장음표시 사용
571쪽
56. ' πονήσας δὲ νόω ο ροσιππος ἐμφαίνειν φησὶν - και προτερον μὲν συνετως ἐπωρησαντα, - μη κινδυνεύση, καὶ κατα ταν κάθοδον σφαλισμένον τα καθ' ἐαυτοπι τουτο - φησιν ὁ παθω και τεν προμαθης γίνεται. αλαμ- mi τοι μαδησιος ἀρχά. κώ υμπος Παθων δέ τε νηπιος ἔγνω. 58. Εἰ δ' ἀρετ α δ οτι αρεται κατάκειτο, Μηκεν ἐπιζευξας πληθυντι- νικωρημα τυ κατάκεισαι και ετ οργὰν το θος λέγει. Εἰ δ' ἀρετὰ κατάκειταιὶ Ἀρίστασος - τε γράφει και περισπῆ, καὶ Ἀττικην δέχεται την σύνταξιν, ν' ' ο λόγος - ει, αρετ κατάκειται πάντα τρόπον et ἔν
τε τω πονεῖν αυταν το ἰδίω σώματι καὶ το δαπαναν, του μὰν δαπαναν καθόσον ει--τρω γε του δὲ πονεῖν καθόσον νιὰμ χρη τοις ευρουσε την τοιαυτην ἀρετην - ἀγηνορ κοσμον μη φθονεραῖσι γνώμαις φέρειν, τουτέστι το σεμνον αυτῶν - ημα - φ - νερως φέρειν, ἄλλ' ἐπαινεῖν ενιμ δε--- Ουν ἐν ἀρετῆ κειται καὶ δαπανων και -- νῶν, δε την τοιαύτην τοῖς εὐρουσιν ἀρετην ρη φθονεῖν μηδε βασκάνους πιφέρειν λόγους. εσσα δἐ κυρον το μέν.6α. ρη μέν ευρόντεοσι καὶ ταυνα περι ροδόνου του λόγου πιος, καὶ ἐπαναλαμβάνοντος του Πινδάρου την ἀρετην του πιροδότου. νιοι δὲ πληθυντικῶς ἀναγινώσκουσιν, Εἰ δ' ἀρεταὶ κατάκειται, κατα τυν Πινδάρου συνηδειαν, ν ῆ εἰ αι --ται κατάκεινται καὶ μαλλον βέλτιον δε φησιν ὁ Λίδυμος Ο ὐρόντεσσι - ἀγάνορα κόμπον, τουτέστι τον -- εις τους δαπάνη και εργου κεκτημένους κ' ἀρετην μηφθονῶ -ςτε καὶ τον Πίνδαρον - δεῖν φθονεῖο ι δια τους εἰς ων Ηρόδοτον ἐπαίνους λέγοι δ', αγώπα κόμπον τον ἐκ των αγαδ- παινον τον ἐκ των ποιημάτωwτουτ δε σαφὸς ἐκ του ἐπιφερομένου. 61. 'Eπεὶ κούφα δόσις ἀνδρὶ σοφῆ σοφον δ' ἄν - λέγων καὶ τον τους αγα- δοῖς ἐπαινούντα το γαρ σοφου κούφη ἐστι δόσις, φησὶν, αντι παντοίων ἡθων ἐπαινέσαντα το κοινο νομιζόμενον καλὸν ἄνορθῶσαι Ἀλλως κούφα δόσις ἀνδρισοφο, ἐπεὶ το σοφου ἀνδρι ρανδία, φησὶ, καὶ ἀνεπωδης ἐστιν η των λόγων δόσις κοινον δὲ καλῶν τον παινόν φησιν ' ἐπιδιατείνει γαρ εἰς τους ἐκτός. αόσμος γάρ ἐστο καιτων αλλων πολιτων το περὶ ἔνα γινόμενα ἐγκώμιον. 6 . Μηλοβότον 'Ἀρότι τ ορνιχολόχ τε δ τ τεμπλα νέροντι τω ποιμένι, καὶ τ την νην ἀρουντι, καὶ το τὰς ορνις δηρευοντο, και - πό-ος τρέφει αρμιππος το ἔμπορον Αίδυμος δὲ τον ἀλιέα φησιν. 69. αστρὶ δε πας τις ἀμύνων λιμόν J πας - τον λιμὸν ἀποθεραπεύων, φησὶν, επίκειται τοις εργοις και κάμνει αἰαν δ οιχὸν την κομπον πικρὰ τὸ ἄναῖ, οι δε - διηνεκη λιμὸν παρὰ so αἰέν. τὸ δὲ τέταται ἀντὶ του σπεύδει.
