장음표시 사용
91쪽
ἀκέρδεια και βλάβη ἐκληρωσεν ἀκέρδεια δέ στιν η κακηγορία και η βλάβη, η τοῖς
85. Et δε δη τινα Γε δε ὁ τινα ἄνδρα ἄλλον οἷ δεοι ἐτίμησαν viis μάλιστατον Τάνταλον. Vet. Εἰ δέ τινα ἄνδραJ ἐὰν δε ἐτίμησάν τινα ανδρωπον θνητὸν, εφοροι του πα-νου, τουτέστιν οἱ θεοὶ, ὁ άνταλος ν υτος αλλ' οὐκ ἐδυνηθη καταπεφαι την μεγάλην ταύτην εὐδαιμονίαν, ἀντὶ του διοικησαι ἐπ' ἀφελε- μυτου ἀπ μεταφορῶς των ἐν τ στομάχου σιτίων α πεφθέντα μεν ὀνίνησι τους μεταλαμβάνοντας αυτων, ἄπεπτα δε μείναντα του στομάχου μ δυνηθέντος κατεργάσασθαι αὐτὰ, βλάβην οἶδεν ' μάγειν υπὸ του πόρου δε, γουν του κνου της τιμης λαβε βλάβην περβολικην ἁμαρ- των εἰς τους θεούς δι' ην ὁ πατηρ αὐτο ὁ Ζεύς περεκρέμασεν οἷ αυτψ, τουτέστι κατ' αὐτου, λίθον ἰσχυρὸν ἀντι του μέροπι ν ἀεὶ προθυμουμενος ἀπωσασδαι της κεφαλης, πόρρω δονης στρέφεται μη δυνάμενος δηλπινότι ἀπαλλαγηνα αυτου ου- τος η προς το Tάνταλος νόει η προς το τιμηθεωτι παρὰ θεων, ουτως εἰ δέ τινα των ἀνθρώπων οἱ δεοι ἐτίμησαν, ου ἀλλος ην ὁ τιμηδεὶς η ὀ άνταλος Ουτος. v γαρ καταπέφαι, γουν κατασχεῖν οἱ γαρ πέπτοντες τὸν τροφην καὶ οὐκ μούντες κατέχουσι ταύτην ἐντός. Oλβον δε λεγε την παρὰ των θεων διδομένην συνετιμην. Bec. 87. λλὰ γαρ καταπέφαιJ κατασχεῖν και εναπολαυσα της ευτυχιας αλλ' εὐδαιμονων καρτερεῖν οὐκ ηδυνηθη et .
ν Sic rat A. Vulgo eis. ἐν -του Erat i et paullo ante κακηγορος Προφέρεται edi exorat A. 3 lv. a. ubi τις λυκος. 4 Hoc est εἴωθεν, ao reponi vult Faehsitis Syllog. p. 4OI. Tefutatus almedemanno de med. yli Pent. p. 33o. Erat γκου. D Sic urat. A. Vulgo ἄτας Notus est versus Theognideias. 5.
92쪽
λο αλλως περὶ της του αντάδου κολασεως φασίν οἱ ἐν γαρ υποκεισθαι αυτόν φασι
Σιπύλω του Λυδίας ρει πιυς γαρ ἀποστείλας Ἀρμην προς αυτον, να τον κυνα λάβ'o Πανδάρεως ὁ Μιλησιος φύλακα καταστάντα του ἱερου της Κρητης παρὰ Λιος κεκλοφως, γαγεν αὐτο να φυλάσσηρ ελθόντος ουν 'μου προ αυτον καὶ μη λαβόντος τον κύνα ἔφασκε γα μη χειπι ργισθεὶς ὁ Ζευς ἐπέδηκεν αὐτο τ Σίπυλον. οἱ 3ἐλέγουσι, διὰ το ἐξειπειν αυτον τα δε- μυστηρια τοι ἀνθρώποις, ἐν ἡ δου κολάζεσθαι, μέσαν στωτα λίμνης μέχρι τού πωγωνος ες πότε πιεῖν θελε, το δωρ ξίστατο μαρτυρεῖ δε και 'υμηρος λέγων 'Eσταότ' εὐλίμνη δὲ προς-λαζε γενεω Στευτο δε διφάων, πιέεὶ δ' οὐκ εἶχεν λέσθαι ἔστὼς δ ἐν τη λίμνη και λίθον υπὸ κεφαλης εἶχεν αἰωρούμενον. πιπίδη - δε λε-
γει μέσον ἀέρος αυσον τον άνταλον ἀοράτως κρέμασδαι καὶ λωον υπὸ της αὐτολαε- φαλης αἰωρει θαι. σφαλέστερος δε πάντων ' ηρος. καὶ μαρτυρια παροιμία ' αν--τάλου δίφα δέον δε εἰπεῖν, αε δε τοὐτο βίον ἀπά-μον, λε ω δη, το υπὸ κε γαλῆς λίθον πειρασθαι φυγειν και η δύνασθαι, ο δε τουτον ειε, προ τον βίον το δὸἐμπεδόμοχθον η προ τ ριον συναπτων η προς το πόνον. Bec. 91. ἀν οι πατηρὶ τὴν ἄτην, φησὶν, υπερεκρέμασεν αυτο. ταν δε εἶπε τον λίθον, ς ν ατη. δὶς δε 3 παρείληφε την ἀντωνυμίαν ' το γαρ or ἰσοδυναμεῖ τ αὐ-το ' λλως δι' ντινα αἰτίαν ὁ Ζευς υπὸ της κεφαλης αὐτο ' λίθον ἀπηρτησεν, -τε τη προςδοκία του καταπίπτειν τον λίθον ἐφ' αυτον τιμωρεῖσθαι ντινα ἐπηρτημένον λίθον ἐπιθυμῶν ἀπο της αυτου κεφαλης ἀπώσασθαι καὶ μη δυνάμενος, ευφροσύνης ἀλαται, ἀντὶ του εὐπώοις στίν. νωλως ἐπικρέμαται αὐτο λίθος, εἶτα τουτομενοινων καὶ κατὰ την πην χων, ως ἐπιπεσων ὁ λίθος διαφθερε αυτον, της εὐφροσύνης ἀλαται, προςδοκων ἀεὶ την κεφαλην αὐτο βληθησεσθαι. Vot. 9a καρτερόν Γ μέγιστον. Gl. . 95. ουπάλαμον δεινον, προς- οὐκ εστ παλαμησασδαι Τ περὶ Ου οὐδεὶς δύναται χεῖρα αὐτῶν παγαγεῖν βοηθόν. et illa πάλαμον ἔχει δὲ βίον τουτον τον πωτω λώθ ἀπάλαμον, γουν αμπανον,
ερον λιθον Duo priora verba alleverat recentior, et desunt in cod. D Sic rat A. Gon.
