις Ἐστία. . 5. Or σε γεραίροντες δ λινές σε τιμωντες οἱ πρυτάνεις ἐν δικαιοσύνη διαφυλάσσουσι την πινεδον, πολλάκις ἐν σπονδαῖς καὶ δυσίαις ἐξιλεούμενοι πρώτην τῶν ἄλλων δε- πολλάκις δε καὶ ταῖς θυσίαις πρώτην δε ταύτην εἶπε, καθόσον απ' Drης ἡρχοντο. καὶ Σοφοκλης 'ra πρῶτα λοιβης 'Eστία. ἀπο ουν της κνίσσης, . ἐστι της

πιμελης, και τὰς δυσίας σημαίνει. 8 Aύρα δέ σφιν βρέμετα ιδ λύρα δε αὐτοῖς κατὰ τὰς πανηγύρεις πεῖ καὶ δη,

καὶ του ξενίου Λιος θέμις ἀσκεῖται καὶ ἀποσώζεται παρ' αὐτοῖς διαπαντος ἐν ταῖς τραπέζαις αντι του φιλοξενοί εἰσιν. io. Ἀλλα σὐν δόξ* τέλος Γευχεται την ἄρχην μετὰ δόξης αυτον τελέσαι συνἀτρώτου καὶ ἀλύπου καρδαν, τουτέστιν πταίστω καὶ βλαβελ την νιαυσίαν ἀπην διανύσειεν. δηλον δε καθὼς καὶ προείπομεν, δια τούτων, σι υ εστιν ἐπίνικος η δη. ὁ δε νους παράσχου ουν αὐτοις διανύσαι συν Moeia την πρυτανείαν καὶ σύν αλύ-

13. Ἀνδρα δ' ἐγω μακαρίζω τον δε ἄνδρα εγω μακαρίζω Ἀρκεσίλαν τον ον πατέρα καὶ το κείνου ἀνδρΠόν τε καὶ ἐπέραστον σῶμα μυλλως τον πατέρα αὐτου κεσίλαν μακαρίζω ὶ θαητον οντα τὸ σῶμα, καὶ τὸν σύγγονον αὐτο ἰάτρεμίαν - ἄδελπου αὐτου οντος Ἀτρεμωλῆ - δε se. ἀμφίβολον γάρ. λῆ την συγγενομένην αυτο ἀφοβίαν. 16. Εἰ δέ τις ολβον ἔχων ελις δὲ πλούσιος και καλος, καὶ ἐν ἀέθλοις δι

νεγκε τῶν α-ν, γινωσκετω τι νητός ἐστι, καὶ μηκέτι παρὰ ταύτα εὐδαιμονίαν μείζονα ζητείτω - ώ δεος τῶν μειζόνων ρεγέσθω. λη οὐτως εἰ δὲ ανθρώπων τις ευδαιμονίαν κεκτημένος καὶ το ἔδει παρέπεται τους ἀλλους, και ἐν τοῖς αδλοις ἀριστεύουσαν ἐφανέρωσε την αυτου ἰσχυν, γινωσκέτω μίλων ἀποθνησκειν. η δὲ του νουφανταοία τοιαύτη μη διὰ τὸ περβεβλημένον της εὐδαιμονίας δεοῖς μυτον καταριθμείτω, γινωσκέτω δε τε ἀνθρωπίνην υε την φύσιν. aa. 'Eν λόγος δ' ἀστῶν ἀγαθοῖς δ ἐν δε f. τῶν ἀγα θῶν γνώμην ἐπαινεῖσθαετους ἀγαθούς προςηκει, φησίν. ουτω τους τοιούτους κοι τοιαὐτα σκηκότας ἄρχοντας δε - τῶν ἀροδῶν καὶ λόγοις ἐπαινεῖσθαι καὶ κοσμεῖσδαι ποιημασιν. 24. 'E δὲ περικτιόνων ἔκκαιδεκ' Ἀρισταγόραν ώς τῶν ανταγωνιστῶν ' του Ἀρισταγόρου τοσούτων οντων το ἀριδμ. σου νοῖς ἐκ δε τῶν περιοίκων ἀνταγωνιστῶν ἐκκαίδεκα ντων τον Ἀρισταγόραν αι νικα και την τούτου πατρίδα ἐστεφάνωσαν την ἐπίδοξον ' πάλη καὶ παγκρατί νικησαντα. a3. Eλπιδες δ' o κνηρότερα γονέωνJ παιδος δὲ ντος του χρισταγόρον, φη -

Fragm. 8a Vulgo ne a meynius volebat πρώτω. . Sed verius postu lait πρωα, malis plendo addiderim δεδεγμἐνη aut simile. s Addidi σημαινει. Ita recto correxit Becrius. η Vulso ἀγωνιστῶν.