κατα τρόπον, omissis ceteria. V I. II. P. I. 66
572쪽
ri. Uς δ' ἀμφ' δλοις τις δὲ ἄν των ἀνθρωπα. ἐν ἀγωνι καὶ πολέμοις
- έληται δόξαν ανθηρὰν ἐγ κωμιασθεὶς μισθον φηλον καὶ ἐπaοξον δέχεται παρὰ τῶν πολιτων κάντων ξένων της γλώσσης κ' ευφημίαν. γλώσσης - αωτόν φησι το ἐγκωμιον. 6. Ἀμμι δ' ἔοικε κρόνου σεισιχθον υἱόν μύσιππος, παρειληφε, φησι, τον Ποσειδῶνα δια ἡ γειτνίασιν o 'Oχχηστοῖ, καθὼς συμβέβηκεν ἱπποδρομίου Ποσειδῶνος ρον ἐν Θηβαις εἶναι. ra δε ολ ω, δε προςηκε ἀμειβομένοις τον π-πικώτατον Κρόνου παιδα Ποσειδῶνα εὐεργέτην οντα των αρμάτων ἀνυμνησαι ἀντιδιδόντας - δε τον μνον αντι των εἰς τον νικηφόρον εὐεργεσιων ἐντευθεν δε λεληθότως καταλέγει τὰς ξ υνο νίκας. q. Γείτον' ἀμειβομένοις γείτονα τον Θηβαιον, - προ τον ' χη-- καὶ ναρ αυτ της Βοιωτίας. q. καὶ σέθεν κατὰ συλληφιν Ἀμφιτρυω- ἔφη παιδας τον τε πιρακλέα καιτων 'Ιόλαον, o ην μικλέους του Ἀμφιτρύωνος υιός 'μλάεια δε ἐν Θηβαις ἄγων και' ἀκλεὶα Μινώα δε μα- τὸν 'Oρχομενὸν λεπι υτος γαρ λέγεται και 'Oρχομενος Μινύειος ταύτη γα μουκησεν ὁ Μινύας τουτον δε τον Μινύαν ι ἐν ρχομενούγενεαλογουσιν - Φερεκύδης, 'ἔνιοι δε εμπαλιν ro 'Oρχομενον Μινύου, νιοι δε - - τέρους 'Eτεοκλέους γενεαλογουσι, σι νύσιος δε τον Μινώαν Ἀρεος αναγράφει Ἀριστόδημος δὲ latio τον Μινύαν, καὶ τους Ἀργοναύτας δε Μινύας ἐντεμεν γράφει προ
81. αἰ- Λάματρος Dor ἐν κλευσῖνι Μητρός ἐστιν ἀνων καὶ στέφανος ην
κριθαί. ἀπ κοινου γαρ ἐπι - πάντων - αγώνων το προςειπεῖν ἀκουστέον, να υνουτωρ προςηκε προς ειπειν καὶ της Λημητρος τὸ ιερον ἄλσος την Ἐλευσῖνα καὶ την Eύβοιαν, καθ' ην ὁ νικηφόρος νίκησεν. λλως ἐν τοις δρόμοις τούτοις καὶ ἀγωνί- σμασι προςηκον Μῖν ἐστιν ἀνυμνησαι Ἀλευσῖνα καὶ Evβοιαν το δε γναμπτοῖς δρόμοις πρὸς πάντα ληπτέον τα λεγόμενα και γαρ τον Ποσειδων φλησι καὶ τους λλους ἴ- μιάν τε καὶ Ελευσινα δια του δρόμους και τους ἐν αὐταῖς αγῶνας, καθ' ους ἐνίκησεν ὁ ἐγκωμιαζόμενος. 83. Πρωτεσίλα, το τεὸν δ' ἄνδρων Ἀχαιῶν J τὸ ξης καὶ τ σον δε τεμενος, ῶ Πρωτεσίλαε, το ἐν Φυλάκη συγκαταριθμουμαι ταῖς του Ηροδότου νίκαις εστι δὲ Πρωτεσιλάου τέμενος ἐν Φυλάκη τέμενος δε λέγεται υ μόνον το ἱερὸν καὶ ὁ ναὸς,
ἀλλα και η ἀφωρισμένη χώρα. ομπος 3 και μέν οι Αύκιοι τέμενος τάμον ερπον. αυτο δ το Πρωτεσιλάω κατὰ την Φυλάκην ἐπιτάφιος ἄγων, καθ' ον ὁ νικηφόρος
65. Πάντα δ' ἐξειπεῖν δ πάντα ναρ διεξελθειν, φησὶν, σα -- αγώνων προστάτης Ἀρμης το μοδότο ἐχαρίσατο στέμματα ιπποις ἀγωνιζομένω, v ων ὁ λόγος ἐξασθενει εἰπεῖν. Ἀτο 3τι προς τὸν διδόμενον μισθὸν και τὰς δὰς ἐξέτεινεν,
μπ ἀνων in Rom. post Vocem λόγος comparentia transposuit Hemius. Ceterim V algo πονιγμέ-νοου, etiam ii Rom. quod mutavi. Cons Schol. 1suam. II, 9. τοῖς Ἀποις ἀγωνιζομένω v ποπρο- tti. an sine huius semetitiae redundat εἰπειν.