93쪽
97. Μετὰ ριωνJ περὶ της του αντάλου κολάσεως ἔτεροι τέρως λέγουσιν. οἶμὸν γαρ αυτόν φασιν ποκεῖσθαι Σιπύλω του Aυδίας ορει, αἰτίαν τινὰ προςτιθέντες, ως Πανδάρεως ὁ ΜΩησως ἀποκλέψας τον κύνα της Κρητης, ον ὁ Ζευς φυλακα του ιε-
ρου κατέστησε, παρωετο αυτον το ανταλω τον δε Λία ἀποστεῖλαι ' μην πειρώμενον του ποδεξαμενοπι τον δε μαλλον φευδόμενον ελέσθαι επιορκησαι, ς υ οντ παρ αυτ του κυνός. καὶ Ουτω ον Λία ἐπιδεῆναι κατ' αυτου Σίπυλον το ρος, περ εἶναι τον λίθον οι δε - στι κα Εὐριπίδης, γ ως κἀλαστον σχε γλωσσαν, αἰσχίστην νόσον. oμηρος δε αυτον νέρως ποτίθησι τιμωρεῖσθαι
'Eσταότ' εὐλίμνη η δε προςέπλαζε γενείου Στευτ δε διφάων πιέειν δ' οὐκ εἶχεν ἐλέσθαι. καὶ τα ξης πλην εἰ μη κατὰ τον Ἀρίσταρχον νόδα εἰσὶ τὼ πη ταυτα Ἀλκαῖος δὲ καὶ Ἀλαμὰν λίθον φασιν ἐπαιωρεῖσθαι του αννώλεν. ἐν Ἀλκαῖος - κεῖσθαι παρ κεφαλα μέγας - .... σιμίδα λωος 3 ὁ δε Ἀλκμάν Uπως ἀνηρ δ' εν ἀσμένωσιν ἀλιτηρος στ επὶ δάκας κατὰ πέτρας, ορέων ἐν Ουδεν, δοκέων δέ. ἐποίησε δε καὶ ὁ Ἀρχίλοχος Μηδ' o αντάλου λίθος τηςδ' περ νησου κρεμάσδω. 3 ενιοι δε ακολουσι τον πέτρον επὶ του λίου. τον γὰρ Tάνταλον φυσιολόγον γενόμενον και μύδρον ἀποφηναντα τον λιον ἐπὶ τούτω δίκας ποσχειν, -τε και ἐπαιωρεῖσθαι αὐτ ε τονηλιον, φ' υ δειματουσδαι καὶ καταπτησσειν περὶ δε του λίου οἱ φυσικοί φασιν, ὼς λίθος καλεῖται ὁ λιος καὶ Ἀναξαγόρου δε γενόμενον τον πιπίδην γ μαθητην πέτρον εἰρηκεναι τὸν λων διὰ των προεκκειμώων 'O γὰρ μακάριος, κου ονειδίζω τύχας, Λιὸς πεφυκώς - λέγουσι Tάνταλος κορυφης περτέλλοντα δειμαίνων πέτρον χρι ποταται, κα τίνει ταυτην δίκην.και πάλιν δι' ἄλλων βῶλον λέγοντα υτως ' ' Μόλοιμι τὰν πανου μέσον καο δον-Tεταμέναν αἰωρημασε Πέτρα αλύσεσι χρυσέαισι φερομέναν Θωροι βῶλον ξ Ῥλύμπου, ' ἔν εὐδρηνοισι αναβοάσωοροντι πατρὶ Ἀντάλω.
φου, πιτυου, Πίονος 'τι μετὰ τριῶν, του πεινην, διφην, εστάναι, τέταρτον πόνον τουτον χει το - λωφ κολάζεσθαι ' raro μετὰ τρίτον, κατὰ ἔνα- Ἀστι δἐ το περι --μα, περὶ πην, περὶ τὰ ἐκτος η μετὰ τριῶν ' κολάζεται, οἷς μετέδωκε του νέκτα-
Orest in ' ' L. c. ho ἐν A1κ ego a Midi cetera sunt ex Vrat. A. D. In D. me παρά, neque is ta habere videtur. 6 Alcmanis de loco disputat welckεxus Fragm. Alem. p. 6o sqq. Cf. Eustath ad Odyss. p. 7ox. Ego libroriam scripturam repraesentavi. In uno est πη et ἡ-', aintimi ex schedis cerh. intestigo. I Sic Vrm. A. f. Porson ad Eump. rest. 5.
