Platonis Opera omnia

271쪽

λαιῶν, εἰ μὴ ρα εἰ οἷς ἐν λέγω ἀπεικάζοι τις αυτόν, ἀνθρώπων - μηδενί, τοι δὲ Σειληνοῖς καὶ Σατυροιε,

-τιν καὶ τοι λόγους καὶ γαρ υν καὶ τοντο ἐν τοις πρώτοις παραπτον, τι κώ ni λόγοι -του μοιότατοι sis τοι Σειληνοῖς τοι διοιγομένοις. εἰ γαρ ἐθέλει τις τῶν Σωκράτους ἀκουειν λόγων , φανεῖε ν αν πάνυ γελοῖοι τὸ πρῶτοw τοιαυτα καὶ νόματα καὶ kήματα ἔξωθεν περιαμπέχονται, Σατυρο αν τινα βριαμ δοράν. νους γὰρ καν λων λήγει καὶ χαλκέας τινὰς καὶ σκυτοτόμovs καὶ βυρσοδέψας, καὶ ε διὰ τῶν αυτῶν ταυτὰ φαίνεται λέγειν, στε απειρος καὶ ἀνόφος ανθρωπος α αν τῶν λόγων κραπελάσειε διοιγομένου δὲ ἰδών αν τι καὶμMae αανὼ τἐντὸς αυτῶν γιγνόμενο πρῶτον μὲν νοῶν ἔχοντας ἔνδον μόνους - σει τῶν λόγων, ἔπειτα θειοτάτους καὶ πλεῖστ' , , ἀγάλμα ἀρετῆς ἐν απτοις ἔροντας καὶ ἐπὶ πλωῖστόν τε ποντας, μαλλον δὲ ἐπὶ πῶν - προσήκει σκοπεῖν τω μέλλοντι καλεκπαθῶ ἔσωθαι. υτ ἐστίν, ω ανδρες, α θῶ Σωκράτη ἐπαινῶ καὶ - α μέμφομαι, συμμίξας ἡμῖν εἶπον α με οβρισε. καὶ μέντοι ου ἐμὲ μόνον ταῶτα πεποίηκεν, ἀλλα καὶ X μι- σμ- -- v a - τὸν Γλαώκωνος καὶ EMGημον τιν σιοκλέους καὶ να-- ον--κεα - πάνυ ouo νς, ονς υτος ἐξαπατῶν ως ἐραστῆς παιδικὰ μῶυλον αυτὸς καθίστα ται ἀντ' ἐραστos. , δη καὶ σοὶ λέγω, λυγάδων, Ῥῆ ἐξαπατῆσθαι πι τούτου, ἀλλ' - τῶν μετέρων παθημάτων γνόντα ευλαβηθηναι καὶ μὴ κατὰ τὴν παροιμίαν. ωσπερ νήπιον παθοντα -- ν υ -

γνῶναι.

Εἰπόντος δη ταυτα του 'πισιφιάδου γέλωτα γενέσθαι ἐπὶ τη αὐήησία αὐτου, χτι ἐδόκει ἔτι ἐρωτικῶς ἔχειν

278쪽

TURICI

279쪽

A S. OEGELIΝ , I. G. BAITERUM EPISTOLAE CRITICAE