573쪽
,' κ ουτρου πάντα αἰτου τα ἀγωνίσματα μειν βραχυ μισθον κων λυμνος ο συαωρεῖ μοι ἡ τι η συμμετρία των εἰρημενων λόγων φαιρεῖται - ἔκτασιν καὶ τ μηκος. Ἀριστόδημος δε καὶ τοὐτο λαμβάνων προς το μόνων των πισημων αντον μνημονεύειν, τους δὲ λοιποῖς παρωδευκέναι, βραχύ φησι μέτρον εἰρηκέναι του μνου δια το τὰς ἐκδόσεις των ἐπινίκων προς - ωμον εἰπειν και τριάδων δ εχειν του μισθούς παρὸ καιεαυτου ἐπιλαμβάνεται. 85 m μὰν πολλάκι καὶ το σεσωπαμένον δια τούτων νιοί φασιν παινίττεσθαι το περὶ τὰν εμέαν αυτ συμβεβηκὸς λάττωμα, ς νικηθέντος αυτο τοναγῶνα περὶ γαρ των ἄλλων πόμενος αυτ νίκην αγωνων τουτον ησύχασε παρ σεσι- γηκένα την ητταν. σπασθεῖσε - ἐνίοτε τοι φαύλοις πεῖναι μείζονα χάριν περ λεχθεῖσιν ἔνιοι δε λέγεσθαι αὐτα - εἰς in χάριν του ἐγκωμιαζομέ- δύνασθαιμεν αντον 3 ἐκτείνει το ἐγκωμιον καταλέγοντα τὰς νίκας, ἐπει δε ανάξιοι σαν σιωπησαι ' παρ καὶ γνωμικως ἐπιλέγειν - σιωπηθεν καλῶς, μείζονα παρέχει το ἐγκωμιαζομένου χάριν. uως. ναὶ γαρ η και το σεσιωπημένον μείζονα την ἔκλειαν σε ρει. φησι δε τουτους και αδυνάτως ἔχων λόν. τὰ του νικηφόρου ἐρμηνεῖσαι κατορ- δώματα. 9ο. Er μιν ευχεται--περ ἐν τοῖς προειρημένοις ἄγωσιν ἐπέτυχεν, υτω καὶ Πύθια καὶ 'ολύμπια καὶ τυχεῖν αυτὸν των των Μουσῶν μνων. ὁ δ νους εχ δε αυτὸν εὐφώνων Μουσῶν τοῖς ἐγκωμίοις μέλεσιν ἐπίδοξον γεγονότα και ἐκ της Π δίας καὶ ἐκ της υλυμπίας τοῖς ἐξαιρέτοις καὶ πρέπουσι του Ἀλφειο στεφάνοις πληρῶσαι την χεῖρα ερνος δὲ Ἀμειου - ἐλαίαν λεγει, αφ' στέφανος τοις 'Oλυμπιονίκαις τιμην και δόξαν ταις πταπύλοις Θηβαις ἀπεργαζόμενον. ρητῶς ουν ἐπὶ το τοις πεσφράγισται, τε Θηβαῖος π ὁ ' Ηρόδοτος νυλλως ερνεσι φράξαι φησι χεῖρα ἀντὶ του στεφανωθηναι, απὸ του παρακολουθουντος οἷον του στεφάνους κατέχειν. 96. Εἰ δέ τις ενδον νέμει πλουτον εἰ δέ τις τῶν ἄνθρώπων ενδον ἀποτομμιευσάμενος δοξον πλουτον, τοι δι' εὐδοξίαν ἀναλίσκουσιν ἐπεμβαίνων καταγελῆ, οὐ διαλογίζεται ἐν ἐαυτου veto Moeo ων περιστέλλων καὶ πέμπων. ἡτοι υ διανοεῖ-ται με - τηρῶν τημ αντον φυχην ἄνευ δόξης ora ου νοει, το νευ δαης τελευτησει Ἀρύσιππος δἐ γράφει Ἀλαοῖσιν, ἐξ οὐ σημαίνει τυφλοῖς, ἐπειδη ὁ πλουτος τυφλός.
D Scribe ποος αριθμώ των τριωδων, deletis ceteras Passim in τριωδων ratione nugatur Aristodemus, ut ad Nerii. VII, o a vulgo πομεῖναι omisso εἰς ab Vulso αντο, laod Heynius correxit Vulso της νικης et νοήσω - σιωπησαν.
574쪽
'Ἀκραγαντῖνον, πέμπεται δὲ Θρασυβοώλω διά τινος Νικασίππου, ςτε εἶναι ἀπόστολε-ναυτω ταν δὲ αενοκράτην τουτον οι ἐν προὐπομνηματισάμενοι θωωνος ἀδελφον Dαόνωσιν, ὁ δε Ἀρτέμων σφόδρα τὰ περι τους Σικελιώτας πεπολυπραγμονηκὼς αὐτον μόνον συγγεν φησιν εἶναι κωνος ουτος δε λαενοκράτης Οὐ μονον ἔσθμια νενίκηκεν δεμποις, ἀλλα και Πύθια την εἰκοστὸν τετάρτην Πυθιάδα, ως Ἀριστοτέλης αναγράφει ' και Σιμωνίδης δὲ ἐπαινων αυτον ἀμφοτερας αὐτου τὰς νίκας κατατάσσει Θρασύβουλο δὲ Σικελιωται διττοί o μὲν Λεινομένους νεώτατος αδελφος των περὶ Πρωνα και --α, ὁ δὲ της γυναικὸς του Πρωνος αδελφὰς ου νυν μνημονεύει Πίνδαρος ὁ δε Ἀρίστασος ἀδελφον πεμφε του Σενοκράτους τον Θρασύβουλον, νιοι δε υἱ- Ξενοκράτους δ δἐ ἡ σκληπιάδης κατὰ εἰςβολ- λέγει ἐπὶ τετελευτηκότι το Σενοκράτει τους λόγους εἶναι, ἐκ του πολλα θ ἐν τῆ δ ἐπὶ παρωχημένου χρόνου λέγεσθαι, λεχθησόμενα - ἐπι του παρόντος, ἔπερ παρην ἔτι καλλίστρατος δέ φησι τὸν Πίνδαρον η τυχόντα του κατ' ἀξίαν μισθου διά τινα μικρολογίαν του Ξενοκράτους, πρ διαλέγεσθαι Θρασυβούλ. νυι αυτου, καὶ ου εἰς Ξενοκράτην, φησὶ, γέγραφε την δην, αλλ' εἰς Θρασύβουλον καὶ γαρ η kβολη περ αργυρίου μέμφεως ἐστιν, ως δέχοντος αυτου - κατ' ἀξίαν --σθον κομισασθαι. 3 βέλτιον δε ἀδελφον εἶναι του Ξενοκράτους η υι- τον θρασύρου--
575쪽
a. O μὲν πάλαι Θρασύβουλε φύνυς, σοι χρυσαμπυκων o των μουσικων ἐπέβησαν αρμάτων κα της λύρας μετέσχον ουτοε ινδίως τοῖς μουσικῶς τόξοις βαλον του παιδικους --υς, a τις - καλῶς ast του σώμυτος ωραν την μνημην ἐμποι- ουσαν τῆς Ἀφροδίνης. τι δὲ περὶ παιδικο ἔρωτος - τοῖς λυρικοῖς η των ποιημάτων σπουδη δημώδης ὁ λόγος ταυτα δὲ τείνει παιδεις τους περὶ Ἀλκαῖον καὶ Ῥυκον καὶ ' νακρέοντα, και I τινες των προ αυτο δ ουσι περὶ τὰ παιδικὰ σχολησδαι οἴτοιγαρ παλαιότεροι Πινδάρου Ἀνακρέαντα νουν ἐρωτηθέντα, φασι, διατι - εἰς θεοειγράφε υμνους, ἄλλ' εἰς παιδας, εἰπειν τε Ουτοι μων - εισιν αειργάσατ δε τοπροοίμιον ὁ Πωαρος πάλαι, αυτ της του ἐπινίκου γραφης μισθὸν ποριζόμενος. φησὶ ti, δν των λυρικων o nouo ἄμισθι πρὸς τα καλοι την σπονδην ευον ἐπι δἐ του παρωτος αργυρίου πιπράσκεται - ποιηματα Da. ρυσαμπύκων 3 αμπυξ μεν κυρίως κοσμος τις περὶ τὰς γυναικείας κεφαλάς - - Ἀμπυκα κεκρύφαλόν τε νυν δ απὸ μέρους τὰς τιμίας λέγει. q. Oς τις ἐὰν καλός νωτις - . καλος εἶναι και ακμαῖος ν. πώραν μενο- αν - λέγων φροδίτης την του σώματος ἄρα - νδ του κάλλους ανδος το ἐμνάστειραν προς τὸ Ἀφροδίτας, τουτέστι την του σώματος πώραν την ης Ἀφροδίτης μνημην ἐμποιουσαν. s. 'A Μοῖσα γὰρ o φιλοκερδης νυν, φησι, μισθου συντάττουσι τοὐς ἐπινικίους, πρώτου Σιμωνίδου προκαταρξαμένου. συ δ' ἐργάτις, o ἐστιν αἰτουσα μισθὸν
ἐφ' ola πραττεν ἔνδε και καλλίμαχος '
γὰρ Μοῖσα τοπαλαιον ουπω φιλοκερδης - οὐδε μισθου συντάττουσα τὰ ποιηματα.
Ουδε πρὸς ' της ερφιχόρης ἐπιπράσκοντ αι γλυκεῖαι καὶ εὐφθογγοι ἀποκαλυφώμεναε τὰν παρρησιαν δαι ἀργυρωθεῖσαι πρός ωπα τοι πρός ωπον κεκοσμημέναο καὶ λαμπρυνθεῖσαι - τὰ μια π ε των πωλουντων κοσμουνταρ η αλαργυρίου αυ- τὰς πιπράσκουσαι καὶ ι θου λεγόμεναι, να δοκῆ παρέλκειν τὸ πρός-α ' περιφραστικῶς οἶν ψηκεν ἀπὸ του του γράφοντας ἀργύριον λαμβάνειν τοιουτον δέ τι και Ἀνακρέων εἴρηκε, και η ποτε η ἀπότασίς ἐστιν εις - υπ' ἐκείνου εἰρημένα φησι γάρ
οὐδ' ἀργυρέη κότ' ἔλαμπε Πειθώ γ)a5 ' ον δ' ἐφίητι ἀρνείου φυλάξαι ρημα νυν δ' ἐφίησι, τίς η Μουσα
et post πώλ--ae delevi τα πρό - rod infra inseriai. Nam h I. in vulgata lectione omnia tu hata et luxata essa nemo dubitabit. alim etiam xo ovom. 7 Post ἐκοσμου- vulgo erat: ναδοπη παρέλαειν. σε ἀργυριου αυτὰς . . . λεγόμεναι περι- ον etc. mutari in η α -- τως in ἄπιος detindo is δοκὴ παρέλκειν transposui, et Missi ex superioribus το προς-- Vulgato
576쪽