94쪽
εος καὶ ἐξεῖπε τὰ μυστηρια των θεων ὁ Ουν πιπίδης φησὶν Ἀκολαστον επε λωσσαν, αἰσχίστην νόσον. ἐλότι τριῶν οὐσων η πρ τούτου βασάνων, δι' in ἀπωλετο, βρόκου, κωνειον, β ράθρου, υτος μετα το αποθανεῖν καὶ διελθεῖν τὰ τρία δια του να- νώτου καὶ ἐν ἡδο κρίνεται. ἔνιοι δὲ, τι τρία λέγεται κωνως καὶ τὰ προς - δώ--τον συνεργουντα, ξίφος, αγχόνη, κρημνός am
Aύσω γαρ, εἰ και των τριῶν 'εν ωομαι. τέταρτον - τουτον μετὰ τῶν τριῶν ὁ ἁνταλος των εἰς τὸν θάνατον συνεργούντων προςείληφε πόνον τον του περκειμένου λίθου - τι τεσσάρων μοιρῶν ' οὐσῶν κατὰ της ἀνθρωπίνης φύσεως η τι τριῶν μερίδων οὐσῶν κατα τους ποιητὰς, καὶ τοῖς μεν
εὐδαίμοσι μίαν ἐπεσθαι ἀγαδην, δύο δε κακὰς τοῖς δε δυςδαίμοσι τὰς τρεῖς φαύλας ὁδεν καὶ τριςκακοδαίμονας καὶ τριςαδλέους ε το βών τινας λέγεσθαι - ἔν ' ὁ νους Ουτως- τι δη ὁ ἀνταλος καὶ μετὰ τὰς τρεις ταύτας δυςτυχίας, ας πέστη κατὰ τονανδρώπινον βίον ἐξ ἀνθρώων γεγονώς, καὶ τεταρτον φωταται και τε η τοιαυτηγνώμη σφαλης ἐστι, μαρτυρει μῖν καὶ αὐτὸς ὁ Πίνδαρος ἐν τέροις λέγων OI δαπροτέρων, τι ἔν παρ' ἐσλὸν β πηματα σύνδυο δαίονται βροτοῖς θάνατοι ἐν Πυ-διονίκαις. Vet. Μετὰ τριῶν του πεινην, διφην, στάναι φασι δε καὶ ἐτέρως το μετὰ τριῶν, ηγουν μετὰ 'Iξίονος, Σισυφου και πιτυου. καὶ ουτοι γὰρ ἐν δου κολάζονται, Πόων μεν εν τροχ περιφερόμενος διὰ τὸ ἐρασθηναι της πιρας καὶ προς νεφέλην παρεικα-σθεῖσαν προςδραμεῖν και μιγηναι, θεν καὶ ὁ ἔπποκένταυρος γέρον Σίσυφος δε, πέτρον μέγιστον εἰς νάντη τόπον βία κομίζων, και πότε εἰς ἄκρον ελδω του τόπου, ἀπολε- σθαίνοντα τον λίθον αυδις ἀνάγων, και τουτο πάσχων διὰ την ἀπάτην ην πάτησε τὸν Πλούτωνα ' πότε γὰρ θνησκειν μελλε, παρηγγειλε τῆ γυναικὶ μη ἀφα αυτάν της δε υτω πεποιηκυίας, κατελθὼν αὐτὸς κατηγόρει προς Πλούτωνα, ως ἀμελησάσης αὐτουαὐεδ αιτησαι ἀνελθεῖν και κολάσαι αὐτηπι ἐπεὶ δ' νηλθε, μη βουλόμενος αυδις εις αδου παραγενέσθαι υ ''μοὐ καταχθεὶς ἄκων ουτω κεκόλασται Tιτυου δε ω κατὰ θεῶν μανέντος, φεις τὰ σπλάανα υπτίου κειμένου κατεσθίουσιν ἀνακαινιζόμενα
ἀεὶ κατὰ τὸ Προμηθέως παρ Rec. sq. ' λίκεσσι ὁμηλιξιν. Gl. r. 1o5 Προηκαν προέπεμφαν, μετέστρεψαν. l. q. Toυνεκά οιJ δαιμονίως την ἱστορίαν μετεχειρισα- καί φησιν, τι διὰ την σέ- φιαν τὴν αντάλου ο θεοὶ πάλιν ἐξ οπα- τὸν Πέλοπα απέστειλαν εις ανθρώπους, αὐταρκη εἶναι πούμενος si ταύτην του Πέλοπι τιμωρίαν, και τι πρὸς τοῖς ὁ λόγος ἐξαρκέσει, πρὸς τὸ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων ἐπίδετον, της δυςταίας τὸ ἀκρότατον ' Ἀμαναζων νωλως τουνεκα, ἀντι του νεκα -τ' ἴσον Iναι του δι δη ἀνηρπαστ μενωπὸ Ποσειδῶνος, ω δε τον ἀνταλον κλέφαι ταυτα, τούτου χάριν ἐξέβαλον τὸν υἱὸν εἰς τὸ τῶν νητῶν γένος η γὰρ μετὰ αντι της εἰς τουτέστι διὰ τούτο τὸν Πέλοπα πι λιν
95쪽
o διο ἐξ πανου μετέστησαν εἰς ἄνθρώπους, αντάλου δυσσεβησαντος πάλιν εις τοὐπίσω, εἰς την ἐξαρχης πάλιν ων ανθρώπων ταλαιπωρίαν. Vet. TOύνεκα προηκαν δ δια τουτο ἐπανέστρεφαν τον υἱόν αυτο οἱ θεοὶ ἐπὶ τογένος αυδις των ανθρώπων τ ἐπ λόγον ἐν ζω διαρκουν ora δὲ προς δαλερὰν ἀναδρομην σώματος τριχώσεις αυταν σκέπουσαι ἐποίουν αὐτο δηλονότι μέλαν γένειον, γάμον ἀναπολησας κατὰ νουν ζητησε προτεθειμένην του βουλομένου λέγω, σχεθέμεν, ηγουν δι' ἰσχυν σχειν, γουν λαβεῖν, την ἀγαθον κλέος εχουσαν 'μποδάμειαν, παρατο πατρος αυτης του Οἰνομάου του βασιλεύοντος εν ῆ Πων Rec.
