장음표시 사용
301쪽
me lilientissimo p. 105 . eiusdem Phaed. delaverim verba ἐν φ σώματι. Quis enim σῶμα non de humano sive animali orpore ae perit, id vero Iomodo miret ignis Affert Soerates primo Malitatem f. V. V.ὶ
omniuus rebus communem, calorem moti Ierem τὸ τι;), deinde vi nonnisi Mihusdam eonveniunt, Ino hum et περιττότητα, nempe orpori et numero, me
ipsa appellat, e ---πι, - - ἀριθμst, supra Verosolitan si eri res, pisun est. p. 256 C. εἱλέτην praeter odies sententia mulieommendat non eis optio hie datur et emeitur, sed Iihi sine prorepsi amuni id quod vulgo, non ipsis
quibus nonnisi per ἀμέλειαν res evenit - beatissimum eaptu videtur. Substantivum enim αῖρεσις potius apiendi quam eligendi sensu h. l. praeter consuetudinem adhibitum videtur. Non igitur eum Stalli amnii e fore saeiam. p. 260 C. Sialli, meis videtur et si omisisse et φίλον retinuisse. Illud eum sensu codices plerique danis nant: immore Ii omittit, eorrectionem dat. Ex meo sensu Plato φίλον posuit, ut vocabula γελοῖον, δεινόν, ἐχθρόν non in universum sed de certa quae est inter su dentem ei eiu eui suadet ratione aeciperentur. Poterat
302쪽
lio dieere ut Graseriis p. 246. voluit τὸν πείθοντα, sed quum exemplum sumptum esset a foeriae et Plia dro, propior erat φίλων nouo quam o πιι ντος καὶ πειθομένου. Poterat item o , sed hoc non perun isset ad γελοῖον. R. D. Ut legam ων ἔσπειρε persuadet mihi iniere segativum ποῖον, cuius vini iam Hein l. indicavit.
cibus non nimium habere praesidium videntur, sed adsensum unice esse probandae. Non erunt eum Grasero
sed potius contemptionem vel saltem negligentiani haec, inquit, non me muneris sunt ne*Ie magnopere eum; si tamen consilium meum expetitis, aequiret. ib. E. Verba του δὲ λέγειν -- έν αι sine sensus detrimento abesse posse aperium est. Quominus tamen totam eiusmodi enuntiationem elicerent, viros doctos dictio nulla in parte reprehendenda retinere debebat: neque Verba τουτων των λόγων nimis remota sunt ab illis τινῶν - λέγων, diunmodo ne alienum mala inte cesserit. Sed omnis sententia ratio pervertitur Inoi stissima illa ov Λάκωνος commemoratione. Quae enim ad defendendam hane sententiaram eonsecutionem N
303쪽
tulit Stalli, rus esse iam eo a matur, quod Socrates rationes quare rhetorieani artem esse neget nondum affert, id rod demum post Phaedri invitationem saeit non sine prooemio e plena disputatione, ut ne potuerit quidem iam antea iamque leviter hac re lanetus
esse. Neque opinor Socrates Platonicus Lacones ut homines nonnisi sensu ommuni praeditos, arie et sese entia carentes adducturus erat: n a denique o Λάκων
estim inutibus Laeonibus quod neseio an in dialoetialiqua sorina commemoranda loeum haberet sed debelesse ille Laco, quem lamen nemo novit Non igitur totam enuntiationem sed nonnisi haec φησὶν ὁ Λάκων
glossema esse aenseo, quo sublato et tu in posi M in aenina mutato reliqua quum pendeant ab τι, neque supervacanea sunt neque sententiariam nexum turbant. Iudi rationes quae 3ιendam φω tua me tiares neque si ars sed e res arus tutis, e psod pro
esse mariι Unde natum ait serversum glossema, me nescires lateor fortasse vocabulum armos locum praebuit.