562쪽

σὶν, αλτων γονεων ἐλπίδες ὀκνηρότερον διατεθεισθα ἐνεπόδισαν is τε την Πυθωνα καὶ την πιλυμπίαν σταληνα των ἄθλων εἴνεκα.3o. γα μα ναρ ορκον, ἐμαν δόξαν ν ἐνταυθα νομα v προκεισαι ἰδίως γαρ ι παλαιοὶ κατ' αυτου του ρκου μνυον, - καὶ Ησίοδος aeo δ' o δη πλεῖστον ἐπιχθονίους ανθρώπους Πημαίνει, τε κέν τις κων ἐπίορκον μόσση ν Ἀλλως. ευλαβείον του μνύειν οἷ παῖοι παρελίμπανον τα νόματα των θεων. ἰδκαὶ φιλως εἶπε μα γαρ ορκον τη νυμ- δόκησιν ἔν τε Πυδῶνι καὶ ἐν του εὐδέν--δρου ρει του κρόνου, o ἐστι καὶ ἐν τῆ 'Oλυμπίεν, κάλλιον αν των ανταγωνιζομένων ἐπανηλθεν ὁ Ἀρισταγόρας τῶν πατρίδι, την πενταετηρικην πανηγυριν, διάταξιν καὶ νόμωνουσαν φακλέος, κωμάσας καὶ ἀναδησάμενος την κόμην.

31. και παρ' υδ ενδρω μολὼν χθου κρόνου Γεὐδενδρο δια τὰ των ἐλαιων φυτα, απερ πιρακλης ε 'Tπερβορέων κομίσας ἐνεφύτευσε τῆ ν τ δε παρ'Ἀχθω κρόνου, ἀντὶ του καὶ τω λόφ το κατὰ νην 'Oλυμπίαν ἀνιερωθέντι τω μόνω. 37. Ἀλλὰ si ροτων κενεόφρονες αυχαι α καυχησεις ἀλλα τῶν ἀνθρώπων

τον μὲν α ματαιόφρονες καυχησεις καὶ ἀλαζονεῖαι εκ των παρὰ ποδῶν καλῶν ἀποτυχεῖν παρεσκεύασαν, ν των μειζόνων παρὰ δύναμιν καὶ τ προςηκον ρθεσδαμ τερονδε ἰσχυρὸν οντα κατὰ φύσιν, μετριάζοντα δε καταμεμφόμενον την ἔσυτο δύναμιν των προςόντων καλῶν σφαληνα πεποιηκεν η πη ἄτολμος - καὶ πης χειρος αὐτὸν εἰς τοὐπίσω zλκουσα, τουτέστιν ἀτολμον ποιουσα.

43. Συμβαλεῖν λίαν εὐμαρες ἡν J ε δε της Ἀρισταγόρου αρετης ευμ ἐς νδιαγνῶναι συμβαλόντας, τι του Aακωνικου Πεισάνδρου απόγονος ην του ποτε συν το

Θέστη ἀποικίαν ἀπὸ της σκεδαίμονος εις ωβον στειλαμένου το των Αἰολέων γένος το δὲ δευρο - προς τανπένεδον την bui 3 της Αωβ- ην δὲ συμβαλεῖν καὶ τ μη- τρωον αυτου γένος περ τὰ ἔσμηνοῖ ρεύματα κεκραμένον του Θηβαίου Μελανίππο ε Ουτω συμβαλεῖν λίαν εὐμαρες και σημειωσασθαι τὸν ἰδόντα - Ἀρισταγόραν, οσι τὸ πάλαι αυτου αἷμα και τὸ γένος η ἀπὸ Πεισάνδρου του Σπαρτιάτου, ς ἀπό τινος των παλαιῶν Πεισάνδρου ἄντος του Ἀρισταγόρου. υτο δὸ φησι, συν Θέστη ἀποκησεν ἐκ Σπάρτης καὶ την ἐνεδον κατωκησε. ενέδιος γὰρ ὁ Ἀρισταγόρας περὶ δι' τῆς Θέστου εἰς τυν δολίδα ἀποικίας Ελλάνικος ἔν τε - Αἰολικῶν - ἱστόρηκεν ὁ δε Μελάνιππος υτος Θηβαῖος - ἐπι που πολέμου συστὰς νου Τυδεῖ τούτου δοκεῖ δια την - ην λαβὼν ὁ Τυδεύς τὴν κεφαλην-αιῬηξας ἐκροφησαι τὸν εγκέφαλοπι διὸ και ἀπεστράφη η Ἀδη - τότε κομίζουσα αὐτο την ἀθανασίαν. ὁ ἐν ουν ἀπὸ πατρος γένος ει Πείσανδρον, τὸ δ ἀπὸ μητρος εἰς τουτον τὸν Μελάνιππον - μητρωες γὰρ si οι κατὰ μητιρα πρόγονοι. 48. Ἀρχαῖαι δ' ἀρετα - ἀρκα- των προγόνων φύσει ἀρεται υστερον κλάμπουσον. ἐνίοτε γάρ τις γέγονεν ἀπὸ πρακτικου τινος ἀνδρὸς, εἶθ' οἱ ἐκείνου ἀπόρο-