ἐλδοντι αυτ ηλικίαν, δν και α τρίχες αυτου στεφον το γένειον, ἀντὶ του τε ἀνδρώδης και τέλειος γέγονεν. IV ς. or αἱ τρίχες αὐτο τ γένειον στεινάνου μελαίνουσαι εστιν, ὁτε επιτο γενειῶν ὁ Πέλοφ. 9 μέλαν δε το μελανδησόμενον ποτης λάχνης. Vet. 11 o. Nὶν γένειον Oλον καὶ μέρος το μεν , ολον, το δε γένειον μέρος -περ ἐστὶ καὶ τό Ποιόν σε πος φύγεν 'υκος δόντων. Eρεφον i, ἀντὶ του στεφάνουν -περ α δ στέφανος κύκλου της κεφαλης ἐστιν, Ουτω καὶ α του πώγωνος τραχε κύκλο εἰσίν. Rec. 111. 'Eτοιμον επε πασι παρέκειτο αδλος γαρ . . νικωντε η ον αυτος μυτο τοίμασεν. - τον πο των μοιρῶν αυτ ητοιμασμένον ' η τον τοις ρημένοις κινδυνεύειν ἐκκείμενον. ἀνεφρόνηι σε δε εἶπεν, ἐπει-θέλησε γημαι την ινομάου Ἱπποδάμειαν εἴποιμεν δ' ἄν 3 αὐτον προςκαλεῖσθαι τον Ποσειδῶνα τοι - ἐραστηνη ς της ἱππικης προεστῶτα καὶ δυνατῶς ἔχοντα τέχνη προ τ αδλον συμβαλέσθαι. Vet. 112. Πισάτα παρὰ πατρός θ του ινομάου της Πίσης βασιλεύοντος. Vet. 113. Eύδοξον ἱπποδάμειαν ητοι την εὐδοξον, η την συνετην, ἀπο ου υδοξάζειν. - Vet. 114. Ἐγγυς δ ελδών αντι-- νε τον δε παρέλαβεν Vet. rχι δ ελδών πλησίον δ' ἐλθὼν της λευκης θαλάσσης μόνος ἐν νυκτὶ ἐκάλειτον Ποσειδῶνα τον βαρύκτυπον, τον τῆ καὶ τριαίνη χρώμενον 'ἔστορία Οἰνόμαος ὁ πατηρ Ἱπποδαμείας, ἐρῶν αὐτης δια την του κάλλους περμολην καὶ ου θέλων κδουναι ταύτην εις γυναικά τινι, προυκαλεῖτο πάντας εἰς αμιλλαν δρόμου του δέλοντας αὐτην ἐγγυησασδαι, θαρρῶν του αὐτου ἄρματι, ταχυτάτω οντι, και μηδένα ιόμενος περμα- λέσθαι ἄν αυτον δυνηθηναι. υτ δε ἐποίει την αμιλλαπι τ μἐν μνηστηρι δίδου την Ἱπποδάμειαν νον αυτο αρματι φέρειν, καὶ προηγεῖσθαι του δρόμου, αὐτος δε οπισθεν ἰὼν καὶ τῆ χειρι φέρων χχος, πότε ἔμελλε νον μνηστηρα παρελθεῖν, ἔβαλλέ τε φεγχει καὶ ἀνεγρει τρεῖς οἶν προς τοι δέκα ολωλεκὼς ηττηθη υπο Πέλοπος ὁ γαρηνωχος αὐτο του Οἰνομάου Μυρτίλος ἐφθάρη χρημασιν πο ου Πέλοπος, να περιτὰς χοινικίδας του ἄρματος παrουργεύσο τι, 'και τον Οἰνόμαον ἐντευθεν ηττηθηναι -- Sic rat A. Ilaad. 4 3so. sic rat A. Si rio A. D Si idem.
96쪽
115. To πολιας ἄλος η ἀντὶ του γεραιῶς νοει, δια το εἶναι προγενέστερον voraco των ἄλλων στοιχείων, ς ἔφαμεW η ἀντὶ του λευκης λευκαίνεται γαρ τ των κυμάτων περιφορα καὶ δινησει ' ορφνη η νυ βαρυτόνως ορφνη δε νυξ ἀντὶ του
βαρύκτυπον δε Ζπ τον Ποσειδῶνα ἀπ του κτύπου της θαλάσσης. Vet. Βαρύκτυπος ὁ βαρεῖς κτύπους ἐργαζόμενος μαρ ἐπὶ ἔγκου, β ἐναντίον τοκουφον λέγεται τοπαρ καὶ επὶ φωνης, καὶ ἔχει ἐναντίον το ξύ. ἐνταυθα ἐπὶ φωνης λέγεται το βαρ ἐν ' συνθηκ' του βαρυκτύπου κτύπος δέ στιν ὁ ἀπο συγκρούσεως ηχος Rec.