304쪽
p. 62, τενόν τε καὶ ἔντενον quum vos quoque retenturos armitrer, hae oecasione de loco Phaedonis quaeram p. 104 A. ἔντος - οπε της τρίαδος, num ille nullo modo excusari possit, qui nostro similis attractionem quasi imperieciam praebeat. In Iam
p. 265 C. Verborum μανθικόν τινα μνον constructio PIum non sine dubio inter verba κεράσω τε et προ παίσαμεν haereat, equidem cum eindocto ei suo
Iuli quam cum Butunam ei elucem huic auributa malim. Displicet enim oppositi inter κεράσαντες λόγον
et πινον προσεπαχαμεν sophisuca magis Iani Platonica: appositionis autem ἀσυνδέτου auo Iam participiis ant cedentibus inducta est, et προσεπαίσαμεν sine in rei accusativo gratius sane ac facilius construitur. ib. D. Distinguemlum: σπερ α νυν δὴ περὶ χρω- τος ο ἔστιν ὁρισθέν, εἴτ ευ ει τε κακῶς λεχθη νιalisera in his de more tinus demuto, sive ea bene sive
mala proposiι 3iι. . Vide quidem cum sindorso acientem etiam Sauppium nostrum, Acu. Soc Graec. II. . p. 23. Neque ipse inimum huic rei tribuerim.
305쪽
p. 26 B. τέχνην ne eum τὰν mulatur, cum eod, cibus constructio vetat, quae dativum nonnisi verbo adiunctum praebet ne cum Assio eliciatur, sesuvus
loci color, qui mulio lucidior est ubi Pro licus simpli
cem suam rationem artem nominat quales inae sunt rhetorum simul ων λόγων omni odius a τέχνην quam ab υρνιέναrpendet.
p. 268 A. Haud*Iaquam dubito quin retineatis τινα
καί πω uει. Quod Phaedri responsum tantum abest ut resonat, ut demonstret illum de universa vi arsis et ubique exercenda intellexisse Socralis quaestionem, quum suae laudi non definitioni, quasi invitus addat nempe in publicis conventissius. p. 269 C. υδὲν ἔργον ut verum esse credam, nou quidem Asili exempla me addueunt quorum omnium alia est ratio, sed codicum auctoritas, quodque mihi videor in hac appositione ἀσυνδέτω imitationem quamdam videre contemptus quo illi haec mei negligant. p. 270 A. Articulus ante τελεσιουργόν ubi mittitur, aptius videtur utrumque adiectivum pronomine τούτο induci, eoque ipso indicari esticarataieni mactum esse altioris rerum indagationis, in qua versatur το ψη
306쪽
p. 271 B. τὰς αἰτίας cum codicibus sensus commemdai sunt enim eae causae s. rationes, quae ex concursu explicatorem ei orationum et animorum generum pro horum affectionibus exstant. ib. E. In verbis i μηδὲ εἰδέναι πω πλέον αυτων ων
τότε κω λόγων ξυνών offendor sensu languidissimo quem nec eindorni versio sustulit: hi si ad illas a magistro traditas rationes acquirere reruni adspectum; alioqui nihil amplius scit praeter illas a magistro ir ditas rationes quod cui laeso licendum erat Sequor igitur suum: η μηδὲν εἶναί πω πλέον - κτλ. in quibus υτ praebent Odices cum odi. non spe nendi, μηδὲν Dora quoad literas saltem adest in eo .io multo mam etiam a codicibus commendatur μηειδέναι. Ceterum αυτων λόγων libenter explicem: eae his rati ibiu, quanquam hunc usum Hein lore qui probem non habeo. p. 27 D. Verbum μέλει inter praecedens ς δέοι ei sequentes insinuivos ovis δ' εἶναι - ἡ δεῖν προσώχειν --δὲ γαρ αδ δε- - καὶ πάντως διωκτέον εἶναι - τον- α πορίζειν, tolerari non posse satis considentor dixerim. Tunc enim Socratis ipsius, non er rhetorum haec esset oratio, id iod pariter loci sensui
307쪽
atque semientibus verbis contrarium esset. Neque quidquam pros ii Astius ubi ad exempla orationis ex obliqua in directam mutatae provomuit, neque ensor Stailhaunii allatis iis Ioela quihus post e velari pa ueula γάρ insertur. Immo ipsi illi loci ostendunt