563쪽

νοι πρακτοι ἄφθησαν, Ιως διὰ πολ λων ἐτων πάλιν li ἐξέλαμφεν ουτος οἶν, φησὶν, ἀπο Μελανίππου γεγονως καὶ Πεισάνδρου δραστηρο γερονοτων, του δὲ μεταξυ γένους ἡμαυρωμένου, ' αυτος ἐξέλαμψε των ἐκείνων ἀρετῶν, αυσος φ ἐαυτου ἔδειξε τὸ γένος, οἷον ην. η υτως αἱ δὲ παλαιαὶ ἀρεταὶ ἀποφέρονται σθένος ἐναλλασσόμεναι ταῖς των ἀνθρώπων γενεαῖς. ἴτε γα ἐφεξης αδ αγυρα καρπον δυνατως ἀποδιδόασιν, ἄτεμην τα φυτὰ βούλεται ἐν πάσαις ἐτων περιόδοις καρπον καὶ βλαστον εὐωδη καὶ ἐπικερδη φέρειν, αλλ α παλλαγης καὶ διαστηματος ταυτα δίδοται, καὶ τὸ των ἀνθρωπων γένος τὸν αυτον τρόπον τοῖς φυτοῖς και ταῖς ἀρούραις ἀναδέπεται. 55. ' δ' ἐκ Λιος ἀνθρώποις σαφ ἔς ου ἔπεται τέρμα τὸ ἀποβησαμενον τέλος ἐκ του -- φησὶν, ου προγινωσκομεν οι ἄνθρωποι, αλλὰ μεγαληγοροῖμὲν μεγάλα φ μενοινωντες καὶ φροντίζοντες ὐπὸ εαυτούς. τείνει δὲ προς Ἀρισταγόραν,επειδη τότε ρε καὶ ἐπρυτάνευε, παραινῶν αὐτου μη περηφανεύεσθαι, ἀλλα μετρίως βιουν, πράως τε καὶ ἐν ἀρετῆ διάγειν. 59. Λέδεται γὰρ ἀναιδεῖ ἐλπίδι rvrαJ τουτέστιν ἐμπέφυκεν vis tλπὶς ἄπο δεν αναιδ δε την ἔλπίδα λεν, τ οι πολλοὶ κεμ--δύνατα ἐλπίζουσιν. λη ἄναβητην ἐλπίδα εἴρηκε δια το πολλάκις τους ἐλπίζοντας ἀποτυχχάνειν καὶ παλιν ληι ιμα η υτω - συνδέδεται δὲ τ ημέτερα σώματα ἀναιδεστώ -πίδι, ora προβουλευεσθαι καὶ μανθάνειν μακραν μων ἀποκησεν. -οι της δὲ προγrωσεως αἶ δοὶ ποθεν

ημων κεῖνται, ἀντὶ το ου δυνάμεθα ανδρωποι ντες τα μέλλοντα προγινώσκειν.

62. κερδέων δὲ χρη μέτρον θηρευέμεν Lov δει, φησι, ζητεῖν φελείας περ- μέτρους ουδε κερδαίνειν τα περ ημας. υπρος-των δε πιι του μηχανων, ων υ εστι δίγειν των γαρ ἐρώτων σκληραί εω - μανίαι και σύντονοι αἱ πιθυμίαι. φ τωνουν αμπάνων ἐρώτων, φησὶν ἐπιθυμίαι ξυτέρας ἔχουσι τὰς μανίας προς τί δὲ τούτολέγει ἀντὶ του εἰπειν - Ἀρισταγόρα, οἷς σχηκας καὶ ἔλαβες δεκαεξ στεφάνοις, πλου

564쪽

Ωιτελου- μὸν οἱ παλαιοὶ πάντες αγωνες ἐπί σανε τετελευτηκοσιν ἐτελειτο γαρ ὁ ἐν 'Oλυμπιακος τυ ινδι νον Πέλοπα, ὁ δὲ Πυθικος - Ἀπόλλωνι δια τον δράκοντα, ὀναπέκτεινε Πυθοῖ, ὁ δ Νεμεακὸς κατά τινας ἡ- Ηρακλεῖ π αυτου ἐπὶ τῆ του λέοντος αναιρέσει, ὁ δε υσθμικος ουτος το Ποσειδῶνι ἔστι δἐ η ἱστορία αυτη 'Iνούς καὶ Ἀθάμαντος παῖδες Λέαρχος και Μελικερτης τον ἐν δ Aέαρχον μανεὶς o Ἀθάμας ἀπεκτεινεν, εἶτα Ῥητηρ υτου καδ εν αυτον εἰς λέβητα δατος ζεστον, μανεῖσα δε και αυτ το τελευταῖον λλετο μετα του Μελ-κέρτου εἰς ἀλασσαν, καὶ ἐγένετο ἐνη ἔν- - των φρε23ων, ης καὶ ο ποιητης η μεμν σι εστ δε αυτη ευκοθέα ' δε Μελικέρτης μετεβλω εἰς δαίμονα εστι δἐ υτος ο Παλαίμων χορευουσαι τοίνυν ποτ α μγtδες ἐπεφάνησαν το Σισύφ. καὶ ἐκέλευσαν εἰς τιμ. του Μελιικέρτου