δηλονότι νεώρει δἐ καὶ ταυτα εἰς τον Σιμωνίδην λαντὶ του ἐνδίδωσιν μῖν λέγειν καιρός. τ δε ἐξης επι δε του παρόντος τε φιλοκερδεια φίησι καὶ ενδίδωσι λέγειν τοτου Αριστοδημου ρημα εγγυς αληθείας βαῖνον. 17 χρηματα, χρηματ' ἀνηρ ὁ μέντοι Πίνδωρος το νομα Ου δεδηλωκεν. - τος ουν ὁ Ἀριστόδημος Σπαρτιάτης ων, πένης γεγονὼς καὶ συναπολέσας την των φίλωνεταιρείαν η χρηματα χρηματ' ἀνηρ. οὐδὸν δε αυμαστον, εἰ Σπαρτιάrην δντα Ἀριστόδημον Ἀργεῖον φη εστι καὶ παρ' ' m. o τοιουτον ευρέσθαι και γὰρ γείην 'Eλένην φησί - καίτοι γε Αακεδαιμονια ην. 3 AHως. ρηματα χρηματ' ἀνηρ τουτ αναγράφεται μεν εἰς ας παροιμίας α' ἐνίων, πόφθεγμα δε ἐστιν Ἀριστοδημον, καθάπερ φησὶ μύσιππος ἐν του περὶ παροιμιῶν τουτον δε τον Ἀριστόδημον Πίνδαρος μεν ου τίθησιν ξ νόματος, ως δηλου ντος ὁ εστιν ὁ τουτο εἰπων, μόνον ὁ ἐσημειω- σα ro την πατρίδα, τι ἁργεῖ. - Ἀλκαῖος δε καὶ τ ονομα και την πατρίδα τίθησιν, ουκυργος, αλλὰ Σπάρτην - δὶς γαρ δη ποτέ φασιν Ἀριστόδημον Σπάρτι λόγον οὐκ ἀπ- μνον εἰπεῖν Ἀρηματ' ἀνηρ πενι ὁ δε οὐδεὶς Πίλετ εσλὸς Ουδε τίμιος - καὶ τάχα ἄν τον Σπαρτιάτην ψηκε Πι δαρος Ἀργειον, παρόσον η πῶσα Πελοπόννησος Ἀργος καλεῖται ὁμωνύμως ν πόλει μηρος οὐ την 'Eλίνην Ἀργείαν φησὶν ἀντὶ του εἰπεῖν ἄ- κεδαιμονίαπι Ἀργείαν δε ελεν ἀντι του Πελοποννησιακην Σπαρτιάτην δε Ἀριστόδημονεν τοις πτὰ σοφοῖς ἀναγράφεται Ἀνδρων ὁ Ἐτεσι ος 3 18. O φῶ κτεάνων δ αμα λειφθεὶς καὶ φίλων L τις Ἀριστόδημος εφθεν-
ξατο τ τοιουτον, ἄμα τε του πλούτου καὶ των φίλων στερηθείς. νιοι δὲ Ουτως κούουσι πι δπις Ἀριστόδημος τῶν χρημάτων ἐνδεης γενόμενος καὶ των φίλων ἐστερηθη. 19. Ἐσσι γαρ ων σοφός ταῶτα οἱ περὶ καλλίστρατον συνεργεῖν νασιν αυτοῖς φανερον γαρυς μισθον αἰτῶν τὸν Θρασύβουλον τό τε ἀπόφθεγμα προηνεγκε o περὶ των χρημάτων και προςεπιλέγει οὐκ ἀγνῶτ' ' ἀείδω σοφὸς γαρ I, και συνησεις προς τί ταὐτα εἴρηται- νιοι δε o haωτα προπαροξύνοντες οὐ κατὰ συναλοιφην ἀκούουσιν ἀντὶ του οὐκ ἀγνωτι ' ἀείδω, αλλ' πὶ αυτο του νικηφόρου και της ἔσθμικης si φασι νίκης λέγειν αυτω οὐ περ ἀγνώτων, φησὶν, ἄδω ο δε ίδυμος μεο-σθαί φησι τὸ
αξίωμα του ποιητοῖ, εἰ μηδέπω του πινίκου συντεταγμενου γνώριμος εστιν ἡ του αενοκράτους νίκη εμπαλιν - ο Πίνδαρος ψ φανεῖς και ἀδόξους νησὶν Iναι τὰς νίκας, εἰς ας αυτος μηδεν γέγραφε γελοίως. 7 9 ὁ δὲ νοῖς τυπάνεις υν σοφὸς, ω ενό- κρατες, και συνορας τό του λόγου αινιγμα οὐ γαρ αγνωστον λέγω. Ιτα ἀπὸ κοινοῖ τo ἀείδω - δω καὶ x. μδμιακην νίκην ην τοις Ἀποις ἀγωνιζομένου ο Ξενοκράτει ὁ Ποσειδῶν δωρησάμενος ἀπ Κορινθιακῶν αὐτου σελίνων στέφανον αὐτου ταις κόμαις πο- τεθηνα παρέσχετο, σιμων οὐιππικώτατον ανδρα δόξαν καὶ τω οντα τε των Ἀκρα-
Iliad. , 16 . a versus disposuit, formas Aeolicas restituit, et scripto πεν. - ω hi turn sustulit vir doctus inmus. crit. Cantabr. T. I, p. v. f. Suid. v. χρηματ' ἀνηρ. 3 Ια opere, cui index ριπους. V. Ions Scr. Eist Phil. I, 8, . et maxime Diog. I. l. c. id. Vulgo αγνωτ' At Heynius vidit ἀγνῶτ . id est ἀγνῶr scribemium esse. β Vulgo ἀγνωτε, Dod Η - arius corrigendum monuit. O Adesdi του νικηφόρου, et genitivum της σθμώσης rescripsi vulgo τοις 'Iσθμικοῖς. 7 Quis γελοως Pindariasne an Didymus Credo Didymus; quapropter ante voceri γελοιως unctum posui, tum esset omnia. f. Schol. Isthm. III, IV, 47. et Q.