118. Σχεδόν Pου χρονικως το πεδον, ἀλλα τοπικως, προς, την φωνην ἀκουσας του Πέλοπος. Ἱλλως. - ἔτοιμον της του θεου ἀκοης δεδηλωκεν. Vet. σχεδον -περ ερμηνεία εστ του παρ ποσί. τὸ γαρ παρὰ ποσὶ στηνα πλησίον ἐστὶ στηναι Rec.
' δ αυτ 3 ὁ δὲ εὐθέως παρὰ τοῖς ποσὶν αυτο ἐφάνη τούτου δε εἶπεν Πε- λοφ ἄγε, Πόσειδον, ἐὰν κατά τι εἰς χάριν σοι σιν, γουν κεχαρισμένα, ἀρεστὰ ωσε τὰ προυφιλη δῶρα της φροδίτης τοὐτο δε σως ς ἐρώμενος αυτο λεγες κατάσχες,
ἀνενέργητον ποίησον το χχος το Οἰνομάου το σιδηρουν, ν του μνηστηρας συμποδίζων αναιρει με δε ἐπὶ ταχυνάτου ἄρματος παράπεμψον εἰς την Ηλιπι τ νίκη δε νωσον, τουτέστι μετ' ἐμου δε ποίησον s. νίκην ἐπεὶ τρεις καὶ δέκα ἄνδρας ἀποκτείνας ita νόμαος ερῶντας εἰς το πιον παραπεμπε τον της θυγατρος αυτο γάμον Bec.
11 . T. με ἔειπεν με ἀντὶ του μην ου γὰρ ἀνταποδεδοται προ αυτον, ὁ μὲν εἶπεν, ὁ δε κουσε φίλια δε δῶρα Κυπρίας, τὰ προςφιλη δῶρα της Aφροδίτης, εἰ εις χάριν τινα ro εται, ἀντὶ του, εἰ χάρις ' ἐραστο προ ερώμενον η κυπρίας του γάμου D' r τίς σοι χάρις ἐστι του με γημαι, σύμπραξον μῖν. νω- λως εἴ σοι κεχαρισμένος ἐστὶν ὁ γάμος της Ἱπποδαμείας ' καὶ εἰ μη μέλλεις ἐναντιουσδαι τω ἔρωτι το προς την 'μποδάμειαν ταυτην γὰρ φίλια δῶρα της φροδίτης Hπὸν ὁ δὲ νους ει τὰ της φροδίτης δῶρα ἐραστά σοι και εις χάριν γίνεται, ἄγε oso οἰνομάου δόρυ πέδασον. Vet. 1ai. Πένα σον κατάσχες, ἐμπέδησον το του Οἰνομάου δόρυ δόρυ γὰρ μεταχειριζόμενος ἐπεδίωκε προηγουμενους τους μνηστηρας και συμποδίσας ἀνῆρει, ςπερ και οὐλωνιος si μαρτυρει
3 Quod de Cyenomariis filio traditur v. schol ad Olymp. II, 47. , etiam ad Oenomaum eiusdem fiIium transtulissa fabula videtur. Exorat. A. D. 3 Sic rat. A. D. Morat. A. εις χάριν β Vulgo nexo σμένον ἐστι της 'on omisso o γαμος, Mod de coniectura addidi, quia in rati A. est κεχαρισμενος. s. , M.
97쪽
Ἐν δ δύω δίφροι πεπονηατο δηριόωντε. καὶ τοὐμὸν προπάροιθε Πέλο ἔδυνε, τινάσσων 'μία, συν- ονεσκε παραιβάτις ἱπποδάμεια. ν δὲ μεταδρομάδην επὶ Μυρτίλος ἡλασεν Ἀπους. Συν το δ' Οινόμαος προσενες δόρυ χειρι μεμαρπώς -ονος ἐν πλημνησι παρακλιδον ἀρουμένοιο
Πίπτεν, πεσσύμενος Πελοπη- νῶτα δαῖξαι.
τούτο ν ἀριθμῶ των απολωλότων μνηστηρων καὶ Ησίοδος καὶ Ἐπιμενίδης συμμαρτυρεῖ τινες δε ἴσως αυτούς φασι ιε - Μερμνην, υποστρατον, ωλοπέα, Πείροντα, Ἀκαρνῆνα, ' πομέδοντα, Ἀλκάθουν Εὐρύαλον, Εὐρύμαχον, κρόκαλον, Ἀκρόκομον, Σκόπελον, Avκουργον, άσιον, άλκωνα τινες δε καὶ τοὐς δεκα τρεις ώτω Μέρμνωνα, ἱππόθοον, Πελοπα τον οπούντιον, πύμαχον, Εὐρύχολον, ἱππομέδοντα -- σιον χάλκωνα, χλον, ρικόρωνον, Ἀκαρναν- Ἀλκάθουν, Ἀριστόμαχον ἄλλοι ἰξεἶναι λέγουσι ' ρικόρωνον, Ἀριστόμακον, κυριάνοντα, τολον, Πελάγοντα, Κρόνιον. Vet. 128. i Ἐρωντας Lo μνηστηρας γράφοντες οὐκ rσασι τὰ περὶ μέτρων. ρη τομνυν ερῶντας γράφειπι , οἰκεῖον ἡ τοκωλον τῆ στροφ' eo. Ἀναβάλλεται μα-ρύνε. Gl. r. 1 g; 'O μέγας δε κίνδυνος θ ὁ περὶ της σης. Iow υδεὶς ἄναλκις υπομένει περὶ της φυχης κινδυνεύειν, ἀλλα εστ β το τοιουτον ἀνδρος ἀλκίμου ὀμοιον δευου
σοὶ δ' οὐ δέος οτ' ἀπολέσθαι. γάρ τοι κραδίη μενεδητος ουδε μαχημων.