φασι νον ησε ἀνελόντα αὐτον, τε περ και τους ἄλλους, - φησι Σοφοκλη - λέγων περ αυτου 'πις παρακτίαν Στείκων ανημέρωσα κνωδάλων δόν. δὸ Σίνις Ποσειδωνος παις, οὐδένδρα κάμπτων, εἶτα συνδεσμων εἰς ταυτα τους -- ριόντας, αθρόως ἀφιεὶς τα δένδρα, υτ διέφθεκεν - δε μι Μελικέρτη, τε το ' δμωαταφος προςεπελώδη και μεταξύ λιμου την Κορινθίων πόλιν κατασχόντος, του δεου εἰπόντος υ αλλην ἔσεσθαι - κακων λυσεν την ἐκείνου κηδείαν και τιμον δι' αγῶνος ἐπιταφίου αὐτα ὁ προς λίγον ποιησάντων των κοριν δίων λιμος πάλιν ἐπέθετο, καὶ Mρησεν ὁ δεος αἰωρο- πη εἰς τον ψω τιμ. πάρχειν, καὶ στέφανον σελίνου διὰ το καταχθόνιον εἶναι το φυτό ίστερον μέντοι, και τεθε oςένειμαν τον αγῶνα δε rex1ὰ ἐπιτελουντες, καὶ πίτυ λοιπον ἐστεφάνουν διὰ πν προς την θάλασσαν Ῥοειδίαν του φυτου και διὰ το καρπον αυτην Dαι περ την θάλασσαν δι και ἀτρύγετος εἶτα σημαίνοντες, ως οὐδὸν κέρδος τοις νικῶσιν ἀπ του στεφάνου πλην δόξης επερ καὶ ἐν χλυμπία ἐποίησαν, κοτίνω στεφανουντες. πάντας δὲ εἰκότως του γενομένους περηφανους και γενναίους Ποσειδῶνος παῖδάς φασιν οι ποιηταὶ εἰς τὸ της δα- λάσσης ἄγριον καὶ σταθερον ἀφορῶντες. χπερ και Oμηρος ποδηλῶν λέγει

565쪽

Mλαυκη-- ετ τε θαλασσμ, Πέτραι τ' λίβατοι, τι τοι νως ἐστὶν σπηνης. θοι, κομίσαντες τὸ σωμα του Μελικέρτου ἀπὸ της Σάοινουντίας ἐπι γαρ ἐξερρίφη, Ἀμφίμαχος και μνακῖνος ἐκαλουντας Ἀλλως τον ἔσθμιακον ἀνωνα - σέ φασι δε σιτίαν τοιαυτην 'Dωυπo a 'Aδάμαντος ἀναιρεθηναι μέλaουσα, κατὰ μανίαν προαπιπημένου του υἰου αυτης ---χου, is αὐτη μανεῖσα, τω λοιπον παῖδα Μάλικέρτην ἁρπάσασα διὰ πανείας τουορους του Μεγαρικου φυγουσα καὶ σταο ἐπι της καλουμένης Μολουρίδος πέτρας kλετο συν του βρέφει εἰς την ποκειμένην θάλασσαν. αυτους - ουν λόγος σε ἀποτεμωσσαι, καὶ την μἐν μετωνομάσθαι ἀντὶ Iνους ευκοθέαν, τον- ἀντὶ Μελεα-του Παλαίμονα του το παιδὸς σῶμα ἐκκομισθὸν πὸ δελφινος εἰς τὸ ν ἔσθμὸν ορε Σίσυφος ὁ τότε της Κορίνθου βασιλεύων κα ε θαφε διατην συγγένειαν ἡ γαρ Ἀθάμαντος παις. νετεροι δέ Σισυφος τε καὶ δάμας Αἰολου παιδες σου -- ἐκάλεσαν δὲ τον ἀνωνα Ἀσθμια ἀπ του διείργεσθαι τὰς δύο δαλάσσας δι μυ- στέφος δέ ἐστι του ἀγωνος πίτυς τ δὲ ἀνέκαθεν σέλινα καὶ αὐτολην ὁ στέφανος. Γάλλως Ἀθάμαντος μανέντος δια χόλον της ρας καὶ σφάξαντος - των παίδων - έαρχον, naοντος ὁ αμα εἰς λέβητα βαλεῖν τὸν Μελικέρτην, προλαβουσα 'δε κλέπτει διωκομένη δε αλλεeαι εἰς θάλασσαν μετα του παιδός χηρεπε j αὐτηνε σωσαν, α καὶ δε- αὐτην ἐποίησαν ' φανεῖσα δὲ μία το Σισύφ εἶπεν αγειν τον ἀνω- να ἐσιωπηδη δὲ προς χρονον δια του χροπὰς, Θησευς ἀλδων ἐκάθηρε τους τόπους και τε δεύτερον.