577쪽
γαντίνων δηριq, 'vino δὲ του προ αυτον λόγου εἰς τον περ αυτολμηνέχθη. Λωρίων Ουν στεφάνωμά φησιν ἀντὶ το 'Iσθμίων, Λοπιῶς ἐπείπερ ἐποκησαν την Πελοπόνκησον ἡ Αωρίων σn.ίνων των Κορινθιακῶν, τι Λωριεῖς μουκησαν την Κόρινθον, η ὁ Κόρινθος πύλαι της Πελοποννησον Ἀλητην γαρ υ ' φασιν οἰκίσαι, δε κά Ἀλητίδαι- κο- ρίνδιοι τοῖς - τὰ Ἀσθμια ἀγωνιζομένοις σέλινον ξηρον ὁ στέφανος, προν δὲ τοις - Νέμεα.a6. Εὐκρίσον δ' ευρυσθενης τουτό φησιν - τὰ Πύθια νενικηκότος αὐτούρη γαρ Κρισα της Φωκιδος εστι χωρίον. 3 ὁ δε νους ἐν δ τῆ Κρωψ ευμενως ο πόλ-
λων ε θεάσατο τον Ξενοκράτην, και ἀγωνιζομένου - νίκην ἐδωρησατο. a8. καὶ τόδε κλειναῖς Ἐρεχθειδῶν καὶ που ταῖς ενδόξοις, φησι, των Ἀθηναίων χάρισιν ηρμοσμένος, ἐν τα si λιπαραῖς Ἀθηναις, ου εμέμφατο τὸν νιπικην χεῖρα. 3 - ως τωι τοπικως, ἐν ἐκείνω ν τόπω, εν ταῖς Ἀθήναις, ὁ ταῖς χάρισινηρμοσμένος Ἀπόλλων ἀπο κοινοὐ γαρ τούτο οὐκ ἐμέμφθη την ρυσίδιφρον χειρα, ἀποτου πληξίππου φωτος, τουτεστι του θηρωνος ο γαρ Νικόμαχος Ἀθηναῖος ων ἀμφοτέροις νιόχει, θηρωνι Ἀαι Ξενοκράτει επὶ μεν ου του Ξενοκράτους υχ οἷόντε ἀκούειν ου γαρ ἀνῆρητο 'Oλυμπικην νίκην, αλλ' O Θηρων. κοινοποιεῖ δὲ τὰς νίκας ἀμφοῖν Πίνδαρος συνηδως αὐτῆ τον δὲ Νικόμαχόν φησιν ἀρηρέναι ταῖς λιπαραις Ἀθηναις, παρόσον Ἀθηναῖος ηπι ν δια το φιλοφρονησασθαι τους Ηλείων σπονδοφόρους Ἀθηναγηκοντα αντησπάζοντο 'Hλεῖοι παρ' αὐτοῖς, τε Θήρων νώκει. ρυσίδιφρον δε χεῖρα ἀπομέρους ἀντι-οὐ ρονδίως καὶ μεταγώγως τὰς νίας εὐθύνοντα. 34. Oν τε καὶ κάρυκες θ δντινα τον νικηφόρον οἷ κηρυκες, φησὶν, οι τον καιρον καὶ τηρο ραν οὐ 'Oλυμπιακοῖ ἀγῶνος κηρύσσοντες και σπονδοφόροι ντες το ἐν Ηλιδι χιος, γνώρισαν προπαθόντες τι ηδὼ παρ' α-ob δια το φιλόξενον της ποδοχης, καὶ τῆηδεία αυτων φωνῆ σπάζοντο τον Ξενοκράτην της τιμίας Νίκης τοι γόνασε προςελθόν - τα. 3 ε δε τούτου, νικῶντα. σπάζοντο δε κατὰ την 'Oλυμπιακ. αυτῶν γην, ντινα καλοῖσι 'Oλυμπίου -- αλσος, ενδα τοι ἀθανάτοις της νίκης τιμαῖς καὶ οι το Αἰνησιδάμου παιδες θηρων καὶ Λεινομένης ἐμίγησαν. 'χλως ο κηρυκες, ο τὰς ρας καὶ τον καιρον τοῖ 'ολυμπια- ἀγῶνος κηρυσσον, Ἀαδ α ἐτελεῖτα
νης, ων κυρίως μνημονεύει ως Σικελιωτῶν τυράννωπι Σικελιώτης δε ὁ νικηφορος. 44. και να ου ἀγνῶτες μιν ν τι δόμοιJ και γὰρ οὐκ ἀγνῶτες υμῖν εἰσινοι οἶκοι, ἀντὶ τοῖ πειροι, ω Θρασύβουλε, υτ υμνων ἐπεράστων ἴτε ψηλῶν δῶν πάλιν δὲ ἐκ τούτου μνον φησίν νυλλιος. τοι περιφραστικῶς αὐτην 'Oλυμπίαν δόμους εἶπεν, η - ἀγνῶτες ροῶν εἰσιν οἱ δόμοι της φιλοξενίας, ὁπερ αμεινον του ἐντι