Vrat. Est Ammonilia Aristarcheus, de vi SuidM T. I. p. 244. Villoison. Prolegg. Hom. p. XXVI. a Vrat. τριςκαἰδεκα. 3 vrat. D. G. Μέσης. In ceteris nominil nis has libri varietates praebent: ore Ἀπαρνεος in eodem omissus 'Aώσιος Vrat. σκάρονος secundum Schneideriam Vrati A. D. ou. Πορθάονος In altera serie rati A. omittit Esem ον Vrat. A. D. habet υκοτριον Vrat. A. Λάγιον et αλήναν. In torta Vrat. A. Aiatiori ρικορανον, neque aliter in Paaria. Apud Pausaruam I. h. hi sunt: Μαρμαξ, Ἀλκαθους ὁ Παρθάονος, νέφλλος, πιρνμαχος, κρόταλος, πριας, κάπετος, Av-οργος, λώιος, αλκώδων, Πικόλωνος, Ἀριστομακος, Πρως, Πελάνων, Αἰόλιος, κρονιος, item χρυ-θρος , --. Qitum in Aeolio consentiant Pausanias
et cod. Tat. Verius hoc nomen videtur. Cons. etiam schol. Tec ad s. 14. M i urat A.
98쪽
υλλως τα δὲ ἐπικινδυνα των πραγμάτων οὐ δειτα ἀτόλμων καὶ αδλίων ) ἀνθρωπων. η ούτω τον ἀνδρεῖον μέγας κίνδυνος καταλαμβάνει Vet.' μέγας ὁ κινδ υνος αιτι το τ πρῆγμα, φ ω μέγας ἐστι κίνδυνος, ου δέχεται ανδρα ου γενναῖυν τὴν πην, τουτέστι δειλόν. ἐκείνοις γαρ οἷς ἐστιν ανάγκη ἀποθανεῖν πωςδηποτε, διατί αν τις ἐν ἀφανεία καθημενος κλεες γηφας ματαίως ἔφοι, τουτέστι τω χρόνω πεπαίνων ἔαυτω ἀφελκοιτο, πάντων των καλῶν μέτοχος ων; αλλ'
ἐμοὶ ἐν ουτος Ἀγων ποκείμενος ἔσται εἰς το ἀγωνίσασθαί με αυτ συ δ' ἀπόβασιν πράξεως δίδου προςφιλη Bec. 131. θανεῖν δ' οἷσιν ἀνάγκα εἰ hδε τοι ἀνθρωποι ἐξανάγκης το δανεῖν,
διατί ὁ τις ἄδοξον τ γηρας, εν ἀφανεμ καὶ ἀδοξία καθεζομενος, τηκε καὶ καταναλίσκει μάτην ' πάντων των καλων αμέτοχος υπάρχων 9 Aλλως οἷς ἀποθανεῖν ανάγκη, τί καί τις καθεζόμενος π του νωνύμου τηρ- φοιτο τ δε εν σκότν καδημενος ἀντὶ του ἀκινησίον καὶ ἀκλεία καθεστώς. Ἀλλως εἰ δει ἀπο θανεῖν τον ἄνθρωπον,αζιον αυrον γενναίως η ἀγεννῶς βιώσαντα τελευτῶν. φοι δε ἀντὶ του φοιτο οὐ γαρ εφει τις το γηρας, ἀλλ Ἀφεται υπ' αὐτου. νώνυμον δε το ν ἀπραξία καὶ ἀκλεες υπάρχον. Aλλως επειδη πρόκειται το ἀποθανεῖν, δια τί μη μετὰ δόξης τελευτῶ--μεν, γενναῖόν τι τολμῶντες si Vet. 13a ' ι κέ τις τ τὶς ορίστως λεγόμενον πληθυντικου δύναμιν εχει διοπρος πληθυνrικον ἀποδίδοται νυν Rec. Ἀνώνυμον J ἄδοξον. Gl. . 134. Ἀλλ' εγο μεν θυμοὶ μεν ὐπὸ του γάμου κινδυνευσαι πρόκειται, σοὶ δε τογνώμη το πέρας πιθεῖναι. g υλλως ἐάν τε συμπράσσης, ω Πόσειδον, ἐάν τε μη,
136. ' Πρῶξιν φίλαν αντι του ἀπόβασιν πράξεως προςφιλῆ πρῶξις γαρ ηενέργεια και το ἀποτελούμενα ἀπ της ἐνεργείας. Beo. 337. N εννεπεν ἀντὶ του εἶπεν. Bec. Οὐδ' ἀκράντοις ἀντὶ του οὐδε απάντων ἐπων οὐδε στέλειωτων ἐφηφατο λογων. παρέσχε γαρ αὐτο α ἐβούλετο. ἐνίκησε γαρ καὶ ἴλαβε την 'Iπποδάμειαν προς γάμον Vet. Οὐδ' ἀκράντοις θ δέον ἀκραντων εἰπεῖν πω ο δε πλαγιάσας ἀκράντοις ἔπεσιν εἶπε προ τ επί οὐδε λόγων ἐφηφατ αδυνάτων τελεσθυναι Rec. 339. ον μεν ἀγάλλων τουτον μεν ουν, φησὶ, τον Πέλοπα κοσμων καὶ αυξων δεος ' ἔδωκε, φησὶν, αυτετό τε χρυσού αρμα καὶ τους ταχεις ιππους. γάλλων, κοσμῶν, ως δη τε δεος πεπεισμένος περὶ της νίκης. Vet. Tον μεν ἀγάλλων τον με τιμω ο δεος εδωκε δίφοον αρμα χρυσουν, και Ἀ-πους ποπτέρους, ἀντὶ το ταχυτάτους ' ου γα πτερωτοὶ σαν. 9 στίον, τι το ἐν-- Πέλο πρῶτος εδειξεν ε Ποσειδῶνος λαβώμ, τον ὁ κέλητα Βελλερocyόντης διατην προς o Πηγασον ἀνάβασιν Reo.