ς πρώτης των 'Iσθμίων δης η στροφη και αντιστροφος κωλων πτά To die ἐγκωμιολογικόν To ν ἐγκωμιολογικον παρὰ την τελευταίαν συλλαβην. ἰαμβ λεγος, την τελευταίαν συλλαβὴν μετατιθέμενον ἐπι την ἄρχουσαν γεγένηται καὶ παρατ ΣαπφἈκον, συστεῖλαν την παρατίλευτον, πλεονάσαν μίαν συλλαβον. ὁ δ ομοιον τον. προςoδικον. G, Πινδαρικο εκ Σαπφικου πλεονάσαν κοριάμβου κει --

566쪽

δέ φησιν 'E- στεφανους ερ πασε κώμου στρατο, τουτέστι τοῖς Θηβαίοις κε -- λεν περ αὐτου λέγων φησί δεμα ἔπταπύλοις Θηβαισι τεύκοντα. ora ἐξαπατησαν

Auυρος, τι εἰκός ἐστι τον πατέρα μοδότου Ἀσωπόδωρον διά τινας πολιιτικάς στώσεις εἰς ων te μενον μεταστάντα στερον τε εἰς Θηβας κατελθόντα ἐπίτρμον γενέσθαι. τουτ γουν Λαι τον Πωἄρον αἰνιττόμενον φάναι 'A νιν ἐρειδόμενον ναυαγίαις ξ επητας ἄλος ἐν κρυοέσση δέξατο συντυχία ναυαγίαν ναρ εἶπε . ἐκ της πατρίδος εἰς τον 'Oπομενον φυγην. Ἀλλως O Mios 'λιακον παιαν ηξίουν τὸν ποιητὴν γράφαι. αρχομένου - γράφειν ἐκείνοις ἐπηλθεν η νίκη mροδότου Θηβαίου πολίτου, εἰς ν προέκρινε μαλλον σκέψασθαι, ἀναβαλλόμενος o της δεο ε καὶ των κείων. διο καντην εἰςβολην πεποίηται του ἐπινικιου ὁ Πίνδαρος, συγγνῶναι παρακαλων την η-

λον αυτ προυργιαίτερον δεμένου την πατρίδα τὰ θηρας, διὰ τὸ Ηραδότω βούλισθαιτον ἐπίνικον συντάξαι Θηβαι δντι. 3 μαλοντος - κείοις γράφειν προςοδιακον

παιανα καὶ ὐπογύου οντος του χρόνον, κα θ' - ἔδεε συντετελέσθαι το ποίημα τὸ --λ ιακόν, τι περὶ την γραφην σχολούμενος μεταξύ Ἐροδότου Θηβαίου οντος και νικη- σαντος ω σθμια, ἐάσας συμπέραστον το εἰς φλον ποίημα συντάττει το μοδότοτων ἐπίνικον Iσθμια δὲ διὰ τριετηρίδος αγεται ' r. ἄτερ ἐμά J καθίστησι τον λόγον πρὸς την Θηβον, παρόσον καὶ ὁ Πίνδαρος Θηβαιος τούτο γαρ το πρὸς τὸν μόδοτον δίκαιον καὶ των ἐν χερσιν ἀφεμενον παρέ- δηξε της του ἐπινίκου γραφης φραντίσαι. ἐν ταὐτω δε και πρὸς πατρίδα καὶ προς την ρωαδα, ἀφ' sera πόλις καλεῖται, τους Φους ποιειται πιναρ χρύσασπις ἐπιτης ρωπος, ην Ἀσωπου καὶ Μετωπης της άδωνός φασιν. ὁ δε νους - θυηἐμὰ μῆτερ, ο σὸν πραγμα πάσης πολέας κρεῖσσον προτίθημι και κρίνω μηδαμως μοι τραχεια καὶ πετρώδης ηλος νεμεσησειεν, ἐφ' λνυν-ας εγκειμαι. τί βέλτιον η προς--