ἀντι-o εἰσι Λωρικῶς. 47 v γὰρ πάγος ουδε προς ἀντης ἁ κέλευθοςJ οὐ τραχεῖα, φησὶν, η ὁδὸς
578쪽
ruetro τοῖς τους κους ἐπαινουσιν ανδρας, τουναντίον δὲ ρήδιος καὶ εὐεπίφορος αὐτοὶ ναρ ἀφορμὰς εἰς τους ἐπαίνους διδόασι τιμὰς σε κλικωνιαώων τα των Μουσῶν φησι, τουτέστι τους μνους και τὰς δάς. 5et. Μακρὰ δισκησαις κοντίσαιμι μακρως καὶ μεγαλως τὸν ἐμον λόγονεέφας, φησι, και νον νικηφόρον ἐγκωμιάζων, περβαλουμα -- ἄλλους, πόσον και Σενοκράτης τρόπον γλυκυν καὶ σπουδαιότερον πάντων ἄνδρωπων πεν. 54. Λ λοῖο μεν ην ἀστοῖς ἀμφίβολον. τοι γαρ αὐτος ' φησὶν, ἐντροπης αξιος μιλων τοῖς ἀστοῖς η αυτὰς ἐνετρέπετο, ἐν σου τοῖς ἀστοῖς μιλῶν. Miso δε- Ἀριστοφάνειος μη νοησας, ore ἐπι του παρεληλυ τος χρόνου κεῖται - - θρην φησι γεγράνθαι, ἴτε ἐκεῖνο νοησας, τι παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἐναλλάττοντοει ι χρόσοι, ουτε - ἐπὶ τέλους λεγόμενον το Νικάσιππ' ἀπόνειμον, ταν ξεῖνον ἐμον δαῖον n ς
προ τον ζῶντα, ο προ τον τετελευτηκότα λη ἔστιν ovrως αἰδέσιμος ην τοῖς πολίταις συναναστρεφόμενος.
55. Ἱπποτροφίας τε νομιζω νθ - ιπποτροφεῖν ἐν Ελλησιν αὐτος ---ων, η νομιμον ἐν Ἐλλησιν εἰδὼς τὸ ιπποτροφεῖν ἀπο κοινου--δ ην. λη υνως' ιπποτροφίας νε νομίζων καὶ ιππους - τρέφων το των πιληνων νόμου και ε θεε. λητοι κρίνων καὶ νομιστεύων τοις αλησεν επισημους ποιων περι- νόμισμα.5 . - θεῶν διαίτας καὶ πάσας θεῶν πανηγύρεις επιτηδείους προωδέκετο. ἐκ δὲ τούτου δῆλον, τι ευσεβως καὶ πρὸς θεους διέκειτο λη υτω κατὰ διάνοιαν προςηγετο και σπάζετο ' ονδε νόμιμον βαι εδος σε τὰς ορτὰς ἄλλ' οἰκείως ἔχων προς
ρας - ουριοδρομουσων και η συστελλυουσῶν τὰ στία νε- τον γὰρ φθόνον ἀνέμοεἴκασε, την δὲ των ξένων τράπεζαν νυ οπίως και. λαβως πλεούση οὐδέποτέ φησι τοιστων της τραπέζης , αενοκράτηςJ, η τους ξένους πεδέχετο, συνέστειλεν οὐριος ἄνεμος πνεύσας, αλλ' ἀει πληρεσι τοι ἱστίοις προς 3 τὰς των ξένων στιάσεις ποιησατα μασιππος Θωρ ενοκράτης δὲ Οὐέποτε υτιος ἐχειμάσθη -τε μ διομαλίσαι την τράπεζαν. - δε νους υτως οὐδέποτε δε παρὰ την φιλόξενον αυτο τράπεζαν, ἐν ' τους επιφοιτῶντας ἐμιοῖτο ξένους, φθόνος τις ἐπιπνεύσας τὰς της φιλοξενίας καυσεν ἐστι σεις, ἀλλα πληρεσι τοῖς στωις τους πάντας ἐφιλοφρονεῖτο.