99쪽
14x. Ἀκάμαντας ἀκαμάτους, γουν ου κοπιωντας ἔλε δ ἀντὶ του καθεῖλετην ἰσχυν του Οἰν Ῥάου, περιφραστικῶς ἀντὶ του ον ινόμαον ἐλεν, ἡγουν ἔλαβε καὶ τὴν παρθένον την Ἱπποδάμειαν σύνευνον ἔτεκε δε ἀντὶ του γέννησεν υἱους ξ λα- πεμόνας, ανδραγαθίαις ἐν φροντιδι ντας αντιστρόφως ἀντὶ του οἷς ἀνδραγαθίαι σαν ἐν φροντίδι νυν δε νωτα εν περιφανέσιν αἱμακουρίαις, γουν χοαῖς δι' ιμώrων, ας συνηδως ἐνδεουν τοις ἀnοθανουσι πεσὼν ἀντὶ του ταφεὶς παρὰ τ ρεύματι του Ἀλφειοῖ, τύμβον χων περιπολεῖσθαι δυνάμενον, δια το μη πλησιάζειν τινὶ παρὰ βωμου,ενδα πλεῖστοι ξένοι θροιζόμενοι ηγωνίζοντο. το ε λεν ου προς το παρδένον κατὰ κοι- νOD rποις, αλλ' ενταδδα μεν ἀντὶ του ἔλαβεν ερεις, προ δε το βίαν ἀντι του κράτησε καὶ ενίκησεν. Rec.
144 'A τέκε λαγέτας ξ ἡτις Υπποδάμεια τεκε λαγετας ξ, γουν γεμόνας καὶ ηγουμένους των λαῶν. λ λέγει δε Axρέα, Θυέστην, Πιτθέα, Ἀλκάθουν, Πλεισθένη, . ρύσιππον. 'Ἀλλως. υτρευς, Θυέστης, Ἀλκάθους ' παλκμος, Πιτθευς ἐκ γυίας, - Ἀρύσιππος ε Ἀριόχης νύμφης, καὶ Πλεισθένης ξ ἄλλης. τινες δε ούτως Ἀτρέα,
Θυέστην, ἱππαλκμον, Πλεισθένην, Πιτθέα. Πέλοπα τον νεώτερον. Vet. 145. Ἀρεταῖσι μεμαότας J επιδυμουνrας της αρετης καὶ ταύτης αντεχομένους. Vet. Vrat. A. 146. Νυν δ' ἐν αἱμακουρίαις θ Βοιωτικη n φωνη Ποιωτοὶ γαρ αἱμακουρίας τὰ των νεκρῶν ναγίσματα λέγουσιν. - δε νους επὶ δε του παρόντος ὁ πιο εναγισμοῖς καὶ θυσίαις τελευτησας τιματα παρὰ τοις του Ἀλφειου ρεύμασι, περισημότατον χων μνημα παρὰ του πολυξένυ βοφω περιφραστικῶς οὐ ταὐτά φησιν ἀντὶ του ' ἀπέθανεν. Ἀλλως αἱμακουρίαις, οις με θ' ιμάτων γινομένοις ναγισμοῖς κατ' ενιαυτον δε ἐγίνοντο τω Πέλοπι, ως καὶ τοῖς λοιποῖς η δε τυμολογία ἀπο ου κορέννυσθαι τὰς ψυχὰς αιματος. Vet. Νυν δ' εν αιμα κουρίαις δ κατ' ἐνιαυτον πάντες δἰ ἐν et Πελοποννησ* φηβοι ἐν τῆ του Πέλοπος τάφω ταῖς μάστιξι ξαινόμενοι ςπερ τινὰ σπονδην το αυrῶν αιμα τούτω παρεῖχον τουτο δ' ποίουν δεικνύντες την του ρωος δύναμιν, καὶ νομίζοντες μη--δὸν ἄλλο προ αυτον εἶναι δίκαιον η τουτο τελεῖώθαι. t Βοιωτῶν φων το αἱμακουρίαις ουτοι γὰρ Γλιμακου ας τὰ τῶν νεκρῶν ἐναγίσματα λέγουσιν Ree. 149. Tύμβον ἀμφίπολον τινές φασι μνημα, αλλπιι ερον εἶναι si του Πέλοπος, καὶ προ του ιὸς αὐτο τους Ηλείους δύειν, του Ηρακλέους πρώτου κατὰ τιμην τούς πεποιηκότος ἀμφίπολον δε τινες τον περιπολούμενον, διὰ το ἐν μω εἶναι ν πόλει o γὰρ οἰκιστα εν μέσαις ταῖς πόλεσιν ἐδάπτοντο ξ δους. ρ ἄλλοι δε ἀμφίπολον τον πολούμενον ὐπο τῶν αγωνιζομένων ἐν γὰρ τω σταδ- ἐστὶν αὐτο ὁ τάφος ' β Ἀλλως ἀμφίπολον, περιπολούμενον, ς τῶν πιφοιτώντων διὰ το ἄγαν της κατασκευης
100쪽
Tύμβον αμφίπολον τινές φασι μη μνημα, αλλ' ἱερειαν ' Μνα πιοπος, καὶ O του Λιος ἐν αὐτου τους αγωνιζομένους θύειν, του Ηρακλέους πρῶτον κατὰ inmτουτο πεποιηκότος ἀμφίπολον, λέγει ibo περιπολούμενον δια το ἐν μέση ναι τ'