567쪽

3. κραναώ τραχεῖα καὶ πετρώδης η νησος ἔστι δἐ μία των κυκλάδων κατατο Αἰγαῖον πέλαγος ἐκ τούτου δηλον, τι εἰς Βηkον ἔγραφε Κείοις ώςτε καὶ ποβαίνων, φησί 'E κω ἀμφιρρυσιν 'E κέχυμαι, τουτέστιν ἐφ' ὁ νυν τῆ Θηλουτην σπουδην ευρον της re φημε. EIξον, o 'πολλωνεὰς, αμφοτέρων σε χαριτων δ δύο χαρίσωπι μιας μὲν Oτι συνῆ το συμπέραστον γράφει ποίημα, δευτέρας δὲ ἄν πεισθεῖσα πεπωρησε του νῖν του Ηροδότου ἐγκωμίω τὸ δ εξης ὐππώρησον, ωτῶ Ἀπόλλωνι τιμωμένη και τετιμημένη Ληλε. τι κατ' αυτην ἐγένετο, δεός. δύο - χαρίτων νεκεν, συμπραττόντων των θεων παρασκευάσω σοι μνον ἔνιοι δὲ -- αμφοτέρων των χαριτων τ τέλος συζεύξω, καθ' ην τε σοι χαριστέον ἐστι καὶ καθ' modi πατρίδι- ιονε αμφότερα ηοε--- ωι τὸν - λωνα ἐν δει καιρρυμνησω καὶ τον ἐπίνικον πληρωσω. ora χορεύων ἀντὶ του μετα χορο υνων, ἐπεὶ οι χοροι ἀπαγγαλουσι τα ποιηματω ν se εἰς τον Ἀπόλλωνα πως - ο ὐιακον ποίημά φησιν ειν ἐν κω μη-- ουν προαναλαμβάνοντας ἐν ταῖς πατρίσιν, οὐ οι χορευται ἐμελέτων τὰς φδὰς καὶ ουτως απροσαν. πω ουν τοῖ παρακολουθουντος τοις μνοις τουτό φησιν ἀντὶ τολύμνων, οσι μετὰ χορείας ἐλέγοντο λυμνω. v. 'E κέ αμφιρύτω συν ποντίοις ἀνδράσι τοῖς κατα τὸν κω φησί. ποντίους δ αυτους φη - νησιωτας το δὲ ξης και τον--πτον τὰς κόμας Ἀπόλλωνα-νων ἐν κω συν τοῖς νησιωται ἀνδράσι, και την προβεβλημένην καὶ ὐπο θαλάσσης περιοριζομένην του ἔν θμοῖ ξοχην is y λοπι τι -νησω καὶ την κω ' καισὸ ω ηλε, καὶ τον ἔσθμών. καὶ υστερον σοὶ πάλιν τὸν ἐπίνικον αποδώσω.11. Στεφάνους ἔξ καταχρηστιαώτερον ἀπο των πλειόνων si χλως. τοι ἀριθμητικως ξ ἡ καταερηστικώτερον ἐπὶ πολλων. 'Επεὶ στεφάνου εξ πασε κάδμου στρωτο διαπορεῖται τίς με είρισε του κάδμου στρατου, τουτέστι ται Θηβαις, τους στεφάνους. ενιοι μεν υν τὸν ' θμον ἀκούουσιν - ξάκις εὶ νενικηκότων των Θηβαίων τα ἔσθμια - ενιοι δὲ αυτο τοὐπιρ δοτον τουτον - εξάκις ἰσθμια νενικηκέναι Θηβαῖον ιντα τούτων ὁ Ουδέτερον εν ταῖς ἔσθμιακαοις ἀναγραφαῖς μολόγηται - δι ην αἰτίαν ι Ἀριστάρχειοι φιλουντες και συντιθέντες ἐξωπασεν ta του νικηφόρου ἐκλαμβάνοντα τον λόγον, περισσην Dcio λέγοντες την ἐζ πρόθεσιν ποιητικῆ συνηθεί- τὸ γαρ λον D- Ἐπεὶ πασεν Mors περιεποίησερο αλλως τε ν ου ἀναγκαῖον αριθμον κεῖσδαι πολλεγα μῶλον κυδαίνεσθαι - νενικηκότα χριστόδημος δὲ ὁ Ἀλεξανδρεω δασύνων καὶ διαιρῶν το ἐν ξει του Ηροδότου ἄκούει, το δὲ πασεν επι του Ἀπόλλωνος προστάτης me των -