61. Ἀλλ' ἐπέρα ποτὶ μεν Φασιν θερείαις Φῶσις ποταμω της Σκυθίας ψυχρότωτα δε τὰ περὶ αὐτον πνεύματα ἔχει. τ δε μίλου προ αυγὰς φώκτὰς τινες μὲν τὰς so ροείλου ρύσεις, τινες δὲ τι ἀπο ἀνατολων Ῥύσις αυτο γίνεται - - καιδερμοτάτης καο γιεινης κράσεως μετέχει τὸ χωρίον διὰ τουτων δὲ τὰν περ σοὐ καιρούς δεξιόσπνα του Ξενοκράτους παρίστησιν ἀλληγορ- ουτω γὰρ ν προς τους καιρο ηρμοoτο, καθάπερ ι ἐν μὰν το θέρει προς τὰ χειμερινὰ θούμενοι, . ὁ χειμών προς τὰ θερινά. o δε νους πάλιν ἐπι της φιλοξενίας Ου ενοκράτους -τως πιι ὀ D-
579쪽
νοκράτης φιλοφρονουμενος τους ξένους ἔπλει τω της τραπέζης ἱστίου θέρους προς τα φενάχρότερα, χειμῶνος δὲ προς τὰ θερμότερα -τε παντα μεν αυτο τ εὐκρατον καιπροσπνὸς τό, φιλοξενίας δηλούσθαι η καὶ - των ξένων ἡ διάνοιαν ἀκουστέον, ἔν θήεκαστος, φησι, των ξενιζομένων ἐκ μὸν δερμον - και καμάτων προς φυκρότητα και ἀνάκτησιν -περ πρὸς αὐταν ἔσπευδεν, ἐκ χειμωνος προς θερμότητα. 63. Μη νυν τε φθονεραί μη δ' τι, φησι, περ τας φρένας - ανθρωπων φθονεραι κρέμανται ἐλπίδες και διαθέσεις, τουτέστι μη διότι δονεροί εἰσιν δρω- πω, περ τουτο στειλάμενος την του πατρος ρετην στειλάτω σιγάτωρ λεγέτω δε των φθονουντων ἀφροντιστων. τας δὲ ἐλnίδας, ἀντι ἔν- τούτων ' φροντίδος, διανοίας, διαθέσεως. μη οἶν, φησι, την του πατρὸς ἀρετ, σιν παραδότω, ἄλλ' εἰς το κοινον φερέτω τυχων γαρ της νίκης την του πατρος ἀρετην υ προπαγε τῶν μυ- δόξεν. 68. 'Tστέον τι τον εἰς Ξενοκράτρο υμνον εἰς Ἀκράγαντα δια Νικασίππου πέμπει πρὸς Θρασύβουλον τον Ξενοπάτους ἀδελφόν το γαρ ἀπόνειμον ἄντι του ἀνάγνωθι. Σοφοκλης ἐν Ἀχαιων συλλόγω
Συ δ' ἐν γνωσι 3 γραμμάτων πτυχὰς υων
Vulgo θερμόσατα. a Betinui vulgatam lectionem et commai Heynio post Q r situm; sed malim: καστος, φησι, των ξεν. προ αντον σπευδεν, -περ is ἐν θ. n. n. προς . n. μάκτησιν - δε . n. O. 3λVulgo θρποισι correxit ouP. Add. ad riteocriti p. 4ox. 6 Coiis iunctionem ad iiiiit synius. Vulgo νειμε, quod correxit alis ad Theocr. XVIII, 48. ala Nup. Add. ad Theόcr. l. c. ωννειμε, αντι το ανέγνω. Parthenius, qui in bello Mithridatico amiseria captus ab Augusto floruisse videtur, scripsit ' φης ἐπικήδειον της γαμετης - Ἀρφης ἐγκώμιον ἐν τρισὶ βιβλιοις. V. Suid. v. Παρθικος coli. Voss. Hist. r. II, p. 64 6 Vulso ανείμη et βουκόλος omisso articulo. Locus est Theocriti XVIII, 48. s. ouP. et Valch. u. c. 7 Quarto. quod vulgo habetur, carmini in Boin praenultitur me των κωλων της στροφης, αντιστροφης πω της επωδού του αντου εἴδους δεν Οἀρτου εἴδους στρου και αντιστροφος και η ἐπωδος αὐτον μέτρον Vε τῶ τριτ VOL. II. P. I. 6
580쪽
εισθα υπο των πολιτων. διατί δὲ χυτος ἐποίσει. 6. Zam μεγάλαι δ' ἀρεται σέθεν σπονται ἐκ σωο ευτυρουσεν οι ανδρωποι και - οὐ δι' αὐτούς, ἀλλὰ δια θεῶν προνοιαν ἐξ ἄν αὐτοῖς καὶ μεγάλαι ἀρε--ται ἔπονταε. . Zώει δὲ μάσσων ολβος οπιζομένων οπις μὲν et οὐ μέλλοντος ἐπεστρο- φη καὶ του μετα ταυτα ἐσομένου ' ηρος Oυ οπιδα φρονέοντες. ὁ δε λόγος ζῆδε επι πλείονα χρόνον o ολβος καὶ συναυεανόμενος παραμένει τοις οπιζομένοις και ἐντρεπομένοις κομίζονται - ἀντι των πόνων ἐπαίνους οἱ μη περοπτικοί τοι δὲ σκολι φροσι καὶ παρανομοις ἀνδρώποις π μοίως ἀκολουθεῖ o MDς οἷ- νδέποτε μελη- σει τοῖς κακοῖς ἡ θάλλουσα εὐδαιμονία. 11. Εὐκλέων δ εργων ἄποινα των δε υδόξων κατορθωμάτων, φησὶν, ἄμομβην τοις παθοῖς προς-ει τον ἐγκωμιαστικον λόγον παρασχεῖν, χρη δε τὸν τοιούτωὐφῶσαι και μετεωρίσαι ταῖς χάρισιν. 15. Εστι δἐ και διδύμων ἀέθλων ἡτοι διπλων ἄθλων καὶ νικων τῶ -- λισσο μερὶς ωςτε προ ευφροσύνην γλυκυτάτην τριφα αυτο την ψυχην τουτο μὲν ντοις βασίμοις τόποις του μδμου δεξαμένω τους στεφάνους, ἀντὶ του νικησαντι τψ'ώδμῆ- τα δέ ἐστιν ἐν τῆ κοίλη καὶ βαθυστέρνο νάπη του λέοντος, τουτέστι το - μέ , ππων δρωον νικυσαντι σνεκηρυξε γαρ Θημην, φησι τοῖτο - λέγει - και Ισθμια καὶ Νέμεα νενικηκότος αυτο ιπποδρομία. 24. Iστε μὰν Κλεωνύμου γινώσκετε ἐν την περὶ τα αρματα του Κλεωνυ- μου καιοτάτην ἀρετην τε καὶ δόξαν τούτου δἐ του Κλεωνύμου ς προγόνου του - Odyss. e. v.