cundariae enuntiationis eundem modum esse oportere
qui est primariae. Possis totur nostro loe μέλει ua tare in μέλοι, id*ae suaderem si id μο lacium est illis locis, sententia hoc nuntiato absoluta esset. Sed turn ea lonoore ireuit adhue per quinqDeci finitivos decureat, equidem praeter μέλειν nullam video
p. 274 D. ην οἱ Ἐλληνες Αἰγυπτίας Θήβας καλ-σι κοὐ eo θεον ' Ἀμμωνα. Qua de extremis vectis dubia movit Sialiua unius, an per errorem aliunde Irreps rint, si nullam rationem subiecit, ne I abesse haec posse demonstra posterior Ammonis ommemoratio p. 27 C. Sed alia mihi suspicio oborta est de pron IIIIII ον, Pro quo nunc quidem ex codie uno se te mus, quae tamen eorreetio ab illo eodie vix plus auctoritatis habet quam ah eimiorm oviectura. Blitiinminus solus o defendit, allatis immisit orbis
308쪽
plane aliena sunt a nostro Ibeo; nam Herodotus ait Thebas urbent ei revionem Aegypti nomine dictaun, Plato urbem magnam asser sitam in superiore illo νε- ab eoque clare disii iam non potuit igitur νόμω tribui nomen Thebariam sed debuit urbi 'o igitur tolerari ne*Iit: sed sane mirus est librariorum error eique vix similis alter. Quare quaeram Iidem ex vestra usus cognitione, num statui possit ab initio hae verbao Ἐλληνες nullo pronominis vineae prioribus addita esse, quod postea male cautus intervolator perverso illo o intulerit. p. 275 A. Astius cominenda Mori a praegresso ἔξωθεν utitii ob id ipsum ἔνδον praestare videtur,. o non accurate II respondeat neque plane idem
μενος καὶ σαφήνειαν. Sialibauulsi crapulum a -- structione verbi ἐνεισθαι censor eius removit constrisectionem partieipli situs explicavit. Sed addendum videtur, ne debuisse quidem scriptorem uti Verbo sinito. Nam in verbis νόμους τιθεὶς συγγραμμα πολιτι- κον quamvis non Indicata aliqua tamen inesse debet reprehensi scriptionis non philosophicae sed vulgaris,
309쪽
i mrod indieant sequenua b γὰρ ἀγνοεῖν κτλ. et Pra cipue locus huic respondens p. 27 C. εἰ μὲν εἰδῶ ἡeἀληθὲς ἔχει συνέθηκε ταντα κτλ. Ad hane robur ol se aram reprehensionem eadem consimetione aecedere oportet disertam alteran . liuid. E. ως oi ἐ---μενοι - ἐλιχ σαν. Loo i tegram sanitatem ita larius etiam perspeetum iri ari, tror, ubi interpunxeris καὶ ουδένα - γραφῆναι -δὲ λεχ εα ως oi ἐ- κτλ. eo die e modo quo trux sarea Deir ωιoriae dieιae sumo se ubi id laetum est): qua ratione etiam Orisu usus probatur qui post illudoσοι minus esset perspectus.
p. 278 A. Quod Stalibauinius induxit ἐν inllii u que simul eum participi Θοώμενος ab explicaturo
lector illatum esse videtur, et vellem certe similia repetitae praepositionis sine pronon in demonstrativo alia asserrentur. p. 27 B. ἐξαγγέλλω ium a codicibus bene sirin tum sit, etiani sensu gratius Videtur, quum nonnisi repeia praegressum μαντευομαι, urbanio I viileatur Socrates ubi has laudes hic coram Phaedro in Isocratem eloquatur, quam ubi eas ad ipsum delaturum se
dicat Quamquam devissime dioe indicare videmus ex
310쪽
simpliciter subiuneis is δ' ἐκεῖνα, scilicet rem, πάν-nua magis quam ἐξάγγελλε.ibid. me is quamvis nulla paene mutatione abeat in meαμένω eur tamen improbetur non video. Pot Disse Verbo πρέπει accusativum iuno vix exemplis i monstrandum erat sed debuisse id fieri minus euani qui ram probaverit. Contra verruntur collocatio, comparaus si allati sunt locis, in nostro dativum mahis commendat. Et Socrates non uirimae sed sibi soli precatur.