568쪽

νων ὐθεος, ἐξ οὐ προνοί , φησὶ, του θεου νενικηκέναι τον Ηρόδοτον, υκ Ἀσθμια-νους γῶνας, αλλὰ συμμικτους, ους - αννον ἐπιλέγειν Πίνδωρον, ἐν ἐν Θηβαια ' λάεια 'φάκλεια, ἐν δε σομεν. Μινύεια, ἐν δὲ Εὐβοίον Βασίλεια, ἐν δὲ θω- θαλί. Πρωτεσιλώεια, 3 καὶ ἐν Ισθμ νῶν, και ἄλλους ὁ περιεωρω- Οὐ δια μακρῶν παρηλθεν Πίνδαρος. 13. E 4 μ ν τῶν Θωνὶ καιρι-δεκ' ἔσυτο των πατρίων εἰσολ. παρέσπια 5. θρασεῖα ι συLληπτικος ὁ τρόπος εἷς γαρ πν- Γηρυόνου κύων. σιω- εδπεν -δ- μὸν πρῶτον, εἰς το αυτό. ακος ' του Πινδάρου -- o ἐαυτου συμφέρον καὶ τα ἱστορίας βιάζεσθαι. νος γαρ -- σου Γηρυόνου κυνος - γε καὶ μωδος μ ρτυρεῖ - ορδον τε κτείνας καὶ βουκόλον Εὐρυτίωνα ατε ν πληθυντικου καταχρησάμενος κύνες φησι καὶ μη ποτε ἀνάξιον Ηρακλέους ἡγησαν προς αδλον και κατόρθωμα του ρωος ἀντιπαρατάξαι τον κύνα.1 . Ἀλλ' ἐγώ Ηροδέτο τευχων αλλ' ἐν το Ηροδότω κατασκευάζων τὸν μῖνυμνον, τι τεθριππου αυτος ἀγωνισάμενος δι' ἐαυτου ἐνίκησε - τω δὲ, τι καὶ ἱππο ασησεν αυτον βούλομαι ἐφαρμόσαι μάστορος η πολάου μν*. Ora λέγει, τοιουτόν ἐστι - τον Ηρόδοτον ἱπποτροφήσαντα καὶ δι' εαυτου ἀγωνισάμενον καὶ νενικηκωνα ὁμοί-

ω Καστορι καὶ Τολώ. ρμό-ιμι διὰ τούτων ὁ συνίστησιν, σι αυτω νιθαμνεν δ Ηρόδοτος κατὰ τὸν ἄμνα. 3 ὁ δὲ λόγος ἐν δ το μέλος . MOMτο τεύχων τὸ μέν τι, καθόσον ἐνίκησε, τὸ δέ τι, καθ αυτος νιόπησεν. TDμὸν ἄρμα τε τε- δρίππου - ιπποτροφησαντα και ἐλάσαντα. 19. νέα τ' ἀλλοτρίαις ova ερσὶ νωμάσαντ' ἐθέλω a naείπει διὰ τὸ νω-

Sehesiastes vult, Iolaum auctore Pindaro in Hypo lieniatis invanisse certamen madrigariam, vem cum Herculis elais vicisse tradit Pausan V, 3 idemque inventum etiam Castori tribui. Igitur codi

569쪽

a6. Ἀν αέθλοισH κατα το ἐναντίον ἀπώωκεν ο'ως γαρ ἐν ἄθλοις αγώνωντοχάνει, αλλ' - ἐν ἀγῶσι των ἄθλων ἀπαιοπρεπης - και ποιητικώτατος ο λόγος, ως- κατὰ τὸ Θηρ-- δηλον ira χασσάμενος πώ μιχθη ἔστι γαρ πελεμιχθώς ανεχώρησεν. --ς ἀντὶ του καὶ ἐν τoi ἀγῶσι πλείστων ἔφαυσαν αδλων, καὶ τοῖς τρίποσι καὶ ταῖς χρυσαῖς φιάλαις, α ν ἔπαθλα τῶν ἀγώνων, τον ἐαυτῶν ἐκόσμησαν iaκον, τῶν της νίκης στεφάνων μεταλαβοντες. So. ἀμπει δὲ σαφης ἄρετα σοφως ἐπιρρηυατικως. ora ἔξης - λάμπει ἐσαφως et ἀρετη ἔν τε γυμνικοῖς σταδίοις καὶ ἐν τοῖς των πλιτων δρόμοις, ω παν ἀγώνισμ τούτων ἀγωνισαμένων. συλληπτικ. 3 δἐ κέχρηται του σχηματι ἐν α σου ἐπὶ Πελία πων ὁ Ῥααος - ὁπλίτην νικτ ον κοινον ἐπ' ἀμποτέρων ἔθηκεν - ὁ δ κώ- στωρ τα δευτερεῖα ἔλαβε δισκεύων καὶ ἀκωντιζων, καὶ τοὐτο κοινὰν ἔταξε. ὁ δὲ Ιαθαυμαστικως ὁποῖα γαρ εσαν - --τίζοντες τα δόρατα, γ re ἀποτομάδας καλοῖσι, παρόσον οι αρχαῖοι τοῖς νικωσιν ἀκοντί τοσουτον ἀπετέμνοντο της γης ἔπαθλον, σον

ὁ νικηφόρος δύνατο βαλ κ34. και λιθίνοις ὁπότε δίσκοις ενδ καὶ ωμηρος Βόμβησεν δὲ λωος, κατὰ δ' ἔπτηξαν nox γα 35. οὐ γὰρ ν πένταθλον Lota ην, φησι, τότε ἡ πένταθλος ἀγων, τὸ ἐκ πέντε