πόλει ἐνταυθα γαρ οἱ οἰκισταὶ ωάπτοντο η τον περιπολούμενον πο - αγωνιστῶν. φασὶ - ώς ἐν μέσου του σταδίου ην. 'eo. 15o. Πολυξενωτάτ*J ενιοι μεν ουν ἐνόησαν, τι πολύξενόν φησι τὸν βωμοντον παρα το τάφν του Πέλοπος ἐστῶτα δια το πληδος των εἰς την 'Oλυμπίαν στελλομένων αγωνιστῶν τε καὶ θεατῶν. καί φασι τον σνῶτα παρα του Πέλοπος αυτου βω- μω ΙΠλοπα εἶναι ἔνδα αυτ τα ἐναγίσματα γίνεται. ἔνιοι δὲ Οουτως - τι Ταρος Απόλλωνος παῖς παρα του πατρος την μαντικην λαβών περ της ἱερωσύνης λεγε τοι ερωτῶσι, δια γουν το πλείστους ξένους της μαντικm ἔνεκεν σφικνεῖσθαι, πολυξενώτατον εἶπε τον
βωμόν. και τουτον βωμον ιος και Πέλοπος λέγουσιν οι ταύτην την ἐξηγησιν ἐκδεξάμενοι, πεὶ πολλοι ξένοι χρέουσιν εἰς τον 'Oλυμπιακον αγῶνα βωμος γαρ εν Πων, ἐφ' o 3 δύουσι πάντες οἱ ξένοι. Vet. 152. ηλόθεν δέδορκεν ὁ νους του της 'Oλυμπιάδος υ κλέος ἄνωθεν ἀποτης του Πέλοπος οἰκησεως ρῶται, ως ἐκείνου το τέλειον μυλυμπιακ ἀγῶνι περιδώ- τος. 'Iaλως το τηλόθε χρονικῶς ἀκουστέον ora δέδορκεν ἀντὶ παθητικου του δέρκεται, να , οραται, πανταχη βλέπεται καὶ ἀκούεται ὁ υλυμπιακος ἀγων. β ἰδίως δὲ τ δέδορκεν ξενηνοχεν ἀντὶ παθητικου του βλέπεται, τι μακροδεν ορῶται ὁ κλέος καὶ εἰς δειξιν πίπτει. 'Aλλως τηλόθεν δέδορκεν, ἀντὶ του πανταχου βλέπεται καὶ βοαται ὁ 'Oλυμπιακος ἀγωπι το γαρ δέδορκεν ἀντι - θητικου του βλέπεται Vet. To δἐ κλέος το δὲ κλέος των 'Oλυμπιάδων δέδορκεν ἀνr του βλέπεται, περιφανές εστιν ἐκ μακρου, ἐν τοις δρόμοις, ους ἔδραμεν ὁ Πέλο ἐρίζων ν Οἰνομάο, που ταχυτης ποδῶν ἡμιλλῶται καὶ ἀκμαι σχύος γενναια καὶ ἀνδρικὰ ἐργαζόμεναι τουτογα το θρασύπονοι. ο δε νικῶν, ἐν τουτον δηλονότι se ἀγῶνι, περὶ τον ἐπίλοιπον αὐτούβων ἔχει εὐδίαν, νγ ου ηρεμίαν γλυκειαν ἐνεκα βραβείων πλου, τουτέστιν ησυχάζει μετὰ γλυκύτητος, οὐ ζητῶν βραβειμ νψου αγῶνος, ἄτε δη των μεγίστων τετυχηκώς. ἀειδε το ἀγαθον κατὰ τὸν παρεστῶσαν ημέραν, γουν το ἐνεστῶς, κράτιστον πεται, ἀντὶ του δοκεῖ παντὶ ἀνθρώπον. Bec. 154. αχυ - ποδῶν J πρῶτον γαρ ευρέθη του δρόμου το ἄσκημα, καὶ 'ρώτη θέσις των 'Oλυμπίων δρόμου το σχημα ταχυτα ποδῶν ρίζεται ἀκμαί τ' ἰσχύος ἀ- κοινοῖ, ἐρίζεται β ἔνθα προς ἀλληλα ἐρίζουσι καὶ φιλονεικοῖσιναε των ἀκμαίων ἰσχυες α γενναίως προς τους πονους χωρουσαι. τ δε ἀκόλουθον - αι ἀωμαῖα ε ἰσχυες ἀντι του πιθα γίνονται καὶ δρόμοι καὶ πάλαι και παγκράτια καὶ πυγμαί τουτο γάρ ἐστι το θρασύπονοι ἀκμαι ἰσχύος. Vet. 15 . ' νικῶν ς ἔξωθεν ξακουστέον τον λυμπιακον αγῶνα ὁ γουν τουrον νικῶν ἴδιον καὶ δύν τον λ λοιπον θει βίον, ως του τελείου τῶν ἀγωνισμάτων ἐν
γ Scribe tieis a mae male cohaerent sed nullum in libri a subsissium. 3 Sic rat. A. Vulgo A. ADSic Goit. Vulgo πιλυμπως. 'Sic Gotr. D vulgo ἀκμαι aia quod edidi, est inorat. Paullo ante vulso Haesu 'DSic rat A. Ita libri tres.