ἀγώνισμάτων συνεστανιὸς αδλημα, κατ' ἰδίον ὁ ἐκ το τέλος φειστηκει τέλος δι λέγειτό νικηφορησαι, ἡ τὸν ἐφ' ἔκ τιν τιθέμενον στέφανον. Ἀλλως οἴπω - ην ἐπικάστορος καὶ Ioa υ τὸ πένταθλον με ἡ αλμα, δίσκος, ἄκοντιον, δρόμος και πάλη ἀλλα διαλελυμένως ἐφ' ἐκ τω αγωνίσματι καὶ ὁ στέφανος ην. 7 τ δε κεῖτο τέλος, ἀντὶ του ην ἰδιάζων καὶ στέφανος. 36. ων ἀθρόοις ωντινων βλαστημασι καὶ θ στεφάνοις πλαστοις ἀναδησάμενοι τας κεφαλὰς, ἔνδοξοι - θησαν κατὰ τὰς θυας καὶ Αακεδαίμονα πάλιν δὲ πρὸς α τὸ β συγκέκρουκε τὸ ἐπανέρο συμβεβηκὸς, εἰπων αὐτούς φανηναι νενικηκότας πέλος της Λίρκης και του πώτα γύλαος μὲν γαρ παρα ν Λίρκη ἔστι δὲ - θημων Κάστωρ δε παρα πωτέ ουτος γαρ -κεδαρμόνιος ποταμός. Pro vomita ἄλλ' erat . Iliii l. ' 545. a Vulgo μι-uη-κ i Scharesederus: uilio σων β Semaebantu verba και λιθινοις ὁπότε δισκοις εν, εmma scholii s. 34. male h. l. illatum. Quippe illa, ε ἀποτομάδας καλoῆσι cet coniungenda sunt cum Praegresso δο- eaesae. Hesychius: -- ωα πιζαν, και ἀκόντιον πεντάθλου. oui HL 35x. κω το - ιον των πενταθλων καλεῖτο ---ας, ut libri habent pro vulsato ἀπ--εος. Eidem inter imstrumenta gymnasiorum recensentur δισκω και ἀποτομάδες. tym Μ. Anorom ἀκόντιον μικρον etc. Haec vero iam interpretibus Hesychii commemorata satis consutant alchenarii ad Ammon. P. 6a. commentum, qui et proposita coniectura renata τι imo τέλος Pindarum corrumpit, et hoc rem quod Dein Myetin Praemium, nimi ri agri poritonem victori attributam male interpretatur, per ἀπ--άδω explicari censet, ut adeo ἀπ-omam laeuiat aena H πιε habueriti B Odyss. M am. I amni huius scholii Vulgo notatis ad s. o. inserium legebatur ipsa vero annotatio, quam huc pertinere vidit alchenarius, ad s. 56. exstabat praefixo lemmata a me sublato me ματι πιιτ τέλος Cons Schol. Olymp. XI, 86. 7 Hoc loco ternina, quod elixi, et notulam ad s. μ a me relatam delevi. διαλελυμένως reduxi e Boni. . . Traiisposui maστ vso fuit post ἀνωμα et a N

570쪽

τον μνον πεμελως παρέχων ἐν ταις τιμαῖς και σοι κατορθωμασι του νικηφόρου --σωτου πατρος αὐτου Ἀσωποδωρου τὰν ευδαιμονίαν ' χηστος ὁ της Β ωσίας χωρίον -

si 'Oρχομενοι τε πατρωαν ἄρουρανδ προείρηται, - Ο Ηρόδοτος xμεν Θηβαῖος, ὁ δ πατηρ - μένιος. D ia ἐν του πατρὸς γονεις σομνιοι, ὁ δ πα- τηρ Θηβαιος δια τὸ ἐκει γεννηθηναι. 3 καὶ 9 δεομένιος, δια το οἷον πο μητρος δυοπναι ἐκπεσόντα η γαρ μητηρ -χομενία, ora παν. Θημοῖ- η κασά τινας, τεθηρῶν μέν ἐστιν ' χομεν- η πόλις. ἐγκωμίου τρόπω δε Θηβαῖον γραφει. sa. Λ νιν ἐρειδόμενονJ φυγαδευδεις γαρ Ἀσωπόδωρος Θημηθεν ἐν ' κομεν. ἐπολιτογραφηθη Aa ς ναυαγησας, Ἀσωπόδωρος ἐν ' χομεν. ἐξερριφη. A νιν ἐρειδόμενον πτις η Ορχομενος αυτον, ἐπ ταών γαρ ο λόγος, βαρυνόμενον ἐπι ταῖς ναυαγίαις γ δέξατο ἄλληγορεῖται δὲ την ἔκπτωσιν θαλάσση καὶ πιμμωνι παραβάλλων. αμφίβολον ὁ ἐστι, φησὶν ε δ ιδυμος, πότερον τὸν Ηρόδοτον τὰ Ἀσωποδωρον λέγει δύνατοι me ἐπ' ἄμφοτερων ἀκούεσθα σνντ ι . ,αι Ag. DidyM Iliad. Arain. 3 Vulgora τοιουτω. f Scribe Raac D Vulgo